Στο μυαλό ενός βουλιμικού

[marina592]

(Περίπου στις 10:00) Χτυπάει το ξυπνητήρι, σηκώνομαι.. Για να θυμηθώ.. Χθές έκανα δίαιτα ή έφαγα όσο δεν πάει πάλι; Έφαγα όσο δεν πάει, άρα δεν έχει νόημα. Ας το κάνω και σήμερα. Ας φάω. Για να δω, τι έχουμε στο σπίτι; Ψωμί του τόστ, χμμ όχι, θέλω κάτι άλλο πιο παχυντικό. Αααα χθες είχα πάρει κάτι κρουασάν, τέλεια! Έχουμε και μπόλικες φρυγανιές, θα φάω ένα ολόκληρο πακέτο και μετά θα το αντικαταστήσω με ένα καινούριο για να μην δει το αγόρι μου ότι λείπει. Άντε σήκω, μη χάνεις χρόνο.... Άντε τελείωνε, βρες τα κρουασάν, δεν αντέχω άλλο να περιμένω, θέλω να τα καταβροχθίσω.
(Περίπου στις 10:30) Αχχ χόρτασα, τι ωραία αίσθηση. Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι έφαγα λίγο παραπάνω. Πω πω, έφαγα πάλι 1 κρουασάν και περίπου 15 φρυγανιές με βιτάμ και μέλι. Πόσες θερμίδες! Μα γιατί τρώω έτσι, πρέπει να σταματήσω. Ρε γαμώτο, έχουν πεταχτεί πολύ τα ψωμάκια μου και η κοιλιά μου δεν είναι όπως παλιά. Τέλος πάντων, από εδώ και πέρα θα φάω σωστά. ΤΕΛΟΣ. Θα κάνω κορμάρα, μπορώ να τα καταφέρω!
(Περίπου στις 14:00) Tί να μαγειρέψω σήμερα.. Θα μαγειρέψω κοτόπουλο και με μία σαλατίτσα θα είμαι κομπλέ, να ισορροπήσω και λίγο το βουλιμικό του πρωινού. (15:00)--> Έτοιμο το φαγητό. Να βάλω και τηλεόραση, τέλεια!!! Να φάω αργά για να χορτάσω και ήρεμα. (15:10)--> Αυτή η σάλτσα από το κοτόπουλο τέλεια. Πάω να φέρω μερικές φρυγανιές να τις βουτήξω μέσα, γιαμ. Γρήγορα, θέλω να τις φάω, δεν κρατιέμαι.
(Μετά από 15 λεπτά..) πφφφ έφαγα, έφαγα πολύ. Αλλά δεν πειράζει ήταν ωραίο! Αλλά κοίτα εδώ τα ψωμάκια. Κάθομαι στον καναπέ και πετάγονται τόσο πολύ. Κανένα γλυκό έχουμε; Πάω να δω.. Αισθάνομαι χοντρή! Αλλά αφού τη χάλασα τη μέρα, ας φάω και σήμερα ότι θέλω και από αύριο όμως δίαιτα! ΤΕΛΟΣ! Σιγά το δύσκολο..
(Στις 18:00) Νιώθω μια λιγούρα. Λοιπόν. Θα κάνω έναν καφέ και μετά και θα φτιάξω 2-3 φέτες με βιτάμ και μέλι να φάω. Ευτυχώς ο Κ (το αγόρι μου), δεν είναι τόσο παρατηρητικός και δεν θα το καταλάβει ότι λείπουν όλες αυτές οι φρυγανιές και τα ψωμιά. Αν τα φάω όλα, θα πάω να πάρω από το σουπερμαρκετ να τα αντικαταστήσω και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
(Στις 20:00, όταν πρέπει να πάω κάπου έξω). Πωωω ποιός ντύνεται τώρα. Τι να βάλω για να μη φανεί ότι πήρα 2 κιλά αυτή την εβδομάδα; Είμαι και σκασμένη από το φαγητό σήμερα, νιώθω χοντρή. Θα βάλω το ίδιο παντελόνι με χθες, κι ας έχω τόσα ωραία τζιν. Τουλάχιστον αυτό είναι ελαστικό και δεν θα με πιέζει, άσε που θα κρατάει και τα ψωμάκια να μη φαίνονται. Το βάψιμο τώρα. Πρέπει να βαφτώ ωραία, να γίνω όμορφη. Τουλάχιστον να φαίνομαι όμορφη στο πρόσωπο, να μην προσέξουν όλοι ότι πάχυνα.
(Βγαίνοντας έξω).. Ωραίο σώμα αυτή η κοπέλα, κοίτα αδύνατο πόδι. Μακάρι να ήμουν κι εγώ έτσι. Αυτή τρώει σίγουρα φυσιολογικά, τι τυχερή που είναι! Λοιπόν.. από αύριο κι εγώ θα προσπαθήσω έτσι! Θα πάω και γυμναστήριο. 4-5 κιλάκια να χάσω και θα είμαι κούκλα!
(Πίσω στο σπίτι..) Ωραία ήρθε το αγόρι μου, μου έλειψε.. Θα του βάλω να φάει.. Τώρα που το σκέφτομαι, έχω και εγώ λίγο χώρο για μια μερίδα. Είναι και βράδυ, να μη φάω βραδυνό; Ας φάω και εγώ λίγο!
(Αργότερα το βράδυ) Μωρό μουυυυ.. τωρα να, κοίτα! Μου ήρθε μια όρεξη για γλυκό.. έχω να φάω πολλές μέρες.. Να ανοίξουμε τη σοκολάτα να τη φάμε μαζί; Τέλεια!!! .......... Αχ τι ανακούφιση, έφαγα και το γλυκάκι μου απόψε. Μωρε, ας μην ήταν εδώ ο Κ και θα σου 'λεγα εγώ τί θα έτρωγα ακόμα, αλλά έχε χάρη...
(Πέφτοντας για ύπνο) Φάγαμε πάλι σήμερα, αλλά είπαμε, τελευταία μέρα. Από αύριο, δίαιτα και γυμναστήριο. Ας μπω λίγο στο instagram να δω αυτά τα τέλεια κορμια του fitness girls motivation. Κοίτα εδώ έναν ωραίο ποπό. Και ο δικός μου έτσι θα γίνει, τέλος. Από αύριο ξεκινάει μια καινούρια μέρα! :yes:
(Επόμενο πρωί..) Χτυπάει το ξυπνητήρι, σηκώνομαι.. Για να θυμηθώ.. Χθές έκανα δίαιτα ή έφαγα όσο δεν πάει πάλι; Έφαγα όσο δεν πάει, άρα δεν έχει νόημα. Ας το κάνω και σήμερα. Ας φάω.............(και ξανά και ξανά το ίδιο).

