Κάποιος που να ξέφυγε από τα υπερφαγικά?

[asi]

Χαίρεται! :tumble:
Είμαι χρόνια μέλος στο φόρουμ με αραιή επαφή δυστυχώς
.Πλέον είμαι 26 χρονών (μπήκα στα 19).'Εχω πάρει και έχω χάσει πολλές φορές κιλά με κύρια απώλεια -20κιλα γύρω στα 23μου και τα διατήρησα για έναν χρόνο περίπου!
Πλέον είμαι στα πιο βαριά μου,νούμερο που είχα πιάσει και στις πανελληνιες πρίν χρόνια (97κιλά).

Είμαι πολύ μπερδεμένη έχω,βαλτώσει,έχω σταματήσει τις προσπάθειες στο θέμα της διατροφής (γυμνάζομαι ανα περιόδους).Κάθε φορά που θα πω ότι τώρα ξεκινάω πάλι μου φαίνεται σαν να κανω πλάκα στον εαυτό μου!Οπότε προσπαθώ να απεννοχοποιω το τι θέλω να φάω να προσπαθήσω να το σκεφτώ αρκετά και αν όντως το φάω οκ ας το φαω..
Το ζήτημα και το πρόβλημα είναι οτι έχω κουραστεί να είναι για μένα τόσο περίπλοκο το θέμα του φαγητού,να πρέπει πάντα να περνάω αυτήν την διαδικασία και το εσωτερικό φιλτραρισμα μιας τόσο απλής κατάστασης του να τροφοδοτήσω το σώμα μου με ενέργεια δηλαδή,που είναι το φαγητό!

Τα συναισθήματα κυριαρχούν και η υπερφαγία με συντροφεύει μεγαλώνοντας,ενώ ο,τι προτεραιότητα και αν βάζω στην ζωή μου ξέρω ότι το ζήτημα του βάρους με βαραίνει διπλά!

Αύριο έχω ραντεβού με διαιτολόγο (το είχα προσπαθήσει και πέρυσι δεν πήγε καλά θα πω κ΄ποια στιγμη την εμπειρία μου) και θέλω πραγματικά να μάθω απο ανθρώπους που τα κατάφεραν να νικησουν τους υπερφαγικούς κύκλους ή να τους παραμερίσουν κάπως.

Είμαι πολύ μπερδεμένη ενώ παράλληλα τα έχω τόσο ξεκάθαρα γιατί έχω αποκτήσει πολλές γνώσεις για το ζήτημα και έχω πετύχει στο παρελθόν,ενώ έχω αποδεχτεί το γεγονος ότι πάντα θα πρέπει να φροντίζω τι θα τρώω γιατί δεν μου κανουν 'ολα κάλο κλπ..το ότι θα έχω την υπερφαγία για πάντα στην ζωή μου με αποκαρδιώνει και με στέλνει πακέτο σ'αυτήν!

Το μοτίβο που κυριαρχέι είναι για τον μισό μήνα τρώω σωστά και προσέχω και για τον άλλο μισό τρώω χάλια και με κρίσεις μεσα στην μέρα όποτε το βάρος μου προοδευτικά ανεβαίνει και το πισμα που είχα χάνεται...

Υ.Γ συγγνώμη αν κουρασα με το μεγάλο ποστ..

[Blossom]

Γεια σου asi! Εγώ έκανα υπερφαγικά το 2008 για κάποιους μήνες και ξανά το 2012-2013.
Και τις δυο εποχές ήμουν ψυχολογικά πολύ άσχημα.

Από το 2013 είμαι 'καθαρή', όμως η σχέση μου με το φαγητό βελτιώθηκε κυρίως τον τελευταίο χρόνο.

Οπότε, ναι, έχω ξεπεράσει τα υπερφαγικά (το να φας πολύ 1 φορά το μήνα δεν υπολογίζεται ως τέτοιο).
Εγώ τα πολλά κιλά τα έβαλα όταν σταμάτησα μεν τα υπερφαγικά επεισόδια, αλλά αφέθηκα να τρώω ό,τι θέλω.
Έγινα δηλαδή υπερφάγος χωρίς τύψεις.

Τον Ιανουάριο σταμάτησα να αντιμετωπίζω τον εαυτό μου ως θύμα της ΔΔ και επέλεξα με μικρά αλλά πεισματικά
βήματα να αλλάξω αυτό που δε μου άρεσε.
Δεν είναι εύκολο, όμως προχωράω σιγά σιγά και παίρνω δύναμη από τα βήματά μου.

Συνοπτικά, είμαι πλέον της άποψης πως αρκεί κάποιος να το πάρει απόφαση για να κάνει αυτό που θέλει.
Προφανώς δεν είναι ακατόρθωτο!

Σου εύχομαι καλή αρχή αύριο με το διατροφολόγο και θετική σκέψη πάνω απ'όλα!

[Μαντάμ σου σου]

asi όχι δεν έχω ξεφύγει ,αντιθέτως περνάω αυτό που περνάς και εσύ και σε νιώθω απόλυτα. το μόνο που μου περνάει από το μυαλό να σου προτείνω είναι ίσως να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό ψυχολόγο. δείχνεις να έχεις κουραστεί κ αυτός θα σε βοηθήσει να χαλαρώσεις να βάλεις τις σκέψεις σου σε μια τάξη.
πήγα σε ψυχολόγο και έκανα κάποιες συνεδρίες , μη φανταστείς οτι έλυσα τα προβλήματα μου, βασικά τίποτα, αλλά αντιλήφθηκα το αυτονόητο, οτι το φαγητό γεμίζει τα κενά μου και οτι αυτοσαμποτάρομαι για διάφορους λόγους. επίσης υπάρχει το ενδεχόμενο να κάνεις λάθος διατροφικές επιλογές, δεν ξέρω βέβαια τι καταναλώνεις αλλά χρειάζονται συχνά κ πλήρη γεύματα.
αλήθεια κοιμάσαι καλά; ξεκουράζεσαι με τον ύπνο σου; ρωτάω γιατί για μένα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. όταν δεν κοιμάμαι καλά και αυτό είναι συχνό φαινόμενο, την υπόλοιπη μέρα σέρνομαι και θέλω μόνο να καναπεδιαστώ κ να φάω πράμα που μετά με κάνει να μην μπορώ να κοιμηθώ κ ούτω κάθε εξής.

[ailouros]

Μήπως αυτό που λές με το μοτίβο που τον μισό μήνα τρώς σωστά και τον υπόλοιπο χάλια,
σχετίζεται και με την έμμηνο ρύση σου;

Απλά αναρωτιέμαι, γιατί και εγώ στις δυσκολες ημέρες είμαι πολύ επιρρεπείς στα υπερφαγικά..
επίσης ούτε και εγώ τα έχω ξεπεράσει τελείως, όπως λέει και η Σου Σου όταν είμαι χάλια ψυχολογικά ή έχω άγχος
για κάποια προβλήματα, τα υπερφαγικά εμφανίζονται..

Καλή αρχή με τον διαιτολόγο!!

[Scarllet_D]

Εμείς οι χειρουργημένοι μετράμε;
Αν ναι, τότε ας σας πω και την δική μου άποψη. Εγω θεωρώ πως το θέμα είναι ξεκάθαρα ψυχολογικό. Τα υπερφαγικα επεισόδεια δεν είναι τυχαιο που σκάνε πάντα σε συναισθηματικα φορτισμένες στιγμές. Εμενα μου βγαιναν είτε όταν ήμουν πολύ χαρούμενη, ή όταν ημουν πολύ σκατά. Πλέον στα σκατά μου δεν κατεβαίνει μπουκιά, και στα καλά μου που θέλω να φάω το συμπαν, α) δεν μπορώ λογω χωρητικότητας β) εχω μάθει και το ελέγχω συμπεριφορικά. Γενικά η ψυχοθεραπεία με βοηθησε αρκετά, κι ας μην πήγα για αυτον τον λόγο καν οπότε το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

[Μαντάμ σου σου]

