Σας βάραγαν οι γονείς σας όταν ήσασταν παιδιά;

[λουλούδι]

Σιχαίνομαι αυτό το φόρουμ γιατί ο κάθε πικραμένος γράφει ότι αηδία του έρθει στο κεφάλι. Λυπάμαι, γιατί έτσι είναι η κοινωνία μας εκεί έξω και καταλαβαίνω αυτούς που αυτοκτονούν, αυτοί ίσως είναι καλύτεροι άνθρωποι. Με θλίβει βαθιά το γεγονός ότι πρέπει να ανεχτώ τη μαλακία του καθενός ότι του έρθει στο κεφάλι να την πει σε μένα για να νιώσει καλύτερα. Δεν πειράζει. Δείχνετε το επίπεδό σας. Μέχρι εκεί σας παίρνει. Δεν θυμάμαι να είπα κάτι αρνητικό ούτε να έβρισα κανέναν προσωπικά και αν έβρισα όλη την κοινωνία έχω και ένα δίκιο γιατί καλό δεν έχω δει. Σε κρίνουν ανάλογα με το πόσο καλά είσαι. Αν είσαι καλά - σε αγαπάει ο θεός και άρα είσαι καλός άνθρωπος άμα είσαι χάλια - σε τιμωρεί ο θεός. Από εκεί και πέρα με τέτοιες απόψεις ουδεμία σχέση έχω και δεν θα τις καταλάβω ποτέ. Ίσως όλα γίνονται για κάποιο λόγο.......ίσως και όχι............ένα ξέρω, η κοινωνία μας είναι βαθιά άρρωστη και αυτό φαίνεται από τον τρόπο που φέρεται στους αδύναμους και στα ζώα..............πολλά μπορώ να πω νιώθω όμως ότι μιλάω στο ντούκου. Εγώ ξέρω αυτοί που σου ρίχνουν πυρά χωρίς να τους έχεις ενοχλήσει είναι και ένοχοι. Αυτό ξέρω, αυτό έχω καταλάβει, διορθώστε με αν κάνω λάθος. Στο σχολείο με βάραγαν πρώτα τα παιδιά και όταν τους απαντούσα με τον ιδιο τρόπο τα άκουγα κι εγώ λες και έφταιγα. Αυτό είναι άδικο. Αλλά κανείς δεν θα σου δώσει το δίκιο σου όλοι θα κοιτάξουνε πως να σε φάνε. Και είναι λογικό. Όσο "πολιτισμό" και αν έχουμε πάντα μέσα μας θα υπάρχουν τα άγρια ένστικτα. Απλά εγώ κατάφερα και τα μείωσα στο βαθμό που μπορούσα. Τώρα αν μιλάει η ασθένεια κάποιες φορές εντάξει, δεν είμαι και θεός. Αλλά ξέρω τον εαυτό μου. Και σίγουρα δεν είμαι εγώ η βρωμιάρα. Ο καθένας χαρακτηρίζεται απ' αυτά που λέει. Γειά σας.

[λουλούδι]

Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

[Remedy]

Σιχαίνομαι αυτό το φόρουμ γιατί ο κάθε πικραμένος γράφει ότι αηδία του έρθει στο κεφάλι. Λυπάμαι, γιατί έτσι είναι η κοινωνία μας εκεί έξω και καταλαβαίνω αυτούς που αυτοκτονούν, αυτοί ίσως είναι καλύτεροι άνθρωποι. Με θλίβει βαθιά το γεγονός ότι πρέπει να ανεχτώ τη μαλακία του καθενός ότι του έρθει στο κεφάλι να την πει σε μένα για να νιώσει καλύτερα. Δεν πειράζει. Δείχνετε το επίπεδό σας. Μέχρι εκεί σας παίρνει. Δεν θυμάμαι να είπα κάτι αρνητικό ούτε να έβρισα κανέναν προσωπικά και αν έβρισα όλη την κοινωνία έχω και ένα δίκιο γιατί καλό δεν έχω δει. Σε κρίνουν ανάλογα με το πόσο καλά είσαι. Αν είσαι καλά - σε αγαπάει ο θεός και άρα είσαι καλός άνθρωπος άμα είσαι χάλια - σε τιμωρεί ο θεός. Από εκεί και πέρα με τέτοιες απόψεις ουδεμία σχέση έχω και δεν θα τις καταλάβω ποτέ. Ίσως όλα γίνονται για κάποιο λόγο.......ίσως και όχι............ένα ξέρω, η κοινωνία μας είναι βαθιά άρρωστη και αυτό φαίνεται από τον τρόπο που φέρεται στους αδύναμους και στα ζώα..............πολλά μπορώ να πω νιώθω όμως ότι μιλάω στο ντούκου. Εγώ ξέρω αυτοί που σου ρίχνουν πυρά χωρίς να τους έχεις ενοχλήσει είναι και ένοχοι. Αυτό ξέρω, αυτό έχω καταλάβει, διορθώστε με αν κάνω λάθος. Στο σχολείο με βάραγαν πρώτα τα παιδιά και όταν τους απαντούσα με τον ιδιο τρόπο τα άκουγα κι εγώ λες και έφταιγα. Αυτό είναι άδικο. Αλλά κανείς δεν θα σου δώσει το δίκιο σου όλοι θα κοιτάξουνε πως να σε φάνε. Και είναι λογικό. Όσο "πολιτισμό" και αν έχουμε πάντα μέσα μας θα υπάρχουν τα άγρια ένστικτα. Απλά εγώ κατάφερα και τα μείωσα στο βαθμό που μπορούσα. Τώρα αν μιλάει η ασθένεια κάποιες φορές εντάξει, δεν είμαι και θεός. Αλλά ξέρω τον εαυτό μου. Και σίγουρα δεν είμαι εγώ η βρωμιάρα. Ο καθένας χαρακτηρίζεται απ' αυτά που λέει. Γειά σας.

