γνωστή φλερτάρει τον άνδρα μου

[savatage]

Υπάρχουν πράγματι κάποια προβλήματα ψυχικής υγείας στην οικογένεια τους, δεν θέλω να το συζητήσω πιο πολύ αυτό, δεν έχω καμία προκατάληψη απέναντι σε ανθρώπους με ψυχικά προβλήματα, τα οποία θεωρώ ότι είναι όπως και τα σωματικά, χρήζουν δηλ. θεραπείας. Με παρακαλούσε στα μηνύματα της να τη βοηθήσω να καλυτερέψει σαν άνθρωπος, δεν είμαι όμως η κατάλληλη για μια τέτοια βοήθεια ούτε την ξέρω καλά ούτε έχω τις γνώσεις.

Δε μιλαμε για προκαταληψεις εναντια σε ψυχικες ασθενειες. Μιλαμε για μια γυναικα που ισως λογω καποιας διαταραχης προσωπικοτητας ΚΑΙ λογω χαρακτηρα να σε εχει βαλει στοχο. Δεν ξερω αν αντιλαμβανεσαι ποσο σοβαρο ειναι αυτο που σου λεω. Αν εχει εμμονη μαζι σου, αν σε ζηλευει για τα παντα και της εχει γινει εμμονη να παρει τη θεση σου, σιγουρα δεν εισαι εσυ αυτη που θα καταφερει να την πεισει να απευθυνθει σε ψυχιατρο. Δεν ειναι θεμα προκαταληψης, ειναι θεμα αυτοαμυνας και αυτοεπιβιωσης. Δεν μπορεις να τα βαλεις με αυτο.
Αν νιωθει ανυπερβλητη κακια, φθονο και μισος που αντι να τη ζηλευεις εσυ, σε ζηλευει αυτη, ξεφευγει η κατασταση απο τις δυνατοτητες οποιουδηποτε μη-ειδικου.
Σκεψου και αυτη την οπτικη, μηπως ο στοχος εξαρχης ησουν εσυ.

[νοσταλγία]

Δε μιλαμε για προκαταληψεις εναντια σε ψυχικες ασθενειες. Μιλαμε για μια γυναικα που ισως λογω καποιας διαταραχης προσωπικοτητας ΚΑΙ λογω χαρακτηρα να σε εχει βαλει στοχο. Δεν ξερω αν αντιλαμβανεσαι ποσο σοβαρο ειναι αυτο που σου λεω. Αν εχει εμμονη μαζι σου, αν σε ζηλευει για τα παντα και της εχει γινει εμμονη να παρει τη θεση σου, σιγουρα δεν εισαι εσυ αυτη που θα καταφερει να την πεισει να απευθυνθει σε ψυχιατρο. Δεν ειναι θεμα προκαταληψης, ειναι θεμα αυτοαμυνας και αυτοεπιβιωσης. Δεν μπορεις να τα βαλεις με αυτο.
Αν νιωθει ανυπερβλητη κακια, φθονο και μισος που αντι να τη ζηλευεις εσυ, σε ζηλευει αυτη, ξεφευγει η κατασταση απο τις δυνατοτητες οποιουδηποτε μη-ειδικου.
Σκεψου και αυτη την οπτικη, μηπως ο στοχος εξαρχης ησουν εσυ.

Πολύ σοβαρός ο προβληματισμός σου ότι δηλ. φτάνει ίσως σε ψυχοπαθολογικό σημείο αυτό που θεωρούσα μόνο έναν απλό φθόνο. Σε ευχαριστώ για την απάντηση, θα το σκεφτώ.

[νοσταλγία]

Εγώ πιστεύω αυτό που είπε ο Τζορτζ, νιώθει κατώτερη και θέλει να σας διαλύσει. Μην την αφήσεις όντως, αρκεί να μην έγινε ήδη το κακό. :( Υπάρχουν πολλές τέτοιες δυστυχώς, έχω κι εγώ παρόμοια εμπειρία δεν μας έχει αφήσει ήσυχους.

Μετά από πολλές εβδομάδες ερωτημάτων, πόνου κτλ. έχω καταλήξει στο εξής: Το "κακό" δεν έγινε. Δεν είχαν ούτε έχουν τίποτα μεταξύ τους επιβεβαιωμένα. Ναι μεν, αλλά δε... Ούτε αυτή η γυναίκα ήταν το πρόβλημα. Στη θέση της θα μπορούσε να είναι η καθεμία. Αλλά, το γεγονός και μόνο ότι ο άνδρας μου εκείνη τη στιγμή -για όποιους λόγους- βρήκε εκείνην (ή οποιαδήποτε άλλη γυναίκα) πιο σέξυ, πιο ενδιαφέρουσα σε όλες τις ανοησίες που έλεγε εκείνη εκείνο το βράδυ, πιο διασκεδαστική, σε σημείο να πέσω εγώ στην ανυπαρξία, σημαίνει από μόνο του ότι η σχέση μας δεν του είναι αρκετή. Το πρόβλημα δεν είναι ότι με απάτησε. Αυτό δεν το έκανε. Το πρόβλημα είναι ότι αν ήταν σίγουρος- όπως είναι πολλοί φίλοι για μένα- για το ποιά γυναίκα έχει στο πλευρό του, δεν θα ένιωθε την ανάγκη να αφεθεί, να μην αντιδράσει όπως θα έπρεπε να αντιδράσει, σε ένα γελοίο φλερτ. Θα έθετε έγκαιρα τα όρια του και θα προσπαθούσε να κάνει εμένα -κι όχι αυτήν- να αισθάνεται καλά. Πράγμα που λέει πολλά, όχι για τη σχέση του με την άλλη την άσχετη, αλλά για τη σχέση του με μένα. Έτσι, λοιπόν, εγώ πήρα και τελείως ανεξάρτητα από την άλλη, τις δικές μου αποφάσεις για το μέλλον μου με τον άνδρα μου. Τη ζωή μου την χαρακτήριζε πάντα η συνέπεια. Σε συναισθηματικά θέματα είναι πιο δύσκολο να φανεί κανείς συνεπής. Μπλέκονται πολλά στη μέση. Είναι δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο. Ένας γάμος, στον οποίο μπορεί να εισχωρήσει η κάθε μια τυχαία και να τον κάνει άνω κάτω, δεν είναι ένας γάμος για τον οποίο θα άξιζε να αγωνιστεί κανείς.

[oeo]

Το να εχεις ξενερωσει το καταλαβαινω.Το να σκεφτεσαι διαζυγιο(αν δε κανω λαθος) το θεωρω απο ακραιο ως υποπτο(για σενα) συμφωνα με ολα οσα εχεις γραψει.

[νοσταλγία]

Το να εχεις ξενερωσει το καταλαβαινω.Το να σκεφτεσαι διαζυγιο(αν δε κανω λαθος) το θεωρω απο ακραιο ως υποπτο(για σενα) συμφωνα με ολα οσα εχεις γραψει.

Σε ευχαριστώ για την απάντηση oeo. Χθες είχα μια άσχημη ημέρα. Χρειάζεται χρόνος για να αποκατασταθεί τελείως η εμπιστοσύνη (ξεφεύγω καμιά φορά σε ανόητες υποψίες χωρίς καμία βάση που αποδεικνύονται μετά ότι ήταν πέρα για πέρα λάθος), αλλά σήμερα κάναμε αρκετά σωστά βήματα σε αυτήν την κατεύθυνση και τα πράγματα είναι αισθητά καλύτερα.

[Remedy]

Μετά από πολλές εβδομάδες ερωτημάτων, πόνου κτλ. έχω καταλήξει στο εξής: Το "κακό" δεν έγινε. Δεν είχαν ούτε έχουν τίποτα μεταξύ τους επιβεβαιωμένα. Ναι μεν, αλλά δε... Ούτε αυτή η γυναίκα ήταν το πρόβλημα. Στη θέση της θα μπορούσε να είναι η καθεμία. Αλλά, το γεγονός και μόνο ότι ο άνδρας μου εκείνη τη στιγμή -για όποιους λόγους- βρήκε εκείνην (ή οποιαδήποτε άλλη γυναίκα) πιο σέξυ, πιο ενδιαφέρουσα σε όλες τις ανοησίες που έλεγε εκείνη εκείνο το βράδυ, πιο διασκεδαστική, σε σημείο να πέσω εγώ στην ανυπαρξία, σημαίνει από μόνο του ότι η σχέση μας δεν του είναι αρκετή. Το πρόβλημα δεν είναι ότι με απάτησε. Αυτό δεν το έκανε. Το πρόβλημα είναι ότι αν ήταν σίγουρος- όπως είναι πολλοί φίλοι για μένα- για το ποιά γυναίκα έχει στο πλευρό του, δεν θα ένιωθε την ανάγκη να αφεθεί, να μην αντιδράσει όπως θα έπρεπε να αντιδράσει, σε ένα γελοίο φλερτ. Θα έθετε έγκαιρα τα όρια του και θα προσπαθούσε να κάνει εμένα -κι όχι αυτήν- να αισθάνεται καλά. Πράγμα που λέει πολλά, όχι για τη σχέση του με την άλλη την άσχετη, αλλά για τη σχέση του με μένα. Έτσι, λοιπόν, εγώ πήρα και τελείως ανεξάρτητα από την άλλη, τις δικές μου αποφάσεις για το μέλλον μου με τον άνδρα μου. Τη ζωή μου την χαρακτήριζε πάντα η συνέπεια. Σε συναισθηματικά θέματα είναι πιο δύσκολο να φανεί κανείς συνεπής. Μπλέκονται πολλά στη μέση. Είναι δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο. Ένας γάμος, στον οποίο μπορεί να εισχωρήσει η κάθε μια τυχαία και να τον κάνει άνω κάτω, δεν είναι ένας γάμος για τον οποίο θα άξιζε να αγωνιστεί κανείς.

Ριχνεις ολο το βαρος των σκεψεων σου ΣΕ ΣΕΝΑ, δλδ:
Αφενος στεναχωριεσαι που σε παραμελησε εκεινο το βραδυ κι αφετερου σκεφτεσαι οτι δεν σε ηθελε αρκετα, δεν σε βρηκε αρκετα σεξυ η ενδιαφερουσα κι ασχοληθηκε με μια χαζη κακομοιρα, που στην θεση της θα μπορουσε να ειναι μια καθολου χαζη και τα πραγματα να ειναι επικινδυνα.
Το συμπερασμα σου ειναι οτι για να συμβουν αυτα εστω και χωρις " φονικο" δεν εκτιμαει αυτην που εχει διπλα του, αλλιως δεν θα γινοταν.
Το ριχνεις δλδ σε δικη σου υποτιμηση, εκ μέρους του.

Ξεχνας ομως οτι το παραπανω σκεπτικο δεν λαμβανει υποψη αυτο που πραγματικα (κατα την γνωμη μου) συνεβη, κι αυτο ειναι απλα η αισθηση της ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗΣ. Δλδ μια καθαρα δικη του αδυναμια/ ελλειψη που δεν εχει καθολου να κανει ουτε με το ποσο σε θελει ουτε με το ποσο ωραια , σεξυ και ενδιαφερουσα εισαι. Εχει μονο να κανει με το οτι εισαι εσυ και δεν εισαι μια αλλη....
Πιθανα και με το οτι τον θεωρεις δεδομενο και την σχεση σας τοσο παγιωμενη που δεν χρειαζεται να προσπαθει κανεις σας για τπτ πια.

Αν εισαι τοσο σιγουρη οτι δεν εγινε κατι, μην πας και κανεις καμια βλακεια στα καλα καθουμενα και χαλάσεις τον γαμο σου. Πλησιασε ξανα τον ανδρα σου και δες τι υπαρχει μεταξυ σας απο οσα σας ενωνουν τοσα χρονια.

Με την κακομοιρογλου, ΜΑΚΡΙΑ.

[νοσταλγία]

Ριχνεις ολο το βαρος των σκεψεων σου ΣΕ ΣΕΝΑ, δλδ:
Αφενος στεναχωριεσαι που σε παραμελησε εκεινο το βραδυ κι αφετερου σκεφτεσαι οτι δεν σε ηθελε αρκετα, δεν σε βρηκε αρκετα σεξυ η ενδιαφερουσα κι ασχοληθηκε με μια χαζη κακομοιρα, που στην θεση της θα μπορουσε να ειναι μια καθολου χαζη και τα πραγματα να ειναι επικινδυνα.
Το συμπερασμα σου ειναι οτι για να συμβουν αυτα εστω και χωρις " φονικο" δεν εκτιμαει αυτην που εχει διπλα του, αλλιως δεν θα γινοταν.
Το ριχνεις δλδ σε δικη σου υποτιμηση, εκ μέρους του.

Ξεχνας ομως οτι το παραπανω σκεπτικο δεν λαμβανει υποψη αυτο που πραγματικα (κατα την γνωμη μου) συνεβη, κι αυτο ειναι απλα η αισθηση της ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗΣ. Δλδ μια καθαρα δικη του αδυναμια/ ελλειψη που δεν εχει καθολου να κανει ουτε με το ποσο σε θελει ουτε με το ποσο ωραια , σεξυ και ενδιαφερουσα εισαι. Εχει μονο να κανει με το οτι εισαι εσυ και δεν εισαι μια αλλη....
Πιθανα και με το οτι τον θεωρεις δεδομενο και την σχεση σας τοσο παγιωμενη που δεν χρειαζεται να προσπαθει κανεις σας για τπτ πια.

Αν εισαι τοσο σιγουρη οτι δεν εγινε κατι, μην πας και κανεις καμια βλακεια στα καλα καθουμενα και χαλάσεις τον γαμο σου. Πλησιασε ξανα τον ανδρα σου και δες τι υπαρχει μεταξυ σας απο οσα σας ενωνουν τοσα χρονια.

Με την κακομοιρογλου, ΜΑΚΡΙΑ.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος σε αυτήν την ιστορία, Ρέμεντυ, που αρχικά δεν μοιάζει και με κανένα μεγάλο δράμα, είναι να χαλάσει τελικά ένας γάμος από έλλειψη εμπιστοσύνης και αμφιβολίες για τα συναισθήματα του άλλου. Θυμάμαι κι αυτά που κάπου έγραψε η Νάταλι, ότι μπορεί ο άνδρας μου κάτι τέτοιο να θέλει σαν κι αυτήν γιατί κουράστηκε από τα "σοβαρά". Προς το παρόν αδυνατώ να σκεφτώ καθαρά. Νομίζω υπάρχει και υποτίμηση στο πρόσωπό μου και ανασφάλεια/ανάγκη επιβεβαίωσης από μέρους του. Με την κακομοίρογλου μακριά, σου δίνω δίκιο, έδειξε ασέβεια στο πρόσωπό μου με το να το να του την πέσει τόσο απροκάλυπτα μπροστά μου. Διαβάζω πάνω στο θέμα, ενημερώνομαι σε σελίδες ψυχολογίας, προσπαθώ να βγάλω μια άκρη. Δεν την έβγαλα ακόμα την άκρη, νιώθω μετέωρη σαν να μου τράβηξαν το πάτωμα κάτω από τα πόδια.

[turtle]

Εκεί που άφησε τα μαλλιά της ... και τ ανέμιζε μου άρεσε θα έπρεπε ... να είμαι εκεί ... να της πω κάτι του τύπου ... τη μάσκα έβαλες και φαίνονται τόσο λαδωμένα ... χρειάζονται κόψιμο ... έχεις ψαλίδα...κάτι θα έβρισκα .. για τη μαρή κουλή .... κάτσε στ αυγά σου ...

[Remedy]

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος σε αυτήν την ιστορία, Ρέμεντυ, που αρχικά δεν μοιάζει και με κανένα μεγάλο δράμα, είναι να χαλάσει τελικά ένας γάμος από έλλειψη εμπιστοσύνης και αμφιβολίες για τα συναισθήματα του άλλου. Θυμάμαι κι αυτά που κάπου έγραψε η Νάταλι, ότι μπορεί ο άνδρας μου κάτι τέτοιο να θέλει σαν κι αυτήν γιατί κουράστηκε από τα "σοβαρά". Προς το παρόν αδυνατώ να σκεφτώ καθαρά. Νομίζω υπάρχει και υποτίμηση στο πρόσωπό μου και ανασφάλεια/ανάγκη επιβεβαίωσης από μέρους του. Με την κακομοίρογλου μακριά, σου δίνω δίκιο, έδειξε ασέβεια στο πρόσωπό μου με το να το να του την πέσει τόσο απροκάλυπτα μπροστά μου. Διαβάζω πάνω στο θέμα, ενημερώνομαι σε σελίδες ψυχολογίας, προσπαθώ να βγάλω μια άκρη. Δεν την έβγαλα ακόμα την άκρη, νιώθω μετέωρη σαν να μου τράβηξαν το πάτωμα κάτω από τα πόδια.

ο μεγαλυτερος κινδυνος ειναι αυτος που λες, και η μεγαλυτερη ευκαιρια ειναι οτι σου τραβηξαν το τοσο στερεο σου πατωμα κατω απο τα ποδια.
οσα χρονια κι αν περασουν, οσο σιγουρος κι αν εισαι, κι οσο ερωτευμενος, ακομα, διαπιστωνεις οτι οι σχεσεις ειναι δυναμικες, και καμια βεβαιοτητα, κανενας γαμος δεν τις κανουν απροσβλητες απο "κατι" και ειδικα απο την αδιαφορια την ΔΙΚΗ ΜΑΣ.

αντι να βλεπεις φοβους και κινδυνους, δες τις ευκαιριες να δεις διαφορετικα την σχεση αυτη, σαν κατι ζωντανο που χρειαζεται την αγαπη σου και οχι την σιγουρια σου...
σιγουρος ειναι μονο ο θανατος. ολα τα αλλα, παιζονται καθημερινα..

[elisabet]

Συμφωνώ με την Ρεμεντι

Είναι στο χέρι σου να αρπάξεις την ευκαιρία και να δώσεις ώθηση στην σχέση σου. Το να κολακευτεί κάποιος από το φλερτ μιας γυναίκας ή έστω να νιώσει την ανάγκη της επιβεβαίωσης είναι απόλυτα σε φυσιολογικό σε μακροχρόνιες σχέσεις όπου ο ένας θεωρεί δεδομένο τον άλλον. Σου δόθηκε η ευκαιρία να το δεις αυτό και να σε ταρακούνησει, οπότε άλλαξε το όσο είναι καιρός.

[νοσταλγία]

Εκεί που άφησε τα μαλλιά της ... και τ ανέμιζε μου άρεσε θα έπρεπε ... να είμαι εκεί ... να της πω κάτι του τύπου ... τη μάσκα έβαλες και φαίνονται τόσο λαδωμένα ... χρειάζονται κόψιμο ... έχεις ψαλίδα...κάτι θα έβρισκα .. για τη μαρή κουλή .... κάτσε στ αυγά σου ...

Χαχα! Με εντυπωσιάζει, turtle, εκ των υστέρων το γεγονός ότι εκείνο το βράδυ δεν είπα τίποτα απολύτως. Ακόμα κι όταν του χάιδευε το πουλόβερ. Τίποτα. Προσπαθούσα να καταλάβω τι γίνεται και πως είναι δυνατόν να γίνεται μπροστά στα μάτια μου. Αν κι ένιωθα σκατά, δεν ήμουν καν βέβαιη γι αυτό που έβλεπα. Βέβαια αργότερα, όταν άρχισα να το επεξεργάζομαι, την έβαλα στη θέση της. Πάντως έτσι όπως ένιωθα δεν θα είχα τόσο χιούμορ.

[νοσταλγία]

ο μεγαλυτερος κινδυνος ειναι αυτος που λες, και η μεγαλυτερη ευκαιρια ειναι οτι σου τραβηξαν το τοσο στερεο σου πατωμα κατω απο τα ποδια.
οσα χρονια κι αν περασουν, οσο σιγουρος κι αν εισαι, κι οσο ερωτευμενος, ακομα, διαπιστωνεις οτι οι σχεσεις ειναι δυναμικες, και καμια βεβαιοτητα, κανενας γαμος δεν τις κανουν απροσβλητες απο "κατι" και ειδικα απο την αδιαφορια την ΔΙΚΗ ΜΑΣ.

αντι να βλεπεις φοβους και κινδυνους, δες τις ευκαιριες να δεις διαφορετικα την σχεση αυτη, σαν κατι ζωντανο που χρειαζεται την αγαπη σου και οχι την σιγουρια σου...
σιγουρος ειναι μονο ο θανατος. ολα τα αλλα, παιζονται καθημερινα..

Έχεις δίκιο σε αυτό, Ρέμεντυ, έτσι είναι. Είναι και μια ευκαιρία παράλληλα. Οι σχέσεις είναι όντως δυναμικές. Θα έλεγα κιόλας ότι γνωρίζόμαστε κατά κάποιο τρόπο και λίγο κι από την αρχή. Καταλαβαίνουμε περισσότερα πράγματα ο ένας για τον άλλο, βλέπουμε ακόμα και τα σκοτεινά μας σημεία με μεγαλύτερη διαύγεια. Βεβαίως εκθρονίστηκε ως ένα σημείο στα μάτια μου. Αλλά κι αυτό ανήκει σε μια διαδικασία ωρίμανσης, να δεχτώ ότι δεν είναι ο μίστερ τέλειος (όπως δεν είμαι κι εγώ τέλεια).

[νοσταλγία]

Συμφωνώ με την Ρεμεντι

Είναι στο χέρι σου να αρπάξεις την ευκαιρία και να δώσεις ώθηση στην σχέση σου. Το να κολακευτεί κάποιος από το φλερτ μιας γυναίκας ή έστω να νιώσει την ανάγκη της επιβεβαίωσης είναι απόλυτα σε φυσιολογικό σε μακροχρόνιες σχέσεις όπου ο ένας θεωρεί δεδομένο τον άλλον. Σου δόθηκε η ευκαιρία να το δεις αυτό και να σε ταρακούνησει, οπότε άλλαξε το όσο είναι καιρός.

Ναι, Ελισάβετ. Έτσι είναι. Απλά η διαδικασία θέλει χρόνο κι έχει και πισωδρομήματα.

[Remedy]

Χαχα! Με εντυπωσιάζει, turtle, εκ των υστέρων το γεγονός ότι εκείνο το βράδυ δεν είπα τίποτα απολύτως. Ακόμα κι όταν του χάιδευε το πουλόβερ. Τίποτα. Προσπαθούσα να καταλάβω τι γίνεται και πως είναι δυνατόν να γίνεται μπροστά στα μάτια μου. Αν κι ένιωθα σκατά, δεν ήμουν καν βέβαιη γι αυτό που έβλεπα. Βέβαια αργότερα, όταν άρχισα να το επεξεργάζομαι, την έβαλα στη θέση της. Πάντως έτσι όπως ένιωθα δεν θα είχα τόσο χιούμορ.

Καλυτερα που δεν αντεδρασες.
Σε τετοια ξεφτιλικια ΜΟΝΟ με χιουμορ και ειρωνια εχει νοημα να αντιδρασεις.
Αφου εχασες το χιουμορ σου απο την εκπληξη, καλα εκανες και σωπασες. Καθε "σοβαρο" σου σχολιο θα σε εφερνε στην θεση να σου κανει και πλακα απο πανω η κακομοιρα. Θα εβγαινες η περιεργη η υπερβολικη.
Καλύτερα σιωπη και μετα κλωτσιές στον κωλο, να μην προλαβει να δει απο που της ηρθαν.
Η καλυτερη αντιμετωπιση σε καθε χρωματος και σχηματος μουρλοκακομοιρες.
Με Το να συνδιαλεγεσαι μα ζι της την βαζεις στο τραπέζι σου, την αντιμετωπιζεις σαν ισοτιμη.
Δεν ειναι ομως.
Ενα υποπροιον του γυναικειου ειδους ειναι.
Αστην να κλαιει για την κλωτσια που της εδωσες, στις φιλεναδες της, σε αλλες ομοιες της. Οχι σε σενα ;)

[νοσταλγία]

Καλυτερα που δεν αντεδρασες.
Σε τετοια ξεφτιλικια ΜΟΝΟ με χιουμορ και ειρωνια εχει νοημα να αντιδρασεις.
Αφου εχασες το χιουμορ σου απο την εκπληξη, καλα εκανες και σωπασες. Καθε "σοβαρο" σου σχολιο θα σε εφερνε στην θεση να σου κανει και πλακα απο πανω η κακομοιρα. Θα εβγαινες η περιεργη η υπερβολικη.
Καλύτερα σιωπη και μετα κλωτσιές στον κωλο, να μην προλαβει να δει απο που της ηρθαν.
Η καλυτερη αντιμετωπιση σε καθε χρωματος και σχηματος μουρλοκακομοιρες.
Με Το να συνδιαλεγεσαι μα ζι της την βαζεις στο τραπέζι σου, την αντιμετωπιζεις σαν ισοτιμη.
Δεν ειναι ομως.
Ενα υποπροιον του γυναικειου ειδους ειναι.
Αστην να κλαιει για την κλωτσια που της εδωσες, στις φιλεναδες της, σε αλλες ομοιες της. Οχι σε σενα ;)

Ρέμεντυ, εγώ ξεκαθαρίζω σιγά σιγά το θολό τοπίο μέσα μου και καταλαβαίνω ότι εκείνη -με την ανάρμοστη και απρεπή συμπεριφορά της σε κάθε περίπτωση- δεν είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ο σύζυγός μου, ο οποίος κοινωνικός-ξεκοινωνικός, δεν θα έπρεπε να αφεθεί στο φλερτ και θα μπορούσε, ενήλικας είναι, να θέσει τα όρια του με τρόπο σαφή και κατανοητό, να αποτραβηχτεί από το παιχνίδι ή να με το να στραφεί σε μένα, να μην αφήσει περιθώρια "εισχώρησης" της άλλης, να μη δημιουργήσει ένα "εμείς οι δυο" και η γυναίκα μου απέξω. Του άρεσε όμως κι ένιωσε την ανάγκη να το παίξει. Αυτό είναι το πρόβλημα. Το οποίο δεν λύνεται με ό,τι κι αν της πω ή δεν της πω. Η άλλη βρίσκεται ήδη ανάμεσά μας σαν φάντασμα. Κι όσες προσπάθειες κι αν κάνω (κι εκείνος κάνει πολλές φιλότιμες προσπάθειες) κι όσο κοντά κι αν ερχόμαστε κάποιες μέρες, δημιουργείται ξανά μια απόσταση μέσα μου. Είναι μια πληγή που μοιάζει να κλείνει και μετά ξαναματώνει. Δεν μπορώ να το διαχειριστώ αυτό που έγινε. Και δεν ξέρω καν αν είναι θέμα χρόνου, αν δηλ. το γυαλί δεν έσπασε οριστικά.