Αλάτι της ζωής

[serios]

Ποιο πιστεύετε είναι το αλάτι της ζωής;;
Αυτό που κάνει την ζωή μας ξεχωριστή και της δίνει νόημα;;
Είναι ο έρωτας;;
Οι συνοδοιπόροι μας στη ζωή;;
Το να πατάμε στα πόδια μας, να προχωράμε και να γινόμαστε σοφότεροι;;

Τα τρία παραπάνω για μένα είναι σίγουρα πολύ σημαντικά για την ζωή μου.

Θέλω να μιλήσω για ένα γεγονός που υφίσταται στην ζωή μου.
Όλα αυτά τα χρόνια που έχω ζήσει τα νιώθω άγευστα. Η ιδιότητα του αλατιού είναι να δίνει ένταση στα φαγητά... ακούτε τον Σκαρμούτσο να λέει το πιάτο σου δεν είχε ένταση. Είναι και η συνολική ισορροπία των υλικών.

Έτσι κ στην ζωή μου. Την νιώθω χωρίς ένταση.
Λίγο η υπερπροστατευτικότητα των παιδικών χρόνων.
Λίγο τα ψυχολογικά και η απομόνωση των εφηβικών.
Λίγο το μπαμ στα φοιτητικά με το θέμα της σχιζοφρένειας.
Δημιούργησαν ένα πλαίσιο εξάρτησης από τους δικούς μου και μια παθητικότητα σαν στάση από την πλευρά μου.
Δεν νιώθω πρωταγωνιστής. Εκεί που άλλοι έχουν να διηγηθούν ιστορίες με δόση θετικής τρέλας ή γεγονότα που θα θυμούνται για όλη τους την ζωή εγώ έχω μια επίπεδη ''νεκρή'' παιδική-εφηβική ηλικία και μια ζωντανο-νεκρή ενηλικίωση.

Και έρχομαι στο τώρα που με βλέπω να προσπαθώ και να υπάρχει αυτό το αίσθημα ότι η ζωή που ζω δεν μου ανήκει και φαίνεται ψεύτικη. Σαν να κινούμε αλλά δεν ξέρω τι με κάνει και προχωρώ. Δεν ξέρω ποιος είναι ο προορισμός μου ή η πορεία μου τέλος πάντων.
Δεν μπορώ να καταλάβω αν η ζωή έγινε δύσκολη (εκνευρίζομαι να τα ρίχνω όλα στην πάθηση) ή τα κάνω δύσκολα στο μυαλό μου βάζοντας περιορισμούς όπως στο θέμα των σχέσεων με το άλλο φύλο πχ

Δεν ξέρω αν εκφράζει κάποιον αυτό. Αν έχετε να πείτε κάτι ευπρόσδεκτο.

[Remedy]

για μενα , αυτα που δινουν την ενταση στην γευση της ζωης, το αλατι οπως λες, ειναι ο ερωτας και η δημιουργια.

οχι το νερο, φαι, υπνος, αυτα ειναι τα βασικα. το αλατι ειναι αυτα που ειναι παραπανω απο αυτα, αυτα που σου δινουν χαρα και κινητρο.

[poema]

Ποιο πιστεύετε είναι το αλάτι της ζωής;;
Αυτό που κάνει την ζωή μας ξεχωριστή και της δίνει νόημα;;
Είναι ο έρωτας;;
Οι συνοδοιπόροι μας στη ζωή;;
Το να πατάμε στα πόδια μας, να προχωράμε και να γινόμαστε σοφότεροι;;

Τα τρία παραπάνω για μένα είναι σίγουρα πολύ σημαντικά για την ζωή μου.

Θέλω να μιλήσω για ένα γεγονός που υφίσταται στην ζωή μου.
Όλα αυτά τα χρόνια που έχω ζήσει τα νιώθω άγευστα. Η ιδιότητα του αλατιού είναι να δίνει ένταση στα φαγητά... ακούτε τον Σκαρμούτσο να λέει το πιάτο σου δεν είχε ένταση. Είναι και η συνολική ισορροπία των υλικών.

Έτσι κ στην ζωή μου. Την νιώθω χωρίς ένταση.
Λίγο η υπερπροστατευτικότητα των παιδικών χρόνων.
Λίγο τα ψυχολογικά και η απομόνωση των εφηβικών.
Λίγο το μπαμ στα φοιτητικά με το θέμα της σχιζοφρένειας.
Δημιούργησαν ένα πλαίσιο εξάρτησης από τους δικούς μου και μια παθητικότητα σαν στάση από την πλευρά μου.
Δεν νιώθω πρωταγωνιστής. Εκεί που άλλοι έχουν να διηγηθούν ιστορίες με δόση θετικής τρέλας ή γεγονότα που θα θυμούνται για όλη τους την ζωή εγώ έχω μια επίπεδη ''νεκρή'' παιδική-εφηβική ηλικία και μια ζωντανο-νεκρή ενηλικίωση.

Και έρχομαι στο τώρα που με βλέπω να προσπαθώ και να υπάρχει αυτό το αίσθημα ότι η ζωή που ζω δεν μου ανήκει και φαίνεται ψεύτικη. Σαν να κινούμε αλλά δεν ξέρω τι με κάνει και προχωρώ. Δεν ξέρω ποιος είναι ο προορισμός μου ή η πορεία μου τέλος πάντων.
Δεν μπορώ να καταλάβω αν η ζωή έγινε δύσκολη (εκνευρίζομαι να τα ρίχνω όλα στην πάθηση) ή τα κάνω δύσκολα στο μυαλό μου βάζοντας περιορισμούς όπως στο θέμα των σχέσεων με το άλλο φύλο πχ

Δεν ξέρω αν εκφράζει κάποιον αυτό. Αν έχετε να πείτε κάτι ευπρόσδεκτο.

Κι εγώ έτσι νιώθω. Σαν η ζωή μου να κυλάει και να μην τη ζω, σαν να είμαι ένας παρατηρητής της ζωής. Φαντάζομαι για τον καθένα, το αλάτι της ζωής είναι διαφορετικό. Εσύ είσαι που θα καθορίσεις ποιο είναι το δικό σου. Και δεν χρειάζεται να είναι για όλη τη ζωή σου το ίδιο. Αλλάζεις και αλλάζουν και αυτά που σε κάνουν να νιώθεις ζωντανός. Μη το σκέφτεσαι πολύ και το αναλύεις (αυτό το λάθος κάνω και εγώ) αλλά να είσαι αυθόρμητος και να κάνεις αυτό που βγαίνει από μέσα σου κάθε φορά. Αυτό που κάνει την καρδιά σου να χτυπά δυνατά. Μπορεί να είναι ο έρωτας, μπορεί κάτι άλλο, μην το κρίνεις ότι και να είναι και μην συγκρίνεσαι με άλλους που μπορεί να ζουν έντονα κατά τη γνώμη σου. Το έντονο μπορεί να είναι διαφορετικό για τον καθένα…

[nikos2]

νομιζω οτι το μονο που αξιζει στην ζωη, ειναι η ικανοποιηση των συναισθηματικων αναγκων μας χωρις βεβαια εις βαρος των υπολοιπων ανθρωπων.βεβαια ειμαστε φτιαγμενοι απο υλη και εχουμε και αναγκες οπως διατροφης στεγασης αφαλειας κτλ ομως νομιζω τις περισσοτερες φορες ειμαστε αρκετα τυχεροι και μπορουμε να τις ικανοποιησουμε αρκετα ευκολα.

[EmaFil]

Το αλάτι της ζωής είναι οι στόχοι που θέτει ο καθένας μας, μικροί ή μεγάλοι. Δεν έχει σημασία αν ειναι οι ιδιοι για ολους τους ανθρώπους και κατά την άποψή μου, ούτε μπορεί, όπως επίσης δεν έχει σημασία αν στην τελική πραγματοποιηθούν όλοι. .Σημασία , για μένα έχει η διαδρομή. Εννοείται πως δεν πρέπει να ενεργουμε εις βάρος άλλων ανθρώπων

Χωρίς στοχους, περιπλανιόμαστε από δω κ από κει, αποπροσανατολιζομαστε από εξωτερικά - αδιάφορα ερεθίσματα, έχουμε άγχος κ νιώθουμε ότι δεν ελέγχουμε τη ζωή μας.

[elis]

Σειριε να σου πω κι εγω καποιοι βγαινουν εξω κ καποιοι μεσα γι αυτο υπαρχουν οι εξωτερικεσ δουλειεσ κι οι δουλειεσ γραφειου οι εξωτερικεσ δουλειεσ για μενα ειναι το μελι αλλα εγω μεγαλωσα στην αλανα εφαγα ξυλο κλπ θα θελεσ πραγματικα να ζησεισ ετσι δε νομιζω εχει αλλα πλεονεκτηματα η ζωη εξω κ αλλα η ζωη μεσα προσωπικα εγω εχω βαρεθει τον καιρο δεν μπορω να στο εξηγησω αλλα βαρεθηκα

[Έρις]

Για την δική σου ζωή φαίνεται να γνωρίζεις ποιό είναι το "αλάτι" που της χρειάζεται για να έχει ένταση και να είναι νόστιμη. Προφανώς κάποια πράγματα έχουν μέινει πίσω, ίσως κάποια αλλά να τα έχεις αποκλίσει και κάποια άλλα να τα αποφεύγεις. Τώρα που το αντιλαμβάνεσαι αυτό ίσως είναι η στιγμή να αφήσεις τον εαυτό σου να πάει ένα βήμα παρακάτω, ίσως είναι η στιγμή πλησιάσεις κάποιο ρίσκο.... Από την στιγμή που σου λείπει η "ένταση", θα μπορούσες να σκεφτείς ότι την χρειάζεσαι, αλλά ενδεχομένως φοβάσαι ότι δεν μπορείς να την αντιμετωπίσεις. ...Ίσως να θεωρείς ότι δεν σου αξίζει ο πρωταγωνιστικός ρόλος.
Να σημειώσω ότι ο καθένας θεωρεί διαφορετικά πράγματα σημαντικά για τη ζωή του, και στον καθένα μας δίνει ένταση και κίνητρο κάτι διαφορετικό. Κι έπισης για να απολαύσεις κάτι χρειάζεται να αφεθείς...

[mila]

Για εμένα δεν υπάρχει αλάτι της ζωής, αλλά (μιας και είμαι γλυκατζού) ζάχαρη της ζωής! Κι αυτή δεν είναι άλλη από το αίσθημα ευτυχίας. Να αισθάνομαι γεμάτη ασχέτως αν έχω λεφτά ή δεν έχω. Ασχέτως αν είμαι μόνη ή με παρέα. Ασχτέτως του οτιδήποτε, εγώ να μπορώ να αισθάνομαι μια πληρότητα και να χαμογελώ με πράγματα που οι άλλοι ούτε καν παρατηρούνε. Δεν συμβαίνει πάντα, αλλά όταν καταφέρνω να αισθανθώ έτσι είναι η καλύτερη φάση.