Παλι τα ίδια.. Πείτε μου ειλικρινά τι αλλο μπορω να κάνω

[purplerose_ed]

Αγαπημενο μου,

Δεν μπορω αρχικα να αγνοησω αυτα που λες οτι δηλαδη τα πηγαινεις τελεια στο φροντιστηριο, στη δουλεια, στις σχεσεις σου με γονεις και ψυχολογο, με παρεες.

Και ας θελω να χασω κιλα, δεν εχω περασει διατροφικη διαταραχη για να γνωριζω και πολλα και δεν ειμαι ειδικος, ομως απο οσα εχω δει κατα καιρους να γραφονται, εχω σχηματισει την πεποιθηση οτι δεν ειναι κατι που περναει απο τη μια μερα στην αλλη. Οτι ειναι κατι οχι ακριβως δυσκολο, αλλα βασανιστικο τερατακι, που μια ερχεται και σε θυμαται μια σε ξεχναει και φευγει μακρια. Ειναι υπουλη κατασταση και ισως οσο δυνατος και να εισαι σε γενικες γραμμες , σιγουρα θα υπαρξουν στιγμες που θα σε νικησει. Συμβαινει με ολα. Με ολα μας τα προβληματα. Πχ ενας δικηγορος δεν θα κερδισει ολες τις δικες. Ενας υπαλληλος μαρκετινγκ δε θα πετυχει ολες τις πωλησεις. Ενας ανθρωπος με σακχαρο οπως η γιαγια μου δεν μπορει να μην τρωει ποτε γλυκο. Ενας ναρκομανης εθισμενος ειναι πιθανον να λυγισει και ας εχει απεξαρτηθει. Με αυτα τα , ισως γελοια, παραδειγματα προσπαθω να δειξω οτι ολες οι καταστασεις της ζωης μας δεν ειναι τοσο απλες και τοσο δεκτικες επιλυσης οσο νομιζουμε γιατι το προβλημα ειναι βαθυτερο. Μπορω να αρχισω να σου λεω εισαι δυνατη θα τα καταφερεις σημασια εχει που με τον καιρο προοδευεις και ναι τα πιστευω. Αλλα δε θα στα πω γιατι νιωθω τον προβληματισμο σου και κατανοω οτι ψαχνεις μια πιο ουσιαστικη και βαθια απαντηση η λυση.

Θα σου πω κατι πρακτικο, καθε φορα που σε πιανει αυτο, κατσε γραψε τι νιωθεις. Τα συναισθηματα σου, ο,τι να ναι, ο,τι νιωθεις εκεινη ακριβως την ωρα. Γενικα ο,τι θες. Ο,τι σου ερχεται. Καθε φορα ομως που σε πιανει. Ισως αν τα δεις μετα με ηρεμια να βγαλεις μια κοινη συνισταμενη, μηπως λειτουργησει ως τροπος ενδοσκοπησης, εμβαθυνσης μεσα σου, δεν ξερω.

Δεν θελω να το παιζω εξυπνη για κατι που δεν εχω περασει, μπραβο σου που εχεις φτιαξει τη ζωη σου γενικως οπως επιθυμουσες και οσον αφορα αυτο το κομματι, θα σου ελεγα προς το παρον υπομονη, οση μπορεις! :love:

[stray]

Dulcinea, εγώ μπορώ να σε καταλάβω γιατί κι εγώ δεν είχα σοβαρή δικαιολογία για τα υπερφαγικά. Ναι έτρωγα όταν αγχωνόμουν ή με στεναχωρούσε κάτι αλλά έτρωγα και όταν ήμουν τελείως καλά. Η υπερφαγία για μένα είναι εξάρτηση. Το φαγητό είχε γίνει η παρέα μου, ένας πολύ καλός φίλος, μια απόλαυση που αυτομάτως όμως γινόταν κόλαση και μου κατάστρεφε τη ζωή. Κι εγώ όταν ήμουνα μπροστά σε φαγητό πραγματικά ένιωθα σαν ναρκωμανής και ήθελα να φάω τα πάντα. Και δεν μπορούσα να με σταματήσω με τίποτα! Αυτό που λέει η purple να κάτσεις να γράψεις όταν είσαι σε τέτοια φάση μπορεί πραγματικά να βοηθάει κάποιον αλλά για μένα ήταν αδύνατο! Δεν μπορούσα να ηρεμήσω, προσπαθούσα να με πείσω να κάτσω λίγο, να απασχοληθώ με κάτι άλλο για να ξεχάσω το φαγητό αλλά ήταν αδύνατο! Έτρεμα, ήθελα απλά τη δόση μου και 99% υπέκυπτα! Το ξεπέρασα με μικρά βήματα όπως γράφω το post Πως Ξεπέρασα τη Βουλιμία. Και τώρα μπορώ να είμαι κοντά σε φαγητό, να το απολαύσω χωρίς να νιώθω την ανάγκη να καταβροχθίσω τα πάντα. Μπορείς πραγματικά να γλυτώσεις από αυτό!!

