Results 1 to 15 of 23
Thread: Ατομα που νικησαν χωρις νυστερι;
-
30-04-2016, 02:59 #1
- Join Date
- Apr 2016
- Posts
- 230
Ατομα που νικησαν χωρις νυστερι;
Ενεργα μελη που εχασαν πολλες δεκαδες κιλα χωρις χειρουργειο θα βοηθουσαν πολυ εμας τις νεες! Ευχαριστω!
- 30-04-2016, 17:56 #2
- Join Date
- Mar 2015
- Posts
- 386
Ουαου!!!! Νομιζω οσα μπραβο και να σου πει κανεις δεν εχει νοημα, αλλα εισαι αξιος θαυμασμου και αυτο πρεπει οπωσδηποτε να ειπωθει.
30-04-2016, 22:23 #3
- Join Date
- Jan 2009
- Posts
- 896
Να σημειώσω κάτι που ίσως δεν περνάει καθόλου απ' το μυαλό σας: το νυστέρι δεν νικά την παχυσαρκία αν εμείς οι χειρουργημένοι δεν βοηθήσουμε την κατάσταση. Νομίζεται πως αφού χειρουργηθήκαμε λύθηκε το πρόβλημα της παχυσαρκίας μας; Αντίθετα βοηθά να χαθούν τα δεκάδες κιλά που είναι ένα απότομο βουνό για να χαθούν με διατροφή -ειδικά όταν παιδεύεσαι από μικρή ηλικία- αλλά για να χαθούν τα υπόλοιπα είναι που πρέπει να έχουμε το νου μας και να μη ξεφύγουμε. Εδώ είναι που πρέπει να βρούμε την δύναμη για να συνεχίσουμε και να μην χάσουμε τον αγώνα. Εδώ μέσα άλλωστε υπάρχουν περιπτώσεις που το νυστέρι δεν απέδωσε αυτά που περίμεναν κι έτσι έχουμε να μιλάμε για αποτυχημένα χειρουργεία. Στο χέρι μας είναι και πάλι... οι σωστές διατροφικές επιλογές πάντα ήταν - είναι και θα είναι η λύση είτε με νυστέρι είτε όχι!
Ο Τάσος είναι άξιος θαυμασμού κι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που έχασε το βάρος του με προσεκτική διατροφή και που είναι σε ένα διαρκή αγώνα να διατηρήσει το αποτέλεσμα διά βίου! Το βγάζω το καπέλο!
01-05-2016, 11:21 #4
- Join Date
- Apr 2016
- Posts
- 230
!!! Για ποσα κιλα μιλαμε Tassos67i?
Σε ευχαριστω για την καταθεση της εμπειριας σου! Η ηλικια που εχασες τα κιλα ειναι επισης πολυ ενθραρρυντικη για μενα!
Βεβαια εισαι αντρας (και μεταξυ μας εχετε ενα ουπς στο μεταβολισμο) αλλα σε ολα τα αλλα δε θα ελεγα οτι "υπερτερεις".
Αφου μπορεσες εσυ μπορω κι εγω!
01-05-2016, 22:10 #5
- Join Date
- Apr 2016
- Posts
- 230
!!!!! - τι!!!!!!!! απιστευτος εισαι απλα :thumbup::thumbup::thumbup::thumbup::thumbup::thum bup:
Γιο γιο μακρυα. Προτιμω να τα χασω σαν χελωνα και να ειναι για παντα. Δε μου αρεσουν διολου οι αλλαγες. Θελουν να παω σε καποια κιλα και να μεινω εκει. Με κουραζει ακομα και ρουχα να αλλαζω.
01-05-2016, 22:12 #6
- Join Date
- Apr 2016
- Posts
- 230
πως γινεται 3 φορες περισσοτερα απο το 85? Μηπως κατι καταλαβα λαθος? Επισης γιατι κατεληξαν σε βαριατρικο χειρουργειο δεν καταλαβα, εννοεις τα ξαναπηραν?
07-05-2016, 00:29 #7
- Join Date
- Apr 2016
- Posts
- 29
Πριν 6 χρονια εβαλα σκοπο να χασω τα κιλα, χωρις νυστερι.
Τα εχασα ολα και λιγα παραπανω, μετα τη ψωνισα και πηρα (αρχικα) 20 κιλα πισω.
