Results 16 to 30 of 39
Thread: ΔΕΠΥ και ενηλικίωση ...
-
08-03-2018, 00:11 #16
- Join Date
- Oct 2015
- Posts
- 549
Iωάννα από που να πρωτομαζέψω αυτή την αντίδραση - απάντηση .
Αρχικά κανείς δεν μπορεί να κάνει διάγνωση του ευατού του διαβάζοντας ξερά βιβλία ψυχολογίας ή ακούγωντας εμπειρίες άλλων ..για οτιδήποτε ..
Έπειτα ο κάθε τύπος ψυχοπαθολογίας και οι άνθρωποι που την έχουν έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά και διαφορετική επίδραση στη ζωή τους ακόμα μπορεί δύο άνθρωποι να έχουν τα ίδια συμπτώματα τα ίδια ή όλα αλλά να διαφέρουν απλά γιατί είμαστε διαφορετικοί και μοναδικοί ο καθένας ..
Για να βγει μια διάγνωση πρέπει να υπάρχουν κάποιες ενδείξεις συμπτώματα ..που να έχουν συχνότητα , διάρκεια στο χρόνο και ένταση ... στην περίπτωση της ΔΕΠ να διαρκούν τουλάχιστον έξι μήνες ..
Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να τα συνηδητοποιεί το ίδιο το άτομο ή αν δεν είναι σε θέση να το κάνει να τα έχουν ενδεχομένως προσέξει οικείοι του ..μιλάμε για οποιαδήποτε ψυχοπαθολογία ..
Κανείς από όσους τους έτυχε να έχουν κάτι στην ψυχική και σωματική τους υγεία δεν θα το ήθελε και τον δυσκολεύει στη ζωή του η οποία όλων έχει διαφόρων ειδών προβλήματα ( επαγγελματικά ( ανεργία , δύσκολο περιβάλλον , κακό αφεντικό , χρέη κ.ο.κ. ) ( οικογενειακά εδώ βάζει ο καθένας ότι έχει ) προσωπικά ... κ.α.
Η επιβάρυνση του στη ζωή του με ένα οποιοδήποτε πρόβλημα είναι αναμενόμενη ..συν τις άλλοις ... και ναι θα ήθελε να είναι υγιής καλύτερα .. αν αυτό είναι δυνατόν και σε όποιον βαθμό ...
Συμβαίνει όμως σε όλους τους ανθρώπους διαβάζοντας διάφορα ιατρικά θέματα να νομίζουμε και να ανησυχούμε σε κάποιο βαθμό ότι κάτι μπορεί να μας συμβαίνει ..άλλοι φτάνουν στο σημείο να νομίζουν ότι έχουν ότι αρρώστια υπάρχει κ να τρέχουν συνεχώς για εξετάσεις ... και συνήθως συμβαίνει κάτι άλλο ψυχολογικά από αυτό που νομίζουν ...
Καταλαβαίνω ότι αντιδράς έτσι γιατί σε τρομάζει λίγο αυτό που βιώνω ... και δεν είσαι σε καλή οικονομική καταστάση ....
Διαπίστωσε πρώτα τι έχεις και αν έχεις ..κάτι και τι είναι αυτό και σε ποιο βαθμό και μετά μιλάμε για την διαχείριση του οποιοδήποτε τύπου προβλήματος που μπορεί να έχεις αν έχεις ...
Διάσπαση πχ. μια και μιλάμε γι αυτό μπορεί να πάθουν και αυτοί που παίρνουν κάναββη αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν γεννηθεί με διαταραχή ελλειματικής προσοχής , έχουν απλά κάποιες φορές προβλήματα συγκέντρωσης ..
Για να μιλάμε για διαταραχή σημαίνει ότι τα συμπτώματα έχουν επηρρεάσει καίριους τομείς στη ζωή ενός ατόμου ..
Και για να το διακωμοδήσω λίγο η αντίδραση σου ακούστηκε κάπως έτσι ...
