A toast to my emptiness.

[in the woods]

Καλησπέρα.

Είμαι νέο μέλος στο φόρουμ.Ουσιαστικά είναι η πρώτη φορά που γράφω σε φόρουμ γενικά.Απλά πέτυχα το συγκεκριμένο φόρουμ και είπα να κάνω μια προσπάθεια να εξωτερικεύσω και να μοιραστώ όλο αυτό που μου συμβαίνει τους τελευταίους 6 μήνες.Συνέχεια αισθάνομαι να βυθίζομαι.Όλο και περισσότερο.Πριν μερικούς μήνες ήμουν στα όρια της ανορεξίας,το τελευταίο διάστημα,όμως,έχω γίνει βουλιμική και έχω σιχαθεί τον εαυτό μου και το σώμα μου.Έχω σιχαθεί τη ζωή μου γενικά.Έχω γίνει αλκοολική και παίρνω xanax πού και πού,όταν με πιάνουν κρίσεις απόγνωσης.Έχω παρατήσει τα ενδιαφέροντα μου (μουσική & βιβλία) και τους κόσμους μου,που με απορροφούσαν και με βοηθούσαν να ταξιδεύω μακριά από τη πραγματικότητα.Υπάρχουν μέρες που δε κάνω τίποτα και στιγμές που αισθάνομαι αληθινό πόνο.Έχω ταχυπαλμίες κάποιες στιγμές και τα πόδια μου τα έχω γεμίσει πληγές.Για τη σχολή,τι να πω,σαν να μην υπάρχει.Απλά όταν βλέπεις κάτι πολύτιμο που υπήρχε στη ζωή σου να κατεδαφίζεται με τέτοιο τρόπο και να αφήνει απλά ερείπια και πληγές,όταν μάλιστα είσαι αρκετά ευαίσθητη ψυχή για αυτό το κόσμο,χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου.Και επειδή είμαι βυθισμένη σε αυτή τη σκατοκατάσταση,βγάζω αρνητισμό απέναντι στους ανθρώπους και τους απομακρύνω.Αλλά δε κάνω προσπάθειες να γνωρίσω ανθρώπους,γιατί ντρέπομαι και έχω ένα θεματάκι κοινωνικοποίησης και ίσως λίγο χαμηλή αυτοεκτίμηση.Θέλω απλά να σταματήσω να "πέφτω",αλλά δε προσπαθώ.Όλα μου φαίνονται μάταια,ψεύτικα,ανούσια και αδιάφορα.Πήγα μια φορά σε ψυχολόγο,αλλά χειρότερα με έκανε, και αποφάσισα να μη ξαναπάω.Είμαι πολύ νέα για να παραιτούμαι από τη ζωή,ίσως σκεφτείτε όσοι διαβάσετε το κείμενο μου, και ίσως έχετε δίκιο.



https://www.youtube.com/watch?v=hnS_yfD3lk0
Κλείνω με το κομμάτι.

Ευχαριστώ για την υπομονή σας.

[savatage]

Εχω περασει απο κει που εισαι. Δε σου εχει γινει ακομα το κλικ για αλλαγες. Θα γινει οταν ερθει η ωρα.
Ακουω το τραγουδι που εβαλες, μ αρεσει, μελαγχολικο, μελωδικο, μου θυμιζει παλιες εποχες που εκανα ο,τι και εσυ (με εξαιρεση το αλκοολ και το ζαναξ, αυτα δεν τα εκανα.., σε τσιγαρο και φαγητο ξεσπουσα)

[in the woods]

Ευχαριστώ που απάντησες και χαίρομαι που σου άρεσε το κομμάτι.Και εγώ,έχει 3 μήνες που ξεκίνησα κάπνισμα,αλλά τη τελευταία βδομάδα το έχω περιορίσει.

Μετανιώνω σιγά σιγά που έγραψα εδώ.Απλά το πρόβλημα μου ίσως φανεί αστείο σε ανθρώπους που έχουν πιο σοβαρά προβλήματα στη ζωή τους,όπως οικονομικά,οικογενειακά προβλήματα ή προβλήματα επιβίωσης κ.ά.Βέβαια,ο καθένας βιώνει και επηρεάζεται διαφορετικά από κάθε κατάσταση στη ζωή του.Ίσως και η προηγούμενη μου πρόταση είναι απλά ένας τρόπος να δικαιολογήσω οτι είμαι αδύναμος άνθρωπος/χαρακτήρας.Δε ξέρω.Το τελευταίο καιρό πάντως αισθάνομαι τελείως "χαμένη" και κάποιες στιγμές είναι σαν όλο αυτό που βιώνω να μην είναι η δική μου ζωή.Τέλος πάντων,ακούγεται μπερδεμένο,δε μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς.

[savatage]

Γιατι το μετανιωνεις? Τι ηλπιζες να διαβασεις που δεν το διαβασες? Βασικα ειναι και σαβ/κο οποτε η φορουμοκινηση ειναι πεσμενη, αυτο δε σημαινει οτι το προβλημα σου ειναι ασημαντο.
Επισης, το οτι (ακομα) δεν εχεις προβληματα βιοπορισμου δε σημαινει οτι το τωρινο σου προβλημα ειναι αμελητεο. Και γενικως η φραση "υπαρχουν και χειροτερα" δε βοηθησε ποτε κανεναν.
Το οτι ακομα δεν εχεις βρει τον τροπο και το δρομο να κανεις αλλαγες και να αντιμετωπισεις αυτο που σου συμβαινει, δε σημαινει ντε και καλα οτι εισαι αδυναμος χαρακτηρας.
Η επιλογη συντροφου που ειχες κανει ηταν αποτελεσμα χαμηλης αυτοεκτιμησης.
Διαβαζοντας το κειμενο σου τι βλεπεις? Καταθλιψη? Κανεις κατι για αυτο? Εχεις παει σε ειδικο? Αυτος που σου εγραψε ζαναξ σου εκανε κανονικη συνεδρια ψυχοθεραπειας ή μονο συνταγογραφησε στα γρηγορα?

