Παρτακιας.Μιζερος.

[Mauroslosk]

Στην νεα μου δουλεια καθομαι ακριβως διπλα απο τις γλαστρες μεχρι να σχολασω...Παιζω λιγο με το βασιλικο το μυριζω γουσταρω σαν κωλογρια ,επειτα κοιταω την οθονη του κινητου μου...Προσπαθω να ψαχνω πραγματα για να μην με ψαχνουν οι σκεψεις του τυπου κοιτα τον μιζερο δεν μιλα με κανεναν η τι σκατα εχει ο μαλακας 3η ημερα και δεν καυλαντιζει κανεναν τι σκατα γτ εχει ενα μονιμο τονο ευγενειας ασχετος αν η μουρη του ξερναει καταπιεση?Με ενοχλει η μουρη μου και οταν λεω μουρη εννοω το υφος μου που δρα με τροπο που εκεινη την στιγμη σε εκεινο το γεγονος δεν θελω με τιποτα μα με τιποτα να κοιταξει.Και ναι ψυχαναγκαστικα και συνειδητα συμβαινει αυτο που ΔΕΝ θελω με τιποτα...Ειναι ακραιο γτ το νιωθω και στο σωμα μου...Νιωθω Τ Ο Ξ Ι Κ Ο Τ Η ΤΑ και Π Ε Ρ Ι Φ Ρ Ο Ν Η Σ Η χωρις λογο...Χωρις να νιωθω οντως ανωτερος η καλυτερος...Χωρις να θελω να αποδειξω κατι η να πολεμησω καποιον αυτοματος με πολεμαει το ανωριμο εγω μου.Ειναι αληθινο αυτο που συμβαινει και το βλεπω μπροστα μου...Οι μονες κουβεντες ειναι αυτες που θα μου ανοιξουν οι γυρο μου...Και εκει παλι πολυ ψευτοευγενικα εαν σε κατι δεν συμφωνω σαν καλος μαλακας θα το συζητησω σκεπτομενος τους αλλους θα ξενερωσω με εμενα που δεν μπορει να εκθεσει με σιγουρια την αποψη του αλλα κρεμαμενος απο το τι θα απαντησει ο συνομιλιτης μου.
Σε γενικες γραμμες ειμαι κρυοκωλος και νιωθω τοσο απεδευτος με τους ανθρωπους που δεν ξερω αν θα βγει κατι σε καλο μου...
Και το βλεπω ρε γαμοτο αναμεσα μας την εχουμε την αναγκη να δημιουργησουμε εναν ανθρωπο καμπινε που θα αραδιαζουμε την οποια μας σκατοσυμπεριφορα ετσι απλα για χαβαλε.Νιωθω πως θελουν να με φανε ισως γτ ως καινουργιος δεν επειζητω την προσοχη κανενος η αδιαφορω χωρις ομως να εχω κατι με τον οποιον δηποτε..Αλλα παντα υπαρχει και η λαθος μεταφραση που ειναι κατι απολυτος φυσιολογικο...Το 90τα100 αισθανομαι πως θελουν να με φανε με αποτελεσμα να μην σηκωνω αμυνες αλλα να μπενω στον αυτοματο περιμενοντας με ευγενια οτι κατι θα στραβωσει...Περιμενω δλδ σε ολα την ασχημη στιγμη ..
Καθε μερα παω με το σκεπτικο ελα πανε βγαλε το μεροκαματο και ασε τις μαλακιες...Αφου δεν θες να ανοιχτεις τουλαχιστον κοιτα να βγαλεις κανα φραγκο γιατι χρωστας..Ναι μαλακα χρωστας απο εδω και απο εκει σε ******ατικα και εισε μολις 22...Ενω μεσα μου νιωθω τοσο μωρο και φοβαμαι τοσο πολυ να ανταπεξελθω σε αυτα ΠΡΕΠΕΙ χςςςχςχςςς πρεπει ολη σου την ζωη να την μοιρασεις σε εργασιακα κομματια με λιγες στιγμες ετσι λενε λιγες στιγμες χαρας...Επειδη πλεον δεν περιμενω χαρα εχω απογοητευτει τελειως..Επειδη ξερω οτι μετα το κωλομεροκαματο θα γυρισω σε κατι το οποιο δεν με περιμενει τιποτα χαρμοσυνο εκτος απο τον σκυλο μου που περιμενει να τον παω βολτα και να τον ταισω αληθεια δεν ξερω τι με κανει να ελπιζω και να συνεχιζω...Περιμενω να αρχισει κατι?Η τελειωσε?
Αργισα πολυ να συνηδητοποιησω τι θεωρειτε ζωη...Με τα δικα μας δεδομενα εγω αυτο το λεω επιβιωση...Και για να επιβιωσεις εχεις αναγκη εστω κατι που να σου εκδηλωνει αγαπη...Μια στοργη να δινει κουραγιο..Και με της μαμας μου βγαζω εμετικα καταλοιπα και το αποφευγω γτ νιωθω αλλο τοσο χαλιας...Αλλα τα εχω πεταξε ολα αυτα πρωτα πρωτα απο εμενα και ζω εντελως παρασιτικα...
Χιλιο ειπωμενα ειναι ολα που ενω ξερεις οτι δεν διαφερεις σε τιποτα απο τους αλλους και οτι τραβας το ιδιο κοινοτυπο μανικι απο τι αλλη απελπιζεσε ασχημα γιατι συμβαινουν ολα μπροστα σου τα βλεπεις τα νιωθεις...Και το ποιο αστειο??Ποσο μα ποσο ευκολα μπορω να λυσω ενα προβλημα ενος ανθρωπου..Ποσες φορες με εχω πιασει να βρισκω λυσεις σε ανθρωπους που μπορει να με εχουνε κλωτσησει...
Δεν υπαρχει ουτε συμβουλη ουτε λυση στο θεμα μου...Απλα ισως πρεπει να περασω το κομματι του να γινω δλδ οτι δεν ηθελα να φαω σκατα και ο χρονος μια μερα να ισσοροπισει την οποια μου ανωμαλια με συναιπιες βεβαια ασχημες για την πορεια μου...
Δεν με σωζει καμια διαπαιδαγωγηση και καμια σκεψη δεν απενεχοποιει τον εαυτο μου απενταντη στους γονεις μου...
Ξερω και κατανοω το ποσο ηλιθια με μεγαλωσαν αλλα αυτο δεν αλλαζει κατι και ποσο μαλλον αν μιλαμε για κινητρο.

