(Ατκινς/LowCarb/Χαμηλοί Υδατάνθρακες) - Ημερολόγια καταστρώματος

[otiosa]

Χθες έκλεισα ένα μήνα σε low carb διατροφή!

Κάθισα και έγραψα έναν γενικό οδηγό γενικά για την εμπειρία για όποιον θέλει να ενημερωθεί.
Εάν μπορείτε συνεισφέρετε με τις δικές σας εμπειρίες θα ήταν χρήσιμο για άλλα μέλη!!!
Ανοίγω άλλο thread για να μην αλλάξω θέμα στο άλλο που βάζουμε κυρίως διατροφή-συνταγές

Γράφω τα καλά (για την δική μου περίπτωση), τα κακά (τι πρέπει να προσέξετε) και τα όμορφα!! Ένα καταπληκτικό δώρο ήταν το ότι περιόρισα δραματικά τα βουλιμικά επεισόδια και την κακή διάθεση που τα ακολουθεί.
Επίσης γράφω για ένα ζήτημα υγείας το οποίο ανακάλυψα ενώ ήμουν στην ατκινς 3 εβδομάδες το οποίο με σόκαρε: υπάρχει κάτι που λέγεται προδιαβήτης (σχεδόν αθόρυβος).

Αποποίηση ευθυνών: Κρατούσα ημερολόγιο (κι όμως :smug b: ) με τις αλλαγές που έζησα.
1) Είναι η προσωπική μου εμπειρία.
2) Επίσης όσον αφορά την αντίσταση στην ινσουλίνη πρέπει να σας προειδοποιήσω ότι δεν είμαι γιατρός, ό,τι γράφω το έχω διαβάσει στο ίντερνετ. Θα ήταν καλό κάποιος που έχει σπουδάσει το αντικείμενο να με διορθώσει εάν χρειαστεί και να μας δώσει επιπλέον πληροφορίες.
3) Μια low-carb διατροφή δεν είναι ούτε το μαγικό φίλτρο του Πανοραμίξ, ούτε υπόσχεται ότι θα αδυνατίσει τον καθένα που θα την ακολουθήσει. Ο καθένας μας είναι διαφορετικός με διαφορετικές οργανικές ανάγκες! Εδώ είναι η προσωπική μου εμπειρία και το τι έμαθα από αυτήν.

Τα καλά, τα κακά και τα... όμορφα
Πλεονεκτήματα της low-carb δίαιτας (που συνέβηκαν σε εμένα - μην τα παίρνετε τοις μετρητοις)
- ελέγχω τα βουλιμικά επεισόδια (παρακάτω περιγράφω το τι εννοώ, είναι "τα όμορφα" )
- δεν πεινάω, κι όταν πεινάω δεν το νιώθω σαν ένα θεριό που κρύβεται μέσα μου, ελεγχόμενη πείνα
- σταμάτησαν να πονάνε τα δόντια μου και σταμάτησα να μαζεύω πλάκα
- σταμάτησαν οι πονοκέφαλοι
- σταμάτησε το πρήξιμο στα πόδια και περιοδικοί πόνοι σε αρθρώσεις και μύες παρότι γυμνάζομαι περισσότερο τώρα
- κοιμάμαι σαν πουλάκι (πιο βαθύς ύπνος) και ξυπνάω με μια απίστευτη ενέργεια (έχω αρχίσει να τρέχω λίγο το πρωί γιατί έτσι νιώθω, όχι γιατί έτσι πρέπει, τόση ενέργεια τι να την κάνω, ε ???)
- σταμάτησα να έχω προβλήματα δυσπεψίας (φουσκωμάρα, πόνος στο έντερο, γουργούρισμα, αέρια, ρέψιμο, κτλ σχεδόν ΤΙΠΟΤΑ, είναι λες και δεν έχω στομάχι πια)
- σταμάτησα να ξεφλουδίζω (4 μήνες τώρα είχα σοβαρό πρόβλημα με ξηροδερμία, σώμα και μαλλιά, πάει κι αυτό )
- περιορίστηκε η εμφάνιση σπυριών ακμής που έβγαζα εδώ κι εκεί
- σταμάτησα να νυστάζω μόλις φάω (αυτό ακούγεται λίγο περίεργο εδώ που τα λέμε αλλά υπάρχει ιατρική εξήγηση)
- τρώω μικρότερες ποσότητες, καθ'ότι χορταίνω πιο γρήγορα και δεν πεινάω.
- κάνω οικονομία, παρατήρησα ότι ξοδεύω πολύ λιγότερα. Παλιά θα αγόραζα τρόφιμα για να μαγειρέψω και επιπλέον ένα κάρο χαζομαρούλες (προφιτερόλ, μάφιν, ντορίτος κ.α.) τώρα πια δεν τα ζητάει ο οργανισμός μου (δεν πεινάω).

Μειονεκτήματα (ΔΕΝ είναι μειονεκτήματα ακριβώς, απλά γράφω το τι έπρεπε να αλλάξω στον τρόπο ζωής μου)
- Μια δίαιτα με μεγάλο ποσοστό πρωτείνης φέρνει δίψα. Η πρωτείνη είναι διουρητική. ΠΟΛΎ δίψα, πολύ νερό, παλιά έπινα το πολύ 3 ποτήρια την ημέρα, τώρα πρέπει να πιω το λιγότερο 8 (4 λίτρα). Εάν δεν ακούσω την δίψα, αφυδατώνομαι μέσα σε χρόνο μηδέν (ούτε σταγόνα σάλιου στο στόμα και κράμπες). Αλλά σιγά σιγά συνήθισα. Ένα σημαντικό επίτευγμα των πρώτων ημερών (ευχαριστώ την MerryMaker_Misery για την συμβουλή της) είναι να αντιλαμβάνεσαι πότε πεινάς και πότε διψάς. ΚΥΡΙΩΣ διψάς αλλά επειδή τρώμε από συνήθεια δεν το καταλαβαίνουμε ότι δεν δίνουμε στον οργανισμό μας αυτό που ζήτησε: νερό, όχι φαί.
- ΠΟΛΥ ψάξιμο τις πρώτες μέρες στο σουπερμάρκετ για να βρω τρόφιμα χωρίς ζάχαρη ή ποιο έχει τους λιγότερους υδατάνθρακες. Να υπογραμμίσω ότι σε αυτό ΔΕΝ φταίει η δίαιτα αλλά τα σκ@τ@ που μας πλασάρουν για φαγητό. Καλό είναι να προετοιμαστείτε πριν ξεκινήσετε, δηλαδή γράψτε μενού με το τι θα φάτε τις πρώτες μέρες και κοιτάξτε τι περιέχουν τα προιόντα που θα χρειαστείτε από πριν.
- Περιορίζεσαι. ΌΧΙ λόγω της δίαιτας αλλά λόγω αυτών που μας ταίζουν. Στο σουπερμάρκετ της περιοχής μου (μένω Αγγλία) ένας διάδρομος (ΝΑΙ, ένας ολόκληρος διάδρομος) είναι για τα πατατάκια, γαριδάκια κτλ και ένας άλλος διάδρομος είναι για τα γλυκά (σοκολάτες, μπισκότα, ζάχαρες, ζαχαρωτά). Δεν υπάρχει κάτι που να "επιτρέπεται" να φάω σε αυτούς τους διαδρόμους, αλλά δεν ευθύνεται η low-carb διατροφή αλλά το τι προσφέρεται προς το κοινό σε ΤΌΣΟ μεγάλη ποικιλία και ποσότητα. Αλλά αυτό προσπερνιέται, υπαρχουν ʼΠΕΙΡΑ σάιτ με low-carb συνταγές, ό,τι ζητάει η όρεξη σου! Φυσικά αυτό σημαίνει ότι εσύ πρέπει να μαγειρεύεις τι τρως ή εάν φας έξω να επιλέξεις το λιγότερο επεξεργασμένο τρόφιμο.
- Δυσκοιλιότητα. Αυτό είναι ένα ζήτημα, ειδικά τις πρώτες μέρες μέχρι να δεις πως σου ταιριάζει να το αντιμετωπίσεις. Παρ'ό,τι τρώω πάρα πολλά λαχανικά (επιβάλλονται) οι φυτικές τους ίνες δεν είναι αρκετές όταν γίνεται υπερκατανάλωση πρωτείνης. Λύσεις είναι η κατανάλωση ψωμιού από λιναρόσπορο (έχει γεύση σαν γλυκό πολύσπορο και το φτιάχνεις μόνη-ος σου, είναι πανεύκολο) και εάν δεν σας κάνει, η χρήση συμπληρωμάτων διατροφής (φυτικές ίνες σε χάπια ή σε σκόνη, ρωτήστε με έαν χρειάζεστε πληροφορίες εκ των έσω). Οι φυτικές ίνες είναι εκπληκτικές, όχι μόνο γεμίζουν το στομάχι και δεν αισθανόμαστε πείνα, αλλά ταυτόχρονα περιορίζουν την έκκριση ινσουλίνης (=λιγότερη αποθήκευση λίπους, λιγότερη πείνα αργότερα).
- ένα ακόμα μείον για το οποίο δεν μπορώ να δώσω μια τελεσίδικη απάντηση γιατί δεν το έψαξα πάνω μου, είναι η χοληστερίνη. Δεν είχα πρόβλημα και δεν την μέτρησα πρόσφατα προ δίαιτας και μετά. Έχουν γραφτεί πολλά για την ατκινς αλλά δεν τα πολυπιστεύω, δεν είναι μια αυστηρή δίαιτα αλλά ένας τρόπος διατροφής, είναι στο χέρι του καθενός να τρώει το λίπος από το κρέας ή να μαγειρεύει στη σχάρα και να προσθέτει ελαιόλαδο εάν θέλει.

και τα όμορφα: Low-carb και βουλιμία

Προ low carb, όταν αισθανόμουν χάλια και πήγαινα στην κουζίνα για να πάρω κάτι να με γεμίσω (ούτε λόγος για το φαγητό ως απόλαυση ή κάλυψη σωματικής ανάγκης) δεν ήξερα τι να φάω, δεν πεινούσα για κάτι συγκεκριμένο όπως πριν που ήθελα σώνει και καλά να φάω ό,τι πιο γλυκό ή θερμιδικό υπάρχει στην κουζίνα. Κάποιοι-ες καταλαβαίνετε ακριβώς τι λέω

Μετά από ένα μήνα σε low-carb, αρχίζω να αντιλαμβάνομαι τι σημαντικό ρόλο παίζει η ινσουλίνη στο τι νιώθουμε ως πείνα και στην αίσθηση ότι "κάτι μου λείπει" (γενικά και αόριστα) "ας φάω κάτι".
Τώρα νιώθω ελεύθερη. Όχι επειδή δεν έχω πια την τάση να κάνω βουλιμικά (τα οποία κάνω, π.χ. τρώγοντας ξηρούς καρπούς ή σαλάτα) αλλά επειδή μετά από αυτά δεν πεινάω. Θα φάω και θα τελειώσει εκεί. Δεν θα μπω σε έναν φαύλο κύκλο όπου θα συνεχιστεί για το υπόλοιπο της ημέρας ή για συνεχόμενες μέρες.

Εάν είχα φάει κάτι με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη - όπως πριν ακολουθήσω low carb διατροφή - αυτό θα επηρέαζε τα συναισθήματα μου (μικρή έκκριση σεροτονίνης που δεν διαρκεί), την πείνα (λίγες ώρες αργότερα θα πεινούσα ξανά σαν λύκος) και με φοβερά άσχημη ψυχολογία και αντίληψη για τον εαυτό μου αφού απέτυχα (έφαγα κάτι που ξέρω ότι θα με παχύνει, δεν μπόρεσα να κάνω κάτι καλό για εμένα) και μετά πρέπει να στερηθώ (να με αφήσω να πεινάω ενώ η πείνα μου όσο πηγαίνει και θα μεγαλώνει - υπογλυκαιμία).

Για να ξεκαθαρίσω κάτι. Η low carb diet δεν είναι πανάκεια για όλα τα προβλήματα υγείας ούτε το μαγικό πρόγραμμα που σε αδυνατίζει. Κυρίως: το ότι καταναλώνεις λιγότερους υδατάνθρακες δεν σημαίνει ότι θα χάσεις βάρος. Χρειάζεσαι και σε αυτόν τον τύπο δίαιτας θερμιδικό έλλειμμα. Αυτό όμως είναι εύκολο και ανώδυνο να δημιουργηθεί σε low carb διατροφή γιατί δεν αισθάνεσαι έρμαιο της πείνας.

Και να εξηγήσω τι εννοώ θα χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα έναν χάρακα που μετράει το μέγεθος της πείνας.
Προ low-carb έτρωγα ένα γεύμα με τρόφιμα με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη (μακαρόνια με σάλτσα, πατάτες με λίγη φέτα, τοστ, λίγο κέικ), η πείνα μου θα κορεζόταν προσωρινά αλλά μέχρι το επόμενο γεύμα θα μεγάλωνε με γεωμετρική πρόοδο. Από το 10, θα πήγαινε γρήγορα στο 100 και μετά ακόμα πιο γρήγορα στο 1000. Μετά είτε θα χρειαζόταν να φάω
εντός 2-3 ωρών κάτι είτε να προσπαθήσω να το νικήσω και να κάνω βουλιμικό επεισόδιο μερικές ώρες μετά.
Με low-carb θα φάω κάτι το πρωί (αυγό με αγγούρι και ψωμί λιναρόσπορου αλειμένο με λάδι) και μετά δεν θα πεινάσω ξανά για ώρες. Θα αισθανθώ μια ελαφριά πείνα το μεσημέρι (ελαφριά είναι γύρω στο 10 του χάρακα), η οποία μεγαλώνει πάρα πολύ αργά και δεν φτάνει ποτέ πάνω από το 20-30 του χάρακα. Δεν μεγαλώνει σε σημείο να μην ελέγχεται, έχω χρόνο να μαγειρέψω χωρίς να αισθάνομαι ότι θα λυποθυμήσω στο ενδιάμεσο. Δεν με πιάνει υπογλυκαιμία πια, δεν αρχίζω να τρέμω για να καταλάβω ότι πεινάω. Επίσης δεν αισθάνομαι δυστυχισμένη όταν δεν έχω φάει κάτι. Έχω ένα αίσθημα διαύγειας, δεν ορίζεται το τι θα νιώσω από το φαγητό.

Τώρα αρχίζω να βλέπω διαφορετικά την βουλιμία. Οπωσδήποτε έτρωγα για να γεμίσω ένα κενό αλλά σιγά σιγά συνήθισα τον οργανισμό μου να εξαρτηθεί από το φαγητό (και κυρίως τρόφημα με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη) για έκκριση σεροτονίνης (ευχαρίστηση). Ακριβώς όπως συμβαίνει με τους ανθρώπους που εθίζονται στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ. Δεν σηκώθηκαν ένα πρωί και είπαν "σήμερα θα αρχίσω πρέζα με σκοπό να ζητιανεύω για να πάρω τη δόση μου στο μέλλον". Σιγά σιγά, για να καλύψουν μια συναισθηματική ανάγκη, ένα κενό, να κρύψουν ένα πόνο, άρχισαν να χρησιμοποιούν ναρκωτικές ουσίες. Λίγο αργότερα βρέθηκαν εθισμένοι χωρίς να μπορούν να αντιμετωπίσουν τον πόνο αφού βρέθηκαν υποχείρια του "όπλου-προστάτη" που χρησιμοποίησαν. Στην δική μας περίπτωση: το φαγητό.

Αντίσταση στην ινσουλίνη.
Δεν είχα ιδέα τι είναι. Και πολλοί - ίσως υπέρβαροι ή παχύσαρκοι - θα σκεφτείτε ότι δεν σας αφορά. Δώστε λίγο χρόνο να διαβάσετε την εμπειρία μου, ίσως βρείτε κοινά σημεία!
Προσωπικά δεν ασχολιόμουν με το ζήτημα "διαβήτης" αφού δεν μου το έχουν ανιχνεύσει σε εξετάσεις μέχρι στιγμής. Είχα μια αίσθηση ασφάλειας. Η μητέρα μου έχει διαβήτη β. Όταν πάχυνα είχα κάνει πολλές φορές εξετάσεις για τα επίπεδα του ζαχάρου και όλα έβγαιναν σε φυσιολογικά επίπεδα. Τελευταία φορά μετρήθηκα για επίπεδα ζαχάρου πριν από 2 μήνες. Όλα καλά!

Αμ δε!
Πώς έφτασα να ψάξω για την αντίσταση στην ινσουλίνη?
Όταν άρχισα low-carb είχα διαβάσει ότι οι περισσότεροι που ξεκινάνε την δίαιτα χάνουν πολλά κιλά από την πρώτη κιόλας εβδομάδα, ενώ το γνωστό atkins-flu (συμπτώματα γρίπης λόγω της καύσης και των τελευταίων αποθεμάτων γλυκόζης από τον οργανισμό μέχρι να συνηθίσει την νέα διατροφική κατάσταση) διαρκεί 1-3 μέρες, άντε το πολύ μία εβδομάδα.
Τις πρώτες τρεις βδομάδες ήμουν στάσιμη (την τέταρτη έχασα 1 κιλό) και η αίσθηση κόπωσης και η ζαλάδα κράτησε σχεδόν 3 βδομάδες! Αναρωτιόμουν γιατί... οπότε άρχισα να ψάχνω γιατί σε κάποιους "πέφτει πιο βαριά" η εισαγωγική φάση μιας low-carb διατροφής. Μετά από πολύ ψάξιμο στο ίντερνετ βρήκα ότι αυτό συμβαίνει σε άτομα που είτε έχουν διαβήτη είτε βρίσκονται σε προδιαβητικό στάδιο.
Τι σημαίνει αυτό?
Ούτε εγώ γνώριζα τι είναι ο προδιαβήτης. Απ'ό,τι διάβασα, δεν εμφανίζουμε μια μέρα διαβήτη ξαφνικά (το πάγκρεας τά'φτυσε και η ινσουλίνη που παράγει δεν είναι πια αρκετή για να ελέγξει το σάχαρο) αλλά χρόνια πριν (δεκαετίες) με την διατροφή μας (μεγάλες ποσότητες από τρόφιμα με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη) χτίζουμε μια κατάσταση που λέγεται insulin resistance. Σε αυτήν την κατάσταση τα κύτταρα μας σταματούν να απορροφούν την ινσουλίνη, με αποτέλεσμα το πάγκρεας να εκκρίνει περισσότερη και να κουράζεται. Αυτό γίνεται για χρόνια, μέχρι που τα φτύνει = Διαβήτης. What is insulin resistance, pre-diabetes and diabetes-2 ?
Το πρόβλημα είναι ότι όταν θα προσπαθήσεις να "προστατευτείς" από τον διαβήτη με χάπια που ρυθμίζουν το ζάχαρο στο αίμα πολεμάς το σύμπτωμα (ζάχαρο) και όχι την αιτία που είναι η αντίσταση στην ινσουλίνη από τους υποδοχείς των κυττάρων την οποίαν δημιουργούσες για χρόνια.

Για μερικά συμπτώματα της αντίστασης στην ινσουλίνη κοιτάξτε εδώ http://en.wikipedia.org/wiki/Insulin_resistance
Μερικά από αυτά τα θεωρούσα φυσιολογικά (είμαι σίγουρη πως και κάποιοι από εσάς) όπως:
- η υπνηλία/κούραση μετά το φάγητό (κατόπιν low-carb δεν νυστάζω μετά το φαγητό, συνεχίζω τις δραστηριότητες μου χωρίς να αισθάνομαι κάτι να με σταματάει, ίσα ίσα, έχω γεμίσει ενέργεια, δεν έχω χάσει)
- η πείνα (κι όμως δεν είναι φυσιολογικό να πεινάμε τόσο πολύ και τόσο γρήγορα όταν έχουμε φάει κάτι θρεπτικό!!! Αλλά εάν έχουμε συνηθίσει τον οργανισμό μας να παράγει πολύ ινσουλίνη (ζάχαρη, λευκό αλεύρι, ρύζι) φυσικά και θα λυσάξουμε όταν πάμε να την βγάλουμε με μία σαλάτα και ένα αυγό)
- φούσκωμα, αέρια (παρατήρησα τρομακτική διαφορά, δεν διογκώνεται το στομάχι μου μόλις φάω. Στην αρχή σκεφτόμουν "μα, και έφαγα, και δεν πεινάω ... γιατί δεν φούσκωσε το στομάχι μου?" - τραγικό αλλά είναι αλήθεια, είχα χάσει την αίσθηση για το τι είναι φυσιολογικό...)
- σκούρο χρώμα ανάμεσα στα πόδια και στις μασχάλες. Όταν είχα πρωτογίνει υπέρβαρη - και αργότερα παχύσαρκη - παρατήρησα ότι άλλαξε το χρώμα του δέρματος ανάμεσα στα πόδια και στις μασχάλες μου. Σκούρηνε, χωρίς να το δει ήλιος. Απολεπίσεις και κρέμες δεν έκαναν τίποτα, οπότε το αποδέχτηκα. Διαβάζοντας για τον προδιαβήτη βρήκα ότι αυτό είναι από τα συμπτώματα τις αντίστασης στην ινσουλίνη: http://en.wikipedia.org/wiki/Acanthosis_nigricans Μετά από ένα μήνα σε low carb αυτό το περίεργο μαύρισμα έχει ανοίξει αισθητά, σε λίγο δεν θα φαίνεται καθόλου. :smilegrin:

Τα έγραψα αυτά γιατί σκέφτηκα ότι όλο και κάποιος θα βοηθηθεί.
Εάν εγώ ήμουν εγκληματικά (για την σωματική και ψυχική μου υγεία) αδαής, ας μην την πατήσουν κι άλλοι-ες

Κάτι εκτός θέματος, για το οποίο δεν διάβασα πολλά και δεν ξέρω εάν αληθεύει είναι για το εάν η αντίσταση στην ινσουλίνη (σε προδιαβητικό στάδιο ή σε διαβήτη) μπορεί να αναστραφεί.
Κάποιοι λένε ναι (δείτε παρακάτω) και κάποιοι όχι (εξαρτάσαι από τα φάρμακα έως ότου ο διαβήτης καταστρέψει αργά και σταθερά τον οργανισμό σου). Φοβάμαι ότι αυτό που λέει εδώ: Are insulin resistance and diabetes reversible? ίσως να λέει αλήθεια. Οι φαρμακοβιομηχανίες θα έχαναν πολύ πελατεία εάν υπήρχε η κατάλληλη πληροφόρηση και σταματούσαμε το πρόβλημα (είτε εγκαίρως είτε αργότερα) στην ρίζα του (αντίσταση στην ινσουλίνη - διατροφή και άσκηση, δείτε το βιντεάκι) παρά να επαναπαυόμαστε στην δράση των φαρμάκων.

[ton76]

λες οτι ησουν με προδιαβητη λογω αυτων των συμπτωματων ή ειχες κανει και εξετασεις ζαχαρου / καμπυλη γλυκοζης?

[*Katie]

οτιοσα χρησιμες οι πληροφοριες σου, ιδιαιτερα το κομματι της υπερινσουλιναιμιας. Πραγματι πολλοι παχυσαρκοι το εχουν και δεν το γνωριζουν. εγω το ειχα και το εμαθα οταν εκανα εξετασεις στα πλαισια των εξετασεων πριν και μετα την επεμβαση μου.
Ενας αλλος τροπος να το ξεπερασεις ειναι συχνα γευματα και υγειινη διατροφη χωρις να στερεις απο ομαδες τροφων και ασκηση. Προσωπικα δεν ειμαι υπερ της Ατκινς, πιστευω οτι δεν πρεπει να τρωμε τα "3 λευκα" ( λευκο αλευρι,αλατι, ζαχαρη) τουλαχιστον να τα αποφευγουμε οσο μπορουμε και να τα αντικαθιστουμε με ολικης αλεσης προιοντα, αλατι Μεσολογγιου και ζαχαρη πολυ πολυ ολιγη ή και καθολου αν μπορουμε. Επίσης πιστεύω ότι κοκκινο κρεας πρεπει να καταναλωνεται 1 φορα την εβδομαδα, 1 πουλερικα, 2 ψαρι και τις αλλες τρεις μερες "λαδερα" φαγητα και οσπρια. Αλλα αυτα ειναι η δικη μου αποψη.
Μια συμβουλη που μου εδωσε η διατροφολογος του γιατρου μου που ειδικευεται σε αντιμετωπιση περιστατικων με προβληματα υγειας ειναι το κανελοζουμο καθε μερα.
Σε 1-1,5 λιτρο νερο βυθιζεις 2 ξυλα κανελας και κανεις αφεψημα και το πινεις νηστικη καθε μερα , επισης να πινεται μακρια απο γαλακτοκομικα,καφε και αλκοολ. Η κανελα εχει την ιδιοτητα να ρυθμιζει την παραγωγη ινσουλινης .
Εγω ημουν σε προδιαβητικο σταδιο και ναι ειχα το σκουρο δερμα που λες, τις ατονιες, τις υπνηλιες , το απατο στομαχι και αλλα πολλα, οχι πια ευτυχως . Εχω ακομη , λιγο τσιμπημενη την γλυκολυζιωμενη αιμοσφαιρινη αλλα με καθοδικη πορεια οχι σε ανησυχητικο επιπεδο πια. Ειναι εμποδιο στην απωλεια βαρους σιγουρα αλλα αντιμετωπισημο με σωστη διατροφη και απωλεια βαρους. Ευχαριστουμε που εφερες αυτο το θεμα στο προσκηνιο

[otiosa]

Originally posted by ton76
λες οτι ησουν με προδιαβητη λογω αυτων των συμπτωματων ή ειχες κανει και εξετασεις ζαχαρου / καμπυλη γλυκοζης?

τώρα το πήρα χαμπάρι και πήγα στην γιατρό μου για πλήρεις εξετάσεις, λόγω των συμπτωμάτων και του οικογενειακού ιστορικού το λέω
είχα κάνει καμπύλη γκλυκόζης πριν από πολλά χρόνια (κανονική αλλά απ'ότι μου είπαν αλλά είχα την τάση να κάνω υπογλυκαιμία, η ενδοκρινολόγος μου είχε παραξενευτεί που ήταν κανονική γιατί ήμουν 130 βάλε τότε και έπαιρνε τηλέφωνο το εργαστήριο όπου είχα κάνει τις εξετάσεις) και στα τσεκ-απ με τη τωρινή γιατρό μου κάθε 3 μήνες (για το άσθμα) παίρνει μια σταγόνα αίμα με το γνωστό τρύπημα με την βελόνα στο δάχτυλο αλλά αυτό δεν είναι κανονικές αιματολογικές. Της ζήτησα να κάνω κανονικές εξετάσεις.

@*Katie Σε ευχαριστω για το κανελόζουμο! θα το ξεκινήσω σήμερα κιόλας! Το είχα ξανακούσει για την κανέλα αλλά στο φαγητό, τώρα θα ψάξω για ξυλάκια.
Είχα ένα πρόβλημα το πρώτο καιρό γιατί δεν μου αρέσει το κόκκινο κρέας, το κοτόπουλο έτσι κι έτσι, ευτυχώς βρήκα πολλές συνταγές με αυγά ή ψάρια και λαχανικά και αυτή είναι η καθημερινότητα μου. Πριν στηριζόμουν στους υδατάνθρακες για γεύμα.
Έχεις δίκιο χρειαζόμαστε υδατάνθρακες τους οποίους παίρνω από τα λαχανικά, φυσικά όταν νιώσω ότι θα αντέξω την πείνα που θα μου δημιουργήσει το ψωμί θα το φάω αλλά προς το παρόν απολαμβάνω που ζω χωρίς να πεινάω, δεν μου έχει λείψει ακόμα

[ton76]

katie με συγχωρεις για το θαρρος αλλα ποσο ηταν η γλυκοζη νηστειας σου? σε ρωταω γιατι προσφατα ειχα 97 και ξερω οτι ειναι λιγο υψηλη. εχει ο μπαμπας μου ζαχαρο ΤΥΠΟΥ 2 . ημουν αγχωμενη βεβαια αλλα επειδη γενικως αποφευγω τη ζαχαρη και τα 3 λευκα μου εκανε εντυπωση.

[ton76]

Σε 1-1,5 λιτρο νερο βυθιζεις 2 ξυλα κανελας και κανεις αφεψημα και το πινεις νηστικη καθε μερα

αυτο το πινεις μια κι εξω δηλαδη?

το νερο δεν το βραζεις?

[MerryMaker_Misery]

Για τη χοληστερινη, βαζω το χερι μου στη φωτια για τα παρακατω που θα πω.

Εχω πει τη ιστορια ισα με 20 φορες σε ποστς, οσο ημουν χορτοφαγος, ειχα χοληστερινη LDL 320 kai HDL 22, δεν ηθελα να μπω σε φαρμακα. Η ατκινς με βοηθησε οταν το γυρισα σε καθαρα φαγητα και ελαιολαδο/βουτηρο ΜΟΝΟ απο επι προσθετα λιπαρα.

Τα ζωικα με βοηθησαν να τη χαμηλωσω, και κυριως τα αυγα.

Αυτα που μου τη ανεβασαν ηταν τα σπορελαια (ηλιελαια, αραβοσιτελαια κτλ) και κυριως τα υδρογονοποιημενα λιπαρα (φυτινη, μαργαρινη, βιταμ cullinesse κτλ) και ετρωγα αρκετο ψωμι, ρωτησα σε φουρνο τις προαλλες, χρησιμοποιουν και εκει σπορελαια.. ειναι αυτα τα κρυφα που μας χαντακωνουν...

[ton76]

φιλεναδα αυτο για τη χοληστερινη στο λεω και εγω με ατκινς ολικη χοληστερινη 150, ΗDL 55 , TRIGLY 33 !!!

[sinaki]

Πολύ χρήσιμες όλες οι πληροφορίες σου.

Πραγματικά είναι πολύ καλό να αναφέρουμε τις εμπειρίες μας, γιατί όντως υπάρχουν ασθένειες που τις αγνοούμε και έχουν κι αυτές μερίδιο ευθύνης για τα κιλά μας. Και όπως είπες με άλλο παράδειγμα, κανείς δεν ξυπνάει μια ωραία μέρα και να λέει "απο σήμερα θα ξεκοιλιάζομαι στο φαγητό"

Απο τη δική μου εμπειρία όλα έγιναν σιγά σιγά και μέσα σε 8 χρόνια περίπου. Το έβλεπα, το καταλάβαινα μιας και κάθε εποχή άλλαζα ρούχα γιατί παντα τα ρούχα της προηγούμενης χρονιάς δεν μου έκαναν.
Φέτος για δεύτερη φορά φοράω τα ρούχα απο το καλοκαίρι του 2010 και μου κάνουν με άνεση χωρίς να ρουφιέμαι και να στενεύομαι. Και πέρσι μου έκαναν γιατί είχα αποφασίσει μετά απο 10 χρόνια να κόψω τα αντισυλλιπτικά τα οποία βοήθησαν πολύ στην αυξηση του βάρους μου.

[otiosa]

Originally posted by *Katie
οτιοσα χρησιμες οι πληροφοριες σου, ιδιαιτερα το κομματι της υπερινσουλιναιμιας. Πραγματι πολλοι παχυσαρκοι το εχουν και δεν το γνωριζουν. εγω το ειχα και το εμαθα οταν εκανα εξετασεις στα πλαισια των εξετασεων πριν και μετα την επεμβαση μου.
Ενας αλλος τροπος να το ξεπερασεις ειναι συχνα γευματα και υγειινη διατροφη χωρις να στερεις απο ομαδες τροφων και ασκηση. Προσωπικα δεν ειμαι υπερ της Ατκινς, πιστευω οτι δεν πρεπει να τρωμε τα "3 λευκα" ( λευκο αλευρι,αλατι, ζαχαρη) τουλαχιστον να τα αποφευγουμε οσο μπορουμε και να τα αντικαθιστουμε με ολικης αλεσης προιοντα, αλατι Μεσολογγιου και ζαχαρη πολυ πολυ ολιγη ή και καθολου αν μπορουμε. Επίσης πιστεύω ότι κοκκινο κρεας πρεπει να καταναλωνεται 1 φορα την εβδομαδα, 1 πουλερικα, 2 ψαρι και τις αλλες τρεις μερες "λαδερα" φαγητα και οσπρια. Αλλα αυτα ειναι η δικη μου αποψη.
Μια συμβουλη που μου εδωσε η διατροφολογος του γιατρου μου που ειδικευεται σε αντιμετωπιση περιστατικων με προβληματα υγειας ειναι το κανελοζουμο καθε μερα.
Σε 1-1,5 λιτρο νερο βυθιζεις 2 ξυλα κανελας και κανεις αφεψημα και το πινεις νηστικη καθε μερα , επισης να πινεται μακρια απο γαλακτοκομικα,καφε και αλκοολ. Η κανελα εχει την ιδιοτητα να ρυθμιζει την παραγωγη ινσουλινης .
Εγω ημουν σε προδιαβητικο σταδιο και ναι ειχα το σκουρο δερμα που λες, τις ατονιες, τις υπνηλιες , το απατο στομαχι και αλλα πολλα, οχι πια ευτυχως . Εχω ακομη , λιγο τσιμπημενη την γλυκολυζιωμενη αιμοσφαιρινη αλλα με καθοδικη πορεια οχι σε ανησυχητικο επιπεδο πια. Ειναι εμποδιο στην απωλεια βαρους σιγουρα αλλα αντιμετωπισημο με σωστη διατροφη και απωλεια βαρους. Ευχαριστουμε που εφερες αυτο το θεμα στο προσκηνιο

Σε ευχαριστώ για την ενημέρωση για κανέλα!!!
Δεν μου αρέσει η κανέλα, αλλά το κανελόζουμο είναι άνοστο και κατεβαίνει μονορούφι
Το καταπληκτικό είναι ότι μόλις το πίνω ξαφνικά σταματάω να πεινάω έστω και στο ελάχιστο και αισθάνομαι σαν να έχω πάρει ασπιρίνη, μια χαλάρωση απίστευτη, μακάρι να το ήξερα πιο πριν
το συστήνω ανεπιφύλακτα!

[otiosa]

σε λίγες μέρες κλείνω 3 μήνες σε low-carb

Θετικά που εμφανίστηκαν από 2ο σε 3ο μήνα:
- έχουν σταματήσει να πρήζονται τα πόδια μου, να πονάνε και (το ωραιότερο) να με καίνε όταν σηκώνομαι το πρωί, ήταν το πιο εκνευριστικό απ'όλα να ξυπνάς και ξεκινάει η μέρα σου έτσι
- έχω χάσει κάποια κιλά (τον πρώτο καιρό δεν έχασα, ασυνήθιστο για low-carb, αλλά απ'ότι βρήκα στα αμερικάνικα φόρουμ της low-carb συμβαίνει σε αυτούς που έχουν ανεβασμένο ζάχαρο - διαβήτη ή προδιαβήτη - να μην χάνουν εξ'αρχής αλλά μερικούς μήνες μετά που συνηθίζει ο οργανισμός και παράγει λιγότερη ινσουλίνη ή παίρνουν λιγότερη γιατί χρειάζονται λιγότερη)
- το πιο σημαντικό ειναι ότι έχει βελτιωθεί η φυσική μου κατάσταση, δεν κουράζομαι τόσο εύκολα, έχω περισσότερη μυική δύναμη, κάνω γυμναστική και η κούραση φεύγει μετά από λίγο, δεν μένει να την κουβαλάω όλη την μέρα και να λέω "πότε θα πάω για ύπνο". εδώ να σημειώσω ότι έχει βελτιωθεί λόγω της low-carb διατροφής + άσκηση γιατί και άλλες φορές είχα κάνει δίαιτα-πείνα και είχα χάσει και δεν είχα ενέργεια για πολλά πολλά.
- για πρώτη φορά έχω καλές εξετάσεις αίματος, χωρίς να μου λείπει κάτι ή να έχω παραπάνω κάτι. Σημείωση: και λεπτή με ανορεξία (έφηβη) και με βουλιμία και παχύσαρκη (από τα 20 και μετά) ποτέ δεν είχα φυσιολογικές εξετάσεις αίματος, πήγαινα στο γιατρό και ήξερα ότι κάτι θα μου βρει. Τώρα όταν δεν μου βρήκε τίποτα (ψάξαμε βιταμίνες, σίδηρο, διαβήτη, ορμόνες-θυροειδή + χοληστερίνη επειδή τρώω περισσότερη πρωτείνη), παίρνω τηλέφωνο στο ιατρείο και λέω "πότε να έρθω?" "δεν υπάρχει λόγος να έρθεις" και δεν το χώραγε το μυαλό μου πως είναι να ζεις και να ξέρεις ότι δεν χρειάζεσαι γιατρό, καθόλου!
- σταμάτησα να διψάω και να νιώθω αφυδατωμένη όλη την ώρα, έμαθα πότε πρέπει να πίνω νερό

Αρνητικά:
- όπως ανέφερα και πάνω, ψάξιμο στο σουπερμάρκετ για τα συστατικά των προιόντων, φυσικά τώρα ψάχνω λιγότερο αφού πήρα την κρυάδα των πρώτων ημερών αλλά πρέπει να προετοιμάζω από πριν τι θα φάω εάν μείνω πολλές ώρες εκτός σπιτιού και οι ξηροί καρποί δεν μου φτάσουν.
- αναγκάζομαι να "σπρώχνω" την παρέα προς συγκεκριμένα ταχυφαγεία που ξέρω ότι υπάρχει κάτι να φάω. Δηλαδή εάν είμαι με φίλους θα προτείνω να πάμε σε σουβλατζίδικο (σουβλάκια με ό,τι έχει μέσα η πίτα χωρίς την πίτα και τις πατάτες) και όχι σε σαντουιτσάδικο. Οι επιλογές είναι πιο περιορισμένες από πριν αλλά υπάρχουν.
- σχόλια τρίτων του τύπου "χάνεις γρήγορα και θα τα ξαναπάρεις" (μόνο τα τελευταία 6-7 τα έχασα με Low-carb, όλα τα άλλα ήταν με άσκηση), "δεν μπορείς να φάς ____?" (και να απαντώ "όχι, αλλά αισθάνομαι τόσο καλύτερα με το σώμα μου που δεν μου λείπει"). Δεν ξέρω πόσες φορές έχω απαντήσει αυτό το τελευταίο...
- ένα επιπλέον αρνητικό είναι ότι έχω αρχίσει να σπάω τα νεύρα των δικών μου :blush: όταν η συζήτηση για το τι θα φάμε αύριο ξεκινάει με το "τα μακαρόνια με τι θα φάμε αύριο?" "τις πατάτες με τι να τις φάμε αύριο?" ειναι κόκκινο πανί :flaming: και μετά ξεκινάω το κήρυγμα "μην ξεκινάτε με το θα φάμε επεξεργασμένους υδατάνθρακες και η συζήτηση να είναι στο τι λαχανικά ή πρωτείνη θα βάλουμε δίπλα αλλά στο τι πρωτεινη και λαχανικά θα φάμε, και ίσως να μην φάμε και επεξεργασμένο υδατάνθρακα, δεν τον χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε προς το παρόν, δεν σκάβουμε όλη μέρα και τα κιλάκια μας τα έχουμε". Η απάντηση τους είναι ότι με ψωμί και μακαρόνια χορταίνεις, με λαχανικά δεν χορταίνεις, εκεί να δεις που παίρνω ανάποδες "είσαστε εθισμένοι γι'αυτό δεν χορταίνετε με θρεπτικά τρόφιμα, δεν εκκρίνεται σεροτονίνη και η ινσουλίνη είναι στα ύψη, εάν τους ελαττώσετε σε μια εβδομάδα δεν θα πεινάτε και θα χορταίνετε με λαχανικά+κρέας". Εν τω μεταξύ με έχουν δει ότι έχω χάσει κιλά και κάνω περισσότερες δουλειές στο σπίτι από πριν χωρίς να κουράζομαι και να σταματάω κάθε τρεις και λίγο και τους βλέπεις σκεπτικούς. Έχει μπει και ένα μέλος της οικογένειας σε low-carb διατροφή λόγω διαβήτη και αγοράζουμε πολύ λιγότερο ψωμί, μακαρόνια, πατάτες αλλά τρώμε λαχανικά που έχουμε στον κήπο μας, η low-carb διατροφή μας βγαίνει οικονομική

Άσχετο. Πάμε σε καφετέρια-παγωτατζίδικο και ρώτησα εάν έχουν παγωτό χωρίς ζάχαρη και γελασε!!!
Το αγοραστικό κοινό έτοιμου παγωτού (σε διάφορες γεύσεις) σε ψυγεία αλλά και παγωτατζίδικα π.χ. δωδώνη ή σαν σε αυτό που πήγα και ρώτησα (το οποίο παγωτό να είναι φτιαγμένο με στέβια ή σπλέντα) - εκτός από αυτούς που είναι σε low-carb διατροφή - είναι και οι διαβητικοί, σκεφτείτε πληθυσμό! Πως δεν έχουν ανοίξει ακόμα καμία επιχείρηση τέτοια?

Μια απογοήτευση του 2ου και 3ου μήνα σε low-carb είναι ότι βρήκα ότι τα περισσότερα προιόντα που πλασάρονται για διαβητικούς και σου λένε "χωρίς ζάχαρη" στην πραγματικότητα χρησιμοποιούν αλκοολούχα ζάχαρα (μαλτιτόλη, ξυλιτόλη) τα οποία ανεβάζουν το ζάχαρο στο αίμα (όχι τόσο όσο η ζάχαρη αλλά την κάνουν την ζημιά) πεινάς σαν λύκος μετά και σταματάς να χάνεις. Το ίδιο και κάποια προιόντα που πλασάρονται για όσους ακολοθούν Low-carb π.χ. μπάρες ατκινς. :thumbdown:

[alalumaki]

μεγάλος εθισμός οι μπάρες Ατκινς, κάποια στιγμή έτρωγα 2 τη μέρα, χάλαγα ένα σωρό λεφτά, και αναρωτιόμουν γιατί πάντα μετά το απόγευμα χάλαγα τη δίαιτα και ήθελα να φάω όλο το ψυγείο...

[otiosa]

alalumaki αναρωτιέμαι: εάν χτίσουν μία επιχείρηση όχι πάνω στο να έχουν ένα πελάτη εθισμένο σε ουσίες αλλά σε ένα συνειδητοποιημένο αγοραστή που επιλέγει συνειδητά κάτι θρεπτικό που δεν θα ανεβάσει το ζάχαρο και την έκκριση της ινσουλίνης και δεν θα είναι εθισμένος σε τίποτα, θα χάσουν κέρδος?
Φοβάμαι ότι πατάνε στο γεγονός ότι οι περισσότεροι κάνουν low-carb για να χάσουν πολλά κιλά και όχι για να διατηρήσουν μια διατροφική συνήθεια εφ'όρου ζωής.
Εάν σιγά σιγά γίνουμε όλοι όλο και πιο συνειδητοποιημένοι δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να αλλάξουν πως μας αντιμετωπίζουν.

Ένα καλό που ξέχασα να γράψω είναι ότι άσπρισε το δέρμα μου σε περιοχές που είχε γίνει λίγο καφέ, π.χ. μασχάλες
Το είχα γράψει και πιο πάνω, είχα εμφανίσει κάτι σκούρα σημάδια σε περιοχές που δεν τις έβλεπε ήλιος, ανάμεσα στους γλουτούς, μασχάλες κυρίως http://en.wikipedia.org/wiki/Acanthosis_nigricans . Μελανίζουσα ακάνθωση στα Ελληνικά.
3 μήνες σε low-carb με χαμηλή έκκριση ινσουλίνης λόγω της διατροφής ήταν αρκετοί όχι μόνο να ανοίξει το δέρμα αλλά να μην φαίνεται πια τίποτα, παρότι το ένα πόδι ακουμπάει ακόμα το άλλο

[alalumaki]

νομίζω το συνειδητοποιημένο αγοραστικό κοινό είναι ελάχιστοι... και εγώ μέχρι να ανακαλύψω τελικά τι μου έκαναν οι μπάρες χάλασα πολλά λεφτά, σαν και μένα πολλές που λέει και το τραγούδι άρα πολλά και τα λεφτά.... και ξέρεις πάντα κοιτάω τα συστατικά, αλλά σε αυτές τις μπάρες δεν έδωσα σημασία γιατί λέω αφού είναι της ατκινς εντάξει θα είναι !!!!

[marimari]

Μπορω να ρωτησω κατι;Γιατι η κανελα πρεπει να απέχει απο τα γαλακτοκομικά;
Κανω εδω και μερικες ημερες το 1.5 λιτρο με την κανελα και μαλιστα βαζω 2-3 δακτυλα απο το αφεψιμο καθε φορα που πινω ενα ποτηρι νερο.Εχει πιο ηπια γευση αλλα δεν ξερω αν κανει ετσι οπως το πινω καλο.