[psy_spirit]

Αγαπητή, πολλά από τα λεγόμενα σου αντηχούν σε ιδιαίτερες χορδές μέσα μου. Αναφέρομαι κυρίως στην απογοήτευσή σου από φίλες του λυκείου, στην έλλειψη κοινωνικοποίησης στη σχολή, στη χαμηλή αυτοπεποιθηση, καθώς και η τάση προς φυγής της πραγματικότητας και ὁνειροπώλησης. Νιώθω ειλικρινά σχεδόν πλήρης ταύτιση μαζί σου στα παραπάνω, αντιμετωπίζω τέτοια θέματα συχνά. Θα μοιραστώ λοιπόν αυτά που νιώθω ότι χρήζουν σημασίας στη κατάσταση που βρισκόμαστε και που νιώθω ότι βοηθάνε.
Αρχικά, υπάρχουν μικρά βηματάκια που μπορείς να κάνεις για να βελτιώσεις τη ψυχική σου υγεία. Θέλει πολύ κόπο, αλλά μακροχρόνια θα δεις τη διαφορα! Η σχολή θα σου φαίνεται βουνό τώρα στο τρίτο έτος. Έκανα και εγώ το λάθος να μη πατάω σχεδόν καθόλου για 3 ολόκληρα χρόνια σε μια πολύ καλή σχολή, έχοντας περάσει μόνο ένα μάθημα. Την αλλαγή αποφάσισα να τη κάνω στο προηγούμενο εξάμηνο (πολύ πολύ αργά δλδ) γι αυτό πιστεύω ότι δεν είναι αργα και για σενα! Οι φίλες και η κοινωνικοποίηση, έρχονται κατ εμέ από μόνες τους ενώ προσπαθείς να περάσεις μαθήματα και να πηγαίνεις σχολή, ενώ είναι σημαντικό να μην άγχεσαι για καταστάσεις. Έχω διαγνωστεί με κοινωνικό άγχος/φοβία το οποίο αντιμετωπίζω μέχρι και σήμερα, οπότε γνωρίζω πραγματικά το τεράστιο ποσό ψυχικού κουράγιου που πρέπει να καταφέρεις σε πολλές κοινωνικές καταστάσεις,μαζί και στη σχολή!
Ακόμη, όντας μεγάλη ονειροπόλος, έχω να σου προτείνω να προσπαθείς να βγαίνεις αό το μυαλό σου όσο περισσότερο γινεται, να σταματήσεις να σκέφτεσαι, να βγαίνεις έξω, να παρακολουθείς τον άλλο κόσμο, να κανεις φόκους στο περιβάλλον, αλλιώς δε θα μπορείς να χεις μια αντικειμενική όψη των πραγμάτων και των ανθρώπων.
Όσον αφορά τα ζαναξ, το αλκοολ, και γενικά οποιοδήποτε είδος self-medication, προσφέρουν προσωρινό μούδιασμα των συναισθημάτων και δεν βοηθάνε πραγματικά στην εξάλειψη του άγχους. Ελπίζω να μην ακούγομαι ξερόλας ή ότι εγώ τα κάνω όλα τέλεια! Ίσα ίσα!! Απλά είναι πραγματικά κάποια πράγματα που λέω εγώ στον εαυτό μου σε δύσκολες στιγμές και που έχουν αποδειχθεί χρήσιμα. Σίγουρα είναι πιο εύκολο να τα πείς παρά να τα κάνεις... Αυτό που πιστεύω, είναι ότι η βόλεψη σε μια κατάσταση είναι η αρχή των δυστυχιών μας. Μόλις ο πόνος που φέρνει καθημερινότητα στην οποία έχεις βολευτεί, είναι μεγαλύτερος από το φόβο για αλλαγή και από την ευκολία του να βρίσκεσαι σε γνώριμα συναισθήματα (ακόμα και αρνητικά), τότε γεννιέται μια πολύ πιο δυνατή θέληση και πίστη στον εαυτό σου, για να αλλάξεις αυτό που είσαι.
Λες ότι νιώθεις αδύναμη, έχεις χάσει το ενδιαφέρον σου για τα πράγματα που αγαπάς, νιώθεις μοναξιά. Αυτές, είναι όλες προσωρινές καταστάσεις, ανατρέψιμες ανθρώπινες, δεν σε ορίζουν ως προσωπικότητα. Πιστεύω ότι τη δύναμη της ψυχής μας, σπάνια την ανακαλύπτουμε σε όλη μας τη ζωή. Είναι η δύναμη που μας σηκώνει απ το έδαφος ενώ έχουμε πέσει, πες το ένστικτο επιβίωσης, πες το όπως θες.
Σε ευχαριστώ μέσα απτη καρδιά μου που πήρες την απόφαση να γράψεις εδώ για το πρόβλημά σου. Κάτι μέσα μου με ανασταίνει όταν ανακαλύπτω ανθρώπους (και δη συνομίληκους) να περνάνε την ίδια φάση με μένα. Υποθέτω μου υπενθυμίζει ότι δεν είμαι τόσο παράξενη όσο νομίζω. Φυσικά, σε καμία περίπτωση δε μπορώ να πώ ότι χαίρομαι για τις λύπες που περνάς, απλά εφόσον συμβαίνουν, σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες. Σήμερα με έκανες να αισθανθώ λιγότερο μόνη! Σου στέλνω διαδικτυακές αγκαλιές και φιλιά! <3

[elis]

Ανάλυση της κατάστασης έφαγες ήττα από τις φίλες σου κ πηγές να κανεισ την αλλαγή με τον τυπακο λοιπόν ξέχνα τα όλα άσε τι σου είπαν οι φίλες σου βάλε στόχο κ τελείωσε τη σχολή σου μερικά από αυτά που λένε οι γυναίκες μεταξύ τους είναι απαράδεκτα ξέχνα τα βγάλε τις ταμπέλες κ προχωρά για τα καλύτερα

[elis]

Επίσης εγώ είμαι ένας τύπος με σχιζοφρένεια κι έχω φάει πολλή απόρριψη από τα κορίτσια έχω πολλούς φίλους και τώρα το γύρισαν το παραμύθι λένε ότι έχω λεφτά γτ όλη μέρα πίνω καφέδες κ που τα βρίσκει τα λεφτά κλπ

[αλεξανδρος_77]

όλη αυτή η κατάσταση άρχισε να με τρελαίνει

μηπως ηξερες τι θα συμβει

[in the woods]

Καλημέρα psy_spirit.Μπορώ να πω οτι διάβασα με πολύ προσοχή όσα μου γράφεις και σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου.

Πάντως δεν αγχώνομαι για το αν θα αποκτήσω φίλους/φίλες από τη σχολή και ποτέ δεν ήμουν της οπτικής να έχω παρέες με το ζόρι και πιέζοντας καταστάσεις,μόνο και μόνο για να βιώνω αυτό που λένε "φοιτητική ζωή".Ούτως ή άλλως,τα άτομα που είναι στη σχολή μου δε πιστεύω οτι έχουν να μου πουν κάτι.Και όχι επειδή θεωρώ τον εαυτό μου κάτι ιδιαίτερο,απλά ο μικρόκοσμος και τα ενδιαφέροντα μου (που όπως είπα,το τελευταίο διάστημα δε με απορροφούν όπως παλιά -δεδομένης της κατάστασης που βρίσκομαι- και αυτό με επηρεάζει αρνητικά) δε συμβαδίζουν με τα δικά τους.Τέλος πάντων,μεγάλες συζητήσεις όλες αυτές και δε ξέρω αν καταλαβαίνεις αυτό που μόλις έγραψα.Απλά μερικές φορές είναι άβολο να είναι όλοι σε παρέες και εγώ με τα ακουστικά σε ένα σημείο να καπνίζω και να είμαι στο κόσμο μου.Εγώ χρωστάω 8 μαθήματα,αλλά δε μου κάνει καμία αίσθηση η σχολή.
Αυτό που έγραψες,να σταματήσω να σκέφτομαι,δε ξέρεις πόσο το θέλω.Αλλά είναι αδύνατο.Σκέφτομαι χωρίς σταματημό,αλλά κάθε μου σκέψη έχει δυο όψεις/μορφές και αυτό είναι ακόμη πιο κουραστικό γιατί συνέχεια αμφιταλαντεύομαι.Με ηρεμεί πολύ η φύση,βρίσκω τον εαυτό μου εκεί,οπότε όταν είναι να βγω,κάνω μεγάλους περιπάτους.Είναι από τις λίγες στιγμές που βλέπω την ομορφιά στη ζωή.Μου λες για το αλκοόλ,τα xanax και ξέρω οτι έχεις δίκιο.Αλλά ειδικά από το απόγευμα και μετά που σκοτεινιάζει έξω,η απόγνωση,το κενό,οι σκέψεις,ο εαυτός μου με "ρίχνουν" τόσο πολύ που απλά θέλω να ξεφύγω από όλα.Σε ευχαριστώ για όσα μου έγραψες παρακάτω.Όμορφα λόγια,εμψυχωτικά.Ελπίζω να βγω υγιής και (πιο) δυνατή από αυτή τη κατάσταση.

[psy_spirit]

