Σας βάραγαν οι γονείς σας όταν ήσασταν παιδιά;

[Natalia_sups]

Πιστευεις ότι είχε κάποια σχέση η εξέλιξη του καθενός με την τιμωρία που επιβλήθηκε τελικά;
Το ρωτώ επειδή αναφέρεις για τον μικρό που δέχτηκε την τιμωρία οτι δεν κάπνισε ποτέ του. Ή μπορεί να είναι και τυχαίο;

Τι να σου πω δεν ξερω. Η αληθεια ειναι παντως πως ο ενας, ο καπνιζων, εβγαλε ψυχολογικα προβληματα αργοτερα και ο αλλος ανθισε στη ζωη του και εξελίχθηκε παρα πολυ καλα... ισως συνδιασμος του χαρακτηρα και του ψυχισμου του καθε παιδιου μαζι με την τιμωρια. Τον εναν με βαση την προσωπικοτητα του και τις ψυχικες του αναγκες τον εμποδισαν/χαντακωσαν αυτες οι τιμωριες και τον αλλον τον...εφοδίασαν να το πω; Για την ζωη του. Οτι οι πραξεις εχουν συνεπειες, οτι οι αλητειες δεν ειναι αποδεκτο πραγμα, οτι τον εκαναν πιο πειθαρχημενο, πιο εργατικο, κλπ. Ετσι το ερμηνευει ο ιδιος, δεν ειναι δικο μου συμπερασμα αυτο αλλα δικο του. Εγω ειλικρινα δεν ξερω...

[savatage]

Ειχε το ρολο του "καλου παιδιου" ? Του προστατη?

[Natalia_sups]

Ειχε το ρολο του "καλου παιδιου" ? Του προστατη?

Ναι ειχε τον υποστηρικτικο ρολο του προστατη απο μικρος.
Και γενικα ειναι απο τους ανθρωπους που τραβανε τους αλλους κοντα τους.

[savatage]

Ναι ειχε τον υποστηρικτικο ρολο του προστατη απο μικρος.
Και γενικα ειναι απο τους ανθρωπους που τραβανε τους αλλους κοντα τους.

Η ψυχουλα του το ξερει κατα ποσο "εφοδιαστηκε" και "ανθισε" εχοντας το βαρος αυτου του ρολου. Να ειναι καλα το παιδι.

[Natalia_sups]

Η ψυχουλα του το ξερει κατα ποσο "εφοδιαστηκε" και "ανθισε" εχοντας το βαρος αυτου του ρολου. Να ειναι καλα το παιδι.

Το γνωριζω οτι τον βαρυνε πολυ. Και με εχει στηριξει κι εμενα πολυ. Αλλα δεν σου κρυβω οτι ζουσα και στη σκια του...και η προσπαθεια να ανταπεξελθω στο αδυνατο στανταρ της τελειοτητας του ηταν ματαιη...πηρε περισσοτερη αγαπη. Αυτη ερχοταν με πολλες δυσαναλογες προσδοκιες και βαρη για ενα παιδι, δεν ηταν υγιης ουτε αυτη, αλλα σιγουρα πηρε περισσοτερη.
Ωστοσο πλεον δεν με πειραζει αυτο, του ειχα κι εγω αδυναμια και ξερω πως ειχε τα δικα του μπαγκαζια το οποιο του "προνομιο"....ειχε συνεξαρτητικη σχεση με τη μητερα μου. Και βλεπω οτι και στη μετεπειτα στη προσωπικη του ζωη τετοια συντροφο επελεξε... Τεσπα...

[elisabet]

Και κοίτα πόσο καθόλου τυχαίο δεν είναι οτι από μικρός ακόμα ήταν αυτός που πήρε όλο το βάρος της τιμωρίας οικειοθελώς.
Σε κάθε οικογένεια υπάρχει κι ένας τέτοιος ρόλος τελικά.

[savatage]

Πηρε περισσοτερη αγαπη γιατι ειχε βρει τον τροπο να την κερδιζει(τον τροπο που επιθυμουσε ο τιμωρός). Ο αλλος ηταν ο αντιδραστικος, το πιο ελευθερο πνευμα, ηταν πιο δυνατη η αναγκη του να εκφραστει και να αντιδρασει, παρα να κερδισει την οποια ευνοια.
Εσυ ησουν αντιδραστικη?

[andreas86]

Ερε τι θυμηθηκα, τι εκανα στο δημοτικο καθίστε αναπαυτικά αρχίζω! Θυμαμαι μια φορα που πηραμε ξυλακια σε σχημα τσιγαρου και τα αναβαμε και καναμε οτι καπνιζαμε, μαρεσε μαλιστα που πηρα και τσιχλες για να μην μυριζει η αναπνοη απο το τσιγαρο χαχα! Αλλη φορα δεν ειχα μπει στην ταξη και εξω που ημουν πηρα μια σκουπα ορθια και την εβαζα στο παραθυρο εξωτερικα και την εκανα δεξια, αριστερα, δηλαδη φανταζεστε να ειστε μεσα στην ταξη και να βλεπετε εξω απο το παραθυρο μια σκουπα να εμφανιζετε και να πηγαινει μια δεξια, μια αριστερα!! Αλλη φορα εβαλα κουκουναρι στο αυτοκινητο στην εξατμιση του δασκαλου!!

[Natalia_sups]

Πηρε περισσοτερη αγαπη γιατι ειχε βρει τον τροπο να την κερδιζει(τον τροπο που επιθυμουσε ο τιμωρός). Ο αλλος ηταν ο αντιδραστικος, το πιο ελευθερο πνευμα, ηταν πιο δυνατη η αναγκη του να εκφραστει και να αντιδρασει, παρα να κερδισει την οποια ευνοια.
Εσυ ησουν αντιδραστικη?

Τι να σου πω... Δεν ειμαι σιγουρη... Μου λενε οτι πολυ μικρη ημουν πολυ ησυχο παιδι και οτι μεγαλωνοντας αρχισα να γινομαι "δυσκολη"...δεν θα ελεγα οτι ημουν ποτε αντιδραστικη ομως οχι, ουτε δυσκολη στη πραγματικοτητα. Απλα ημουν σιγουρα διαφορετικη απο την μητερα μου η απο τις οποιες προσδοκιες της...θυμαμαι χαρακτηριστικα και προσπαθειες μου να ειμαι ο εαυτος μου και να της εξηγησω τη πλευρα μου, (που μπορουμε να το παρουμε ως "αντιδραση") αλλα και να προσπαθω να ανταπεξελθω στις προσδοκιες της. Αλλα ρε γαμωτο...αστροναυτης να γινω και να κατουρησω στο φεγγαρι δεν θα ανταπεξελθω στις προαδοκιες της...λολ...ειναι λες και μαζι με οτι πετυχαινα παντα αλλαζαν και οι προσδοκιες της, μονιμα υπαρχει κατι που λειπει, μονιμα υπαρχει το ανικανοποιητο, οτι και αν κανω δεν ειναι αρκετο. Πλεον εχω συμφιλιωθει με αυτο...θελει παντα να ειμαι το παιδακι που χρειαζεται τις συμβουλες και τη καθοδηγηση της...οκ ναι... Ναι ναι... Ναι...εχω βρει την ειρηνη μου ετσι. Ετσι εχει μαθει να αλληλεπιδρα μαζι μου, δεν θα της το χαλασω. Λεω ναι και κανω τα δικα μου. Λολ.

[Remedy]

Τωρα που το λες... αναρωτιεμαι αν τα αδελφια που λεγαμε πριν συνεχισαν να καπνιζουν ή αν το ξαναρχισαν αργοτερα, παρα την καπως "φρικαλεα" τιμωρια.

Θεωρω οτι τετοιες συμπεριφορςς/ συνηθειες τις κανουμε βάσει προτυπων, οχι βάσει τιμωριας η ανοχης.
Καπνιζαν οι γονεις;
Πιο πιθανο να καπνισεις καποια στιγμή στην ζωη σου, τον κωλο τους κατω να χτυπανε.
Δευτερευοντως μονο λογω φιλων.
Πρωτα το προτυπο των γονιων μετραει.

Εγω παντως με το ξυλο δεν εμαθα να μην κάνω και να μην θέλω και να μην λεω αυτα που δεν θελει η μαμα μου.
Εμαθα μονο να μην το ξερει αν τα κανω....
Κοινως, ειχα μια ΑΛΛΗ ζωη απο αυτη που νομιζε. Αν αυτο θελουν να πετυχουν οσοι δέρνουν τα παιδια τους, και ειναι αυταρχικοι, να ξερουν οτι ειναι ο δρόμος με τους περισσοτερους κινδυνους.
Απο τυχη εχω γλυτωσει απο πολλα...

[Natalia_sups]

Θεωρω οτι τετοιες συμπεριφορςς/ συνηθειες τις κανουμε βάσει προτυπων, οχι βάσει τιμωριας η ανοχης.
Καπνιζαν οι γονεις;
Πιο πιθανο να καπνισεις καποια στιγμή στην ζωη σου, τον κωλο τους κατω να χτυπανε.
Δευτερευοντως μονο λογω φιλων.
Πρωτα το προτυπο των γονιων μετραει.

Εγω παντως με το ξυλο δεν εμαθα να μην κάνω και να μην θέλω και να μην λεω αυτα που δεν θελει η μαμα μου.
Εμαθα μονο να μην το ξερει αν τα κανω....
Κοινως, ειχα μια ΑΛΛΗ ζωη απο αυτη που νομιζε. Αν αυτο θελουν να πετυχουν οσοι δέρνουν τα παιδια τους, και ειναι αυταρχικοι, να ξερουν οτι ειναι ο δρόμος με τους περισσοτερους κινδυνους.
Απο τυχη εχω γλυτωσει απο πολλα...

Δεν καπνιζαν οι γονεις στη συγκεκριμενη περιπτωση.

[kozchr]

χαχαχα τι μου θυμίσατε τώρα.. Εσάς σας έπιασαν οι γονείς σας να καπνίζετε.. Τι να πω και εγώ που ο πατέρας μου κανονικά δεν κάπνιζε και μια μέρα όταν ήμουν στο γυμνάσιο, είχαμε σχολάσει νωρίτερα και πήγα ξαφνικά στο μαγαζί. Εκεί λοιπόν επιασα τον πατέρα μου να καπνίζει!! Με το που με είδε, ντράπηκε, προσπάθησε να δικαιολογηθεί και το έσβησε επιτόπου. Από τότε δεν τον ξαναείδα να καπνίζει.
Εγώ πάλι δεν είχα καπνίσει ποτέ μου μέχρι πέρισυ που είπα να κάνω ένα τσιγάρο χασίς. Ξενέρωσα.. Το περίμενα αλλιώς. Να νιώσω κάπως γαμάτα ρε σεις.. Αλλά μπα.. οτι να`ναι ήταν.. Δεν ξαναδοκίμασα από τότε και ούτε πρόκειται.. Επόμενος στόχος τώρα είναι να δοκιμάσω κάτι σε κοκαϊνη, ηρωϊνη κτλ.. χαχαχαχα.. πλακίτσα..

Εγω παντως με το ξυλο δεν εμαθα να μην κάνω και να μην θέλω και να μην λεω αυτα που δεν θελει η μαμα μου.
Εμαθα μονο να μην το ξερει αν τα κανω....

Απο τυχη εχω γλυτωσει απο πολλα...

Αυτό ακριβώς κατάφεραν και οι δικοί μου γονείς. Να τους κρύβω πράγματα. Τώρα αν από τύχη, έχω γλιτώσει από πολλά, δε ξέρω..

[elisabet]

Θεωρω οτι τετοιες συμπεριφορςς/ συνηθειες τις κανουμε βάσει προτυπων, οχι βάσει τιμωριας η ανοχης.
Καπνιζαν οι γονεις;
Πιο πιθανο να καπνισεις καποια στιγμή στην ζωη σου, τον κωλο τους κατω να χτυπανε.
Δευτερευοντως μονο λογω φιλων.
Πρωτα το προτυπο των γονιων μετραει.

Εγω παντως με το ξυλο δεν εμαθα να μην κάνω και να μην θέλω και να μην λεω αυτα που δεν θελει η μαμα μου.
Εμαθα μονο να μην το ξερει αν τα κανω....
Κοινως, ειχα μια ΑΛΛΗ ζωη απο αυτη που νομιζε. Αν αυτο θελουν να πετυχουν οσοι δέρνουν τα παιδια τους, και ειναι αυταρχικοι, να ξερουν οτι ειναι ο δρόμος με τους περισσοτερους κινδυνους.
Απο τυχη εχω γλυτωσει απο πολλα...

Θα συμφωνήσω απόλυτα.
Ούτε εγώ έμαθα τίποτα που προσπάθησαν να μου επιβληθεί έστω κι αν δεν υπήρχε ξύλο. Φαντάζομαι οτι αυτό είναι ίσως και στον χαρακτήρα του κάθε παιδιού. Εγώ σε ο, τι με τσαμπουκά μου λέγανε ΟΧΙ πήγαινα και το έκανα. Απλά από ένα σημείο και μετά έμαθα να μην τους λέω τίποτα. Και πραγματικά τότε μπαίνεις σε μεγαλύτερο κίνδυνο ως παιδί.

[elisabet]

χαχαχα τι μου θυμίσατε τώρα.. Εσάς σας έπιασαν οι γονείς σας να καπνίζετε.. Τι να πω και εγώ που ο πατέρας μου κανονικά δεν κάπνιζε και μια μέρα όταν ήμουν στο γυμνάσιο, είχαμε σχολάσει νωρίτερα και πήγα ξαφνικά στο μαγαζί. Εκεί λοιπόν επιασα τον πατέρα μου να καπνίζει!! Με το που με είδε, ντράπηκε, προσπάθησε να δικαιολογηθεί και το έσβησε επιτόπου. Από τότε δεν τον ξαναείδα να καπνίζει.
Εγώ πάλι δεν είχα καπνίσει ποτέ μου μέχρι πέρισυ που είπα να κάνω ένα τσιγάρο χασίς. Ξενέρωσα.. Το περίμενα αλλιώς. Να νιώσω κάπως γαμάτα ρε σεις.. Αλλά μπα.. οτι να`ναι ήταν.. Δεν ξαναδοκίμασα από τότε και ούτε πρόκειται.. Επόμενος στόχος τώρα είναι να δοκιμάσω κάτι σε κοκαϊνη, ηρωϊνη κτλ.. χαχαχαχα.. πλακίτσα..

Αυτό ακριβώς κατάφεραν και οι δικοί μου γονείς. Να τους κρύβω πράγματα. Τώρα αν από τύχη, έχω γλιτώσει από πολλά, δε ξέρω..

χαχαχαχα καλό κι αυτό!!! Τον έβαλες τιμωρία;;;

[kozchr]

Nαι του είπα ότι αν το ξανακάνει, θα το πω στη μαμά του!! Πέρα από την πλάκα.. Δεν του είπα τίποτε. Εν τω μεταξύ όλα τα χρόνια ο πατέρας μου μας έλεγε πόσο κακό είναι το τσιγάρο και να μην το δοκιμάσουμε ποτέ μας και εξεπλάγην που τον είδα εκείνον να καπνίζει.
Ο αδερφός του μανιώδης καπνιστής και ακολούθησε και ο γιος του και μάλιστα ο πατέρας μου έλεγε ότι το παιδάκι ήταν 2-3 χρονών όταν ο αδερφος του, του έβαζε για "μαγκιά" το τσιγάρο στο στόμα. Οταν λοιπόν ο πρώτος μου ξάδερφος μεγάλωσε και κάπνιζε επίσης πολύ και στα 33 του πριν λίγα χρόνια, πέθανε απο καρκίνο του στομάχου, ο πατέρας μου στην κηδεία πήγε στον αδερφό του και του φώναξε μέσα στον κόσμο (έτσι και αλλιώς δεν είχαν και πολύ καλές σχέσεις λόγω των περιουσιακών που δεν ήταν δίκαιοι οι γονείς και αυτοί έπρεπε να είναι για να μην έχουν θέμα τα παιδιά) ότι "εσύ το σκότωσες το παιδί που του έβαζες τσιγάρο απο 2 χρονών στο στόμα".