Κουράστηκα και θέλω να αποχωρήσω...

[elisabet]

Εσύ έχεις καψουρευτεί ποτέ καμιά; Εντάξει, αυτές δεν θέλανε το κατάλαβα αυτό, αλλά εσύ από την μεριά σου κόλλησες κάποια στιγμή με κάποια; Στα χρόνια του σχολείου πχ ή ως φοιτητής; Είχες και έχεις παρεές λες και γυναίκες, άρα έτυχε ποτέ με καμιά φίλη σου να κολλήσεις αγρίως;

[savatage]

Αν η αντίθετη άποψη δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα τότε δεν θεωρώ τον εαυτό μου απόλυτο, απλά λογικό.

Και πώς εισαι εσυ ο μονος ικανος να κρινει ποια ειναι η πραγματικοτητα? Ενας ανθρωπος με αυτοκτονικες τασεις, δεν εχει καθαρη κριση.

[poema]

Αν η αντίθετη άποψη δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα τότε δεν θεωρώ τον εαυτό μου απόλυτο, απλά λογικό.

Μήπως πιστεύεις ότι είσαι ο Θεός και τα ξέρεις όλα; Μπορείς να αφήσεις έστω μια πιθανότητα να μην έχεις δίκιο σε αυτά που λες και να έχει κάποιος άλλος;

[agnostosgnostos]

Εχω καψουρευτεί μία δύο φορές όταν ήμουν μαθητής και φοιτητής. Ξαναλέω πως δεν βγάζω συμπεράσματα μόνος μου άλλα λαμβάνω υπόψιν τις γνώμες και τις εμπειρίες φίλων και συγγενών. Οντως θεωρώ πως δεν έχω άλλο πρόβλημα πέρα από την ερωτική μοναξιά, πραγματικά δεν έχω παράπονο από τίποτα άλλο στην ζωή μου και ούτε μου έχει εκφράσει κανείς κάτι, τι να κάνω να δημιουργήσω ψεύτικα προβλήματα έτσι ώστε να τα προβάλλω ως πιθανές αιτίες για να αποφύγω το να κοιτάξω την αλήθεια καταπρόσωπα;

[poema]

Εχω καψουρευτεί μία δύο φορές όταν ήμουν μαθητής και φοιτητής. Ξαναλέω πως δεν βγάζω συμπεράσματα μόνος μου άλλα λαμβάνω υπόψιν τις γνώμες και τις εμπειρίες φίλων και συγγενών. Οντως θεωρώ πως δεν έχω άλλο πρόβλημα πέρα από την ερωτική μοναξιά, πραγματικά δεν έχω παράπονο από τίποτα άλλο στην ζωή μου και ούτε μου έχει εκφράσει κανείς κάτι, τι να κάνω να δημιουργήσω ψεύτικα προβλήματα έτσι ώστε να τα προβάλλω ως πιθανές αιτίες για να αποφύγω το να κοιτάξω την αλήθεια καταπρόσωπα;

Όχι να μην δημιουργήσεις ψεύτικα προβλήματα. Να ακούσεις αυτά που σου λένε εδώ ότι μπορεί να έχεις, να αναρωτηθείς και να το ψάξεις. Να μην τα απορρίπτεις από την αρχή, εφόσον δεν είσαι θεός μπορεί να κάνεις κάπου λάθος. Και μπορεί να κάνουν και οι φίλοι σου και η οικογένεια σου λάθος. Ούτε αυτοί είναι αλάνθαστοι.

[kozchr]

Γνωστέ άγνωστε μπορώ να καταλάβω άνετα το πως νιώθεις. Η γνώμη μου είναι απλή. Νιώθεις totally fucked up στο συγκεκριμένο κομμάτι της ζωής σου και είναι απόλυτα λογικό. Ειχα διαβάσει κάποια στιγμή το προηγούμενο θέμα σου αλλά έχει κλειδωθεί και δεν μπορούσα να σου απαντήσω εκεί.
Εγώ δε θα σου χαϊδεψω τα αυτιά λέγοντας σου ότι μπορεί να έρθει κάποια στιγμή που θα βρεις και εσύ, κάποια να σε θέλει κτλ.
Ναι είναι πολύ πιθανό και εσύ, όπως και εγώ αλλά και μερικές χιλιάδες ακόμη άνθρωποι στον κόσμο να μην βρουν ποτέ ταίρι και να πεθάνουν μόνοι τους. Η αλήθεια σου είναι αυτή ακριβώς που αντικρύζεις κάθε φορά που κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέπτη. Και σε όποιον ψυχολόγο/ψυχίατρο/ψυχοοτιδήποτε πας με προσδοκίες να σου βρει τρόπο να "βγάλεις γκόμενα" και αρχίσεις να του λες, ότι γιαυτόν τον λόγο και μόνο ήρθες στην πόρτα του και γενικά του περιγράψεις μια ζωή κατά τα άλλα μια χαρά, δηλαδή με φίλους, μια καλή σχετικά δουλειά κτλ, αν είναι τίμιος θα σε στείλει σπίτι σου.. Αντε ισως να προσπαθήσει να κάνει καμμιά προσπάθεια και μετά σπίτι σου..
Η συμπεριφορά σου, αυτό που βγάζεις σε αυτό το θέμα είναι απόλυτα φυσιολογική κατ`εμε. Και θεωρώ ότι εδώ μέσα και σε αυτό το θέμα και στο άλλο που άνοιξες αρχικά, υπάρχουν άτομα που θα σου πουν ότι η ζωή είναι ωραία κτλ και χωρίς ταίρι αλλά έχουν ήδη ταίρι και αν γίνει καμμιά στραβή και χωρίσουν, θα έρχονται εδώ και ίσως να σκέφτονται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο με σένα.. Αυτοκτονία επειδή έχασαν τον "ερωτα της ζωής" τους...
Στο πρώτο θέμα πήγες να ξεγελάσεις τον εαυτό σου θεωρώ και να το παίξεις ανετούμπα και καλά, ότι δεν έχεις καταρρεύσει ακόμη αλλά ούτε εσένα τον ίδιο, δεν κατάφερες να πείσεις και είναι απόλυτα λογικό.
Μαγική λύση στο πρόβλημα σου δεν υπάρχει. Το μόνο που θα σε "σώσει", είναι καθαρή τύχη και σύμπτωση. Τίποτε άλλο..
Και φυσικά κατά την γνώμη μου όταν το πρόβλημα είναι ερωτική αγάπη και μόνο, που ναι μπορεί χαλαρά ένας άνθρωπος να είναι ικανοποιημένος απο τους άλλους τομείς της ζωής του και επειδή ζει μέσα σε μια κοινωνία όπου υπάρχουν πολλοί άνθρωποι μπορεί συγκριτικά με άλλους να είναι ανεξάρτητος, να έχει καλύτερη δουλειά, περισσότερα χρήματα και να τραβάει ζόρι στο να βρει ταίρι και άλλος να είναι τελείως άεργος, --> το διαχωρίζω από το άνεργος γιατί έχει τεράστια διάφορα, να μην έχει καμμιά "θεϊκή" εμφάνιση και να έχει μια χαρά γυναίκα.
Και οι γονείς και οι φίλοι κτλ, τι στήριξη να σου δώσουν? Πως να σου την δώσουν? Οι γονείς σου ότι και να σου πουν, όταν πέφτει το βράδυ και πάνε μαζί και ξαπλώνουν στην κρεβατοκάμαρα τους, δεν μπορούν να καταλάβουν πραγματικά εσένα και τον κάθε εσένα που στην ηλικία που σε τεκνοποίησαν εσύ κοιτάς μόνος το ταβάνι. Το ίδιο και οι φίλοι, κολλητοί κτλ που έχουν ταίρι και μπορούν άνετα να δίνουν "ανέξοδες" συμβουλές τύπου "έλα μωρε, μια χαρά παιδί είσαι, κάποια θα βρεθεί και για εσένα" κτλ που τις δίνουν απλά για να τις δίνουν... Ανετά μπορώ να σε πιστέψω ότι οι γύρω σου, σε θεωρούν στην πραγματική ζωή μια χαρά άτομο. Καλό παιδί, καλό ακροατή, εργατικό, έξυπνο, πραγματικό "διαμάντι" που όποια σε "πάρει" θα είναι τυχερή και άλλα τέτοια. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι όσο και αν τα έχεις αυτά όντως και εκτιμάσαι από τους γύρω σου ως άνθρωπος και χαρακτήρας, στην ερωτική αγάπη τα πράγματα μπορει να είναι ελαφρώς διαφορετικά.. Και να αναρωτιέσαι τι στην ευχή φταίει. Και θα σου πω και εγώ ότι δεν θεωρώ ότι φταίει η εμφάνιση σου.
Αλλά αντί για παρηγοριά, θεωρώ πως σου ρίχνουν αλάτι στην πληγή.
Και η πληγή αυτή από κάποιο σημείο και μετά, δε κλείνει έτσι. Η μόνη σου λύση πέρα απο την αυτοκτονία? Συμβιβάσου με αυτό που είσαι και μπορείς να είσαι και ήλπιζε ότι κάαααααποιααα στιγμή κάτι μπορεί να αλλάξει.

[little]

kozchr μ'αρεσε πολύ η απάντηση σου! να μπαίνεις πιο συχνά να γράφεις :p

[kozchr]

little σε ευχαριστώ. Δυστυχώς για εμένα στο παραπάνω κείμενο μίλησε η "εμπειρία" στις αποτυχίες όλων αυτών των χρόνων και το feedback που παίρνω απο τους γύρω μου. Πέρασα και εγώ απο τα στάδια του γνωστού-άγνωστου.Απο την θλίψη,στην αδιαφορία,στο να κάνω ένα σωρό άλλα πράγματα για να μην σκέφτομαι την κατάσταση μου στο κομμάτι αυτό,στις τόσο αρνητικές σκέψεις που με οδήγησαν να σκέφτομαι αυτοκτονικά (εμένα αυτό με έπιασε στα 35 μου) και εν τέλει στην συναισθηματική υπερφαγία που ήταν το "καμπανάκι" για να ζητήσω βοήθεια από ψυχολόγο στα 37 μου και τώρα πια κοντά στα 2 χρόνια μετά και έχοντας επιστρέψει στα κανονικά μου κιλά, περνάω μια φάση μεταξύ αδιαφορίας και συμβιβασμού στο συγκεκριμένο κομμάτι. Ναι δεν θα πω ότι δεν με νοιάζει καθόλου γιατί θα είναι ψέμα αλλά δεν με παίρνει πλέον από κάτω σε σημείο να θέλω να αυτοκτονήσω.
Κάνω τις βόλτες μου, κάνω ψυχοθεραπεία, δουλεύω, ασχολούμαι και πάλι με το χόμπυ μου που είναι η τεχνολογία και έχει ο θεός που λένε.
Ειναι σαν να έχω συνειδητοποιήσει πια ότι κάποιοι άνθρωποι θα είναι fovever alone και αυτό είναι δύσκολο να αλλάξει.

[savatage]

koz, αν θελεις τη γνωμη μου κακως ενιωσες οτι ταυτιζεσαι με τον αγνωστογνωστο.
Δε θελω ομως και δεν πρεπει να μπω σε λεπτομερειες στο νημα του.