Έκτρωση

[aimilia]

Καλημέρα σε όλους.
Εδώ και ένα μήνα πέρασα μια τρομερά οδυνηρή περιπέτεια με δυστυχως άσχημο τέλος.
Ειχα μια σχέση 5 ετών την οποία και έληξα με τον άνθρωπο αυτό.
Σ αυτά τα 5 χρόνια έμεινα έγκυος, εκείνος δεν το ήθελε λέγοντας πως δεν ήταν έτοιμος, εγώ έκλαιγα και χτυπιόμουν για να το κρατήσω με αποτέλεσμα να αποβάλλω.
Περνάνε δύο χρόνια από την αποβολή, κάνω το λάθος να μην συμβουλευτώ ψυχολόγο, και χωρίζω μαζί του.
Επί ένα χρόνο χωρισμού, εκείνος με κυνηγουσε, με διεκδικούσε εγώ τίποτα. Όποτε μου την βάραγε πήγαινα σπίτι του για σεξ και έφευγα. Νόμιζα πως δεν τον αγαπούσα, πως ήθελα μόνο να περνάμε καλά σ αυτόν τον τομέα και αντίο.
Όντας χωρισμένοι, και μόλις πριν ένα μήνα, μένω έγκυος. Εκείνος το παιδί το ήθελε αλλά με όρους του στυλ "Θέλω το παιδί αλλά δεν θέλω καμία συναισθηματική εμπλοκή εφόσον είμαστε χωρισμένοι" με αποτέλεσμα να με φροντίζει αλλά ως εκεί. Το ενδιαφέρον του φαινόταν τυπικό.
Το παιδί το ήθελα παρα πολύ αλλά είχα φρικάρει.
Απ την μία αυτός που μεν το ήθελε επίσης αλλα απλά ως πατέρας και όχι σαν σύντροφος, απ την άλλη εγώ που ένιωθα ακριβώς το ίδιο, απ την άλλη οι γονείς μου που το δέχτηκαν αλλά με συμβούλεψαν να προσέξω μην καταστρέψω την ζωή μου, απ την παράλλη το γεγονός ότι δεν είχα απογαλακτιστεί από το σπίτι μου και δεν ήξερα να επιβιώσω μόνη μου και να αυτοσυντηρηθώ με αποτέλεσμα να μου φανουν όλα βουνό.
Μια βδομάδα τον πήγαινα στο Ιασώ και τον γύριζα.
Του έλεγα πως θα το ρίξω κι εκείνος με παρακαλούσε να μην το κάνω.
Από εγωισμό που μου έλεγε πως θέλει το παιδί αλλά μ εμένα έχει πρόβλημα, όποτε μου έλεγε να προσπαθήσουμε μήπως τα βρούμε του έλεγα "Όχι". Δεν ήθελα να τα βρούμε επειδή υπήρχε το παιδί αλλά επειδή εμείς θέλαμε ούτως ή άλλως.
Έκανα έκτρωση. Κανείς δεν το περίμενε με τόσες φορές που ειχα φτάσει στο Ιασώ και γυρνούσα πίσω. Βγαίνοντας απ το χειρουργείο έπαθα αμοκ, άρπαξα ένα κινητό και άρχισα να τρέχω. Τον πήρα τηλέφωνο κλαίγοντας με λυγμούς κι εκείνος το ίδιο.
Το γεγονός αυτό στάθηκε αφορμή να καταλάβουμε πόσο πολύ αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Όμως το παιδάκι μου το πέταξα τόσο άδικα.
Έκτοτε δεν μπορώ να φαω, δεν μπορώ να ησυχάσω, δεν μπορώ να κοιμηθώ, δεν μπορώ να πάω στην δουλειά. Περιπλανιέμαι σαν φάντασμα, τρέχω στην εκκλησία και ζητάω συγχώρεση απ το μωρό μου που τόσο αγαπούσα όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται. Φοβήθηκα. Φοβήθηκα πως θα μείνω μόνη μου μ ένα μωρό χωρις πατέρα. Πως θα είμαι δυστυχισμένη άρα θα είναι κι εκείνο. Πως θα μετανιώσω που το γέννησα και θα το πετάω από δω κι απο κει για να κάνω την ζωή μου. Πως θα εγκλωβιστώ σ ένα σπίτι και μια σχέση που δεν ήθελα.
Ο σύντροφός μου, μου στέκεται. Νιώθω απίστευτο πόνο και φοβάμαι πως θα με τιμωρήσει Ο Θεός και δεν θα μου ξαναδωσει παιδί.
Ποτε...... μην το κάνετε ποτέ!
Καμία μάνα δεν μετάνιωσε που κράτησε το μωρό της, απεναντίας γνωρίζω χιλιάδες που μετάνιωσαν για την έκτρωση που έκαναν!
Νιώθω απαίσια, είμαι μια κακή μητέρα, ένας φονιάς, μια ανεύθυνη που σκέφτηκε την καλοπέρασή της, μια *****, μια γυναίκα που δεν αξίζει να είναι μάνα!

[mstrouf]

aimilia καλημέρα...
Δεν ξέρω τι να σου γράψω, αλλά μην σε πιάνει απελπισία κ μην το βάζεις κάτω! Παραδέχεσαι το λάθος που έκανες, αρα σημαίνει ότι το έχεις δεχτεί, ζητας συγχώρεση για να εξιλεωθεί η ψυχή σου, θα \'ρθει! Ο Θεος μας έπλασε γνωρίζοντας τα λάθη που είμαστε επιρρεπείς, ανθρωποι είμαστε.. μην κρίνεις εσύ τόσο σκληρά τον εαυτό σου, μην ρίχνεις τέτοιο βάρος πάνω σου, δεν ήσουν έτοιμη για να αναλάβεις τις ευθύνες ενος παιδιού μη γνωρίζοντας αν θα έχει τον πατέρα του, μην κάνεις κακό στον εαυτό σου. Ίσως θα ήταν καλύτερα να επισκεφθείς έναν ειδικό για να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις σωστά κ έγκαιρα τις άσχημες συνέπειες τις έκτρωσης. Δεν είσαι η μόνη, πολλές γυναίκες, για να μην πώ όλες μετανιώνουν για κάτι τέτοιο, όμως σκέψου ότι κ άλλοι φέρουν στον κόσμο ένα παιδί το οποίο το παραμελούν κ σκέψου ποιο θα ήταν χειρότερο.. Ο Θεος δεν μας τιμωρεί, κρίνει τα λάθη κ μας δίνει το δικαίωμα της μετάνοιας κ της συγχώρεσης, έχε πίστη μέσα σου κ προσπάθησε να βοηθήσεις τον εαυτό σου κ όχι να τον καταδικάζεις. Όλα καλά θα πάνε.. ζήτα βοήθεια.. μην το αφήνεις!

[krino]

Originally posted by mstrouf


Ο Θεος δεν μας τιμωρεί, κρίνει τα λάθη κ μας δίνει το δικαίωμα της μετάνοιας κ της συγχώρεσης,

ολα αυτα τα κανει ο θεος??!!?!!

:o

[Marnek]

aimilia
δεν ξέρω τι να σου πω ακριβώς. Ξέρω, μόνο, ότι υπήρξανε πολλές στιγμές στην - τότε προχωρημένη - εγκυμοσύνη μου που αν είχα τη δυνατότητα να έχω κάνει έκτρωση θα την είχα κάνει... Ακόμα και σήμερα κάποιες στιγμές σκέφτομαι ότι δεν θέλω να είμαι μάνα...
Όλα αυτά είναι παροδικά. Εσύ, δυστυχώς, το παροδικό το έκανες μόνιμο απότομα, ξαφνικά και - προφανώς - εν βρασμώ ψυχής.
Το ότι το έχεις μετανιώσει δείχνει - αν μη τι άλλο - ότι δεν θα το κάνεις ποτέ ξανά, ότι αναγνωρίζεις το λάθος σου...
Γράφεις ότι ο σύντροφός σου σε στηρίζει. Είναι ο ίδιος; γιατί λες ότι χώρισες με εκείνον τον άνθρωπο.
Πιστεύω ότι κάποια μέρα θα γίνεις μία πολύ καλή μανούλα και μην αφήσεις μία άτυχη στιγμή της ζωής σου και μία κακή απόφαση να σε πάρει από κάτω.
Προσπάθησε... θα έρθουνε καλύτερες μέρες για σένα...

[mstrouf]

krino......
πρόβλημά σου αν δεν πιστεύεις στο Θεό κ ο καθένας πιστεύει όπως το αντιλαμβάνεται, αλλά κανείς δεν είναι άξιος να κρίνει κανέναν..
οπότε... οι κριτικές σου.. ΑΛΛΟΥ!

[krino]

Originally posted by mstrouf


οπότε... οι κριτικές σου.. ΑΛΛΟΥ!

απορω που ειδες την κριτικη....
απορια εκφραζω.

[Sofia]

Originally posted by krino
ολα αυτα τα κανει ο θεος??!!?!!

:o

η απορία εκφράζεται έτσι?!

[mstrouf]

ναι... ευγενικος χορηγος της αποριας

αστο, δεν ειναι το θεμα καταλληλο για τετοια..

[krino]

Originally posted by Sofia

Originally posted by krino
ολα αυτα τα κανει ο θεος??!!?!!

:o

η απορία εκφράζεται έτσι?!

λες να εχω προβλημα στην εκφραση ε?

[nektaria78]

aimilia..πάντα πίστευα ότι τα παιδιά θα πρέπει να γεννιούνται κατ\'επιλογήν...ο ερχομός μίας νέας ζωής θα πρέπει να είναι μία καθ\'όλα συνειδητή απόφαση με βασικό μέλημα το υγιές περιβάλλον που θα την περικλείει...βγάλε λοιπόν απο το μυαλό σου ότι σκέφτηκες πρώτα τον έαυτό σου σε αυτή την επιλογή σου. Κατά τα λεγόμενά σου, πρώτα σκέφτηκες αυτό το παιδί και το πόσο θα μπορουσες, με τις υπάρχουσες συνθήκες ζωής σου, να συμβάλεις ώστε να γίνει ένα ευτυχισμένο και ολοκληρωμενο άτομο. Αυτή η κοινωνία δεν χρειάζεται άλλα δυστυχισμένα παιδιά. Εάν εσύ δεν αισθανόσουν δυνατή ν\'αντεπεξέλθεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε αυτή σου την υποχρέωση, η απόφαση θα πρέπει να σε βαραίνει κάπως λιγότερο. Εγώ έχω 2 παιδιά και έχω να σου πω ένα πράγμα. Πολλοί τα παρομοιάζουν με \"αρπακτικά\" που θέλουν να σου ρουφήξουν όλη σου την ενέργεια. Και εν μέρει αυτό ισχύει. Όταν είσαι γονιός και πολύ περισσότερο μητέρα, \"δεν επιτρέπεται\" να κάνεις λάθη, \"δεν επιτρέπεται\" να λιγοψυχάς, \"δεν επιτρέπεται\" να καταρακώνεσαι και να πέφτεις ψυχολογικά, γιατί οποιοδήποτε συναίσθημά σου έχει άμεσο αντίκτυπο στην ψυχολογία τους. Έχεις στα χέρια σου ένα κομμάτι \"ζυμάρι\" που έχεις την απόλυτη ευθύνη του να το προικίσεις με τις καλύτερες δυνατές αξίες και ν\'αποτελέσεις εσύ το καλύτερο παράδειγμα γι\'αυτό. Άλλωστε λένε ότι τα παιδιά είναι ο καθρέπτης που αντικατροπτίζει το περιβάλλον που ζουν και αυτό το είδωλο θα πρέπει να μην τα κάνει να αισθάνονται μειονεκτικά και άσχημα με τον ίδιο τους τον εαυτό. Εάν λοιπόν τα δεδομένα δεν συνθέτουν ένα καθ\'όλα όμορφο μικρόκοσμο, οι πιθανές επιλογές ελαχιστοποιούνται.
Φυσικά η αποδοχή της απόφασής σου αυτής θα είναι χρονοβόρα και μακροπρόθεσμη. Κάποια κατάλοιπα πάντοτε θα υπάρχουν. Σίγουρα όμως το να ζητήσεις μία επαγγελματική γνώμη, θα σε κάνει να αισθανθείς πιο ανάλαφρη με την συνείδησή σου. Πιστεύω ότι θα είναι μία πολύ καλή λύση.

[Θεοφανία]

Αιμιλία...σταμάτα να δηλητηριάζεις τον εαυτό σου γιατί πολύ απλά δεν γίνεται τίποτα.
Συμφωνω με τη Νεκταρια, αν ήσουν 100% σίγουρη δεν θα έφτανες σε αυτή την απόφαση. Προφανώς δεν ήσουν. Μέσα σου το έχεις πληρώσει ακριβά και νομίζω πως αν συνεχίσεις να αυτοκαταστρέφεσαι ψυχολογικά το μόνο που θα κάνεις είναι να χαλάσεις και τη σχέση με τον άνθρωπο σου.
Κοίτα μπροστά και σκέψου πως η ζωή συνεχίζεται. Άλλωστε μπορείς να κάνεις μια νέα προσπάθεια και να κάνεις ένα παιδί όντας σίγουρη για την απόφαση σου.
Επίσης, τα προφυλακτικά και τα αντισυλληπτικά έχουν εφευρεθεί ακριβώς για τέτοιες περιπτώσεις.

[deleted-member141015]

Αιμιλία η απόκτηση ενός παιδιού είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και είναι καλό να συμβαίνει σε σταθερές συνθήκες και κατόπιν συνειδητής απόφασης. Η απόφαση που πήρες δεν δείχνει καμία ανευθυνότητα, αφού ούτε εσύ ήσουν ανεξάρτητη και χωρίς τη δυνατότητα αυτοσυντήρησης, ούτε υπήρχε μια καλή συντροφική σχέση. Είναι βέβαια λυπηρό αυτό που συνέβη, αλλά μπορείς να το δεις σαν μια ευκαιρία να θέσεις τη ζωή σου και τις σχέσεις σου σε νέες βάσεις.

Αυτή τη στιγμή λόγω της στενοχώριας σου ωραιοποιείς μια κατάσταση που είχε πολύ περισσότερες πιθανότητες να οδηγήσει σε σημαντικά πρακτικά και συναισθηματικά προβλήματα τόσο σε εσάς όσο και στο παιδί που θα ερχόταν στον κόσμο, απ\' ότι στην ιδανική εικόνα της ευτυχισμένης οικογένειας.

Εδώ περιέγραψες μία σχέση 8ετίας (αν δεν κάνω λάθος) που κάθε άλλο παρά ευνοούσε την απόκτηση ενός παιδιού, αφού ούτε μεταξύ σας δεν τα είχατε βρει. Το κατόπιν εορτής \'πόσο πολύ αγαπιέστε\' είναι πολύ πιθανό αποτέλεσμα συναισθηματικής φόρτισης και όχι η συνειδητή απόφαση δύο ώριμων ανθρώπων ότι ταιριάζουν, θέλουν να είναι μαζί και κάποια στιγμή να προχωρήσουν στη δημιουργία οικογένειας.

Έπειτα επέτρεψέ μου να σου επισημάνω ότι η μοναδική βέβαιη ανευθυνότητα που διακρίνω στην ιστορία σου είναι στο θέμα της αντισύλληψης. Η έκτρωση και τα δυσάρεστα συναισθήματα που τώρα βιώνεις θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν εφόσον ήσασταν \'χωρισμένοι\' χρησιμοποιούσατε τις απαραίτητες προφυλάξεις. Να ζητήσεις λοιπόν επαγγελματική βοήθεια για να μπορέσεις να δουλέψεις τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου, να δεις τι σε οδηγεί σε τέτοιες αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές και πώς θα κάνεις μελλοντικά υγιέστερες σχέσεις.

[krino]

Originally posted by aimilia


Σ αυτά τα 5 χρόνια έμεινα έγκυος, εκείνος δεν το ήθελε λέγοντας πως δεν ήταν έτοιμος, εγώ έκλαιγα και χτυπιόμουν για να το κρατήσω με αποτέλεσμα να αποβάλλω.

Μενω σε αυτο γιατι αρκει.
Απο τις πρωτες γραμμες που γραφεις, φαινεται το λαθος που κανεις.
Μενεις εγκυος με ενα ανθρωπο ο οποιος σου δηλωνει οτι δεν (θελει - μπορει η οτι αλλο) μπορει να παρει αυτη την ευθυνη.

Εσυ ομως το προσπερνας και προσπαθεις να γεννησεις.

Ειναι εμφανες οτι εχεις (η και εχει, δεν μπορω να το ξερω) σε λαθος βασεις την σχεση που εχεις.
Για να κανεις ενα παιδι, ειναι αναντιρητο οτι πρεπει να προερχεται απο πολυεπιπεδη συζητηση μεταξυ ενος ζευγαριου.
Οχι μονο να θελουν και οι δυο αλλα να μπορουν εξισου.

Διαβαζω επισης μια αγωνια στο να γινεις μητερα και την οποια την σεβομαι.
Σεβασου ομως επισης και το παιδι που θα γεννησεις με το καλο.

Σεβασου τις προυποθεσεις και την φροντιδα που θα πρεπει να εχει και βαλε σε δευτερη μοιρα το μητρικο φιλτρο (το οποιο εκτος των αλλων αμφισβητω οτι υπαρχει) και σε πρωτη το ιδιο το παιδι που θα γεννησεις καποια στιγμη.


101% εισαι και θα γινεις μια πολυ ωραια μαμα οταν ερθει η ωρα, μονο που θα πρεπει να το κανεις με σοβαροτητα και υπευθυνοτητα μαζι με την σχεση σου και σιγουρα θα ειναι κατι που το θελετε απο κοινου.


Προσωπικα στο ζητημα \"παιδι\" ειμαι πολυ ευαισθητος και δεν ανεχομαι καμια επιπολαιοτητα απο κανενα.
Και αυτο γιατι δεν αφορα εμας αλλα ενα καινουριο ανθρωπο που προκυπτει απο δικες μας αποκλειστικα ενεργειες.



Καλημερα.

[Thessalo]

Είναι από τα θέματα που μου προκαλούν πολύ άγχος ... μεγάλη ευθύνη να φέρεις στο κόσμο μια νέα ψυχή ( και μεγάλη ευτυχία αλλά θα περιοριστώ στο κομμάτι της ευθύνης που θα πρέπει να έχει ο μελλοντικός γονέας )... προτεραιότητες που υπήρχαν μέχρι χθες , τώρα γίνονται δευτερεύοντα ζητήματα, μπαίνουν μπροστά άλλες ανάγκες , αλλάζει ανεπίστρεπτη η ζωή και η καθημερινότητα του κοριτσιού και του αγοριού που γίνονται γονείς , υποχωρούν τα θέλω σου και ξημεροβραδιάζεις με την αγωνία του νεογνού για τον οποίον είσαι υπεύθυνος να μεγαλώσεις ... και αυτή η διαδικασία είναι εξαιρετικά σημαντική για να είναι απόφαση ενός τυχαίου γεγονότος ... η απόφαση να φέρεις στο κόσμο ένα παιδί πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας συνειδητής και ώριμης απόφασης .
Τα παιδιά χρειάζονται μάνα και πατέρα, χρειάζονται γονείς συνειδητοποιημένους και υπεύθυνους, δεν χρειάζονται απλά ένα κοριτσάκι που έτυχε να μείνει έγκυος, και ξύπνησε το μητρικό ένστικτο μέσα της ... όποτε εγώ θα τολμήσω να πω ότι η απόφαση που πείρες ήταν σωστή , αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει επιπτώσεις η δεν σου προκαλεί δυσάρεστα συναισθήματα θεωρώ απλά ότι η σχέση που έχεις δεν είχε τις προϋποθέσεις η δεν στόχευε προς αυτήν την κατεύθυνση , και ούτε ο σύντροφος σου ήθελε παιδί , ούτε εσύ με τις πράξεις σου δείχνεις ότι έχει φτάσει σε αυτό το επίπεδο ωριμότητας ώστε να αναλαβαίνει να γίνεις Μάνα.

*Μην μπερδεύεις την συμπόνια, συμπαράσταση και τις τύψεις με την \'\'απέραντη και ελεύθερη αγάπη\'\' αυτό όσον αφορά την τωρινή σχέση με το σύντροφο σου...

[aimilia]

Καλημέρα σε όλους.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την υποστήριξη και τις απόψεις σας.
Χθες επισκέφθηκα ειδικό ο οποίος μου είπε πως η άμβλωση ήταν το πιο υπεύθυνο πράγμα που θα μπορούσα να κάνω. Υπεύθυνο πράγμα να σκοτώσω μια ζωούλα; Οξύμωρο ακούγεται αλλά εκείνος γνωρίζει καλύτερα. Μάλιστα από την πρώτη συνεδρία άρχισα να μαθαίνω πράγματα για τον εαυτό μου, όπως ότι όλες οι επιπόλαιες επιλογές μου οφείλονται στο γεγονός πως παρόλα τα 29 μου χρόνια, επί της ουσίας είμαι 13 χρονών!
Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι για άλλο πράγμα πήγαινα και άλλο βγήκε στην πορεία.
Αυτό που μου είπατε για τον σύντροφό μου, ότι η συναισθηματική φόρτιση μπορεί να είναι η αιτία που θέλω να είμαστε ξανά μαζί, το έχω σκεφτεί.
Θέλω όμως μετά τα τελ. γεγονότα να κάνω μια δοκιμή προκειμένου να είμαι απόλυτα σίγουρη για το τί ακριβώς συμβαίνει. Όπως μου είπε και ο ψυχολόγος \"Και λάθος να κάνεις οι συνέπειες θα είναι δικές σου και θα μάθεις πράγματα για σένα μέσα από αυτές!\".
Θα συνεχίσω τις συνεδρίες, αξίζει πάρα πολύ.
Ήδη σήμερα το πρωί νιώθω κάπως καλύτερα.
Το μωράκι μου όμως, την Αιμιλία μου (ίσως να ακούγεται αφελές αλλά είχα μια διαίσθηση ότι ήταν κοριτσάκι παρά το πρώιμο της εγκυμοσύνης μου, οπότε την είχα τάξει στον Άγιο Αιμιλιανό) δεν θα την ξεχάσω ποτέ και δεν θα συγχωρήσω ποτέ τον εαυτό μου που τον έβαλα στην θέση να σκοτώσω μια ψυχούλα επειδή δεν μπορούσε να καταπιεί ένα κουτί αντισυλληπτικά. Θέλω να της πω πως την αγαπάω πάρα πολύ κι ας την έδιωξα, πως υποφέρω μέσα μου γι αυτό που της έκανα, πως μακάρι να γύριζα τον χρόνο πίσω και να έλεγα στον γιατρό \"Κατέβασέ με από το χειρουργικό κρεβάτι ΤΩΡΑ!\". Δεν το έκανα και δεν θα το συγχωρήσω ποτέ στον εαυτό μου.