Είμαι απλά αντικοινωνική ή καταθλιπτική;

[marianna:)]

Είμαι 16ετών.
Γενικότερα σαν έφηβη δεν θα με έλεγα και,ιδιαίτερα ευχάριστη σαν άνθρωπο. (Μ'αυτό δεν θέλω να πω πως δεν είμαι καλός άνθρωπος,αντιθέτως,απλώς δεν είμαι η έφηβη,που θα βγει και,θα διασκεδάσει μέχρι τέλους,δεν είμαι ούτε η χαρά της ζωής,ούτε και,το άτομο που θα αποτελέσει την ''ψυχή'' της παρέας,είμαι πολύ εσωστρεφής,δεν βγαινω συχνά.) Επιπλέον,σχολιάζοντας την προσωπικότητα μου,είναι αλήθεια πως αισθάνομαι άσχημα για τον εαυτό μου,δεν έχω καθόλου αυτοπεποίθηση,σχεδόν πάντοτε με θεωρώ άχρηστη για το οτιδήποτε.
Τις τελευταίες μέρες,που έχει μπει και το Καλοκαίρι οποιοσδήποτε και αν με δει,θα θεωρήσει περίεργο το γεγονός οτι δεν βγαίνω καθόλου -και όχι δεν εννοώ για μια απλή βόλτα- μιλάω για να βγω έξω και λόγου χάρη,να κάνω μια απλή αγόρα απο το supermarket ή κάτι τέτοιο. Μου είναι δύσκολο να βγω έξω,ίσως αυτό είναι το αποτέλεσμα του οτι δεν βγαίνω συχνά και,του οτι δεν κάνω μια προσπάθεια να το αλλάξω αυτό,όμως δεν οφείλεται σ'αυτό. Το θέμα είναι πως η ζωή μου γυρίζει γύρω απο τα κιλά που και,απο το άγχος και,το φόβο μου μήπως κάποιος με δει και με σχολιάσει αρνητικά,φοβάμαι να βγω.Βάζω όρια στον εαυτό μου. Προσπαθώ να χάσω μερικά κιλά,απο εμμονή και μόνο,ίσως χωρίς καν να το έχω ανάγκη. Δεν ξέρω αν ειμαι αυτοκαταστροφική,μα πιέζω τον εαυτό μου. Πιέζομαι να μειώσω το βάρος μου και,λέω στον εαυτό μου πως εαν το κάνω αυτό,τότε το να βγω έξω θα είναι μια επιβράβευση γι'αυτό το ''κατόρθωμα''. Γνωρίζω όμως πως παρα την απώλεια βάρους κι όταν θα βγω έξω θα αντιμετωπίσω το ίδιο ακριβώς πρόβλημα,θα φοβάμαι να περάσω απο ένα πολυσύχναστο μέρος,με την ιδέα ότι κάποιος θα με κριτικάρει,είτε μπροστά μου είτε πίσω απο την πλάτη μου!
Μου προτείνουν φίλες μου να βγω μαζί τους και,το αρνούμαι συνεχώς για τον ίδιο ακριβώς λόγο, χάνω τις παρέες μου,τσακώνομαι μαζί τους,μένω μόνη μου..Μέρα με τη μέρα γίνομαι όλο και,χειρότερα..

Με συγχωρείτε για το μεγάλο κείμενο..Μπορεί κάποιος να μου πει τη γνώμη του πάνω σ'αυτό;

[MissButterfly]

Καλησπερα, η γνωμη ενος ειδικου εχει αλλη βαρυτητα. Γιατι δεν δοκιμαζεις να πεις ακριβως τα ιδια σε ενα ψυχιατρο?
Εκεινος εχει τις γνωσεις να σε βοηθησει. Θα χαρω πολυ να μαθω νεα σου :)

[eleni1986]

Μαριαννα μου, οταν κ εγω στο παρελθον ενιωθα ασχημα με το σωμα κ το βαρος μου, δεν εβγαινα εξω.. ο,τι κ αν φορουσα ενιωθα χαλια. Σε αυτο σε καταλαβαινω, κ ξερω οτι το ιδιο προβλημα εχουν κ αλλοι ανθρωποι οταν ειναι υπερβαροι η ξαφνικα παιρνουν βαρος. Δεν θεωρω οτι αυτο απο μονο του ειναι προβλημα. Ομως, εσυ εισαι παιδι, ακομα αναπτυσσεσαι, εχεις αναγκη απο βασικες τροφες, κλπ. Δεν καταλαβα στο μηνυμα σου αν εχεις καποια κιλακια πανω απο το φυσιολογικο η εαν νομιζεις οτι εχεις. Αναφερθηκες σε εμμονη..
Ειτε το ενα ισχυει ειτε το αλλο, χρειαζεσαι παρεες, μια βολτα κ για να ξεφευγεις απο τις σκεψεις που κανεις. Εαν θελεις να χασεις λιγα κιλα, συμβουλεψου καποιον διατροφολογο, εαν δεν χρειαζεσαι αλλα νιωθρ0εις οτι χρειαζεται να χασεις, θα συμφωνησω κ εγω, πως καποιος ειδικος θα εντοπισει την πηγη της ανησυχιας σου.

[marianna:)]

MissButterfly ευχαριστώ για την απάντηση σου,προφανως και έχει άλλη βαρύτητα..όπως και να έχει ευχαριστώπολυ!!

eleni1986 ευχαριστώ που απαντήσες!! Καποιος λογικος ανθρωπος θα μου ελεγε το αντιθετο,καθως δεν αναφέρθηκα στο γεγονός οτι πέρασα απο νευρική ανορεξία.
Αυτο ακριβώς ειναι το θεμα πως απο τότε εμμονή, παρόλο που είμαι κατω απο τα φυσιολογικα μου!

[eleni1986]

Τοτε οσο εισαι ακομα νεα, χρειαζεσαι βοηθεια, μην το αμελεις, δηλαδη θες να συνεχισεις να ζεις ετσι; δεν ειναι τροπος αυτος να ζεις.

[Μαντάμ σου σου]

γεια σου μαριάννα! όλα αυτά που περιγράφεις αντιφάσκουν με το γεγονός οτι έχεις φίλες οι οποίες σε παρακαλούν να βγείτε για ένα καφέ. σίγουρα περνάς μια φάση που καλό θα ήταν να την ξεπεράσεις κ μάλιστα με την βοήθεια κάποιου ειδικού αλλά πιστεύω οτι για να έχεις ανθρώπους που ενδιαφέρονται για σένα είσαι κ εσύ ενδιαφέρων άνθρωπος κ κακώς έχεις αυτήν την εσφαλμένη εικόνα για τον εαυτό σου κ την χαμηλή αυτοπεποίθηση.

[aurora84]

Μην παλεύεις μόνη αν βλέπεις ότι δεν νιώθεις καλύτερα.Πες απλά και ώριμα στους γονείς σου ότι θες να επισκεφθεις κάποιον ψυχολογο να κάνετε μια συζήτηση και να σε κατευθύνει.Μην σκέφτεσαι ότι θα περάσει και δεν τρέχει τίποτα αν ήδη ζοριζεσαι.Σκέψου ότι χάνεις πράγματα απτη ζωή σου και κάποιος πρέπει να σου δείξει πώς να τα "φτασεις".Φαίνεται να έχεις συνειδητοποιησει από μόνη σου ότι κάτι δεν πάει καλά και μπράβο έκανες το 1ο βήμα.

[ailouros]

Συμφωνώ με την aurora και με όλους τους υπόλοιπους!! μα είσαι 16 χρονών!!!

είσαι ένα λουλουδάκι!!! μην το παλεύεις μόνη σου,θα αισθανθείς καλήτερα να τα βγάλεις έξω όλα αυτά που αισθάνεσαι! :blush:

απόλαυσε την ζωή σου, είναι μία!