Ψάχνω τη δύναμη.....

[maria1989]

Γεια σας.Με λένε Μαρία και είμαι 25 χρονών.Ίσως το πρόβλημά μου να μην σας φανεί σημαντικό, αλλά για μένα σ' αυτή τη φάση της ζωής μου, μου φαίνεται βουνό.
Απο πολύ μικρή ήμουν παχουλή.Δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου σαν ''φυσιολογικό'' παιδάκι. Ακόμα κι οταν πήγαινα δημοτικό, ψώνιζα απο μαγαζιά για ενήλικες.Στα 19 μου έφτασα να ζυγίζω 110 κιλά με 1.59 ύψος.
Μετά απο αρκετές αποτυχημένες δίαιτες στα 19 μου ξεκίνησα άλλη μία προσπάθεια για απώλεια βάρους και μετά απο έναν χρόνο κατάφερα να φτάσω τα 58 κιλά.
Η βουλιμική υπερφαγία όμως δεν μ' άφησε να το χαρώ για πολύ και έτσι μέσα στον επόμενο χρόνο πήρα πίσω τα 30 κιλά.Στη συνέχεια και μ' όση δύναμη μου χε απομείνει πάλεψα για 3 χρόνια και έτσι τον περασμένο Σεπτέμβρη κατάφερα να φτάσω τα 53 κιλά.
Μετά απο πολύ σοβαρά προσωπικά-οικογενειακά προβλήματα και με τα πρώτα σημάδια της κατάθλιψης να κάνουν την εμφανισή τους σημερα είμαι συν 12 κιλά, δηλαδή 65.
Το προβλημά μου λοιπόν τώρα είναι το εξής...είμαι πολύ κουρασμένη ψυχολογικά, αλλά και σωματικά.
Τα τελευταία 6 χρόνια δεν κάνω τίποτα άλλο απ' το να χάνω και να παίρνω κιλά και πλέον δεν έχω τη δύναμη να ξανα ξεκινήσω.
Θα έμενα σ' αυτά τα κιλά, αλλά πραγματικά δεν νιώθω καλά καθόλου με το σώμα μου σ' αυτή τη φάση που είμαι και αυτό επιδεινώνει την ήδη πολύ άσχημη διάθεση μου. Έχω κλειστεί μέσα στο σπίτι και δεν πάω πουθενά, εδώ και έναν μήνα δεν δουλεύω και πραγματικά νιώθω ανήμπορη.Θα μου πείτε έχασες τόσα κιλά, σε 12 κόλλησες?
Κι όμως.Νιώθω οτι η δύναμη που είχα σαν άνθρωπος έχει πια στερέψει.Καταριέμαι την μοίρα μου που δεν μπορούσα να είμαι ένα ''φυσιολογικό'' παιδάκι που θα εξελισσόταν σε μια ''φυσιολογική'' κοπέλα κι αντ αυτού έπρεπε να παλέψω για να φτάσω σε νορμάλ επίπεδα κι απ' οτι φαίνεται είμαι καταδικασμένη να παλεύω μια ζωή. Ξέρω οτι τα προβληματά μου δεν θα λυθούν με το χάσιμο των κιλών, αλλά ξέρω οτι σίγουρα θα νιώσω πολύ καλύτερα και θα απαλλαχτώ τουλάχιστον απ' αυτό. Οποιαδήποτε συμβουλή για το τι θα μπορούσα να κάνω είναι καλοδεχούμενη.Ευχαριστώ.

[eleni1986]

Μαρια μου, δύσκολες οι συμβουλές.. Πραγματικα μπραβο σου που κατάφερες κ έχασες τοσα κιλα. Ειναι αξιοθαύμαστο. Κ εγω παλεύω χρονια με τα κιλα μου, παιρνω, χανω κ παει λέγοντας. Δεν ξερω γιατι δεν μπορω να πειθαρχησω..

