Φιλία- Μοναχικότητα

[Tania96]

Καλησπέρα!
Θέλω να σας πω ότι έχω το εξής θέμα.
Ενώ μου αρέσει να συναναστρέφομαι με διαφορετικούς ανθρώπους καθημερινά, δεν μπορώ την στασιμότητα και την μονοτονία, βαριέμαι εύκολα να μιλάω κάθε μέρα με τα ίδια άτομα, με κουράζει ωστόσο δεν μπορώ να έχω κοντά μου ανθρώπους για μεγάλο διάστημα, προτιμώ να είμαι μόνη μου και μου αρέσει αυτό.
Γενικά θέλω να έχω παρέες με κοινά ενδιαφέροντα όμως λόγω του κλειστού και ιδιόρυθμου χαρακτήρα μου δεν είμαι και ο πιο εύκολος άνθρωπος.
Δεν είμαι σνομπ, ίσα ίσα μπορεί να φαίνομαι ψυχρή και απόμακρη ουσιαστικά είμαι φιλική.
Ίσως με έχει επηρεάσει το γεγονός πως μέχρι τώρα δεν έχω κάποια ουσιαστική φιλία δημιουργήσει με κάποιο άλλο άτομο καθώς πάντα διατηρούσα τυπικές και μέχρι ένα σημείο φιλικές σχέσεις, όχι πολλά.
Μου φαίνεται πολύ περίεργο να αναφερθώ σε κάτι προσωπικό δικό μου, πάντα είχα λίγα και μετρημένα λόγια με όλους.
Καταλαβαίνω πως ολο αυτο δεν ειναι φυσιολογικο γι αυτο θελω να βελτιωθώ-εξελιχθω σε αυτο το τομέα. Βλέπω άτομα της ηλικίας μου να έχουν παρέες και εγώ ενώ δεν εχω κανενα πρόβλημα να εκφραστώ, να ξεκινήσω τη συζήτηση μου λείπει αυτή η αλληλεπίδραση με τους αλλους.
Ενώ έχω και χομπι, πανεπιστήμιο και γενικά ασχολούμαι εντούτοις πηγαινοέρχομαι έχοντας πει το πολύ 10 κουβέντες με τα άτομα που συναναστρέφομαι.
Ωστόσο δεν έχει σχέση και με το άλλο άτομο? Τι εννοώ? Μου έχει τύχει πάρα πολλές φορές το άλλο άτομο είτε να είναι σνομπ, απομακρο και νομίζει ότι κάτι είναι να πρέπει εγώ να κάνω το 1ο βήμα και ενω καταλαβαίνω οτι δεν προκειται να συνεννοηθώ, μιλαω μόνο και μονο για να μη φαινομαι μονη μου. Ε όλο αυτο με εκνευρίζει και με αποθαρρύνει ακόμα περισσότερο να μην ασχοληθω σοβαρα με κανεναν.
Τέλος εσείς πως αντιμετωπίζετε αυτό το κομμάτι των φιλικών σχέσεων, της δικτύωσης? Ποια ειναι η γνώμη σας?
Ίσως ευθύνεται και η ηλικία των 20ς
Τι πιστεύετε είμαι καλά ή χρειάζομαι ψυχίατρο?
Τι μπορώ να κάνω?

[andreas86]

Εμένα μου έχει τύχει να μην μιλάω λόγο ντροπαλοτητας! Πιστεύω ότι εάν βρεις ένα άτομο που να ταιριάζει η χημεία σας, να έχετε κοινά ενδιαφέροντα, τοτε θα λυθεί η γλώσσα σου!

Εστάλη από [device_name] στο E-Psychology.gr Mobile App

[andreas86]

Άσε που στις μέρες μας κάνεις δεν μιλάει στον άλλον, παίζουμε όλοι με τα κινητά μας

Εστάλη από [device_name] στο E-Psychology.gr Mobile App

[αλεξανδρος_77]

μαλον νομιζεις οτι οι αλλοι μπορουν να κατανοησουν οτι δεν εισαι ψυχρη και απομακρη και τελικα δε το κατανοει κανενας ολα αυτα τα καλα στιχεια που γραφεις δε φαινονται δινεις την εντυπωση ενως κλειστου ανθρωπου που δε πλησιαζεται με τιποτα γι αυτο και σε αντιμετωπιζουν και ετσι.

