Ντροπη

[cathy7]

Μετα απο παχυσαρκη παιδικη ηλικια, και ανορεξια στα φοιτητικα χρονια νομιζω οτι το τερας της βουλιμιας εχει ριζωσει τοσο βαθια μεσα μου που φοβαμαι οτι θα πεθανω βουλιμικη.
[Σημειωση] ποτε δεν καταφερα να προκαλεσω εμετο στον εαυτο μου, αλλα στην επαρχιακη πολη που μενω ειδα οτι διακεινειται ελευθερο ενα τρισκαταρατο σιροπι που εχω διαβασει οτι κανει κακο στην καρδια,αλλα σε κανει να ξερνας με τις ωρες.Και μετα λεω οτι θα σταματησω,και μετα με το που φαω το παραμικρο μη διαιτητικο/τζανκ πραγμα αντι να πω οκ το φαγαμε μας αρεσε,ας συνεχισουμε, μπαινω στο τριπακι να φαω αλλα 100 πραγματα ουλτρα τζανκ κ σε σημειο που οχι απλα να χορτασω αλλα να σκασω,και μετα παιρνω το σιροπι και ξερναω γ ωρες κ ορκιζομαι ποτε ξανα.Γενικα δεν προκειται ποτε να γινω η 'χοντρη και χαρουμενη' το δοκιμασα στη φαση μετα την ανορεξια που ειχα παρει οντως παραπανισια κιλα και ενιωθα τοσο φριχτα σελφ κονσιους που η8ελα να ανοιξει η γη να με καταπιει.
Ειμαι ψωνιο και θελω να εχω ωραιο σωμα αλλα δεν πολυ βοηθαει η φυση,ουτε η λαιμαργια μ.Κ απ το γυμναστηριο κ τον τονο καροτο-λαχανο,παω στις 7.000 θερμιδες παστελια κ παγωτα για πλακα .Βασικα εχω ακουσει τοσες διαφορετικες παπαρες απο τοσους διαφορετικους επαγγελματιες ψυχικης υγειας και ασχετους με αποψαρα κ εχοντας υπαρξει απο πολυ παχουλη που δεν γυμναζοταν μεχρι αρκετα ελλιποβαρης χωρις εμμηνο ρυση και ψυχαναγκαστικη με το να τρωω' καθαρα' κ να κινουμαι διαρκως γ να καιω θερμιδες που πλεον δεν ξερω αν το αγγελακι ειναι αυτο που μου λεει να φαω κ το διαβολακι να μη φαω,να παω για τρεξιμο η οχι, η το αντιστροφο.
Εν τω μεταξυ παντα πιστευα οτι το εκανα για λογους αναγκης αποδοχης/θαυμασμου/κακως νοουμενης αγαπης ειδικα απ το αλλο φυλλο.Πχ ουσα φοιτητρια,τοτε που φλερταρα με την ανορεξια ειχα απολυτα εσωτερικευσει οτι οσο λιγοτερο τρωω τοσο πιο ' δημοφιλης' γκομενα (sic,chic και sick)θα ειμαι.Αλλα διαπιστωνω οτι εχοντας πια 2 σχεσεις μακροχρονιες κ πολυ καλες που μου εδειχναν κατανοηση κ προσπαθουσαν να με βοηθησουν κ επεμεναν οτι θα τους αρεσα περισσοτερο με 2-3 κιλα παραπανω ,εγω ακομα τρωγομαι με τα ρουχα μου,κ ειδικα μ οτι υπαρχει απο κατω.
Παιζω αναμεσα στα 46+ και τα 49+ (1.60)και διαρκως επαναδιαπραγματευομαι ποια ειναι τα κιλα που προτιμω,ποιος ειναι ο στοχος,κ λεω οτι θα σταματησω να ζυγιζομαι κ απλα θα τρωω οσο πιο σωστα μπορω αλλα κατα βαθος περιμενω πως κ πως ν αρχισω ν κλινω προς τα 47 για να χω ψυχολογικη λασκα 'ειμαι πολυ αδυνατη' να τρωω τζανκ.Λαβυρινθος..υπαρχει κανεις που να καταλαβαινει τι βιωνω,?

[NADINE_ed]

Originally posted by cathy7

... διαρκως επαναδιαπραγματευομαι ποια ειναι τα κιλα που προτιμω,ποιος ειναι ο στοχος

Γειά σου, cathy7 και καλώς σε βρίσκουμε!
Ακούγεται πολύ ψυχοφθόρο και βασανιστικό όλο αυτό που περνάς
στη σχέση σου με την τροφή, το βάρος και κατ' επέκταση τον εαυτό σου.
Τα κιλά που προτιμάς φαίνεται να τα γνωρίζεις καθώς και το λόγο του στόχου.
Η Κάθυ που προτιμάς, ξέρεις ποιά είναι; Κι αν απέχεις από κείνη, την έχεις για στόχο;

[margkw]

Originally posted by cathy7

[Σημειωση] ποτε δεν καταφερα να προκαλεσω εμετο στον εαυτο μου, αλλα στην επαρχιακη πολη που μενω ειδα οτι διακεινειται ελευθερο ενα τρισκαταρατο σιροπι που εχω διαβασει οτι κανει κακο στην καρδια,αλλα σε κανει να ξερνας με τις ωρες.

αρχικα μην το διανοηθεις αυτό το σιρόπι..
κατα τ'αλλα συμφωνω με την προλαλησασα..εγω σαν κορτσι με ανορεξια, θα σου δωσω την εξης συμβουλη: Η βουλιμια και η ανορεξια ειναι τερατα.Σκεψου τις σαν ανθρωπους που θελουν να σου κανουν κακο.Θα τις κρατουσες στη ζωη σου; Το νουμερο της ζυγαριας δεν μας καθοριζει..κρατα το αυτο..:)

[Mary Jane]

Καλησπέρα και απο μένα Cathy.
Tα όσα περιγράφεις μου ακούγονται τόσο γνώριμα που ανατριχιάζω. Τον έχω ζήσει τον εφιάλτι αυτού του σιροπιού, που και μόνο που γράφω γι αυτό ανακατευέται το στομάχι μου. Σε κάνει να φτάσεις τόσο χαμηλά, να πατήσεις τόσο πολύ τον εαυτό σου που αυτό σε διαλύει.ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ στο στόμα σου αυτό το δηλητήριο.ΠΟΤΕ ξανά.
Κορίτσι μου, κοίτα να επισκεφθείς πολύ σύντομα έναν ψυχολόγο. Πρέπει να το πολεμίσεις και να μην το αφήσεις να σου φάει έτσι τη ζωή. Θα νιώσεις τόσο απελευθερωμένη χωρίς αυτό το βάρος απο μέσα σου, τόσο ελεύθερη. Απο τη στιγμή που έχεις ανθρώπους να σε στηρίζουν και να σε αγαπάνε, αγαπα και εσύ τον εαυτό σου και φρόντισε τον. Διώξε τον εφιάλτη, προσπάθησε. Βρες να κάνεις πράγματα που αγαπάς και σε γεμίζουν, βγες μια βόλτα αντι να το ρίξεις στο φαγητό, πάρε μια φιλη σου τηλέφωνο όταν δεν το παλεύεις, κάνε ένα κρύο ντουζ, χόρεψε, ξέσπασε, αλλά όχι αυτό.Μην το αφήνεις να σου φάει τη ζωή. Είσαι μικρή- είμαστε μικρές.
Πολέμησε το σωστά. Μακάρι να τα καταφέρναμε μόνες μας, αλλά είναι πολύ δύσκολο. Απευθύνσου σε κάποιον ειδικό και θα δεις ότι γρήγορα θα νιώσεις πιο δυνατή.

[eleni1986]

Το φαγητό έχουμε μάθει να το βλέπουμε σαν παρηγοριά πολλές φορές, σαν επιβράβευση άλλες... Σαν χαλάρωση, σαν παρέα... Γιατί όμως το φαγητό? Δεν είναι αυτός ο ρόλος του. Τώρα που ξεκίνησα διατροφολόγο, ανεξάρτητα από το πως θα πάει, δεν έχω και σχετική εμπειρία, βλέπω ποιες είναι οι νορμάλ ποσότητες στα γεύματα.. Είχα χάσει τον έλεγχο, είτε από το πολύ φαγητό που το έκρινα κανονικό από ένα σημείο και μετά, είτε από το πολύ λίγο όταν έκανα πανικόβλητη στερητικές δίαιτες.. Τουλάχιστον, έχω ένα μέτρο, μετράω, βλέπω.. Είναι δύσκολο, αλλά μου λείπει ο εαυτός μου, όχι ο λεπτός εαυτός μου, που δεν τον έχω γνωρίσει ποτέ, αλλά ο πιο άνετος, ο πιο ξεκούραστος.. Αλλά και τα ρούχα μου, που είναι στην ντουλάπα και που πέρσι τα φορούσα.. Γιατί κάνω τα ίδια λάθη? Αφού ένιωθα καλά.. Δεν βγαίνει βέβαια πουθενά αυτό, πρέπει να επανέλθω.. και να διορθώσω τα λάθη του παρελθόντος..