[pink_90]

Καλησπέρα Μαρία και καλώς ήρθες!!
Συγχαρητήρια για τα όσα έχεις καταφέρει ως τώρα!! Είμαστε ίδια ηλικία οπότε θα σου μιλήσω όπως θα μιλούσα σε μια καλή μου φίλη.
Καταρχάς ο αγώνας που έχεις κάνει κ η ιστορία σου είναι πράγματα γνώριμα για πολλούς από εδώ μέσα, δεν είσαι μόνη, μη νιώθεις μόνη!! Είμαστε πολλοί σ' αυτό, να μπαίνεις να μας γράφεις να παίρνουμε δύναμη ο ένας από τον άλλο.
Αυτό που έχω να σου πω είναι ότι στη φάση που είσαι χρειάζεται να περιβάλλεις με αγάπη τον εαυτό σου, να του μιλήσεις και να του φερθείς όπως θα φερόσουν σε ένα αγαπημένο σου πρόσωπο. Και εγώ θυμώνω πολλές φορές με μένα που από παιδί έχανα κ έβαζα κιλά, που δεν μπορώ να φάω σαν φυσιολογικός άνθρωπος κάποιες μέρες παραπάνω χωρίς να έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι θα ξαναπαχύνω αν αφεθώ κλπ. Προσπαθώ όμως να εστιάζω στα όσα έχω καταφέρει.
Πιστεύω στο πώς νιώθεις συμβάλλει και το γεγονός ότι δεν έχεις κάτι να ασχοληθείς εντατικά π.χ. μια δουλειά. Οπότε θα σου πρότεινα βα γεμίσεις τον χρόνο σου με δημιουργικές δραστηριότητες που θα σε γεμίζουν με χαρά. Ό,τι κ αν σημαίνει αυτό για σένα. (για μένα αυτό μεταφράζεται στο να πηγαίνω καθημερινά γυμναστήριο). Όσο για τη διατροφή σου αρχικά προσπάθησε να κάνεις καλύτερες επιλογές κ μετά να περιορίσεις τις ποσότητες ή τα γλυκά. Με τέτοιες μικρές αλλαγές πιστεύω θα νιώσεις καλύτερα και θα ξαναμπείς σε πρόγραμμα. Κυρίως όμως μη καταφεύγεις σε στερήσεις γιατί θα έχεις τα αντίθετα αποτελέσματα.
Εν τέλει θέλω να σου πω να σκέφτεσαι τον εαυτό σου σαν κάτι παραπάνω από έναν αριθμό ζυγαριάς. Σίγουρα αξίζεις περισσότερα από έναν αριθμό!!
Καλή επιτυχία!! :love:

[Μαντζουράνα_ed]

Καλημέρα Μαρία και καλώς ήρθες στην παρέα μας!

Κατ' αρχάς συγχαρητήρια που κατάφερες και εχασες τόσα κιλά!
Βέβαια ο δρόμος που διάλεξες για να τα χάσεις (δίαιτα και -απ' ότι υποψιάζομαι- καταπίεση, στέρηση και ίσως και πείνα, χωρίς να συνειδητοποιήσεις την βαθύτερη αιτία που σε οδηγεί στο φαγητό) είναι αφενός πολύ δύσκολος, και αφετέρου έχει ημερομηνία λήξης, δηλαδή είναι αναπόφευκτο το να αρχίσεις να ξαναπαίρνεις τα κιλά κάποια στιγμή και να οδηγηθείς σε φαινόμενο γιο-γιο (όπως και έγινε άλλωστε, όπως μας περιγράφεις).

Λες ότι είσαι "καταδικασμένη να παλεύεις μια ζωή". Ε, λοιπόν κάνεις λάθος!
Αν συνεχίσεις με δίαιτες και καταπίεση, όντως θα παλεύεις μια ζωή και άκρη δεν θα βγάλεις.
Μπορείς όμως να ελευθερωθείς για πάντα από τα παραπανίσια σου κιλά,
αν συνειδητοποιήσεις την βαθύτερη αιτία που σε κάνει να τρως πολύ (συναισθηματική πείνα και υπερφαγία) και να την αντιμετωπίσεις.
Συνήθως μας οδηγεί στο πολύ φαγητό μια ανασφάλεια που νιώθουμε.
Μπορεί να είναι οποιουδήποτε είδους ανασφάλεια (οικονομική, συναισθηματική, υγείας, κλπ).

Χρειάζεται να κάτσεις να τα σκεφτείς όλα αυτά και να συνειδητοποιήσεις τις πραγματικές αιτίες που σε οδηγούν στο πολύ φαγητό. Η συνειδητοποίηση είναι η μισή λύση! :wink2:
Από εκεί και πέρα, καλό θα ήταν ν' αρχίσεις να σκέφτεσαι θετικά, έστω και με το ζόρι στην αρχή! Ν' αρχίσεις ν' αγαπάς τον εαυτό σου! Να είσαι (έστω και εξαναγκαστικά, ξαναλέω, στην αρχή) αισιόδοξη και να προσπαθείς να πιστέψεις ότι όλα θα πάνε καλά και ότι θα τα καταφέρεις! Αυτά βοηθούν πολύ στο να ξεκολλήσεις από την κατάσταση που βρίσκεσαι τώρα.

Μη νομίζεις ότι σου δίνω συμβουλές "εκ του ασφαλούς". Για πολλά χρόνια ήμουν σε μια μόνιμη θλίψη, πίστευα ότι όλα είναι μάταια, ότι είμαι άχρηστη, χαζή, και άλλα... "χαριτωμένα". Και κατάθλιψη έχω περάσει και έχω πάρει και φάρμακα γι' αυτήν (μέγα λάθος, αλλά δεν είναι της παρούσης). Η συναισθηματική μου υπερφαγία με έκανε να φτάσω τα 140 κιλά πριν 2 χρόνια. Και εγώ είχα κάνει άπειρες δίαιτες με καταπίεση και στέρηση χωρίς να συνειδητοποιώ την βαθύτερη αιτία που με οδηγούσε στο φαγητό. Το αποτέλεσμα; Να παίρνω πίσω αργά ή γρήγορα τα κιλά που έχασα σχεδόν διπλά!
Πριν 1 χρόνο ξεκίνησα προσπάθεια για ποιοτική διατροφή, αυτήν την φορά όμως γνωρίζοντας για την συναισθηματική υπερφαγία και έχοντας αισιόδοξη, θετική στάση και πίστη ότι θα τα καταφέρω! (Αυτά τα επέβαλα στην αρχή στον εαυτό μου, αλλά στην πορεία τα υιοθέτησα πραγματικά και πλέον βγαίνουν φυσικά από μέσα μου!) Το αποτέλεσμα; -52,8 κιλά (μέχρι στιγμής) χωρίς καταπίεση, χωρίς στέρηση, χωρίς πείνα!

Σου εύχομαι καλή επιτυχία στην προσπάθειά σου, και όλες οι δυσκολίες που περνάς να είναι περαστικές!
Να είσαι καλά και ό,τι χρειαστείς, εδώ είμαστε εμείς!
;-)

[maria1989]

Σας ευχαριστώ απο καρδιάς για τις απαντήσεις σας. Είναι πολύ σημαντικό να απευθύνεσαι σ' ανθρώπους με τα ίδια προβλήματα, σκέψεις και συναισθήματα.Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι μην έχοντας βιώσει κάποια διατροφική διαταραχή, κατακρίνουν και δεν μπορούν να καταλάβουν οτι δεν πρόκειται απλά για κιλά, αλλά οτι μιλάμε για αρρώστια ψυχολογική και σωματική και οτι δεν αντιμετωπίζεται εύκολα.

@Μαντζουράνα, συγχαρητήρια καταρχήν για τον σπουδαίο αγώνα σου. Όσο για 'μένα, έκανες την τέλεια περιγραφή της καταστασής μου. Η ανασφάλεια που ανέφερες είναι το δεύτερο όνομα μου. Ακόμα κι όταν ήμουν στα 53 κιλά κι όλοι μου έλεγαν πόσο όμορφη είμαι εγώ θεωρούσα τον εαυτό μου τελείως χάλια. Είχα επισκεφτεί τα περασμένα Χριστούγεννα ψυχολόγο, μην αντέχοντας άλλο την συναισθηματική πίεση και έχοντας φτάσει σ' ένα σημείο πολύ επικίνδυνο για τον εαυτό μου. Αυτός μου εξήγησε οτι έχω μπει σ' έναν φαύλο κύκλο, όπου η κατάθλιψη τρέφει την διατροφική διαταραχή και το αντίστροφο. Μου πρότεινε να πάρω χάπια και να κάνω ψυχοθεραπεία.Το πρώτο αρνήθηκα κατηγορηματικά να το κάνω, γιατί δεν ήθελα να φτάσω στο σημείο να παίρνω χάπια απο τα 25 μου και το δεύτερο λόγω οικονομικών προβλημάτων, δεν μπόρεσα να το υλοποιήσω.Κι έτσι τώρα προσπαθώ μόνη μου να φτιάξω τα πράγματα. Θα κάνω όσα με συμβούλεψες και θα
μπαίνω συχνά στο φόρουμ, γιατί πραγματικά αισθάνομαι οτι εδώ μέσα υπάρχουν πολλοί που περνάνε τα ίδια με μενα κι αυτό απο μόνο του είναι μια παρηγοριά.Να ξέρεις οτι δεν είσαι η μόνη...

[Μαντζουράνα_ed]

Καλησπέρα Μαρία!

Έκανες, κατά την προσωπική μου άποψη (χωρίς να είμαι γιατρός), πολύ καλά που δεν πήρες χάπια!
Κι εγώ που είχα πάρει για ένα διάστημα, το έχω πραγματικά μετανιώσει!
Άλλωστε δεν ήταν τα χάπια αυτά που με βοήθησαν τελικά!

Όσο για την ψυχοθεραπεία, είναι ένα πολύ καλό εργαλείο, όμως υπάρχουν 2 δυσκολίες...
Η μία είναι ότι είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να βρεις έναν σωστό ψυχοθεραπευτή (οι περισσότεροι είναι απλά... "συμβουλάτορες"),
...και η άλλη είναι ότι τα χρήματα που ζητάνε είναι εξοργιστικά πολλά!

Μπορούμε όμως με θετική στάση, αισιοδοξία και πίστη στην δύναμη που έχει κρυμμένη ο εαυτός μας να αλλάξουμε πραγματικά τη ζωή μας προς το καλύτερο!

Όντως το φόρουμ είναι πολύτιμο! Έχει πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους που μπορούν να σε καταλάβουν και να σε συμβουλέψουν γιατί έχουν περάσει τα ίδια.

Να είσαι καλά!

:-)

[eleni1986]

Κ εμενα, το οτι μοιράζομαι τις δυσκολίες κ τις μικρές χαρές της προσπάθειας μου, με βοηθα σημαντικά.. Ειναι καλυτερο να νιωθεις πως δεν εισαι μονος!

[Μάρω88]

Καλησπέρα και από εμένα είναι η πρώτη φορά που κάνω εγγραφή σε ένα φόρουμ...αλλά ειλικρινά έχω μεγάλη ανάγκη να μιλήσω σε ανθρώπους που περνάνε παρόμοια προβλήματα με εμένα... Είμαι 27 χρονών έχω ύψος 1,82 και ζυγίζω αυτή την στιγμή 125 κιλά... Σε μία προσπάθεια που έκανα με διατροφολόγο το 2011 κατάφερα από 131 κιλά τότε να φτάσω 88 κιλά ήμουν σε πάρα πολύ καλό σημείο και μετά χωρίς να το καταλάβω, μέσα σε ένα χρονικό διάστημα ενός έτους, τα πήρα σχεδόν ΌΛΑ!!!
1) Έχω κάνει δυο απόπειρες από τότε να ξανά χάσω, φυσικά δεν κατάφερα τίποτα.
2) Πιστεύω πραγματικά πως έχω σοβαρά θέματα με την ψυχολογία μου
3) Δεν υπάρχει περίοδος στην ζωή μου που να έχω νιώσει πιο απαίσια με το σώμα μου
Δεν ξέρω πραγματικά τι να κάνω, νομίζω πως ο'τι προσπάθεια και να κάνω, θα την κάνω άδικα και δεν πρόκειται να καταφέρω τίποτα... νομίζω πως είμαι καταδικασμένη να ζω χοντρή, και σκέφτομαι πως αύριο μεθαύριο εάν καταφέρω και κάνω οικογένεια και κάνω παιδιά δεν θα χωράω να περάσω ούτε από πόρτα
Όταν ήμουν 15 έχασα τον πατέρα μου και ήταν κάτι που μου στοίχισε πολύ, από τότε είχα πάρει την κατηφόρα ή μάλλον για να το πω σωστά την ανηφόρα.....των κιλών!!!

Σας παρακαλώ βοηθήστε με, τι να κάνω;;;

Υ.γ: Το χειρότερο όλων είναι ο'τι νιώθω μια απέχθεια για ανθρώπους που έχουν παραπάνω κιλά, χωρίς να αντιλαμβάνομαι τα χάλια μου, και τόσο καιρό που κοιτούσα το σώμα μου στον καθρέφτη δεν μπορούσα να καταλάβω πόσο έχω παχύνει και έπαθα σοκ προχθές σε μία φωτογραφία που με τράβηξε ο κολλητός μου και κατάλαβα πως έχω γίνει πάλι....