Μπαίνεις κρατώντας μια βούρτσα που έχουν ξεφύγει μερικές τρίχες στο δωμάτιο ενός καραφλού με αλωπεκεία που κοιτιέται στον καθρέπτη και αναπολεί την πλούσια κόμη του και του λες ξερά ...λες να καραφλιάσω ??? και αν ναι υπάρχει θεραπεία ... περούκα θα βάλεις πόσο κάνει ... αααααα άμα δεν είναι ξανθιά και κατσαρή εγώ δεν έχω λευτά για πέταμα ... τώρα αυτόν μπορεί να τον έχει πάρει από κάτω γιατί πχ. η γκομενά του μωρέ ... την είδε προχθές σ ένα μηχανάκι μ ένα μαλλιά ... μάλλον γουστάρει τους άφρο !! ....
Τώρα στην περίπτωση της ΔΕΠ . πρόκειται για μια αναπτυξιακή διαταραχή δηλαδή πρέπει να είσαι έτσι από βρέφος παιδική ηλικία και να μεγαλώσεις ... υπάρχουν τρόποι να την μαζέψεις ..ναι ..αλλά δεν μπορείς να βγάλεις το κεφάλι σου να τοποθετήσεις ένα καινούργιο χωρίς ΔΕΠ. απλώς με την παρέμβαση τα συμπτώματα παύουν να είναι τόσο ενοχλητικά ... δεν θα μιλήσουμε γι αυτό όμως .. αν δεν αναλάβεις την ευθήνη από την στιγμή που βρίσκεσε σ ένα τέτοιο forum που σημαίνει πως ψάχνεσε .. να μιλήσεις με κάποιον ειδικό .. και να βρεις την βαθύτερη αιτία για τις σκέψεις τις αντιδράσεις και ότι σου συμβαίνει γιατί κανείς από εδώ δεν μπορεί να ξέρει ..επακριβώς ...
απλά όταν μιλάμε για αναπτυξιακές διαταραχές και μαθησιακές δυσκολίες σ αυτό το κεφάλαιο .. χρειάζεται μια μεγαλύτερη λεπτότητα ... γιατί και εγώ και πάρα πολλά παιδιά εκεί έξω ... δυσκολεύονται ...στην ζωή τους ..πολύ !Tα καλύτερα έρχονται από την Κίνα... με χελώνα κουτσή
- 08-03-2018, 00:27 #17
- Join Date
- Feb 2013
- Location
- σε 1 λιμνουλα!
- Posts
- 14,042
Αρχικά κανείς δεν μπορεί να κάνει διάγνωση του ευατού του διαβάζοντας ξερά βιβλία ψυχολογίας ή ακούγωντας εμπειρίες άλλων ..για οτιδήποτε ..
08-03-2018, 00:32 #18
- Join Date
- Oct 2015
- Posts
- 549
08-03-2018, 00:48 #19
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 2,713
08-03-2018, 00:59 #20
- Join Date
- Feb 2013
- Location
- σε 1 λιμνουλα!
- Posts
- 14,042
γενικα το λεω......
08-03-2018, 01:30 #21
- Join Date
- Oct 2015
- Posts
- 549
08-03-2018, 03:50 #22
- Join Date
- Jul 2017
- Posts
- 1,204
Δεν ειναι τοσο απλο
Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App
09-03-2018, 19:30 #23
- Join Date
- Nov 2017
- Posts
- 287
Turtle εσύ εκτός απο αδυναμία συγκέντρωσης, αντιμετώπισες ποτέ σου, υπερσυγκέντρωση σε κάποιο αντικείμενο και πρακτικά λόγω αυτού, παραμέληση και αλλαγή άλλων πιο σημαντικών προτεραιοτήτων?
Γιατι προσωπικά μπορώ να συγκεντρωθώ υπερβολικά πολύ θα έλεγα σε κάτι που μου κινεί το ενδιαφέρον και παράλληλα να αγνοώ άλλα πράγματα της καθημερινότητας μου. Και μετά όταν βαρεθώ το νέο αντικείμενο να επιστρέφω στα παλιά. πχ Στα αγγλικά ποτέ μου τα πήγαινα καλά και δεν κατάφερα να πάρω oύτε το lower και ας έκανα απο την Β δημοτικού περίπου. Αντίθετα όταν πήγαινα Β γυμνασίου μου είχε κολλήσει να μάθω γερμανικά. Πήγα έκανα 4 χρόνια και απορούσα και εγώ ο ίδιος με το πόσο πολύ είχα συγκεντρωθεί σε αυτά. Ημουν ο καλύτερος μαθητής στο φροντιστήριο και κάνοντας περίπατο πρακτικά πήρα το lower των γερμανικών πολύ εύκολα θα έλεγα. Μετά από κάποια χρόνια όμως, βαρέθηκα να ασχολούμαι με την συγκεκριμένη γλώσσα και πλέον την έχω παρατήσει γιατί δεν βρίσκω ενδιαφέρον να ασχοληθώ και δε θυμάμαι τίποτε.. Σαν να μην πήγα ποτέ μου..
