ψυχωση vs φαντασια

[Natalia_sups]

Γεια σου μπου, με προλαβες εκει με τον μεσια... :)
Για αυτο τον λογο και με βαση την προσωπικη μου εμπειρια διαφωνω οτι ο διαχωρισμος εχει να κανει με το αν ειναι ευχαριστα η δυσαρεστα τα συναισθηματα.

[boo]

ναταλια συμφωνουμε αυτο περιεγραψα ακριβως απο πανω..
εσυ απο οτι καταλαβα κανεις το διαχωρισμο στο οτι αν συνειδητοποιει καποιος αν αυτο που βιωνει ειναι πραγματικοτητα ή οχι.αλλα ενα παιδακι τα πιστευει αυτα καθως η φαντασια καλπαζει

[savatage]

Καταλαβαινω τι λες...εγω ομως δισταζω να αποδωσω το στατους κριτηριου στην ευχαριστη η δυσαρεστη φυση των φαντασιωσεων.
Εγω πχ φανταζομουν κατι σκοτεινες μοχθηρες μορφες σαν απο καπνο, "καλικατζαρια" τα λεω στις γωνιες του δωματιου μου η γενικα σε σκοτεινα μερη, σε απομερες γωνιες, ακομα και εξω η να με ακολουθουν καμια φορα...αυτο το ειχα σαν αισθηση, σαν φαντασια, οχι σαν παραισθηση, σαν πραγματικη πεποιθηση μου δλδ...ηξερα οτι δεν ειναι αληθινα αλλα δεν μπορουσα να σταματησω να νιωθω και να φανταζομαι αυτες τις παρουσιες...
Ηταν ξεκαθαρα η φαντασια μου δηλαδη, αλλα ηταν δυσαρεστη, δεν ειχε ανεμελια...και με ακολουθουσε μεχρι τα 18 μου αυτη η μπουρδα...
Οποτε στην δικη μου εμπειρια σιγουρα υπαρχει περιπτωση για τον εναν η τον αλλο λογο να φανταζεται ενα παιδι ασχημα πραγματα. Βαλε και μπαμπουλες και το τερας κατω απο το κρεβατι και λοιπους κοινους παιδικους φοβους, ε θεωρω πως ειναι αρκετες ενδειξεις πως ενα παιδι φανταζεται και ασχημα πραγματα.
Επισης καποιος σε φαση ψυχωσης μπορει να εχει την ψευδαισθηση οτι ειναι ο σωτηρας του κόσμου, η ο ναπολεοντας η δε ξερω ποιος, δεν θα το ελεγα δυσαρεστο, καπου μεσα του δρα ευχαριστα αυτο το κονσεπτ, εχει να κανει με το ποσο σπουδαιος/ξεχωριστος νιωθει.

Στο πρωτο σκελος συμφωνω, φυσικα τα παιδια εχουν και φοβιες μη υπαρκτες, ειδες κι εγω ποσες ειπα. Ακουγα ηχους φυσιολογικους πχ απο συστολη διαστολη μεταλλου ή απο αερα στα ξυλινα κουφωματα και νομιζα οτι καποιος ειναι, στο σκοταδι φυσιολογικες μορφες αντικειμενων τις εβλεπα σαν κατι αλλο, τερατακια ξερω γω. ΚΑΜΜΙΑ ανεμελια σε αυτα, παιδικες φοβιες. Και την αισθηση οτι καποιος με ακολουθει αν περπατουσα νυχτα την ειχα κατα καιρους, οχι πολυ συχνα.

Στο δευτερο σκελος, απο οσο διαβαζω απο τα παιδια εδω στο φορουμ, φαινεται να επινοουν μεγαλειωδη σεναρια για να αποδρασουν απο τα τρομοκρατικα σεναρια που επισης εχουν επινοησει, οποτε και παλι στη ριζα βλεπω πολυ πονο.
Σε αντιθεση με ενα παιδι που φανταζεται οτι ειναι ο μπατμαν και καραγουσταρει, δεν το κανει απο αμυνα.

[savatage]

ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις παιδια! σας διαβαζω με πολυ ενδιαφερον γιατι για μενα αυτα τα ερωτηματα ειναι ενας γριφος που θα ηθελα να διαλευκανω..

απο οτι καταλαβαινω κανετε το διαχωρισμο μεταξυ ψυχωσης και φαντασιας με βαση το αν ειναι ευχαριστα ή δυσαρεστα τα βιωματα.
εχω να πω κατι πανω σε αυτο..
εμενα η μια φωνη η γυναικεια ειναι 9 στις 10 φορες που την ακουω ενθαρρυντικη.με την αντρικη εχω προβλημα που ειναι δυσαρεστη.επισης οταν για 10 μερες ενιωθα οτι ειμαι ο μεσιας ενιωθα τοοοσο ωραια! οτι μπορω να κανω τα παντα.παντοδυναμια.ευφορια !
οποτε εστω και σε μικρο ποσοστο τα ψυχωτικα μπορει να ειναι και ευχαριστα.

επισης ειχα δει ενα βιντεακι οπου ενας παιδοψυχιατρος προσπαθουσε να βγαλει ακρη με ενα μικρο παιδακι για το αν εχει ψυχωση.οι γονεις του λοιπον περιεγραφαν πως οταν ο γιατρος ρωτησε στο ιατρειο ποσα ατομα εβλεπε ειπε τον γιατρο, τους γονεις και αλλο ενα ανθρωπο σε μια γωνια που τους υποδειξε ενω στην πραγματικοτητα δεν υπηρχε κανενας αλλο στο ιατρειο

πολυ μπερδεμα..

Αχα! Αυτη ειναι μια νεα παραμετρος μπου. Δεν ηξερα οτι ακους και καποια γυναικεια ενθαρρυντικη φωνη, αλλα δεν αναιρει την εικασια μου οτι και αυτη η φωνη ειναι προιον ασυνειδητου που εχει παρει ακουστικη μορφη.
Το διαχωρισμο δεν τον κανω με βαση το αν ειναι δυσαρεστο ή ευχαριστο, μπορει να ειναι ενας δυσαρεστος φοβος αλλα αυτο δεν το κανει παραισθηση, φοβους και φοβιες εχουμε ολοι μας και ολα τα παιδακια.

Αν ειναι ευχαριστο μεσα σε ενα ψυχωτικο επεισοδιο να θεωρεις οτι εισαι ο μεσσιας, δεν ειναι μια προσπαθεια να επινοησεις μια φανταστικη υπερτατη λυση σε εναν τεραστιο φοβο?

[pavlosla]

Μπορει και να ηταν, ετσι οπως το περιγραφεις δε βλεπω ποια θα μπορουσε να ειναι η συνδεση με το ψυχωτικο επεισοδιο που επαθες πολλα χρονια μετα. Το δικο σου επεισοδιο ηταν μετα απο κανναβη ή θυμαμαι λαθος?

απο αγχος επαθα το ψυχωτικο επισοδειο... εχω να κανω καναβη 15 χρονια

[savatage]

απο αγχος επαθα το ψυχωτικο επισοδειο... εχω να κανω καναβη 15 χρονια

Α οκ, με καποιο αλλο μελος θα σε μπερδεψα τοτε.

[Natalia_sups]

Στο πρωτο σκελος συμφωνω, φυσικα τα παιδια εχουν και φοβιες μη υπαρκτες, ειδες κι εγω ποσες ειπα. Ακουγα ηχους φυσιολογικους πχ απο συστολη διαστολη μεταλλου ή απο αερα στα ξυλινα κουφωματα και νομιζα οτι καποιος ειναι, στο σκοταδι φυσιολογικες μορφες αντικειμενων τις εβλεπα σαν κατι αλλο, τερατακια ξερω γω. ΚΑΜΜΙΑ ανεμελια σε αυτα, παιδικες φοβιες. Και την αισθηση οτι καποιος με ακολουθει αν περπατουσα νυχτα την ειχα κατα καιρους, οχι πολυ συχνα.

Στο δευτερο σκελος, απο οσο διαβαζω απο τα παιδια εδω στο φορουμ, φαινεται να επινοουν μεγαλειωδη σεναρια για να αποδρασουν απο τα τρομοκρατικα σεναρια που επισης εχουν επινοησει, οποτε και παλι στη ριζα βλεπω πολυ πονο.
Σε αντιθεση με ενα παιδι που φανταζεται οτι ειναι ο μπατμαν και καραγουσταρει, δεν το κανει απο αμυνα.

Ναι οκ...και πισω απο τα καλικατζαρια που φανταζομουν εγω βρισκοταν φοβος/πονος οπως θες πες το. Η μονη διαφορα ειναι οτι καταλαβαινα πως δεν ειναι αληθινα, και ας ηταν δυσαρεστο, και ας φοβομουν, και ας ετρεχα μεχρι να φτασω σε σημειο με κοσμο, και ας κοιταγα πισω μου, και ας σκεπαζομουν ολοκληρη κατακαλοκαιρο γιατι η κουβερτα ειναι ως γνωστον ασπιδα εναντια στα τερατα. Το ζουσα δηλαδη εντονα, με επηρεαζε, αλλα ηξερα οτι δεν ειναι αληθινα. Αυτη ειναι η μονη διαφορα.
Προφανως και υπαρχει συσχετισμος μεταξυ των παθολογικων καταστασεων και δυσαρεστων συναισθηματων, αλλα δεν ειναι αυτο το κριτηριο που διαχωριζει την φαντασιωση απο την ψευδαισθηση/παραισθηση.

[Natalia_sups]

ναταλια συμφωνουμε αυτο περιεγραψα ακριβως απο πανω..
εσυ απο οτι καταλαβα κανεις το διαχωρισμο στο οτι αν συνειδητοποιει καποιος αν αυτο που βιωνει ειναι πραγματικοτητα ή οχι.αλλα ενα παιδακι τα πιστευει αυτα καθως η φαντασια καλπαζει

Δεν πιστευω πως ενα παιδι τα πιστευει με τον ιδιο τροπο που τα πιστευει ατομο που πασχει απο ψυχωση...μπορει να απορροφαται στη φαντασιωση, να "το ζει" πολυ εντονα, να επηρεαζετα σε μεγαλο βαθμο, να αντιδρα αναλογα, να ζει στο πετσι του ρολου ρε παιδι μου, αλλα και παλι θεωρω πως το παιδικο μυαλο ειναι ευελικτο και δεν περναει στην αντιπερα οχθη του να μπερδευει τα πλαισια του πραγματικου με το φανταστικο, οοοοσο και αν τεντωσει τα ορια του φανταστικου μεσα στη καθημερινοτητα του.

[Natalia_sups]

Παντως μπου με ενα γρηγορο ονλαιν ψαξιμο βρηκα αρκετα ξενογλωσσα αρθρα που μιλανε για τον συσχετισμο της πολυ εντονης φαντασιας και των ψυχωσεων. Να επισημανω οτι μιλαμε για συσχετισμο οχι για σχεση αιτιου αιτιατου ε; Δλδ δεν σημαινει οτι οποιο παιδι εχει παρα πολυ εντονη φαντασια θα βγαλει ψυχωση...αλλα σιγουρα παρατηρειται πως οποιος εχει ψυχωση εχει πολυ εντονοτερη φαντασια απο τον μεσο ορο.

[elisabet]

Δεν πιστευω πως ενα παιδι τα πιστευει με τον ιδιο τροπο που τα πιστευει ατομο που πασχει απο ψυχωση...μπορει να απορροφαται στη φαντασιωση, να "το ζει" πολυ εντονα, να επηρεαζετα σε μεγαλο βαθμο, να αντιδρα αναλογα, να ζει στο πετσι του ρολου ρε παιδι μου, αλλα και παλι θεωρω πως το παιδικο μυαλο ειναι ευελικτο και δεν περναει στην αντιπερα οχθη του να μπερδευει τα πλαισια του πραγματικου με το φανταστικο, οοοοσο και αν τεντωσει τα ορια του φανταστικου μεσα στη καθημερινοτητα του.

Εδω διαφωνώ. Πολλές φορές τα παιδιά μπερδεύουν την φαντασία τους με την πραγματικότητα και δεν νομίζω αυτό να είναι πρόβλημα μέχρι μια ηλικία. Αυτό που διαφέρει νομίζω είναι η κριτική σκέψη, τα παιδιά είναι πολύ πιο δεκτικά στο οτι μπορεί να τους μιλάει ένα άψυχο αντικείμενο. Το πιστευούν αλλα δεν θα κρίνουν τον εαυτό τους για αυτό, είναι κάτι φυσιολογικό για αυτά να μιλάει η κούκλα τους πχ. Ο ενήλικας έστω και με ψύχωση, φαντάζομαι οτι διατηρεί ένα "υγιές" κομμάτι που αντιλαμβάνεται οτι εδώ κάτι δεν πάει καλά. Άρα ή θα σκεφτεί "τρελαίνομαι κι ακούω φωνές" ( νομίζω σπάνια) ή θα φτιάξει ένα σενάριο πίσω από αυτό για να το εξηγήσει. Θα σκεφτεί ας πούμε οτι είναι ο μεσίας, οτι έχει υπερδυνάμεις και βλέπει πράγματα που οι άλλοι δεν μπορούν να δουν κτλ κτλ Το μικρό παιδί δεν ξέρει πως μόνο εκείνο μιλάει με την κούκλα του, δεν έχει λόγο να κάνει σενάρια, το αντιμετωπίζει ως κάτι φυσιολογικό και όλοι οι γύρω του επίσης.

[savatage]

Παντως μπου με ενα γρηγορο ονλαιν ψαξιμο βρηκα αρκετα ξενογλωσσα αρθρα που μιλανε για τον συσχετισμο της πολυ εντονης φαντασιας και των ψυχωσεων. Να επισημανω οτι μιλαμε για συσχετισμο οχι για σχεση αιτιου αιτιατου ε; Δλδ δεν σημαινει οτι οποιο παιδι εχει παρα πολυ εντονη φαντασια θα βγαλει ψυχωση...αλλα σιγουρα παρατηρειται πως οποιος εχει ψυχωση εχει πολυ εντονοτερη φαντασια απο τον μεσο ορο.

Ε ναι, αλλα την ειχε ηδη απο παιδι το ιδιο το ατομο? Μπου, εσυ θυμασαι τη φαντασια σου να καλπαζει σαν παιδι και προσπαθεις καπως να το συσχετισεις τωρα?

[Natalia_sups]

Αν εχει κανεις την ορεξη και την υπομονη να διαβασει το παρακατω αρθρο νομιζω οτι εξηγει αρκετα καλα το πως λειτουργει η φαντασια...

http://www.entelechyjournal.com/simonbaroncohen.htm

Ειδικα το σημειο μετα στην ενδεκατη-δωδεκατη παραγραφο που λεει "safely, in what sense?" εξηγει πως διατηρειται ο διαχωρισμος φανταστικου και πραγματικου σε μικρα παιδια ακομα και οταν κανουν pretend play.

[elis]

Ναταλια παθιαζεσαι με τη συζητηση

[elisabet]

Πάντως πολλά άτομα με ψύχωση έχουν καλλιτεχνικές τάσεις που αυτό δείχνει προφανώς ανεπτυγμένη φαντασία άρα λογικά κάπως πρέπει να συσχετίζεται...
Λείπει κι ο serios, πολύ θα θελα να ακούσω και την δική του άποψη στο θέμα.

[serios]

Noμίζω πως δεν έχω να προσθέσω κάτι έγκυρο ή τεκμηριωμένο απόλυτα.
Αυτό που ξέρω είναι οτι ο άνθρωπος διαχρονικά χρησιμοποιεί την φαντασία του για διάφορους λόγους. Πιθανώς όπως λένε οι ψυχολόγοι να είναι κ ένας τρόπος άμυνας στον πόνο και τον φόβο, στην προσπάθεια εύρεσης απαντήσεων για τα προβλήματα της ζωής κ του νοήματος της ύπαρξης μας.
Η φαντασία που είναι στην ουσία σκέψη που ταξιδεύει δημιούργησε τους θεούς μέχρι σήμερα, τις μυθολογίες της εκάστοτε κουλτουρας, δημιούργησε τις ουτοπίες που κυνηγάμε για να αλλάξουμε την κοινωνία, δημιούργησε την ιδανική εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας κτλ.
Η φαντασία μπορεί να είναι όμορφη, μπορεί να είναι και άσχημη... μήπως κ η καταστροφολογία δεν είναι φαντασία ή οτιδήποτε μελλοντικό γεγονός που προβλέπουμε;;
Υπάρχει κ η φαντασία ως μέρος οράματος για κάτι που κάποιος υλοποιεί καλλιτεχνικά ή σαν μέρος των στόχων του.

Τωρα στο ερώτημα αν με έντονη φαντασία μπορεί να έχεις φυγή από την πραγματικότητα, νομίζω ότι κ κάποιος χωρίς έντονη φαντασία μπορεί εξίσου να ξεφύγει αν πυροδοτήσουν κάποια γεγονότα στη ζωή του την κατάσταση αυτή. Νομίζω σε πάσχοντες με σχιζοφρένεια παρατηρούνταν μια πιο έντονη ονειροπόληση αλλά δεν είναι ένα δεδομένο που στοιχειοθετεί την αιτία της σχιζοφρένειας.

Πάντως προσωπικά παρατηρώ πως είχα έντονη φαντασία ειδικά αν ερωτευόμουν. Εκεί δούλευε πολύ παραγωγικά τόσο στο θέμα σεναρίων μέχρι κ στο χιούμορ τουλ στον γραπτό λόγο.
Μετά την υποτροπή ακόμα κ τώρα μετά από 6 χρόνια δεν έχω την καλύτερη άποψη για την φαντασία μου και την ποιότητα της σκέψης μου τουλάχιστον όπως αισθάνομαι να λειτουργώ στην κοινωνία.