δεν συμφωνώ απόλυτα σκαρλετάκι (ίντριγκα :P) πιστεύω οτι υπάρχει κ ένα ποσοστό όπου μπορεί να φταίει η λάθος οργάνωση της διατροφής κατά την διάρκεια της μέρας. δηλαδή ένα υπογλυκαιμικό σοκ να οδηγήσει σε υπερφαγικό όπως κ επίσης αν φάμε παραπάνω μπορεί να παραχθεί επιπλέον γλυκόζη και να πέσει πάλι η ινσουλίνη απότομα οπότε πάλι να έχουμε ανάγκη από γλυκό κτλ
σίγουρα εμένα τις περισσότερες φορές με οδηγεί η βαρεμάρα, η κούραση ,η στεναχώρια, η τεμπελιά, η συνήθεια, η στέρηση, κτλ κτλ. αλλά υπάρχει πιθανότητα να έχω αφήσει μεγάλο διάστημα να φάω (εκεί λόγω της πτώσης της σεροτονίνης αλλάζει η διάθεση) και να πέσω με τα μούτρα ή μπορεί να μην έχω φάει καθόλου βιταμίνη c για να μεταφερθεί γρήγορα στον εγκέφαλο το μήνυμα οτι χόρτασα, και τέλος πάντων υπάρχει ολόκληρη θεωρία για όλα αυτά. θεωρώ ιδανικό το να τρώμε ανά τρίωρο κάτι, εμείς όλοι που κάνουμε υπερφαγίες. για να κρατάμε σταθερή την γλυκόζη και την σεροτονίνη. επίσης το φουλ 8ωρο ύπνου γιατί η έλλειψη ύπνου πάλι φταίει για την πτωση σεροτονίνης. από εκεί κ πέρα είμαι υπέρ του ψυχολόγου,ψυχοθεραπευτή τέσπα να μας βοηθήσει να βρούμε την πηγή του κακού κ τους μηχανισμούς που θα διορθώσουν την υπερφαγία. αλλά θέλει πολύ προσπάθεια. δεν είναι εύκολο. εγώ δυσκολεύομαι πάρα πολύ.

[asi]

Originally posted by Μαντάμ σου σου
δηλαδή ένα υπογλυκαιμικό σοκ να οδηγήσει σε υπερφαγικό όπως κ επίσης αν φάμε παραπάνω μπορεί να παραχθεί επιπλέον γλυκόζη και να πέσει πάλι η ινσουλίνη απότομα οπότε πάλι να έχουμε ανάγκη από γλυκό κτλ
σίγουρα εμένα τις περισσότερες φορές με οδηγεί η βαρεμάρα, η κούραση ,η στεναχώρια, η τεμπελιά, η συνήθεια, η στέρηση, κτλ κτλ. αλλά υπάρχει πιθανότητα να έχω αφήσει μεγάλο διάστημα να φάω (εκεί λόγω της πτώσης της σεροτονίνης αλλάζει η διάθεση) και να πέσω με τα μούτρα ή μπορεί να μην έχω φάει καθόλου βιταμίνη c για να μεταφερθεί γρήγορα στον εγκέφαλο το μήνυμα οτι χόρτασα, και τέλος πάντως υπάρχει ολόκληρη θεωρία για όλα αυτά. θεωρώ ιδανικό το να τρώμε ανά τρίωρο κάτι, εμείς όλοι που κάνουμε υπερφαγίες. για να κρατάμε σταθερή την γλυκόζη και την σεροτονίνη. επίσης το φουλ 8ωρο ύπνου γιατί η έλλειψη ύπνου πάλι φταίει για την πτωση σεροτονίνης.

Θα συμφωνίσω και πιστεύω ότι όλα είναι χημεία εγκεφάλου τελικά..διότι η βιολογική μας ανταπόκριση στην καθημερινότητα,που για όλους είναι πολύ δύσκολη και περίπλοκη,καθως και η εσωτερίκευση των βιωμάτων μας συνολικά μεταφράζεται σε ορμόνες,ερεθίσματα νευρώνων,υψηλές ή χαμηλές τιμές ουσιών και διάφορα άλλα περίπλοκα πράγματα που επηρεάζουν την υγεία μας κιόλας..
και νομίζω δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η σύγχρονη διατροφή είναι πέρα για πέρα εθιστική,αφού τα ενισχυτικά γεύσης και τα χιλιάδες άλλα πρόσθετα που υπάρχουν και στα πιό απλά αγοραστά τρόφιμα ταράζουν οποιαδήποτε ισοροπια και σε κάνουν να τα ζητάς ξανά και ξανά αφού με τεχνητό τρόπο δημιουργούν αισθήματα εφορίας και θαλπωρής που χτυπάνε μέχρι και ένστικτα επιβίωσης και διάφορα άλλα μπερδεμένα πράγματα...

[purplerose_ed]

Γεια σου Αση. Να μαι και εγω. Ειμαι 20. Δεν νομιζω να ειχα ποτε διαταραχη της υπερφαγιας, απλως παντα δεν ειχα σωστη δομη στα γευματα, ετρωγα λιγο φαι και πολλα μικρα ανθυγιεινα σνακ μεσα στη μερα με αποτέλεσμα να ειμαι παντα υπερβαρη αλλα της ταξεως των 2-3 κιλων, δεν φαινοταν και ιδιαιτερα μιας και εχω ομοιομορφο λιπος. Ομως το πραγμα ξεφυγε με τις πανελληνιες γιατι διαβαζα εκανα καθιστικη ζωη και ενω ειχα συνηθίσει να εχω χαλια δομή στα γευματα εκτος απο αυτο αύξησα κατα πολυ τις ποσοτητες να με αποτελεσμα να τρωω σχεδον μονο γλυκα αλμυρα ανθυγιεινα και φαγητο η βαρυ η λιγο και οχι τελειως υγιεινο. Μετα το τελος των εξετασεων συνειδητοποιησα ποσο ειχα αλλαξει!!! Εκτοτε έχω περασει και εγώ τις περιπετειες μου και τωρα συνεχιζω. Απο τη μια πλευρα ετρωγα γλυκα πολλα μεσα στη μερα απο την αλλη εχω δει ορισμενα στοιχεια της υπερφαγιας πχ οτι τρως και αλλο ενω νιωθεις πληρης η οτι και να νιωθεις φουσκωμα στο στομαχι παλι τρως πραγμα π δεν το εκανα, δηλαδη αν ενιωθα οτι εχω χορτασει σταματουσα. Απλως δεν ενιωθα χορτατη γιατι τα πχ ενα μικρο γλυκο που εχει 100 θερμιδες οχι απλα δε σε χορταινει αλλα θες 5-6 για να γεμισεις. Σιγουρα ηταν και το αγχος που το διοχευτευα εκει και μεγα λαθος που δεν εκτονονομουν πχ με γυμναστική. Αλλα ο, τι εγινε εγινε. Μετα ειναι μεχρι να προσαρμοστεις στον νεο τροπο ζωης που θελει χρονο. Αλλα δεν μπορω να σου πω οτι αντιμετωπισα και τεραστια δυσκολια. Και δεν εχω καταλαβει αν ηταν διαταραχη υπερφαγιας γιατι ηταν απλως ο τροπος ζωης μου και μετα τη συνειδητοποιηση δεν ειχα καποιο θεμα. Φυσικα εχω νιωσει οτι λαχταραω κατι αλλες φορες δεν εχω φαει αλλες φορες εχω φαει και εχω νιωσει τυψεις γτ δεν εχω τελειωσει ακομα αλλες δεν ενιωσα καθολου τυψεις. Καπως ετσι! Παντως οτι ειμαι λιχουδω ειμαι, και χαιρομαι που πλεον το ελεγχω οσο μπορω!