Γενικά δηλαδή έχω άπειρα τέτοια παραδείγματα στην ζωή μου, που κάνω κάτι αρχικά με ενθουσιασμό και μετά το βαριέμαι και το παρατάω, είτε στη μέση, είτε ολοκληρωμένο ως ένα σημείο.
Και όλα αυτά τα χρόνια δουλεύοντας με άλλους ανθρώπους στο κομμάτι της εργασίας έχω καταλάβει το εξής. Ολοι οι άνθρωποι συνήθως έχουν ένα μάξιμουμ δυνατοτήτων. Οταν δουλεύεις μαζί τους επί χρόνια, ξέρεις τι μπορούν να κάνουν και τι όχι. Εχουν δηλαδή θα έλεγα μια σταθερή απόδοση στην εργασία τους.
Εγώ ως "Δεπίτης" εκεί πρακτικά πάσχω. Βλέπω ότι έχω δυνατότητες, γνωρίζω πράγματα αλλά η απόδοση μου δεν είναι πάντοτε σταθερή. Η απόδοση μου εξαρτάται ανά στιγμές. Ολοι έχουν τις λεγόμενες "κακές" ημέρες που έχουν πεσμένη απόδοση. Εγώ συνήθως έχω κακές στιγμές στις οποίες ακόμη και αν ξέρω κάτι, μπορεί να κάνω τρισμέγιστη μαλακία και ουσιαστικά είμαι ο πρώτος που με κατακρίνει. Οι άλλοι με δικαιολογούν γιατί λένε ότι είμαι πανέξυπνος και το μυαλό μου στροφάρει και όσα ξέρω να κάνω πάνω στο αντικείμενο μου, τα ξέρουν λίγοι και ότι να μην είμαι τόσο αυστηρός μαζί μου καθώς και εκείνοι κάνουν λάθη και όλοι μπορούν να κάνουν λάθη και όντως αυτό ισχύει. Αλλά εγώ δεν νιώθω έξυπνος
Προχθες ήμουν σε μια άλλη επίχειρηση με ίδιο αντικείμενο με το δικό μας αλλά σε άλλη πόλη μέσω κοινής γνωριμίας και το εκεί αφεντικό έπαθε πλάκα μαζί μου με τις γνώσεις μου μιας και μέσα σε πέντε λεπτά τους έλυσα ένα τεχνικό θέμα που το έψαχναν επί ενάμιση μήνα. Μου λέει "φίλε μου το μυαλό σου δουλεύει με 1000 στροφές. μπράβο σου πραγματικά και τυχεροί τα εκεί αφεντικά σου που σε έχουν" αλλά προσωπικά δεν νιώθω και τόσο "τυχερός".. Απλά έτσι έχω μάθει να λειτουργώ.
13-03-2018, 23:52 #24
- Join Date
- Oct 2015
- Posts
- 549
Χμ δύσκολη ερώτηση ... γιατί εγώ μην γνωρίζοντας τι έχω μέχρι που τέλειωσα σχολή ... δεν ήξερα τι μου συμβαίνει ... οπότε είναι λίγο μπέρδεμα η υπόθεση ..Θυμάμαι τα εξής από το σχολείο ... δημοτικό θυμάμαι ...και "αφαιρόμουν " κατά τη διάρκεια της παράδοσης και θυμάμαι ότι προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου την επόμενη μέρα που θα έρθει να ΜΗΝ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΩ αυτό ! κι όμως συναίβενε ξανά ...αλλά ... που να ξέρω ... τέλος πάντως αφού είχα καταλάβει ότι συμβαίνει απλά έλεγα δεν πειράζει θα τα πιάσω όλα από την αρχή μέχρι το τέλος μόνη μου .. μετά ..αριστη στο δημοτικό οκ ... μόνο που η δασκάλα είχε παρατηρήσει ότι σ ένα κείμενο μπορεί να γράψω μια λέξη που την ξέρω δύο φορές σωστή και δυο λάθος γιατί ? απορούσε ? ...αλλά δεν το είχαν ψάξει περισσότερο ...