Εσύ από ότι κατάλαβα από άλλα post είσαι αδύνατη. Άρα γιατί να μην φας το μπισκοτάκι στη δουλειά; Δεν θα σε παχύνει ούτε το ένα αλλά ούτε και 2-3 μπισκοτάκια. Ίσως η στέρηση και η καταπίεση να σε οδηγεί σε υπερφαγικό. Μήπως νομίζεις ότι μετά από ένα μπισκοτάκι δεν θα κρατηθείς και θα κάνεις υπερφαγικό; Εγώ έτσι ακριβώς ήμουνα, ένα μπισκοτάκι οδηγούσε σε τόνους φαγητού.

Δες το ότι για αρκετό καιρό κατάφερες να τρως φυσιολογικά. Θα έρθουν στιγμές όπως χθες που θα λυγίσεις αλλά μην τα παρατάς. Συνέχισε και όσο περνάει ο καιρός και το παλεύεις θα δεις ότι θα αλλάζει η σχέση σου με το φαγητό και τα επεισόδια θα γίνονται πιο σπάνια. Και αυτά τα επεισόδια όταν έρχονται απλά προσπάθησε να τα περιορίζεις σε μικρότερες ποσότητες. Εμένα μου πήρε 6 μήνες να το ξεπεράσω και όσο περνάει ο καιρός γίνεται ακόμη καλύτερα. Κάθε οργανισμός και άνθρωπος βέβαια είναι διαφορετικός, η δική μου πάντως «θεραπεία» ήταν αυτή. Μην τα παρατάς!!!

[marulenia]

Δόνια μου,

Ανάσες κι αγκαλιές πρώτα από όλα...

Δεύτερον, εκείνη την ημέρα είχες φάει γενικά κάποιο άλλο γεύμα;
Γενικά από τις καταγραφές σου δεν καλοτρώς... Εμένα μου φαίνεται λογική συνέπεια το υπερφαγικό μετά από μια περίοδο που τα μόνα σου γεύματα είναι μία φορά την ημέρα και με λίγες θερμίδες... Αν ο μπουφές ήταν δελεαστικός και νόστιμος κι εσύ ήσουν σε καλή διάθεση ήταν λογική συνέπεια...
Τρίτον σου υπενθυμίζω ότι τα διουρητικά και άλλα τέτοια παρόμοια σκευάσματα χορηγούνται σε ανθρώπους με σοβαρά προβλήματα υγείας κι όχι για να μας ξελαφρώσουν από ένα υπερφαγικό επεισόδιο. Μόνο κακό μπορούν να κάνουν στον οργανισμό σου με τις παρενέργειες τους και λυπάμαι που το διαπίστωσες και από μόνη σου. Σε παρακαλώ ΜΗΝ ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ ΞΑΝΑ φάρμακα και μην τα καταναλώσεις χωρίς να συντρέχει λόγος υγείας πουλί μου. Μπράβο που τα έδωσες στη μανούλα σου.

Εγώ είμαι πολύ αισιόδοξη για σένα.
Πραγματικά πιστεύω πως με τη δουλειά που κάνεις με τον ψυχολόγο αν οργανώσεις περισσότερα γεύματα μέσα στη μέρα θα ελέγξεις υπερφαγικά επεισόδια. Και δε θα χρειαστείς άλλες μεθόδους για να ελέγχεις το βάρος σου...
Συζήτησε αν θέλεις με τους γονείς σου ή με τον ψυχολόγο αν χρειάζεται να δεις ίσως κάποιον ειδικό διατροφολόγο για ζητήματα διατροφικών διαταραχών μήπως σου δώσει κάποια λύση.

Venceremos Dulcinea :*

[Vet]

Παιδια δεν ειναι συναισθηματικο ειναι βιολογικο κ πλεον εχει γινει συνηθεια και εχει μαθει ο εγκεφαλος σαυτο το τροπο..το μονο βιβλιο που μου εδωσε τη λυση ειναι το Brain over binge και το Brain over binge recovery guide! Οποιος υποφερει ας τα διαβασει ειναι βεβαια στα αγγλικα αλλα πραγματικα αυτη η κοπελα ηταν δεκα χρονια μεσα σαυτο κ τα ειχε δοκιμασει ολα! Εξηγει ακριβως ποσο πιο απλα πρεπει να το δουμε κ πως ξεπερνιεται! Θελει επιμονη κ υπομονη κ φυσικα οχι διαιτα! Οι διαιτες δεν βοηθανε οσα κιλα κ αν εχεις παρει απο τα υπερφαγικα οπως κ γω κ ολοι.Δυστυχως αυτο ειναι το πιο δυσκολο πρεπει να αποδεχτουμε οτι δεν πρπεει να κανμε αλλες διαιτες πια..Σας συστηνω να τα διαβασετε κ θα βοηθηθειτε παρα πολυ!