[Mary Jane]

Kαλησπέρα σας ομορφιές!
Λοιπόν Ελένη, εγώ πιστεύω ότι αυτό που χρειάζεσαι είναι να δεις πρόοδο και βελτίωση, έστω και την πιο μικρή. Αυτή θα σε κάνει να πάρεις τα πάνω σου και να βρεις ξανά εκείνο τον άνετο εαυτό σου, που ένιωθε πιο ξεκούραστος και χαλαρός. Όσο το παλεύεις με την διατροφή σιγά σιγά θα δεις ότι θα παίρνεις τα πάνω σου και θα το παλεύεις ακόμα περισσότερο. Αρκεί μια μικρή επιβράβευση της προσπάθειας σου..
Και εγώ έτσι προσπαθώ να το σκέφτομαι..Μια μέρα χωρίς βουλιμικό επισόδειο και εμετούς (συγγνώμη για την αναφορά, αλλά είναι η αλήθεια), είναι ένα ακόμα σπρώξιμο για την επόμενη. Και πάει λέγοντας.. :-)

[eleni1986]

Να σκέφτεσαι , ότι αφού τα κατάφερες χθες, μπορείς και σήμερα, να επιβληθείς στον εαυτό σου... Είναι κρίμα, νέα κοπέλα, να ξεσπάς εκεί.. Χαίρομαι που βλέπω να είσαι αισιόδοξη και θετική! Έχω πολλά κιλά να χάσω.. Οκ όχι ακατόρθωτο θεωρητικά, θέλω 25 κιλά να χάσω.. Αλλά είναι πολλά όπως και να έχει!! Μακάρι να πάει καλά... Και να μάθω να τρέφομαι σωστά..

[nick_ed]

Το να λες σε βουλιμικο ανθρωπο "ναι μπραβο σου που προσπαθεις να βαλεις , αλλα εγω προσπαθω να χασω 10 κιλα και ειναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ δυσκολο" δεν ειναι σαν να ριχνεις λαδι στη φωτια ? Αυτοματως θα σκεφτει οτι ,μπορει η κατασταση μου να ειναι δυσκολη,αλλα αν ξαναβαλω κιλα τοτε θα ειναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να τα χασω. Οποτε καλυτερα ετσι και ομορφη παρα χοντρη και να προσπαθω να τα χασω.
Καποτε ο αδερφος μου μου ειχε πει ,οταν οδηγας, τα χερια σου πηγαινουν το οχημα εχει που κοιτας ,οχι εκει που θελεις να πας .Αυτο μου εσωσε την ζωη , οταν μια μερα με το μηχανακι ,εφυγα απο το δρομο (σπασαν τα φρενα) και φλερταρα μια κολωνα της δεη.Τελευταια στιγμη θυμηθηκα τι μου ειχε πει ,γυρισα το βλεμα μου διπλα απο την κολωνα και ως εκ θαυματος το μηχανακι εστριψε μονο του. Ισως oπως ειπε και η NADINE ,πρεπει να επαναπροσδιορισεις το μοντελο της τελειας γυναικας . Ισως ετσι μετα τα πραγματα πανε μονα τους προς το καλυτερο .
Υ.Γ. Εχοντας ασχοληθει τοσο πολυ με γυμναστικη και διατροφη πως και δεν εφτιαξες ενα καλυγραμο μυωδες σωμα?Γιατι οντως τα junk δινουν κιλα αλλα απεχουν πολυ απο το καληγραμμο μυωδες σωμα που προτιμουμε σε μια γυναικα.
Υ.Γ.2 Δεν υπαρχουν junk food με την στενη εννοια. Απλως ειναι καποια που δεν προσφερουν στους περισσοτερους. Υπαρχει ομως και μια μεριδα ατομων που τους ειναι πολυ χρησιμες σαν τροφες . Παραδειγμα η ζαχαρη στους περισσοτερους ειναι επιθυμητο προιον που προκαλει λιπογεννεση και ζαχαρο. Σε καποιον ομως που γυμναστικε 2 ωρες ειναι πολυ χρησιμο να παρει την πρωτεινη του μαζι με μπολικη ζαχαρη και αντι για λιπογεννεση θα προκαλεση μυογεννεση ,μεγαλητερη απο εκεινη που θα ειχε αν επερνε μονο πρωτεινη μετα την ασκηση.