Σε έναν κόσμο διαχωρισμών σε τάξεις, φυλές και ιεραρχίες των ανθρώπων υπάρχει μια παγκόσμια ανθρώπινη γλώσσα.
Είναι η γλώσσα των συναισθημάτων και των σκέψεων για τα κοινά προβλήματα που δημιουργούνται από την αποδιοργάνωση της ψυχής μας κ του μυαλού μας.
Μπορεί να μας χωρίζουν χώρες και σύνορα, ιδεολογίες και θρησκείες όμως συναισθήματα όπως η χαρά, η στοργή, η αγάπη, η αγωνία, ο φόβος, η σύγχηση, το άγχος, η θλίψη, η νοσταλγία κ.α είναι κοινά για όλη την ανθρωπότητα.
Μπορεί να μη γνωρίζεις την μητρική γλώσσα ενός Τούρκου ή ενός Αλβανού αλλά τα συναισθήματα για την φτώχια, τον νόστο της πατρίδας από τον ξεριζωμό και την μετανάστευση, την θλίψη για πρόσωπα που χάσαμε και την χαρά όταν βλέπουμε την ομορφιά γύρω μας είναι κάτι που δεν μας διαφοροποιούν εν γένει.

Δεν υπάρχει ανθρωπος σε οποιοδήποτε σημείο της γης που να μη γέλασε, έκλαψε, αγκάλιασε, αποχωρίστηκε, αγάπησε.

Πριν αφήσετε τα στερεότυπα και τις προκαταλείψεις για έναν συνάνθρωπο να κινήσουν τα ένστικτά σας αναλογιστείτε τα παραπάνω.