[Έρις]

Μου δίνεις την εντύπωση ότι στη δουλειά σου προβάλεις τα συναισθήματα σου πάνω στους άλλους αρχικά, κι έπειτα επειδή εσωτερικός σου κόσμος βρίσκεται σε κατάσταση ψιλοαπελισίας, ψιλοδίαλυσης μεταφράζεις όλα τα έρεθίσματα που δέχεσαι σε αρνητικά συναισθήματα.
Όταν θέλουμε ή αναζητούμε "χαρμόσυνα" πράγματα στη ζωή μας, δηιουργούμε και ανάλογες συνθήκες για να έρθουν... κι εσύ βρίσκεσαι στη φάση αυτομαστιγώματος...
Έχεις σκεφτεί απλώς να μην σε τιμωρείς....

[Mauroslosk]

Συμβαινει αυτο ακριβως που ειπες...Αυτο ηταν που δεν καταφερα ποτε μου...Να μπορω να κρυβομαι για καλο μου και για τους γυρο μου...
Βολευει να πνιγεσε στα δικα σου...Τι εννοεις να μην με τιμωρω?Οχι δεν εννοω πως φταιω εγω για οτι συμβαινει γυρο μου..Λεω ομως πως οτι περναει απο το χερι μου και καταληγει στου αλλου και δεν γινεται ο αλλος αυτο να το αλλαξει...Ολα τα φιλτραρω με τον δικο μου ασχημο τροπο...Το να τα δω θετικα μου μοιαζει αστειο...Καπως αμηχανο να μην με νοιαζει η να μην με κατακρινω για αυτην την προσωπικοτητα που εχω χτισει...Οποτε απο το να κουραζω εμενα και τους γυρο μου καλυτερα να αδιαφορισω επισης και αυτοι...Μονο που με τετοιες βλεψεις δεν προκειτε να δω τιποτα μα τιποτα...Και οι βλεψεις αλλαζουν οταν αγαπησεις αυτο που εισε...Τι εννοεις πρεπει να αλλαξεις?Επισης δεν νομιζω ολοι οι ανθρωποι να μπορουν να καταφερουν να αλλαξουν...Ειναι τοσα πολλα που δεν γινεται να λεω αερολογιες γιατι οι συνθηκες πανε και ερχοντε...Και δεν ξερω αν εχω διαθεση να την δω ευτυχισμενα και αγαπημενα με ΕΜΕΝΑ...Εγω τι ειναι εγω?Ο κοσμος ειναι γεματο απο εγω εξυπνους εγωιστες η φανταστικους και θυματα...Ετσι ταχω αντιληφθει στο κεφαλι μου δυστηχος.

