Τοξικός σύντροφος;

[menia88]

Καλησπέρα. Αποφάσισα να σας γραψω και γω τη δικη μου ιστορια.

[kounelaki1]

Εγώ θα σου πρότεινα να ξανά διαβάσεις το κείμενο σου και θα βρεις την απάντηση.. Είσαι με κάποιον από συνήθεια η φόβο.. Δεν νιώθεις ξεχωριστή πλάι του.. Δεν νιώθεις ευτυχισμένη.. Αυτή η σχέση δεν έχει προοπτική για οικογένεια εφόσον 4 χρόνια μετά τα συναισθήματα σου είναι τέτοια.. νομίζω ότι πρέπει να φύγεις όσο είναι νωρίς γιατί ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω.. Και νομίζω αν δεν το κάνεις τώρα αργότερα θα το μετανιώσεις..
Μιλάω χωρίς να ξέρω την ηλικία σου.. Αλλά εφόσον σπουδάζεις πιστεύω δεν θα είσαι τόσο μεγάλη που να μην έχεις άλλη επιλογή

[giorgos35]

Διαβάζο αρκετές φορές τέτοια θεματα στο φόρουμ και κυρίως απτής γυναίκες...γιατί ρε παιδιά νέα παιδιά αφήνεται να σας καβαλάνε οι άλλοι??και μάλιστα για μεγάλα χρονικά διαστήματα.το τι πρέπει να κάνεις εσύ το ξέρεις καλύτερα αφού και εσύ η ίδια το καταλαβαίνεις...για ποιο λόγο να καθεσε με έναν τέτοιο άνθρωπο??δεν ξέρω βέβαια κι την ηλικία σου αλλά λέω π.χ να είσαι 28 χρόνων και να σε κάνει να αισθάνεσαι 58??αφού δεν αισθάνεσαι καλά δίπλα του σε αρρωσταίνει αυτή η κατάσταση γιατί καθεσε??δώστου τα παπούτσια στο χέρι γνώμη μου....
Όποιος δεν εκτιμάει την παρουσία σου θα εκτιμήσει την απουσία σου

[giorgos35]

Τώρα θα πω κάτι πάλι κακος θα γίνω...γιατί πάτε πάντα και κολλάτε σε τέτοιους τύπους??γιατί λέτε ναι σε αυτός τους τύπους??τώρα αν ήταν ένας τύπος που σου φερετον όμορφα ευγενικά και ωραία το πιο πιθανόν θα ήταν να τον γειωνες..τι να πω..
Στην προκειμένη περίπτωση θα απαντήσω κάνε αυτό που σου λέει η λογική σού..
Ξέρεις ήδη..να για άνοιξης αυτό το θέμα η λογική σού έχει κρουση το κοδωνα..

[ioannis2]

Σε βρήκε μπουμπούκι 20χρονο κι αυτός 36 ετών, που τέτοια τύχη!
Σε "προστάτεψε" για την πάρτι του από τους λύκους με το να σου γίνει κολλιτσίδα και να σε "μαντρίσει", διότι τις κοπέλες στην ηλικία σου, σχετικά εμφανίσιμες να ναι, τις εποφθαλμιούν και τις κυνηγούν πολλοί.
Κι όταν του έδωσες την εντύπωση της δεμένης σ' αυτόν, χαλάρωσε και επακολούθως άρχισε τις υποτιμήσεις, διότι αμα μια γυναίκα την "ονομάζεις θεά" παίρνουν τα μυαλά της αέρα κι εύκολα τη χάνεις, ενώ στην αντίθετη περίπτωση την κάνεις να κατεβάσει το βλέμμα, να εκτιμήσει και να κολλήσει σε σενα.
Στο μεταξύ φαντάζομαι τον καλύπτεις πλήρως ηδονικά.
Κι όση ώρα κλαίγεσαι σ' αυτό το φόρουμ αυτός απολαμβάνει τα ωραία της παρουσίας σου στη ζωή του.
Στο μεταξύ, αν ήταν άβγαλτος (άμα λες 36 χρόνια με τους γονείς του) έλαβε από εσένα την εμπειρία κι έτσι ξεθάρρεψε, ίσως και να θεωρεί ικανό πλέον τον εαυτό του για νέες αναζητήσεις αφού εσένα σε εξασφάλισε στην καβάντζα (αφού σου εκφράζεται πλέον γι αυτο που νιωθει για την εμφάνιση σου).
Ψυχολογικό θέμα έχεις κι εσύ, ανωριμότητα, επειδή με τόσα παράπονα κρατιέσαι κοντά του λες και μετα ακολουθεί το χάος. Εκτός κι αν συνέβηκε κατι αυτες τις μέρες που σου ανέβασε το αίμα, αλλιώς τεσσερα χρόνια ολημερίς μαζί του μου φαίνεται απίθανο να πέρναγες χάλια.

