A toast to my emptiness.

[Mari]

Γεια σου,
Από την εμπειρία μου, καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο αυτή τη περίοδο της ζωής σου να σκεφτείς λογικά (όπως παλιότερα) και ίσως υπεραναλύεις τα πράγματα, πάντα προς την απαισιόδοξη πλευρα. Μπορώ να σου δώσω πρακτικές συμβουλες και να σου πω σίγουρα ότι έχει ημερομηνία λήξης όλο αυτο. Κάνε ότι μπορείς, για να περάσει αυτό το διάστημα όσο πιο ανώδυνα, περπάτα, απασχόλησε το μυαλό σου, ξεχάσου. Επίσης, επειδή σε λίγο καιρό θα έχεις επανέλθει σε μια κανονικότητα, προσπάθησε να μην αφήσεις πολλά κενα (π.χ σχολή, φίλους, ήπιες δραστηριότητες). Καταλαβαίνω οτι δε σου είναι ευχάριστο να διαβάσεις για τη σχολή σου, για παράδειγμα, και πιθανόν δε θα το κάνες καλά, γιατί δε σε απασχολεί. Αλλά αν προσπαθήσεις, θα ξεχαστείς και θα κλείσεις ένα μικρό κενάκι που θα αφήσει η περίοδος αυτή, στη μετέπειτα κανονική ζωή σου.

[psy_spirit]

Μιλώντας απολύτως ειλικρινά, θεωρώ τρομερό που σε μια τέτοια περίοδο της ζωής σου καταφέρνεις να είσαι λειτουργική και παραγωγική, ακόμα και με μικρά πραγματάκια ανά μέρα, αν και τη παρουσίαση στη σχολή δε τη θεωρώ ῾῾μικρό῾῾ πραγματάκι. Λέω το ίδιο πράγμα και στον εαυτό μου, κάθε τί που καταφέρνω το θεωρώ προσωπική επιτυχία και άθλο. Δεν έχει σημασία πόσο μικρό και ασήμαντο μπορεί να φανεί σε κάποιον, κρίνεις με βάση πόσο σου επηρεάζει το ψυχισμό. Χωρίς πλάκα, το πανεπιστήμιο στέκεται μέσα στην άγνοια σχετικά με τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν πάρα πολλοί φοιτητές του. Η παρακολούθηση μαθημάτων, οι παρουσιάσεις και οι εργασίες μπορούν να αποβούν 10x πιο δύσκολες να επιτευθούν όταν στο μυαλό σου τρικυμεί το άγχος και η θλίψη. Δεν έχει σχέση με τεμπελότητα, με αναβλητικότητα όμως, ναι και αυτό γιατί μόλις μάθεις ότι μπορεί να μη πατάς σε ένα μάθημα και να το δώσεις σε άλλο εξάμηνο, εθίζεσαι σε αυτό το κύκλο της προσωρινής απαλυφής άγχους και της αναβολής. Προσωπικά, αυτή η κατάσταση μου έχει δηλητηριάσει τα φοιτητικά χρόνια και το τραγικό είναι ότι κανείς δε μπορεί να σε βοηθήσει. Και άντε να σηκώσεις τον εαυτό σου απ τον λάκκο που εσύ έχεις σκάψει. Παραπονιούνται οι φοιτητές των ιδιωτικών ότι "πιέζονται" και δε μπορούν να χρωστάνε ούτε ένα μάθημα και βλέπεις στα δημόσια το άλλο άκρο της γελοιωδούς ελαστικότητας και ανέχειας. Τέλος πάντων, δε το συνεχίζω γιατί δε με ηρεμούν αυτές οι σκέψεις. Αυτό που θέλω να σου πώ, είναι ότι καταλαβαίνω τον αγώνα σου. Από όσα μου επιτρέπει να καταλάβω η ανωνυμία μας μέσα απ τα μηνύματά μας, με λυπεί πολύ να διαβάζω για τη κατάστασή σου πριν μερικούς μήνες.
Ύστερα, με χτύπησε πολύ αυτή σου η πρόταση "Εγώ για αρκετά μεγάλο... να αρρωστήσω" . Χτυπάμε τον εαυτό μας μέχρι να ματώσει, ναι. Δεν είμαστε ευγενικοί μαζί του, οι χειρότεροι κριτές. Μετά από σκέψη, αυτό που μπορώ να βγάλω είναι ότι σε δύσκολες καταστάσεις, όταν εύχεσαι να πεθάνεις ή να αρρωστήσεις επιζητάς την εύκολη οδό, να μη προσπαθήσεις πολύ δλδ για κάτι που σου φέρνει άγχος και κατάθλιψη. Φοβάσαι την αλλαγή ή τη θεωρείς αδύνατη, γι αυτό εύχεσαι να μην υπάρχεις απλά. Εσύ, εγώ, πολλοί.. Κάνοντάς το αυτό όμως είναι μια άλλη μορφή αναβολής, διαιώνισης του άγχους για πιο μετά. Θα χεις ακούσει βέβαια ότι η αυτοκτονία δεν εξαλείφει το πόνο, παρά μόνο τον μεταφέρει σε άλλο άνθρωπο. Στο τέλος, κανείς δε θέλει να πεθάνει. Όλοι οι οργανισμοί αποζητούν την επιβίωση, το να αυτοκτονήσεις πάει κόντρα στην ίδια την ουσία της ζωής. Τελικά, μέσα από αυτή την εμπειρία κατάλαβες γιατί διάλεξες να τιμωρήσεις έτσι τον εαυτό σου; Kudos για το διάβασμα btw και θενκιου για τις ευχές.
Επίσης, σ ευχαριστώ για τη διασαφήνιση πέρι αθεϊστικού σατανισμού. Υποπτευόμουν ότι ο όρος ήταν συμβολικός και αρχετυπικός, είχα κάνει κάτι ψαχτήρια περί αυτού παλιότερα. Όσον αφορά το σκοτάδι μέσα μας, ίσως ο λόγος που υποφέρω τόσο είναι επειδή δεν έχω κάνει τόσα συνειδητά βήματα να βγώ προς το φώς. Πιο πολλές πράξεις θέλει, λιγότερα λόγια.
Για μένα, πραγματική ελευθερία δύσκολο να υφίσταται. Οι επιλογές ενός ανθρώπου επηρεάζονται από τη κοινωνία στην οποία μένει, απ την οικογένεια, απ τα ίδια τα γενετικά του προσόντα. Αντίθετα, από όλα αυτά τα παραπάνω, είσαι καταδικασμένος να κάνεις πράγματα που θα σε περιορίζουν σε ένα κουτί, ανίκανος να βγείς ποτέ απ αυτό. Πάντως, νομίζω ότι όποια επιλογή κάνει ο άνθρωπος, δλδ αν μείνει μόνος ή όχι, σημαντικό είναι να νιώθει ότι δεν αναγκάζεται να συμβιβαστεί σε κάτι. Άλλο να επιλέγεις και να θες να σαι μόνος και άλλο να αυτοεξορίζεσαι και να αυτοτιμωρείσαι. Το ίδιο ισχύει και όταν βρίσκεσαι σε ένα γκρούπ.
Πραγματικά με έκανε να χαμογελάσω το σχόλιό σου για το κομμάτι που σου στειλα, μου φάνηκε αληθινά αστείο, ακόμα και αν δε το προόριζες έτσι! Κατάλαβα πώς το εννοείς, ότι πρέπει να συνοδεύεται απ τη κατάλληλη ατμόσφαιρα, αλλά δε μπορούσα να μη σκεφτώ ότι μπορεί να ακουστεί μόνο αν έχεις κατεβάσει πολλές ποσότητες αλκοόλ! Φάση να βρίσκεσαι σε τράνς, να μη καταλαβαίνεις τι ακούς! Το κομμάτι που μου έστειλες με μετέφερε κατευθείαν σε ένα σκοτεινό δάσος στο οποίο διετελούνται σαμανικές σατανιστικές τελετές, η αρχή του μου θύμισε πολύ "Sympathy fot the Devil" των Rolling Stones.
Τις προάλλες, όταν σου στελνα κάποια τραγούδια να τσεκάρεις, σκεφτόμουν ότι ένιωθα περισσότερο ῾῾εκτεθειμένη῾῾ όταν σου τα στελνα αυτά, παρά όταν σου αράδιαζα πολύ προσωπικές λεπτομέρειες απ τη ζωή μου. Αυτό νομίζω, δείχνει ανάμεσα σε άλλα το πόσο σημαντική και intimate είναι η μουσική για μένα.
Εσκεμμένα δε σχολίασα από την αρχή τα λεγόμενά σου περί ατομικισμού. Λοιπόν, το έχω ξαναπεί μα, αν δεν συγχωρέσεις κάποιον, ρισκάρεις να γίνεις σαν εκείνον. Θα γίνεις σκληρόπετση, μπορεί να μάθεις να πληγώνεις και εσύ. Μπορεί μάλιστα να αναπτύξεις μια κρύα απάθεια, να μάθεις να μη περιμένεις πολλά, ένας απρόσωπος κυνισμός θα σε τυλίγει. Κι όμως, δε πιστεύω ότι έτσι θα σταματήσεις να πονάς. Τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα για τους ευαίσθητους ανθρώπους. Ο κυνισμός, δεν είναι παρά μόνο μια μάσκα. Τέτοιοι άνθρωποι, φωνάζουν για αγάπη περισσότερο από τους φαινομενικά ευαίσθητους. Βέβαια, δεν είναι υγιής και η προσκόλληση στην ικανοποίηση των θελημάτων των άλλων, δίχως να σκέφτεσαι τι πραγματικά αποζητάς εσύ. Μια ισορροπία θέλει παντού, μόνο έτσι θα σαι καλά με τον εαυτό σου. Το να αλλάξεις και να γίνεις ατομίστρια για οποιοδήποτε λόγο δε θα σε κάνει πιο χαρούμενη. Εγώ, δε θα θελα πάντως να περιτριγυρίζομαι από άτομα που κοιτάνε μόνο το συμφέρον τους, όχι ότι μου κάνει πια εντύπωση αν κάποιος είναι έτσι, απλά συνήθως οι άνθρωποι που μου μοιάζουν στην ευαισθησία και στη θέληση για προσφορά, κάνουν καλύτερη παρέα. Να ᾽χεις το θάρρος να ανακάμψεις, να σηκώσεις τον εαυτό σου και να απαντήσεις με τη δική σου προσωπικότητα στις δοκιμασίες του κόσμου. Μη γίνεις κάτι που σε πάει αντίθετα με αυτά που αγαπάς. Όσο κι αν φαίνεται εύκολο. Δε καταλαμβαίνω πώς μπορείς να σαι ευτυχισμένη, με το να παραδοθείς στο σκοτάδι, με τους κλασσικούς συνειρμούς που αποφέρει η λέξη. Πάντως η αποδοχή του εαυτού με τα λάθη του και τις αρετές του, είναι μια μορφή συγχώρεσης. Επόμενο συλλογιστικό βήμα, είναι η φυσική συγχώρεση και των άλλων ανθρώπινων όντων, ως ακριβώς αυτών που είναι. Ο ατομικισμός δεν είναι συγχώρεση και αποδοχή ούτε του εαυτού σου, ούτε των άλλων.
Σου αφιερώνω αυτό https://www.youtube.com/watch?v=5OVvJOeUdUs .

[in the woods]

Μπα,σκατά καταφέρνω.Δεν είμαι όσο αποδοτική θα έπρεπε και θα ήθελα ώστε να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις και τη δυσκολία της σχολής μου.Όταν μάλιστα ακούς από συμφοιτητές οτι χρωστάνε 1 με 2 μαθήματα maximum,άλλοι πάλι δε χρωστάνε τίποτα και ελάχιστοι,μετρημένοι στα δάχτυλα,είναι στο ίδιο επίπεδο με εμένα,η απαισιοδοξία σχετικά με το τι θα απογίνω όντας σε αυτή τη σχολή,χτυπάει κόκκινο.Δεν είναι οτι δεν έχω τις δυνατότητες και τις ικανότητες να γίνω πιο αποδοτική,απλά η θλίψη μου μερικές φορές με κάνει αδιάφορη,αδρανής,χωρίς ενέργεια και κίνητρο.Και τότε απλά τα παρατάω όλα και βρίσκω παρηγοριά στη μουσική και στους κόσμους μου.Πόσο ανώριμη και αδύναμη συμπεριφορά,ξέρω.Ως επακόλουθο,τα βάζω με τον εαυτό μου και αναρωτιέμαι τι θα απογίνω στη ζωή μου και γιατί έχω καταντήσει έτσι.Ένας αέναος φαύλος κύκλος.Εντάξει,ας μη μιλήσω για τους καθηγητές της σχολής μου.Είναι ορισμένοι που ξέρουν καλά να μας αποθαρρύνουν ειδικά στα εργαστήρια και μάλιστα σε αυτό το εξάμηνο έχω έρθει σε σύγκρουση με δυο για αυτό το λόγο.Τι μου λες? Το πανεπιστήμιο (και με αυτό εννοώ τους καθηγητές) χέστηκε για το τι βιώνει ο κάθε φοιτητής.Απλά πρέπει να μαζέψω όλες τις δυνάμεις μου και να το δω σοβαρά γιατί η σχολή μου είναι τέτοια που υπάρχει ανταγωνισμός και εκεί έξω όλοι είναι αρπακτικά.Και όπως λένε και οι Joy Division "I guess you were right, when we talked in the heat,there's no room for the weak, no room for the weak".
Σχετικά με όσα μου γράφεις παρακάτω,θεωρώ τον εαυτό μου αδύναμο να αυτοκτονήσει.Ακόμη και φορές που ο πανικός με διακατέχει και βγαίνω εκτός εαυτού,όπως συνέβη αρκετές φορές αυτούς τους μήνες,περιορίζομαι στο να προκαλέσω πόνο στον εαυτό μου,να τον τιμωρήσω ή να κάνω κινήσεις που ξέρω οτι θα τον βλάψουν μέχρι ένα σημείο.Ίσως αυτό που με κρατάει είναι αυτό που λένε πολύ πετυχημένα οι lebanon hanover σε ένα κομμάτι τους "a shimmer of hope left at the end".Δε θεωρώ σε όλες τις περιπτώσεις την αυτοκτονία ως την εύκολη οδό όπως λες.Ο άνθρωπος που αποφασίζει από μόνος του το πότε θα "φύγει" από τη ζωή,όχι όμως επειδή έχει ψυχολογικά προβλήματα ή επειδή η ζωή του δεν είναι αυτή που θα ήθελε να είναι,αλλά επειδή έχει φτάσει σε ένα επίπεδο που γνωρίζει οτι η ζωή,του έχει δώσει όλους τους καρπούς της και οτι αν συνεχίσει να ζει από εδώ και πέρα,απλά θα σέρνεται άσκοπα στη γη,κατά την άποψη μου έχει πολύ μεγαλύτερη δύναμη μέσα του από τους ανθρώπους που συμβιβάζονται να ζουν μέχρι τα γηρατειά τους επειδή φοβούνται το θάνατο.Οι άνθρωποι αποζητούν την επιβίωση τελικά,όπως λες,επειδή φοβούνται το θάνατο,την εξάλειψη αυτού του αναθεματισμένου "εγώ" τους αλλά δε συνειδητοποιούν οτι ο θάνατος ακόμη και τη στιγμή που σου γράφω είναι "δίπλα" μας,αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής,απλά τον αψηφούν επειδή δε συμβαίνει σε εκείνους.Όσον αφορά την ερώτησή σου ένας γνωστός μου,μου έχει πει οτι είμαι αυτοκαταστροφικός χαρακτήρας και οτι θέλω να έχω και να δημιουργώ προβλήματα.Συμφωνώ στο οτι είμαι αυτοκαταστροφικός χαρακτήρας και πάντα θα τα βάλω με τον εαυτό μου,θα τον κατηγορήσω για ό,τι αρνητικό συμβαίνει στη ζωή μου,θα τον στήσω στον τοίχο και όταν τον δω να υποφέρει,τότε θα πάρω την ευχαρίστησή μου.Με έχει κουράσει όμως πλέον αυτός ο τρόπος που αντιμετωπίζω τον εαυτό μου και θέλω να αρχίσω να βλέπω τα πράγματα πιο χαλαρά και να μη τον κατηγορώ για τα πάντα.
Συμφωνώ σε αυτό που γράφεις,οτι πραγματική ελευθερία δεν υπάρχει αλλά και στις επόμενες προτάσεις που αιτιολογείς αυτή την αντίληψη.Ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να ζει σε μια καθημερινότητα,να παλεύει καθέ μέρα με τη προσωπική του ρουτίνα και να κάνει πράγματα,όχι από επιλογή,αλλά επειδή έτσι είναι δομημένη η κοινωνία.Επίσης,πώς γίνεται να αισθάνεσαι οτι είσαι ελεύθερος όταν οι δυνατότητες σου και τα όσα αντιλαμβάνεσαι είναι μηδαμινά σε σχέση με το μεγαλείο της 'Υπαρξης και της Ζωής που ούτως ή άλλως έχεις την επίγνωση οτι δε θα γνωρίσεις ποτέ ? Αυτό που με εκφράζει στη φράση του Σοπενχάουερ,είναι οτι όταν είμαι μόνη μου,στο χώρο μου είμαι πραγματικά ο εαυτός μου,δεν αναγκάζομαι να προσποιούμαι ή να προσαρμόζομαι ώστε να μη παρεξηγηθώ ή κριθώ από το περίγυρο.Είμαι πραγματικά ελεύθερη να είμαι ο εαυτός μου ενώ όταν βγαίνω έξω,φοράω τη στολή και το προσωπείο μου και παρουσιάζομαι φυσιολογική θάβοντας προσωρινά ό,τι βιώνω.
Γέλασα πολύ με αυτή τη φράση σου: "αλλά δε μπορούσα να μη σκεφτώ ότι μπορεί να ακουστεί μόνο αν έχεις κατεβάσει πολλές ποσότητες αλκοόλ! Φάση να βρίσκεσαι σε τράνς, να μη καταλαβαίνεις τι ακούς!" ! Σου στέλνω ένα ακόμη κομμάτι από τους sopor aeternus: https://www.youtube.com/watch?v=x7u38Lv3Ra8 .Αν δε βαριέσαι,κάνε μου τη χάρη και δες και το βίντεο.Έχω πάθει εμμονή τελευταία.Αυτό που με γοητεύει περισσότερο,πέρα από τη μουσική της,είναι ότι μοιάζει περισσότερο με ένα αλλόκοτο,μοναχικό,εξωγήινο πλάσμα (κάτι που δε πιστεύω οτι το κάνει για ποζεριά -έχοντας διαβάσει συνεντεύξεις της και γνωρίζοντας οτι δε κάνει λαιβ εμφανίσεις- αλλά επειδή έτσι είναι) παρά με άνθρωπο.Είναι "all alone in her concrete cell" και αυτό δημιουργεί περίεργες εικόνες στο μυαλό μου.
Διάβασα με προσοχή την τελευταία σου παράγραφο.Όταν δίνεσαι σε έναν άνθρωπο σε αρρωστημένο βαθμό και νοιάζεσαι περισσότερο για εκείνον παρά για τον εαυτό σου,γιατί αισθάνεσαι οτι τελικά υπάρχουν αληθινές,γνήσιες σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους αλλά αυτό καταρρίπτεται απότομα και με το χειρότερο τρόπο,συνειδητοποιείς οτι θα έπρεπε να είχες προστατεύσει/θωρακίσει περισσότερο τον εαυτό σου και να μην τον είχες αφήσει τόσο πολύ εκτεθειμένο.Δεν είπα οτι θέλω να γίνω ατομικίστρια,απλά να έχω αυτή την ισορροπία που γράφεις και εσύ.Από την άλλη το μόνο καλό που βρίσκω σε όλο αυτό που μου συνέβη είναι ότι συνειδητοποίησα οτι είμαι ολομόναχη σε αυτό το κόσμο,οτι θα πρέπει να στηρίζομαι μόνο στον εαυτό μου και να μη προσπαθώ να βρω κράτημα σε άλλους ανθρώπους.Επίσης να πω,οτι δε μπορώ να αποδεχτώ τον εαυτό μου με τα λάθη του.Θέλω να κάνω βήματα μπορστά,να βελτιώνομαι σαν άνθρωπος,σαν προσωπικότητα αλλά πόσο πιο εύκολα είναι όλα στα λόγια,ε? Χαμογέλασα με τον τίτλο του κομματιού που μου έστειλες.Όμορφο κομμάτι.Με μετέφερε σε ένα τρένο κάποιας βόρειας χώρας όπου θα παρατηρούσα από το παράθυρο αχανή δάση και τον ήλιο να προβάλλει ανάμεσα στα δέντρα.Μου θύμισε λίγο και αυτό το κομμάτι : https://www.youtube.com/watch?v=GOsGs3XWtEg

Πάντως,μου αρέσει που μιλάμε.Καλό βράδυ.

[in the woods]

psy_spirit,έχεις να μπεις αρκετές μέρες στο φόρουμ.Ελπίζω να μη διατρέχει κάποιος σοβαρός λόγος πέρα του διαβάσματος.Εύχομαι να τα πηγαίνεις καλά στην εξεταστική.Είσαι καλά γενικά? Θα ήθελα να μάθω νέα σου.

https://www.youtube.com/watch?v=cCPujFvPXQE .

[psy_spirit]

Hello, in the woods! Long time, no read! Δίσταζα να τσεκάρω τα πόστ μας στο φόρουμ τις τελευταίες μέρες, γιατί ξέροντας τον αυτοέλεγχο μου, όταν διαβάζω μηνύματα σου δε μπορώ να μη σου απαντήσω! Κάθε μήνυμα που σου γράφω μου παίρνει σίγουρα 1 ώρα μέσο όρο, παρεμπειπτόντως! Περίεργο που τις καθημερινές έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο τα πρωινά, να, τώρα για παράδειγμα γράφω αυτό το μήνυμα στην ώρα του διαλείμματός μου. Μου έλειψε το να διαβάζω μηνύματά σου! Ελπίζω αληθινά να είσαι καλά Ακόμα κι όταν δε σου γράφω, ενώ ακούω μουσική είναι πολλές φορές που λέω ῾῾ἁυτό θα άρεσε της itw, να της το στείλω῾῾.
Η εξεταστική πάει καλά! Νιώθω ότι ῾῾ανοίγει το μυαλό μου῾῾ (με το καλό τρόπο) όταν διαβάζω! Η σχολή μου εμπεριέχει πολλά μαθηματικά, τα οποία λατρεύω, με κάνουν να νιώθω ότι γυμνάζω το μυαλό μου, μετά από μια τεράστια περίοδο αδράνειας! Προσπαθώ να σου μοιραστώ όσα πιο πολλά στοιχεία μπορώ απ τη ζωή μου χωρίς να ῾῾εκτίθεμαι῾῾ στον ιντερνετικό κόσμο του φόρουμ. Θα ήθελα να σου πώ περισσότερα, να ανταλλάξουμε πληροφορίες για τις σχολές μας. Ξέρω ότι και σύ πρέπει να κατακρατάς αρκετές λεπτομέρειες, γι αυτό αποφεύγω να σου ζητάω πολλά από εδώ. Θα θελα να με συγχωρέσεις οπότε αν φαίνομαι πολύ απρόσωπη από εδώ, απλά προσπαθώ να διατηρήσω την ανωνυμία μου!
Το παρατηρώ αυτό που λες με τους καθηγητές, μια απ᾽ τα ίδια. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα με τις επιδόσεις μου όσο ήμουν σχολείο, τώρα όμως στο πανεπιστήμιο μια έλλειψη ενδιαφέροντος με διαβάλλει. Τελικά είναι στο χέρι μας να δημιουργήσουμε το νόημα που θέλουμε, να κυνηγήσουμε τις σπουδές που ονειρευόμαστε. Θέλει σίγουρα τεράστια προσπάθεια. Το σύστημα είναι σίγουρα τρύπιο, το mentality του ῾Ἕλληνα φοιτητή῾῾ σκοτώνει πολλά ῾῾καλά῾῾ μυαλά ετησίως, συνήθως στα πρώτα έτη. Συνόδεψέ το αυτό με λίγα προβλήματα και μερικές ψυχικές αναταράξεις και έχεις μια τέλεια συνταγή για καταστροφή των σπουδών. Αυτό που με ευτυχεί τελευταία, είναι το να σκέφτομαι ότι περνώντας ένα μάθημα δε θα χρειάζεται να ξαναδώ και τις φάτσες συγκεκριμένων, καθηγητών και συμφοιτητών. Ειδικά όταν κάποιος στο έχει πει ξερά ότι το μάθημα δε πρόκειται να το περάσεις και τελικά το περνάς... αυτό είναι νίκη! Ανεκτίμητη αξία.
Για το θέμα τις αυτοκτονίας, ο καθένας είναι κύριος του εαυτού του και μπορεί να αποφασίσει πότε εκείνος θέλει να φύγει. Απλά είμαστε προγραμματισμένοι ακόμα και τη τελευταία στιγμή να αποζητάμε την επιβίωση, κάθε ίνα του σώματός μας την αποζητά. Προσωπικά, όποτε η ζωή μου τα φέρνει δύσκολα ενθυμίζομαι ότι είναι απλά μια φάση και θα περάσει, θα έρθουν ευτυχισμένες στιγμές. Αλλά και στην ευτυχία μου ενθυμίζομαι ότι δεν είναι παντοτινή, δύσκολες στιγμές τη περιμένουν. Ποτέ δεν είχα βέβαια σοβαρές αυτοκτονικές τάσεις, οπότε φαντάζομαι δε θα μπορώ να καταλάβω ακριβώς τα όσα νιώθει κάποιος που βρίσκεται σε τέτοια φάση.
Ο χαρακτηρισμός του γνωστού σου ως ῾῾αυτοκαταστροφική῾῾ σε βοήθησε; Η εκτίμησή μου είναι πως όχι, ένας τέτοιος χαρακτηρισμός μόνο περιττός είναι και δε στοχεύει στο να βοηθήσει. Ναι, ΟΚ έστω ότι είσαι αυτοκαταστροφική. Τί μπορεί να σημαίνει κάν αυτό; Ότι είσαι καταραμμένη απ τη γέννα να καταστρέφεις τον εαυτό σου; Πολύ το αμφιβάλλω. Ένας άνθρωπος οδηγείται σε πράξεις από 1000 πράγματα στη ζωή του, κανένας δε κάνει πράγματα απλά επειδή έτσι του κάπνισε. Επειδή είναι ῾῾αυτοκαταστροφικός῾῾. Μα, είναι μια λέξη αυτή, ένας χαρακτηρισμός, άδικος μάλιστα. Μπορεί σε μια φάση της ζωής μας οι πράξεις που κάνουμε να δικαιολογούνται απ τους άλλους ως αυτοκατασροφικές, αλλά αυτό είναι μόνο επειδή ανικανούν να καταλάβουν τα εσώτερα κίνητρα που μας οδηγούνε σε αυτές.
Πολύ ιδιαίτερα τα βίντεο που μου έστειλες και πολύ καλλιτεχνικό. Όπως το αντιλαμβάνομαι, απεικονίζει έναν άνθρωπο, ο οποίος έχει εξοριστεί απ τη κοινωνία για δικούς του λόγους ή λόγο αντικομφορμισμού και περιτοιχισμένος πια από τη μοναξιά των τεσσάρων τοιχών του, χάνει σιγά σιγά τα τελευταία στοιχεία που τον κάνουν άνθρωπο. Οι σκηνές μου βγάζουν κάτι σε αυτοβασανισμό, λόγω της μοναξιάς, ίσως; Αυτά μου γέννησε από πρώτη και δεύτερη ματιά. Sopor Aeternus = αιώνια λύπη, αν μεταφράζω σωστά. Τα τελευταία 2 σου τραγούδια τα αγάπησα! Ειδικά το προτελευταίο. Φαίνεται πως σου αρέσουν πολύ τα τραγούδια που περιέχουν θρησκευτικές φιγούρες.
Διαφορετικά τραγούδια προκαλούν διαφορετικά συναισθήματα σε διαφορετικούς ανθρώπους. Σίγουρα ένα τραγούδι σε μινόρε κλίμακα έχει περισσότερες πιθανότητες να μας προξενίσει λύπη από ένα σε ματζόρε, όμως ένα τραγούδι που πραγματικά σε ῾῾κινεί῾῾ και σου φέρνει ιδιαίτερα συναισθήματα, σχετίζεται άμεσα με τις δικές σου αναμνήσεις και εμπειρίες. Υπάρχουν συγκεκριμένες μελωδίες για κάθε άνθρωπο, που ακούγοντάς τις αντηχούνε μέσα του σε συγκεκριμένα συναισθήματα. Υπάρχει συγκεκριμένο tune για τη χαρά και τη λύπη για κάθε άτομο. Δεν το εξηγώ τόσο καλά, προσπαθώ να βρώ που το είχα πρωτοδιαβάσει στο νετ, αλλά μάταια. Προσωπικά, ένα τραγούδι που μου προξενεί κάτι ιδιαίτερο είναι το https://www.youtube.com/watch?v=iSMHcT-TqJw
όχι λόγω των στίχων, όσο της μελωδίας. Και κάτι που ήθελα να σου στείλω https://www.youtube.com/watch?v=owNWgBnye5g και που θα προσπαθήσω να παίξω τώρα! Αυτό είναι όμορφο https://www.youtube.com/watch?v=2uOyfqVuonQ
Να σαι καλά itw! Με συγχωρείς για την απουσία μου. Να χεις μια όμορφη εβδομάδα. <3

[Xfactor]

από ότι διαβασα εάν καποιος θελει να μιλαει προσωπικα με ένα άλλο μελος πρεπει να εχει συμπληρωσει καποιον αριθμο μηνυματων ισως 60 η 50

[in the woods]

Τελείωσα το διάβασμα για σήμερα,έβαλα ένα ποτηράκι βότκα (το δικαιούμαι μετά από αρκετές ώρες διάβασμα για να χαλαρώσω λιγάκι) και κάθισα να σου γράψω.Χάρηκα που είδα μήνυμα σου.Από την ώρα που το είδα,ανυπομονούσα να έρθει το βράδυ να κάτσω με την ησυχία μου να το διαβάσω προσεκτικά και να σου απαντήσω.Έχω να μιλήσω με άνθρωπο αρκετές μέρες -πέρα από την αδερφή μου δηλαδή- και μου λείπει λίγο η (ουσιαστική) επικοινωνία.Έτσι και έτσι είμαι αλλά το προσπαθώ.
Μπράβο πάντως που τα πηγαίνεις καλά στην εξεταστική,να συνεχίσεις έτσι!Εγώ ξεκινάω αυτή τη βδομάδα,βασικά ήταν να δώσω και ένα μάθημα νωρίτερα,αλλά η ύλη ήταν χαοτική και η ψυχολογία μου ευαίσθητη οπότε το παράτησα.Μαθηματικά,ε? Το χειρότερό μου!
Εγώ ειδικά σε αυτό το εξάμηνο,όπως σου έγραψα και στο προηγούμενο μήνυμα,έχω πολύ αρνητικές εμπειρίες με καθηγητές.Θα σου γράψω δυο γεγονότα.Είχα λείψει σε ένα εργαστήριο,στο οποίο δικαιούμασταν μια απουσία,γιατί εκείνη τη μέρα δεν είχα ενέργεια ούτε να σηκωθώ από το κρεβάτι,ήμουν ψυχολογικά ράκος και στο επόμενο εργαστήριο,αντί να με καθοδηγήσουν λίγο παραπάνω και να μου δώσουν δυο συμβουλές,με άγχωναν περισσότερο και μου πετούσαν υπονοούμενα επειδή είχα λείψει.Μια άλλη φορά -πάλι σε αυτό το εξάμηνο- που είχε απεργία,είχα κάνει 2 ώρες και ένα 15΄για να φτάσω στη σχολή (χωρίς υπερβολή) και επειδή έφτασα 5-10' αργότερα στο εργαστήριο,δυο αχώνευτοι καθηγητές δε με δέχτηκαν.Καλά,εκείνη τη μέρα είχα κάνει μεγάλο θέμα και συγκρούστηκα με τους καθηγητές,αισθανόμουν αδικημένη και κανένας από τους συμφοιτητές δε με υποστήριξε.Είναι πολλές οι φορές που αισθάνομαι σαν τη μύγα μέσα στο γάλα σε αυτή τη σχολή,γιατί πιστεύω οτι δε ταιριάζω καθόλου στη νοοτροπία τέτοιων ανθρώπων.Συν του οτι ενώ ήταν από τις πρώτες-πρώτες επιλογές μου,πλέον αισθάνομαι σαν να έχω χάσει λίγο το ενδιαφέρον μου.Αυτό που με κρατάει,ίσως,είναι οτι μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα σε ένα ευρύ φάσμα επαγγελματικών κλάδων.Αν όχι αυτό κιόλας,τι άλλο? Δε μπορώ να σκεφτώ κάτι που να με "τραβάει" σε σημείο να πω οτι θέλω να το κυνηγήσω.
Επειδή επανέρχεσαι στο θέμα της αυτοκτονίας,δε πιστεύω οτι ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις αυτό που γράφεις,ότι δηλαδή ακόμα και την τελευταία στιγμή αποζητούμε την επιβίωση.Σαν γενικευμένη αρχή της φύσης και των ζωντανών οργανισμών συμφωνώ οτι ισχύει,αλλά έχω να αναφέρω περιπτώσεις ανθρώπων,αγαπημένων μου καλλιτεχνών,που αυτοκτόνησαν είτε επειδή ακολουθούσαν αποκρυφιστικά μονοπάτια και αντιμετώπιζαν το θάνατο ως ένα μέσο μετάβασης σε άλλα πεδία είτε επειδή θεωρούσαν οτι είχαν φτάσει στο peak της ζωής τους και είχαν ανάγκη πλέον να αποχωρήσουν,ουσιαστικά υπερβαίνοντας τη φύσης τους και την αδυναμία τους και νικώντας τα γηρατειά ή την ασθένεια.Ένας από τους πολύ - πολύ αγαπημένους μου καλλιτέχνες πάλι λίγο πριν αυτοκτονήσει,έγραψε ένα γράμμα με πολύ μακάβριο,αυτοσαρκαστικό,μπ λακ χιούμορ για την αυτοκτονία του.Τέλος πάντων,ενδεικτικά παραδείγματα ανθρώπων που έχω στο μυαλό μου για να αιτιολογήσω την αντίληψη μου.Να πω πάντως οτι είναι όμορφος ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τη ζωή δεδομένου του συγκεκριμένου statement : "Προσωπικά, όποτε η ζωή μου τα φέρνει δύσκολα ενθυμίζομαι ότι είναι απλά μια φάση και θα περάσει, θα έρθουν ευτυχισμένες στιγμές. Αλλά και στην ευτυχία μου ενθυμίζομαι ότι δεν είναι παντοτινή, δύσκολες στιγμές τη περιμένουν".Εγώ μετά το σοκ που υπέστη τους τελευταίους μήνες και το βούρκο στον οποίο είχα βυθιστεί,θεωρούσα οτι πλέον δεν υπάρχει τίποτα για εμένα,οτι η ζωή μου γκρεμίστηκε μια για πάντα.Όχι ότι τώρα είμαι τελείως καλά ή αισιόδοξη,αλλά σίγουρα πιο ήρεμη και πιο ψύχραιμη.Πόσο συμφωνώ σε αυτό που γράφεις στην επόμενη παράγραφο σου -σε σημείο που σκέφτομαι οτι θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ,κάτι που δε συμβαίνει βέβαια πρώτη φορά,αρκετές φορές ταυτίζομαι με όσα γράφεις- οτι οι άνθρωποι βάζουν "ταμπέλες" επειδή δεν είναι ικανοί να κατανοήσουν τα κίνητρα που μας οδηγούν σε συγκεκριμένες συμπεριφορές.Βέβαια,τον γνωστό μου τον δικαιολογώ μέχρι ένα σημείο γιατί ενώ έχει πιο σοβαρά προβλήματα από εμένα,εκ των οποίων προβλήματα βιοπορισμού,δεν παραιτείται ούτε απελπίζεται ούτε μαραζώνει όπως έκανα και συνεχίζω να κάνω εγώ ορισμένες φορές και πάντα είναι πιο ευχάριστος από εμένα.Αλλά όπως έχεις γράψει και εσύ σε προηγούμενο ποστ σου,ο ψυχισμός του κάθε ανθρώπου επηρεάζεται σε διαφορετικό βαθμό ακόμη και αν δυο άνθρωποι βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις.Αλλά αυτό ορισμένοι άνθρωποι αδυνατούν να το αντιληφθούν.
Sopor aeternus =αιώνιος ύπνος.Τις τελευταίες μέρες ακούω δισκογραφία της από το πρωί μέχρι το βράδυ.Με έχει "αγγίξει" για τα καλά.Έχω ένα δίσκο της,αλλά ποτέ δεν του είχα δώσει την απαραίτητη προσοχή γιατί όπως συνειδητοποιώ τώρα,ποτέ δεν ήμουν στο mood να εκτιμήσω τη μαγεία της ιδιαίτερης και τόσο προσωπικής μουσικής της.Τα τελευταία βράδια συνήθως ανάβω ένα κεράκι,έχω ανοιχτό το booklet σε μια πολύ ατμοσφαιρική εικόνα της,παίρνω ένα ζάναξ,βάζω ένα δίσκο της και σε κάποια κομμάτια της χορεύω ρυθμικά στο σκοτάδι του δωματίου μου ή περιστρέφομαι γύρω από τον εαυτό μου μέχρι να αρχίσω να ζαλίζομαι - είναι περίεργο γιατί εκείνες τις στιγμές αισθάνομαι κάπως "ελεύθερη",αν και δε νομίζω οτι αυτή είναι η κατάλληλη λέξη για να περιγράψω το συναίσθημα,όμως δε μπορώ να βρω και κάποια άλλη.Τέλος πάντων ελπίζω να μη σε κουράζω με αχρείαστες πληροφορίες,απλά ήθελα να το μοιραστώ μαζί σου.
Το πρώτο κομμάτι που μου έστειλες έχει φοβερά μελαγχολικό ρυθμό,όσο το άκουγα αισθάνθηκα ένα σφίξιμο ειδικά προς το τέλος που η φωνή του "έσπαγε" κάποιες στιγμές,σαν να ήταν έτοιμος να ξεσπάσει σε κλάματα.Ίδια συναισθήματα μου προκαλεί και αυτό : https://www.youtube.com/watch?v=YQGOsE0gOtA .Το κομμάτι των interpol,μου άρεσε περισσότερο από όσα μου έστειλες,σήμερα μου κράτησε συντροφιά πολλές στιγμές και είμαι σίγουρη οτι θα το έχω στο repeat για μέρες ακόμα.Όταν το άκουσα πρώτη φορά ήμουν στη μπαλκονόπορτα του δωματίου μου και κάπνιζα ένα τσιγάρο.Λοιπόν,όσο το άκουγα,χαμογελούσα,παρατηρ ούσα έξω και σκεφτόμουν οτι είσαι από τους πολύ λίγους ανθρώπους που συνδυάζω με κάτι όμορφο.
Καλό βράδυ.

[in the woods]

Καλησπέρα psy_spirit και όσα άτομα διαβάσετε το ποστ μου.
Σήμερα η μέρα μου ήταν αρκετά περίεργη (με την αρνητική έννοια).Τώρα απλά κάθομαι ανέκφραστη στο δωμάτιο μου,ακούω μουσική και γράφω γιατί θέλω να μοιραστώ τα γεγονότα της σημερινής μέρας και να ζητήσω συμβουλές.Αύριο δίνω μάθημα και σήμερα ήταν η μέρα της "επανάληψης".Γενικά,καταβάλ λω μεγάλη προσπάθεια για να διαβάσω δεδομένης της εύθραυστης ψυχολογίας μου.Τις τελευταίες μέρες με βοηθούσε η συντροφιά της αδερφής μου γιατί διάβαζα στο δωμάτιο της και η παρουσία της με απέτρεπε από το να "πέσω" ψυχολογικά σε ανησυχητικό βαθμό.Σήμερα ήμουν μόνη μου στο δωμάτιο μου και ενώ μέχρι το απόγευμα βρισκόμουν σε μια ουδέτερη διάθεση και πήγαινε καλά το διάβασμα,κατά τις 5-6 με έπιασε μια θλίψη στην οποία αφέθηκα,τα παράτησα όλα και έβαλα τα κλάματα.Από τη μια υπήρχαν στιγμές που με έπιαναν απανωτές κρίσεις άγχους και πανικού -γιατί σκεφτόμουν το πώς έχω καταντήσει πλέον και οτι αύριο στο μάθημα θα απογοητευτώ για ακόμη μια φορά από τον εαυτό μου- και από την άλλη στιγμές που ήμουν απαθής,αδρανής και χωρίς ενέργεια για τίποτα.Τελικά,το απόγευμα μου,το χαρακτήρισαν η βουλιμία,τα ζάναξ και τα κλάματα.Πλέον,έχω παρατηρήσει οτι προδιαθέτω τα πάντα αρνητικά και όσες λύσεις και να μου προτείνει ή συμβουλές να μου δίνει η μητέρα μου,εγώ είμαι εγκλωβισμένη στον αρνητισμό μου.Με έχει κουράσει αυτή η κατάσταση.Τι να κάνω? Μήπως να δώσω μια ευκαιρία σε κάποιον άλλο ψυχολόγο (αν και η πρώτη εμπειρία με ψυχολόγο δεν μου άφησε θετικές εντυπώσεις και δε ξέρω καν κατά πόσο θα με βοηθούσε εν τέλει κάτι τέτοιο,γιατί πιστεύω πως όσα λόγια και να σου πει ένας άνθρωπος είναι μάταια αν από μόνος σου δεν ενεργοποιηθείς και δεν έχεις θέληση να αλλάξεις) ? Περισσότερο κλίνω προς τον ψυχίατρο,να χαπακωθώ επιτέλους μπας και δω άσπρη μέρα.Μακάρι να είχα περισσότερη δύναμη μέσα μου και να μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου,να ήμουν αποδοτική σε όλους τους τομείς της ζωής μου.Άλλα το να είμαι αληθινά καλά μέσα μου,μου φαίνεται τόσο μακριά πλέον.Με συγχωρείτε αν το μήνυμα μου δεν έχει και πολύ συνοχή σε κάποια σημεία,αλλά σήμερα κουράστηκα πολύ ψυχικά.

[psy_spirit]

Γεια σου itw! Το μήνυμά σου στις 30 με έκανε πολύ χαρούμενη, το διαβάζα και το ξαναδιάβαζα και περίμενα πότε να βρώ χρόνο να σου γράψω. Θα επικεντρωθώ στο τελευταίο σου μήνυμα όμως, γιατί με θορύβισε πολύ! Ελπίζω η κατάσταση να βελτιώθηκε αυτές τις ώρες. Λοιπόν, για ό,τι μπορεί να αξίζει, να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνη σε αυτό. Καταλαβαίνω ακριβώς πώς νιώθεις. Κάθεσαι να διαβάσεις και εκεί που πάνε όλα καλά, κάτι θα δείς, κάτι δε θα καταλάβεις καλά και εκεί σε πιάνει πανικός, σκέφτεσαι ότι δεν προλαβαίνεις να καλύψεις το κενό στο μάθημα και απελπίζεσαι. Σύν ότι, ενδεχομένα, δεν νιώθεις πως έχεις την ενέργεια να διαβάσεις, πολύ απλά δεν θες. Πιάνω πολλές φορές τονε αυτό μου να παίζω κιθάρα για ώρες αντί να διαβάζω ή να πηγαίνω άκυρους περίπατους στο πουθενά, μόνο και μόνο επειδή το διάβασμα για μένα έχει καταντήσει βαρετό και ψυχοφθόρο. Όλα μια συνήθεια είναι, αν έχεις να διαβάσεις πολύ καιρό θα δυσκολευτείς πάρα πολύ.
Λοιπόν, πολύ καλό αυτό που κάνεις με την αδερφή σου, το κάνω και εγώ με το αγόρι μου, όταν βρίσκεται στο ίδιο δωμάτιο με μένα νιώθω συντροφιά και με ενδυναμώνει. Απ᾽ ό,τι καταλαβαίνω, όλα πήγαιναν σχετικά καλά αυτές τις μέρες με το διάβασμα και μια αδύναμη στιγμή σε έριξε κάτω. Αυτό είναι αναμενόμενο όμως, δεν γίνεται κάθε μέρα να αποδίδεις το 100% σου! Όταν συμβαίνει αυτό, πάρε βαθειές ανάσες, κάνε κανα διαλλειμματάκι, άκου μουσική και εάν βλέπεις ότι δεν καταφέρνεις με τίποτα ένα συγκεκριμένο σημείο του μαθήματος, πήγαινε στο παρακάτω. Βοηθάει να σκέφτεσαι ότι έχεις ένα σκοπό, να περάσεις τα μαθήματα σου που θα σε βοηθήσουν στο μετέπειτα της ζωής σου. Μπορεί να αγχώνεσαι με τη μοναξιά, σκέψου όμως ότι η εξεταστική είναι μια μοναχική περίοδος που ενδύκνειται να τη περάσεις στο σπίτι σου, πολλές ώρες. Βοηθάει να κανονίζεις και σχέδια για μετά την εξεταστική ή να βγαίνεις καμιά φορά την εβδομάδα για να μη σε πιάνει κλεισούρα.
Τα πάς πολύ καλά! Βηματάκι βηματάκι γίνεται, τώρα δε φαίνεται η δουλειά που έχεις κάνει, με το χρόνο έρχονται αποτελέσματα. Το διάβασμα που κάνεις τώρα όσο λίγο κι αν είναι, δεν είναι μάταιο. Ακόμα και αν δεν περάσεις το μάθημα, συσσωρεύεις γνώση για τις επόμενες εξεταστικές + ῾῾εκπαιδεύεις῾῾ τον εγκέφαλό σου λίγο λίγο να μη τα παρατά και να διαβάζει.
Η γνώμη μου τη ξέρεις για ψυχίατρους και ψυχολόγους είναι γενικά καλή, πιστεύω ο κατάλληλος άνθρωπος μπορεί να σε βοηθήσει, απλά θέλει ψαχτήρι μην πάς σε όποιον να ναι! Για αρχή μπορείς να πας σε έναν καλό ψυχολόγο και ΑΝ δεν δεις εκεί αποτέλεσμα, τότε πας σε ψυχίατρο. Πολλά λεφτά βέβαια θέλουν και οι 2, αλλά μπορείς να απευθυνθείς και στη ψυχολογική στήριξη της σχολής σου. Έχω ανακαλύψει ότι συνεργάζομαι καλύτερα με ψυχολόγους που είναι νέοι σχετικά και είναι γυναίκες, νιώθω μπορούν να με καταλάβουν καλύτερα, αλλά αυτά είναι προτιμήσεις. Πάντως για τώρα ο ψυχολόγος είναι μεγάλο βήμα, πιο πολύ κίνηση απελπισίας θα την έκρινα. Και εγώ πέρσι στην εξετάστικη περίοδο του Φεβρουαρίου απευθύνθηκα σε ψυχολόγο, επειδή είχα αγχωθεί τρελά. Αυτό που έχει σημασία τώρα είναι η σχολή σου, τίποτα άλλο! Μη σκέφτεσαι τη διάθεσή σου, όσο σου είναι εφικτό. Σου πέφτουνε μαζί ψυχολογική κούραση και σωματική (απ το διάβασμα) και σε πιάνει πανικός..
Τα ζάναξ σε βοηθάνε; Από 1 εμπειρία που είχα, το μόνο που μου έκαναν ήταν να μου φέρουν ελαφριά αποπροσωποίηση, μου μούδιασαν τα συναισθήματα αλλά ένιωθα ότι αυτό ήταν ψεύτικο, δεν ερχόταν από μέσα μου, περισσότερο σα να με τύλιγε μια μεγάλη κουβέρτα. Δεν τα ξαναχρησιμοποίησα. Ξέρεις, η ψυχολογική κατάπτωση μπορεί να έρθει και λόγω των ζάναξ και του αλκοόλ. BTW αλκοόλ και ζάναξ είναι θανατηφόρος συνδιασμός. Στη κυριολεξία.
Μπορείς να στηριχθείς στα αγαπημένα σου άτομα, πραγματικά η ψυχολογική στήριξη από εκείνα είναι η πεμπτουσία για το διάβασμα της εξεταστικής. Δεν χρειάζεται νιώθεις άχρηστη όταν σε συμβουλεύουνε, από αγάπη το κάνουν και επειδή ίσως απελπίζονται με τη κατάσταση, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό. Προσπάθησε να πάρεις τις συμβουλές τους στα σοβαρά και να τις εφαρμόσεις. Βοηθάνε επίσης και οι περίπατοι στον ήλιο.

Καλό μήνα itw... Οι σκέψεις μου είναι μαζί σου! Ελπίζω να είσαι καλά. Θα περιμένω για απάντησή σου!

[psy_spirit]

Ήθελα να σου στείλω αυτό https://www.youtube.com/watch?v=cK5k7srWRO0 και πολλά άλλα έπονται...

[in the woods]

Για αρχή,ήθελα να σε ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά για το ενδιαφέρον και για το χρόνο που αφιερώνεις δίνοντας μου συμβουλές και ενθαρρύνοντας με.Το εκτιμώ πολύ.Με κάνει να σκέφτομαι οτι ακόμη υπάρχουν άνθρωποι με την ουσιαστική έννοια της λέξης.Μακάρι και εγώ να μπορούσα να σε βοηθήσω σε κάποια δυσκολία σου.Θα μου έβγαινε αυθόρμητα και όχι σαν αντάλλαγμα.
Η χθεσινή μέρα ήταν εφιαλτική.Με το πού χτύπησαν τη πόρτα μου το κενό,οι αρνητικές σκέψεις για τη ζωή μου,η απογοήτευση από κάποιες πρόσφατες καταστάσεις,η πίεση και το άγχος για τη σχολή,τα δέχτηκα παθητικά και η ενέργεια μου για να κάνω το ο,τιδήποτε αφαιρέθηκε στο πι και φι.Αρνούμουν προκλητικά στον εαυτό μου να συνεχίσει να διαβάζει και όχι επειδή με έπιασε απόγνωση επειδή δε καταλάβαινα κάποιο σημείο της ύλης.Ενώ άλλες μέρες το πολεμούσα περισσότερο και σίγουρα σε αυτόν τον αγώνα η αδερφή μου έπαιζε σημαντικό ρόλο.Εσύ ακόμη και όταν δε διαβάζεις κάνεις κάτι παραγωγικό,παίζεις κιθάρα ας πούμε,εγώ απλά κάθομαι και κοιτάω το ταβάνι -κυριολεκτικά όμως- με μια παθητική αδράνεια και μετά,επειδή θέλω να "τιμωρήσω" τον εαυτό μου ή απλά να ξεσπάσω κάπου,γίνομαι βουλιμική και εκεί είναι που τα επίπεδα της σιχαμάρας για τον εαυτό μου χτυπάνε κόκκινο.Ήμουν κοκκαλιάρα -κάτι το οποίο μου αρέσει αισθητικά- και πλέον έχω δει το σώμα μου να αλλάζει.Εντάξει,δεν έχω γίνει παχύσαρκη,αλλά θέλω να επιστρέψω στα κιλά μου για να αισθάνομαι καλύτερα.Και κάθε φορά που με πιάνουν βουλιμικές τάσεις,ως επακόλουθο της ψυχικής ανισορροπίας μου,το βλέπω σαν προσωπική ήττα.Προσπαθώ να πειθαρχήσω τον εαυτό μου,να τον ελέγξω σε όλους τους τομείς της ζωή του όπως παλιότερα,να τον (επανα)φέρω στα φυσιολογικά του,αλλά όταν οι προσπάθειες μου είναι μάταιες,απογοητεύομαι και αισθάνομαι ενοχές.Χθες το υπερβολικό άγχος μου το μετέτρεψα σε έναν γενικευμένο πανικό στο σπίτι και εκσφενδόνιζα απανωτές αρνητικές σκέψεις σε σημείο που η μητέρα μου απηύδησε με τη περίπτωσή μου.Και δε τη κατηγορώ.Μερικές φορές είμαι τόσο παρωπιδική που μόνο το μαύρο υπάρχει για μένα.Αυτό που με αγχώνει περισσότερο με τη σχολή είναι οτι με πιθανή αποτυχία μου σε κάποιο μάθημα,αισθάνομαι κατώτερη από τους συμφοιτητές μου και οτι μένω πίσω σε σχέση με αυτούς,οτι οι υπόλοιποι προχωράνε και εγώ μένω στάσιμη.Δε φοβάμαι ούτε με αγχώνει οτι δε θα τελειώσω τη σχολή,ας πούμε.Δεν τίθεται κανένα θέμα ανταγωνισμού από τη πλευρά μου -ποτέ δεν ήμουν ανταγωνιστική- αλλά στη σχολή μου υπάρχει ένας υποβόσκων ανταγωνισμός που προσωπικά με φθείρει,γιατί δεν είναι του χαρακτήρα μου.Πάντως σχετικά με το μάθημα σήμερα,περισσότερες πιθανότητες δίνω στο να το πέρασα οπότε μόνο αυτό,ανέβασε τη διάθεση μου.Τώρα που σου γράφω είμαι ήρεμη και σχετικά καλά.Χθες κοιμήθηκα 4.30 και ξύπνησα 8 σήμερα.Το πρωί σήμερα ήταν επίσης από τα χειρότερα.Απλά ξύπνησα με το σκεπτικό οτι όταν μια μέρα πάει χάλια,αυτό συνεχίζεται σαν ντόμινο και για τις επόμενες και αν προσθέσεις σε αυτό,το φόβο και το άγχος μην απογοητευτώ από τις επιδόσεις μου,για μια ώρα απλά ξάπλωνα στο κρεβάτι και είχα αποφασίσει οτι δε θα πάω να δώσω.Ε,τελικά με λίγη ώθηση και παρότρυνση πήγα και χαίρομαι για αυτό.Προσπαθώ όσο γίνεται πάντως να κάνω σχέδια για μετά την εξεταστική,αν και μερικές φορές αναρωτιέμαι αν έχω να περιμένω κάτι αληθινά όμορφο από τη ζωή μου και σε τέτοιες σκέψεις βαλτώνω.Τέλος πάντων.Το τελευταίο διάστημα στριφογυρίζει σοβαρά στο μυαλό μου να υλοποιήσω μια σκέψη που υπάρχει αρκετό καιρό απλά σαν σκέψη.Θέλω να κάνω κάτι για εμένα και σκέφτομαι μήπως τολμήσω τελικά να κάνω ένα τατουάζ που έχω στο μυαλό μου.Κάτι πολύ μικρό και μινιμαλιστικό που πιστεύω οτι με εκφράζει.
Σήμερα που έχω ξεφύγει από τη θολούρα του πανικού και του άγχους αρνούμαι κατηγορηματικά τη βοήθεια οποιουδήποτε ψυχολόγου και συμφωνώ απόλυτα που το ορίζεις ως κίνηση απελπισίας.Χθες η σκέψη ενός ψυχίατρου έμοιαζε σαν όαση στο μυαλό μου.Σκεφτόμουν οτι θα έπαιρνα ο,τι και να μου έδινε,από αντικαταθλιπτικό μέχρι διεγερτικό και δε ξέρω 'γω τι άλλο,αν ήταν να φύγει από πάνω μου η μιζέρια και να αντικατασταθεί με αίσθημα ευφορίας και θετικής θέασης των πραγμάτων.Σχετικά με τα ζάναξ,έχω παρατηρήσει οτι με κάνουν πιο υποτονική,τα μάτια μου γίνονται πιο βαριά και το κεφάλι μου μουδιάζει και γίνεται επίσης βαρύ.Δε ξέρω αν βοηθάνε,σίγουρα δε καλύπτουν το κενό μέσα μου,αλλά τα "ζητάω" ξανά τα τελευταία βράδια -λόγω και των μυοχαλαρωτικών ιδιοτήτων τους- σε συνδυασμό με το αλκοόλ.Βοηθάνε σίγουρα στον ύπνο,κοιμάμαι πιο βαθιά αλλά μερικές φορές έχω παρατηρήσει οτι όταν ξυπνάω,το κεφάλι μου το αισθάνομαι ακόμη βαρύ και σαν να βουίζει ή να τεντώνεται κάπως (δε μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς).Αν και αυτό,θα το απέδιδα και σε άλλους παράγοντες γιατί ίσως μου έχει μείνει "κουσούρι" από επαναλαμβανόμενες καταστάσεις που βίωνα τους προηγούμενους μήνες.Το γνωρίζω πάντως οτι είναι θανατηφόρος συνδυασμός ζάναξ-αλκοόλ,βασική αντένδειξη της αλπραζολάμης,αλλά ούτε πίνω σε σημείο να μεθάω ούτε κατεβάζω μια καρτέλα ζάναξ τη μέρα.Αν και το ξέρω πολύ καλά οτι πρέπει να τα αφήσω όλα αυτά για να έχω περισσότερη διαύγεια πνεύματος.
Άκου αυτό : https://www.youtube.com/watch?v=BVMTOhwYQnA . Με ηρεμεί πολύ.Η πρώτη φράση "νύχτα στη πόλη" δημιουργεί μια έκρηξη σκέψεων και εικόνων στο μυαλό μου.Διαφορετικά ακούσματα από αυτά που με έχεις συνηθίσει.
Καληνύχτα psy.Βασικά σκέφτομαι οτι θέλω πολύ να σου πω το όνομά μου,για να με αποκαλείς με αυτό,αλλά με κρατάει το οτι είναι δημόσια τα μηνύματά μου.

[psy_spirit]

ITW! Από τις λίγες φορές που συγχρονιζόμαστε στο φόρουμ! Να πώ την αλήθεια, περίμενα πώς και πώς μήνυμά σου, έστησα σκοπιά στο φόρουμ εδω και ώρες! Με είχε ψιλοαγχώσει το τελευταίο σου μήνυμα. Έχεις καλή επίγνωση του εαυτού σου απ ότι φαίνεται, βοηθάει αυτό στην ανέλιξή σου. Διάβασα το μήνυμά σου και ησύχασα!.. Ελπίζω το βράδυ αυτό να σου κυλίσει πιο ήρεμα... Λοιπόν, θα πάω για ύπνο τώρα γιατί δεν ειμαι συνηθισμένη στο ξενύχτι. Συγχώρεσε τη νύστα μου! :3 Διάβασα όλο σου το μήνυμα και θα σου απαντήσω πιο εκτεταμένα αύριο. Χαίρομαι που είσαι καλά πάντως.
Καλό βράδυ!

[in the woods]

psy_spirit
Το μήνυμα σου μου άφησε μια γλυκειά,όμορφη αίσθηση.Δε μπορώ να μη σε ευχαριστήσω ξανά για το ενδιαφέρον.Να ξέρεις πάντως οτι μου δίνεις δύναμη.Όσο περίεργο μπορεί να ακούγεται αυτό,ισχύει.Εγώ χαίρομαι που μιλάμε.
Θα βάλω λογικά να δω ένα επεισόδιο από τη σειρά.Παρεμπιπτόντως,τελεί ωσα και το δεύτερο κύκλο.

[in the woods]

Καλημέρα psy.Ήθελα απλά να σου πω οτι εδώ και λίγη ώρα έχω βάλεi το little dark age των MGMT, στο repeat,στα ηχεία μου.Από τα αγαπημένα κομμάτια που μου έχεις στείλει.Ειδικά σε high volume,εκτοξεύεται το κομμάτι.Περιττό να σου πω οτι δε χορταίνω να βλέπω και το βίντεο.Μου αρέσει πολύ το darkwave στυλ της μιας από τις κοπέλες στο βίντεο.Άκου λίγο αυτό : https://www.youtube.com/watch?v=vq7ADhsTyko .To βίντεο,η φωνή της,ο ρυθμός,μου φέρνουν στο μυαλό τη λέξη aesthetics.
Εύχομαι να έχεις μια όμορφη μέρα!

[psy_spirit]

Καλησπέρα! Με τιμάς πολύ που ακούς την αγαπημένη μου μουσική! Οι MGMT είναι απ τα αγαπημένα μου συγκροτήματα! Τρελαίνομαι ιδιαίτερα και με το συγκεκριμένο κομμάτι, τα συνθς του είναι από άλλο γαλαξία! Χαίρομαι πολύ και εγώ που μιλάω μαζί σου, κάνουμε πολύ ωραίες συζητήσεις που όσο περνάει ο καιρός συνειδητοποιώ ότι δε μπορώ να κάνω με όλους, οπότε αυτό το κομμάτι είναι ξεχωριστό για μένα. Με εκπλήσσει πάντα η ευγένειά σου, δε πίστευα ότι τα μηνύματά μας θα σε βοηθάγανε τόσο και χαίρομαι πολύ με αυτό! Και εγώ αντίστοιχα νιώθω ότι μπορώ να στραφώ σε σένα και να ανοιχτώ, αν και θα το αποφεύγω όσο μπορώ. Ελπίζω να μη φαίνομαι αγενής, αλλά έχω μάθει πολλά πράγματα να τα μασάω, να τα καταπίνω μόνη μου, δύσκολα θα εμποστευτώ κάποιον ή θα ζητήσω βοήθεια, υποφέρω μόνη μου. Υπάρχει μεγάλος φόβος να μη γίνομαι φορτίο στους άλλους, σε σημείο να υποκρίνομαι και εγώ η ίδια στον εαυτό μου ορισμένες φορές ότι είμαι καλά, ενώ δεν είμαι. Πάντως, με τις συζητήσεις μας από εδώ έχω βοηθηθεί και εγώ σε πολλά κομμάτια της ζωής μου, πάντα μου αρέσε να ανταλλάσσω ιδέες και απόψεις για το κόσμο γύρω μου, με βοηθάει να ῾῾μεγαλώνω῾῾.
Άκυρο αυτό, ξέρω ότι είσαι παιδί του ήλιου, αλλά πώς σου φαίνεται ο καιρός σήμερα; Προσωπικά μου αρέσει πολύ η συγκεκριμένη γκρίζα ατμόσφαιρα που μας τυλίγει σήμερα, τη βρίσκω καθησυχαστική, με μια δόση μελαγχολίας, όπως και η διάθεσή μου σήμερα. Άλλες μέρες μπορεί να ένιωθα να με καταπλακώνει αυτό το γκριζο, σήμερα όμως όχι. Χαίρομαι που σου αρέσει η σειρά, δεν ήξερα ότι είδες τόσα επεισόδια! Νομίζω πάντως ότι όσο περνάει ο χρόνος γίνεται και καλύτερη, δεν φθείρεται όπως άλλες. Rick & morty έχεις δεί ποτέ;
Λοιπόν, σχετικά με τη παραγωγικότητα νομίζω ότι εφόσον δεν είναι μετρήσιμη, είναι σχετική σε κάθε άτομο, υποκειμενική. Εσύ θα κρινες παραγωγικό το παίξιμο της κιθάρας, εγώ το βρίσκω απλά ότι σκοτώνω χρόνο και χασομερώ αντί να διαβάζω, κάτι το οποίο είναι πραγματικά παραγωγικό για μένα. Αλλά καταλαβαίνω πώς το εννοείς και η αλήθεια είναι ότι τέτοια στασιμότητα, να μη κάνω τίποτα παρά να κοιτάζω το ταβάνι όλη μέρα έχω να βιώσω απ τη παιδική μου ηλικία. Ας πούμε απλά ότι ηταν άσχημες στιγμές και δε θέλω να επεκταθώ περαιτέρω από εδώ. Το να μη κάνω τίποτα και να κάθομαι απλά μόνη σε ένα άδειο δωμάτιο, είναι ο θάνατός μου. Νομίζω δεν υπάρχει στιγμή της ημέρας που να μην απασχολούμαι με κάτι, ώρες ώρες νιώθω ότι προσπαθώ να ξεφύγω απ τον εαυτό μου. Πάντως ο διαλογισμός μου αρέσει πολύ! Αλλά πάλι νιώθω ότι είναι μια μορφή απασχόλησης και αυτή.
Το κατάλαβα ότι αυτή η σκέψη ψυχολόγου ήταν περισσότερο σπασμωδική και με λίγη σκέψη. Αντίκρουε όλα σου τα πιστεύω! Χαίρομαι που σήμερα νιώθεις πιο δυνατή και πατάς στα πόδια σου. Νομίζω ότι καλύτερα να προσπαθείς μόνη παρά να διαφύγεις κάπου επειδή φοβάσαι, χωρίς να το θες πραγματικά.
Με τη βουλιμία δεν έχω πολλές γνώσεις, θα ήθελα να σε βοηθήσω αλλά δεν έχω κάποια εμπειρία. Νομίζω θα σε βοηθούσε να έπαιρνες όλα τα καλά στοιχεία και βιταμίνες απ τις τροφές, η μεσογειακή διατροφή αναγχωρίζεται ως η πιο υγιής παγκοσμίως και θα μπορούσε να σε βοηθήσει σε αυτό. Τώρα το σώμα σου είναι σδύναμο, όπως και η ψυχολογία σου και μερική από αυτή τη δύναμη σίγουρα θα έρθει απ τη σωστή διατροφή και άσκηση. Ακούγομαι σαν preacher, αλλά δε μπορώ να μη σου πώ αυτό που νιώθω εγώ ότι είναι σωστό και θα σε βοηθήσει! Βήμα βήμα την ημέρα και θα δεις διαφορά και στη διάθεση. Μόλις νιώσεις καλύτερα, μπορείς να αρχίσεις να σκέφτεσαι πώς να χάσεις κιλά με υγιές τρόπο, γιατί η πείνα και ανορεξία δε βοηθάνε.
Και για να αναφερθώ και στο προηγούμενό σου μήνυμα, θυμάμαι τη μέρα που λες με την απεργεία των μέσων. Έκανα και εγώ 1μιση ώρα να φτάσω στο εργαστήριο, όχι ότι μου βάλανε απουσία, αλλά όταν πήγα να δικαιολογηθώ η απάντηση ήταν ῾Ὅλοι οι άλλοι γιατί ήρθαν στην ώρα τους;῾῾ Μάλλον όλοι οι άλλοι δεν μένουν 10 χμ μακριά απ τη σχολή, όπως εγώ! Τέλος πάντων πολλά μπορούν αν ειπωθούν, δε ξέρω τι αντιπαθώ πιο πολύ, τις παρατάξεις, τους καθηγητές, τα βιβλία τα ίδια. Όλα μου φαίνονται τρύπια και είναι. Προσωπικά σπουδάζω πάνω σε μια επιστήμη που εκτιμώ ιδιαιτέρως από μικρή και με εξιτάρει εγκεφαλικώς. Ευτυχώς δλδ, γιατί δε ξέρω τι άλλο με κρατάει απ το να τα παρατήσω όλα. Δε σκέφτομαι από τώρα για το τι θα ακολουθήσω επαγγελματικώς, νομίζω δε χρειάζεται αυτό που θα σπουδάσω να το ακολουθήσω για τόσα χρόνια μετά.
Λοιπόν, παρόλο που δεν ακούω πολλή ελληνική μουσική, το συγκεκριμένο κομμάτι μου άρεσε, είχε πραγματικά ήρεμη μελωδία, όπως είπες και εσύ. Τα visuals και η μελωδία του τελευταίου κομματιού είναι πραγματικά πολύ ευχάριστη αισθητικά. Μου βγάζει και κάτι ερωτικό, έχει κάτι sensual. Μου βγαίνει αυθεντική χαρά, γνωρίζοντας ότι τα τραγούδια που σου στέλνω δε πάνε στο κενό, κάθεσαι και τα ακούς πραγματικά και δημιουργείς στιγμές με εκείνα! Το εκτιμώ πολύ.
Έχω ΕΡΩΤΕΥΤΕΙ αυτό το κομμάτι https://www.youtube.com/watch?v=RMxNvu8FjYI Μου βγάζει κάτι τρομερά ευάλωτο, παιδικό, γλυκό, αυθόρμητο, μου ξυπνά αναμνήσεις!..
Να χεις και σύ μια όμορφη μέρα!