[Mak]

Μάρω γεια σου και καλώς ήρθες! έχω υπάρξει στη θέση σου, ξέρω πολύ καλά για τι πράγμα μιλάς. Πάνω κάτω οι πιο πολλοί που γράφουμε εδώ και έχουμε περάσει από παχυσαρκία, με τους ίδιους δαίμονες, τις ίδιες αγωνίες ζήσαμε ή ζούμε. Τα συναισθήματά σου πηγάζουν από αυτή τη χρόνια ασθένεια, γιατί μη γελιόμαστε, είμαστε ασθενείς, είτε σε ψυχολογικό είτε σε σωματικό επίπεδο. Μπορεί να σε σοκάρει ο εαυτός σου που νιώθει απέχθεια για τους παχύσαρκους αλλά σκέψου ότι αυτό πιθανόν είναι η άμυνά σου, ή η άρνησή σου να δεις την πραγματικότητα που δεν σου αρέσει πρόσωπο με πρόσωπο. Βλέπεις σε εκείνους αυτό που δεν αντέχεις στον εαυτό σου και έτσι νιώθεις αποστροφή. Στην ουσία δεν είναι αποστροφή προς τους άλλους, είναι προς εσένα.
Αυτό που λες με τον καθρέφτη, το ζούσα και εγώ για χρόνια. Στη δική μου περίπτωση βέβαια ήταν ακόμη πιο έντονα τα πράγματα εφόσον ως παιδί και έφηβη ήμουν πετσί και κόκκαλο και πάντα είχα την ψυχολογία της λεπτής κοπέλας, ακόμη και όταν πέρασα τα 100. Έτσι ο καθρέφτης έδειχνε αυτό που πίστευα πως είμαι και όχι το άτομο με τη νοσογόνο παχυσαρκία που είχα καταλήξει να είμαι.
Όμως Μάρω, το βάρος μας είναι ευτυχώς κομμάτι του εαυτού μας από εκείνα που επιδέχονται αλλαγής/τροποποίησης. Όμως δεν έρχεται ούτε σε μια μέρα ούτε σε δυο. Και κυρίως δεν έρχεται μόνο του. Χρειάζεται μια αρκετά επώδυνη διαδικασία και δεν εννοώ τη δίαιτα. Πρωτεύει η αναγνώριση πως από κάπου πηγάζουν όλα αυτά και κάτι τα πυροδοτεί. Και μετά σταθερά και με επιμονή, αγώνας. Και συγχώρεση. Για τον πολύπαθο εαυτό.
Θα διαβάσεις πολλά τόπικς εδώ μέσα που θα σου φανούν χρήσιμα. Θα μιλήσεις και με κόσμο που θα έχει να σου πει την εμπειρία του, δεν συμφωνούμε όλοι προς τους τρόπους που μας οδηγούν στο φυσιολογικό βάρος αλλά σίγουρα υπάρχουν καλές προθέσεις για βοήθεια.
Μην απελπίζεσαι. Άπλωσε την ψυχή σου για βοήθεια και μη φοβάσαι.

Υ.Σ Το τόπικ της Μαντζουράνας είναι μια καλή αρχή: http://www.eatingdisorders.gr/forum/...d.php?tid=7549

[eleni1986]

Μαρω καλημερα κ απο εμενα. Διάβασα με προσοχή οσα έγραψες, κ θα ηθελα να σου μιλησω. Ο πανικός δεν ειναι η λυση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, αλλα ουτε κ η φυγή στα ιδια προβλήματα, σε αυτα που μας φέρνουν σε σημειο να νιώθουμε τετοια θλίψη κ απογοήτευση. Απο την αλλη πρεπει να συνειδητοποιήσουμε πως εχουμε προβλημα κ πως χρειαζόμαστε βοήθεια. Αυτο σημαινει διαιτα η επέμβαση η ψυχολόγος η διατροφολόγος, ανάλογα με το τι κρίνουμε πως ταιριαζει καλυτερα στην δικη μας περιπτωση κ κατασταση. Οπως ειπε κ η μακ, το φορουμ της μαντζουράνας ειναι ενα μάθημα για ολους, το πείσμα, η θέληση, η αισιοδοξία της κ τα κατάφερε μονη της. Ομως δέχθηκε πως υπαρχει προβλημα, εντόπισε την αιτία κ την πολέμησε με τα μεσα που διέθετε. Κ υπάρχουν μεσα αρκετα, εδω θα σε συμβουλεψουν αρκετοί ανθρωποι με βιώματα κ αποτελέσματα. Εγω ειμαι σε φάση δίαιτας για ακομη μια φορα στην ζωη μου, δεν κρύβομαι πως χανω μεν, αποτυγχάνω σε βαθος χρονου δε, αλλα την τελευταια φορα οταν ειδα πως ειχα γινει, ένιωσα αποστροφή για το μυαλο κ την οποια λογική μου, κ δεν θελω να με ξαναδώ ετσι, θελω μονο να χανω βάρος απο έδω κ πέρα. Σου ευχομαι, δυναμη κ σε παρακαλω μην το παιρνεις τοσο βαρια, δεν εισαι μονη, πρεπει ομως κ εσυ να δεις πως θα απαλλαγείς απο αυτο που σε πληγώνει τοσο πολυ.