[giorgos35]

[QUOTE=ioannis2;992161]Σε βρήκε μπουμπούκι 20χρονο κι αυτός 36 ετών, που τέτοια τύχη!
Σε "προστάτεψε" για την πάρτι του από τους λύκους με το να σου γίνει κολλιτσίδα και να σε "μαντρίσει", διότι τις κοπέλες στην ηλικία σου, σχετικά εμφανίσιμες να ναι, τις εποφθαλμιούν και τις κυνηγούν πολλοί.
Κι όταν του έδωσες την εντύπωση της δεμένης σ' αυτόν, χαλάρωσε και επακολούθως άρχισε τις υποτιμήσεις, διότι αμα μια γυναίκα την "ονομάζεις θεά" παίρνουν τα μυαλά της αέρα κι εύκολα τη χάνεις, ενώ στην αντίθετη περίπτωση την κάνεις να κατεβάσει το βλέμμα, να εκτιμήσει και να κολλήσει σε σενα.
Στο μεταξύ φαντάζομαι τον καλύπτεις πλήρως ηδονικά.
Κι όση ώρα κλαίγεσαι σ' αυτό το φόρουμ αυτός απολαμβάνει τα ωραία της παρουσίας σου στη ζωή του.
Στο μεταξύ, αν ήταν άβγαλτος (άμα λες 36 χρόνια με τους γονείς του) έλαβε από εσένα την εμπειρία κι έτσι ξεθάρρεψε, ίσως και να θεωρεί ικανό πλέον τον εαυτό του για νέες αναζητήσεις αφού εσένα σε εξασφάλισε στην καβάντζα (αφού σου εκφράζεται πλέον γι αυτο που νιωθει για την εμφάνιση σου).
Ψυχολογικό θέμα έχεις κι εσύ, ανωριμότητα, επειδή με τόσα παράπονα κρατιέσαι κοντά του λες και μετα ακολουθεί το χάος. Εκτός κι αν συνέβηκε κατι αυτες τις μέρες που σου ανέβασε το αίμα, αλλιώς τεσσερα χρόνια ολημερίς μαζί του μου φαίνεται απίθανο να πέρναγες χάλια.[/Q

από που συμπεράνες ότι είναι μόνο 20 χρόνων?
Εννοείτε ότι την κρατάει μόνο για πάρτη της..αλλά αυτό είναι λογικό τη να πει ορίστε δοκιμάστε και οι άλλοι??ο καθένας μας το κορίτσι του τη θέλει μόνο για τον εαυτό του...σε αυτό καλά κάνει...η συνέχεια είναι το πρόβλημα..στην συμπεριφορά..
Την κάνει δυστηχησμενη τη κοπέλα..την υποτιμάει κατάμουτρα..και το χειρότερο η σύγκριση...ποιος ένας 36 που κορίτσι έβλεπε μόνο από μακριά και απτην τηλεόραση...και βρικε μπουμπουκακι όπως λες και συ και προσπάθη να τη κάνει ότι θέλει..