[Mauroslosk]

Εχω γατζωσει τοσο πολυ σε αυτα που πειρα απο το σπιτι μου που ντρεπομαι και νιωθω εντελως αναξιος να πατησω ποδι..Αφου να φανταστεις μεχρι τα 18 μου δεν ηξερα οτι υπαρχει κοσμος που δεν θελει το καλο μου...Ειναι οι βασεις που εχω και τα θεμελια επισης και οι εμπειριες...Σεβασμος ταπεινοτητα ηταν γιαυτα που παλευαν καπιοι για να εχουνε υσηχο το κεφαλακι τους...Μονο που εξωτερικα ηταν ακριβως οπως τα θελανε εσωτερικα ομως γαμηθηκε οσο δεν παει...Παρανοικες συμπεριφορες ανωριμες και ενα χασιμο μπεσα μιλαω οτι δηποτε σκεφτω νιωθω πως δεν ειμαι εγω...Και οτι δηποτε κανω επισης...Βλεπω πως πρεπει να ταυτιστω με κατι...Απο τα ποιο απλα μεχρι τα ποιο συνθετα...Γλωσσα συμπεριφορας κτλπ...

[Mauroslosk]

Η λογικη χρονο με τον χρονο κανει φτερα!Και απο εκει που ελεγα εφηβεια ειναι θα περασει τα πραγματα φευγουν εκτος πραγματικοτητας κατι που μου δημιουργει ιντριγκα...Το χειροτερο το εχω ξαναπει...Το νιωθω στο σωμα μου και μενω μαλακας το ποσο πολυ αλληλεπιδρουν οι σκεψεις με το σωμα...Ενας αχταρμας ασυμαζευτος να ψαχνει ''τροπους να ανταπεξελθει στις υποχρεωσεις''

[Mauroslosk]

Και πεσμου λιγο τι κανεις?

[Mauroslosk]

Μια μανα που περιμενει να την ζησω.Και μου την λεει γτ δεν κυνηγαω τα φραγκα..Επρεπε να δουλευω 12 ωρες στην ηλικια μου..Ενω της λεω με ενα 600αρι ειμαι ενταξη..Οχι τι ενταξη δεν φτανουν ουτε για δειγμα.-Για εμενα φτανουν ομως...Ξερεις απο τις καταστασεις που πρεπει να την νταντεψω επειδη μου εδωσε το δικαιωμα να ζω...Επισης με τους ανθρωπους μου εχω φτασει σε σημειο αιδιας...

[Mauroslosk]

Μια φλασια που με εκανε να αισθανθω καλυτερα ειναι πως σημερα το φως της ημερας διαρκει 1 λεπτο περισσοτερο..Και καθε μερα τσουκου τσουκου θα φευγει αυτη η σκωτοδινη απο τοσο νωρις...Στο σπιτι που μενω δεν φωτιζεται καλα και εχω θεμα...Το απογευματινο δυλινο ειδικα την ανοιξη με φτιαχνει σε σημειο που ξεχναω και την κανω ψωνιο με την ζωη...

[Xfactor]

Μου δίνεις την εντύπωση ότι στη δουλειά σου προβάλεις τα συναισθήματα σου πάνω στους άλλους αρχικά, κι έπειτα επειδή εσωτερικός σου κόσμος βρίσκεται σε κατάσταση ψιλοαπελισίας, ψιλοδίαλυσης μεταφράζεις όλα τα έρεθίσματα που δέχεσαι σε αρνητικά συναισθήματα.
Όταν θέλουμε ή αναζητούμε "χαρμόσυνα" πράγματα στη ζωή μας, δηιουργούμε και ανάλογες συνθήκες για να έρθουν... κι εσύ βρίσκεσαι στη φάση αυτομαστιγώματος...
Έχεις σκεφτεί απλώς να μην σε τιμωρείς....

to the point... καλυτερη αναλυση και από ψυχολογο

[teras]

ε μα τι σε νοιαζει τι λενε οι αλλοι? εκει εισαι για δουλεια, κανε τη δουλεια και οταν βγεις απο εκει περνα ωραια το χρονο σου. δεν μπορεις να προσαρμοστεις ευκολα ε?

[Έρις]

Όταν σου είπα παραπάνω ότι τιμωρείς τον εαυτό σου, δεν εννοούσα ότι πίστευεις πως για όλα φταις εσύ... εννοούσα αυτό που λες παραπάνω... "ότι όλα τα αντιλαμβάνεσαι με άσχημο τρόπο".... αυτό το θεωρώ αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Τα βλέπεις όλα χάλια, νιώθεις χάλια, πράττεις χάλια.... χάλια μαύρα!
Επίσης, δεν είναι απαραίτητο να αλλάξεις, αν δεν θέλεις ή αν δεν μπορείς... η παραγματικότητα αλλάζει ανάλογα με την οπτική που την βλέπουμε. Νιώθω ότι όλη αυτή η μαυρίλα σου δίνει μία ασφάλεια (η ασφάλεια της ανασφάλειας) και δεν νιώθω πως θέλεις να την αλλάξεις... Θέλεις παραπάνω φως, αλλά ακόμα δεν δείχνεις τη δύναμη να βγεις σε αυτό. Το βασικό είναι ότι το θέλεις... όπως επίσης έχεις χρόνο και να το αποφασίσεις.

[Delmem080319a]

Γεια σου Mauroslosk,
Συμφωνώ με Έρις, αυτομαστιγώνεσαι πολύ και κάνεις έντονη κριτική στον εαυτό σου, ούτε παρτάκιας μοιάζεις από τα γραφόμενά σου, ούτε μίζερος, θα έλεγα ότι έχεις μια δόση ευαισθησίας που σε κάνει να τα παρατηρείς όλα και όλους περισσότερο, τι κάνεις, πως μιλάς, πως σου μιλάνε κλπ πρόσεξε μη γίνει η ευαισθησία, υπερευαισθησία, κάποτε συνειδητοποίησα ότι αυτό γίνεται εμπόδιο στη ζωή οπότε θέλει λίγο έλεγχο. Όσον αφορά τη δουλειά και τη συναναστροφή, είναι που νιώθεις ακόμα καινούριος εκεί, μη νομίζεις ότι οι άλλοι δίνουν τόση σημασία στο τι θα πεις και θα κάνεις, μια δουλειά είναι, μια ψιλοκουβέντα περί ανέμων και υδάτων μπορεί να γίνεται, όπως σε πολλές δουλειές, άμα γουστάρεις μιλάς και συ, άμα δε σου βγαίνει δε χρειάζεται, ειλικρινά δηλαδή δε χρειάζεται ζόρι. Ανάλογα πως θα αισθάνεσαι την κάθε μέρα. Δεν θα απολογηθείς και σε κανέναν, απενοχοποίησε τον εαυτό σου, είναι οκ. Επίσης τώρα μπορεί να μην το καταλαβαίνεις, αλλά γεμίζεις εμπειρία που εργάζεσαι και το ότι βγάζεις τα δικά σου φράγκα είναι σημαντικό, μαθαίνεις να στηρίζεσαι σε εσένα. Εξελίσσεσαι μέσα σε όλα αυτά, δυναμώνεις, με τον καιρό θα το δεις πιο ξεκάθαρα. Και θα νιώσεις και χαρά για όλο αυτό. Σιγά-σιγά όλα αυτά γίνονται, όπως επίσης πιστεύω θα μπορέσεις να διαχειριστείς τα όποια αρνητικά του παρελθόντος, παιδικών χρόνων, εφηβείας, κάποτε γίνεται κάπως πιο εύκολο να τα αποδεχτείς και τότε συνειδητοποιείς ότι το να καταφέρνεις να κάνεις αυτά που κάνεις είναι από μόνο του ένα χαρμόσυνο γεγονός, ειδικά αν πέρασες πολύ δύσκολα χρόνια.
Προσπάθησε να μην αφήνεις να σε πνίγουν οι σκέψεις και όταν πάει να συμβεί αυτό, βόλτα με το σκύλο κατευθείαν, η καλύτερη ψυχοθεραπεία.

[elis]

Προσπαθεισ να εξηγήσεις γτ οι άλλοι είναι οπωσ είναι κ γιατί εσύ είσαι οπωσ είσαι μέχρι τα είκοσι πέντε θα ψαχνεσαι στα τριάντα πέντε θα έχεις βρει τις απαντήσεις όλοι το περνάνε αυτό πάνω κάτω

[Mauroslosk]

Απλα φοβαμαι μην φτασω 35 και ειμαι καταχρεωμενος...Επελεξα και μου δοθηκε η ευκαιρια να γινω ανεξαρτητος μονο που πισω απο εμενα υπαρχουν ανθρωποι οι οπιοι περιμενουν απο εμενα που ειμαι νεος...Και επειδη ξερω πως αυτη η βοηθεια δεν θανε αοριστου χρονου γτ δεν προκειτε αν εξασφαλιστει απο καπου ο οικονομικος πορος νιωθω γελασμενος...Δεν παλευω για εμενα τον ιδιο ποσο μαλλον για τους δικους μου...Κατι το οποιο θελει να περασει ως παραδοση μιας και η γυναικα που με μεγαλωσε εχει το στυλ ολα για τους αλλους..Θεωροντας πως αυτο ειναι σωστο..Μα αυτο που βλεπω ειναι απελπισια και αυτολυπηση...Νιωθει ενοχες εαν παρει κατι για τον εαυτο της αλλα φοβαται να το αποδεχτει γτ ισως τοτε σπασουν ολα...Επισης οταν ξυπναω κανω να ενεργοποιηθω 3 ωρες...Με τα πολλα ειμαι οτι νανε και πρεπει να ανταπεξελθω...Επισης δεν μπορω να μεινω πουθενα.Ολο κατι μου φταιει..Και ολο προσαρμοζομαι στην ρομποτικη που σε θελει αιωνια να δουλευεις για να πληρωνεις και να τρως για να χεζεις...Ειμαι σε φαση που οσοι βλεπουν θετικα την κατασταση μου προκαλουν αποστροφη και οσο τρεφομαι απο τους γυρο μου μενω στασιμος...Εκτος αυτου ειμαι τοσο κυκλοθυμικος που οι αποφασεις που περνω κανουν τον κυκλο τους και αλλαζουν στο αψε σβησε...Ζω ενα παραμυθι δικο μου και δεν ξερω σε ποιον να το ριξω...Νιωθω πως δεν ελεγχω εγω το τιμονι και ακομα και οι ενοιες του στυλ υπευθυνοτητα οργανοση προγραμμα μου μοιαζουν γελοιες...Αυτο που με πεταει παλι εξω ειναι οτι δεν εχω χρονο και χωρο για αλλη αποτυχια διοτι δεν εχω καπου μαλακα να πεσω...Οταν μαζευτουν απλα δεν θα εχω απο που να τα πιασω...
Δλδ με τα πολλα αυτη την στιγμη δεν δοκιμαζω κατι και αν δεν μου βγει να εχω απο πισω μου πορους οικονομικους η οτιδηποτε...Τωρα πρεπει να ανταπεξελθω στις ανυποφορες αυτες για εμενα δυσκολιες...Και η κυρια δυσκολια δεν ειναι τιποτα αλλο απο το ιδιο μου το μυαλο.
Δεν εχω ιδεα πως ειναι να περιμενεις κατι το οποιο το αποτελεσμα του θα φανει μακροπροθεσμα..Οτι πινω και οτι χερομαι ειναι στο εδω και τωρα...

[Mauroslosk]

Επισης αυτη η ανισοροπια εχει αρχισει να με χτυπαει και στο σωμα μου..Με αποτελεσμα να κρυωνω τα ακρα χερια ποδια ειναι μονιμος παγωμενα και τις περισσοτερες εχω ριγος...Επειδη η δουλεια μου με θελει πανω σε ενα μηχανακι βρεξει χιονισει με την ψυχολογια που βλεπω τις καταστασεις ο αερας που με χτυπαει με ποναει...Ειναι αστεια αυτα που λεω αλλα ειναι υπο το πρισμα του εγκεφαλου μου...Το εχω περασει το επιπεδο του τι ειναι ζωη...Και εχω παει ποιο μεσα στο τι θελω εγω εδω...Θελω απο σεπτεμβρη να μπω σε μια σχολη να βαλω ενα νοημα σε αυτην την αιδια και να ασχοληθω με κατι...Ειμαι 3 χρονια στο επαγγελμα του διανομεα και εχω ξενερωσει τοσο οσο...Εχει τσαμπουκα μπολικο γιατι για εναν μισθο που θα στα παει βολτα πρεπει να μιλαμε για 8 και ανω...Και με τετοια ηλιθια ψυχολογια και χαος που υπαρχει μου ειναι ανυποφορο...