[Μάρω88]

Αχ παιδιά σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας, δεν ξέρετε πόση δύναμη μου δίνετε, μετά από πάρα πολύ διάβασμα αυτές τις δύο μέρες που είμαι κομμάτια ψυχολογικά και πολύ κλάμα, κατάλαβα πως όλο αυτά τα χρόνια ένας σοβαρός παράγοντας που είμαι έτσι, είναι γιατί δέχομαι να είμαι έτσι, όπως διάβασα σε ένα σαιτ ψυχολογίας εάν λες πως είσαι σαν ΒΟΔΙ, θα νιώθεις σαν βόδι και στην τελική θα είσαι σαν βόδι..
Από σήμερα είπα λοιπόν να αγαπήσω πρώτα από όλα τον εαυτό μου, να με αποδεχτώ και να βρω την Μαρία που έχω χάσει εδώ και καιρό... Επικοινώνησα ήδη με την διατροφολόγο μου να μου στείλει τις διατροφές μου, νομίζω πως μπορώ να το κάνω μόνη μου.
Με την βοήθεια φυσικά των δύο κοντινότερων ανθρώπων μου και την βοήθεια την δική σας, επόμενο ζύγισμα 24/8...
Για ένα παράξενο λόγο Ελένη, ούτε εγώ θέλω να είμαι έτσι, ο δρόμος είναι πολύ μεγάλος και δύσκολος για την ακρίβεια πρέπει να χάσω μία ολόκληρη Μαρία... για να βρω την δική μου Μαρία!! Σας ευχαριστώ και περιμένω με ανυπομονησία τις επόμενες συμβουλές σας....

[eleni1986]

Κατ αρχήν, μην ακουσω ξανα οτι κλαις για τέτοιους λογους. Δεν υπαρχει κανένας μα κανένας λόγος για να κλαις. Εισαι ενα πολυ γλυκο πλάσμα, που την λαθος στιγμη κ για τους λαθος λογους η κ απολυτα κατανοητούς λογους, πάχυνες οπως παχυνα κ εγω. Σκέψου αυτο που πολυ ομορφα λεει η γλυκιά μαντζουράνα! Αυτο που κ εμενα με βοήθησε παρα πολυ.. Δεν κανω διαιτα, δε θα ξανακάνω διαιτα, θα δωσω στον εαυτο μου αυτο που χρειαζεται, εναν υγιεινό τροπο ζωης. Εχω αρχίσει να γυμνάζομαι, να τρωω λιγο κ σωστά, κ ελπιζω να δω αποτελέσματα. Ο καιρος, τα χρονια περνούν γρηγορα, με τη σωστη διατροφή θα περνά μεν ο καιρος αλλα κ εσυ θα γινεσαι πιο ανάλαφρη σωματικά κ ψυχολογικά! Κ εγω μαζι ελπιζω.. Εισαι παρα πολυ νεα, πρεπει να το κανεις αφου αυτη η εικόνα σε ενοχλει. Η αρχη ειναι δυσκολη.

[Μάρω88]

Δεν είναι εύκολο όταν για χρόνια πας 2 βήματα μπροστά και μετά κάνεις 10 πίσω όσο να πεις απελπίζεσαι... αφού τρελαίνομαι και εγώ με τον εαυτό μου και το πως μπορώ να μου συμπεριφέρομαι έτσι...πάντα με ενδιαφέρουν οι άλλοι πιο πολύ παρά εγώ....τα διάβασα όλα αυτά που λέει η μαντζουράνα και πραγματικά με κάποια πράγματα ένιωσα πως περνάμε ακριβώς το ίδιο, ακόμη και το πως νιώθουμε... είναι απίστευτο.
Θέλει πολύ μεγάλη δύναμη και το ξέρω πως η αρχή Ελένη μου θα ειναι πολύ δύσκολη, αλλά πρέπει να γίνει...θέλω να γίνει!!!

[eleni1986]

Δεν εισαι μονη, ειμαστε αρκετοί εδω κ θα τα καταφέρουμε!!

[Μάρω88]

Συγγνώμη εαν σας κούρασα αλλά ειλικρινά έχω πολύ ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον....