Εγχείρηση Sleeve

[Scarllet_D]

Εμένα το μόνο που με ταλαιπώρησε ήταν η νάρκωση. Ήμουνα χάλια οτα ξυπνησα. Ζαλάδες, εμετούς και τα συναφή. Αλλά όταν πέρασε το εφέ της νάρκωσης ήταν ολα τέλεια Την παροχέτευση εμένα μου την εβγαλε πριν καν πάρω εξιτήριο.
Επίσης εγώ δεν ειχα πόνους ή εμετους, αν κι εχω ακουσει άλλους να λένε πως κάνανε εμετούς. Νομιζω εχει να κανει με το να ακους λιγο το σωμα σου για το μεχρι πόσο αντέχει.

Για την χαλάρωση... εγω θα σας τα χαλάσω λιγάκι. Εκανα την sleeve στα 20-21 κάπου. Εχασα 70κάτι κιλά. Τρελή χαλάρωση δεν ειχα αλλά ένα πλάτσα πλούτσα υπήρχε παρά την γυμναστική, γιόγκα, χορούς, και τα συναφή. Οπότε το δευτερο νυστερι δεν το γλύτωσα. Εκανα φουλ κοιλιά, μίνι μπράτσο, και ανόρθωση στηθους γιατι ειχε πέσει πάτωμα (δεν εχασα μεγεθος για καποιον λόγο, δεν με χάλασε :P).

Γενικά μην αγχώνεσαι, κοίτα να μπεις με όσο καλύτερη ψυχολογία μπορείς και προετοιμάσου για τελειώς διαφορετική ζωή! ^_^

[Μαρία._ed]

Καλυψώ από χειρουργημένο σε χειρουργημένο υπάρχουν διαφορές δεν είναι όλοι ίδιοι οργανισμοί.
Εγώ όταν ξύπνησα είχα ξηροστομία. Προσπαθούσα να βγάλω σάλιο και δεν μπορούσα. Είχε στεγνώσει ο λαιμός μου απ' τη νάρκωση. Τελικά κάποιος νοσοκόμος -στην ανάνηψη- με άκουσε και μου έβρεξε τα χείλη και συνήλθα. Από κει και πέρα όταν με πήγαν στο δωμάτιο μου ο άντρας μου μού έβρεχε τακτικά τα χείλη κι έτσι δεν ένιωθα ιδιαίτερη δίψα. Πόνους δεν είχα, ούτε σακουλάκι στην κοιλιά είχα, τη μόνη παροχέτευση που είχα ήταν το σωληνάκι στη μύτη κι αυτό μετά από κάποια ώρα μου το αφαίρεσαν. Έβλεπα τους άλλους χειρουργημένους και νόμιζα πως σε μένα δεν έκαναν την επέμβαση κι άρχισα να ρωτάω τις νοσοκόμες. Η απάντηση ήταν πως ο γιατρός ο ίδιος έκρινε πως δεν χρειαζόταν να έχω παροχετεύσεις. Πόνους δεν είχα καθόλου, παρά μόνο τραβήγματα στην κοιλιά απ' τα ράμματα.

Αν τυχόν παρουσιαστεί η οποιαδήποτε επιπλοκή συνήθως βγαίνει όταν ήδη νοσηλεύεσαι. Από κει και πέρα όταν πας στο σπίτι και κάνεις του κεφαλιού σου διατροφικά το λάθος θα είναι δικό σου. Να ξέρεις πως φεύγοντας απ' το νοσοκομείο θα σου δώσουν διατροφικές οδηγίες. Αν τις ακολουθήσεις όπως πρέπει θα χάσεις σχεδόν όλα σου τα περιττά κιλά μέσα σε ένα χρόνο ίσως και πιο γρήγορα.
Να έχεις υπ' όψιν πως η επέμβαση σου -αν είναι τελικά "μανίκι"- είναι καθαρά περιοριστικού τύπου και το μειονέκτημά της είναι πως αν δεν προσέχεις διατροφικά (όταν πια θα μπορείς να τρως απ' όλα) τα κιλά παραμονεύουν να ξαναμπούν.

Γράψε μας τι τελικά σου είπε ο γιατρός. Σου είπε πως όντως θα κάνεις επέμβαση; Αν ναι, θα κάνεις "μανίκι" ή μπάι-πας;

[Kalipsw]

Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και το χρόνο που αφιερώσετε να μου απαντήσετε. Στο γιατρό πήγα σήμερα κανονισα τιμή και ξεκινάω τη διαδικασία...θα πάω μεθαύριο από τι κλινική του να μου γράψουν τις εξετάσεις που πρέπει να κάνω. Αλλά είναι λίγο μπέρδεμα γιατί πρέπει άμα θέλω να μην υπάρχουν καθυστερησεις να πηγαίνω φέρνω εγώ τα χαρτια από ιατρικό σε ΙΚΑ περιοχής και ατομικά περιοχής στην επιτροπή. Επίσης επειδή έχω παθες και μια θρομβωση στα 19 μου πρέπει να κάνω και εξέταση θρομβοφιλιας γιατί αν έχω θρομβοφιλια θα υπάρχει πρόβλημα.:shocked2:

[stelios_ed]

Συγγνώμη....αλλά...υπάρχει ανοιχτό θέμα για την σληβ με 500 σελίδες...έχουν γραφτεί τα πάντα...σε ποιον ασθενη ταιριαζει,επιπλοκές,αποτελ έσματα,επιτυχίες και αποτυχίες...άδικα επαναλαμβάνω στε..
Σημείωση:το δέρμα που περισσεύει μετά από απώλεια βάρους δεν μαζεύει με γυμναστική...μην δίνεται λάθος πληροφόρηση...θα μαζέψει όσο μπορεί ανάλογα το περισσεμα αλλα κυρίως αναλογα την ποιότητα του δέρματος και το υπολοιπο απομακρύνεται με επέμβαση. Η γυμναστική γυμνάζει τους μυς.δεν τσιτωνει το δέρμα..

[sheldoncooper]

Γεια και χαρα φιλέ Στελιο!
Εχεις δικιο σχετικα με το γυμναστηριο, δεν το διατυπωσα σωστα.
Η γυμναστική ομως μπορει να βοηθήσει στο εξης: Μπορει να δημιουργησει μύες οι οποιοι θα φουσκώσουν και θα τσιτώσουν λιγο το δέρμα. Αλλά οντως δεν γίνονται θαυματα. Παρολα αυτα, λιγο η γυμναστικη, λιγο το αυτοματο μαζεμα του δερματος ισως να ελαχιστοποιήσει το κακο. Το λεω επειδη στις επανεπισκεψεις μου στο γιατρο συναντω αρκετα ατομα και τα περισσοτερα, που ειναι νεαρης ηλικιας, μου λενε οτι δεν χρειαστηκε να κανουν πλαστική. Υπαρχει λιγο χαλαρό δερμα αλλά οχι πολύ!

[stelios_ed]

Σε λίγο χαλαρό δέμα,ναι,θα βοηθήσουν αυτά και με καλή ποιότητα δέρματος. Αλλά όταν έχει χαθεί πολύ βάρος, όσο καλό και να είναι το δέρμα, δεν μπορεί να μαζέψει τόσο πολύ. Ευτυχισμένος και τυχερός όποιος έχει τόσο καλό δέρμα και αποφύγει την δερματαφαίρεση.

[Nefeli-]

Γεια σας,

αν και εγώ σας ρίχνω μια δεκαετία και σιγουρα εσείς βιώνετε διαφορετικά τα αποτελέσματα της επέμβασης, θα ήθελα να πω ότι η χαλάρωση είναι μεν ενα σοβαρό θέμα που μας απασχολεί όλους, όμως υπάρχουν πιο σοβαρά, τόσο κατά την διαδικασία της απόφασης και του προεγχειρητικού ελεγχου, όσο και μετά την επέμβαση. Χαίρομαι που ως νέοι διαχειρίζεστε τους φόβους σας και λαμβάνετε τόσο σπουδαίες αποφάσεις. Ξέρουμε όλοι που μπήκαμε σε τέτοια διαδικασία ότι ο φόβος είναι αναπόφευκτος αλλά συνάμα και βοηθητικός στο να μην προχωράμε αψήφιστα και στα τυφλά σε μικρές και μεγάλες αποφάσεις, από το αν θα διψάμε μετά μέχρι στο ποιος θα μας χειρουργήσει.
Για μένα το πιο σοβαρό από όλα ήταν να προετοιμαστώ ψυχολογικά ώστε να αντιμετωπίσω όλα τα πιθανά αποτελέσματα από τα θετικά μέχρι τις επιπλοκές. Είχα συνειδητοποιήσει ότι το ήθελα πολύ, είχα κουραστεί με τον ρυθμό μεταβολισμού μου και τις άκαρπες προσπάθειες και ήμουν έτοιμη, αλλά και τρομοκρατημένη, για τα χειρότερα.
Είναι σοβαρό θέμα να προετοιμάσει κάποιος το σώμα και το μυαλό του να δεχτεί τις αλλαγές.

[Kalipsw]

Ναι το ξέρω το δύσκολο είναι η ψυχολογία πως θα είμαι ηρεμεί ψυχολογικά γιατί ξέρω ότι μέσα θα κλαίω όχι επειδή θέλω να κλαίω αλλά λόγο άγχους θα ξεσπάει κάπως το σώμα μου και αυτό είναι συνήθως κλάμα.

[Scarllet_D]

Παιδιά εγώ η χαλάρωση που ειχα ήταν τοσο λίγη που μεχρι κι ο πλαστικος εφτασε σε σημείο να μου πει "δεν χρειάζεται" αλλά η δική μου ψυχολογία ακόμα κι από αυτό το ελάχιστο γαμιόταν. Έχει να κάνει με τον άνθρωπο... Εγώ γειωνα όλη την προσπάθεια επειδη π.χ. οταν έσκυβα φαινόταν λιγο "κρεμασμένη" η κοιλίτσα.
(Ναι θέματα, το ξέρω :P )