Επίσκεψη σε ψυχίατρο

[ioannis2]

Παιδιά καλησπέρα. Σκέφτομαι να επισκεφτώ πρώτη φορά ψυχίατρο, καθώς πάσχω από κατάθλιψη, αγοραφοβία και εμμονές..

Θα ήθελα να ρωτήσω το εξής.. Από θέμα κόστους μου πε ειναι 50 ευρώ η επίσκεψη... Απλά δεν ξέρω πως το βλέπουν... Θα σταματήσει το θέμα σε μια επίσκεψη ή θα μπω σε έναν κυκεώνα επισκέψεων και στο τέλος θα βρεθώ χρεωμένος;;; Δεν περισσεύουν και τα χρήματα, αυτό είναι το θέμα..

Το θέμα δεν θα σταματήσει σε μια επίσκεψη, ιδίως αν όπως λες έχεις θέματα όπως κατάθλιψη, εμμονές κλπ.
Αλλά θα συμφωνήσω με elisabet, γιατί δεν πας πρώτα σε έναν ψυχολόγο? Θα σου συνιστουσα έναν ψυχολόγο με ειδίκευση στη γνωσιακή συμπεριφορική μέθοδο, όπου αντί να λες την ιστορία της ζωης σου (όπως συμβαίνει σε αλλες μεθοδους ψυχολογιας όπου λες τον πονο σου για να ηρεμησεις και να ακουσεις καποια καλή ιδέα για το έπειτα), θα σου προσφέρει μεθοδολογία χειρισμού της σκέψης, τρόπους δηλαδή για να βγεις από τα προβλήματα (έχω γράψει παλαιότερα στο φορουμ για τη μέθοδο αυτή).

Εκτός κι αν κυριολεκτικά πνίγεσαι οποτε θα πρεπει να πας σε ψυχιατρο. Ο ψυχίατρος όμως δεν γνωρίζει από μεθόδους χειρισμού της σκεψης τις οποίες να μάθει στον πάσχοντα όπως γνωρίζει ο ψυχολόγος, γι αυτο θα σου γράψει χάπια, και θα σου πει να τον ξαναδείς. Και αυτό μπορεί να συνεχίσει κανείς δεν ξέρει πόσο, ίσως και χρόνια, χωρίς όμως να δαιμονοποιώ τα φάρμακα!

Βεβαια, να ξέρεις πως αν κάποιος ειδικός στις εν λόγω ειδικότητες δεν σου κάνει ως προσωπικότητα (ιδίως ο ψυχίατρος) θα πας σε άλλο, διότι η σχεση με ειδικό στα θέματα ψυχολογιας ειναι κάπως πιο προσωπική, σαν χημεία μεταξύ δυο ανθρωπων. Ομως αν πας σε ψυχιατρο ενδεχομένως να εχεις αναγκη και απο ψυχολογο για τους λογους που σου προειπα διοτι τα φαρμακα ναι μεν θα σε καλμάρουν, θα σε ηρεμήσουν και θα σε κανουν πιο λειτουργικό αλλά δεν θα σου μάθουν τον τρόπο χειρισμού της σκέψης ώστε να καλλιεργήσεις συμπεριφορα και σκέψη προς το σκοπό επίλυσης των θεματων σου.

[iamverysad]

Ναι υπάρχουν ψυχίατροι που κάνουν και ψυχοθεραπεία κι άλλοι που δεν κάνουν και θα κρίνουν μόνο από αυτά που θα τους πεις για το πως νιώθεις αν χρειάζεσαι βοήθεια με χάπια ή όχι οπότε θα πηγαίνεις εκεί μια στο τόσο απλά για να ελέγχουν πώς πας με τα φάρμακα κι αν είσαι καλύτερα.

Εφόσον δεν έχεις καμιά άλλη εμπειρία και δεν έχεις ξαναμιλήσει σε κάποιον ειδικό για το θέμα σου γιατί δεν σκέφτεσαι να ξεκινήσεις με ψυχοθεραπεία πρώτα; Αυτό μπορεί να το κάνεις είτε σε ψυχίατρο που κάνει ψυχοθεραπεία είτε σε ψυχολόγο. Ακόμα κι αν πας σε ψυχολόγο (που δεν μπορεί να σου γράψει χάπια) αυτός θα σε παραπέμψει σε ψυχίατρο και φαρμακευτική αγωγή αν κρίνει πως το χρειάζεσαι.

Στα λέω γιατί οι περισσότεροι ψυχίατροι αν πας και τους πεις τα θέματα σου θα σου γράψουν χάπια γιατί είναι ο μόνος τρόπος που έχουν για να σε βοηθήσουν και το θεωρώ λίγο κρίμα να ξεκινήσεις τα χάπια ενώ θα μπορούσες ίσως να τα αποφύγεις με την ψυχοθεραπεία.

Ψάξε στην πόλη σου για ψυχιάτρους που κάνουν ψυχοθεραπεία ή ψυχολόγους.

Δε νομίζω να βοηθήσει η ψυχοθεραπεία. Όλα ξεκινάνε από την κατάθλιψή μου, καθώς από μικρός ένιωθα λύπη μέσα μου και μου πεφτε η διάθεση συχνά. Και τώρα αισθάνομαι διαρκώς κόμπους μέσα μου και υποτονία. Δεν ξέρω αν θα βοηθήσει η ψυχοθεραπεία, καθώς δεν αισθάνομαι ότι είναι να βρεθεί κάτι μέσα μου που θα με κάνει να καταλάβω ότι δεν πρέπει να μαι λυπημένος. Είναι οργανικό το θέμα, απλά με πιάνει στενοχώρια. Τα χάπια γιατί είναι κρίμα; Έχουν side effects τα οποία προκαλούν προβλήματα;

[iamverysad]

Αυτό που λέει κι η Samantha, δεν μπορείς να ξέρεις εκ των προτέρων πόσες συνεδρίες θα χρειαστούν, είναι ανάλογα την περίπτωση αλλά μία σίγουρα δεν φτάνει...

Σε ποια πόλη είσαι; Δεν μπορώ να σου στείλω ακόμα π.μ. γιατί έχεις πολύ μικρό αριθμό δημοσιεύσεων, μετά τα 50 υπάρχει αυτή η δυνατότητα αλλά αν θες πες μου για να ξέρω αν μπορώ να βοηθήσω...

Είμαι στην Αθήνα.

[iamverysad]

Το θέμα δεν θα σταματήσει σε μια επίσκεψη, ιδίως αν όπως λες έχεις θέματα όπως κατάθλιψη, εμμονές κλπ.
Αλλά θα συμφωνήσω με elisabet, γιατί δεν πας πρώτα σε έναν ψυχολόγο? Θα σου συνιστουσα έναν ψυχολόγο με ειδίκευση στη γνωσιακή συμπεριφορική μέθοδο, όπου αντί να λες την ιστορία της ζωης σου (όπως συμβαίνει σε αλλες μεθοδους ψυχολογιας όπου λες τον πονο σου για να ηρεμησεις και να ακουσεις καποια καλή ιδέα για το έπειτα), θα σου προσφέρει μεθοδολογία χειρισμού της σκέψης, τρόπους δηλαδή για να βγεις από τα προβλήματα (έχω γράψει παλαιότερα στο φορουμ για τη μέθοδο αυτή).

Εκτός κι αν κυριολεκτικά πνίγεσαι οποτε θα πρεπει να πας σε ψυχιατρο. Ο ψυχίατρος όμως δεν γνωρίζει από μεθόδους χειρισμού της σκεψης τις οποίες να μάθει στον πάσχοντα όπως γνωρίζει ο ψυχολόγος, γι αυτο θα σου γράψει χάπια, και θα σου πει να τον ξαναδείς. Και αυτό μπορεί να συνεχίσει κανείς δεν ξέρει πόσο, ίσως και χρόνια, χωρίς όμως να δαιμονοποιώ τα φάρμακα!

Βεβαια, να ξέρεις πως αν κάποιος ειδικός στις εν λόγω ειδικότητες δεν σου κάνει ως προσωπικότητα (ιδίως ο ψυχίατρος) θα πας σε άλλο, διότι η σχεση με ειδικό στα θέματα ψυχολογιας ειναι κάπως πιο προσωπική, σαν χημεία μεταξύ δυο ανθρωπων. Ομως αν πας σε ψυχιατρο ενδεχομένως να εχεις αναγκη και απο ψυχολογο για τους λογους που σου προειπα διοτι τα φαρμακα ναι μεν θα σε καλμάρουν, θα σε ηρεμήσουν και θα σε κανουν πιο λειτουργικό αλλά δεν θα σου μάθουν τον τρόπο χειρισμού της σκέψης ώστε να καλλιεργήσεις συμπεριφορα και σκέψη προς το σκοπό επίλυσης των θεματων σου.

Σε ευχαριστώ Γιάννη. Έχω πολεμήσει μέσα μου απίστευτα όλα τα χρόνια να βρίσκω τρόπους να διώχνω όλα αυτα που νιώθω (θλίψη, αγοραφοβία, πανικό, άγχος). Δεν υπάρχει μόνιμος τρόπος αισθάνομαι. Μόνο όταν από κάτι παροδικό γίνω χαρουμενος, σταματάνε. Άρα έχει σχέση με κατάθλιψη, υποθέτω.

[iamverysad]

Είναι ψυχαναγκασμοί ... Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι το έχουν είτε σε μεγάλο είτε σε μικρό βαθμό... Το έκανα και εγώ, αλλά νομίζω το έχω ελαττώσει σε μεγάλο βαθμο.... Δουλεύεις; Κάνεις πράγματα για σένα;

σε βοήθησε αγωγή να τους σταματήσεις; Ναι, δουλεύω σε λογιστήριο. Αλλά αισθάνομαι και παντελώς ανίκανος για την εργασία, ιδίως όταν είναι άλλοι γύρω, πέφτει η απόδοσή μου. Άσε που πανικοβάλλομαι εύκολα άμα πέσει πολλή δουλειά και δεν ξέρω από που να αρχίσω.

[ioannis2]

Πόσων χρονών είσαι?
Με τη δουλειά σου είσαι ευχαριστημένος? Είσαι (έστω κοντά) στο επάγγελμα που πάντα ήθελες?

Κάποτε μου περνάει και μένα η ίδια σκέψη, μήπως κάποια μας έχουμε τα γονίδια για την καταθλιψη. Όπως για παράδειγμα κάποιος που είναι ευάλωτος στο κρυο ή στην κούραση. Επίσης, δεν μου φαίνεται απίθανο καποιος με κατάθλιψη να έχει επίσης φόβους και ψυχαναγκασμούς.

[iamverysad]

27. Δεν είναι θέμα δουλειάς, από μικρός βιώνω τα ίδια πράγματα, είτε είχα σχολείο, είτε διακοπές. Ναι, με την δουλειά ευχαριστημένος είμαι, δεν θα την άλλαζα. Είναι γονίδιο φίλε, είμαι σίγουρος για αυτό.

[samantha26]

σε βοήθησε αγωγή να τους σταματήσεις; Ναι, δουλεύω σε λογιστήριο. Αλλά αισθάνομαι και παντελώς ανίκανος για την εργασία, ιδίως όταν είναι άλλοι γύρω, πέφτει η απόδοσή μου. Άσε που πανικοβάλλομαι εύκολα άμα πέσει πολλή δουλειά και δεν ξέρω από που να αρχίσω.

Ναι με βοήθησε κι όχι μόνο σε αυτό το κομμάτι! Εμένα ήταν γονιδιακό πάντως όλο αυτό και πλέον μπορώ να πω ότι έχω βρει τα πατήματα μου... Ένας ειδικός θα σε βοηθήσει! Μην ταλαιπωρεισαι , κάνε ότι καλύτερο περνάει από το χέρι σου για τον εαυτό σου! Ξέρω πως νιώθεις... Χρόνο να γυμνάζεσαι ή να περπατάς έχεις;

[iamverysad]

Ναι με βοήθησε κι όχι μόνο σε αυτό το κομμάτι! Εμένα ήταν γονιδιακό πάντως όλο αυτό και πλέον μπορώ να πω ότι έχω βρει τα πατήματα μου... Ένας ειδικός θα σε βοηθήσει! Μην ταλαιπωρεισαι , κάνε ότι καλύτερο περνάει από το χέρι σου για τον εαυτό σου! Ξέρω πως νιώθεις... Χρόνο να γυμνάζεσαι ή να περπατάς έχεις;

Ναι, από θέμα αντίδρασης ως προς την ανικανότητά μου να επικοινωνώ με τους γύρω μου, το χω ρίξει σε bodybuilding χρόνια. Αλλά τι να το κάνω το μουσκουλο άμα δε μπορώ να μιλήσω.

Εσύ όταν λες γονιδιακό τι εννοείς; Ψυχοθεραπεία έκανες ή όχι;

[Κύκνος]

Είμαι στην Αθήνα.

Μμμ, δυστυχώς εγώ στη Θεσσαλονίκη οπότε δεν θα ωφελήσει να σου προτείνω τον δικό μου... Εύχομαι όμως κάποιο από τα μέλη να έχει να σου προτείνει κάποιον, όλο και θα υπάρχει κάποιος συμπολίτης σου...

[samantha26]

Ναι, από θέμα αντίδρασης ως προς την ανικανότητά μου να επικοινωνώ με τους γύρω μου, το χω ρίξει σε bodybuilding χρόνια. Αλλά τι να το κάνω το μουσκουλο άμα δε μπορώ να μιλήσω.

Εσύ όταν λες γονιδιακό τι εννοείς; Ψυχοθεραπεία έκανες ή όχι;

Δεν είναι θέμα μουσκουλων είναι ότι σε βοηθάει σε πολύ μεγάλο βαθμό ψυχολογικά και μην το αφήσεις! Την ικανότητα στην επικοινωνία θα την αποκτήσεις να είσαι σίγουρος για αυτο. Εννοώ ότι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα τα θεματα μου, κυρίως κατάθλιψη την οποία συνειδητοποιήσα πολλά χρόνια μετά, είχα πάνω κάτω και τα συμπτώματα που περιγράφεις και ήταν αβάσταχτο όλο αυτό και ήθελα βοηθεια, δεν μπορούσα μονη, πήγα σε ψυχίατρο και αμέσως ξεκίνησα και με ψυχολογο, για αρκετά χρόνια τα φάρμακα δεν μου ταίριαζαν απόλυτα και είχα πισωγυρισματα άλλαξα 2-3 ψυχιάτρους για να συγκρίνω απόψεις ... Διπολική διαταραχή τύπου 2 εν τέλει και συνεχίζουμε δυναμικά τη ζωή μας [emoji2]

[iamverysad]

Τελικά βρήκες τα φάρμακα που χρειαζόσουν;

[iamverysad]

Μμμ, δυστυχώς εγώ στη Θεσσαλονίκη οπότε δεν θα ωφελήσει να σου προτείνω τον δικό μου... Εύχομαι όμως κάποιο από τα μέλη να έχει να σου προτείνει κάποιον, όλο και θα υπάρχει κάποιος συμπολίτης σου...

Ευχαριστώ, όλο και κάτι θα γίνει πιστεύω...

[samantha26]

Τελικά βρήκες τα φάρμακα που χρειαζόσουν;

Ναι, νομίζω πως πλέον λειτουργούν αρκετά καλά, βέβαια την μεγαλύτερη δουλειά την κάνω με τον εαυτό μου και με την ψυχολόγο ..? Μαθαίνω τα όρια μου , αναγνωρίζω και δέχομαι τα οποία συναισθήματα και φροντίζω τον εαυτό μου ... Και να ξέρεις είναι πολύ σημαντικό που αναγνωρίζεις ότι κάτι δεν πάει καλά και θες να το αλλάξεις... Η αρχή έχει γίνει ηδη δες για το επόμενο στάδιο τώρα ...

[iamverysad]

Χωρίς τα φάρμακα θα αρκουσε η ψυχολόγος;

Όταν λες ότι τα φάρμακα δεν σου ταίριαζαν, τι αλλαγές έκανες; Τώρα τι παίρνεις;