Γυμνάσιο ...αλλαγή σχολείου νέες παρέες "μαλακοπαρέες " όπως έχω αναφέρει εκεί ξέφυγα κι έκανα χαβαλέ και μετά θα διάβασα από την αρχή έως το τέλος σπίτι ...
ναι μόνο εάν και εφόσον είχα το διαθέσιμο χρόνο γιατί συνήθως με τις αναβολές ποτέ δεν μου έφτανε ο ΤΟΣΟΣ χρόνος που χρειαζόμουν να διαβάσω και απορούσα με τα genius γειτονάκια που έλεγε και ο παππούς μου που διάβαζαν τρείς ώρες τη μέρα κι όλα κομπλε !!! καλά πως το έκαναν αυτό .... εγώ χρειαζόμουν τουλάχιστον ένα 8 ωρο ...
εκεί παράτησα αγγλικά γαλλικά που ήμουν του 20 ...και όταν τα ξαναπιασα ...άστο !!!! είχα βρει άλλο ενδιαφέρον εκείνη την περίοδο και ήμουν τελείως χαμένη και στο φροντιστήριο που ήταν στρατιωτικό το σύστημα .... με έστειλαν στο στρατίατρο ... ότι έχω λέει ψυχολογικα ...επειδή με έπιασαν αφηρημένη και η καθηγήτρια η πράγματι μουρλή ...νόμιζε πως την κοίταζα περίεργα !!! ...αργότερα έμαθα ότι ήταν περίπτωση η τύπισσα ..από τότε δεν τα ξανάπιασα τα αγγλικά γιατί βρήκα και άλλο ενδιαφέρον στο οποίο έπαθα υπερσυγκέντρωση και μου αποροφούσε σε διάβασμα όλη την ημέρα και είχα αφήσει το σχολείο πίσω ... όμως ! ... όταν αποφάσιζα να διαβάσω ... άρχιζα τότε τα περίεργα μάλλον από κούραση .. δηλαδή ..ξενυχτούσα να διαβάσω ... πήγαινα να γράψω ..και δεν παρατηρούσα ξέρω γω ότι το διαγώνισμα έχει τρεις σελίδες ...μου έπαιρνε μισή ώρα να γράψω την πρώτη απάντηση και μετά ...έδινα το γραπτό χωρίς να απαντήσω σε ερωτήσεις που ήξερα ...
Μαθηματικά ήμουν η απογοήτευση η ίδια !!! ... η μαθηματικός με είπε ηττοπαθή την είπα στενόμυαλη με την διάγνωση αποδείχθηκε ότι στα μαθηματικά είμαι αδύναμος κρίκος ...
Έχασα και δυο τάξεις 1 μαθηματικά ! όλε !!! και 2 από απουσίες όχι κοπάνες ...πήγαινα καθυστερημένα την δεύτερη ώρα γιατί κοιμόμουν και κοιμόμουν γιατί είχα κάψει φλάτζες από το διάβασμα και άλλα επειδή ήθελα να τα κάνω όλα !! δουλειά ... δραστηριότητες ... σχολείο ...βόλτες ... πάντως όχι ένα κάτι και ολοκληρωμένα !!! και καλά ... και πάντα και σταθερά ...
Τελικά τέλειωσα το Λύκειο ... στα μαθήματα βαρύτητας λόγω κενών ..σε άλλα θα μπορούσε και καλύτερα σε άλλα χάλια ..και στα ενδοσχολικά 18 -19 -20 ! αυτά ανέβασαν το βαθμό του απολυτηρίου ...αλλά μετά πήγα και έβαλα σχολές που δεν τις έπιανα ..κι πήρα τον πούλο και πήγα σε Ι.Ε.Κ. όπου έπαθα υπερσύγκεντρωση ...και μετά την υπερσυγκέντρωση υπερκόπωση ... κι άρχισαν διάφορα φαινόμενα ...
μαλλί Αινστάιν ... και ξέχνάω ποια είμαι και που πάω ..τι μέρα είναι σήμερα ... αν θα φάμε αν θα πιούμε ... και άλλες πολλές σοβαρές δυσκολίες σε δυο δουλείες που πήγα .. οπου άρχισα να καταλαβαίνω πια ότι κάτι παίζει ...