Εχασα τα 10 απο αυτα, τωρα δεν κοιταζω ζυγαρια, κοιταζω σωματικο λιπος και ρουχα.
Εχω χαλαρωση σαφως. Οχι σε ενοχλητικο σημειο.
Δεν εχω 'αναγκη' να χασω κιλα, ειμαι μια χαρα. Φοραω πατελονι 27-29 τζιν (αναλογα τη μαρκα)
αλλά εχω αναγκη να αποκτησω μυς για να ανεβασω τον μεταβολισμο, να μην ανησυχω
οτι παραφαγα σημερα , θα παρω 1-2 κιλα και αν ξαναφαω πολυ, θα βαλω άλλα 3-4 και θα ξαναπαω στα 100+ που ημουν.
Ας μεινω στα κιλα που ειμαι, αρκει να ριξω το λιπος.
Αυτο ηταν το λαθος μου αρχικα. Εχασα το βαρος, δεν εκανα γυμναστικη, μαζι με λιπος εχασα μυς, μια το ψωνισμα, δυο τα υπερφαγικα και τα 'εχω περιθωριο', πηρα κιλα παλι.
Ειμαι σταθερη τα τελευταια 4 χρονια αλλά με εχει κουρασει το 'να προσεχω'. Λογω που δεν ειμαι γυμνασμενη, ο βασικος μου μεταβολισμος με τους μυς που εχω ειναι καπου 700 ή 800 θερμιδες ενω μιας φιλης μου ειναι 1900-2200 θερμιδες, που εχει χαμηλοτερο λιπος αλλά περισσοτερους μυς.
15-06-2016, 12:29 #8
- Join Date
- May 2016
- Posts
- 43
Τώρα τελευταία σκέφτομαι για την αφαίρεση λίπους με νυστέρι. Βέβαια φοβάμαι αλλά κάθε φορά που βλέπω τα μπράτσα μου στο καθρέφτη με μισώ που με άφησα να φτάσω σε αυτό το σημείο. Το κακό με μένα είναι πως δεν έχω τόση επιμονή για να περιμένω να χάσω κιλά κάνοντας κάποια διατροφή και γυμναστική. Αλλά σίγουρα θα αξίζει να το προσπαθήσω. Εχω καιρό να ζυγιστώ όμως σίγουρα θα έχω φτάσει τα 100 κιλά. Τι θα με συμβουλεύατε εσείς;
15-06-2016, 13:39 #9
- Join Date
- Apr 2016
- Posts
- 29
Originally posted by Μαρίζα
Τώρα τελευταία σκέφτομαι για την αφαίρεση λίπους με νυστέρι. Βέβαια φοβάμαι αλλά κάθε φορά που βλέπω τα μπράτσα μου στο καθρέφτη με μισώ που με άφησα να φτάσω σε αυτό το σημείο. Το κακό με μένα είναι πως δεν έχω τόση επιμονή για να περιμένω να χάσω κιλά κάνοντας κάποια διατροφή και γυμναστική. Αλλά σίγουρα θα αξίζει να το προσπαθήσω. Εχω καιρό να ζυγιστώ όμως σίγουρα θα έχω φτάσει τα 100 κιλά. Τι θα με συμβουλεύατε εσείς;
Αν δε μαθεις να χειριζεσαι τον λογο που σε εφερε στα 100 κιλα, το νυστερι δε θα βοηθησει
15-06-2016, 14:18 #10
- Join Date
- Jun 2016
- Posts
- 8
Το είχε κάνει η νονά μου. Μου είπε ότι ο πόνος ήταν πολύ μεγάλος (άσχετο αλλά τα ξαναεβαλε πίσω).
Θεωρώ ότι το νυστερι πρέπει να είναι η τελευταία επιλογή.
Νομίζω ότι δεν αξίζει στο σημείο που είσαι εσύ τώρα.
Ξεκίνα σιγά σιγά και σες πως θα πάει.
Επίσης, αν έχεις τη δυνατότητα δες έναν διατροφολογο
15-06-2016, 22:35 #11
- Join Date
- May 2016
- Posts
- 43
Μέχρι το τέλος του Ιούνη θα χω δει διατροφολόγο, ελπίζω να με βοηθήσει γιατί έτσι όπως είμαι δεν θέλω να κάνω τίποτα με την ζωή μου. ολα μου είναι βαρετά και ανούσια.
15-06-2016, 23:08 #12
- Join Date
- Jun 2016
- Posts
- 8
Το καταλαβαίνω, αλλά πρέπει να βρούμε τη δύναμη για εμάς, ωστε να αλλάξουμε τη ζωή μας.
11-07-2016, 13:07 #13
- Join Date
- Jul 2016
- Posts
- 5
Καλησπέρα κι από εμένα, είναι η πρώτη φορά που γράφω στο forum και θα ήθελα μέσα από την εμπειρία μου να δώσω κουράγιο σε όλους όσους παλεύουν με το θηρίο της παχυσαρκίας.. Δυστυχώς όποιος δεν έχει υπάρξει παχύσαρκος δεν ξέρει τι σημαίνει το να παλεύεις καθημερινά με αυτόν τον εφιάλτη..
Από παιδί ήμουν λίγο γεματούλα (βλέποντας με πια στις φωτογραφίες αντιλαμβάνομαι πως ήμουν ένα κανονικό γεροδεμένο κορίτσι) αλλά η τύχη μου έδωσε και μια δίδυμη αδερφή που ήταν το κλασσικό αδύνατο ψιλόλιγνο κορίτσι.. και λέω τύχη γιατί ήταν δίπλα μου σε όλο τον Γολγοθά μου με τα κιλά, υποφέροντας περισσότερο από εμένα για εμένα.. όντας λοιπόν εγώ η γεροδεμένη και η δίδυμη η αδυνατούλα, πάντα με πείραζαν και πάντα ένιωθα το χοντρό παιδί..
κι έτσι έφτασα όντως να γίνω το χοντρό παιδί (η αυτοεκπληρούμενη προφητεία).. έφτασα στα 28 μου να ζυγίζω 134 κιλά, όντας 1.75 σε ύψος.. από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου παλεύω με τα κιλά, παλεύω με την εικόνα μου, αλλά τότε στα 28 πάλεψα τόσο πολύ με δίαιτες, όσο δεν έχω παλέψει ποτέ, δεινοπάθησα.. και λέγοντας πάλεψα δεν εννοώ πως πάλεψα γιατί το σώμα μου δεν ανταπεξερχόταν.. ίσα ίσα.. με το που πρόσεχα έχανα αμέσως κιλά... έλα όμως που το μυαλό είχε κολλήσει... έχανα 5, έπαιρνα 10.. ασανσέρ κιλών.. έχανα 10, έπαιρνα 25.. το φαγητό ήταν η εμμονή μου.. ώσπου ήρθε η στιγμή που πραγματικά μου γύρισε το μυαλό.. ειλικρινά δεν ξέρω τι ήταν αυτό που πυροδότησε την στροφή του μυαλού.. γιατί όλα είναι θέμα μυαλού τελικά.. είχα απογοητευτεί τόσο πολύ από αυτό το κομμάτι, ειλικρινά είχα πιστέψει πως θα πεθάνω όντας χοντρή.. δεν πίστευα ποτε πως θα μπορέσω να γίνω κανονική.. το ίδιο και οι δικοί μου, είχαν χάσει κάθε ελπίδα..
