Γιατί?

[deleted-member141015]

nature, ως προς το πρακτικό μέρος, η μητέρα σου ζει μόνη, έχει δικά της εισοδήματα;

Φαίνεται πάντως να έχει μάθει να σχετίζεται με τους ανθρώπους μόνο μέσω των ενοχών που τους δημιουργεί. Καταφεύγει στο συναισθηματικό εκβιασμό για να νιώσει ότι αξίζει κάτι, ότι κάτι πετυχαίνει, το χρησιμοποιεί σαν το μοναδικό της προσόν. Εξηγήσεις (το \'γιατί\' που λες) μπορεί να υπάρχουν πολλές, το θέμα όμως είναι εσύ τι θα ήθελες να πετύχεις;

Αν θα ήθελες να βελτιώσεις τη σχέση σου μαζί της, θα μπορούσες ίσως να της ανεβάσεις το ηθικό, να της τονίσεις τα θετικά της στοιχεία, να τη βοηθήσεις να αποκτήσει αυτοεκτίμηση για αυτό που είναι και όχι σε σύγκριση με τους άλλους. Το μίσος, η απαξίωση, οι προσβολές είναι συνήθως ενδεικτικά του πόσο άσχημα νιώθουμε με τον εαυτό μας, πόσο χαμηλή πιστεύουμε ότι είναι η δική μας αξία. Σκέψου ότι έχει γύρω της ανθρώπους επιτυχημένους επαγγελματίες-επιστήμονες με ευτυχισμένες οικογένειες, οικονομική άνεση κλπ και αν η ίδια αυτά δεν τα έχει, έχει βρει τη λύση της επιθετικότητας και της απαξίωσης. Κι εσείς αυτό ίσως άθελά σας το ενισχύετε με την προσφορά άνετων συνθηκών διαβίωσης.

Από εκεί και πέρα όμως, σκέψου ότι 1. ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του - η μητέρα σου έχει επιλέξει το ρόλο της κακομοίρας και 2. χρειάζεται να διαφυλάξεις τη δική σου ψυχική ισορροπία επομένως χρειάζεται να βγεις από το δικό της παιχνίδι. Προσπάθησε καταρχήν να απαλλαγείς από τις ενοχές: είναι δική της ευθύνη τα όσα σου καταλογίζει, πίεση κλπ. Γιατί να πιστεύεις ότι η μητέρα σου θα πάθει κάτι \'εξαιτίας σου\';

[nature]

Μαρίνα σ\'ευχαριστώ για τη βοήθεια σου.
Ναι ζει μόνη της σε διαμέρισμα που νοικιάζει. Ζει με πολύ λίγα χρήματα και ευτυχώς έχει φίλους και κοινωνική ζωή. όσο γιατην ερώτηση σου γιατι πιστεύω πως θα πάθει κάτι εξαιτίας μου είναι γιατί μου το λέει διαρκώς. Αν τολμήσω να της πω κάτι πιο αισιόδοξο για να τη βγάλω από το ρόλο της κακομοίρας πχ να έρθει μαζί μου διακοπές στο εξωτερικό ή πόσο τυχερή είναι που έχει γερά παιδιά και εγγόνια, υψώνει πολύ τη φωνή, κάνει μόνη της καυγά με \"φανταστικό εχθρό\" εμένα και μετα μου λέει πως της ανέβηκε η πίεση. Το κερασάκι που μου δημιούργησε και άλλες ενοχές είναι πως πριν από λίγες μέρες έμαθα πως μπήκε στο νοσοκομείο επειδή έχει προβλήματα στην καρδιά της εξαιτίας της στεναχώριας που της δημιουργούν τα παιδιά της.

[Empneustns]

το ασχημο ειναι που ετυχε σε εσενα να εχεις μια τετοια \"μανα\" και το βαζω σε εισαγωγικα γιατι μονο μητρικο ενστικτο δεν εχει αυτη η γυναικα.Αν τα πραγματα ειναι οπως τα λες τοτε προκειται για εναν μοχθηρο ατομο που πιθανοτατα σε ζηλευει γιατι εχεις αυτα που αυτη δεν καταφερε ποτε να εχει.Και για αυτη της την κατασταση δεν φταιει κανενας αλλος εκτος απο αυτην.ουτε ενοχες να νοιωθεις αφου αυτη δεν νοιωθει οποιοδηποτε θετικο συναισθημα για σενα.Οσο βλεπει πως ενδιαφερεσαι για αυτην παιζει το ρολο του μικρου παιδιου.μοναδικος σκοπος της ειναι να σας κανει να νοιωσετε ασχημα κατι που το θεωρω απαραδεκτο για τον καθε ανθρωπο,ποσο για μια \"μανα\".Βεβαια συνεχιζει να ειναι αιμα σου.Η επιλογη ειναι δικη σου.Αν εχεις προσπαθησει με το καλο και δεν εχει καταλαβει τοσο καιρο το τι σημαινει για σας,αγνοησε την,στειλε της ενα γραμμα με τις αποψεις σου(αν και μπορει να το χρησιμοποιησει για να σας κακολογησει αλλη μια φορα,αυτο θα το κρινεις εσυ).Το μονο θετικο που βλεπω εγω στην ολη κατασταση ειναι που καταφερε ο πατερας σου να την χωρισει.

[deleted-member141015]

Επειδή όμως σου το λέει διαρκώς, δεν σημαίνει ότι είναι έτσι. Τα προβλήματα στην καρδιά για παράδειγμα, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο στις μεγαλύτερες ηλικίες. Δεν φαντάζομαι να λέει η ιατρική γνωμάτευση ότι το έπαθε \'εξαιτίας της στεναχώριας που της δημιουργούν τα παιδιά της\'! :) Είναι αδύνατον ένας άνθρωπος να μην αντιμετωπίσει προβλήματα υγείας στη ζωή του, πόσο μάλλον καθώς μεγαλώνει.

Αυτό που λες για τη στενοχώρια είναι η δική της ερμηνεία για τα προβλήματα στην καρδιά, ή η δική σου; Για να βγεις από τον κύκλο των ενοχών, χρειάζεται πρώτα πραγματικά να πιστέψεις ότι δεν ευθύνεσαι για κάτι. Και μετά να το δείξεις αγνοώντας την όποια προσπάθεια ενοχοποίησης. Όσο στενοχωριέσαι και προσπαθείς να της αποδείξεις ότι δεν είναι έτσι, το μόνο που της αποδεικνύεις είναι η δύναμη που έχει επάνω σου με την \'κακομοίρικη\' συμπεριφορά της. Μην ξεχνάς ότι κάθε συμπεριφορά συντηρείται επειδή κερδίζουμε κάτι από αυτήν. Για την μητέρα σου είναι ίσως μια επίδειξη ισχύος και αφού βλέπει ότι έχει αποτέλεσμα (= στενοχωριέσαι) τη συνεχίζει.

Έπειτα να σου πω κάτι; Το ότι της προτείνεις να έρθει μαζί σου διακοπές, φαίνεται σαν αποτέλεσμα των ενοχών σου. Αφού έχει φίλους και κοινωνική ζωή, άστην να απολαμβάνει τις δικές της παρέες. Μην της λες \'πόσο τυχερή είναι\' για τα παιδιά της και τα εγγόνια της, αλλά το πόσο καλά είναι με τον εαυτό της και πράγματα που η ίδια έχει πετύχει.

[carrie]

συμφωνω με τη μαρινα38, να της πεις ποσο καλη μανα ειναι που εβγαλε τοσο καλα παιδια, οχι ποσο τυχερη ειναι που τα παιδια της ειναι καλα. θελει κι αυτη να της αναγνωρισουν κατι, και μαλλον φοβαται οτι δεν εχετε τιποτα θετικο να της αναγνωρισετε γιαυτο φερεται ετσι. κι αφου λοιπον εχει καλα και πετυχημενα παιδια, και αυτο οφειλεται στο οτι ηταν καλη μανα, και σε αλλους παραγοντες βεβαια, δεν εχει κανεναν λογο να γκρινιαζει και να στεναχωριεται!
Κι αν θεωρεις πως δεν τη αξιζει κατι τετοιο και οτι δεν ηταν καλη μανα για εσας, πρεπει να σου ποω οτι σου εχει δωσει το dna της και οτι αυτη σε μεγαλωσε όπως σε μεγαλωσε, και τωρα εισαι καλη και πευχημενη. αν δεν ηταν η μητερα σου ετσι, θα ήσουν αλλιως. οποτε αφου εισαι ευχαριστημενη με τον εαυτο σου, εχεις λογους να ευχαριστεις τη μανα σου για αυτο.

[nature]

Σας ευχαριστώ όλους σας πολύ.
Empneusth με κατάλαβες πολύ καλά, σαν να τα έχεις ζήσει.
Μαρίνα το θέμα που λες σχετικά με τους φίλους της και τις διακοπές, ούτε αυτό είναι για καλό μου. Σε κάθε διακοπές, εγώ ετοιμάζομαι χαρούμενη να φύγω, πιστεύοντας πως εκείνη θα πάει με τις παρέες της και όταν τη ρωτάω που θα πάει μου λέει πως θα μείνει σπίτι μόνη για διάφορους κάθε φορά λόγους. Οταν της λέω να έρθει μαζί μου πάλι λέει όχι. Ετσι μου χαλαει πάντα τις διακοπές γεμίζοντας με με ενοχές και την αγωνία της.
Carrie σχετικά με το dna που όπως λες με έκανε καλή και πετυχημένη εγώ το βλέπω αλλιώς. Σκέψου αν δεν ξόδευα τόσο χρόνο για να λύσω αυτά τα προβλήματα μέσα μου που μπορεί να είχα φθάσει. Πίστεψέ με έχω ξοδέψει πολλή ενέργεια και χρόνο. Σκέψου πως θα ήμουν αν είχα μία φυσιολογική μητέρα!

[carrie]

μπορει να μην ειχες μπει στον κοπο να ασχοληθεις τοσο πολυ με τον εαυτο σου και τους αλλους, και ναησουν 3 ετη φωτος πισω..

[deleted-member141015]

Originally posted by nature
Μαρίνα το θέμα που λες σχετικά με τους φίλους της και τις διακοπές, ούτε αυτό είναι για καλό μου. Σε κάθε διακοπές, εγώ ετοιμάζομαι χαρούμενη να φύγω, πιστεύοντας πως εκείνη θα πάει με τις παρέες της και όταν τη ρωτάω που θα πάει μου λέει πως θα μείνει σπίτι μόνη για διάφορους κάθε φορά λόγους. Οταν της λέω να έρθει μαζί μου πάλι λέει όχι. Ετσι μου χαλαει πάντα τις διακοπές γεμίζοντας με με ενοχές και την αγωνία της.

Οι ενοχές είναι δικές σου. Επομένως δεν σου χαλάει τις διακοπές, αλλά τις χαλάς μόνη σου. Και γιατί έχεις \'την αγωνία της\'; Είναι ένας ενήλικος άνθρωπος, υπεύθυνη για τις επιλογές της, όπως κι εσύ. Το να είσαι ήσυχη είναι δικιά σου ανάγκη. Η μητέρα σου όμως δεν είναι υποχρεωμένη ούτε να έρθει μαζί σου ούτε να έχει παρέα μόνο και μόνο για να σε καθησυχάσει. Είναι δικαίωμά της να θέλει να μείνει μόνη της.

Πιθανώς μετά να κλαίγεται που έμεινε μόνη και να προσπαθεί να σου προκαλέσει ενοχές, αλλά στην πραγματικότητα απλά κάνει αυτό που θέλει. Κάνε κι εσύ αυτό που θέλεις και απλά πες της ότι ελπίζεις να περάσει κι εκείνη καλά όπως επιλέξει.

[deleted-member141015]

Και κάτι άλλο πάνω σε αυτά που έγραψε ο Εμπνευστής. Καταλαβαίνω πολύ καλά ότι νιώθεις έτσι. Όμως αυτά τα συναισθήματα σε δηλητηριάζουν. Ανατροφοδοτούν μια δυσάρεστη κατάσταση χωρίς τίποτα να αλλάζει. Και τελικά, όπως η μητέρα σου κλαίγεται που \'την παράτησε ο άντρας της, την πληγώνουν τα παιδιά της, είναι μόνη\' κλπ, έτσι κι εσύ λες \'γιατί να έχω τέτοια μάνα, πόσο καλύτερα θα ήμουν αν δεν ήταν έτσι, γιατί να με γεμίζει ενοχές\'.

Γι\' αυτό, άσε το θυμό και την πίκρα κατά μέρος, δέξου το γεγονός ότι σε έχει απογοητεύσει, αλλά αντί να εστιάζεις στο \'πόσο καλύτερα θα μπορούσαν να είναι\' τα πράγματα, άσε τον εαυτό σου ελεύθερο να απολαύσει όσα έχεις πετύχει και όσα θετικά υπάρχουν στη ζωή σου.

Αν νοιάζεσαι για τη μητέρα σου και αν μπορείς, πέστης δυο καλές κουβέντες και αποστασιοποιήσου. Από εκεί και πέρα είναι δική της υπόθεση αν θα βγει από τα ψυχολογικά παιχνίδια της ή θα μείνει σε αυτά.

[Thessalo]

Originally posted by nature


Από μικρή θυμάμαι τους γονείς μου να τσακώνονται. Πολύ. Ο πατέρας μου έκανε προσπάθειες να μην γίνονται οι καυγάδες μπροστά σε μένα και την αδελφή μου, να μην ακούνε οι γείτονες και γελοιοποιηθούμε και γενικά επεδίωκε την απόσβεση. Η μητέρα μου δεν νοιαζόταν για τίποτα. Είχα φτάσει στο σημείο να παρακαλάω το Θεό να χωρίσουν για να γλιτώσω από τους καυγάδες.
Τελικά χώρισαν.... Έχουν περάσει άλλα 20 χρόνια από τότε –είμαι 45- αλλά δεν γλίτωσα.
Η μητέρα μου με αντιμετωπίζει όλα αυτά τα χρόνια που είναι χωρισμένη εχθρικά επειδή έχω καλή σχέση με τον πατέρα μου. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβάλει στην οικογένειά μου να μην μιλάμε στον πατέρα μου.Όποτε αντιλαμβάνεται πως του μιλάω μου κάνει το σπίτι άνω κάτω απ’ τον καυγά. Με προσβάλλει βαρύτατα....
Επί πλέον η μητέρα μου, μιλάει άσχημα για μένα σε όλους ακόμα και στον άντρα μου, στην πεθερά μου και το χειρότερο: στα παιδιά μου. Τους λέει συχνά πως είμαι τρελή (έφθασα και εγώ κάποιες φορές να αναρωτιέμαι μιας και το έλεγε η ίδια η μητέρα μου!). Με τους λίγους εχθρούς που έχω στη ζωή μου κάνει σύμπραξη και τους εξυψώνει ενώ κατηγορεί όλους μου τους φίλους. Χαίρεται με τη λύπη μου ενώ απουσιάζει πάντα από τη χαρά μου.
Έχουμε οικονομική άνεση και θα χαιρόμασταν να της προσφέρουμε μια πολύ υψηλή ποιότητα ζωής και ποτέ δεν δέχεται –δήθεν για λόγους αξιοπρέπειας- πληγώνοντας μας που κυκλοφορεί φτωχή και αβοήθητη. Ακόμη και όταν είναι άρρωστη δεν μας ενημερώνει για να βάζει τον εαυτό της στη θέση της εγκαταλελειμμένης κακομοίρας που την παράτησε ο άντρας της. Πηγαίνει μόνη της στα νοσοκομεία και φέρεται σαν άπορη.Δεν δέχεται καμία από τις ανέσεις που θέλουμε να της προσφέρουμε και μας φορτώνει ενοχές για την καλή ζωή που –δόξα τω Θεώ- ζούμε.

Προσπαθώ χρόνια τώρα, με κάθε τρόπο να της εξηγήσω το αυτονόητο ότι δηλαδή σε κανέναν άνθρωπο δεν κάνει καλό να ακούει τον ένα γονιό του να μιλάει άσχημα για τον άλλο, ότι δεν αντέχω τόσα χρόνια να ακούω μίσος και απαξίωση για τον πατέρα μου και αυτή σηκώνει τον κόσμο και μάλιστα μπροστά στα παιδιά μου. Έπειτα συνήθως λέει ότι της ανέβασα την πίεση, ότι θα πάθει εγκεφαλικό, ότι την πονάει η καρδιά της, κλπ , για να με φορτώσει και ενοχές.
Αισθάνομαι ότι εκβιάζομαι και μάλιστα πρόστυχα. Ή θα πεθάνει εξαιτίας μου η μητέρα μου ή θα πρέπει να παραδεχτώ πως ο πατέρας μου είναι παλιάνθρωπος, τρελός, κλπ. Παρακαλώ θέλω τη γνώμη σας.

Με όλο τον απέραντο σεβασμό που αισθάνομαι γ’αυτήν την μορφή που λέγετε ΜΑΝΑ , θεωρώ ότι η μητέρα σου έχει χοντρό πρόβλημα. Είναι μια έντονα προβληματική προσωπικότητα με απωθημένα , συναισθηματική ανωριμότητα εγωκεντρική , εκδικητική , μαζοχιστικές τάσεις . Είναι μεγάλη η δοκιμασία να έχεις έναν τέτοιο γονέα , και τα τραύματα που σου δημιουργεί είναι ισόβια δυστυχώς . Από τη μια είναι ότι δεν μπορείς να ξεκόψεις γιατί είναι ένας από τους σημαντικότερος ανθρώπους της ζωή σου ,αλλά από την άλλη ο πόνος και ο συναισθηματικός βιασμός που σου προκαλεί είναι τέτοιου βαθμού που σε σημαδεύει εφόρου ζωής . Ακόμη και να τη απομακρύνεις ,πάλι θα βρει τον τρόπου να σε πληγώσει ( θα αρρωστήσει, θα αυτοτραυματιστεί …) και θα σου υπενθυμίσει ότι είσαι η αίτια της δυστυχίας της.
Σε εκδικείται μέσου της συμπόνιας που της διώχνεις , προφανώς στο πρόσωπο σου βλέπει την προέκταση του πατέρα σου και πρώην σύντροφο της ... Προσωπικά θεωρώ ότι χρίζει ειδικευμένης ψυχολογικής παρέμβασης , διαφορετικά όσο θα ζήσει θα σκόρπαει δυστυχία γύρω της , και το χειρότερο θα σε γεμίζει ενοχές και ψυχικά τραύματα .

[Θεοφανία]

Originally posted by marina38


Αν νοιάζεσαι για τη μητέρα σου και αν μπορείς, πέστης δυο καλές κουβέντες και αποστασιοποιήσου. Από εκεί και πέρα είναι δική της υπόθεση αν θα βγει από τα ψυχολογικά παιχνίδια της ή θα μείνει σε αυτά.

++++........όσο βλέπει πως έχει ανταπόκριση το παιχνιδι της, δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ, αντίθετα, θα το χοντραίνει όλο και πιο πολύ ώστε να σας φορτώνει ενοχές.

Παράλληλα πιστεύω πως η συμπεριφορά της μπορεί να κρύβει κάποια ψύχωση, (το λέω με κάθε επιφύλλαξη καθώς δεν είμαι ψυχολόγος-ψυχίατρος), οπότε ίσως θα ηταν ένα καλό βήμα να την πείσετε να επισκεφτεί έναν ειδικό. Αυτές οι εμονές με τον πατέρα σου 20 χρόνια μετά τον χωρισμό τους, δεν είναι και ότι πιο φυσιολογικό κατά την άποψη μου.

[nature]

Παιδιά σας ευχαριστώ όλους πολύ. Η αλήθεια είναι πως έχω ξοδέψει πολύ χρόνο και φαιά ουσία μιας και υφίσταμαι το πρόβλημα τόσα χρόνια. Εχω διαβάσει ότι βρίσκω σχετικό και ....κοντεύω να γίνω .....ερασιτέχνης ψυχολόγος.
Όμως τελικά η γνώμη σας με βοηθάει περισσότερο από όλα τα βιβλία. Εκτός από την υποστήριξη που νιώθω από σας είναι και κάτι άλλο σημαντικό για μένα. Οτι είστε πολλοί και έχετε όλοι λίγο -πολύ την ίδια γνώμη. Δεν με ρώτησε κανείς σας αν την έχω πειράξει σε κάτι, αν έχω αναλογιστεί και εγώ τα δικά μου λάθη, κλπ. Αυτό με εντυπωσίασε ευχάριστα. Σίγουρα όλοι κάνουμε λάθη, κανείς δεν είναι αναμάρτητος, αλλά επιβεβαιώνεται αυτό που πίστευα. Ότι δεν μπαίνουν όλα τα λάθη στην ίδια ζυγαριά. Να ζητάς από το παιδί σου να αποκυρήξει τον πατέρα του και να φοβερίζεις παιδιά και εγγόνια μα μην του μιλάνε είναι εκβιασμός στα θεμέλια της ύπαρξής μου. είναι ασύμβατο με την έννοια της μητρότητας. Εννοείται πως το ίδιο θα θύμωνα αν μου το είχε κάνει αυτό ο πατέρας μου..
Να είστε όλοι καλά!

[vince]

Υπάρχει και μια ακόμα λύση. Να δέχεσαι τον άλλο όπως είναι και όχι όπως θές να είναι.

[Thessalo]

Originally posted by vince
Υπάρχει και μια ακόμα λύση. Να δέχεσαι τον άλλο όπως είναι και όχι όπως θές να είναι.

Αρκεί μόνο , αυτό το \'\'Όπως Είναι\'\' να μην προκαλεί τόσες δυσάρεστες επιπτώσεις στην καθημερινότητά σου και στην ζωή σου. Δεν νομίζω η κοπέλα να είχε πρόβλημα στο βαθμό που το παρουσιάζει εφόσον η συμπεριφορά τής μάνας της θα περιοριζόταν μέχρι εκεί που είναι τα προσωπικά τής όρια.

[vince]

Originally posted by Thessalo

Originally posted by vince
Υπάρχει και μια ακόμα λύση. Να δέχεσαι τον άλλο όπως είναι και όχι όπως θές να είναι.

Αρκεί μόνο , αυτό το \'\'Όπως Είναι\'\' να μην προκαλεί τόσες δυσάρεστες επιπτώσεις στην καθημερινότητά σου και στην ζωή σου. Δεν νομίζω η κοπέλα να είχε πρόβλημα στο βαθμό που το παρουσιάζει εφόσον η συμπεριφορά τής μάνας της θα περιοριζόταν μέχρι εκεί που είναι τα προσωπικά τής όρια.

Δυστυχώς η ευτυχώς δεν επιλέγουμε τους συγγενείς μας. Εάν ήταν φίλη της, no problem, δεν σου κάνει απομακρύνεσαι. Εδώ μιλάμε για την μάνα της...