πως οι άλλοι τους έδειχναν κάτι και αξιόπιστα ... το έκαναν και εγώ ...γιούχου το ξεχνάω σε πέντε λεπτά ??? ...
είχε φτάσει η κατάσταση στο αμήν ...
και από κει και πέρα στη θέση της θέλησης καθιερώθηκαν φοβίες ...και φόβος !
αυτά τα ολίκα ... σε γενικές γραμμές πάντως ότι αρχίζω το τελειώνω αρκεί να έχω το χρόνο που θέλω ..και συνήθως χρειάζεται πολύς κοινώς δεν είμαι ο τύπος που μπορεί να δουλεύει και να σπουδάζει πχ. ..
αλλά δεν είμαι και ο τύπος που δεν θα τον νοιάξει αν χρωστάει μαθήματα ... η όχι με πονάει και με καίει και με τσουρουφλάει ..
αυτά ..Tα καλύτερα έρχονται από την Κίνα... με χελώνα κουτσή
14-03-2018, 01:13 #25
- Join Date
- Feb 2013
- Location
- σε 1 λιμνουλα!
- Posts
- 14,042
14-03-2018, 01:30 #26
- Join Date
- Oct 2015
- Posts
- 549
15-03-2018, 00:28 #27
- Join Date
- Feb 2013
- Location
- σε 1 λιμνουλα!
- Posts
- 14,042
καπιες φορες απο αυτα που γραφει καπιος καταλαβαινεις και τι εχει συγκρατησει στο μυαλο του πχ μπορει να σκεφτοσουν τη λεξη ταρτες και να εγραψες τερτλ
15-03-2018, 00:47 #28
- Join Date
- Oct 2015
- Posts
- 549
????????.....όχι δεν σκεφτόμουν τάρτες .. ούτε τούρτες ...μου ήρθε στο μυαλό μια μικρή χελωνίτσα ενυδρείου ..:P
Tα καλύτερα έρχονται από την Κίνα... με χελώνα κουτσή
15-03-2018, 23:42 #29
- Join Date
- Nov 2017
- Posts
- 287
Και εγώ μέχρι τα 20 μου που μου έβγαλαν την διάγνωση, ιδέα δεν είχα τι είναι όλο αυτό. Επίσης στο δημοτικό και σε όλο το σχολείο, τα ίδια έλεγα..ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΩ ΑΥΤΟ!! και μάντεψε.. πάντα το έκανα και συνεχίζω να το κάνω και μέχρι σήμερα..
Σχεδόν μια απο τα ίδια.. Και εγώ πάντα τις πιο περίεργες ώρα διάβαζα.. Ο χρόνος πάντα "εχθρός" μου.. Ποτέ δεν υπήρχε αρκετός για να γίνει όπως έπρεπε το διάβασμα με αποτέλεσμα πάντα να λειτουργώ τσαπατσούλικα.. Αλλά... Οταν αποφάσιζα να διαβάσω με έναν τρόπο μόνο μπορούσα και μπορώ. Με αποστήθιση!! Οτι μαθαινόταν με αποστήθιση το αγαπημένο μου μάθημα. Η μνήμη μου λειτουργεί με "φωτογραφικό" τρόπο θα έλεγα. Οτι ήθελε κριτική σκέψη, πάντα σκράπας... Ντροπιαστική στιγμή μου στη Β` Γυμνασίου όπου είχαμε έναν αυστηρό καθηγητή θρησκευτικών. Δε θυμάμαι τι με είχε πιάσει την προηγούμενη ημέρα και λέω θα κάτσω σήμερα να αποστηθίσω το μάθημα των θρησκευτικών που έχουμε για αύριο.. και μάντεψε.. μας βάζει διαγώνισμα και λέει "γράψτε ότι ξέρετε απο το μάθημα" και εγώ έγραψα 3 σελίδες όπως ακριβώς τα έλεγε μέσα!!! Τρελάθηκε το άτομο!!! Βρίσκει μετά απο 2 ημέρες τον πατέρα μου που τύχαινε να ήταν και συμμαθητές στο γυμνάσιο και του λέει "ρε Γιάννη ντροπή.. ο γιος σου αντέγραψε στο μάθημα μου και του λέει ο πατέρας μου αποκλείεται ο γιος μου δεν κάνει τέτοια.." ε την άλλη εβδομάδα τι κάνει το άτομο? Με σήκωσε στον πινακα μπροστά σε όλη την τάξη να με κοιτάνε όλοι και μου λέει πες το μάθημα!! ενιωσα πολύ ηλίθιος που το περνάω αυτό αλλά επειδή δεν είχα ξεχάσει ακόμη το μάθημα εκείνο (το κακό με την αποστήθιση είναι ότι κάποια στιγμή τα ξεχνάς αφού πρακτικά δεν κάνεις "κτήμα" σου την γνώση") και αφού του είπα όλη την πρώτη παράγραφο, μου ζήτησε συγνώμη και κάθισα κάτω.
Μαθηματικά ε? Οτι χειρότερο μου!!! Αγαπημένο μου αντικειμενο στην προ κινητών εποχή το ρολόι μου το ψηφιακό που ήταν και κουμπιουτεράκι μαζί!! Με έσωσε πολλές φορές εκείνο το ρολογάκι αφού και στις πιο απλές μαθηματικές πράξεις είμαι σκράπας. Θαυμάζω πχ τον αδερφό μου που αν του πεις πόσο κάνει 1958*456 θα μπορέσει να στο υπολογίσει. Εγώ παθαίνω κοκομπλόκο και σε πιο απλές πράξεις... Στα 18 μου αφού τελείωσα το λύκειο και δεν πέρασα πουθενά φυσικά, πήγα να δουλέψω σε εκτός του μπαμπά μου εργασία. Σε μια απο αυτές ήταν μια μάντρα με σίδερα για οικοδομές, όπου έπρεπε να υπολογίζεις μέτρα και κομμάτια. πχ αν έκοβες το σίδερο λίγα εκατοστά μακρύτερο δεν ταίριαζε στην οικοδομή και το επέστρεφαν πίσω... 4+4=6 1,2*3=4.5 και άλλα τέτοια χαζα.. ενώ πρακτικά ήξερα πόσο κάνει.. αλλά δεν έκοβε η γκλάβα όταν έπρεπε και ήθελα να το παίζω και "εξυπνος" στον ευατό μου λέγοντας ΟΧΙ θα κάνω τις πράξεις με το μυαλό μου, αντι με το κομπιουτεράκι στο ρολόι.. Εγωϊσμός τρομάρα μου, να αποδείξω στον ευατό μου ότι μπορώ..2 μήνες με κράτησαν... τους είχα βάλει μέσα τους ανθρώπους..χαχαχαχαχαχα
Α γεια σου!!! και εμένα αυτά ανέβασαν τον Μ.Ο. του απολυτηρίου μου στο 16.5/10. Ημουν γενικό λύκειο 3η δέσμη και στα μαθήματα δέσμης ήμουν μαθητής του 12-13. 12 αρχαία,12 λατινικά,15 ιστορία (είπαμε εδώ δούλευε η αποστήθιση και το πάλευα καλύτερα) και 13 στην έκθεση. Τα άλλα μαθήματα με ανέβασαν στο 16.5 και αν ποτέ διαβάσει αυτό το μήνυμα ο ... γυμναστής μου και καταλάβει ποιος είμαι, ρε μαλάκα, ρε μαλάκα οκ ήμουν άχρηστος στις κινητικές μου δεξιότητες αλλά 17 ρε συ στην γυμναστική? Ας έκανες ένα καλό να μου έβαζες ένα 19αρι να ανέβαινε λίγο ακόμη ο Μ.Ο. του απολυτηρίου μου.. τι θα πάθαινες αν χάλαγες για λίγο την "ηθική" σου?
καλά και εγώ μετά πήγα σε μια σχολή ΕΠΑΣ για να μάθω μια τέχνη που μου είχε κολλήσει να μάθω και επειδή οι γονεις μου και καλώς τώρα που το σκέφτομαι (τότε όμως τους έβριζα είναι η αλήθεια) μου είπαν ότι εδώ μέσα σε αυτό το σπίτι, αν δε δουλέψεις, αν δε δεις πως βγαίνει το μεροκάματο απο την στιγμή που αρνείσαι να πας να σπουδάσεις, δε θα μείνεις, αν δε μάθεις μια τέχνη για να ζήσεις, δε θα ζήσεις.. Και αυτό μου έδωσε κίνητρο να πάω να εργαστώ. και έπαθα υπερσυγκέντρωση και έφυγα στην άλλη πόλη και παράλληλα δούλευα και μάθαινα την τέχνη και ήμουν άριστος μαθητής.