[irenekf9]

καλησπερα και απο μενα. ειμαι καινουργιο μελος εδω αλλα σας διαβαζω εδω και καιρο και με εχετε βοηθησει αρκετα. απο τοτε που με θυμαμαι ταλαιπωριεμαι με υπερφαγικα επεισοδια.τωρα για το πως κ για το γιατι δεν θα επεκταθω, ο καθενας μεσα του ξερει. εχω αρχισει εδω κ 1 μηνα να τρωω υγιεινα. ειχα συνειδητοποιησει οτι τα υπερφαγικα τα εκανα σχεδον παντα βραδυ. αργα το βραδυ. οποτε αφου δουλεψα λιγο ολα αυτα που με οδηγουσαν στα επεισοδια συνειδητά κατεληξα να βαλω ενα οριο πρωτα στην ωρα. ειπα οτι δεν θα τρωω μετα τις 7 μιση το βραδυ. μονο ενα τσαι πινω. ολη την ημερα τρωω κανονικα 5 γευματα.εχω να κανω υπερφαγικο απο την ημερα πριν αρχισω. φτου φτου να μην με ματιαξω :roll:

[asi]

Originally posted by Scarllet_D
Εμείς οι χειρουργημένοι μετράμε;

Βέβαια καλέ!
'Ολες οι εμπειρίες βοηθητικές είναι!'Αλλωστε η τάση για υπερφαγία και ό,τι αυτή συνεπάγεται συναισθηματικά κλπ φαντάζομαι δεν έφυγε μονομιάς αλλά δεν μπορούσε να εξελιχθεί λόγω της επέμβασης..

[MissButterfly]

Νομιζω οτι τα υπερφαγικα ειναι σαν την καταθλιψη, δε θα ξεφυγω ποτε, απλα θα γνωριζω οτι ειμαι ευαλωτη, θα μαθω να τα αντιμετωπιζω, να τα προλαμβανω, να μη με τιμωρω και να ζω με αυτα. Ενα πολυ ενδιαφερον βιντεο (και κατανοητο σε τριτους) για την καταθλιψη ειναι με τον μαυρο σκυλο. Κατι αντιστοιχο νιωθω για τα υπερφαγικα.

https://www.youtube.com/watch?v=zvNuJnh3Yxg

[Μαντάμ σου σου]

Μις μπατερφλάι πολύ δύσκολο για εμένα να το αποδεχτώ αυτό κ άλλο τόσο να το κάνω πράξη.

[MissButterfly]

Δεν ξερω αν βγαζει νοημα ο συσχετισμος που εκανα, αλλα ετσι το βιωνω εγω...
Μανταμ σου σου ποιο να αποδεχτεις καλη μου?
Dulcinea m ειναι πολυ ευστοχο βιντεο, σε οσους δικους μου το εχω δειξει ηρθαμε πιο κοντα, με καταλαβαν λιγο περισσοτερο.

[eleni1986]

Originally posted by MissButterfly
Νομιζω οτι τα υπερφαγικα ειναι σαν την καταθλιψη, δε θα ξεφυγω ποτε, απλα θα γνωριζω οτι ειμαι ευαλωτη, θα μαθω να τα αντιμετωπιζω, να τα προλαμβανω, να μη με τιμωρω και να ζω με αυτα. Ενα πολυ ενδιαφερον βιντεο (και κατανοητο σε τριτους) για την καταθλιψη ειναι με τον μαυρο σκυλο. Κατι αντιστοιχο νιωθω για τα υπερφαγικα.

https://www.youtube.com/watch?v=zvNuJnh3Yxg

Σημερα το ειδα, ποσο ωραιο κ ειδικά στο τελος που συμφιλιώνεται με αυτο.

[MissButterfly]

Ναι, ειναι το ιδιο ατομο, οπως και το ιδιο ατομο ειναι που αδειαζει το ψυγειο με εκεινο που θα προσπαθησει να μπει σε διατροφη και να κανει γυμναστικη.
Ειμαστε ενα, ειμαστε εμεις. Ολα ειμαστε εμεις. Παρατηρουμε τον εαυτο μας χωρις να τον κρινουμε και προσπαθουμε να αλλαξουμε οσα δε μας πηγαινουν μπροστα.
Ειμαστε ανθρωποι με αδυναμιες αλλα και θεληση και δυναμη. Αν ειμαστε σε θεση να αναγνωρισουμε τα αδυνατα σημεια μας και να μαθουμε να τα δουλευουμε ολα θα πανε καλα.
Για να γινουν ολα αυτα ομως πρεπει να συμφιλιωθουμε με τον εαυτο μας οπως ειναι και να αποδεχτουμε...με καταθλιψη, με κιλα, με ελαττωματα.