ίσως ο διορισμός σε μια νέα πολή, ίσως η σχέση που είχα η οποία δεν με κάλυπτε σε κανέναν τομέα, ίσως το μυαλό μου και ο δυναμισμός μου που ηταν ευδιάκριτος σε όλους τους άλλους τομείς στη ζωή μου εκτός από τον τομέα των κιλών, δεν ξέρω ειλικρινά τι ήταν αυτό που μου έδωσε το έναυσμα.. το πήρα απόφαση, μου γύρισε το μυαλό, και σε 1.5 χρόνο έχασα τα πρώτα 50 κιλά.. χωρίς στερήσεις, χωρίς να νιώθω κόπο.. έτρωγα κάθε τρεις ωρες, έτρωγα σωστά όχι γιατί έτσι έπρεπε αλλά γιατί έτσι μου έβγαινε.. και επιπλέον ήμουν το λιγότερο δύο ώρες στο γυμναστήριο.. κι όποιος βιαστεί να πει πως είχα χρόνο για το γυμναστήριο, όχι, δεν είχα χρόνο για το γυμναστήριο.. είμαι μηχανικός και εργάζομαι το λιγότερο 10-11 ώρες την ημέρα, με καθημερινά ταξίδια σε όλη την πελοπόννησο.. μπορεί να περάσουν δεκαπέντε μέρες κι εγώ να χρειάζεται να διανυκτερεύσω σε 15 διαφορετικά μέρη της πελοποννήσου.. δεν θέλει κόπο, θέλει πείσμα και αφοσίωση.. σε όλες τις πόλεις τις πελοποννήσου έχω βρει την άκρη σε ποιο γυμναστήριο θα πάω να γυμναστώ όταν χρειαστεί να διανυκτερεύσω εκτός.. ακόμα και για τις περιοχές που δεν έχουν γυμναστήριο, να είναι καλά το youtube που σε μισή ώρα έχεις κάνει το καλύτερο ταχυδυναμικό πρόγραμμα κάψιμο λίπους μέχρι και στον περιορισμένο χώρο ενος δωματίου ξενοδοχείου.. ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΡΗΜΑΔΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ..
στο δια ταύτα λοιπόν, 5 χρόνια μετά από το κλικ, είμαι πλέον 67 κιλά, έχοντας χάσει 67 κιλά, και έχοντας αποκτήσει ένα απίστευτα γυμνασμένο σώμα.. (όπου πάω με ρωτάνε αν είμαι γυμνάστρια).. είμαι στην διάθεση οποιουδήποτε νιώθει πως αποστέλλοντας του φωτογραφίες μου θα τον βοηθήσω να αλλάξει τη ζωή του.. σας ευχαριστώ και συγνώμη αν μακρυγόρησα..
11-07-2016, 14:56 #14
- Join Date
- Feb 2015
- Posts
- 1,034
Ξένια μου μπράβο για το κατόρθωμά σου, εγώ θα ήθελα να με βοηθήσεις ως προς τα εξής, στα οποία πάσχω αναμφίβολα.. Πρώτον, πως σου έγινε το κλικ και είπες τέρμα, τι δεν άντεχες? Και δεύτερον πως μπορείς και συντηρείσαι τώρα πια, γιατί και εγώ πάντα όταν δεν τρώω χάνω κιλά, αλλά όταν αρχίζω να μου αρέσω και να νιώθω καλύτερα, ξανατρώω και τα παίρνω, όλα και περισσότερα.
14-07-2016, 12:38 #15
- Join Date
- Jul 2016
- Posts
- 5
Originally posted by eleni1986
Ξένια μου μπράβο για το κατόρθωμά σου, εγώ θα ήθελα να με βοηθήσεις ως προς τα εξής, στα οποία πάσχω αναμφίβολα.. Πρώτον, πως σου έγινε το κλικ και είπες τέρμα, τι δεν άντεχες? Και δεύτερον πως μπορείς και συντηρείσαι τώρα πια, γιατί και εγώ πάντα όταν δεν τρώω χάνω κιλά, αλλά όταν αρχίζω να μου αρέσω και να νιώθω καλύτερα, ξανατρώω και τα παίρνω, όλα και περισσότερα.
Πίστεψέ με σε καταλαβαίνω απόλυτα σε αυτό που λες πως αρχίζεις και ξαναπέφτεις στο φαγητό και παίρνεις ακόμα περισσότερα. Διάνυσα περίπου 12 χρόνια ανεβοκατεβασμάτων μέχρι να γίνει αυτό το κλικ.. Ίσως η σχέση που δεν με κάλυπτε, ίσως το ότι ήθελα επιτέλους μια καινούρια ζωή με έναν σύντροφο που πραγματικά θα μου ταιριάζει, ίσως το ότι δεν μπορούσα να δεχτώ τον εαυτό μου έτσι όπως ήμουν.. Δεν δεχόμουν τον εαυτό μου χοντρό.. Είχα τόσα ενδιαφέροντα και τόσες δραστηριότητες που δεν ανταποκρίνονταν στον ρόλο του χοντρού.. ΔΕΝ ΜΕ ΑΠΟΔΕΧΟΜΟΥΝ ΕΤΣΙ.. και κάποια στιγμή ήρθε έτσι απλά αυτό το κλικ.. Μετακόμισα, χώρισα και είπα πως δεν θα ξανακάνω σχέση μέχρι να αποκτήσω το σώμα που θέλω εγώ και ανταποκρίνεται στην ιδιοσυγκρασία μου... και ομολογώ πως ενώ όλα αυτά τα χρόνια ένιωθα πραγματικά κουρασμένη από τις τόσες προσπάθειες και απογοητευμένη πως δεν προκειται ποτέ να τα καταφέρω, αυτή την φορά δεν νιώθω καθόλου πως κουράστηκα.. σαν να ήταν η πιο φυσιολογική διαδικασία που έθεσα ποτέ τον εαυτό μου.. λες και ήταν το πιο φυσιολογικό και άνετο πράγμα, το να τρέφομαι σωστά.. δεν μιλάω για προκαθορισμένη διαίτα γιατί είχα μπει πάρα πολλές φορές στο τρυπάκι των διαιτολόγων και των πρέπει και πάντα στο τέλος τα παρατούσα.. Αρχικά ξεκίνησα τηρώντας το τρίωρο (όπου και να ήμουν κάθε 3-4 ώρες έτρωγα κάτι), και στην συνέχεια άρχισα να δίνω βάση σε πρωινό, ενδιάμεσα σνακ και βραδινο (πρόσεχα αρκετα την ποιότητά τους, να μην είναι δηλαδή λιπαρά κλπ). Το μεσημεριανό μου το είχα αφήσει ελεύθερο, δεν είχα εξάλλου την δυνατότητα λόγω της δουλειάς μου να έχω πάντα έτοιμο φαγητό.. 6 μέρες από τις 7 έτρωγα έξω (έμενα μονη μου, δεν είχα χρόνο για μαγείρεμα). Πήγαινα στο μαγαζί και διάλεγα ότι ένιωθα πως θα με χορτάσει, διαλέγοντας υποσυνείδητα τα πιο υγιεινα (κοτοπουλο με ρυζι, μπιφτεκια, φασολακια, μακαρονια με κιμα, ψαρι κλπ).. αυτό που εκμηδένισα ήταν το ψωμί.. δεν έτρωγα ποτέ μα ποτέ ψωμί, παρά προτιμούσα να φάω και δεύτερη μερίδα από το φαγητό μου... κι έτσι ήρθαν τα -67..
Στο τώρα, δεν αρνούμαι πως ακόμα ταλαιπωρούμαι όταν καθημερινά θα βγουμε με την παρέα έξω κι αυτοί θα φάνε κι εγώ θα πρέπει να προσέξω.. ευτυχώς κι εξω μπορείς να φας υγιεινα, σουβλακια κοτοπουλο με σαλατα κλπ.. εχεις επιλογές.. δύο φορές την εβδομάδα αφήνω τον εαυτό μου πλήρως ελεύθερο να φάει ΟΤΙ θελει, αρκει να μεσολαβούν 3 ώρες ανάμεσα στα γεύματα.. έχει τύχει να φάω 3 πάστες (γλυκατζού βλεπεις) και στο καπάκι 2 πιτόγυρα.. δεν το μετανιωνω, να ειναι καλά οι επόμενες μέρες που μπαίνοντας πάλι στο πρόγραμμα μου θα σώσω τις ατασθαλίες.. εδώ πρέπει να αναφέρω πως για ένα μικρό χρονικό διάστημα πέρασα την φάση της νευρικής βουλιμίας με 4-5 εμετούς κάθε μέρα.. ευτυχώς διήρκησε παρα πολύ λίγο (περίπου ένα μήνα).. το ξεπέρασα με μια επιπλέον ώρα στο γυμναστήριο και όντας συνεχώς με παρέα.. Είμαι δεινή γλυκατζού και απίστευτη λιγούρα, δεν υπάρχει φαγητό και γλυκό που να μη με προκαλεί.. πάντα έτσι θα είμαι, δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει αυτό.. βλέποντας όμως την ζωή μου τότε και τώρα, ειλικρινά αυτό το συναίσθημα της αποδοχής του εαυτού σου δεν το αλλάζω με κανένα φαγητό και για καμια γευστική απόλαυση..
Νιώθω πως δεν υπάρχω, μονίμως
23-07-2025, 01:39 in Σχέσεις και Επικοινωνία