Μετά όμως στην πορεία,βαρέθηκα,κουράστηκα .. Δεν μου άρεσε αυτή η τέχνη. Η τύχη με βοήθησε να βρω άλλο αντικείμενο που με κράτησε σε "δράση" μέχρι και σήμερα. Το αναγνωρίζω αυτό στους γονείς μου. Επρεπε να με πιέσουν για να μπορώ σήμερα 22 χρόνια μετά απο τότε, να έχω δικό μου μεροκάματο, να δω τις δυνατότητες μου και να μπορέσω να ανεξαρτητοποιηθώ. Λυπάμαι που στα χρόνια του νηπιαγωγείου/δημοτικού δε με πρόσεξαν όπως έπρεπε αλλά χαίρομαι (κατόπιν εορτής αλλά οκκκ..) για την τότε "σκληρή" στάση τους απέναντι μου.. Και μετά το στρατό ξαναπήγα για 2η τέχνη μιας και η πρώτη δε μου άρεσε τελικά και πάλι και εδώ έπαθα υπερσυγκέντρωση και αρίστευσα. Βέβαια ίσως εδώ "επαιζα" άνισα καθώς οι συμμαθητές μου ήταν 15-16χρονών και εγώ 22.. Ανεξάρτητα που ένιωθα συναισθηματικά και εγώ σαν 15χρονο και πρακτικά και τώρα που είμαι 40, εκεί έχω μείνει αλλά οκκκ άλλο θέμα είναι αυτό.. Για πρώτη φορά απο το δημοτικό μέχρι το λύκειο όπου δεν μου έφταναν τα προβλήματά μου, είχα υποστεί και bullying..Για πρώτη φορά ένιωσα πως ειναι να είσαι δημοφιλής με την καλή έννοια στο σχολείο. Απουσιολόγος, ο καλύτερος μαθητής, ολοι/ες να ρωτάνε εμένα, να με ψάχνουν να τους καλύψω απουσίες (εννοείται πως το έκανα) και γενικά καλή φάση.. Τέσπα..
αχαχαχαχαχα.. τι μου θύμισες με το μαλλί αινσταιν.. Πόσες φορές λόγω του ότι δεν μου έφτανε ο χρόνος (όχι γιατί όντως δεν έφτανε αλλά ως Δεπάκι και εσύ νομίζω καταλαβαίνεις πως το εννοώ) εχω φύγει αχτένιστος απο το σπιτι, έχω βάλει ανάποδα την μπλούζα μου και άλλα τέτοια ντροπιαστικά...
Τα ίδια και εδώ. Ξέρεις τι απίστευτα λάθη κάνω ακόμη και σήμερα στην δουλειά? Απλά εδώ έχω φτιάξει "δικλείδες ασφαλείας", είναι και αλλιώς η φύση της δουλειάς οπότε τα λάθη ναι μεν κοστίζουν αλλά καμμιά σχέση πχ με τα σίδερα..
Και κάποιες φορές κάνω λάθη ακριβώς γιατί δεν μου φτάνει ποτέ ο χρόνος.. Εδώ μέσα μετράνε ακόμη και τα δευτερόλεπτα.. Αλλά έχω ελευθερία κινήσεων και με διακρίνει η αίσθηση ότι πρέπει να βγάλω την δουλειά
15-03-2018, 23:46 #30
- Join Date
- Nov 2017
- Posts
- 287
Εγώ το έχω κάνει αυτό και σαφώς ήταν εξαντλητικό αλλά τα κατάφερα. Και ναι εννοείται ότι με
καίει και εμένα όταν δεν μπορώ να φέρω εις πέρας, την όποια υποχρέωση έχω αναλάβει. Και αυτό
ειναι πρακτικά θεωρώ που με έχει "σώσει" μέχρι σήμερα. Η υψηλή αίσθηση καθήκοντος που
επιδεικνύω καθημερινά στο επαγγελματικό κομμάτι. Ναι μπορεί να λανθάνω αρκετές φορές αλλά σε
αυτή την ζωή πολλές φορές στους "τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος" και όταν οι υπόλοιποι
συνάδελφοι μου, κάνουν 1 πράγμα τη φορά και πάλι λανθάνουν και βρίσκω εγώ τα
λάθη τους σε πολλές περιπτώσεις πριν γίνουμε ρόμπα στους πελάτες μας (αρκετά γινόμαστε απο τα
δικά μου.. χαχαχαχα) και έτσι υπάρχει ισορροπία.