**Αυτή είναι η καθημερινότητά μου εδώ και 5 χρόνια περίπου. Σας μιλάει μια κοπέλα 23 χρονών, με βάρος 58 κιλα και ύψος 1.60, πρώην βουλιμική και νυν υπερφαγική. Ευτυχώς κατάφερα να σταματήσω το 50% του βασανιστηρίου μου, που ήταν οι εμετοί. Πείτε μου κι εσείς αν σκέφτεσαι το ίδιο με μένα ή γενικά πως σκέφτεστε. Νομίζω πολλές-οί θα ταυτιστείτε! Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας! :wink2:

[maria030]

Μαρίνα μου γεια σου!!! Αυτό ακριβώς που βιώνεις το καταλαβαίνω όσο δεν πάει ... Βουλιμικη δεν υπήρξα ποτέ!!! Ειμαι όμως υπερφαγικη .... Ευτυχώς όπως και εσύ δεν ειμαι υπέρβαρη...
Δεν ξερω τι να σου πω εννοώ δεν εχω να προσθέσω κάτι πέρα από το φαύλο κύκλο της δίαιτας.. Δλδ υπερφαγικο-α και μετά δίαιτα και πάλι απο την αρχή..
Η μόνη διαφορα μας ότι εμένα με πιάνει απο το απόγευμα και μετά, μέχρι που θα παω για ύπνο σαν ορκαλια αλλα φυσικά που να κοιμηθώ με τέτοιο βάρος... Μου θύμησες κάτι πολύ άσχημο ...
Έχεις ζητήσει βοήθεια απο γιατρό ? Τόσα χρόνια 5 ολόκληρα χρόνια είχες απο κάπου στήριξη εννοώ ιατρική? Θα σε βοηθήσει παρα πολύ η ψυχοθεραπεία να βρεις τα βαθύτερα αιτια αυτής της νοσηρής κατάστασης!!!
Αν θέλεις μπορείς να μου στείλεις και πμ αν δεν θες να πεις κάποια πράγματα δημόσια η αν χρειαστείς ο.τιδηποτε άλλο!!!

[marina592]

Μαράκι μου σ ευχαριστώ πολυ που απαντησες! Με καταλαβαινεις λοιπον... Βοηθεια ζητησα εδω και εναν μηνα, που παω σε μια ψυχολογο. Ειμαστε ακομα στη φαση του ιστορικου, οποτε δεν μπορω να σου πω οτι εχω βοηθηθει ακομα.. Εσυ εχεις ζητησει ποτε βοηθεια? ΗΘελα πολυ να ρωτησω καποιον που εχει παει αν τον εχει βοηθησει οντως!

[marina592]

Μαράκι μου σ ευχαριστώ πολυ που απαντησες! Με καταλαβαινεις λοιπον... Βοηθεια ζητησα εδω και εναν μηνα, που παω σε μια ψυχολογο. Ειμαστε ακομα στη φαση του ιστορικου, οποτε δεν μπορω να σου πω οτι εχω βοηθηθει ακομα.. Εσυ εχεις ζητησει ποτε βοηθεια? ΗΘελα πολυ να ρωτησω καποιον που εχει παει αν τον εχει βοηθησει οντως!

[maria030]

Μαρίνα μου σου εχω στείλει μνμ για να μιλήσουμε πιο άνετα... Ωστόσο ο.τι θες να μοιραστείς δημόσια εννοείται ότι το κάνεις!!!!

[Vet]

Σαν να ακουγα τον εαυτο μου! Ταυτιστηκα 100% Σε ΟΛΑΑ!

[Vet]

Χαμος γαμωτο Τοοοσοιι ανθρωποι υποφερουν! Δεν υπαρχει περιπτωση θα βρεθει λυση! Δε γινεται αλλο!:fake sniffle:

[marina592]

Originally posted by Dulcinea del Toboso
Το διαβασα ολο αυτο που εγραψες. Ηταν και εμένα η καθημερινότητά μου για 5 χρόνια περίπου. Τώρα ειναι σε υφεση μετα απο πολλή ατομική προσπάθεια βέβαια, συμβαίνει ομως 1 φορα περίπου τη βδομάδα (θα μπορουσε να συμβαινει και συχνοτερα, θα μπορούσε φυσικα και να μη συμβαινει καθόλου..)
Ταυτίστηκα σε πολλά σημεία, όχι σε όλα.
Το αγόρι σου γνωρίζει για αυτα που αντιμετωπίζεις? Του έχεις μιλήσει?
Καταλαβαινω οτι ειναι φαυλος κυκλος, δηλαδη οταν αρχίζεις κατι το τερματίζεις και φτου και απ την αρχη, αλλα καπως πρεπει να γινει η αρχή και να σπασουμε τον κυκλο γαμωτο! Αυτο προσπαθω κι εγω..

Και εγω ειχα καταφερει ανα διαστηματα να το περιορισω, αλλα παντα επεστρεφε καπως. Παντως, δε χανω την ελπιδα μου γιατι δεν ειναι δα και κατι τοσο εθιστικο, οπως ποτο ή ναρκωτικα. Θελω να ελπιζω οτι απλα με το να αλλαξουμε τον τροπο σκεψης μας μπορουμε να τα καταφερουμε!
Αυτο ειναι το λαθος μου, οτι δεν του εχω μιλησει, γιατι ντρεπομαι. Ντρεπομαι να του πω την ποσοτητα της τροφης που καταναλωνω, λες και ειμαι γουρουνι. Και επειδη εκεινος ειναι το ακρως αντιθετο, ειναι πολυ εγκρατης ανθρωπος! Αλλα απο την αλλη ειναι τοσο κατανοητικος γενικα και ειναι ο ανθρωπος μου, οποτε πρεπει να του μιλησω! Θα γνωρισει μια πλευρα μου που δεν γνωριζε εδω κ 2 χρονια, αλλα οκ!
Αυτο που το κανεις 1 φορα την εβδομαδα ειναι πολυ καλο, μπραβο σου ;) Ειναι μεγαλη προοδος, οπως και για μενα το οτι εκοψα μονη μου τους εμετους. Απλα το γεγονος οτι το κανεις εστω 1 φορα/βδομαδα, σημαινει οτι υποβοσκει το προβλημα. Ψαξ'το λιγο ακομα μεσα σου και ισως καποια στιγμη να απελευθερωθεις εντελως! Θετικη σκεψη πανω απ'ολα! :spin:

[marina592]

Originally posted by Vet
Χαμος γαμωτο Τοοοσοιι ανθρωποι υποφερουν! Δεν υπαρχει περιπτωση θα βρεθει λυση! Δε γινεται αλλο!:fake sniffle:

Vet μου μη σε ξανα ακουσω να το πεις αυτο! (δεν μιλαω επιθετικα). Αν ειναι δυνατον να χανουμε την ελπιδα μας εμεις που στο κατω κατω ειναι θεμα ψυχολογιας. Υπαρχουν ανθρωποι που παλευουν με τον καρκινο και πεθαινουν μεσα σε μερικες ωρες. Ας μην το αναλυσουμε αυτο. Αφου εχουμε τη σωματικη μας υγεια, εν μερει, μπορουμε να εχουμε και την ψυχικη. Πιστευω οτι απλα πρεπει να αλλαξει ενα 'τοσο δα' μικρο πραγματακι μεσα στο μυαλο μας, ετσι ωστε να βλεπουμε το φαγητο σαν ενα συμμαχο μας για επιβιωση και οχι σαν ενα μεσο για να ξεσπαμε τα αισθηματα μας! Ειμαι πολυ αισιοδοξη! ;)

[marina592]

Το δυσκολο με την περιπτωση μας ειναι οτι το φαγητο ειναι ειναι ταυτοχρονα ο εχθρος και ο συμμαχος μας. Το χρειαζομαστε, ειναι παντου καθημερινα γυρω μας, το εχουμε αναγκη. Το βλεπουμε σε ολες τις μορφες του, σε λαχταριστα ζαχαροπλαστεια, μοσχομυριστους φουρνους, σουπερμαρκετ. Και παρ'ολα αυτα πρεπει να το αγγιζουμε, αλλα με μετρο. Αυτο θεωρω οτι ειναι το δυσκολο της υποθεσης. Ενω ενας καπνιστης, για παραδειγμα, μπορει να εξαφανισει το τσιγαρο απο τη ζωη του και ετσι να αποκοπει πιο ευκολα. Σε καμια περιπτωση δε συγκρινω καταστασεις, η καθεμια εχεις τις δικες τις δυσκολιες. Απλα θεωρω οτι η δικη μας περιπτωση θελει πολλη εγκρατεια για να καταφερεις να κανεις κατι τετοιο.
Επισης, πιστευω οτι παιζει ρολο και η φαση της ζωης. Σε καποια φαση βαρεμαρας και πολυ ελευθερου χρονου, μπορει αυτο να ξανα γυρισει. Αλλα μπορει καποιος να το εχει δουλεψει τοσο καλα μεσα του και να μην το επηρεαζει πια. Σ αυτο πρεπει να μας απαντησουν αυτοι που το εχουν ξεπερασει, αλλα το κακο ειναι οτι οσοι το εχουν ξεπερασει μαλλον δεν εχουν την αναγκη πια να μας επισκεφθουν κ να μας τα πουν. Λιγοι ειναι αυτοι που επιστρεφουν. Και απο τη μια λογικο ειναι, θελουν να αποκοπουν και να ξεχασουν.
Στο αγορι μου θα μιλησω, απλα αυτο που φοβαμαι ειναι μηπως το θεωρησει καπως 'χαζο' γιατι οι διατροφικες διαταραχες δεν ειναι κ τοσο διαδεδομενες και επισης ενας ανθρωπος που δεν εχει αντιμετωπισει κατι τετοιο, ειναι λιγο δυσκολο να καταλαβει οτι υπαρχουν ανθρωποι που δεν μπορουν να συγκρατηθουν στο φαγητο. Θα κανω την προσπαθεια μου, ομως, γιατι ειναι ο ανθρωπος μου και ισως μπορεσει να με βοηθησει :wink1:

[maria030]

Δυστυχώς όσοι δεν ξέρουν για τις ΔΠΤ δεν μπορούν να καταλάβουν!!! Άτομα που μας αγαπάνε δεν το κάνουν επίτηδες αλλα κακα τα ψέματα αν δεν το βιώσεις δεν μπορείς να δεις τι πραγματικά γίνεται σε αυτή τη διαταραχή...
Προσπαθούν να βοηθήσουν με λάθος τρόπο δείχνουν ότι σε καταλαβαίνουν με λάθος τρόπο . Σε κάνουν χειρότερα αλλα εινσι καθαρά στο χέρι σου και δικη σουβαποφαση αν θα μιλήσεις αυτό σε πρώτο στάδιο... Σε δεύτερο στάδιο θα έχεις και την επικριτικη στάση του ατόμου που ναι μεν γνωρίζει το πρόβλημα ναι μεν στην αρχή σε " νιώθει" αλλα κάπου στην πορεία θα τον κουράσει όλο αυτό .. Η πολύ απλά λόγω αγνοιας θα σε γεμίζει με επιπλέον Ενοχές και τύψεις...στατιστικα εξακριβωμένο.. Δεν μπορούμε όμως να τους κατηγορήσουνε για κάτι.. Μας φευγει ενα βάρος γιατί πλέον ξέρουν ότι κάτι μας συμβαίνει όμως το πως θα σταθούνε απέναντι σε αυτό εξαρτάται απ ένας και μόνο!!!