[elisabet]

Καλημέρα
Δεν είσαι ούτε υπερβολική ούτε παράλογη. Από αυτά που περιγράφεις φαίνεται ότι ο άνθρωπος αυτός απλά βολεύτηκε δίπλα σου. Ερωτευμένος δεν υποτιμά τον/την σύντροφο του, το αντίθετο, θα έπρεπε να σε θαυμάζει, να σε παρακινεί να κάνεις περισσότερα πράγματα και να εξελίσσεσαι. Το γεγονός ότι νιώθεις εγκλωβισμένη σε μια σχέση αντί να νιώθεις ηρεμία και ασφάλεια και χαρά σε αυτήν είναι ικανός λόγος από μόνος του για να φύγεις. Εξαρτάσαι οικονομικά από εκείνον; Τι σε κρατά ακόμα μαζί του;

Το παράξενο είναι πως σε όλο το μήνυμα σου, ακόμα και περιγράφοντας την αρχή της σχέσης σας, δεν περιγράφεις τίποτα όμορφο. Ακόμα και στην αρχή εσύ λες πως δεν τον ερωτεύτηκες, δεν ήσουν ενθουσιασμένη μαζί του , από πολύ νωρίς άρχισες να νιώθεις πως σου γίνεται τσιμπούρι..... τι σε κρατούσε 4 ολόκληρα χρόνια τότε; Καταλαβαίνω οτι στην αρχή κολακεύτηκες αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να μπούμε σε μια σχέση πόσο μάλλον να μείνουμε σε αυτή τόσο πολύ!

Στη θέση σου θα προσπαθούσα να σκεφτώ τους λόγους που με κρατάνε μαζί του, είναι αυτό που πρέπει να βρεις για να μπορέσεις να συνεχίσεις την ζωή σου και να μπεις στην επόμενη σχέση κάποια στιγμή.

Η αίσθηση που μου έδωσες διαβάζοντας την δημοσίευση σου είναι οτι μιλάμε για μια σχέση εξάρτησης που την εξηγείς αρκετά από την πλευρά του ( δεν είχε πολλές εμπειρίες, έμενε ακόμα με τους δικούς του κτλ κτλ) αλλά είναι ασαφής για την δική σου πλευρά. Υπήρχαν κι από την δική σου πλευρά αντίστοιχα θέματα και ήθελες να βολευτείς κάπου; Μϊλησες για δικό σου τοξικό οικογενειακό περιβάλλον από το οποίο ήθελες να ξεφύγεις. Μήπως αυτός είναι ο λόγος που έμενες; Δεν θεωρείς τον εαυτό σου ικανό να είναι σε μια υγιή σχέση από όπου θα παίρνεις και θα δίνεις αγάπη;

[Remedy]

Καλησπέρα. Αποφάσισα να σας γραψω και γω τη δικη μου ιστορια, ωστε να μου πείτε τη γνώμη σας πάνω σε κάποιους προβληματισμούς.

Εχω σχέση εδώ και 4 χρόνια. Γνωριστήκαμε ως φοιτητές στο Παν/μιο. Από την αρχή της σχέσης (ήδη από την 1η εβδομάδα) ο σύντροφός μου ήθελε να είμαστε μαζί επι 24ώρου βάσεως. Μετέφερε τα 2-3 βιβλία που διάβαζε σπίτι μου, υποτίθεται για να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί και διαπίστωσα ότι δεν ξεκολλούσε από το διαμέρισμά μου. Ψιλοτρόμαξα δε σας κρύβω στην αρχή. Αναρρωτήθηκα από πότε προέκυψε τόσος έρωτας και ήθελε αμέσως συγκατοίκηση (εφόσον δεν με γνώριζε από πριν) και σκέφτηκα πως γατζώθηκε πάνω μου για να φύγει από το σπίτι των γονιών του με τους οποίους έμενε μόνιμα έως τότε (36ετών).

Στην αρχή δεν ήμουν δεμένη μαζί του, ούτε ενθουσιασμένη, απλά τον παρατηρούσα, προσπαθούσα να καταλάβω τι άνθρωπος είναι. Αυτό που ήταν έκδηλο τον πρώτο καιρό ήταν ότι ήταν υπερβολικά ευσυγκίνητος, ό,τι και αν έκανα για εκείνον βούρκωνε με το παραμικρό και αναρρωτιόμουν πόσο δυσάρεστη μπορεί να ήταν η ζωή του πριν τη γνωριμία μας. Και το 2ο στοιχείο ήταν ότι άρχισε να με απομακρύνει από τους πάντες, ξεκινώντας από τους γονείς μου (που έμεναν σε άλλη πόλη και μου έκανε σκηνη εάν έλειπα μια βδομάδα), από τους ελάχιστους φίλους που είχα στην πόλη που σπούδαζα (τους οποίους θεωρούσε ότι μου την πέφτουν), από οποιαδήποτε δραστηριότητα που δεν θα συμπεριελάμβανε κι εκείνον μαζί (ακόμη και το να παω στη βιβλιοθηκη να διαβασω το θεωρουσε μεμπτό και κατσικωνόταν ακόμα και εκεί). Αισθανόμουν ότι έχει γίνει τσιμπούρι, αλλά από την άλλη κολακευόμουν εν μέρει, καταλάβαινα ως ένα βαθμό ότι δεν είναι φυσιολογικό, αλλά εθελοτυφλούσα.

Να μη σας τα πολυλογώ, στο 1ο εξάμηνο άρχισαν ξαφνικά οι ειρωνίες. Πρώτα για το σώμα μου: "εχεις μεγαλη περιφέρεια" (σ.σ είμαι 49 κιλά...λιποβαρής δλδ), επίσης σύγκριση με άλλες στο δρόμο ("η τάδε είναι ετσι"), ειρωνίες για τις επιδόσεις μου στο Παν/μιο (οι οποίες ήταν πολύ ανώτερες από τις δικές του). Λέω από μέσα μου, οκ ζηλεύει και προσπαθεί να μου κόψει τον αέρα. Γενικά πριν τον γνωρίσω αισθανόμουν οκ με τον εαυτό μου και εμφανισιακά και στις σπουδές μου. Αργότερα, του γνώρισα μια "φίλη" η οποία του ριχνόταν μπροστά μου (το ίδιο έκανε κ με τον προηγούμενο σύντροφο μου). Εκείνος κολακεύτηκε, ήταν έκδηλο. Με ριχνει στο κρεββατι μια μερα και με αποκαλλει με το ονομα της, μου λεει "πχ Μαρια μου", παθαινω σοκ. Του λεω τι λες; Μου λεει "εσενα επρεπε ν λενε ταδε γιατι εσυ εισαι ομορφη οπως υποδηλωνει αυτο το ονομα", ωστοσο εγώ το εξελαβα ως δικαιολογία γιατι ειχα δει οτι κολακευτηκε. Απο την άλλη δε φανηκε να ειναι αμηχανος οταν τον ρωτησα "τι λες", δε φανηκε ν του ξεφυγε δηλαδη. Το είπε κανονικότατα...

Μετα μου λέει μια άλλη μερα "δεν κανεις εσυ για επιστημονας" ¨"η τάδε κάνει" ( η υποτιθέμενη Μαρια). Μια άλλη φορα με πηρε αυτη τηλ και μου λεει αυτος ότι εχει και ωραια φωνή η τάδε. Τελοσπαντων, στα δικά μου μάτια ο τύπος είχε τσιμπήσει. Και όχι η Μαρία δεν ήταν καλύτερή μου, χρόνια κάνουμε παρέα και ξερω ποια αρεσει περισσοτερο, όμως η συμπεριφορά του συντρόφου μου μου δημιουργησε μεγάλη ανασφάλεια. Επί 1 χρονο βασανιζομουν με εφιαλτες που αφορουσαν αυτους τους δυο...

Για να συνοψίσω λοιπόν, ξεκίνησε με απομόνωση από άντρες φίλους, από γονείς, υποτίμηση ως προς την εμφάνιση ("με είπε και ξε*κ*λο μια μέρα γιατί έβαλα κατι που ο ίδιος θεωρησε προκλητικο) και υποτίμηση ως προς τις ικανότητες. Και κατέληξε να με αποκαλεί και "τρελλή" όταν άρχισα να του ζητώ το λόγο για την υποτιθέμενη φίλη μου και τις τοτε αντιδράσεις του.

Δλδ άσχημη, χαζη και τρελλή. Εν τω μεταξύ όταν ακούω από αγνώστους καλές κουβέντες, μου φαίνεται περίεργο, νιώθω πως με κοροϊδεύουν, γιατί όλη μέρα ζω είτε την αδιαφορια του είτε την υποτίμηση.

Να σημειώσω πως μετά τον 1ο χρονο σχεσης πήρε πτυχίο και ήθελε να νοικιάσει και επεμενε ν μεινουμε μαζι ενω εγω ειχα δικο μ διαμερισμα. Εκανε σαν τρελλος, σαν ν φοβοταν ν μεινει μονος. Με παρακαλουσε με το προσχημα οτι δεν μπορει ν ζησει μακρια μου. Δε θα εφευγα, αλλα το οικογεν μ περιβαλλον ηταν τοξικο κ τον ακολουθησα (το σπιτι π εμενα ηταν των γονιων μου και οι ιδιοι με επαιρναν 10 φορες τη μερα τηλ για δικα τους προβληματα, που δεν ειναι την παρουσης να αναλυσω).

Αυτο ήταν κ το μεγαλο σφαλμα. Με εκλεισε στην κυριολεξια μεσα, με μιζεριασε. Μαζί βγαίνουμε 1 φορα το μήνα και αν. Όποιος μας καλέσει γ έξοδο μονίμως έχει δουλειά... Πλέον τον έχουν μάθει κ δε μας καλούν. Φίλους δεν έχει. Γνωρισε 2-3 άτομα στη δουλειά. Οποτε του πει κανενας συναδελφος να βγει τον απαξιωνει κ δε βγαινει. Οι εξοδοι του ειναι μονο οταν ακολουθουν και κατι απελπισμένες γεροντοκόρες από τη δουλεια που ξέμειναν κ του την πέφτουν. Και αισθάνεται σαν τον κόκκορα μέσα στις κότες. Κι εγώ ανύπαρκτη...

Μετά από 4 χρόνια τίποτα δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Με απομόνωσε, με υποτίμησε, με αποκαλλεί και τρελλή.

Παρ όλα αυτά κατάφερα να βρίσκομαι πλέον 1 βήμα πριν την πλήρη οικονομική μου ανεξαρτησία. Ξεκίνησα και 2η ξένη γλώσσα για να πάρω την επάρκεια (τσίνισε και γι αυτό, γιατί δεν θελει να κανω τπτ που να με θετει πάνω απο αυτόν)... Τι να πω ρε παιδιά.

Νομιζω ότι εγώ φταίω για όλα. γνώρισα έναν άνθρωπο απομονωμενο απο τους πάντες, ψιλοκαταθλιπτικό που δεν ήξερε τπτ απο τη ζωή. Και αισθάνομαι ότι του έδωσα τα παντα παραμεριζοντας τις δικες μου ανάγκες, τους δικους μου στοχους και φυσικα εγινα ο τελευταιος τροχος της αμαξης. Και αυτο δε μου το συγχωρώ. Δεν εθεσα όρια, με καβαλησε κυριολεκτικα και μεταφορικά και μου τσακισε την ψυχολογια. Ό,τι κομπλεξ κουβαλουσε το ξεσπασε πανω μου και τωρα με αποκαλλει και τρελλη.

Είμαι όντως παραλογή ή το ένστικτό μου έχει δίκιο; Θα περιμενω τη γνωμη σας...

καλημερα.
αυτο το μνμ ειναι σαν να το εγραψαν 2 διαφορετικα ατομα, ενα, ολο το μηνυμα, κι ενα, το κλεισιμο του μηνυματος.
αφου απ οτι φανηκε , ξερεις ΑΚΡΙΒΩΣ και τι κανει και γιατι το κανει, το ειπες.
ειτε χανει λαδια, ειτε ειναι προβληματικος χαρακτηρας, ειτε εχει καποια διαταραχη, κανει ολα αυτα που με ακριβεια περιγραφεις στην τελευταια παραγραφο.

το ερωτημα ειναι, αφου το βλεπεις ΞΕΚΑΘΑΡΑ το τι κανει, γιατι το αφηνεις να σε επηρρεαζει, και το βασικοτερο, ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕΣΑΙ ΑΚΟΜΑ????
και μαλιστα ρωτας μηπως υπερβαλεις... σε τι να υπερβαλεις??? ποιο ενστικτο?? ενστικτο θελει για να δεις οτι αυτος ο τυπος ειναι βλαμμενος???
περιγραφεις την κατασταση σαν να εισαι εντελως αμετοχη και παθητικη. σαν να εισαι καποιο επιπλο του σπιτιου. καποια καρεκλα " τα μαζεψε, ηρθε, μπαστακωθηκε, με περιορισε, με υποτιμουσε, δεν εβγαινα, με πιεζε¨. εσυ που εισαι σε ολα αυτα? γιατι τον αφηνες να κανει πραγματα που δεν ηθελες? τι φοβηθηκες? μην γλυτωσεις?

κατι παει πολυ καλα με σενα, και κατι παει στραβα.
εγω σου προτεινω να βρεις παρεες να σε στηριζουν, δικες σου παρεες, οχι κοινες. οπως και να κανεις καποια δουλει ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ. δεν ξερω τι θα ειναι αυτο. ισως ψυχοθεραπεια .
αυτο που παει καλα, ειναι οτι μεσα σε αυτο το μιζερο και καταπιεστικο περιβαλλον που δημιουργησε για σενα, και καταλαβες τι προσπαθει να κανει, και δουλευεις σε σωστι κατευθυνση, δλδ με νυχια και με δοντια, δουλευεις να αποκτησεις δεξιοτητες και οικονομικη ανεξαρτησια.
πραγματι ΑΥΤΟΣ ειναι ο δρομος.

αυτο που παει στραβα ομως, ειναι οτι ενω τα ξερεις ολα αυτα, σε εχουν οντως επηρεασει. τα καταφερε δλδ μεσα στην κομπλεξαρα του να σε κανει να νοιωθεις ασχημη και αναξια. ΓΙΑΤΙ?
πρεπει να το απαντησεις.

κι αλλη παρατηρηση στην ιδια κατευθυνση (κατι παει στραβα).
τι δουλεια εχεις κοπελα μου με μια γυναικα που την πεφτει στους συντροφους σου??? για ποιον λογο το κανεις αυτο? ποιος σε εχει πεισει οτι πρεπει να εχεις στο περιβαλλον σου ανθρωπους που σε βλαπτουν, ενω το ξερεις καλα, οτι σε βλαπτουν??
μηπως εχει κι αυτο να κανει με το περιβαλλον το οικογενειακο σου που επισης σου κανει κακο?
μηπως τελικα θελεις ανθρωπους να σου κανουν κακο κι εσυ να προσπαθεις να τους ξεφυγεις, ενω τους καθεσαι?? ετσι θα ζησεις την ζωη σου? δεν εχει γυναικες που δεν ξεφτιλιζονται με το να κυνηγανε τον ανδρα σου? με το πατσαβουρι γιατι κολλησες?
πρεπει να το απαντησεις.
με τα κομπλεξ που κουβαλαει αυτος, και με την απελπισια που κουβαλαει η φιλη σου, να εισαι βεβαιη οτι αν του δωθηκε η ευκαιρια να την πηδηξει, θα την πηδηξε.
οταν μας λες οτι κολακευεται να συνοδευει μονες γυναικες ενω δεν βγαινει καν, για να παριστανει το κοκκορι , στο υπογραφω κιολας.

[menia88]

Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις απαντήσεις σας...

[Remedy]

Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις απαντήσεις σας... Έμεινα σε αυτή τη σχέση γιατί ζούσα υπό άθλιες συνθήκες πίεσης από το οικογενειακό περιβάλλον. Αρκεί να σας πω ότι από τα 3 παιδιά, τα 2 μας έχουν πεταμένα έξω από το σπίτι (οι γονείς επιφανείς στην κοινωνία... κ εμείς οι "πεταμένοι" να κρατάμε το στόμα μας κλειστό). Σημειωτέον, ότι η επιλογή στο "ποιον θα πετάξουμε" έγινε με κριτήριο: "ποιος δεν κάνει ό,τι του πούμε 100%". Εμένα μου ασκούσαν πιεση ακομη και για το ποια σχολη θα επιλέξω (ηθελαν να ακολουθησω το επαγγελμα του πατερα) και επελεξα μια σχολη που ειναι το ονειρο των περισσοτερων μαναδων ας το πουμε κομψα και με βριζανε απο πανω... Εννοειται δεν ηταν περηφανοι για την επιλογη μου και γενικά ποτε υποστηρικτικοι. Και κάθε φορά που με πετούσαν έξω από το σπίτι (στο οποίο με παρακαλούσαν να ξαναγυρισω καθε Χριστουγεννα και Πάσχα) μου έλεγαν είτε "την καταρα μας να εχεις" είτε "εσυ εθεσες εαυτον εκτος σπιτιου", με απόλυτη απάθεια είτε το άλλο..κλειδωνόταν ο πατέρας μεσα σε ενα δωμάτιο κ ελεγε στη μανα μου "δεν θα ξεκλειδωθω απο εδω μεσα, μεχρι να φυγει αυτη απο το σπιτι" (οποτε σε εξαναγκαζε με εναν τροπο ν φυγεις επι τοπου).

Όπως καταλαβαίνετε αυτός ο άνθρωπος ήταν μια διέξοδος διαφυγής για μένα. Όταν έκανα σχέση μαζί του πήρα το οριστικό σουτ από το σπίτι όπου διέμενα (δικής τους ιδιοκτησίας, αυτοί έμεναν σε άλλη πολη, αλλα με επαιρναν 100 φορες τηλ/ημερα), διότι επικρατεί κ η αντίληψη του πατέρα: "ή αυτόν ή εμενα" για τον εκάστοτε σύντροφο. Είναι της λογικής του απομονωτισμού ο πατέρας. Και ναι ο συντροφος μου τον θύμισε πολύ από την αρχή της σχέσης μας... Δεν ήμουν ενθουσιασμένη ποτέ μαζί του, απλά μου προσέφερε αυτή τη διέξοδο και του το είπα κατάμουτρα μια μέρα.

Εχω δουλέψει στο παρελθόν, για να νοικιάσω μόνη διαμέρισμα κ να απεγκλωβιστω νωριτερα από αυτή την κατάσταση, αλλά οι απαιτήσεις των σπουδών μου δεν το επιτρέπουν με ευκολία. Οπότε όλο αυτό το διάστημα προσπάθησα να εστιάσω σε αυτό τον τομέα και όταν πλησιάσει η ώρα του πτυχίου να πω επιτέλους το "γεια".

Δεν υπολόγισα βέβαια την ψυχολογική ζημία που θα μου έκανε όλη αυτή η συναναστροφή μαζί του, αλλά πιστέψτε με δεν ειναι χειρότερη από την γονεϊκή χειριστικότητα. Θα μπορούσα να πω ότι θεωρώ την περίπτωσή του εξαιρετικά πιο ήπια... Αυτό ήταν που με κράτησε. Πίστευα ότι "οκ", αυτόν μπορώ να τον διαχειριστώ, αφού έχω αντέξει τον αρχιγκουρού της χειριστικής συμπεριφοράς. Κάπως έτσι το είδα. Από τη σκύλα στη χάρυβδη ουσιαστικά. Με τη διαφορά ότι η "σκυλα" εχει διδακτορικό λόγω εμπειριας ετών στην ψυχολογικη-λεκτικη βια ενώ η "χαρυβδη" είναι ακόμη νήπιο. Όσο για αυτό που πολυ ευλογα ειπε καποιος, ότι "μπορεις να βρεις κ εναν φυσιολογικο συντροφο", πιστεψε με φιλε/-η μου όταν εχεις μεγαλωσει σε ενα τοσο προβληματικο περιβαλλον γινεσαι πολύ πολυ επιφυλακτικος με ολους. Στο παρελθον ειχα τύχει σε νορμαλ ανθρωπους (δν εχω παραπονο), απλώς εκει υπηρχαν αλλα θεματα. Τετοια περιπτωση 1η φορα παντως, ελπιζω κ τελευταια.

Εννοειται δεν ειμαι αμοιρη ευθυνων, εχω επίγνωση των ευθυνών μου, γιατί εμείς εν τέλει είμαστε αυτοί που συντηρούμε ή οχι τετοιες συμπεριφορες. Αλλα ολο αυτο το διάστημα εγω προχωρουσα σαν το μυρμηγκι προς το πτυχιο. Ειμαι 10 χρονια νεοτερη του (γιατι ειδα πολλες εικασιες για την ηλικια) και καθυστέρησα για το πτυχίο, λόγω αυτών των οικογενειακών προβλημάτων, ενώ είχα περάσει από τις πρώτες στη σχολή μου.

Τωρα περιμενω ν ορκιστω το Σεπτεμβρη, αν δε μας βομβαρδ κανεις (...) και πρωτα ο Θεος να μεινω μονη, μακρια απο ολα αυτά. Οι ερωτικες σχεσεις ειναι το τελευταιο αυτη τη στιγμη στην κλιμακα προτεραιοτητων... Το ενστικτο της επιβιωσης υπερβαινει ολων των αλλων αναγκων.

ε, λογικο κι επομενο..
με τον τρελο πατερα, κατεληξες στον τρελο συντροφο...

μα σε πιστευω, αυτο σου ειπα παραπανω.
προφανως και εψαχνες να συνεχισεις το μοτιβο που ζεις με την γονεικη σχεση. δεν εξηγειται αλλιως αυτη η παρανοια που ανεχεσαι.
καλα εκανες και δ εν τα παρατησες για να βγαλεις πενταροδεκαρες απο καμια χαμαλοδουλεια

προτεραιοτητα ειναι οι σπουδες. το οικονομικο πρεπει να λυθει σε ΥΓΙΗ ΒΑΣΗ,για να λυθει μακροπροθεσμα και σταθερα, οχι να παρατησεις την σχολη για να δουλευεις μια ζωη σερβιτορα. αν μπορεις παραλληλα, εχει καλως, αλλιως, προηγειται η σχολη.

προσεξε κατι, ομως.
μην παραμυθιαζεσαι οτι ειναι τοσο δυσκολο να βρεις νορμαλ ανθρωπους.
η αληθεια ειναι οτι ΕΣΥ ΨΑΧΝΕΙΣ ΚΑΙ ΚΟΛΛΑΣ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΥΣ, μαζοχιστικα και αυτοκαταστροφικα, γιατι ετσι εμαθες να ζεις.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΜΑΘΕΙΣ.
γσκεφτηκες να κανεις ψυχοθεραπεια να τα ξεκαθαρισεις αυτα που κανεις? δεν σου συμβαινουν τυχαια τα μονιμα γεγονοτα στην ζωη, αγαπητη μου.
ΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣ.

[menia88]

Θα το εχω υποψιν.

[menia88]

..............

[ioannis2]

Μια χαρα είσαι κοπελιά σε σύγκριση με πάρα πολλούς άλλους, με μια μικρή περιδιάβαση στα γραφόμενα σου! Μην κλαίγεσαι.
Άλλους αν τους πέταγαν από το σπίτι στην ηλικία σου θα πέθαιναν από τα ψυχολογικά ή/και από την πείνα. Προβληματική συμπεριφορά μας περιέγραψες και όχι κάποιον που να σε κερατώνει ή να σου ασκεί φυσική ή/και ψυχική βία. Φαίνεται σε βρήκε καλή περίπτωση για παντρειά γι αυτο κόλλησε πάνω σου.
Μην κλαίγεσαι, πολύ καλά την έχεις απ όλες τις πλευρές, πίστεψε με!!

[WhyAlwaysMe?]

Χώρισε τον τον μαλάκα!

[kounelaki1]

Χώρισε τον τον μαλάκα!

Απλός και περιεκτικός χαχαχαχαχ