[Macgyver]

Καλησπέρα!
Ίσως ευθύνεται και η ηλικία των 20ς
Τι πιστεύετε είμαι καλά ή χρειάζομαι ψυχίατρο?
Τι μπορώ να κάνω?

Ως πολυ μεγαλυτερος σου , λεω οτι φταιει η ηλικια σου , φταιει κι η γενια αυτη που ειναι απομωνομενη , σε συγκριση με την δικη μου που υπηρχαν παντου παρεες , και σιγουρα δεν χρειαζεσαι ψυχιατρο , θα βρεις με τον καιρο τις ισορροπιες σου .......

[Magdalinx]

Το να ανοιξεις πραγματικά την καρδιά σου, χωρίς φόβο μην τσαλακωθείς μην προδοθείς μην πέσεις στα μάτια του αλλου και σε λυπηθεί μην χάσεις τον έλεγχο και την παντοδυναμια του εαυτού σου ο οποιος θέλεις να ναι ανεξάρτητος και δυναμικός, δηλαδή το να συσχετισθείς ουσιαστικά με κάποιον άλλον είναι μεγάλη υπόθεση. Θα έρθει στην ώρα του μάλλον.. Πιθανόν φοβάσαι και είναι λογικό μάλλον λόγω ηλικίας γι αυτό επιλέγεις επιδερμικές σχέσεις, οι οποίες όμως όπως βλέπεις δεν σου προσφέρουν τίποτα ιδιαιτερο γιατί δεν σε αγγίζουν. Είναι αναμενόμενο να βαριέσαι τους πάντες. Οι άνθρωποι δένονται με το αμοιβαίο μοίρασμα.. Οταν μοιράζεσαι με κάποιον που εμπιστεύεσαι και σε εμπνεει το πρόβλημα σου γίνεται μισό και η χαρά διπλάσια. Ο συναισθηματικός κόσμος εμπλουτίζεται και παύεις πια να πιο φλατ συναισθηματικά. Αλλα οπως είπα όλα πιθανόν να θελουν τον χρόνο τους

[Tania96]

Λοιπόν, πρώτα από όλα σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας και για τον διάλογο που αναπτύσσεται ώστε να δω και εγω που είμαι λάθος.
Θα συμφωνήσω ότι ίσως δείχνω ότι είμαι κλειστός χαρακτήρας και απόμακρη όμως να σας πω κάτι το προτιμώ.
θα σας αναφέρω κάτι που συνέβη εχθές, βρίσκομαι σε μία ομάδα λόγω μιας εργασίας, ομάδα αυτή αποτελείται απο 20 άτομα. Εγώ από την αρχή μίλησα με κάποια άτομα, επιφυλακτικά μεν αλλά με φιλική διάθεση. Τέλος πάντων η γνώμη που σχηματισα για τα ατομα αυτα δεν ειναι και η καλύτερη πολύ δηθεν, αλλαζονικοί και γενικά πολύ προβολή.
Είδα και εχθες τα υπολοιπα ατομα, απογοητεύτηκα. Τα άτομα αυτά είναι ηλικίας από 20-45 περίπου. Στην αρχή μίλησα με τα ατομα της ηλικιας μου και στη συνέχεια με τα υπόλοιπα άτομα.
Είχα αγχος να είμαι έτσι όπως εγώ θέλω να είμαι και ειλικρινα το μετανοιώνω κάθε στιγμή που αισθάνθηκα έτσι γιατί αυτό που κατάλαβα είναι ότι δεν άξιζε, άλλοι κόσμοι διαφορετικοί από εμένα πολύ επιφανειακοί και δήθεν.
Επειδή είδα τι γινόταν εχθες ελάχιστα ασχολήθηκα για συζήτηση, καθόμουν και διάβαζα κάτι άσχετο στα διαλείμματα, αλλά το προτιμώ από το να μιλάω και να ξέρω ότι μετα θα με θάψουν κανονικότατα και οτι θα με κοροιδεύουν.
Με έχουν θεωρήσει ότι νταξει φυτο είναι σιγά, εμείς είμαστε μπροστά, κουλ και τετοια.
Αυτό θα συνεχιστεί για μεγάλο διάστημα ακόμα υποχρεωτικά λόγω της εργασίας, εμένα αυτό που με κρατάει είναι η εργασία διαφορετικά δεν θα ανεχόμουν κάτι τέτοιο. Από την άλλη όπου και να παω το ίδιο συναντάω. Τυχαίο? Δεν νομίζω
Έτσι και εγώ πήρα την απόφαση να κάνω ότι πραγματικά με ευχαριστεί και με προχωραει παρακάτω. Σκέφτομαι να έχω τυπικές σχέσεις με όλους αφού δεν μπορώ να κάνω κατι άλλο και να προσπαθησω να κοιτάξω το θεματικό κομμάτι και όχι όλο το υπόλοιπο.
Εσείς τι πιστεύετε? Πώς αλλιώς μπορώ να κινηθώ? Σας ρωτώ σαν τρίτους, πιο αντικειμενικοί
Από την άλλη αισθάνομαι ότι ότι και να κάνω εκεί πέρα παρατηρείται από κάποιον, πρέπει να προσέχω και τι λρω γενικά έχω σπαστεί με όλο αυτό, όμως επειδή όπως είπα συνέχεια το ίδιο συναντώ γι αυτό προσπαθώ να το αντιμετωπίσω γιατί έχω διαπιστώσει πόσο αρνητικά έχει επηρεάσει τη καθημερινότητα μου όλο αυτό, άσχημη διάθεση η οποία μεταφέρεται και υπάρχει όλη τη μέρα.
Ακόμη επειδή εμένα μου αρέσει να εκφράζομαι σωστά και να έχω πλούσιο λεξιλόγιο επειδή αυτοί μιλάνε όπως ναναι όταν εγώ μιλάω με ένα διαφορετικό τρόπο έγινε αντικείμενο σχολιασμού τύπου επανάληψη της έκφρασης που είπα και ότι είμαι σοβαρή με διάφορες εκφράσεις προσώπου όταν μιλούσαν σε εμένα.
Όπως καταλαβαίνετε χρειάζομαι τις γνώμες σ

[αλεξανδρος_77]

το πως ειναι ο κοσμος σου δεν εχω καταλαβει ως τωρα

[Tania96]

Πιο απλός
Σε ιδανικές συνθήκες αυτό που εκφράζει είναι να κάνω ως επάγγελμα αυτό που αγαπώ και να μπορώ να προσφέρω στην κοινωνία, να γίνομαι καθημερινά καλύτρρος άνθρωπος μέσω της αυτογνωσίας, να ταξιδεύω, να έχω μια ποιοτική, ισορροπημένη καιημερινότητα και ζωή.
Ούτε ιντριγκες, σχόλια και τέτοια.
Και όσον αφορά στις διαπροσωπικές σχέσεις αυθεντικότητα, ειλικρίνεια, ακεραιότητα και επίσης πολύ σημαντικό άνθρωποι με αυτογνωσία χωρίς να χρειάζεται να καταπιαστουν με άλλους για να φανουν, να αποδείξουν οτι αξίζουν
Ήρεμα και απλά, τίποτα.

[teras]

μα γιατι ομως τους λες ολους δηθεν και σνομπ. δεν γινεται και οι 20 ναναι σκαρτοι. μηπως κατι αλλο παιζει ενδοψυχα?

[Tania96]

Με κάποιους δεν ταιριάζω, αλλα ενδιαφεροντα, αλλη νοοτροπία, καποιοι αλλοι είναι σε μεγαλύτερη ηλικια και η συζήτηση φθάνει μέχρι ενα επίπεδο, κάποιοι άλλοι είναι δήθεν και στον κόσμο τους, άλλοι σαν παρέα από την αρχή γιατί ήταν φίλοι ενα είδος κλίκας οπότε δεν μπαίνεις και ούτε θελω. Αυτά..
Και εμένα μου φαίνεται περίεργο αυτό γι αυτο και το ψαχνω σίγουρα εαν δεν τα επαιρνα τα πραγματα τοσο σοβαρα ουτε που θα με ενοιαζε δεν ξερω ειλικρινα τι κενό θελω να καλύψω

[teras]

αρα τους απορριπτεις ηδη πριν τους γνωρισεις καλα καλα. αν εμπαινα στη θεση της ψυχιατρου μου η επομενη ερωτηση θα ηταν...εχεις φιλους? τι συζητατε? ειστε χρονια φιλοι? :p
λες εισαι φιλικη αλλα πριν απο πανω λες πως βαριεσαι τους ιδιους συνεχεια. η φιλια ομως ειναι κατι διαρκες.

[Tania96]

Πραγματι είναι αντικρουόμενα αυτα που ειπα, αλλά αυτό που συνειδητοποιώ από την συζήτηση είναι ότι επειδή ποτε δεν ειχα δημιουργήσει φιλίες παρα μόνο παρεες και μεχρι ενα σημείο συνηθισα μόνη μου οπότε ουσιαστικά δεν είναι αυτο που πραγματικα θελω αλλά επειδη το βλέπω να συμβαίνει γύρω μου με εκανε να το σκεφτω περισσότερο και να πω ότι ξέρεις κάτι θα μπορούσα να έχω καλές φιλίες όμως ίσως λόγω τραυματικών εμπειριών π.χ ψυχολογικό πόλεμο, επίσης πάντα υπήρχε ενα θεμα όπου και να πήγαινα όχι επειδη απαραίτητα ημουν εγω, παντα εδειχνα τη δυναμική, την ανεξαρτητη, οτι δεν εχω αναγκη κανεναν και τιποτα και ίσως όλα αυτα με οδηγησαν εδω να απορριπτ ανθρωπους γιατι δεν ειναι στα μετρα τα δικα μου και ξερω αργα η γρηγορα οτι κατι δεν θα παει καλα. Οπότε φεύγω πρώτη, ή δεν επιλέγω να μπλέξω.
Δεν δέχτηκα ποτε αυτή την αγάπη που να στο δείχνουν, σε εμένα παντα κυριαρχούσε η λογική και το όριο.
Ειλικρινα επειδη δεν θελω να μπλεκω και αλλους ανθρώπους προτιμώ να μείνω με τον εαυτό μου, να με μάθω καλύτερα, να δω τι θέλω από εμένα και τους άλλους και ύστερα όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.
Πιστεύω πολύ ότι όταν αλλάζεις εσύ ο ίδιος αλλάζουν και τα πράγματα γύρω σου, έλκεις αυτό που θες πραγματικά, αυτό που νοιώθεις, θέλεις σαν να συνομοτεί το σύνπαν για κάποιο λόγο.

[αλεξανδρος_77]

............................

[αλεξανδρος_77]

αρα τους απορριπτεις ηδη πριν τους γνωρισεις καλα καλα. αν εμπαινα στη θεση της ψυχιατρου μου η επομενη ερωτηση θα ηταν...εχεις φιλους? τι συζητατε? ειστε χρονια φιλοι? :p
λες εισαι φιλικη αλλα πριν απο πανω λες πως βαριεσαι τους ιδιους συνεχεια. η φιλια ομως ειναι κατι διαρκες.

για μενα αυτη η ερωτηση δεν ειναι εγκυρη δε γινεται να σε δεχτει καπιος ως φιλο του με το ζορι μπορει ομως να δεχτει οτι ισως τον κατανοεις καλυτερα επειδη ετυχε οι φιλοι δεν ειναι απαρατητοι το να μιλας ομως ειναι και ας τα βλεπεις και αδεια δε πειραζει