Δικιο εχεις, λουλουδι..

[εμμανουηλ]

και μενα με βαραραν μικρο .....ημουν λεει ζόρικος και με το ξυλο δεν επαθε κανεις τιποτα
όχι βεβαια μολωπες αλλα παντα ελεγα μην κανω αυτό γιατι θα με βαρεσουν και ποναει
και τωρα αλλωστε η λεκτικη βια το ιδιο δεν είναι?

[Remedy]

και μενα με βαραραν μικρο .....ημουν λεει ζόρικος και με το ξυλο δεν επαθε κανεις τιποτα
όχι βεβαια μολωπες αλλα παντα ελεγα μην κανω αυτό γιατι θα με βαρεσουν και ποναει
και τωρα αλλωστε η λεκτικη βια το ιδιο δεν είναι?

να σας πω κατι? το εχω ακουσει πολλες φορες αυτο, συνηθιζουμε να το λεμε, οτι η λεκτικη βια το ιδιο ειναι, η ψυχολογικη κλπ.
εγω θεωρω οτι οσο πιο "υλικο" γινεται κατι, τοσο πιο σημαντικο και βαρυ ειναι.
δλδ πες οτι σε επιασαν αιχμαλωτο πολεμου. το ιδιο ειναι να σε βριζουν και το ιδιο να σου κανουν βασανιστηρια?
βλεπω οτι τοσοι ανθρωποι εδω, εχουμε υποστει σωματικη βια για συνετισμο, για εκτονωση, για διαπαιδαγωγηση, απο τους ανθρωπους που επρεπε να μας προστατευουν.
δλδ, αν δεν ηταν η "ζουγκλα" της κοινωνιας που λεμε, το ιδιο μας το σπιτι, τοτε που ειμασταν στο ελεος και την κριση των γονιων μας, τοτε τι ειναι η "ζουγκλα".,
τοσοι ανθρωποι γινονται γονεις ανεξελεγκτα για να ικανοποιησουν τον εγωισμο τους, να δεσουν τον γαιδαρο τους και να γεμισουν την αδεια τους ζωη.
τα περισσοτερα προβληματα απο εκει ξεκινανε, αυτο βλεπω..
οπως και παντου, οι δυνατοι επιβιωνουν, οι ευαισθητοι πεθαινουνε και παρανοουν..

[Macgyver]

Ειναι τρομερα αυτα που διαβαζω εδω , για λεκτικη και σωματικη βια απο γονεις ....... ειμαι απ τους λιγους απ οτι φαινεται που δεν εχω δεχτει κανενος ειδους βια μικρος ................

[Remedy]

Ειναι τρομερα αυτα που διαβαζω εδω , για λεκτικη και σωματικη βια απο γονεις ....... ειμαι απ τους λιγους απ οτι φαινεται που δεν εχω δεχτει κανενος ειδους βια μικρος ................

ειχα μεινει με την εντυπωση οτι ειχες πολυ αυταρχικο πατερα.

[λουλούδι]

Δικιο εχεις, λουλουδι..

Σε ευχαριστω Ρεμεντυ............Να 'σαι καλά πραγματικά το εννοώ.

[Natalia_sups]

να σας πω κατι? το εχω ακουσει πολλες φορες αυτο, συνηθιζουμε να το λεμε, οτι η λεκτικη βια το ιδιο ειναι, η ψυχολογικη κλπ.
εγω θεωρω οτι οσο πιο "υλικο" γινεται κατι, τοσο πιο σημαντικο και βαρυ ειναι.
δλδ πες οτι σε επιασαν αιχμαλωτο πολεμου. το ιδιο ειναι να σε βριζουν και το ιδιο να σου κανουν βασανιστηρια?
βλεπω οτι τοσοι ανθρωποι εδω, εχουμε υποστει σωματικη βια για συνετισμο, για εκτονωση, για διαπαιδαγωγηση, απο τους ανθρωπους που επρεπε να μας προστατευουν.
δλδ, αν δεν ηταν η "ζουγκλα" της κοινωνιας που λεμε, το ιδιο μας το σπιτι, τοτε που ειμασταν στο ελεος και την κριση των γονιων μας, τοτε τι ειναι η "ζουγκλα"., να δεσουν τον γαιδαρο τους και να γεμισουν την αδεια τους ζωη.
τα περισσοτερα προβληματα απο εκει ξεκινανε, αυτο βλεπω..

Πηγα να πω "σιγα μη περνανε και σεμιναρια οι γονεις πριν τους δωθει η αδεια για συλληψη με σφαγιδα και υπογραφη απο κυβερνητικο φορεα" αλλα το διορθωσες :P
Παντως για αυτο που λες για τη σωματικη και ψυχολογικη βια θα σου πω απο δικη μου εμπειρια.
Τις ελαχιστες φορες που τις εφαγα στη ζωη μου θυμαμαι οτι ενιωθα ανυμπορη και οτι δεν με αγαπουν. Οποτε και η σωματικη βια μπορουμε να πουμε οτι συμπεριλαμβανει και την ψυχολογικη βια μεσα της σε ενα βαθμο. Ωστοσο θα προτιμουσα να συνεχιζα να ετρωγα κανα ξυλο που και που και να ηταν κατα τα αλλα ομαλη η οικογενειακη μας ζωη παρα να βιωσω ο,τι βιωσα ψυχολογικά. Εμενα κάποια λόγια και φωνες και συμπεριφορες μου εχουν κατσει πολυ πιο βαριά απο το οποιοδήποτε ξύλο. Ειναι ανάλογα και με την εμπειρία του καθενός, τον χαρακτηρα του παιδιου, πως το εκλαμβανει. Το αλλο μελος απο πανω λεει οτι σκεφτοταν "δε θα το ξανακανω για να μη ξαναφαω ξυλο". Ε εγω δε σκεφτομουν τπτ που ειχα η δεν ειχα κανει, σκεφτομουν "γιατι δε μ'αγαπας"... Βλεπεις; Θεμα προσωπικοτητας. Εχω δει παντως και γονείς που ηταν μια χαρα καλοι γονείς και δεν εριχναν ξύλο στα παιδια τους "ξεσπώντας" αλλα αποστασιοποιημενα, καθαρα σαν παιδαγωγική τακτικη και ελεγχόμενα για να μη γινει καμια ζημιά. Άλλο πχ να βλέπεις την οργή και το άχτι στο πρόσωπο του γονιού και να βαράει τυφλά και αβέρτα οπου βρει επειδή θέλει να ξεδώσει και άλλο να λέει θα φας τώρα δέκα χτυπήματα στο κώλο επειδη αυτό ξερει (λανθασμενα προφανως) ως παιδαγωγική τακτική. Εχει διαφορά.
Στη δευτερη περιπτωση μπορει και να το κανει με βαρια τη καρδια επειδη νομιζει οτι κανει καλο στο παιδι του.
Αυτα τα "ατιμη κενωνια" τα βρισκω εμποδιο στο να εμβαθυνουμε στην κατανοηση των προβληματων. Οι γενικευσεις δεν αρκουν και εξω απο τον χορο πολλα τραγουδια λενε. Ειδικα σε οτι εχει να κανει με το ποιος και γιατι κανει παιδια. Ειναι απο εγωισμο και για λαθος λογους λενε πολλοι εκ του ασφαλους. Υπαρχει σαμπως αλτρουιστικος λογος να το κανει ο οποιοσδηποτε; Και ο καλυτερος γονιος του κοσμου που λεει ο λογος για ποιον το κανει; Γιατι; Φυσικα και ειναι εγωιστικο ανθρωπινο φυσικο ενστικτο. Αμα φτασουμε σε τετοιο σημειο φωτισης και αλτρουισμου πια ολοι θα εξαφανιστουμε ως ανθρωποτητα. Λολ. Δεν λεω ωραια η αλτρουιστικη υπερβαση αλλα η ζωη δεν λειτουργει και δεν προχωραει ετσι. Μεσα απο δεσμους με αλλους ανθρωπους μαθαινουμε ολοι.
Και οι γονεις επισης θα τολμησω να πω, οχι μονο τα παιδια.
Πχ ο μεγαλυτερος αδερφος μου ετρωγε παραπανω ξυλο μικρος. Ο μεσαιος λιγοτερο κι εγω σχεδον καθολου. Τωρα με το εγγονι δεν εχεις ιδεα ποσο στοργικη ειναι η μητερα μου. Το βλεπω και ξαφνιαζομαι.
Ολοι ειναι στοργικοι μαζι του...η βια εχει ξεθωριασει απο την οικογενεια, ο κυκλος (το σπιραλ για την ακριβεια) εχει σπασει...οπως ειχα αναφερει στην σαβ οτι γινεται απο γενια σε γενια σιγα σιγα.. Καποια απο οσα διαβασαμε σε αυτο το θεμα ειναι απαισιες φρικαλαιοτητες. Πολλα ομως θεωρω δεν ειναι ασπρο-μαυρο. Κανεις δεν ειναι τελειος. Αμα περιμενουν ολοι να γινουν τελειοι για να κανουν οικογενεια χαιρετα μου τον πλατανο. Οι ανθρωποι μαθαινουν και βελτιωνονται μεσα απο τις σχεσεις τους. Και φυσικα και ειναι το πιο επιθυμητο να προστατευονται οσο γινεται να νεοτερα και ασθενεστερα μελη σε αυτους τους δεσμους. Και αυτο το ενστικτο το εχουμε ολοι λιγο πολυ.

[λουλούδι]

να σας πω κατι? το εχω ακουσει πολλες φορες αυτο, συνηθιζουμε να το λεμε, οτι η λεκτικη βια το ιδιο ειναι, η ψυχολογικη κλπ.
εγω θεωρω οτι οσο πιο "υλικο" γινεται κατι, τοσο πιο σημαντικο και βαρυ ειναι.
δλδ πες οτι σε επιασαν αιχμαλωτο πολεμου. το ιδιο ειναι να σε βριζουν και το ιδιο να σου κανουν βασανιστηρια?
βλεπω οτι τοσοι ανθρωποι εδω, εχουμε υποστει σωματικη βια για συνετισμο, για εκτονωση, για διαπαιδαγωγηση, απο τους ανθρωπους που επρεπε να μας προστατευουν.
δλδ, αν δεν ηταν η "ζουγκλα" της κοινωνιας που λεμε, το ιδιο μας το σπιτι, τοτε που ειμασταν στο ελεος και την κριση των γονιων μας, τοτε τι ειναι η "ζουγκλα".,
τοσοι ανθρωποι γινονται γονεις ανεξελεγκτα για να ικανοποιησουν τον εγωισμο τους, να δεσουν τον γαιδαρο τους και να γεμισουν την αδεια τους ζωη.
τα περισσοτερα προβληματα απο εκει ξεκινανε, αυτο βλεπω..
οπως και παντου, οι δυνατοι επιβιωνουν, οι ευαισθητοι πεθαινουνε και παρανοουν..

Ναι, ισχύει, εγώ παλιά ειδικά που ήμουν ακόμα πιο ευαίσθητη να δεις τι μου έσουρναν, απορώ πως επιβίωσα!!!!!!!

[elisabet]

Πηγα να πω "σιγα μη περνανε και σεμιναρια οι γονεις πριν τους δωθει η αδεια για συλληψη με σφαγιδα και υπογραφη απο κυβερνητικο φορεα" αλλα το διορθωσες :P
Παντως για αυτο που λες για τη σωματικη και ψυχολογικη βια θα σου πω απο δικη μου εμπειρια.
Τις ελαχιστες φορες που τις εφαγα στη ζωη μου θυμαμαι οτι ενιωθα ανυμπορη και οτι δεν με αγαπουν. Οποτε και η σωματικη βια μπορουμε να πουμε οτι συμπεριλαμβανει και την ψυχολογικη βια μεσα της σε ενα βαθμο. Ωστοσο θα προτιμουσα να συνεχιζα να ετρωγα κανα ξυλο που και που και να ηταν κατα τα αλλα ομαλη η οικογενειακη μας ζωη παρα να βιωσω ο,τι βιωσα ψυχολογικά. Εμενα κάποια λόγια και φωνες και συμπεριφορες μου εχουν κατσει πολυ πιο βαριά απο το οποιοδήποτε ξύλο. Ειναι ανάλογα και με την εμπειρία του καθενός, τον χαρακτηρα του παιδιου, πως το εκλαμβανει. Το αλλο μελος απο πανω λεει οτι σκεφτοταν "δε θα το ξανακανω για να μη ξαναφαω ξυλο". Ε εγω δε σκεφτομουν τπτ που ειχα η δεν ειχα κανει, σκεφτομουν "γιατι δε μ'αγαπας"... Βλεπεις; Θεμα προσωπικοτητας. Εχω δει παντως και γονείς που ηταν μια χαρα καλοι γονείς και δεν εριχναν ξύλο στα παιδια τους "ξεσπώντας" αλλα αποστασιοποιημενα, καθαρα σαν παιδαγωγική τακτικη και ελεγχόμενα για να μη γινει καμια ζημιά. Άλλο πχ να βλέπεις την οργή και το άχτι στο πρόσωπο του γονιού και να βαράει τυφλά και αβέρτα οπου βρει επειδή θέλει να ξεδώσει και άλλο να λέει θα φας τώρα δέκα χτυπήματα στο κώλο επειδη αυτό ξερει (λανθασμενα προφανως) ως παιδαγωγική τακτική. Εχει διαφορά.
Στη δευτερη περιπτωση μπορει και να το κανει με βαρια τη καρδια επειδη νομιζει οτι κανει καλο στο παιδι του.
Αυτα τα "ατιμη κενωνια" τα βρισκω εμποδιο στο να εμβαθυνουμε στην κατανοηση των προβληματων. Οι γενικευσεις δεν αρκουν και εξω απο τον χορο πολλα τραγουδια λενε. Ειδικα σε οτι εχει να κανει με το ποιος και γιατι κανει παιδια. Ειναι απο εγωισμο και για λαθος λογους λενε πολλοι εκ του ασφαλους. Υπαρχει σαμπως αλτρουιστικος λογος να το κανει ο οποιοσδηποτε; Και ο καλυτερος γονιος του κοσμου που λεει ο λογος για ποιον το κανει; Γιατι; Φυσικα και ειναι εγωιστικο ανθρωπινο φυσικο ενστικτο. Αμα φτασουμε σε τετοιο σημειο φωτισης και αλτρουισμου πια ολοι θα εξαφανιστουμε ως ανθρωποτητα. Λολ. Δεν λεω ωραια η αλτρουιστικη υπερβαση αλλα η ζωη δεν λειτουργει και δεν προχωραει ετσι. Μεσα απο δεσμους με αλλους ανθρωπους μαθαινουμε ολοι.
Και οι γονεις επισης θα τολμησω να πω, οχι μονο τα παιδια.
Πχ ο μεγαλυτερος αδερφος μου ετρωγε παραπανω ξυλο μικρος. Ο μεσαιος λιγοτερο κι εγω σχεδον καθολου. Τωρα με το εγγονι δεν εχεις ιδεα ποσο στοργικη ειναι η μητερα μου. Το βλεπω και ξαφνιαζομαι.
Ολοι ειναι στοργικοι μαζι του...η βια εχει ξεθωριασει απο την οικογενεια, ο κυκλος (το σπιραλ για την ακριβεια) εχει σπασει...οπως ειχα αναφερει στην σαβ οτι γινεται απο γενια σε γενια σιγα σιγα.. Καποια απο οσα διαβασαμε σε αυτο το θεμα ειναι απαισιες φρικαλαιοτητες. Πολλα ομως θεωρω δεν ειναι ασπρο-μαυρο. Κανεις δεν ειναι τελειος. Αμα περιμενουν ολοι να γινουν τελειοι για να κανουν οικογενεια χαιρετα μου τον πλατανο. Οι ανθρωποι μαθαινουν και βελτιωνονται μεσα απο τις σχεσεις τους. Και φυσικα και ειναι το πιο επιθυμητο να προστατευονται οσο γινεται να νεοτερα και ασθενεστερα μελη σε αυτους τους δεσμους. Και αυτο το ενστικτο το εχουμε ολοι λιγο πολυ.

Δεν ξέρω αν συμφωνώ με το κομμάτι που λες για τον τρόπο που ασκείται η βία. Αν είναι πάνω σε ένταση και νεύρα πχ ή αν είναι μέρος έστω και λανθασμένης διαπαιδαγώγησης. Την θεωρώ έτσι κι αλλιώς λάθος για όποιο λόγο κι αν γίνεται, αλλά εστιάζω περισσότερο στο τι προκαλεί τελικά με τον τρόπο που ασκείται. Όταν προκαλεί τρόμο, αίσθημα ότι δεν με αγαπάνε, δεν είμαι καλός... πάλι το ίδιο αποτέλεσμα έχει. Εγώ ας πούμε έφαγα ένα χαστούκι από τον πατέρα μου, προφανώς αυτό το έκανε πάνω στα νεύρα του αυθόρμητα. Δεν το θυμάμαι ως βίαιο σκηνικό, δεν θεωρώ οτι με σημάδεψε κάπως. Τσίριξα όταν το έφαγα, θύμωσα αλλά αμέσως μετά ο πατέρας μου με πήρε αγκαλιά, μου ζήτησε συγγνώμη, μου εξήγησε οτι δεν έπρεπε να το κάνει. Θυμάμαι όμως ως πολύ πιο βίαιο και σοκαριστικό σκηνικό το να βάζουν πιπέρι στο στόμα του αδερφού μου παρόλο που αυτό το κάνανε στα πλαίσια της σωστής" διαπαιδαγώγησης. Εντελώς αποστασιοποιημένα και ψύχραιμα το κάνανε αυτό. Όμως δεν έπαυε να είναι βασανιστήριο που σκοπό είχε να σε τρομοκρατήσει ξεκάθαρα και να νιώσεις ανήμπορος. Ποιο θεωρείς οτι θα έκανε μεγαλύτερη ζημιά σε κάποιον;

Επίσης βρίσκω την ψυχολογική βία χειρότερη από την σωματική σε κάποιες περιπτώσεις. Το άτομο που έχει κακοποιηθεί σωματικά ξέρει από την αρχή πού είναι το πρόβλημα. Κι είναι και κάτι που είναι μη αποδεκτό από το σύνολο της κοινωνίας έτσι κι αλλιώς. Η ψυχολογική βία είναι ύπουλη, μπορεί να σου πάρει χρόνια ψάχνοντας να βρεις τι φταίει με σένα γιατί δεν είναι κάτι απτό, δεν είναι κάτι που το εντοπίζεις εύκολα όπως ένα χαστούκι. Είναι πολύ πιο δύσκολο να το εντοπίσεις και να το αποδεχτείς.

Ξέρω άτομο ας πούμε που ο πατέρας του το απειλούσε από 10 χρονών ότι θα τον κλείσει στο αναμορφωτήριο γιατί ήταν ζωηρό παιδί. Αυτό θεωρούσε ως σωστό τρόπο διαπαιδαγώγησης για να μεγαλώσει σωστά το παιδί του και να το προστατεύσει από τυχόν λάθη. Μεγάλωσε με αυτόν τον φόβο, πως ο, τι κι αν κάνω, θα με κλείσουν στο αναμορφωτήριο. Άρα δεν με αγαπάνε, άρα δεν είμαι αρκετός, άρα δεν αξίζω τίποτα. ΚΙ όταν φυσικά και αναμενόμενα το παιδί έκανε την πρώτη στραβοτιμονιά, ο πατέρας ο ίδιος το κατέδωσε στην αστυνομία. Αυτός ο πατέρας δεν τον είχε ακουμπήσει ποτέ για να τον χτυπήσει. Αφού είχε σαπίσει στο ξύλο τον μεγαλύτερο αδελφό και δεν είδε αποτέλεσμα, του είπε οτι εσένα δεν θα σε χτυπήσω ποτέ αλλά αν κάνεις βλακεία θα σε κλείσω μέσα. Και τι πέτυχε που δεν τον χτύπησε; τον κατέστρεψε έτσι κι αλλιώς.

[Remedy]

...
Πχ ο μεγαλυτερος αδερφος μου ετρωγε παραπανω ξυλο μικρος. Ο μεσαιος λιγοτερο κι εγω σχεδον καθολου. Τωρα με το εγγονι δεν εχεις ιδεα ποσο στοργικη ειναι η μητερα μου. Το βλεπω και ξαφνιαζομαι.
Ολοι ειναι στοργικοι μαζι του...η βια εχει ξεθωριασει απο την οικογενεια, ο κυκλος (το σπιραλ για την ακριβεια) εχει σπασει...οπως ειχα αναφερει στην σαβ οτι γινεται απο γενια σε γενια σιγα σιγα.. Καποια απο οσα διαβασαμε σε αυτο το θεμα ειναι απαισιες φρικαλαιοτητες. Πολλα ομως θεωρω δεν ειναι ασπρο-μαυρο. Κανεις δεν ειναι τελειος. Αμα περιμενουν ολοι να γινουν τελειοι για να κανουν οικογενεια χαιρετα μου τον πλατανο....

δν ειναι "τελειοτητα' το να μην σηκωνει καποιος χερι σε παιδια.
ειναι κατι πολυ βασικο και εντελως πρωτολειο σαν "καλη " συμπεριφορα.
σιγουρα υπαρχουν ΠΑΡΑ πολλα ακομα λαθη που δεν θα σταματησουν, αν σταματησει το ξυλο, αλλα δεν ειναι ασπρο- μαυρο.
προφανως και κανεις δεν ειναι και δεν μπορει να ειναι τελειος.
απο αυτο, μεχρι να σηκωνει κανεις χερι, υπαρχει η αβυσσος.

οσο για τον εγωισμο, συμφωνω οτι ετσι κι αλλιως εγωιστικα ειναι τα κινητρα στην αποκτηση παιδιων, στον βαθμο που ολα τα κινητρα ειναι εγωιστικα για οποιαδηπτοε αποφαση.
αλλα θα μπορουσαν να συνυπαρχουν με βασικες "υγιεις" παραδοχες/ κινητρα, οπως οτι παιδια κανουμε για να προσφερουμε σε αυτα, οχι για να παρουμε (οτι κι αν παιρνει ο καθενας ).

οσο για την μανα σου, δεν ειναι μονο οτι μαλακωσε με τα χρονια και τα πολλα παιδια κλπ.
ειναι οτι το ενοιωθαν σαν ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να "διαπαιδαγωγουν" με αυτον τον τροπο.
τωρα που δεν ειναι η κυρια υπευθυνη, αλλα ειναι οι γονεις του παιδιου, θεωρει οτι δεν ειναι υποχρεωμενη να κραταει τον βουρδουλα.

[elisabet]

δν ειναι "τελειοτητα' το να μην σηκωνει καποιος χερι σε παιδια.
ειναι κατι πολυ βασικο και εντελως πρωτολειο σαν "καλη " συμπεριφορα.
σιγουρα υπαρχουν ΠΑΡΑ πολλα ακομα λαθη που δεν θα σταματησουν, αν σταματησει το ξυλο, αλλα δεν ειναι ασπρο- μαυρο.
προφανως και κανεις δεν ειναι και δεν μπορει να ειναι τελειος.
απο αυτο, μεχρι να σηκωνει κανεις χερι, υπαρχει η αβυσσος.

οσο για τον εγωισμο, συμφωνω οτι ετσι κι αλλιως εγωιστικα ειναι τα κινητρα στην αποκτηση παιδιων, στον βαθμο που ολα τα κινητρα ειναι εγωιστικα για οποιαδηπτοε αποφαση.
αλλα θα μπορουσαν να συνυπαρχουν με βασικες "υγιεις" παραδοχες/ κινητρα, οπως οτι παιδια κανουμε για να προσφερουμε σε αυτα, οχι για να παρουμε (οτι κι αν παιρνει ο καθενας ).

οσο για την μανα σου, δεν ειναι μονο οτι μαλακωσε με τα χρονια και τα πολλα παιδια κλπ.
ειναι οτι το ενοιωθαν σαν ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να "διαπαιδαγωγουν" με αυτον τον τροπο.
τωρα που δεν ειναι η κυρια υπευθυνη, αλλα ειναι οι γονεις του παιδιου, θεωρει οτι δεν ειναι υποχρεωμενη να κραταει τον βουρδουλα.

Ναι η αλήθεια είναι πως αυτό είναι κλασικό με τους παππούδες. Μπορεί τα δικά τους παιδιά να τα σαπίζανε στο ξύλο και μετά να μαλώνουν με τους γονείς των εγγονιών τους για να μην τα χτυπάνε! Νομίζω οτι ο βασικός λόγος είναι αυτός που αναφέρεις. Δεν νιώθουν πια την ευθύνη του μεγαλώματος και της διαπαιδαγώγησης και στην ουσία απολαμβάνουν την παρέα με ένα μικρό παιδί. Χωρια που συνήθως παππούδες/ γιαγιάδες κτλ δεν έχουν και οι ίδιοι το άγχος της καθημερινότητας γιατί μπορεί να είναι πια συνταξιούχοι ή την καθημερινή τριβή με το παιδί. Μπαίνουν γενικά σε άλλο ρόλο, αυτού που θα παίξει περισσότερο με το μικρό, θα του κάνει τα χατίρια, θα το κακομάθει...

[λουλούδι]

δν ειναι "τελειοτητα' το να μην σηκωνει καποιος χερι σε παιδια.
ειναι κατι πολυ βασικο και εντελως πρωτολειο σαν "καλη " συμπεριφορα.
σιγουρα υπαρχουν ΠΑΡΑ πολλα ακομα λαθη που δεν θα σταματησουν, αν σταματησει το ξυλο, αλλα δεν ειναι ασπρο- μαυρο.
προφανως και κανεις δεν ειναι και δεν μπορει να ειναι τελειος.
απο αυτο, μεχρι να σηκωνει κανεις χερι, υπαρχει η αβυσσος.

οσο για τον εγωισμο, συμφωνω οτι ετσι κι αλλιως εγωιστικα ειναι τα κινητρα στην αποκτηση παιδιων, στον βαθμο που ολα τα κινητρα ειναι εγωιστικα για οποιαδηπτοε αποφαση.
αλλα θα μπορουσαν να συνυπαρχουν με βασικες "υγιεις" παραδοχες/ κινητρα, οπως οτι παιδια κανουμε για να προσφερουμε σε αυτα, οχι για να παρουμε (οτι κι αν παιρνει ο καθενας ).

οσο για την μανα σου, δεν ειναι μονο οτι μαλακωσε με τα χρονια και τα πολλα παιδια κλπ.
ειναι οτι το ενοιωθαν σαν ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να "διαπαιδαγωγουν" με αυτον τον τροπο.
τωρα που δεν ειναι η κυρια υπευθυνη, αλλα ειναι οι γονεις του παιδιου, θεωρει οτι δεν ειναι υποχρεωμενη να κραταει τον βουρδουλα.

Πες τα ρε Ρέμεντυ!!!!!!

[Natalia_sups]

Δεν ξέρω αν συμφωνώ με το κομμάτι που λες για τον τρόπο που ασκείται η βία. Αν είναι πάνω σε ένταση και νεύρα πχ ή αν είναι μέρος έστω και λανθασμένης διαπαιδαγώγησης. Την θεωρώ έτσι κι αλλιώς λάθος για όποιο λόγο κι αν γίνεται, αλλά εστιάζω περισσότερο στο τι προκαλεί τελικά με τον τρόπο που ασκείται. Όταν προκαλεί τρόμο, αίσθημα ότι δεν με αγαπάνε, δεν είμαι καλός... πάλι το ίδιο αποτέλεσμα έχει. Εγώ ας πούμε έφαγα ένα χαστούκι από τον πατέρα μου, προφανώς αυτό το έκανε πάνω στα νεύρα του αυθόρμητα. Δεν το θυμάμαι ως βίαιο σκηνικό, δεν θεωρώ οτι με σημάδεψε κάπως. Τσίριξα όταν το έφαγα, θύμωσα αλλά αμέσως μετά ο πατέρας μου με πήρε αγκαλιά, μου ζήτησε συγγνώμη, μου εξήγησε οτι δεν έπρεπε να το κάνει. Θυμάμαι όμως ως πολύ πιο βίαιο και σοκαριστικό σκηνικό το να βάζουν πιπέρι στο στόμα του αδερφού μου παρόλο που αυτό το κάνανε στα πλαίσια της σωστής" διαπαιδαγώγησης. Εντελώς αποστασιοποιημένα και ψύχραιμα το κάνανε αυτό. Όμως δεν έπαυε να είναι βασανιστήριο που σκοπό είχε να σε τρομοκρατήσει ξεκάθαρα και να νιώσεις ανήμπορος. Ποιο θεωρείς οτι θα έκανε μεγαλύτερη ζημιά σε κάποιον;

Επίσης βρίσκω την ψυχολογική βία χειρότερη από την σωματική σε κάποιες περιπτώσεις. Το άτομο που έχει κακοποιηθεί σωματικά ξέρει από την αρχή πού είναι το πρόβλημα. Κι είναι και κάτι που είναι μη αποδεκτό από το σύνολο της κοινωνίας έτσι κι αλλιώς. Η ψυχολογική βία είναι ύπουλη, μπορεί να σου πάρει χρόνια ψάχνοντας να βρεις τι φταίει με σένα γιατί δεν είναι κάτι απτό, δεν είναι κάτι που το εντοπίζεις εύκολα όπως ένα χαστούκι. Είναι πολύ πιο δύσκολο να το εντοπίσεις και να το αποδεχτείς.

Ξέρω άτομο ας πούμε που ο πατέρας του το απειλούσε από 10 χρονών ότι θα τον κλείσει στο αναμορφωτήριο γιατί ήταν ζωηρό παιδί. Αυτό θεωρούσε ως σωστό τρόπο διαπαιδαγώγησης για να μεγαλώσει σωστά το παιδί του και να το προστατεύσει από τυχόν λάθη. Μεγάλωσε με αυτόν τον φόβο, πως ο, τι κι αν κάνω, θα με κλείσουν στο αναμορφωτήριο. Άρα δεν με αγαπάνε, άρα δεν είμαι αρκετός, άρα δεν αξίζω τίποτα. ΚΙ όταν φυσικά και αναμενόμενα το παιδί έκανε την πρώτη στραβοτιμονιά, ο πατέρας ο ίδιος το κατέδωσε στην αστυνομία. Αυτός ο πατέρας δεν τον είχε ακουμπήσει ποτέ για να τον χτυπήσει. Αφού είχε σαπίσει στο ξύλο τον μεγαλύτερο αδελφό και δεν είδε αποτέλεσμα, του είπε οτι εσένα δεν θα σε χτυπήσω ποτέ αλλά αν κάνεις βλακεία θα σε κλείσω μέσα. Και τι πέτυχε που δεν τον χτύπησε; τον κατέστρεψε έτσι κι αλλιώς.

Προφανώς και η"ελεγχομενη βια" που ασκειται ως μεσο διαπαιδαγώγησης μπορεί να έχει το ίδιο αποτέλεσμα ψυχολογικά, το δικό μου παράδειγμα αυτό δείχνει. Ουδέποτε εστίασα στο οτι "τρωω ξύλο επειδή έκανα το ταδε αρα δεν θα το ξανακάνω". Αρα με αυτη την έννοια είχε μηδεν αποτέλεσμα και την ίδια ψυχολογική συνέπεια. Όντας μεγαλύτερη όμως αλλιώς θα κρίνω τη μια περίπτωση και αλλιώς την αλλη απο την πλευρά του γονιού, μου είναι πιο εύκολο να καταλάβω και να συγχωρήσω την περίπτωση που γίνεται "μεθοδευμένα". Θυμάμαι τη μάνα μου να με τιμωρεί και να αισθάνεται τύψεις όπως ο πατέρας σου.
Συμφωνώ πως ο ψυχολογικός αντίκτυπος και η ψυχική βία ειναι χειρότερη. Το μέλος πχ που σκεφτόταν όταν τις έτρωγε "δεν θα το ξανακάνω αυτό που έκανα", πιθανόν δεν βίωσε τον ψυχολογικό αντίκτυπο όσο ένα παιδί που δεν πήγαινε το μυαλό του εκεί αλλα στο αίσθημα της γονεικής απορριψης. Εκείνο είναι χειρότερο συγκριτικά, όπως και η σκέτη ψυχολογική βια/επίκριση/απόρριψη.

Πάντως ακόμα και την ψυχολογική σκληρότητα και επικριτικότητα της μάνας μου μπορώ να καταλάβω και να συγχωρήσω εγώ προσωπικά. Θα σου πω γιατί. Είχα δει ένα άρθρο που εξηγούσε οτι πληγώνουμε αυτούς που αγαπάμε. Και μου βγάζει νόημα αυτό. Κανείς δεν είναι τέλειος, ένας γονιός όμως και τα μαύρα του τα χάλια να είναι, συνήθως θέλει κάτι καλύτερο για το παιδί του...αμα είναι όμως τα μαύρα του τα χάλια πως θα ξέρει, πώς θα έχει τα μέσα να κατευθύνει το παιδί με τον σωστό τρόπο αφού δεν το έζησε ο ίδιος πρακτικά; Δεν έχει πρακτικές συμβουλες να δώσει ουτε μπορεί να είναι ζωντανό παράδειγμα...Θα το κάνει μέσα απο επίκριση και τιμωρίες "μην είσαι έτσι, να είσαι αλλιώς, να κάνεις το αλλο, να μην κάνεις το δεινα" κλπ...και ο τρόπος είναι που σου γαμαει τη ψυχολογία. Αμα δε νοιαζόταν/αγαπούσε θα σε άφηνε να κάνεις ότι να ναι σαν παιδί, να βάζεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο, να μην διορθώνει καμιά μη αποδεκτή κοινωνικά συμπεριφορά, να σε αφήνει να κυκλοφορείς λασπωμένο και να πασαλείβεις παντού μύξες. Λολ. Αλλά επειδή νοιάζεται είναι που προσπαθεί να διορθώσει αυτή τη συμπεριφορά έστω και μεσα απο λάθος τρόπο, μεσα απο την επίκριση, την λάθος υπολογισμένη τιμωρία, τις φωνές και όλα αυτά που δημιουργούν συναισθήματα απόρριψης.
Να ζωντανό παράδειγμα πχ μέσες άκρες η συζήτηση μου με ένα μέλος στο φόρουμ. Συζήτησα μαζί του πολλά και δεν βήκα τον σωστό τρόπο να κατευθύνω τη προσοχή του στο τι θα μπορούσε να βελτιώσει/διορθώσει, έγινε με λάθος τρόπο, το μέλος ένιωσε προσβεβλημένο και κακοποιημένο και εγώ βγήκα ο σατανάς. Προφανώς και δεν έκανα οτι έκανα με σαδιστική διάθεση, με καλή διάθεση το έκανα και απέτυχα, επειδή δεν έχω τα μέσα. Δεν είναι εννοείται ακριβως το ίδιο αλλα καταλαβαίνεις τι εννοώ. Βασικά όσο πιο κοντινή η σχέση και όση πιο πολύ αγάπη εμπεριέχει τόσο χειρότερη η συνέπεια θεωρώ. Τι μας πονάει πιο πολύ απο όλα; Η η σχεση με τους γονείς μας η τα γκομενικά μας...οι πιο στενές μας σχέσεις εν ολίγοις, αυτές με την περισσότερη αγάπη η εγγύτητα εστω τελοσπάντων. Και αυτά δεν τα λέω για να δικαιολογήσω την βία, συμφώνω πως είναι λάθος. ΤΑ λεω γιατι θεωρώ πως το να καταλάβουμε γιατι συμβαίνει οτι συμβαίνει βοηθάει στο να το επεξεργαστούμε, όποιος και αν μπορεί να συγχωρήσουμε, και να προχωρήσουμε. Αλλιώς κολλάει η βελόνα στο ποσο καημένοι έιμαστε και τελείωσε εκει το θέμα, δεν μπορείς να αντλήσεις δύναμη απο αυτό για να αρχίσεις να ορίζεις εσυ τη ζωή σου.
Θυμάμαι να βιώνω την επίκριση απο την μάνα μου αλλα έχοντας μεγαλώσει καταλαβαίνω πως δεν είναι επειδή ηταν κακιά η δεν με αγαπούσε, είναι επειδή κυριολεκτικά δεν είχε άλλο τρόπο. Όσο σκληρή ήταν μαζί μου τόσο σκληρή ηταν με τον εαυτό της. Αυτό γίνεται με μανάδες και κόρες ειδικά πολύ συχνά. Αλλα δεν είμαι μωρό πια, καταλαβαίνω γιατι έγινε οτι εγινε, το συγχωρω και προχωρω παίρνοντας τη δυναμη να πω "οκ μανα τόσα ήξερες τοσα έκανες, αλλα δεν με όρισαν τελειωτικά, αναλαμβάνω εγω απο εδω και πέρα για να "γιατρευτούμε" και οι δύο".
Αυτά να τονίσω πως ισχύουν για περιπτώσεις μέσα σε κάποια πλαίσια που θεωρώ φυσιολογικά, όχι σε παθολογικά πλαίσια σαδισμού όπως πχ το μελος που το αναγκάσανε να φαει κόπρανα. Αυτό το άτομο προφανώς και έπρεπε να είχε στερηθει την επιμέλεια των παιδιών της.