Καλημέρα! Καταλαβαίνω το αίσθημα του να νιώθεις ότι δε μπορείς να συνδεθείς ουσιαστικά με κάποιον και όχι επειδή ᾽᾽πρέπει᾽᾽ ή επειδή έτσι ορίζει η φοιτητική ζωή. Δε τίθεται τόσο το θέμα της ντροπαλότητας και κοινωνικοποίησης λοιπόν, περισσότερο νιώθεις άβολα συγκεκριμένες στιγμές τις μέρας, επειδή νιώθεις πως ῾῾θα᾽πρεπε᾽᾽ να μην είσαι μόνη ακόμα κι αν αυτή η παρέα των παιδιών δε σου προσφέρει κάτι ουσιαστικό. Σ᾽ αυτό λοιπόν έχω να προτείνω να κοιτάξεις να ᾽σαι αληθινή στον εαυτό σου και εφόσον τραβάς ένα δρόμο, να προσπαθείς να ᾽σαι χαρούμενη με αυτόν και πιστή σε εκείνον.
Αυτοί οι περίπατοι στη φύση που λες, μπορούνε να γίνουν πιο συχνοί; Αν ναι, φρόντισε να τους εντάξεις στο πρόγραμμά σου περισσότερο. Η έκφρασή μου για σταματημό της σκέψεις, πράγματι ακούγεται δύσκολη, σχεδόν αδύνατη. Θα ήθελα να την αναδιατυπώσω:
Πολλές από τις σκέψεις που κάνουμε καθημερινά, οι οποίες ορίζουν τη πραγματικότητά μας, είναι προιόντα βαθειά ριζωμένων πεποιθήσεων και μπορούν να αποβούν σε πολλές περιπτώσεις λανθασμένες, χαλάνε δλδ τη μέρα μας για το τίποτα! Αν μου έμαθε κάτι ο χρόνος που πέρασα με τη ψυχοθεραπεύτρια μου παλιότερα (και που ομολογουμένως έπρεπε να συνεχίσω) είναι ότι ενώ είναι δύσκολο να σταματήσεις αποκλειστικά να σκέφτεσαι αρνητικά, μπορείς να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου να πιάνει αυτές τις σκέψεις όταν γίνονται, να αναγνωρίζεις το σφάλμα τους, να τις αναδιατυπώνεις, να μη τις αφήνεις να σε ορίζουν. Με πολύ πολύ απλοικό τρόπο λοιπόν, αυτή είναι η κύρια παραδοχή της ῾῾γνωσιακής - συμπεριφοριστικής θεραπείας῾῾, η οποία σου δίνει κάποια εργαλεία σκέψεις ώστε να επιδιορθώνεις τις κύριες αντιλήψεις που έχεις για τον εαυτό σου. Θέλει τεράστια ποσά κόπου, χρόνου και υπομονής, όμως τα αποτελέσματα είναι λυτρωτικά. Σου συνιστώ να ανατρέξεις στο διαδίκτυο για αυτό το τρόπο ψυχοθεραπείας, όπου θα βρεις όλες τις απαραίτητες τεχνικές για να ῾῾ἑπιδιορθώσεις῾῾ τις αυτόματες, αρνητικές σκέψεις και να εξυγιάνεις το τρόπο που βλέπεις το κόσμο. ΑΡΑ, τελικά δε χρειάζεται να σταματήσεις να σκέφτεσαι, παρά να αναγνωρίσεις τις σκέψεις σου, να τις ασκείς κριτική και να τις αντικαθιστάς με πιο λογικές. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα μέσο να τις καταγράψεις (χαρτί, υπολογιστής) και πολλή δουλειά και χρόνο.
Από αυτή τη κατάσταση, μπορείς να βγεις μόνο πιο δυνατή. Μόνο εσύ μπορείς να σηκώσεις τον εαυτό σου και κανένας άλλος, όσοι ψυχολόγοι κι αν προσπαθήσουν, όσοι φίλοι και συγγενείς. Αυτή είναι η δύναμη της θέλησης και του μυαλού! Είσαι, όπως και εγώ, πολύ μικρή ηλικιακά ακόμα, ο εγκέφαλος δεν έχει αναπτυθεί πλήρως, οι συνήθειες δεν έχουν παγώσει μια ορισμένη κοσμοθεωρία την οποία θα ζεις μέχρι το υπόλοιπο της ζωής. Όσο νομίζεις ότι δε μπορείς να δεις αλλιώς την όλη φάση, πάντα θα υπάρχει τρόπος. Και δεν είναι απλά λόγια εμψυχωτικά.

https://www.youtube.com/watch?v=R2_Mn-qRKjA

῾῾It gets easier. Every day it gets a little easier. But you got to do it every day. That's the hard part.῾῾
To all-time favourite quote μου, από την αγαπημένη μου σειρά!

[in the woods]

Τι να πω για τη πρώτη παράγραφο που μου έγραψες? Ειδικά αυτή η πρόταση "επειδή νιώθεις πως ῾῾θα᾽πρεπε᾽᾽ να μην είσαι μόνη ακόμα κι αν αυτή η παρέα των παιδιών δε σου προσφέρει κάτι ουσιαστικό.", με εκφράζει απόλυτα.Συμφωνώ,επίσης,σε αυτό που μου προτείνεις,ξέρω οτι έχεις δίκιο.Εφόσον χαράζω το δικό μου μονοπάτι και θέλω να το ακολουθώ,δε πρέπει να κλαίγομαι για καταστάσεις που από επιλογή μου,αφήνω μακριά ή πίσω μου.Απλά μερικές φορές σκέφτομαι οτι θα ήθελα ή οτι μου λείπει να έχω 1 - 2 ανθρώπους που όμως θα μπορούσαν να με καταλάβουν αληθινά και θα μπορούσα να μοιραστώ μαζί τους, τους κόσμους μου και ό,τι έχω μέσα μου.Αλλά πάντα είναι δύσκολο να βρεις ψύλλους στ’ άχυρα,έτσι δε λένε? Γενικά,για μένα η επικοινωνία,η φιλία,η συντροφιά είναι έννοιες που κρύβουν μεγάλο λαβύρινθο από πίσω τους και δε πιστεύω οτι οι άνθρωποι ενδιαφέρονται ιδιαίτερα να επενδύσουν αληθινά στις ανθρώπινες σχέσεις.
Κοίτα,μέσα στο χειμώνα δυστυχώς περιορίζω τις εξορμήσεις μου στη φύση.Γενικά,είμαι παιδί του ήλιου.Αν δεν έχει ήλιο,καθαρή ατμόσφαιρα και ουρανό και ζεστή μέρα,δεν έχω ενέργεια να κάνω και πολλά πράγματα.Ίσως σου φανεί περίεργο αυτό.Απλά η διάθεση μου επηρεάζεται αρκετά από το καιρό.Άκουσε,αν θέλεις,αυτό το κομμάτι : https://www.youtube.com/watch?v=J6aQEFzB3zQ .

Σε ευχαριστώ ειλικρινά πολύ για το χρόνο που αφιέρωσες ώστε να μου υποδείξεις/προτείνεις και να μου εξηγήσεις,με λίγα λόγια,έναν τρόπο ώστε να μη με “πνίγουν” οι σκέψεις μου.Θα ψαχτώ παραπάνω και στη συνέχεια θα προσπαθήσω να τον εφαρμόσω.Ίσως κάποια στιγμή από τώρα,σου γράψω αν και πόσο με βοήθησε τελικά.Επειδή ανέφερες τους ψυχολόγους,όπως έγραψα στο πρώτο μου ποστ,πήγα μια φορά,αλλά δε ξέρω,μου άφησε αρκετά αρνητική αίσθηση.Απλά δε μου έβγαινε καθόλου να μιλήσω για μένα και να ανοιχτώ σε έναν τελείως άγνωστο άνθρωπο που ήξερα οτι δε θα με καταλάβαινε πραγματικά και που κατά βάθος δεν τον άγγιζαν τα προβλήματα μου ή όλο αυτό που βιώνω πέρα από το να πάρει τα λεφτάκια του στο τέλος της ώρας.Τέλος πάντων,σαν παρένθεση αυτό και ίσως να μη συμφωνείς στο τρόπο που το βλέπω εγώ.Απλά μου είχε κάνει εντύπωση γιατί μετά την επίσκεψη μου από την ψυχολόγο,εγώ τουλάχιστον ένιωθα πιο έντονο το κενό μέσα μου.
Πολύ ωραίο το βιντεάκι που μου έστειλες.Χαμογέλασα κιόλας,φαντάσου.Δε τη γνωρίζω τη σειρά αλλά ίσως τη ξεκινήσω κάποια στιγμή.
Ευχαριστώ για όλες τις συμβουλές!

[psy_spirit]

Λοιπόν, ελπίζω σήμερα να δεις τον εαυτό σου σε πιο όμορφη και παραγωγική κατάσταση, στην Αθήνα μας έχει τρομερό καιρό! Οι σχέσεις μπορούν να αποδειχθούν πραγματικά δαιδαλώδεις, σε βαθμό και εγώ η ίδια να θέλω πολλές φορές να τα παρατήσω όλα και να απομακρυνθώ από τους πάντες. Όποτε γίνεται αυτό όμως, συνειδητοποιώ αργά ή γρήγορα το ότι να ζήσεις ως ερημήτης, γίνεται βαρετό και πολύ μοναχικό πολύ εύκολα... γι αυτό τώρα πια προσπαθώ πολύ να κρατάω τη πίστη μου στους ανθρώπους αρκετά ψηλά, ακόμα κι αν στο παρελθόν έχω προδωθεί από φίλους και φίλες, δήθεν κολλητές και γκόμενους. Έχει ένα ρίσκο η κάθε νέα σχέση που σχηματίζεις με τους γύρω σου, αλλά αν δε δοκιμάσεις, ρισκάρεις επίσης την απομόνωση και την απομάκρυνση από άτομα τα οποία πραγματικά ενδιαφέρονται για σένα. Μπορείς βέβαια να δεις τα πράγματα όπως τα βλέπουν πολλοί συνάνθρωποί μας, ότι τα πάντα έρχονται σε αντάλλαγμα με κάτι άλλο και ότι οι άνθρωποι σχηματίζουν σχέσεις από συμφέρον και μόνο, με σκοπό να πάρουν ή να ανταλλάξουν κάτι μαζί σου. Είναι μια θεωρία και αυτή! Προτιμώ να πιστεύω στη συμπόνοια και στη συμπάθεια (με την αγγλική έννοια του όρου sympathy, όπως ῾῾συμπάσχω᾽᾽) ως μια μεγάλη κινητήρια δύναμη στις σχέσεις των ανθρώπων.
Και για να επιστρέψω στο θέμα του καιρού, δεν είσαι καθόλου μόνη ή περίεργη εκεί, κάθε άλλο. Οι στατιστικές δείχνουν ότι σε περιοχές με χαμηλότερη ηλιοφάνεια το χρόνο σε σχέσει με άλλες πιο ηλιόλουστες, τα ποσοστά καταθλιπτικών διαταραχών και αυτοκτονιών είναι σημαντικά αυξημένα! Έχει να κάνει με το τρόπο που είμαστε φτιαγμένοι, ο ήλιος ενεργοποιεί ουσίες στο σώμα μας, όπως τη μελατονίνη, οι οποίες βοηθάνε στη καλή διάθεση και στην όλη παραγωγικότητα.
Στο θέμα του ψυχολόγου είχα σταθεί ομολογουμένως τυχερή, με είχε αναλάβει μια αξιαγάπητη κοπέλα, ιδιαίτερη, οξυδερκής, με καταλάβαινε τόσο όμορφα, ένιωθα πολύ άνετα μαζί της! Μου άλλαξε ολόκληρη τη κοσμοθεωρία μου σε μερικές συνεδρίες. Μερικές φορές, αυτό που χρειάζεσαι, είναι ένα άτομο να σου δείξει ένα διαφορετικό τρόπο οπτικής της ζωής. Εκείνη με εισήγαγε στη γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία. Στο τέλος κάθε επίσκεψης ήμουν φανερά κουρασμένη ψυχικά και σωματικά καθώς έβγαζα πολλά ῾῾πράγματα῾῾ από μέσα μου (πολλές φορές έκλαιγα με λυγμούς) αλλά πάντα ένιωθα αναζωογονημένη την επόμενη μέρα και πως έκανα ένα ακόμα βηματάκι προς τα εμπρός. Δυστυχώς έπρεπε να μετακομίσω για να σπουδάσω στη πόλη και σιγά σιγά χαθήκαμε, παρόλο που μου πρότεινε να συνεχίσουμε τις συνεδρίες μέσω σκάιπ.
Η σειρά είναι τρομερή, έχει πολλή φιλοσοφία και δράμα, αλλά και πολύ χιούμορ, αν και πολύ dark. Από τα 2 τραγούδια που μοιράστηκες μέχρι τώρα, καταλαμβαίνω ότι γέρνεις και συ σε λίγο πιο dark, goth ύφος γενικά! Genious band οι Dead Can Dance! Αυτό το καιρό έχω πάθει εμμονή με MGMT https://www.youtube.com/watch?v=rtL5oMyBHPs !!!
Και εγώ χαμογέλασα όταν διάβασα ότι το βιντεάκι που σου δειξα σε έκανε να χαμογελάσεις! Καλό υπόλοιπο ημέρας και καλή δύναμη!

[in the woods]

Όντως σήμερα έχει ηλιόλουστη μέρα και αυτό με κρατάει σε μια σταθερή,ουδέτερη διάθεση.Κοίτα,θεωρώ οτι η μοναχικότητα και η απομόνωση χρειάζονται για ορισμένα χρονικά διαστήματα.Τουλάχιστον εγώ μέσα εκεί μπορώ να βρω τον εαυτό μου,να ταξιδέψω και να δραπετεύσω με τη φαντασία μου,να ασχοληθώ με θέματα που με γοητεύουν κ.ά.Από την άλλη είναι στιγμές που η μοναξιά -και όχι η μοναχικότητα- με καταβάλλει και τότε είναι που ζητάω την επικοινωνία με τους ανθρώπους,την αληθινή,ουσιαστική επικοινωνία όμως.Απλά πιστεύω οτι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται να χτίσουν κάτι αληθινό και οτι υπάρχουν απλά επιφανειακές,ψεύτικες,εφήμ ερες σχέσεις.Δε φοβάμαι ιδιαίτερα οτι οι άνθρωποι κάνουν μόνο ιδιοτελείς σχέσεις ή όποιες σχέσεις κάνουν είναι από συμφέρον και μόνο.Απλά πιστεύω οτι δεν επενδύουν πάνω σε αυτές και απλά οι σχέσεις με τους συνανθρώπους γίνονται με σκοπό να καλύψουν το κενό της ύπαρξης τους ή να περάσουν καλά/να διασκεδάσουν/να περάσει η ώρα τους ευχάριστα (συζητώντας για ανούσια/αδιάφορα θέματα τις περισσότερες φορές) ή να γίνουν αποδεκτοί στα πλαίσια της κοινωνίας.Αυτό που έγραψες "πιστεύω στη συμπόνοια και στη συμπάθεια ως μια μεγάλη κινητήρια δύναμη στις σχέσεις των ανθρώπων" δε το είχα σκεφτεί ποτέ,να σου πω την αλήθεια.Δε πιστεύω οτι η φύση του ανθρώπου είναι τόσο καλοπροαίρετη,αλλά είναι σίγουρα ελπιδοφόρο,μου φέρνει στο μυαλό κάτι ονειρικό.Στην επόμενη παράγραφο που αναφέρεσαι στη ψυχολόγο,παρουσιάζουν ενδιαφέρον όσα γράφεις και ήθελα να σου κάνω μερικές ερωτήσεις (αν θέλεις,μου απαντάς).Δηλαδή η ψυχολόγος σε βοήθησε να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου? Μου γράφεις οτι άλλαξε τη κοσμοθεωρία σου.Γίνεται να μου το αναλύσεις λίγο παραπάνω αυτό? Επίσης,μου λες οτι έβγαζες πολλά πράγματα από μέσα σου.Δε σε επηρέαζε αρνητικά που ουσιαστικά ένας άγνωστος άνθρωπος μπορούσε να δει μέσα σου και να γνωρίζει για εσένα πτυχές του εαυτού σου που ίσως να μην ήθελες να τις μοιραστείς με κανέναν? Αντίθετα,σε βοηθούσε αυτό? Ξέρω,απανωτές οι ερωτήσεις.Ελπίζω να μη σε κούρασα ή πίεσα,απλά θέλω λίγο να σχηματίσω μια πιο ξεκάθαρη εικόνα.
Θα τη κατεβάσω τη σειρά και θα αρχίσω να τη βλέπω.Όταν δω μερικά επεισόδια,θα σου πω εντυπώσεις!Με τη μουσική ασχολούμαι πολύ γενικά και όντως έπεσες μέσα.Ακούω από post- punk,darkwave,gothic rock,neofolk μέχρι black metal,doom metal,rock κ.ά.Γενικά σκοτεινά,ακραία,ατμοσφαιρι κά,μελαγχολικά ακούσματα.Άκου λίγο αυτό το κομμάτι και δες και το βίντεο,αν δε βαριέσαι :
https://www.youtube.com/watch?v=WPw7nlluRdc .Από τις πολύ πολύ αγαπημένες μου μπάντες.

Καλό απόγευμα!

[psy_spirit]

Καλημέρα! Πράγματι οι συνεδρίες μας μου έχουν μείνει αξέχαστες, διότι μέσα από αυτές μπόρεσα να ξεδιαλύνω το τρόπο σκέψης μου, τα γνωσιακά λάθη που κάνω και πως να ανακατευθύνω τις σκέψεις μου. Μου έδειξε ότι δεν είναι όλα άσπρο - μαύρο, ότι υπάρχει διαφορετική οπτική στα πράγματα και πως εσύ ορίζεις πως θα αντιλαμβάνεσαι το κόσμο. Ύστερα, με βοήθησε να καταλάβω πώς μερικές αναμνήσεις και κύριες αντιλήψεις μπορούν να θαφτούν μέσα σου και να σε κυριεύουν ακόμα και αν ο ῾῾πόνος῾῾ τους έχει περάσει προ πολλού.
῾῾Δε σε επηρέαζε αρνητικά .... Αντίθετα,σε βοηθούσε αυτό?῾῾ρωτάς. Μα πώς είναι δυνατόν, ένας επιστήμονας, μια ψυχοθεραπεύτρια, να κάνει αυτό για το οποίο τη πληρώνεις και που τόσο πολύ φαίνεται να την ενδιαφέρει να σε βοηθήσει, αν δεν σπάσεις τους τοίχους που έχεις φτιάξει και δεν την αφήσεις να μπει μέσα; Μου μοιάζει σαν σπατάλη χρημάτων και χρόνου. Διακρίνω ένα φόβο προς την ευαλωτότητα στην ερώτησή σου. Σε αυτό, έχω να πώ ότι οι τοίχοι που έχουμε σηκώσει επειδή έχουμε πληγωθεί στο παρελθόν, πολλές φορές φιλτράρουνε και ανθρώπους άξιους και τους αφήνουν απέξω. Αυτό είναι κακό δικό σου. Δεν σε συμφέρει να συνεχίσεις να κρατάς άμυνες σε άτομα που φαίρονται καλόβουλα και καλοπροαίρετα, απλά και μόνο επειδή κάποιος σε πλήγωσε στο παρελθόν. Δεν κερδίζεις κάτι έτσι, μόνο χάνεις. Διατηρείς μια εξωγήινη απόσταση, έναν φόβο. Ξέρω ποια άτομα με έχουν πληγώσει στο παρελθόν και προσπαθώ μέσα μου να τα συγχορώ, για εμένα, όχι για εκείνα. Καλά, συγκεκριμένα για τη ψυχολόγο, δε το συζητώ! Η κοπέλα θέλει απλά να κάνει τη δουλειά της, μήπως θα χρησιμοποιήσει τη γνώση του εαυτού σου που της δίνεις για να σε καταστρέψει; Υπάρχουνε και αδιάφοροι τύποι, ακόμα και χλευαστικοί στο επάγγελμά τους, συμφωνώ. Δεν ανέφερα τη 2η περίπτωση ψυχολόγου που μου έτυχε. Η κοπέλα μια χαρά, απλά φαινόταν ότι δεν νοιαζόταν τόσο, πολύ τυπική και δεν μου έβγαζε το ίδιο συναίσθημα που μου βγαζε η πρώτη. Δύσκολα κολλάς με ανθρώπους, βλέπεις ο άλλος τι σου βγάζει και ανάλογα πράττεις. Με τη 2η έκατσα 2 μήνες μήπως καλυτερεύσει και έφυγα, ευτυχώς δεν έχασα και τα λεφτά μου, ήταν υποστήριξη φοιτητών.
Η μοναχικότητα είναι δίκοπο μαχαίρι για μένα. Λίγες μέρες να απομονωθώ, συνηθίζω πολύ τη δικιά μου συντροφιά, έχω εδώ τη κιθαρίτσα μου, τις μουσικούλες μου, τις σειρές μου, τα βιβλία μου, το φαγητό μου! Να, τώρα με την εξεταστική, έχω να βγώ απ το σπίτι κανα 4ήμερο! Μπορεί σήμερα να σπάσω τη ρουτίνα, αλλά δε ξέρω, έχω ακόμα πολλή ύλη να βγάλω.
Ασχολούμαι και γώ πολύ με τη μουρική, είναι μεγάλη μου αγάπη. Ε ντάξει, straight gothίλα το κομμάτι, αυτό ήθελα να σου στείλω αρχικά, αλλά ήμουν σίγουρη ότι θα το ήξερες (και ναι, έπεσα μέσα!). Ακούω και απ᾽ τα είδη που αναφέρεις, το τελευταίο καιρό γέρνω περισσότερο σε χιπστερo-indie, psychedelic ήχους (βλέπε Tame Impala, MGMT, Mac Demarco κλπ) γενικά μ᾽αρέσει τρελά η ροκ μουσική. Λες να είναι κοινό όλων των ψυχολογικά διαταραγμένων ατόμων;

*BTW την εικόνα που είχες επισημάνει στο 1ο σου ποστ, που την ανέφερες ως η πτώση του ανθρώπου, προσπαθώ να τη βρώ στο νετ και δε τη βρίσκω. Τίνος συγκροτήματος album cover είναι;

[in the woods]

Καλησπέρα.

Προσωπικά τρομάζω μόνο στην ιδέα οτι η οποιαδήποτε ψυχολόγος θα άλλαζε εμένα και το τρόπο που αντιλαμβάνομαι τα πράγματα και τη ζωή.Βασικά,δε πιστεύω οτι θα μπορούσε να καταλάβει την οπτική μου ή το σκοτάδι που έχω μέσα μου (ούτε θα ήθελα να το γνωρίσει να σου πω την αλήθεια), το οποίο σε μεγάλο βαθμό καθορίζει το ποια είμαι και ποιες είναι οι επιλογές μου.Απλά θεωρώ οτι οι ψυχολόγοι βάζουν τους ανθρώπους σε καλούπια και αν κάποιος αποκλίνει λίγο από τον και καλά “φυσιολογικό/νορμάλ” άνθρωπο πάντα σύμφωνα με τα πρότυπα και στα πλαίσια της κοινωνίας,θεωρείται ελλατωματικός ή αυτό που μου έγραψες “ψυχολογικά διαταραγμένος”.Δε θεωρώ τον εαυτό μου ψυχολογικά διαταραγμένο.Έχω ψυχολογικά,υπαρξιακά,ανασφ άλειες,φοβίες,κόμπλεξ,αλλά δε θεωρώ οτι κάτι δε πάει καλά με εμένα ή οτι έχω κάποιο πρόβλημα σε σχέση με άλλους ανθρώπους.Θυμάμαι χαρακτηριστικά,μου είχε πει οτι εκείνη θα με βοηθούσε να γίνω πιο δεκτική απέναντι στους ανθρώπους,να τους εμπιστεύομαι περισσότερο,να ανοίγομαι πιο εύκολα και τέτοια.Ξέρεις,δεν είναι οτι είμαι αντικοινωνική ή κάτι,σίγουρα είμαι ντροπαλή και εσωστρεφής και δύσκολα εμπιστεύομαι ανθρώπους,αλλά θα αφήσω να με γνωρίσουν μόνο εκείνοι οι άνθρωποι που πραγματικά πιστεύω οτι η επικοινωνία μαζί τους έχει να μου δώσει κάτι ουσιαστικό,να με βελτιώσει σαν άνθρωπο,σαν προσωπικότητα,να έχω μια σχέση αλληλεπίδρασης με αυτούς.Βέβαια,ζητώντας κάτι τέτοιο,έχω γίνει αρκετά απροσέγγιστη και απλησίαστη από το περίγυρο μου.Σχετικά με αυτό που μου γράφεις οτι προσπαθείς να συγχωρείς μέσα σου όσα άτομα σε έχουν πληγώσει στο παρελθόν,προσωπικά δε το κάνω.Όταν ο θυμός και το προσωρινό μίσος καταλαγιάζουν μέσα μου,άλλες φορές μου μένει πόνος,άλλες ένα πικρό συναίσθημα και άλλες απλά απάθεια/αδιαφορία.Ήθελα να σε ρωτήσω,αλλά αν γίνομαι αδιάκριτη,δε χρειάζεται να απαντήσεις.Εσύ μόνη σου αποφάσισες να πας σε ψυχολόγο ή η οικογένεια σου σε παρότρυνε για κάτι τέτοιο?

Παίζεις κιθάρα? Κλασική ή ηλεκτρική? Αν και περισσότερο,με κλασική κιθάρα θα σε συνδύαζα,δε ξέρω γιατί.Έχει καιρό που ασχολείσαι? Εγώ,δεν έχω ξεκινήσει ακόμα διάβασμα για την εξεταστική,αν και θα έπρεπε.Πρέπει να το πάρω απόφαση κάποια στιγμή.Πέρυσι,μπορεί να έκανα και ένα μήνα για να βγω από το σπίτι!Πέρα από τη σχολή,που πήγαινα πού και πού.Πάντως,ήθελα να σου πω οτι το βίντεο από το κομμάτι των MGMT που μου έστειλες,έχει ωραία αισθητική.Ψυχεδέλεια,ε? Ωραία πράγματα και καταστάσεις! Άκου αυτό το κομμάτι : https://www.youtube.com/watch?v=Xui3sWxT-6k Λοιπόν το εξώφυλλο που είχα προσθέσει στο ποστ μου είναι από τους Deathspell Omega.Συγκεκριμένα είναι το cover art του δίσκου τους "Fas – Ite, Maledicti, in Ignem Aeternum".Αντι-κοσμικό,θεϊστικό μπλακ μέταλ.Να,πάρε μια γεύση: https://www.youtube.com/watch?v=0pUhBEomgFU .Απίστευτο κομμάτι με εκκλησιαστική ατμόσφαιρα.Βέβαια αυτή η μουσική,για μένα,ακούγεται με ανάλογη ατμόσφαιρα και νυχτερινές ώρες.Ελπίζω να μη σε έπρηξα με τα κομμάτια.