Μετά απο το απίστευτο σεντόνι που έγραψα, αν είχες το κουράγιο να φτάσεις μέχρι εδώ, σου έχω 2
νέα. 1 καλό και 1 κακό..το καλό είναι ότι δεν πρέπει να νιώθεις χαζή, γιατί πολύ απλά δεν είσαι.. Μπορείς να
καταφέρεις πράγματα στην ζωή σου και ακόμη και με αυτή την "βλακεία" μέσα στον εγκεφαλικό σου
φλοιό.
Αν βρεις αυτό που πραγματικά σε υπερ-συγκεντρώνει μπορείς να είσαι σχετικά καλά.Το κακό νέο είναι ότι δεν μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο... Δεν γίνεται να αλλάξεις τον κόσμο, ώστε να πηγαίνουν οι άλλοι με τα "νερά" σου..Ουτε δραματικά μπορείς να αλλάξεις αυτό που είσαι. Αυτό που γεννήθηκες. Παρεπιπτόντως και στην δική μου γέννα υπήρξαν επιπλοκές και γεννήθηκα με καισαρική και αυτό είναι κάτι που το έχω "χτυπήσει" στην μητέρα μου και το έχω μετανιώσει είναι η αλήθεια. Αλλά δεν πρόκειται ποτέ μου, να πάω να της ζητήσω συγνώμμη για ότι της είπα.
Μπορείς όμως να βελτιώσεις τον ευατό σου και να ελπίζεις ότι θα βρεις ένα περιβάλλον εργασιακό/διαπροσωπικό που θα μπορείς να λειτουργείς συμβιβαστικά με τους υπόλοιπους και να έχεις μια σχετικά καλή ζωή. Και ναι σίγουρα μπορεί την
μια στιγμή, αυτή την μια "μαμημένη" κακή στιγμή να βρεθείς απο τα σαλόνια.. στα αλώνια.. Το
ξέρω το συναίσθημα αυτό. Αλλά τι να κάνεις? Πέρα απο το να παλεύεις καθημερινά για το καλύτερο
σου? Η προσπάθεια, η ευγένεια, η καλοσύνη, η καλή καρδιά στη τελική, η ενσυναίσθηση ως προς τα
καθήκοντα που έχεις αναλάβει, θεωρώ πως συν-εκτιμούνται όταν θα βρεθείς στην λεγόμενη "κακή"
στιγμή. Εγώ τουλάχιστον αυτό βλέπω, αυτό έχω ζήσει.
Και εγώ ακόμη ψάχνομαι.. Ειδικά στο διαπροσωπικό.. αλλά οκκκ γενικότερα ψάχνομαι.. Δεν ξέρω τι
ακριβώς ψάχνω. Δε ξέρω που βρίσκεται η κορυφή. Εκείνο το εσωτερικό σημείο, στο οποίο θα νιώσω
γαλήνη, ηρεμία, εσωτερική ευτυχία, αμοιβαίο έρωτα και αγάπη. Θα δείξει.. Μπορεί να το βρω
σήμερα, αύριο, του χρόνου ή και ποτέ..
Αλλά οκκκ. τι να γίνει? Τι άλλο μπορώ να κάνω πέρα απο το να ελπίζω και να προσπαθώ?
Similar Threads
-
Δεπυ σε παιδί Α δημοτικού
By crazyelena in forum Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής, ΥπερκινητικότηταReplies: 7Last Post: 16-03-2017, 22:53 -
δεπυ και βαθμολογια
By Aννα71 in forum Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής, ΥπερκινητικότηταReplies: 40Last Post: 29-03-2013, 15:25 -
ΔΕΠΥ
By evanioan in forum Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής, ΥπερκινητικότηταReplies: 5Last Post: 16-10-2012, 12:44 -
Ψυχολογικός εκβιασμός "παιδιών" (μετά την ενηλικίωση) από γονείς
By akritziab in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότηταReplies: 3Last Post: 10-06-2008, 14:19
Μουδιάσματα και τρελό άγχος
16-06-2024, 15:27 in Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή