Κοινωνικό άγχος και ομαδική εργασία

[Natalia_sups]

Καλησπερα Ναταλια...φανταζομαι σπουδαζετε ψυχολογια κ εισαστε στο ιδιο τμημα? Αν ναι, θα ηθελα την γνωμη σου σ ενα προβλημα που αντιμετωπιζω τα τρια τελευταια χρονια... σ ευχαριστω για την απαντηση.

Δεν ειναι αυτο ακριβως το αντικειμενο σπουδων μας αλλα ναι σπουδαζουμε μαζι. Πες μου αν μπορω να βοηθησω καπως.

[NamelessOne]

Πάντως μου κάνει μεγάλη εντύπωση πόσο ανησυχείς για την άλλη. Αν ήταν έτσι όλοι, ο κόσμος θα ήταν πολύ πιο εύκολος για τους κοινωνιοφοβικούς. Εγώ που είμαι κάργα αυτό + αποφευκτ. διαταραχή, δεν το έχω πει ποτέ σε κανένα και παίζω θέατρο όλη μου τη ζωή. Εκεί να δεις εξουθένωση. Νομίζω είναι πολύ υγιές που η κοπέλα το φανέρωσε έτσι απλά. Κατά την άποψή μου αν δεν την πιέσεις σε θέματα κοινωνικότητας, δηλαδή να της λες "μίλα" ή ξέρωγω "πάμε να τα πιούμε", δεν βλέπω γιατί να δημιουργηθεί πρόβλημα.

[Natalia_sups]

Πάντως μου κάνει μεγάλη εντύπωση πόσο ανησυχείς για την άλλη. Αν ήταν έτσι όλοι, ο κόσμος θα ήταν πολύ πιο εύκολος για τους κοινωνιοφοβικούς. Εγώ που είμαι κάργα αυτό + αποφευκτ. διαταραχή, δεν το έχω πει ποτέ σε κανένα και παίζω θέατρο όλη μου τη ζωή. Εκεί να δεις εξουθένωση. Νομίζω είναι πολύ υγιές που η κοπέλα το φανέρωσε έτσι απλά. Κατά την άποψή μου αν δεν την πιέσεις σε θέματα κοινωνικότητας, δηλαδή να της λες "μίλα" ή ξέρωγω "πάμε να τα πιούμε", δεν βλέπω γιατί να δημιουργηθεί πρόβλημα.

Και εμενα μου εκανε εντυπωση που το ειπε ετσι απλα μπροστα σε ολο το τμημα. Το εξελαβα ως δειγμα οτι το δουλευει, το προσπαθει να τα εχει καλα με τον εαυτο της τουλαχιστον. Δεν ξερω, ετσι το ενιωσα εγω. Για αυτο μου τη βαρεσε ισως να πω να κανουμε εργασια μαζι, εκτιμησα που το ειπε ετσι χυμα και ειπα γιατι να μη δουλεψουμε τις παραξενιες μας μαζι.
Οχι οτι σκοπευω να κανω το οτιδηποτε αμεσα πανω σε αυτο το θεμα της κοινωνικης συναναστροφης, ουτε να την πιεσω θελω ουτε τιποτα. Αγχος και φοβια δεν εχω αλλα τα πολλα πολλα με κουραζουν κι εμενα. Θεωρησα απλα οτι ισως θα επωφεληθουμε εμμεσα. Λιγο να μαθουμε κατι οσον αφορα το να συνεργαζομαστε λιγο καλυτερα με αλλα ατομα θετικο θα ειναι και αυτο...μπορει να γινει καθαρα μεσα απο εστιαση στο κομματι της εργασιας αυτο. Δεν εχω καμια προσδοκια/απαιτηση απο κοινωνικη αποψη δηλαδη εκτος σχολης/εργασιας. Αν προκυψει καλως, αν οχι, χαλαρα.
Και αυτα τα "μιλα" τα θεωρω κι εγω ηλιθια. Μου το εχουν πει και ας μην εχω κοινωνικο αγχος η φοβια και η πρωτη μου εσωτερικη αντιδραση ειναι αντε σαλτα, δεν εχω υποχρεωση να σε ψυχαγωγησω, λολ. Οταν καποιος δεν μιλαει δεν ειναι σωνει και καλα αντικοινωνικος...γιατι να θεωρειται δηλαδη ο παρλαπιπας νορμα και ο λιγομιλητος στραβος;

[Anna137]

Δεν ειναι αυτο ακριβως το αντικειμενο σπουδων μας αλλα ναι σπουδαζουμε μαζι. Πες μου αν μπορω να βοηθησω καπως.

Καλησπερα Ναταλια, Ημουν ατομο με διαταραχες αγχους στα 25 κ με κρισεις πανικου για φοβο λιποθυμιας. Εκανα θεραπεια φαρμακευτικη για ενα χρονο. Εμεινα καποια χρόνια μακριά απ αυτα, γιατι πηγα πολυ καλα στα επαγγελματικα μου. Δεν ειχα πολλες φιλες αλλα ημουν πολυ επικοινωνιακη κ κοινωνικη. Οταν εχασα τη δουλεια μου πριν 4 χρονια, αντιμετωπισα κ ενα διαζυγιο αρχισε παλι το αγχος κ μια κριση πανικου καθως ταξιδευα μονη μου. Την αλλη μερα καθομουν με την παρεα του νησιου κ ενω μιλουσαμε καποια στιγμη αρχισα να βιωνω ενα δυνατο αγχος, πονουσα σφιγγομουν αλλα δεν ειπα τιποτα σε κανενα. Δε ξερω γιατι το επαθα αυτο ισως απο αυτολυπιση για την κριση. Αυτο συνεβη κ τις επομενες 3 μερες με αυτη την παρεα. Να μη στα πολυλογω εγινε κατι σαν ψυχαναγκασμος. Το παντρευτηκα. Κ απο τοτε το παθαινω οταν μιλαω χαλαρα με καποιον γνωστο. Σε μεγαλη πιεση αναγκαζομαι να παιρνω λιγο ηρεμιστικο. Στις φιλες μου που το εχω πει κ το εκφραζω δεν το παθαινω. Τι να κανω τωρα?? Να το εκφραζω στον κοσμο κ πως?? Παιδια εχω ocd σας το λεω να μη με πισδει?? Αν το εκφρασω δε θα με πιασει κ να συμβει..θα ειναι πολυ χαλαρο...πως το ακους ολο αυτο. Εχω ξεκινησει κ ψυχοθεραπεια μηπως βγαλω καποια ακρη. Σ ευχαριστω που με ακουσες!

[Natalia_sups]

Καλησπερα Ναταλια, Ημουν ατομο με διαταραχες αγχους στα 25 κ με κρισεις πανικου για φοβο λιποθυμιας. Εκανα θεραπεια φαρμακευτικη για ενα χρονο. Εμεινα καποια χρόνια μακριά απ αυτα, γιατι πηγα πολυ καλα στα επαγγελματικα μου. Δεν ειχα πολλες φιλες αλλα ημουν πολυ επικοινωνιακη κ κοινωνικη. Οταν εχασα τη δουλεια μου πριν 4 χρονια, αντιμετωπισα κ ενα διαζυγιο αρχισε παλι το αγχος κ μια κριση πανικου καθως ταξιδευα μονη μου. Την αλλη μερα καθομουν με την παρεα του νησιου κ ενω μιλουσαμε καποια στιγμη αρχισα να βιωνω ενα δυνατο αγχος, πονουσα σφιγγομουν αλλα δεν ειπα τιποτα σε κανενα. Δε ξερω γιατι το επαθα αυτο ισως απο αυτολυπιση για την κριση. Αυτο συνεβη κ τις επομενες 3 μερες με αυτη την παρεα. Να μη στα πολυλογω εγινε κατι σαν ψυχαναγκασμος. Το παντρευτηκα. Κ απο τοτε το παθαινω οταν μιλαω χαλαρα με καποιον γνωστο. Σε μεγαλη πιεση αναγκαζομαι να παιρνω λιγο ηρεμιστικο. Στις φιλες μου που το εχω πει κ το εκφραζω δεν το παθαινω. Τι να κανω τωρα?? Να το εκφραζω στον κοσμο κ πως?? Παιδια εχω ocd σας το λεω να μη με πισδει?? Αν το εκφρασω δε θα με πιασει κ να συμβει..θα ειναι πολυ χαλαρο...πως το ακους ολο αυτο. Εχω ξεκινησει κ ψυχοθεραπεια μηπως βγαλω καποια ακρη. Σ ευχαριστω που με ακουσες!

Εφοσον εχεις ξεκινησει ψυχοθεραπεια ισως σε βοηθησει να το ψαξεις καλυτερα τι συμβαινει και πως μπορεις να το διαχειριστεις, αλλα εφοσον το να το εκφραζεις σε βοηθαει να μην αγχωνεσαι εγω θα ελεγα καντο όπου εχει σημασια για εσενα να κυλησει ομαλά η ολη συναναστροφη. Ετσι νομιζω και αυτο ειναι απλα η γνωμη μου, ετσι; Εννοειται δεν χρειαζεται να νιωθεις την αναγκη να δινεις λογαριασμο στον καθενα, αλλα αν νιωθεις οτι θα σε ανακουφιζε με συγκεκριμενα ατομα λεω καντο... Και δεν χρειαζεται να το κανεις δραματικο αμα το εκφρασεις. Πες απλα εχω καμια φορα πολυ αγχος οταν μιλαω με καποιον αλλα αν το γνωριζει μου περναει. Πες το ετσι σε φαση "παρεπιπτοντως", εντελως φυσικα...οπως σου βγαινει βασικα. Μια χαρα μου ακουγεται.
Εγω δεν εχω βιωσει τετοιο αγχος και πονο, αλλα εχω εφαρμοσει το παραπανω σαν τακτικη για αλλα πραγματα. Παρατηρω πως οταν λεω ανοιχτα οτι εχω την ταδε λόξα να ξερεις, δεν εχει λογο να αντιδρασει περιεργα ο αλλος. Ειναι αρκετα αφοπλιστικο το να αισθανεσαι ανετα με την οποια ιδιετεροτητα σου, μπορει να γινει η πανωπλια σου αμα δειχνεις να την αποδεχεσαι και να μην μπορει να την χρησιμοποιησει κανεις για να σε πληγωσει. Οποτε...η σε αφηνει ησυχη (και ειναι καλο να σε αφηνει ησυχη καποιος που δεν μπορει η δεν θελει να σε καταλαβει) η το αποδεχεται χωρις πολλα πολλα, οποτε εισαι κομπλε.
Ρωτα και τον/την ψυχοθεραπευτη/τρια σου αλλα εγω κατι τετοιο θα εκανα.

[Anna137]

Εφοσον εχεις ξεκινησει ψυχοθεραπεια ισως σε βοηθησει να το ψαξεις καλυτερα τι συμβαινει και πως μπορεις να το διαχειριστεις, αλλα εφοσον το να το εκφραζεις σε βοηθαει να μην αγχωνεσαι εγω θα ελεγα καντο όπου εχει σημασια για εσενα να κυλησει ομαλά η ολη συναναστροφη. Ετσι νομιζω και αυτο ειναι απλα η γνωμη μου, ετσι; Εννοειται δεν χρειαζεται να νιωθεις την αναγκη να δινεις λογαριασμο στον καθενα, αλλα αν νιωθεις οτι θα σε ανακουφιζε με συγκεκριμενα ατομα λεω καντο... Και δεν χρειαζεται να το κανεις δραματικο αμα το εκφρασεις. Πες απλα εχω καμια φορα πολυ αγχος οταν μιλαω με καποιον αλλα αν το γνωριζει μου περναει. Πες το ετσι σε φαση "παρεπιπτοντως", εντελως φυσικα...οπως σου βγαινει βασικα. Μια χαρα μου ακουγεται.
Εγω δεν εχω βιωσει τετοιο αγχος και πονο, αλλα εχω εφαρμοσει το παραπανω σαν τακτικη για αλλα πραγματα. Παρατηρω πως οταν λεω ανοιχτα οτι εχω την ταδε λόξα να ξερεις, δεν εχει λογο να αντιδρασει περιεργα ο αλλος. Ειναι αρκετα αφοπλιστικο το να αισθανεσαι ανετα με την οποια ιδιετεροτητα σου, μπορει να γινει η πανωπλια σου αμα δειχνεις να την αποδεχεσαι και να μην μπορει να την χρησιμοποιησει κανεις για να σε πληγωσει. Οποτε...η σε αφηνει ησυχη (και ειναι καλο να σε αφηνει ησυχη καποιος που δεν μπορει η δεν θελει να σε καταλαβει) η το αποδεχεται χωρις πολλα πολλα, οποτε εισαι κομπλε.
Ρωτα και τον/την ψυχοθεραπευτη/τρια σου αλλα εγω κατι τετοιο θα εκανα.

Καλημερα Ναταλία. Σ ευχαριστώ για την απάντηση. Καλά το θέτεις και η ψυχολόγος μου είπε...ναι σ αυτή τη φάση έχεις διαταραχή πανικού, το εκφράζεις οπως μπορείς αφού σε χαλαρώνει. Σήμερα βέβαια που το έκφρασα σε κάποιον που μιλάω αρκετά συχνά τα πρωινα αλλά δεν ειναι και φίλος μου, μου είπε..." εχεις πολλά ψυχολογικά τελικά και δε σου φαινόταν"...ναι του λέω εχω γιατι εχω λιποθυμήσει πάνω απο 10 φορές στη ζωή μου, παθαίνω γι αυτους τους λόγους κρίσεις πανικού στο αυτοκίνητο κ φοβάμαι...εντάξει δε μπορούμε ν αρέσουμε σε όλους οπως είπες...δε σου κρύβω οτι με πείραξε εκεινη τη στιγμή, οπως το άκουσα, αλλά απ την άλλη μου χαλάρωσε το ψυχαναγκαστικό η εξομολόγιση...θα δούμε πως θα πάει...το θέμα είναι οτι παίρνω εδώ κ ένα μήνα αντικαταθλιπτικό γι αυτή τη δουλειά κ δε με πιάνει το άτιμο...θα δείξει...σου εύχομαι καλή επιτυχία στην εργασία σου!!

[andreas86]

Ναταλια, κανενα νεοτερο απο την ομαδικη συνεργασια πως πηγε, πως παει εχουμε::