καρκινος τελικου σταδιου και οικογενεια

[Αννα Α.]

Καλησπερα σας!
πριν ενα μηνα διαγνωστηκε η μητερα μου με καρκινου τελευταιου σταδιου..μετα απο μετασταση. πριν απο χρονια ειχε νοσησει και με τις απαραιτητες θεραπειες θεωρουσαμε οτι το ξεπερασε..δεν θελω ομως να σταθω σε αυτο.. Σαν οικογενεια εχουμε περασει πολλα (οπως ολος ο κοσμος) με νοσοκομεια,με την υγεια αλλων συγγενικων προσωπων...
το θεμα του καρκινου ειναι κατι που εμενα προσωπικα με εχει ξεπερασει.
μεχρι προτινος,εβλεπα ανθρωπους που εχαναν δικους τους απο καρκινο ,χαναν τη πιστη τους και τις δυναμεις τους,παθαιναν καταθλιψη και μισουσαν τον κοσμο,και εγω απλα ελεγα οτι δεν εχουν ψυχικη δυναμη...κι εγω εχω χασει ανθρωπους και πονεσα αλλα δεν τρελαθηκα...
βιωνοντας τωρα τις τελευταιες μερες της μητερας μου,βλεποντας την να σβηνει σιγα σιγα και να μην μπορω να βοηθησω.Και το χειροτερο ακομη να μην υπαρχει καμια ελπιδα...γιατι η η ελπιδα ειναι που μας κανει να αγωνιζομαστε στη ζωη.. κουραση ταλαιπωρια και στεναχωρια λοιπον χωρις καμια ελπιδα...πισω μου μια δικη μου οικογενεια που τα παιδια μου πρεπει να μην με βλεπουν στα ορια της καταθλιψης,μια δουλεια που εχει να κανει με παιδια...κι εγω που ειμαι χιλια κομματια και πρεπει να χαμογελω συνεχεια μπροστα σε ολους..στη μητερα μου που σβηνει στα παιδια μου στη δουλεια μου..
και ναι νιωθω να καταρεω..κι οχι μονο παθαινω καταθλιψη...μισω οσους τους θεωρουσα δικα μου προσωπα και συνεχιζουν κανονικα τη ζωη τους..
καποιοι μαλιστα δεν με παιρνουν πια και τηλεφωνο,λες και ο καρκινος και ηδυστηχια ειναι κολητικα...
οκ ακομα παλευω και την καταθλιψη και το μισος μου αλλα δεν ξερω ως ποτε..
συγγνωμη αν σας κουρασα..θα μπορουσα να γραφω μεχρι αυριο αλλα μου αρκει που καπου ειπα πως νιωθω...ευχαριστω!

[ριας]

Καλησπερα σας!
πριν ενα μηνα διαγνωστηκε η μητερα μου με καρκινου τελευταιου σταδιου..μετα απο μετασταση. πριν απο χρονια ειχε νοσησει και με τις απαραιτητες θεραπειες θεωρουσαμε οτι το ξεπερασε..δεν θελω ομως να σταθω σε αυτο.. Σαν οικογενεια εχουμε περασει πολλα (οπως ολος ο κοσμος) με νοσοκομεια,με την υγεια αλλων συγγενικων προσωπων...
το θεμα του καρκινου ειναι κατι που εμενα προσωπικα με εχει ξεπερασει.
μεχρι προτινος,εβλεπα ανθρωπους που εχαναν δικους τους απο καρκινο ,χαναν τη πιστη τους και τις δυναμεις τους,παθαιναν καταθλιψη και μισουσαν τον κοσμο,και εγω απλα ελεγα οτι δεν εχουν ψυχικη δυναμη...κι εγω εχω χασει ανθρωπους και πονεσα αλλα δεν τρελαθηκα...
βιωνοντας τωρα τις τελευταιες μερες της μητερας μου,βλεποντας την να σβηνει σιγα σιγα και να μην μπορω να βοηθησω.Και το χειροτερο ακομη να μην υπαρχει καμια ελπιδα...γιατι η η ελπιδα ειναι που μας κανει να αγωνιζομαστε στη ζωη.. κουραση ταλαιπωρια και στεναχωρια λοιπον χωρις καμια ελπιδα...πισω μου μια δικη μου οικογενεια που τα παιδια μου πρεπει να μην με βλεπουν στα ορια της καταθλιψης,μια δουλεια που εχει να κανει με παιδια...κι εγω που ειμαι χιλια κομματια και πρεπει να χαμογελω συνεχεια μπροστα σε ολους..στη μητερα μου που σβηνει στα παιδια μου στη δουλεια μου..
και ναι νιωθω να καταρεω..κι οχι μονο παθαινω καταθλιψη...μισω οσους τους θεωρουσα δικα μου προσωπα και συνεχιζουν κανονικα τη ζωη τους..
καποιοι μαλιστα δεν με παιρνουν πια και τηλεφωνο,λες και ο καρκινος και ηδυστηχια ειναι κολητικα...
οκ ακομα παλευω και την καταθλιψη και το μισος μου αλλα δεν ξερω ως ποτε..
συγγνωμη αν σας κουρασα..θα μπορουσα να γραφω μεχρι αυριο αλλα μου αρκει που καπου ειπα πως νιωθω...ευχαριστω!

Κορίτσι μου είναι απόλυτα φυσιολογικό να νιώθεις έτσι αφού δυστυχώς ο καρκίνος επέστρεψε, ενώ νομιζαται ότι τέλειοσε αυτό το κομμάτι. Ζητά ψυχολογικής υποστήριξης από τα ιατρεία πόνου ή από ιδιώτη για την δύσκολη περίοδο που θα ακολουθήσει, και μην κατηγορείς τον εαυτό σου για τα οποία συναισθηματα σε κατακληζουν. Τα παιδιά σου δεν είναι εγκληματικό να ξέρουν ότι ζεις μια περίοδο με μεγάλη στεναχώρια επειδή η γιαγιά τους έχει μια σοβαρή αρρώστια. Εξαρτάται βέβαια και και την ηλικία τους. Καλή δύναμη να έχεις.

[WhyAlwaysMe?]

Καλησπερα σας!
πριν ενα μηνα διαγνωστηκε η μητερα μου με καρκινου τελευταιου σταδιου..μετα απο μετασταση. πριν απο χρονια ειχε νοσησει και με τις απαραιτητες θεραπειες θεωρουσαμε οτι το ξεπερασε..δεν θελω ομως να σταθω σε αυτο.. Σαν οικογενεια εχουμε περασει πολλα (οπως ολος ο κοσμος) με νοσοκομεια,με την υγεια αλλων συγγενικων προσωπων...
το θεμα του καρκινου ειναι κατι που εμενα προσωπικα με εχει ξεπερασει.
μεχρι προτινος,εβλεπα ανθρωπους που εχαναν δικους τους απο καρκινο ,χαναν τη πιστη τους και τις δυναμεις τους,παθαιναν καταθλιψη και μισουσαν τον κοσμο,και εγω απλα ελεγα οτι δεν εχουν ψυχικη δυναμη...κι εγω εχω χασει ανθρωπους και πονεσα αλλα δεν τρελαθηκα...
βιωνοντας τωρα τις τελευταιες μερες της μητερας μου,βλεποντας την να σβηνει σιγα σιγα και να μην μπορω να βοηθησω.Και το χειροτερο ακομη να μην υπαρχει καμια ελπιδα...γιατι η η ελπιδα ειναι που μας κανει να αγωνιζομαστε στη ζωη.. κουραση ταλαιπωρια και στεναχωρια λοιπον χωρις καμια ελπιδα...πισω μου μια δικη μου οικογενεια που τα παιδια μου πρεπει να μην με βλεπουν στα ορια της καταθλιψης,μια δουλεια που εχει να κανει με παιδια...κι εγω που ειμαι χιλια κομματια και πρεπει να χαμογελω συνεχεια μπροστα σε ολους..στη μητερα μου που σβηνει στα παιδια μου στη δουλεια μου..
και ναι νιωθω να καταρεω..κι οχι μονο παθαινω καταθλιψη...μισω οσους τους θεωρουσα δικα μου προσωπα και συνεχιζουν κανονικα τη ζωη τους..
καποιοι μαλιστα δεν με παιρνουν πια και τηλεφωνο,λες και ο καρκινος και ηδυστηχια ειναι κολητικα...
οκ ακομα παλευω και την καταθλιψη και το μισος μου αλλα δεν ξερω ως ποτε..
συγγνωμη αν σας κουρασα..θα μπορουσα να γραφω μεχρι αυριο αλλα μου αρκει που καπου ειπα πως νιωθω...ευχαριστω!

Γ@#$μένη ασθένεια ο καρκίνος...Κρίμα!
Ανάλογα την ηλικία των παιδιών σου,νομίζω πρέπει να τους εξηγήσεις γιατί είσαι σε αυτήν την ψυχολογική κατάσταση.
Καλή δύναμη εύχομαι και μην τα παρατάς!

[Αννα Α.]

ευχαριστω για τις απαντησεις...στα παιδια εχω μιλησει αλλα δεν μπορω να τα φορτισω αλλο,κλαογαν για τη γιαγια,στεναχωριουνται που δεν με βλεπουν πολυ...
ουτε στους μαθητες μου μπορω να πηγαινω σαν τη καημενη..
ετσι κανω τον καραγκιοζη..
και οι φιλοι μου οι περισσοτεροι χαθηκαν...ετσι..,
που να μιλησω;
ευτυχως ο αντρας μου ειναι υποστηρικτικος..αλλα. τι φταιει κι αυτος;

[ριας]

ευχαριστω για τις απαντησεις...στα παιδια εχω μιλησει αλλα δεν μπορω να τα φορτισω αλλο,κλαογαν για τη γιαγια,στεναχωριουνται που δεν με βλεπουν πολυ...
ουτε στους μαθητες μου μπορω να πηγαινω σαν τη καημενη..
ετσι κανω τον καραγκιοζη..
και οι φιλοι μου οι περισσοτεροι χαθηκαν...ετσι..,
που να μιλησω;
ευτυχως ο αντρας μου ειναι υποστηρικτικος..αλλα. τι φταιει κι αυτος;

Μα κανένας δεν φταίει!!! Πρέπει να το περάσετε ενωμένοι, για αλληλοηποστηριξη αλληλοβοήθεια και κατανόηση, δε μπορεί κάποιος να το ζήσει μόνος του για να μην χαλάσει την βολεψη στον άνθρωπο του.
Όσο αφορά τους φίλους, μήπως δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν ένα τέτοιο θέμα και απέχουν ή περιμένουν να τους ζητήσεις εσύ βοήθεια, δείχνοντας τους και το δρόμο?

[Αννα Α.]

εχεις δικιο...το βλεπω κι εγω οτι αδικα θελω να παλευω μονη μου και οντως ισως να μη ζηταω την βοηθεια που πρεπει... περιμενω να το σκεφτουν οι αλλοι μονοι τους...ουτε ζηταω δηλαδη βοηθεια ,θυμωνω και που δεν την εχω.
μαλλον θελω καποιον να κατηγορησω για αυτο που συμβαινει και μου φταινε ολοι και ολα..
ειναι πολυ δυσκολο να περιμενεις καποιον να πεθανει και να μην μπορεις να κανεις κατι,και απλα να περιμενεις...

[Αννα Α.]

σας ευχαριστω πολυ!

[ριας]

εχεις δικιο...το βλεπω κι εγω οτι αδικα θελω να παλευω μονη μου και οντως ισως να μη ζηταω την βοηθεια που πρεπει... περιμενω να το σκεφτουν οι αλλοι μονοι τους...ουτε ζηταω δηλαδη βοηθεια ,θυμωνω και που δεν την εχω.
μαλλον θελω καποιον να κατηγορησω για αυτο που συμβαινει και μου φταινε ολοι και ολα..
ειναι πολυ δυσκολο να περιμενεις καποιον να πεθανει και να μην μπορεις να κανεις κατι,και απλα να περιμενεις...

Επαναπροσδιοριστε τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις αυτής της περιόδου κάντε καταμερισμό, ενωητε ότι κάποια πράγματα θα μείνουν πίσω, ακόμα και ο χρόνος που αφιερώνεται στα παιδιά. Και ζητά ψυχολογικής στήριξης για να εκφράσεις τα συναισθήματα σου τα οποία απόλυτα φυσιολογικά. Δεν ξέρω η βαθμίδα εκπαίδευσης που δουλεύεις αν σου αφήνει περιθώρια για άδεια.

[Αννα Α.]

Επαναπροσδιοριστε τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις αυτής της περιόδου κάντε καταμερισμό, ενωητε ότι κάποια πράγματα θα μείνουν πίσω, ακόμα και ο χρόνος που αφιερώνεται στα παιδιά. Και ζητά ψυχολογικής στήριξης για να εκφράσεις τα συναισθήματα σου τα οποία απόλυτα φυσιολογικά. Δεν ξέρω η βαθμίδα εκπαίδευσης που δουλεύεις αν σου αφήνει περιθώρια για άδεια.

δυστηχως στον ιδιωτικο τομεα η αδεια ειναι ονειρο θερινης νυχτος...
ναι θα ζητησω και βοηθεια..υπαρχει εμαθα μια γραμμη στηριξης , και βλεπουμε...
και μονο παντως που μιλησα με εκανε να ηρεμησω λιγο και να δω τα πραγματα απο την αρχη...μιλησα και με τους γυρω μου,ξανα...ειπα οτι οι αντοχες μου τελειωνουν..
αυτο ειναι το κυριοτερο απ οτι καταλαβα,να αποδεχομαστε τα προβληματα μας και να προσπαθουμε να τα αντιμετωπισουμε

[ριας]

δυστηχως στον ιδιωτικο τομεα η αδεια ειναι ονειρο θερινης νυχτος...
ναι θα ζητησω και βοηθεια..υπαρχει εμαθα μια γραμμη στηριξης , και βλεπουμε...
και μονο παντως που μιλησα με εκανε να ηρεμησω λιγο και να δω τα πραγματα απο την αρχη...μιλησα και με τους γυρω μου,ξανα...ειπα οτι οι αντοχες μου τελειωνουν..
αυτο ειναι το κυριοτερο απ οτι καταλαβα,να αποδεχομαστε τα προβληματα μας και να προσπαθουμε να τα αντιμετωπισουμε

Καλή δύναμη σου εύχομαι!!!

[Αννα Α.]

Καλή δύναμη σου εύχομαι!!!

ευχαριστω πολυ! <3

[andreas86]

Καλή δύναμη και από εμένα!

Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App

[Αννα Α.]

Καλή δύναμη και από εμένα!

Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App

ευχαριστω παρα πολυ!!!

[diamont]

Καλή δύναμη, να είστε πάντα γεροί και δυνατοί ως οικογένεια!

[little]

Δυστυχως κανένας δεν μπορεί να καταλάβει ότι δεν έχει περάσει ο ίδιος!
Σε καταλαβαίνω όσο μπορώ από την θέση μου. Σκέφτομαι πως ίσως δεν σε παίρνουν γιατί τους είναι και αμήχανο να διαχειριστούν κάτι τέτοιο. Επίσης, να πάρεις να πεις τι; Ότι συμπονάς τον άλλον; Είναι και λίγο κοροϊδία εν μέρη γιατί μόνη σου το τραβάς όλο αυτό και κανείς δεν μπορεί να σε νοιώσει και το ξέρεις. Λογικό να σου ειναι πολύ δύσκολο. Εύχομαι να καταφέρεις να το ξεπεράσεις.