Ο μπαμπας μου ηταν διπολικος...
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 3 of 3
  1. #1

    Unhappy Ο μπαμπας μου ηταν διπολικος...

    Καλησπερα σε ολους.
    Η ιστορια μου εχει ως εξης,ο μπαμπας μου(αδυναμια μου) ηταν διπολικος με ψυχωσικα συμπτωματα,η μαμα μου το ηξερε πριν τον παντρευτει και ειχε συμβει επεισοδιο μανιας οταν ειχα γεννηθει εγω,αλλα μετα για μια δεκαετια περιπου ηταν σταθερος με ηπιες φασεις καταθλιψης.

    Οταν εγω ημουν στην εφηβεια ειχε συμβει επεισοδιο μανιας που για εμενα ηταν κατι πρωτογνωρο,δεν ηξερα τι και πως επρεπε να συμπεριφερθω σαν παιδι,προσπαθησα να ειμαι κοντα του,με αποτελεσμα η μητερα μου να θυμωνει πολλες φορες.Ειχαμε πολλες ασχημες στιγμες στο σπιτι και αφου μπηκε σε ψυχιατρειο για καποιους μηνες και ειχαν γινει πολλα χρεη(πιστωτικες καρτες τοτε)μετα ηρθε η καταθλιψη.Αυτο ακολουθησε για πολλα χρονια (+απο την εφηβεια εχω εχω θεμα με διατροφικες διαταραχες)γενικα για να μην μακρυγορω...

    Τα επομενα χρονια τα επεισοδια ηταν ολο και πιο εντονα.3 χρονια μετα,κερδισε λεφτα (αξιολογο ποσο)θα μπορουσε να ξεχρεωσει και γενικα να ξαναπροσπαθησουμε να ειμασται ολοι μαζι οπως παλια...Τελικα ισως ηταν οτι χειροτερο του ετυχε λογω της αρρωστιας του δεν μπορεσε να τα διαχειριστει σωστα και τα εφαγε σε 1-2 μηνες ,κανοντας πολυ κακο στον ιδιο γιατι μπηκε και 4 φορες σε ψυχιατρικη κλινικη εκεινο το διαστημα.Οταν συνειδητοποιησε την κατασταση ηταν για πολυ καιρο σε καταθλιψη.Προπερσι,αποφασι σα να παω να μεινω μαζι του,ομως ,εξαιτιας της ιδιας του της μανας και μιας σχεσης που ειχε,δεν κύλησε ολο αυτο καλα καθως δεν με ηθελαν(τον εκμεταλευονταν οικονομικα),ετσι μετα απο ενα μηνα εφυγα και απο την μανα μου και απο τον μπαμπα μου και μετακομισα μονη μου(δουλευα,παραλληλα σπουδαζα,και τα εβγαζα περα μονη μου).Ειχε,ενα επεισοδιο μανιας εκεινη την χρονια και μετα απο διαφορα που με ειχε πει η μανα μου(οτι συντηρει την σχεση του και το παιδι της) ενω εμενα ηταν λες και δεν τον ενοιαζε,με ειχε στεναχωρησει και δεν μιλουσαμε σχεδον καθολου για περιπου ενα χρονο(δεν εκανε καμια κινηση να με πλησιασει).


    Τον δεκεμβριο του 2016 αυτοκτονησε.Απο τοτε,προσπαθησα πολυ να συνεχισω να δουλευω και να προσπαθω να ειμαι καλα.Αλλα δεν μπορουσα ,πονουσα παρα πολυ,παρατησα δουλεια,σπιτι,σχολη και κλειστηκα στον εαυτο μου,επαθα καταθλιψη (και πλεον καταλαβα οτι ειχα και αλλες φασεις ηπιας καταθλιψης απο ολα τα περιστατικα αυτα παλιοτερα).Για πολλους μηνες ημουν κλεισμενη στο σπιτι και εκλαιγα ,ημουν χαλια,εκανα και συνεχιζω να κανω ψυχοθεραπεια ,με εχει βοηθησει.Πραγματικα ,μου λειπει παρα πολυ,αλλα ξερω οτι για να το εκανε,ο ιδιος ποσο ειχε κουραστει ψυχολογικα,και ολα τα φαρμακα που επαιρνε ποσο τον ειχαν καταπονησει.Δεν ειχε αποδεχτει ποτε την αρρωστια του,γιατι παντα ηταν πολυ δυναμικος και εργασιομανης(οταν ηταν μικρος ειχε δυσκολη παιδικη ηλικια ,δεν ηταν καποιος συγγενης του διπολικος).Εγω,τωρα ειμαι αρκετα καλυτερα ψυχολογικα,αλλα πιστευω οτι ειναι κατι που παντα θα με ποναει γιατι ακομη και που τα γραφω πχ με πιανουν τα κλαματα,ξερω οτι δεν οφελει να σκεφτομαι τι θα μπορουσα να ειχα κανει εγω ,αλλα ολο αυτο ειναι τοσο δυσκολο...


    Ξερω οτι ειναι μια δυσκολη ψυχικη διαταραχη ,αλλα οσοι εχετε παιδια ,καντε το και για εσας αλλα και για τα παιδια σας...να προσπαθειτε να ειστε καλα,μια ζωη την εχετε...
    Η ψυχολογος μου,περα απο την καταθλιψη που ηταν φυσιολογικο να παθω και τις διατροφικες διαταραχες που εχω αντιμετωπισει σε φασεις της ζωης μου,την εχω ρωτησει αν νομιζει μηπως εχω δδ σαν τον μπαμπα μου και μου εχει πει οχι.Βεβαια,ενω ειμαι καλυτερα,διαβαζοντας χθες το ημερολογιο του 2014,διαπίστωσα οτι δεν καταλαβαινα τις συμπεριφορες μου στην διατροφη και τα σημαδια της καταθλιψης,και αυτο ειναι κατι που με ψιλοφοβιζει για το μελλον,γιατι ολα αυτα συνηθως αργεις να τα καταλαβεις...

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2013
    Posts
    1,483
    Εκανες οτι μπορουσες για τον μπαμπα σου και μπραβο σου που προσπαθεις οτι καλυτερο για τον εαυτο σου. Δυστυχως τετοιες παθησεις ειναι δυσκολα αντιμετωπισιμες ειδικα αν ο ασθενης δεν εχει την προθεση να δεχθει την κατασταση του. Η μητερα μου εχει σχιζοφρενεια ποτε δεν το δεχθηκε και ταλαιπωρειται ψυχικα το ξερω, κι εγω δεν μπορω να κανω τιποτα για εκεινη προσπαθω να σταθω στα ποδια μου. Αν δεν θελει η ιδια να καταλαβει δυστυχως δεν μπορω να κανω τιποτα μου πηρε πολλα χρονια να το καταλαβω. Περασα περιοδους καταθλιψης και ενοχων που δεν μπορουσα να κανω το ελαχιστο και η ιδια δεν βοηθουσε καθολου οχι εμενα αλλα τον εαυτο της.
    Το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να προσπαθησεις να λυσεις/ να κλεισεις αυτο το κεφαλαιο της ζωης σου με οσο το δυνατον λιγοτερα καταλοιπα και να προχωρησεις μπροστα για σενα γτ απ οτι φανατζομαι θα εισαι νεα και θα εχεις πολλα πραγματα στη ζωη σου να χαρεις.
    Στου κουφου την πορτα, παρ' την πορτα και φυγε!

  3. #3
    Quote Originally Posted by ftatl View Post
    Εκανες οτι μπορουσες για τον μπαμπα σου και μπραβο σου που προσπαθεις οτι καλυτερο για τον εαυτο σου. Δυστυχως τετοιες παθησεις ειναι δυσκολα αντιμετωπισιμες ειδικα αν ο ασθενης δεν εχει την προθεση να δεχθει την κατασταση του. Η μητερα μου εχει σχιζοφρενεια ποτε δεν το δεχθηκε και ταλαιπωρειται ψυχικα το ξερω, κι εγω δεν μπορω να κανω τιποτα για εκεινη προσπαθω να σταθω στα ποδια μου. Αν δεν θελει η ιδια να καταλαβει δυστυχως δεν μπορω να κανω τιποτα μου πηρε πολλα χρονια να το καταλαβω. Περασα περιοδους καταθλιψης και ενοχων που δεν μπορουσα να κανω το ελαχιστο και η ιδια δεν βοηθουσε καθολου οχι εμενα αλλα τον εαυτο της.
    Το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να προσπαθησεις να λυσεις/ να κλεισεις αυτο το κεφαλαιο της ζωης σου με οσο το δυνατον λιγοτερα καταλοιπα και να προχωρησεις μπροστα για σενα γτ απ οτι φανατζομαι θα εισαι νεα και θα εχεις πολλα πραγματα στη ζωη σου να χαρεις.
    Καλησπερα ftatl,εχεις δικιο,ευτυχως ειμαι αρκετα καλυτερα αλλα υπαρχουν μερες γενικα που με πιανουν οι σκεψεις τι θα μπορουσα να κανω ή γενικα που απλα μου λειπει τοσο και τον εχω αναγκη...Τον βλεπω παρα πολυ συχνα στον υπνο μου και τουλαχιστον δεν ξερω ,νιωθω καλα οταν τον βλεπω γιατι εστω και αυτο ειναι κατι για εμενα...Ναι ειμαι 22,και οταν αλλαξε η χρονια ,σκεφτηκα ποσο δυσκολο ηταν το 2017 και πως εφυγε και τοτε ηταν καπως που ας πουμε οτι ανοιξαν τα ματια μου...και καταλαβα οτι ουτε ο μπαμπας μου θα το ηθελε αυτο,και μονο κακο στον εαυτο μου κανω.Ευχαριστω για την απαντηση σου,δυστυχως αν δεν θελει ο ιδιος καποιος να βοηθησει τον εαυτο του κανεις δεν μπορει να τον βοηθησει...ελπιζω να εισαι καλυτερα και το ιδιο και η μαμα σου.

Similar Threads

  1. Replies: 16
    Last Post: 03-03-2015, 01:51
  2. Ειμαι διπολικος η οχι? Βοηθηστε με σας παρακαλω!
    By VanGogh in forum Διπολική διαταραχή
    Replies: 54
    Last Post: 02-01-2015, 08:01
  3. που είναι ο μπαμπάς?
    By ουμ μαρία in forum Απώλεια, Πένθος
    Replies: 15
    Last Post: 29-05-2012, 01:55
  4. πέθανε ο μπαμπάς μου..
    By broken horse in forum Απώλεια, Πένθος
    Replies: 36
    Last Post: 24-07-2011, 13:22
  5. ο μπαμπάς μου
    By STARAKI_ed in forum Σχέσεις και Επικοινωνία
    Replies: 12
    Last Post: 08-11-2010, 18:18

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •