Ξέρω το μέρος που θέλω να πάω, αλλά δεν ξέρω τον σωστό δρόμο... - Page 2
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 2 of 3 FirstFirst 123 LastLast
Results 16 to 30 of 38
  1. #16
    Member
    Join Date
    Aug 2008
    Posts
    32
    Μολις τωρα διαβασα το θεμα σου αγαπημενη μου Νεκταρια. Ξερω οτι εχει περασει ενας μηνας πουεχεις γραψει και η απαντηση μου ερχεται πολυ αργοπορημενη αλλα το θεμα σου με αγγιξε και με πονεσε πολυ γιατι εχω δει αρκετες ιστοριες φιλων μου η και απλα γνωστων μου γυναικων σχετικες με τη δικη σου.
    1)Ο συζυγοςσου μπορει να ειναι καλος πατερας αλλα δειχνει να ειναι ΑΠΑΙΣΙΟΣ συζυγος
    2)Ηταν απαραδεκτος που δε σε προστατευσε οταν ο πατερας του ηρθε και ξεστομισε αυτα τα απαραδεκτα πραγματα που σου ειπε.Αυτο δειχνει οτι ο συζυγος σου δεν εχει ως προτεραιοτητα τη δικη σας οικογενεια αλλα τους γονεις του.
    3)δεν ειναι ο πρωτος μαμακιας , υπαρχουν πολλοι (αν αυτο σε παρηγορει). Προφανως ο ανθρωπος δεν εχει συνηδητοποιησει οτι εσεις οι τεσσερεις εχετε τη δικη σας οικογενεια και οι γονεις του δε χωρανε μεσα σε αυτη. Γιατι απ οτι φαινεται οι δικοι του τον κανουν οτι θελουν, απο τα λιγα που εγραψες μαλλον τον επηρεαζουν πολυ, σαν να ειναι η μαριονετα τους (κατα τα αλλα τον χαρακτηρισες ως ... ισχυρο χαρακτηρα???).
    Για περισσοτερα μπορει να κοiταξεις στο u2u

  2. #17
    Member
    Join Date
    Aug 2008
    Posts
    32
    Μαλλον εγραψα κατι που δεν ισχυει!! οχι, δεν εννοω γι αυτα που εγραψα για το συζυγο σου αλλα για το γεγονος οτι μπερδευτηκα με τους μηνες!! Ειχα την εντυπωση οτι εγραψες πριν ενα μηνα (19-8-08) αλλα εγραψες πριν λιγες μερες για το θεμα σου. Any way, φιλακια πολλα, ελπιζω να μη χρειαστει να αφησεις το γαμο σου αλλα πανω απο ολα ελπιζω να μεινεις στο γαμο σου υπο αλλους ορους και συνθηκες

  3. #18
    Member
    Join Date
    Sep 2008
    Posts
    63
    alexiaf καταρχάς σ\'ευχαριστώ για την απάντησή σου. Σαν σύζυγος ο άντρας μου, υπό την έννοια να δίνει χρήματα για να καλυφθούν οι ανάγκες των παιδιών και του σπιτιού, είναι εξαίρετος και απόλυτα υπεύθυνος. εδώ όμως τίθεται το θέμα του συντρόφου, του ανθρώπου που θεωρείς ότι σε συμπληρώνει, σε στηρίζει και είναι εκεί για σένα και τις συναισθηματικές σου ανάγκες. Αυτό δεν υπήρξε ποτέ και πιστεύω ότι είναι κάτι που καλλιεργείται από την δική του οικογένεια η οποία δεν πολυκαταλαβαίνει από αυτά τα πράγματα. Είναι δηλαδή άνθρωποι που μπορούν κάλλιστα να υποστηρίξουν ότι αφού είναι καλός μπαμπάς, αφού κοιτάει το σπίτι του, αφού δεν γυρνάει με άλλες γυναίκες, δεν χαρτοπαίζει ή δεν έχει άλλους εθισμούς, είναι ότι καλύτερο μπορεί να συναντήσει μία γυναίκα. Ήθελε να είμαι ένα πανομοιότυπο αντίγραφο της μαμάς του, η οποία δεχόταν στωϊκά όλες τις άσχημες συμπεριφορές του μπαμπά του χωρίς να εκφέρει άποψη ή γνώμη αφού ήταν τιμή της που φέρει το όνομα του. Μιλάμε για μία κλασική Κρητική οικογένεια, που μεγάλωσε τα παιδιά της με το σκεπτικό ότι ο άνδρας είναι ο στυλοβάτης του σπιτιού, ότι μόνο οι δικές του ανάγκες είναι οι σημαντικότερες, ότι αυτός έχει πάντοτε δίκιο στα πάντα και η δική του γνώμη πρέπει να είναι η κατευθυντήρια γραμμή για την μακροημέρευση της οικογένειας. Του είχα αναφέρει πάμπολλες φορές ότι εγώ και τα παιδιά μας είμστε πια η οικογένειά του και όλοι οι υπόλοιποι είναι απλώς συγγενείς του, εγω τουλάχιστον αυτό ακολουθούσα με την δική μου οικογένεια, οι οποίοι απο την φύση τους γενικά είναι πολύ διακριτικοί άνθρωποι και δεν επενέβησαν ποτέ στην οικογένειά μου. Είναι κάποια δεδομένα που μπορεί απλά ν\'ανατραπούν για λίγο υπό την πίεση της πιθανής αποχώρησής μου, παρά ν\'αλλάξουν ριζικά. Ο τρόπος που γαλουχηθήκαμε δεν αλλάζει ποτέ. Φυσικά και δεν το απαίτησα ποτέ αυτό από τον άντρα μου (πιθανώς όμως θα έπρεπε να ήμουν πιο αμείλικτη)..ζητούσα απλώς να μπορέσει να καταλάβει ότι κι εγώ είμαι άνθρωπος με λιγοστές υλικές απαιτήσεις αλλά με μεγάλες συναισθηματικές ανάγκες. Και τώρα το μόνο που τρέμει δεν είναι μήπως με χάσει, αλλά όπως δήλωσε, δεν θέλει να γίνει ποτέ επισκέπτης στα παιδιά του. Δεν ξέρεις πόσες φορές μ\'έκαναν οικογενειακώς να νιώσω ότι ήμουν απλώς το μέσον της διαιώνησης του ονόματός τους, παρά ένας άνθρωπος με λόγο, άποψη και θέση.
    Υ.Γ. αυτό το u2u τί ακρβώς είναι?

  4. #19
    Member
    Join Date
    Aug 2008
    Posts
    32
    αν βρεις το u2u (το u2u ειναι κατι σαν εμαιλ κατω απο καθε απαντηση που δινουμε εδω στο φορουμ, υπαρχει διπλα στο profile kai sto find, κανεις κλικ στο u2u και μετα στα εισερχομενα σου) θα δεις οτι αυτο που σου εγραψα ειναι οτι ο συζυγος σου δεν ειναι καλος ως συζυγος κατα την αποψη μου. και φυσικα αυτο που εννοω ειναι οτι καλος συζυγος δεν ειναι αυτος που φερνει λευτα στο σπιτι τοσο οσο αυτος που πανω απο ολα βαζει την γυναικα του καθως και την οικογενεια πουδημιουργει μαζι με τη γυναικα του.
    Μα ο ανδρας σου ετσι οπως τα γραφεις, συγνωμη αλλα ειναι απαραδεκτος: χρησιμοποιει εσενα ως παιδοποιητικη μηχανη γιατι? γιατι να χαρουν οι γονεις του με τη \"συνεχιση του ονοματος\". Μα επρεπε να το καταλαβω οτι ειναι απο κρητη, εχω καταγωγη απο αυτο το νησι αλλα ευτυχως μενω αθηνα. Τοση φαλλοκρατικη στενακεφαλια μαζεμενη μονο εκει την εχω συναντησει!
    σου κανω copy paste μερος αυτων που σου εγραψα στο u2u σε περιπτωση που δε καταφερεις να το βρεις

    \"Να μην αφηνεις τους αλλους να σε υποτιμουν. Προσπαθησε να αλλαξεις και να δειξεις ότι η ανασφαλης και αδυναμη Νεκταρια δεν υπαρχει πια. Δειξε τους λιγο τσαμπουκα παραπανω, δειξε τους ότι εισαι δυναμικη κι ότι αν χρειαστει μπορεις να πατησεις στα ποδια σου (το ότι εχεις δουλια και εισαι οικονομικα ανεξαρτητη είναι μεγαλο προσον. Το ότι ο ανδρα σου αγαπει πολύ τα παιδια του είναι επισης θετικο). Εχω την εντυπωση ότι σε υποτιμουν διοτι ξερουν ότι αν φυγεις θα φυγουν μαζι σου και τα παιδια . Και αυτό είναι κατι στο οποιο θα τρεμουν σαν ιδεα.
    Για παραδειγμα, αν σου ξανακανει φασαρια σχετικα με το φαγητο και το αλατι μην το αφησεις να περασει ετσι. Παρε το φαγητο και πετα το επιδεικτικα στα σκουπιδια και πες του να μαγειρεψει αυτος αν νομιζει ότι θα τα καταφερει καλυτερα.
    Ειμαι πολύ ευαισθητοποιημενη σε τετοιου ειδους θεματα και να ξερεις κατι ακομα: δεν εισαι υπερβολικη, και δεν εισαι ουτε η πρωτη ουτε η τελευταια που της συμβαινουν αυτά τα πραγματα. Εχει γινει «μοδα» δυστυχως, τα ζευγαρια να χωριζουν λογω τριτων και κυριως λογω της ανικονοτητας και της αδυναμιας του ανδρα να βαλει καποια ορια, να διαχωρισει την οικογενεια που παει να δημιουργησει από την παλια του οικογενεια, και να προστατευσει τη συζυγο του από κακοβουλα σχολια και παρατηρησεις .

    Να ξερεις ότι ηδη εχεις αποκτησει μια καινουργια φιλη. Ελπιζω να καταφερεις να σωσεις το γαμο σου αλλα ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ.\"

  5. #20
    Member
    Join Date
    Sep 2008
    Posts
    63
    αλήθεια alexia...πιστεύεις ότι μπορεί να σωθεί ένας γάμος όταν νιώθεις τόσο άδεια συναισθηματικά για τον άλλο? Μπορείς να ανακτήσεις τα παλιά συναισθήματα με κάποιον τρόπο...? Εγώ είμαι η πρώτη που πονάω γι\'αυτόν τον χωρισμό...και πονάω γιατί θα ήθελα απίστευτα να συγκαταλέγομαι σε αυτές τις γυναίκες που έχουν μία ευτυχισμένη οικογένεια και όχι απαραίτητα τον τέλειο σύζυγο, γιατί κανείς δεν είναι τέλειος, αλλά τουλάχιστον να μπορούν τον ν\'αποκαλούν \"αγαπημένο\" (αυτό το άκουσα σήμερα από μία γηραιά κυρία που ήρθε από το γραφείο και μέσα σε όλα μου είπε με δάκρυα στα μάτια για την απώλεια του αγαπημένου της πριν από 12 χρόνια)....θα ήθελα τόσο πολύ να υπήρχε ένα μαγικό φίλτρο που να με κάνει να τον ξαναδώ όπως κάποτε....γιατί μόνο σε κάτι τέτοιο εναποθέτω πια τις ελπίδες μου....όλα είναι νεκρωμένα....και αυτό που με πονάει περισσότερο ξέρεις πιο είναι..? η πιθανότητα του να ευτυχίσει μετά από μένα...και δεν το λέω από άποψη ζήλειας, αλλά με πόνο ψυχής...δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις, αν και νομίζω πως ναι...

  6. #21
    Banned
    Join Date
    Oct 2007
    Posts
    2,515
    nektaria, είναι όλα νεκρωμένα γιατί έχεις απογοητευτεί. Το θέμα δεν είναι να τον ξαναδείς όπως κάποτε (μέσα από τα φίλτρα των δικών σου επιθυμιών), αλλά όπως πραγματικά είναι και να αποφασίσεις αν πέρα από τα παιδιά υπάρχει κάποια κοινή βάση.

    Το ότι έχετε δύο πολύ μικρά παιδιά δεν είναι καθόλου αμελητέο. Σημαίνει πως η μεταξύ σας επικοινωνία τουλάχιστον στα θέματα που τα αφορούν χρειάζεται να είναι καλή για πολλά χρόνια ακόμα. Αν και δεν είμαι καθόλου της άποψης να μένει κανείς μέσα σε μια σχέση που δεν τον ικανοποιεί, είμαι επίσης της άποψης να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας. Και οι ανάγκες των παιδιών, που ως ενήλικες αποφασίζουμε να φέρουμε στον κόσμο, είναι διαφορετικές από τις δικές μας ανάγκες.

    Το πρόβλημα εδώ είναι ότι τις δικές σου ανάγκες δεν τις ικανοποίησες ποτέ. Και υπεύθυνος για αυτό δεν είναι ο άντρας σου, αλλά εσύ. Καταλαβαίνω ότι θα ήθελες τη συμπαράσταση και την κατανόησή του, αλλά είναι δική σου ευθύνη να ενδυναμώσεις τον εαυτό σου και όχι υποχρέωση των άλλων.

    Η ανασφαλής, αδύναμη, υποχωρητική Νεκταρία που δεν έχει λόγο άποψη και θέση είναι ο εαυτός σου και όχι δημιούργημα του συζύγου και της οικογένειάς του. Αν κάποιος σε σπρώξει να πέσεις στο γκρεμό, φταις και εσύ που στέκεσαι στην άκρη. Πιθανώς να πεις ότι ‘μα θα έπρεπε να με τραβήξει προς τα μέσα, να με προστατεύσει αν νοιάζεται για εμένα’. Ξέρεις ποιος θα το έκανε αυτό; Ένας πατέρας για το παιδί του. Εσύ όμως δεν είσαι παιδί. Μήπως λοιπόν Νεκταρία οι προσδοκίες που έχεις από το σύντροφο είναι παρόμοιες με τις προσδοκίες ενός παιδιού από τους γονείς του; Εξάλλου αυτό σε τράβηξε κοντά του, το ότι ήταν ‘ισχυρός’ και μπορούσες να βασιστείς πάνω του. Βλέπεις ότι αυτό το χαρακτηριστικό συνεχίζει να το έχει γι’ αυτό και είναι καλός στο ρόλο του πατέρα.

    Το αν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στη σχέση με έναν ενήλικα, θα το διαπιστώσεις αν κι εσύ γίνεις (συναισθηματικά) ενήλικας. Και ενήλικας δεν είναι ούτε αυτός που υποχωρεί, ούτε αυτός που δείχνει ‘τσαμπουκά’ σαν αντίδραση στις φωνές και την κριτική.

    Ασχολήσου λοιπόν με τον ενήλικο εαυτό σου και αδιαφόρησε για τις προσπάθειες των άλλων να σε κρατήσουν στη θέση του παιδιού. Κάνε όσα μπορείς και όπως τα ξέρεις μέσα στο σπίτι και μείνε ήρεμη στην κριτική. Κοίτα πώς θα μπορούσες να αναπτύξεις τα ενδιαφέροντά σου, να ενισχύσεις την αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθησή σου και αν δεις ότι δεν θέλεις με τίποτα να παραμείνεις σε αυτό το γάμο, να σχεδιάσεις πολύ προσεκτικά τα επόμενα βήματά σου.

  7. #22
    Member
    Join Date
    Aug 2008
    Posts
    32
    Νεκταρια ναι, πιστευω οτι μπορεί να σωθεί ένας γάμος όταν νιώθεις τόσο άδεια συναισθηματικά για τον άλλο, γιατι νομιζω οτι το γεγονος οτι νοιωθεις τοσο αδεια συναισθηματικα ειναι αναστρεψιμο. Δηλαδη αν καποια πραγματα που σε στεναχωρουν και σε προβληματιζουν στη συμπεριφορα του ανδρα σου αλλαξουν τοτε θα αλλαξουν και τα αρνητικα συναισθηματα που ισως αυτη τη στιγμη νοιωθεις για αυτον. Και αυτο το πιστευω απο τα λεγομενα σου δηλ. \"είμαι η πρώτη που πονάω γι\'αυτόν τον χωρισμό\" ή \"πιθανότητα του να ευτυχίσει μετά από μένα...και δεν το λέω από άποψη ζήλειας, αλλά με πόνο ψυχής\". Αυτες οι φρασεις δειχνουν οτι μαλλον εχεις ακομα συναισθηματα για αυτον τον ανθρωπο ακομα κι αν εσυ τωρα λογω της μεγαλης απογοητευσης που νοιωθεις θεωρεις οτι ενδεχομενως εισαι αδεια συναισθηματικα. Μηπως ενας διαλογος με τον ανδρα σου (ενας ειλικρινης με καλη διαθεση διαλογος) σας βοηθησει στο να αλλαξατε πραγματα στη σχεση και στη συμπεριφορα σας και τους δυο (και ειδικα αυτον?) πιστεψε με, εχω την εντυπωση οτι αν αλλαξουν καποια πραγματα που σου δημιουργουν ολη αυτη την απογοητευση τοτε θα \"γεμισεις\" παλι συναισθηματικα. Εκτος, αν εισαι απολυτα σιγουρη οτι τιποτα δεν προκειται να αλλαξει .... αλλα και παλι, ακομα κι αν νοιωθεις ετσι, σκεψου, τι εχεις να χασεις????? με εναν διαλογο μεταξυ σας η θα φτιαξουν τα πραγματα ή το πολυ πολυ να μεινουν στασιμα.... προσοχη, αμα επιδιωξεις τον διαλογο, μην δειξεις εντονα συναισθηματα (πχ οργης, αγανακτησης κτλ. μην ξεχνας οτι πολλα δεινα ερχονται απο το οικογενειακο του περιβαλλον...) προσπαθησε να του μεταδωσεις την απογοητευση που νοιωθεις, δινοντας του επιχειρηματα αλλα με ηρεμη και θετικη διαθεση (δηλ. του στυλ οτι συζηταμε καποια θεματα με σκοπο και στοχο να βρουμε λυσεις οχι να αρχισουμε να ριχνουμε ευθυνες ο ενας στον αλλο)

  8. #23
    Member
    Join Date
    Sep 2008
    Posts
    63
    οι πληροφορίες που ανέφερα στο πρώτο μου μήνυμα, ήταν κάπως διεξωδικές και χαρακτήριζαν κυρίως το τελευταίο στάδιο αυτής της σχέσης. Η ιδεολογία μου και οι αξίες με τις οποίες έχω γαλουχηθεί, χαρακτηρίζονται κυρίως από το συναίσθημα της δικαιοσύνης και της κατανόησης των αναγκών του άλλου σε τέτοιο βαθμό που να θυματοποιούμαι εγώ η ίδια. Είναι τρελές οι απόψεις διάφορων γνωστών και φίλων για το τί είναι το καλύτερο που πρέπει να κάνω για να σώσω αυτή τη σχέση. Οι περισσότερες μάλιστα κινούνται γύρω από το σκεπτικό του να βρω κάτι στην απ\'έξω για να καλύπτω τα συναισθηματικά μου κενά και να κρατήσω και τον γάμο μου σε καλό επίπεδο. Μα αυτό μου είναι αδιανόητο...αν οι ανάγκες μου κινούνταν στο επίπεδο του σεξ και μόνο, ίσως και να το δεχόμουν, όμως πώς είναι δυνατόν να δεθώ συναισθηματικά με κάποιον άλλο και να καλύπτω το κοινωνικό μου προφίλ πίσω από έναν ουσιαστικά νεκρό γάμο; Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω αυτό πώς λειτουργεί. Πιστεύω ότι από την στιγμή που έστω σκεφτείς να κάνεις κάτι εκτός γάμου, ο σύνδεσμος αυτόματα έχει κοπεί. Κάτι δεν πάει καλά. Δεν αποζητάς κάτι διαφορετικό όταν αυτό που έχεις σε καλύπτει, έτσι δεν είναι;
    Σαφώς και πιστεύω ότι οι μεγαλύτερες ευθύνες στην διαμόρφωση της όλης κατάστασης, βαραίνουν μόνο εμένα. Είχα από την αρχή σαφέστατα σημάδια για την πορεία αυτής της σχέσης και όμως έκλεινα τα μάτια μου και τ\'αφτιά μου. Ήταν πάντοτε νευρικός και απότομος. Μάλιστα πριν παντρευτούμε, είχε σηκώσει και χέρι επάνω μου. Τότε είχε επέλθει χωρισμός. Όμως όπως πάντοτε συμβαίνει σε τέτοιες καταστάσεις, οι ικεσίες του και οι υποσχέσεις του ότι κάτι τέτοιο δεν θα επαναληφθεί μ\'έκαναν να γυρίσω πίσω. Όχι, δεν ήταν η \"καψούρα\" που μ\'έκανε να τον δεχτώ, αλλά τα υπόλοιπα καλά του στοιχεία, μα πάνω απ\'όλα οι ανασφάλειές μου. Όντως, αυτό δεν επαναλήφθηκε ποτέ, όμως τα νεύρα του τον οδηγούσαν σε ακραίες συμπεριφορές...είχε σπάσει το μπαμπρίζ του αυτοκινήτου με μπουνιά καθ\'οδόν, είχε θρυψαλιάσει το τζάμι της πόρτας με κλωτσιά, είχε σπάσει κινητά πετώντας τα στους τοίχους και τόσα άλλα. Και είχε πάντοτε αυτό το βλέμμα....το θυμάμαι ακόμα ότι μου έκοβε τα πόδια...όταν τον αντίκρυζα να με κοιτάει με αυτόν τον τρόπο, προσπαθούσα να κάνω τα πάντα για να καλμάρει...όταν ξεκινούσε τ\'αστειάκια και τα πειράγματα, ηρεμούσα...
    Κι όμως, δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου να φύγω, ενσυνείδητα τουλάχιστον...ήξερα ότι ακόμα και στο πιο απλό κομμάτι, αυτό των ενδιαφερόντων, δεν είχαμε τίποτα κοινό...κι όμως προσπαθούσα να ταιριάξω στα δικά του θέλω...αυτό ήταν και το λάθος μου...στους απ\'έξω, ήμασταν το ζηλευτό ζευγάρι...μάλιστα μία γειτόνισσα που είχε δύο κόρες της παντρειάς, μου είχε πετάξει κάποια στιγμή το υπονοούμενο ότι αν δεν ήμουν εγώ, μία από τις κόρες της θα είχε πάρει το \"κελεπούρι\"....και συνέχιζα εγώ να ρίχνω τις ευθύνες στον εαυτό μου \"εγώ είμαι λάθος τελικά\"...όλο αυτό σκεφτόμουν...ήταν κοινωνικότατος, ταίριαζε με όλους...άσχετα αν μετά στο σπίτι μου έλεγε..\"τί μαλάκας που είναι αυτός και τί μαλακίες έλεγε συνέχεια εκείνος\"...δεν συμπαθούσε καμία από τις φίλες μου γιατί πίστευε ότι μ\'επηρεάζουν....11 χρόνια συνολικής σχέσης και άρχισα να βγαίνω μόνη μου με φίλες που σαφώς γνώριζε, μόλις πριν 2 χρόνια...κι πάντα όταν γύριζα η πλήρης αναφορά ήταν κάτι δεδομένο. Θυμάμαι κάποτε που φιλοξενούσα μία φίλη και είχαμε βγει το βράδυ..πήγαμε για ένα ποτό και κάποιος έπιασε συζήτηση με την φίλη μου...συνέχεια την σκουντούσα λέγοντάς της...\"διώξ\'τον σε παρακαλώ, αν μας δει κανείς γνωστός την έχω βάψει\"....τέτοια κατάσταση...αυτός φυσικά είχε τις αντροπαρέες του και έβγαινε συχνά-πυκνά...δεν λέω...σχεδόν πάντα μου έλεγε να τον ακολουθώ, όμως τί θα μπορούσα εγώ να πω με 5-10 μαντράχαλους που πίνανε και λέγανε τα δικά τους; Ειχε όμως πάντοτε το άλλοθι ότι με ήθελε δίπλα του...πηγαίναμε σε κοινωνικές εκδηλώσεις, καθόταν δίπλα σε φίλους του κι εγώ από εκείνη την στιγμή έπαυα να υπάρχω...και όταν μετά από ώρες του ζητούσα να φύγουμε γιατί είχα πια κουραστεί, λέγοντας μου συνέχεια \"σε λιγο και σε λίγο\" έφταναν τα χαράματα...κάποιες στιγμές που ένιωθα να φτάνω στα όριά μου, του έκανα διάφορες νύξεις για πράγματα που μ\'ενοχλούσαν, αλλά πάντα η απαξίωση των όσων έλεγα και οι χαρακτηρισμοί \"είσαι προβληματική και ανάποδη\" έδιναν κι έπερναν. Φωνή βοόντος εν τη ερήμω δηλαδή...Θυμάμαι όταν ήμουν έγκυος στο δεύτερο παιδί μου που είχα κάποια προβλήματα με την μεγάλη μου κόρη. Είχε αρχίσει να συνειδητοποιεί τον ερχομό του νέου μέλους και αυτό την έκανε νευρική...ξυπνούσε τα βράδια με οδυρμούς και δεν ήξερα τί να κάνω...καθόμουν με την κοιλια στο στόμα και προσπαθούσα να την ηρεμήσω(φυσικά αυτός κοιμόταν κανονικά και ανενόχλητος)...όλη αυτή η κατάσταση μ\'έκανε ν\'αγχώνομαι απιστευτα...είχε το πρόγραμμά της, κοιμόταν όμορφα όλη τη νύχτα και με αυτή της την αλλαγή (κάτι συνηθισμένο και απόλυτα δικαιολογημένο σύμφωνα με τους ειδικούς) ένιωθα ότι ο ερχομός του μωρού θα ήταν μία ακόμα πιο αγχωτική κατάσταση που δεν θα μπορούσα να ελέγξω. Όταν κάποια στιγμή αποφάσισα να πάρω δραστικά μέτρα κόβωντας το χάϊδεμα(έπρεπε να γίνω πιο αποφασιστική), μου είπε τα εξής λόγια..\"εσύ είσαι τρελλή, θα κάνεις το παιδί μου ψυχωτικό....δεν είσαι μάνα εσύ,είσαι σκύλα...\" Αυτά τα λόγια ακόμα και τώρα που τα γράφω με κάνουν να κλαίω....Πίστευα και πάλι ότι κάπου έκανα εγώ λάθος..όταν ζήτησα την βοήθεια κάποιου ειδικού μέσω διαδικτύου, αναφέροντας την όλη κατάσταση, μου ανέφερε χαρακτηριστικά ότι η συμπεριφορά του αυτή ήταν απαράδεκτη και μάλιστα απέναντι σε μία γυναίκα που βρισκόταν στην κατάστασή μου...ήταν δικαιολογημένη η ανησυχία μου, με διαβεβαίωση ότι ήταν μία κατάσταση παροδική (για την συμπεριφορά του παιδιού μιλάω) και επικρότησε την απόφασή μου να γίνω πιο αποφασιστική με το ν\'αφήνω την μικρή να κλαίει στην κούνια της περνόντας το μήνυμα ότι η μαμά είναι κοντά της αλλά δεν ενδίδει στις παράλογες απαιτήσεις της...Αυτό ήταν το κόκκινο πανί για να συνεχίσει την άσχημη συμπεριφορά του απέναντί μου...όταν όμως η αδερφή του τον διαβεβαίωσε ότι αυτό έπρεπε να γίνει στην δεδομένη περίπτωση και ότι το ίδιο έκανε και αυτή με τα παιδιά της, καλμάρισε αμέσως (βλέπετε την θεωρεί την ιδανική μητέρα και πάντα ζητάει την γνώμη της για τα παιδιά, την οποία και ακολουθεί κατά γράμμα)...όταν λοιπόν του είπα ότι είναι άδικο να επικροτεί κάτι που του είπε η δερφή του για το οποίο εγώ οδυρώμουν τόσο καιρό, θεώρησε ότι είχα κάτι με την αδερφη του και προσωποποίησε το προβλημα αμέσως....
    Είναι διάφορες οι καταστάσεις που κατά καιρούς έχουν φέρει μεγάλα πλήγματα στον γάμο μας...αυτός όμως ποτέ δεν είχε πρόβλημα...ακόμα και όταν οι σεξουαλικές μας επαφές ελαχιστοποιήθηκαν, μ\'έλεγε αντισεξουαλική....δεν έκατσε ποτέ ν\'ανατωτηθεί τί μπορεί να ήταν αυτό που μ\'έφερε σε αυτή την κατάσταση...τα δεδομένα που είχε στο μυαλό του για έναν ευτυχισμένο γάμο ήταν συγκεκριμένα...καθαρό σπίτι και ρούχα, ζεστό φαί και σεξ....αν του καθόμουν, δεν υπήχε κανένα πλέον πρόβλημα...
    Όλ\'αυτά μου δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα υγείας..το στομάχι μου έγινε διάτριτο από τα έλκη, τα μαλλιά άρχισαν να γίνονται χαλί στο πάτωμα....έπαψα να εκδηλώνομαι και αυτό μ\'έτρωγε από μέσα...30 ημέρες μετά την γέννηση του δεύτερου παιδιού μπήκα χειρουργείο για αφαίρεση της χολής...έχασα πολλά κιλά από αυτό το πρόβλημα(και συνεχίζω να κατεβαίνω απειλητικά λόγω του προβλήματος του στομαχιού)και για πρώτη φορά αποφάσισα να ξεκινήσω γυμναστήριο...ήταν κάτι που το ήθελα πολύ, ήταν κάτι που ήθελα να το κάνω για μένα....και όταν του ανέφερα ότι ήθελα να χωρίσουμε το χρησιμοποίησε ακόμα και αυτό εναντίον μου, λέγοντάς μου ότι έχασα κάποια κιλά, πήγα και στο γυμναστήριο, βρέθηκε και κάποιος να μου πει ότι έγινα ωραία γυναίκα και πήραν τα μυαλά μου αέρα....με όλ\'αυτά που ειπώθηκαν στις διάφορες συζητήσεις μας τον τελευταίο καιρό (τόσο πολύ δεν είχαμε συζητήσει ποτέ άλλωτε), ήταν αδιαμφισβήτητο ότι δεν κατάλαβε ποτέ με τί άνθρωπο είχε να κάνει...στην τελευταία μας όμως συζήτηση πριν από μερικές ημέρες,μέσα στις εκρήξεις θυμού και διάθεσης να με μειώσει για ακόμη μία φορά, είχε και μία έκλαμψη ειλικρίνιας...παραδέχτηκε ότι ότι του προσάπτω είναι αλήθεια και ότι τώρα κατάλαβε ότι αυτά που ζητούσα από αυτόν ήταν τόσο λίγα, που ήταν τόσο εύκολο γι\'αυτόν να τα κάνει από καιρό κι όμως δεν προσπάθησε καθόλου...με ποιόν τρόπο όμως εγώ θα μπορέσω να σβήσω όλες αυτές τις μνήμες που στιγμάτισαν τον ψυχισμό μου; ούτε καν την υποτυπώδης συγνώμη δεν μου ζήτησε για όλα αυτά που έχει κάνει και έχει πει κατά καιρούς...τον πληγώνει που θα χαλάσει η οικογένειά του και που δεν θα βλέπει καθημερινά τα παιδιά του, με κατακλείδα ότι κάτι αισθάνεται και για μένα....προς Θεού, όχι ότι μ\'αγαπάει, ότι θέλει να είναι μαζί μου, ότι μ\'έχει ανάγκη, ότι τουλάχιστον δεν θέλει να με χάσει, αλλά ότι κάτι ασθάνεται για μένα....και το σημείο που λέω ότι υπάρχει πιθανότητα να ευτυχίσει μετά από μένα, είναι κάτι δεδομένο που όμως με πληγώνει...γιατί; γιατί απλά έκανε ότι έκανε για να διαλυθεί αυτή η συμβίωση και στο τέλος θα μείνει μόνος στο δικό του σπίτι που τώρα μένουμε μαζί, με τον παχυλό μισθό του σαν δημόσιος υπάλληλος που είναι, με την περιουσία του στο χωριό που του αποφέρει περισσότερα έσοδα και χωρίς την καθημερινή ευθύνη των παιδιών....(αυτό ειδικά είναι κάτι που εγώ ΘΕΛΩ να το αναλάβω εξ\'ολοκλήρου χωρίς κανένα συναίσθημα βάρους, αλλά σαν την απόλυτη χαρά του να ζω μαζί με τα παιδιά μου...)..και όπως εκμυστηρευτηκε σε δικό του άνθρωπο, στο δικαστήριο θα υποστηρίξει ότι χρωστάει πολλά λεφτά σε δάνεια και ο μισθός του είναι δεσμευμένος, για να πληρώνει όσο το δυνατόν μικρότερη διατροφή....τί μπορώ λοιπόν να περιμένω από έναν άνθρωπο που προσπαθεί να με γονατισει ψυχικά και οικονομικά,στην προσπάθειά του να με κρατήσει κοντά του; Και όλ\'αυτά για έναν βρωμοεγωϊσμό και τίποτε άλλο...

  9. #24
    Banned
    Join Date
    Oct 2007
    Posts
    2,515
    Τότε να σε ρωτήσω δύο πρακτικά πράγματα: τα δικά σου εισοδήματα και αν υπάρχει σπίτι που μπορείς να μείνεις με τα παιδιά σου. Επίσης, το πρώτο που χρειάζεται να κάνει όποιος σκέφτεται το διαζύγιο είναι να απευθυνθεί σε δικηγόρο και να συζητήσει διεξοδικά την κατάσταση. Και τέλος, να αποφασίσεις να πας σε ψυχολόγο δια ζώσης.

  10. #25
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2008
    Location
    ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
    Posts
    426
    Και όμως είσαι ο ηθικός αυτουργός της όλης κατάστασης ...εάν αντιδρούσες εγκαίρως ίσος να ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Καιρός να αναλάβεις τις ευθύνες σου . ΤΕΛΟΣ !

  11. #26
    Banned
    Join Date
    May 2004
    Location
    στις στεπες του Καυκασου
    Posts
    10,933
    Ειλικρινα εδω μεσα εχω διαβασει αρκετα μυνηματα τετοιου τυπου και δεν μπορω να καταλαβω γιατι υπαρχουν ανθρωποι (νομιζω κυριως γυναικες) που τους αρεσει η θυματοποιηση....

    Και πως μετα απο χρονια αλλαζουν τα πραγματα???


    Εν πασει περιπτωση ο σωστος δρομος ειναι ολο ευθεια, χωρις να κοιταξεις ουτε αριστερα ουτε δεξια ουτε πισω.

  12. #27
    Member
    Join Date
    Sep 2008
    Posts
    63
    marina38...για μένα το δύσκολο μέρος δεν είναι πρακτικό, άλλωστε από τα λιγοστά δικά μου άτομα που γνωρίζουν την κατάσταση, έχω την αμέριστη οικονομική υποστήριξη. Από την ημέρα που αποφάσισα να πάρω αυτή την στροφή στην ζωή μου, σκέφτομαι διαρκώς το ψυχολογικό...το δικό μου και τον παιδιών,μα κυρίως το δεύτερο...ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ τα παιδιά να παραμείνουν όσο το δυνατόν αλώβητα από την όλη κατάσταση. πρέπει λοιπόν εγώ να είμαι εκεί και να τα οχυρώσω...μα πώς μπορεί να βαστάξει ένα οχυρό στις επιθέσεις όταν οι πολεμίστρες του είναι κατεστραμένες; Αποφάσισα λοιπόν ότι ο δρόμος προς την συμβολή ενός ειδικού, είναι πλέον η μοναδική λύση....πιστεύω ότι θα καταφέρω να ξορκίσω τους δαίμονές μου από την στιγμή μάλιστα που αυτό είναι το απόλυτο ζητούμενό μου.

  13. #28
    Banned
    Join Date
    Oct 2007
    Posts
    2,515
    ΟΚ είναι θετικό που έχεις την υποστήριξη δικών σου ανθρώπων. Όμως θα ήταν καλό να μην βασίζεσαι οικονομικά στους άλλους. Ψυχολογικά μιλώντας το καλύτερο για τα παιδιά σου μεγαλώνοντας είναι να παίρνουν το μήνυμα ότι η μητέρα τους είναι ένας ενήλικας που στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις και έχει τον έλεγχο της ζωής της.

    Σε ρώτησα για το αν έχεις σπίτι γιατί θα ήταν καλό να έχεις το δικό σου χώρο και να μη συγκατοικήσεις με άλλους συγγενείς, έστω κι αν είναι διακριτικοί και θετικοί απέναντί σου. Βέβαια κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά καλό είναι να σχεδιάζεις τη ζωή σου προς την κατεύθυνση της πλήρους αυτονομίας και να μην επαναπαύεσαι στις δυνατότητες των άλλων. Μπράβο που αποφάσισες να συμβουλευτείς ειδικό για να ενισχύσεις τις δικές σου ψυχικές δυνάμεις.

  14. #29
    Member
    Join Date
    Oct 2008
    Posts
    48
    τα γραφεις ολα τοσο αναλυτικα, νιωθω οτι δεν εισαι σιγουρη γι αυτο που θες να κανεις και ψαχνεις την δυναμη απο αλλου, ειναι επιλογη σου και δικαιομα σου να ζησεις καλυτερα με τα παιδια σου απο το να ζεις καπου οπου βασανιζεσαι συναισθηματικά. πρεπει δεν βρεις την δυναμη αν οχι για τον εαυτο σου, για τα παιδια σου που εισαι υποχρεωμενη να τα προστατεψεις απο μια αρρωστη κατασταση που δυστυχως θα τα επηρεασει στην υπολοιπη ζωη τους αν δεν λαβεις δραστικα μετρα.

  15. #30
    Member
    Join Date
    Sep 2008
    Posts
    63
    sunbeam..όσο κι αν θεωρείς ότι μία τέτοια απόφαση είναι λυτρωτική, ποτέ δεν μπορείς να είσαι 100% σίγουρος, πόσο μάλλον όταν εσύ θα πρέπει να σηκώσεις το βάρος τη ευθύνης των επιλογών σου. Αυτό που περισσότερο με φοβίζει κάπως είναι η απόλυτη ανατροπή των πάντων στην ζωή μου. Το να πάψω να ζω με τον σύζυγό μου, είναι το λιγότερο...όμως όλος μου ο κοινωνικός κύκλος, αποτελείται από δικούς του φίλους και συγγενείς αποκλειστικά. Ακόμα και στην δουλειά μου, υπάρχουν γνωστοί και συνάδελφοί του που με αποκαλούν η γυναίκα του τάδε....αλλάζω σπίτι και αυτόματα τα παιδιά μου (ειδικά η μεγάλη μου κόρη) θα πρέπει να μάθουν να ζουν σ\'ένα διαφορετικό περιβάλλον, χωρίς τα ξαδέρφια τους που ζούσαν από πάνω μας, ή τους μικρούς φίλους που είχαν στην γειτονιά και έπαιζαν μαζί κάθε απόγευμα. Αν δεν υπήρχαν τα παιδιά, η λύση ενός γάμου είναι κάτι λιγότερο επώδυνο.
    marina38...δεν σκέφτηκα ούτε μία στιγμή να μείνω στο σπίτι των γονιών μου, αλλά να έχω τον δικό μου χώρο. Μέλημά μου είναι να βασίζομαι στις δικές μου αποκλειστικά δυνάμεις,όμως το θεωρώ θετικό το να έχεις ένα \"δύχτι ασφαλείας\" από τους δικούς σου ανθρώπους. Είμαι από τους ανθρώπους πού όταν γνωρίζουν ότι υπάρχει υποστήριξη, είναι άκρως ικανοποιημένοι, ακόμα και αν δεν κάνουν ποτέ χρήση αυτής...είναι τόσο ανώριμο αυτό..; Ποιός είναι αυτός που δεν θέλει να ξέρει ότι έχει κάποιον να τον στηρίξει στις δύσκολες στιγμές (και δεν μιλάω αποκλειστικά απο οικονομικής απόψεως). Δεν θέλω να με υποβαστάζουν όμως...συνοδοιπόρους χρειάζομαι....

Page 2 of 3 FirstFirst 123 LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •