Έχει σταματήσει η ζωή μου και ασχολούμαι όλη μέρα με τους θορύβους των γειτόνων!

[αλεξανδρος_77]

εγω δε θα βρεθω σε αντιπαραθεση με καπιον εκτος αν σκοπευει να με κουρδιζει για μεγαλο διαστημα το λεω ξεκαθαρα και ας πουν οτι νομιζουν θα κανω μεν υπομονη αλλα οταν αρχισει το ψαλτηρι μετα θα ψαχνονται στα κανονικα μου βαριεμαι να ασχολουμαι με οτι γινεται γυρω μου

[mila]

Νομίζω ότι το πρόβλημα σου βρίσκεται αλλού κι όχι στη φασαρία που κάνουν οι γείτονες. Αν είχες κάτι άλλο να ασχοληθείς, δεν θα έδινες σημασία στο τι κάνει ο ένας και το τι κάνει ο άλλος. Το μυαλό σου θα μπλόκαρε τους ήχους και θα ασχολιόταν με αυτό που έχεις βάλει σκοπό.

Το λέω αυτό έχοντας ζήσει σε πολυκατοικίες που λόγω της τοποθεσίας τους (πχ. σε κεντρικό δρόμο της συμπρωτεύουσας δίπλα σε μεγάλο νοσοκομείο με τα ασθενοφόρα να βουίζουν συνέχεια και άλλα 4 χρόνια δίπλα στο πιο πολυσύχναστο αεροδρόμιο της Ευρώπης με τα αεροπλάνα να μην σταματάνε να περνάνε πάνω από το κεφάλι μας), και ουδέποτε με ενόχλησε η φασαρία. Για 4 χρόνια είχα ακριβώς από πάνω μου Ασιάτες που έκαναν κάθε ΣΚ καραόκε πάρτυ στο σπίτι και πάλι δε με ένοιαξε ποτέ, κι ας είχα να διαβάζω για το μεταπτυχιακό μου έως τις 4 το πρωί.

Νομίζω ότι όλα απορρέουν από την ανεργία. Έχω υπάρξει άνεργη και γνωρίζω πόσο δύσκολο, αγχωτικό και ψυχοφθόρο μπορεί να είναι. Προσπάθησε να βρεις κάποια ασχολία, κάτι να σε απασχολεί και να αποκτήσεις μια καθημερινοτητα που σε γεμίζει. Φτιάξε κοσμήματα, ράψε, κάνε σαπούνια, κάνε κάτι που να αισθάνεσαι παραγωγική.

[Αγχωμένη]

Ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου. Πολύ πιθανόν να είναι αυτό που λες! Αντικειμενικά πάντως και ο σύζυγός μου ενοχλείται, παρ'οτι δουλεύει, έχει ασχολίες κλπ, όταν επιστρέφει και γίνεται πόλεμος απο παντού δεν μπορεί ούτε να κοιμηθεί σαν άνθρωπος!
Πιο πολύ μου λέει πως τον θόρυβο μπορεί να τον αντέξει και να τον αγνοήσει αν είμαι εγώ καλά, αλλά δεν μπορεί να με βλέπει τόσο χάλια και αυτό είναι που τον κάνει και αυτόν χάλια παρά οι θόρυβοι! Είμαι σε φάση που δεν μπορώ να βρω ασχολίες, ότι κάνω σκέφτομαι την επιστροφή στο σπίτι και τι με περιμένει! Μπορεί να βγω βόλτα και σε όλη τη διαδρομή σκέφτομαι τι θορύβους έκαναν πάλι το μεσημέρι, ότι με ξύπνησαν, ότι έρχεται ΣΚ και δεν εργάζονται άρα θα γίνεται πάλι ο κακός χαμός!
Όπου κ αν είμαι ότι και αν κάνω, το μυαλό μου γυρίζει εκεί, σαν εμμονή ένα πράγμα.

[mila]

Όχι σαν εμμονή, σκέτο εμμονή. Αφιερώνεις πολλή σκέψη και χρόνο, και φυσικά όλη σου τη διάθεση σε αυτό το πράγμα. Σίγουρα είναι ενοχλητικό, δεν αμφιβάλλω για αυτό. Ιδίως αν μάθατε σε μονοκατοικία, είναι μια δύσκολη αλλαγή να πρέπει να ανεχτείς φασαριόζους γείτονες. Προσπάθησε όμως να βρεις κάτι άλλο να απασχολήσεις το μυαλό σου. Γενικά, από το μυαλό μας ξεκινάνε και τελειώνουν όλα. Το μυαλό μπορεί να μεγενθύνει πράγματα που άλλοι αδιαφορούν για αυτά. Και για τον ύπνο που λες, αν μάθει ο εγκέφαλος να αγνοεί συγκεκριμένα εξωτερικά ερεθίσματα, τότε δεν θα ξυπνάς καν.

[αλεξανδρος_77]

αν με παρεις στα σοβαρα θα καταλαβεις τι λεω αλλιως θα λαλησεις ετσι οπως παει δεν ειναι η πρωτη φορα που τα ακουω ολα αυτα... αλλη μ και αυτη με τα ασθενοφορα να βουιζουν συνεχεια δε μπορουσαν να εχουν ενα ηχο υποφερτο? εγω να σου πω δεν εχω προβλημα απλα προσπαθω να μπω στη θεση των αλλων και τα λεω αυτα

[georgef1]

Νομίζω ότι το πρόβλημα σου βρίσκεται αλλού κι όχι στη φασαρία που κάνουν οι γείτονες. Αν είχες κάτι άλλο να ασχοληθείς, δεν θα έδινες σημασία στο τι κάνει ο ένας και το τι κάνει ο άλλος. Το μυαλό σου θα μπλόκαρε τους ήχους και θα ασχολιόταν με αυτό που έχεις βάλει σκοπό.

Το λέω αυτό έχοντας ζήσει σε πολυκατοικίες που λόγω της τοποθεσίας τους (πχ. σε κεντρικό δρόμο της συμπρωτεύουσας δίπλα σε μεγάλο νοσοκομείο με τα ασθενοφόρα να βουίζουν συνέχεια και άλλα 4 χρόνια δίπλα στο πιο πολυσύχναστο αεροδρόμιο της Ευρώπης με τα αεροπλάνα να μην σταματάνε να περνάνε πάνω από το κεφάλι μας), και ουδέποτε με ενόχλησε η φασαρία. Για 4 χρόνια είχα ακριβώς από πάνω μου Ασιάτες που έκαναν κάθε ΣΚ καραόκε πάρτυ στο σπίτι και πάλι δε με ένοιαξε ποτέ, κι ας είχα να διαβάζω για το μεταπτυχιακό μου έως τις 4 το πρωί.

Νομίζω ότι όλα απορρέουν από την ανεργία. Έχω υπάρξει άνεργη και γνωρίζω πόσο δύσκολο, αγχωτικό και ψυχοφθόρο μπορεί να είναι. Προσπάθησε να βρεις κάποια ασχολία, κάτι να σε απασχολεί και να αποκτήσεις μια καθημερινοτητα που σε γεμίζει. Φτιάξε κοσμήματα, ράψε, κάνε σαπούνια, κάνε κάτι που να αισθάνεσαι παραγωγική.

Είναι ακριβώς το ίδιο με τον "οπτικό θόρυβο" τα floaters των ματιών για τα οποία μπόλικη παραφιλολογία έχει λάβει χώρα

Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App

[mila]

Είναι ακριβώς το ίδιο με τον "οπτικό θόρυβο" τα floaters των ματιών για τα οποία μπόλικη παραφιλολογία έχει λάβει χώρα.

Δεν ήξερα τι είναι τα floaters, και χρειάστηκε να γκουγκλάρω... Εδώ πάντως που διαβάζω, εξηγούνται με βάση τη φυσιολογία και την παθολογία, όχι την ψυχολογία.

[georgef1]

Δεν ήξερα τι είναι τα floaters, και χρειάστηκε να γκουγκλάρω... Εδώ πάντως που διαβάζω, εξηγούνται με βάση τη φυσιολογία και την παθολογία, όχι την ψυχολογία.

Τα floaters γίνονται εμμονή όταν υπάρχει ψυχολογική πίεση ενώ όταν αυτή πάψει είναι ανύπαρκτη η ενόχληση, περνάνε ααρατήρητα

Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App

[Αγχωμένη]

mila
συμφωνώ σε όλα όσα λες. Δεν μέναμε σε μονοκατοικία, ίσα ίσα, μεγαλώσαμε σε πολυκατοικίες, και πριν σε πολυκατοικία έμενα αλλά δεν είχαμε ποτέ τέτοιο θέμα. Τα φυσιολογικά μόνο απο περπάτημα, όταν πέφτει κάτι, ηλ.σκούπα κλπ, τα κλασσικά μιας πολυκατοικίας.

αλέξανδρος_77
Σε εμένα απευθύνεσαι; Επειδή λίγο πιο πίσω είχες συνέχεια συζήτησης με άλλο μέλος. Αν απευθύνεσαι σε'μενα, συγγνώμη, σ'εχασα λιγάκι, δεν κατάλαβα τι ακριβώς έγραψες.

Όσο για το floaters που λέτε, μόλις έψαξα κι εγώ Μυοψίες δηλαδή στα ελληνικά. Εϊχα τέτοια στα μάτια μου απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου! Έχει καμια σχέση αυτό με το άγχος για΄τι κάτι τέτοιο διάβασα. Και σήμερα, αν κοιτάξω τον καθαρό ουρανό, βλέπω να κινείται ένα μικρό μαυδαράκι σαν χνουδάκι. Το είχα πει στον οφθαλμίατρο γιατί πήγαινα συχνά μικρή λόγω μυωπίας και πρόσφατα πήγα, κάτι μου εξήγησε το γιατί συμβαίνει αλλά μου είπε πως δεν είναι κάτι, αλλά ούτε κι εμένα με ενοχλεί και ρπώτη φορά διάβασα αυτά για ψυχολογία άγχος κλπ και ότι σχετίζονται! Δηλαδή θυμάμαι απο μικρό παιδάκι το είχα αλλά μόνο όταν κοιτούσα σε ένα πολύ φωτεινό μονόχρωμο φόντο, πχ ουρανό.

[αλεξανδρος_77]

α ξερω τι λες το βλεπω και γω οταν κοιτω τον ουρανο καπιες φορες μαλον επειδη απο το φως κλεινεις λιγο τα ματια σου και δεν βλεπεις καλα η το λευκο ενοεις το λευκο στραβωνει λιγο γιατι ειναι ολα τα χρωματα μαζι και ο ουρανος εχει ασπρα συννεφα

[georgef1]

Μην αγχώνεστε, τις έχουν όλοι οι μύωπες και μεγάλο ποσοστό των κανονικών, μόνο σε περιόδους ψυχολογικής πίεσης ενδέχεται να γίνουν ενοχλητικά και κυρίως σε νευρωτικά άτομα

Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App

[αλεξανδρος_77]

αφου δεν υπαρχει καπιος που να μην ειναι μυωπας οσο περνανε τα χρονια και τα γυαλια ειναι βαρια και αβολα αλλα καταληλα για να το παιζεις σοφιστικε...

[Αγχωμένη]

Καλησπέρα και πάλι.Νομίζω πως χειροτερεύω. Έχω φτάσει σε σημείο και να αποκωδικοποιώ ότι θορύβους ακούω στο σπίτι ακόμη και όταν δεν κάνουν ιδιαίτερη φασαρία. Σήμερα άκουγα κάτι μακρινά χτυπήματα και πήρα ένα ποτήρι και το έβαζα σε τοίχους και πατώματα να δω τι είναι και απο που προέρχεται.
Γύρισα μεσημέρι και σταμάτησα να αναπνέω μήπως και ακούσω το παραμικρό για να αρχίσω να δικαιολογώ την κατάστασή μου. Σε κάποια φάση άκουσα ένα γουργουρητό συνεχόμενο που δεν το είχα ξανα ακούσει, βγαίνω να δω μήπως άναψαν απο κάτω κλιματισμό, τίποτα, στήνω αυτί μήπως είναι ο απορροφητήρας των δίπλα, μπα, περπατάω ξυπόλητη σαν τη γάτα σε όλο το σπίτι με κρατημένη αναπνοή να δω τι ακούγεται.. Σε κάποια φάση σταματάει! Ανοίγω πόρτα και συνειδητοποιώ πως είχε σταματήσει και ο λέβητας. Καταλαβαίνετε; Κάτι που μήνες τώρα συνέβαινε όλες τις ώρες της ημέρας και δεν πήρα χαμπάρι, ούτε άκουγα ποτέ, ξαφνικά άρχισα να το ακούω και να με ενοχλεί. Ο λέβητας!
Παιδιά κάτι πρέπει να κάνω. Δεν γίνεται άλλο έτσι. Η φασαρία των γειτόνων μου έγιναν ψύχωση, ακόμη και όταν δεν κάνουν φασαρία, εφευρίσκω και ακούω νέους θορύβους που δεν τους ακούει ούτε βιονικό αυτί!
Πως μπορώ να το αντιμετωπίσω; Σίγουρα το ότι δεν έχω με τι να ασχοληθώ καθώς άνεργη, το επιβαρύνει πολύ. Μα και κάτι να κάνω, με ότι και να ασχοληθώ, είτε πάω μια βόλτα ή σε φιλικό σπίτι, είμαι αγχωμένη καθώς σκέφτομαι ότι θα γυρίσω σπίτι μετά και θα ακούσω πάλι τα ίδια.
ΞΕκίνησε όντως απο ένα πραγματικό πρόβλημα, όχι δλδ του μυαλού μου, αντικειμενικά φασαρία των γειτόνων όπου άκουγαν και όσοι ερχόντουσαν σπίτι μου λέγανε τι ακούγεται όλη την ώρα μπαμ μπουμ, δεν σταμάτησε εκεί, αλλά μου έχει γίνει εμμονή και προσπαθώ να βρω να ακούσω θορύβους ακόμη και όταν δεν υπάρχει πρόβλημα.
ΤΟ έχει πάθει κάποιος άλλος; Πως το αντιμετωπίσατε; Να το πάρω απόφαση να βρω λεφτά, είμαι για ψυχολόγο και θεραπεία; Προέχει η ψυχική μας υγεία αν χρειαστεί να πάω.

[αλεξανδρος_77]

τι θα λεγες να βαλεις λιγη μουσικουλα για να καπελωσει ολους αυτους τους ηχους

[savatage]

Καλησπέρα και πάλι.Νομίζω πως χειροτερεύω. Έχω φτάσει σε σημείο και να αποκωδικοποιώ ότι θορύβους ακούω στο σπίτι ακόμη και όταν δεν κάνουν ιδιαίτερη φασαρία. Σήμερα άκουγα κάτι μακρινά χτυπήματα και πήρα ένα ποτήρι και το έβαζα σε τοίχους και πατώματα να δω τι είναι και απο που προέρχεται.
Γύρισα μεσημέρι και σταμάτησα να αναπνέω μήπως και ακούσω το παραμικρό για να αρχίσω να δικαιολογώ την κατάστασή μου.

Δε δικαιολογειται καλη μου. Χρειαζεσαι οπωσδηποτε τη βοηθεια ειδικων. Ξεκινα θεραπεια και εμεις εδω θα ειμαστε για υποστηριξη.