Ζωή χωρίς τη βουλιμία

[Καθρινέλι]

Καλησπέρα κι από μένα. Είμαι βουλιμική εφτά χρόνια τώρα, από τα 18 μου (είμαι 25) με μια διαφοροποίηση στη συχνότητα, τη διάρκεια, τον έλεγχο και τη συνειδητότητα των κρίσεων τα τελευταία τρία χρόνια και με σταδιακή βελτίωση στη διάρκεια αυτών των ετών ... πλεον νιώθω ότι οδεύω προς το τέλος ωστόσο νιώθω ότι αντιμετωπίζω αρκετά ζητήματα "ταυτότητας". Μου είναι δύσκολο να διεργαστώ την ατομική μου ταυτότητα όντας μη βουλιμική , έχω αρκετές αυξομειώσεις στη διάθεσή μου, στις σχέσεις μου με τους άλλους, στα πάντα θα έλεγα. Κάτι σαν μεταίχμιο. Η σύνδεση με το φαγητό έχει μετατοπιστεί σε όλα τα υπόλοιπα. Μετά την τελευταία μου κρίση (που ήταν και η μεγαλύτερη όλων των τελευταίων ετών) νιώθω ότι η δουλειά όλων των ετών έχει αποδόσει : σταθεροποιείται η εικόνα του σώματος, τα συναισθήματα για το σώμα και τη διατροφή , ο φόβος και το άγχος για το φαγητό σχεδόν δεν υπάρχουν, κυριαρχεί μια ψυχραιμία. Ωστόσο παραμένουν τα μεταιχμιακά που προανέφερα. Με ενδιαφέρουν γνώμες ατόμων που αποχωρίστηκαν την "καλή μας φίλη".

[Gemma85]

Ειμαι καινούρια στο φόρουμ αν κ το παρακολουθώ περιστασιακά αρκετά χρόνια. Ήθελα να ρωτήσω τι ακριβώς κάνατε κ φτάσατε σ αυτο το σημείο θεραπείας...
Κ εγω ειμαι βουλιμική 8 χρόνια, τα τελευταία 3 το παλεύω με ειδικευμένους διατροφολόγους, κ επειδή δεν είδα μεγάλη αλλαγή τον τελευταίο χρόνο κανω ψυχοθεραπεία. Παρόλο που εχω περάσει φάσεις που νιώθω δυνατή κ πως αυτο θα αλλάξει, μετα απο λιγο πάλι κατι συμβαίνει κ ξανάπεφτω στον κύκλο της βουλιμίας -δίαιτας. Κ εκεί ειναι που απογοητεύομαι, επειδή οι αφορμές μπορεί να ειναι κ ασήμαντες αλλα εγω πάντα καταφεύγω εκεί.... Κ σκέφτομαι πως αυτο το πράγμα δε θα τελειώσει ποτε. Ειμαι σε τέτοια φάση τώρα γι αυτο έστειλα...

[Gemma85]

Καλα τα λες, κ ευχαριςτω για την απάντηση σου!. Κάπως ετσι ειναι τα πράγματα. Ισως ειναι η απόφαση, ισως ειναι αν εισαι έτοιμη τελικά. Εγω είχα λιγο προβληματική σχέση με τη μαμά μου κ σ αυτο με βοήθησε πααααρα πολυ η ψυχοθεραπεία. Περίμενα όμως οτι αφού έλυσα αυτο το θέμα θα ξεπερνούσα κ τη βουλιμία. Όμως τα πράγματα δεν ειναι τοσο απλά. Αυτο το θέμα ειναι πολυ μεγάλο κ μετα απο τόσα χρόνια μπορει να σε συνοδεύει συνεχώς ακομα κ απο συνήθεια...

Ας ειμαι όμως αισιόδοξη, πήρα κουράγιο η αλήθεια ειναι κ αποφάσισα να μην ασχοληθώ με τη μείωση βάρους αλλα να εφαρμόσω τα τρίωρα του Ζουμπανεα. Τα είχα δει κ παλιότερα αλλα δεν το είχα δοκιμάσει γιατι μ φαίνονται πολυ να τρώω ολα αυτά, αλλα πλέον το βλεπω με αλλο μάτι