Μια ακόμη ιστορία..

[lena]

Καλησπέρα σε όλους!!

Καταρχήν συγχαρητήρια για το site, είναι μια όμορφη κίνηση, ελπίζω να προχωρήσει!!

Είναι η πρώτη φορά που γράφω σε forum, συνήθως τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις όποιες φάσεις περνάω τις καταγράφω σε ημερολόγιο.

Λοιπόν, βαθιά ανάσα και ξεκινάω...

Πριν από 8 χρόνια έκανα απόπειρα αυτοκτονίας και από τότε όλη μου η ζωή έχει αλλάξει.

Ο λόγος ήταν ότι ένιωθα μοναξιά, έλλειψη αγάπης και κατανόησης, μια αίσθηση ότι κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πια είμαι, πώς νιώθω, τι θέλω.
Μπορώ να σας μιλάω για ώρες για τα τι και τα πώς, από την στιγμή που έγινε και για τα υπόλοιπα χρόνια μέχρι και σήμερα προσπαθώ να καταλάβω, να ισορροπήσω, να ξανανιώσω ζωντανή και υγιείς γιατί κακά τα ψέματα όποιος περάσει την «γραμμή» θεωρείται «κάπως» και νιώθει «κάπως».

Πριν από 1 χρόνο άρχισαν οι ζαλάδες,αισθανόμουν ότι δεν πατάω στο έδαφος, ότι το σώμα μου γέρνει, είχα ταχυκαρδίες, νευρικότητα, την αίσθηση ότι δεν έχω τον έλεγχο...
Όλα αυτά όπως ήταν φυσιολογικό επηρέασαν την καθημερινότητά μου.
Καθώς έβλεπα ότι τα συμπτώματα δεν υποχωρούσαν αποφάσισα να πάω σε ψυχίατρο, το πόρισμα ήταν κατάθλιψη και κρίσεις πανικού.
Μου έγραψε αμέσως φάρμακα και μου ζήτησε να ξεκινήσω την θεραπεία άμεσα διότι το νευρικό μου σύστημα θα κατέρρεε με την πίεση που του ασκούσα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που ήταν γύρω μου εκείνη την περίοδο επέμεναν να πάρω τα φάρμακα, βρέθηκα σε τρομερό δίλημμα, δεν ήξερα τι να κάνω, από την μια δεν μπορούσα να συνεχίσω να ζω έτσι, από την άλλη δεν ήθελα να γίνω φυτό, να σταματήσω να σκέφτομαι, να αισθάνομαι, να εξαρτώμαι.

Δεν τα πήρα.

Προσπάθησα σιγά-σιγά με τις δυνάμεις που είχα να σηκωθώ, να βγω από το χάος, το μυαλό μου βρισκόταν στην απόλυτη σύγχυση, με το παραμικρό έκλαιγα, όλα μου φαινόντουσαν βουνό...

Ο τρόπος που το αντιμετώπισα ήταν να παίρνω τα πράγματα που με απασχολούσαν ένα-ένα, όσο μπορούσα, με τις όποιες δυνάμεις είχα και να τα ταξινομώ, να προσπαθώ να καταλάβω το πώς και το γιατί.
Δεν είμαι γιατρός, ούτε θέλω να το παίξω, όμως η πραγματικότητα είναι ότι για να σε καταλάβει ο άνθρωπος που κάθεται απέναντί σου και που θέλει να ονομαζεται ψυχολόγος-ψυχίατρος προϋποθέτει αρκετή εμπειρία και γνώση από μέρους του και αρκετή τύχη από μέρους σου για να τον βρείς.

Δεν ένιωσα τυχερή πέρσυ

Γεγονός είναι πάντως ότι με τον κατάλληλο επιστήμονα -κατά την κρίση μου πάντα- θα γλύτωνα αρκετό χρόνο και ταλαιπωρία.

Αλήθεια γιατί οι περισσότεροι γιατροί συστήνουν φάρμακα? Γιατί δεν δοκιμάζουν να σε \"ξυπνήσουν\" και να σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα με πιο φυσικούς τρόπους?

Μέσα στην κρίση δεν πολυκαταλαβαίνεις τί γίνεται, νομίζεις ότι όλα καταρρεόυν γύρω σου, σαν ντόμινο η ζωή σου καταστρέφεται και όλα αυτά είναι μέσα στο μυαλό σου!
Λένε ότι αυτό μπορεί να σου συμβεί σε οποιαδήποτε φάση της ζωής σου, έρχονται στην επιφάνεια συναισθήματα που υπάρχουν στο υποσυνείδητο και τα χάνεις... πια είναι η λύση λοιπόν.... αυτογνωσία... μην περιμένεις να έρθει προετοιμάσου γι\' αυτό όσο καλύτερα μπορείς.

Κάθε μέρα που ξυπνάω προσπαθώ να θυμίζω στον εαυτό μου την χθεσινή, τί έμαθα, τι άφησα, τί πήρα.. δεν είναι εύκολο ούτε έχω την ψευδαίσθηση ότι όλα τελειώσαν. Δεν ξέρω αν θα ησυχάσω ποτέ, δεν ξέρω και αν θέλω γιατί νιώθω ότι αν ησυχάσω θα σταματήσω να ψάχνω και αν σταματήσω να ψάχνω τότε θα νιώσω ότι δεν ζω και η ζωή ειναι πραγματικά πανέμορφη και έχει πολλά να σου δώσει.

Μέσα από αυτή την ιστορία θα ήθελα να πώ σε όλους όσους νιώθουν όπως ένιωσα και εγω, να μην το βάζουν κάτω, να προσπαθούν για το καλύτερο και σιγά-σιγά θα δούν τις αλλαγές.

Μόνοι μας τα δημιουργούμε, μόνοι μας μπορούμε να τα λύσουμε φτάνει να το πιστέψουμε και αν χρειαστούμε βοήθεια καλό είναι να βάλουμε τον εγωισμό μας στην άκρη και να τη ζητήσουμε.

Και αν κάποια στιγμή νιώσεις ότι δεν μπορείς μην φοβηθείς, αύριο θα ξημερώσει μια καινούργια ημέρα και όλα θα είναι καλύτερα (δεν είχε άδικο η scarlet)!!

Ελπίζω να μην σας κούρασα... καλή συνέχεια σε ότι κάνετε και αισιοδοξία!!!

[sougar]

Mπράβο Λενάκι.

Καλά έκανες και δεν τα πήρες (κατά τη γνώμη μου...ειδικός δεν είμαι).

Έκανες καλά γιατί βρήκες τη δύναμη χωρίς τα φάρμακα να προσπαθήσεις να αλλάξεις αυτό που σε ενοχλούσε και δεν σε άφηνε να προχωρήσεις.
Αυτό από μόνο του και η απόφαση σου να μη πάρεις τα φάρμακα είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα...Για να μη πώ το μεγαλύτερο.

Συνέχισε έτσι....βάλτο εσύ κάτω...όχι αυτό εσένα.

Μεταξύ μας...οι τύποι που δίνουν φάρμακα για να σε ξαποστείλουν μια ώρα αρχίτερα και να δουν έναν άλλον πελάτη..καλύτερα να πάνε να δουλέψουν σε καμια δημόσια υπηρεσία να \"χτυπάνε\" σφραγίδες...Δεν λέγονται επαγγελματίες...Δεν αρνούμαι μια φαρμακευτική αγωγή αλλά όταν έχει εξαντληθεί κάθε άλλο δυνατό μέσο...

[lena]

Αγαπητή Sugar καλημέρα!!

Σ’ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!

Η αλήθεια είναι ότι κυκλοφορούν πολλοί τέτοιοι τύποι και το χειρότερο είναι πώς υπάρχουν άνθρωποι βυθισμένοι στην μελαγχολία-κατάθλιψη, παίρνουν τα φάρμακα και νιώθουν χειρότερα, ίσως γιατί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι να χρειαζόντουσαν άλλον τρόπο ίασης.
Δεν ξέρω τι θα μπορούσε να γίνει για αυτές τις περιπτώσεις!

Μακάρι να αρχίσουν να γράφουν και άλλοι τις εμπειρίες τους σ’ αυτό το site και ίσως βρουν την ανακούφιση που ψάχνουν από εμάς και εμείς από εκείνους.
Ακόμα και μια απλή κουβέντα –δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας, άνθρωπος μόνο- αρκεί για να σε βγάλει από το άσχημο «τριπάκι» της στιγμής κερδίζοντας έτσι χρόνο για να σκεφτείς από άλλη οπτική τα πράγματα!

Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει να νιώσεις καλύτερα αν πρώτα ο ίδιος δεν αποφασίσεις να βοηθήσεις τον εαυτό σου!

[lena]

Καλημέρα Tessa!

Καταρχήν θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τις ευχές σου, να είσαι καλά…

Να ξεκινήσω την απάντησή μου λέγοντας ότι δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν, ούτε απορρίπτω την ιδέα της φαρμακευτικής αγωγής, η πραγματικότητα είναι ότι χρειάζεται σε αρκετές περιπτώσεις. Ακριβώς όπως το περιέγραψες.

Τι γίνεται όμως όταν –όπως λες και εσύ- δεν χρειάζονται τα φάρμακα. Η προσωπική μου εμπειρία ήταν απογοητευτική και αυτό ήθελα να μεταφέρω.
Να προσθέσω ότι τις ζαλάδες και τα λιποθυμικά επεισόδια που είχα ξεκίνησαν από το δημοτικό, όχι βέβαια στον βαθμό του προηγούμενου χρόνου, και έκτοτε ανά περιόδους σταματάνε και ξαναρχίζουν (όταν βρίσκομαι κάτω από μεγάλη ψυχολογική πίεση).

Όπως καταλαβαίνεις γύρισα σε πολλούς γιατρούς για να βρω την λύση, παθολόγους των βασικών ειδικοτήτων για τέτοιες περιπτώσεις δηλ. πέρασα από αιματολογικές εξετάσεις, οφθαλμίατρους, κλπ..κλπ.. επανειλημμένα, η απάντησή τους ήταν όλα οκ, οι νευρολόγοι υποστήριζαν επιληπτικά επεισόδια (και λέω υποστήριζαν διότι όλες οι εξετάσεις ήταν καλές), ο τελευταίος που επισκέφτηκα μου πρότεινε να ξεκινήσουμε φαρμακευτική θεραπεία για να βρούμε το κατάλληλο φάρμακο και ανάλογα πράττουμε…. Με ίσως και μπορεί ήταν… Πειραματόζωο δηλαδή…

Εντωμεταξύ το πρόβλημα παρέμενε και απάντηση ουσιαστική δεν είχα εισπράξει από κανέναν.

Είναι αλήθεια ότι μαγικό ραβδάκι δεν υπάρχει… μέσα σε όλη αυτή την ταλαιπωρία έψαχνα έναν άνθρωπο να μου πει, έχετε αυτό.

Έτσι πήγα στον ψυχαναλυτή-ψυχίατρο.

Προφανώς θα έλεγε κανείς ότι εκεί έπρεπε να πάω, ειδικά μετά την απόπειρα, αλλά δεν το είχα δει έτσι, το είχα πάρει με την λογική για να ισορροπήσω, οκ, έγινε, τέλος.. ή για να το θέσω καλύτερα χρησιμοποίησα την λογική για να κρυφτώ πίσω της.

Όταν είδα ότι ξεκίνησε με φάρμακα, (από την πρώτη συνεδρία όπου είχαμε ανταλλάξει μόνο δύο κουβέντες(!?!)), τα έχασα, πήγα όμως και τα αγόρασα, θυμάμαι ήταν πάνω στο τραπέζι και τα κοιτούσα κάθε μέρα, σκεφτόμουν τι είναι το καλύτερο, βασανιστικό πρέπει να σου πω. Τα συμπτώματα βέβαια συνέχιζαν να υπάρχουν , στην δουλειά μου δεν απέδιδα, τα προσωπικά χάλια, ζαλάδες και χάσιμο σε καθημερινή βάση.
Από την ψυχανάλυση δεν λέω ότι δεν πήρα πράγματα… σε βοηθάει να θέσεις ερωτήματα στον εαυτό σου και να ψάξεις για την άκρη είναι βέβαια βουνό όταν είσαι «χαμένος στην μετάφραση».

Με τον ψυχίατρο διέκοψα τις συναντήσεις μας γιατί έβλεπα ότι δεν μου ταίριαζε η ισοπεδωτική ματιά που είχε για διάφορα θέματα (κοινώς ζήσε την ζωή σου και γράφτους όλους στα παλιά σου τα παπούτσια) και ψάχτηκα διαφορετικά. Άρχισα να αλλάζω αυτά που δεν μου άρεσαν και προσπαθώ ακόμα να ανακαλύψω τι είναι αυτά που πραγματικά μου αρέσουν, προσπαθώντας να αποφύγω την φιλοσοφία του καναπέ όσο μπορώ, γιατί είναι στην φύση μου να ψάχνομαι και μέσα από συζητήσεις.

Ακόμα υπάρχουν αρκετά πράγματα που με φοβίζουν, φέρομαι σε πολλά θέματα σαν να είμαι μικρό παιδί, χάνω τον δρόμο, τον ξαναβρίσκω, οκ, μέσα στο παιχνίδι είναι όλα, ουσιαστικά είναι η ανάγκη να φτάσω όλο και πιο πάνω που με βασανίζει, να μην παραμυθιάζομαι ότι προχωράω ενώ είμαι στάσιμη.

Δεν ζω με την ψευδαίσθηση ότι όλα έχουν μπεί στον δρόμο τους. Γι’ αυτό το λόγο μίλησα για αυτογνωσία, να είσαι προετοιμασμένος όσο το δυνατόν καλύτερα. Τουλάχιστον αυτό νομίζω ότι λειτουγεί για εμένα…

Πήρα φόρα και γράφω…
Αυτά για την ώρα λοιπόν…
Για άλλη μια φορά θέλω να ξεκαθαρίσω ότι απλά παραθέτω την δική μου άποψη χωρίς ίχνος εμπάθειας προς οτιδήποτε και οποιονδήποτε.

Καλή συνέχεια σε ότι κάνεις...
Φιλικά
Lena

[tessa]

agapiti lena,
katalavainw apoluta pws niwtheis. otan oi anthrwpoi upoferoun -eite apo sunaisthimatikes i viologikes enoxliseis- psaxnoun kapoion na tous pei exeis auto gia na doun pws tha praksoun apo kei kai ustera. genika oi anthrwpoi -kai einai apoluta fusiologiko de theloun na upoferoun kai tous diakatexei mia anupomonisia- poso mallon sti diki sou periptwsi pou eixes kai sumptwmata ta opoia aporeoun ap\'auto psychopathologia diladi.
epeidi kserw pws leitourgoun oi psychiatroi tha sou proteina na evlepes na psychologo -an den to exeis kanei idi- kapoion pou na eidikeuetai se gnwstiki therapeia kliniko psychologo diladi... oi psychologoi den einai eksousiodotimenoi na dinoun farmaka opws ksereis kai sou parexoun mia kathodigisi kai luseis tis opoies esy tha dialekseis kai akolouthiseis meta.
an gia kapoio logo o psychologos de mporei na prosferei voitheia gia ton opoio logo tote tha se parapempsei se kapoion psychiatro.
se kamia periptwsi den pisteuw pws eixes tin prothesi na katigoriseis kapoion oute na aporripseis ti farmakeutiki agwgi kai katalavainw otan mou les pws einai na exeis apogoiteutiki empeiria otan xreiazesai upostiriksi.
se euxaristw polu gia to minima sou
kai gia mia akoma fora sou euxomai ta kalutera
filika
tessa
ps. sorry gia ta ellinika mou kserw einai aparadekta alla oli mera agglika eee ti na kanw ta ksehasa ligo :P

[lena]

Αγαπητή Tessa,

Η πρότασή σου είναι πολύ καλή! Το καλύτερο θα ήταν να έβρισκα έναν ψυχολόγο που θα κάλυπτε τις ανάγκες μου, μέχρι στιγμής δεν έχω ανακαλύψει κάποιον, όχι ότι έχω προσπαθήσει και ιδιαίτερα, δεν σου κρύβω ότι είμαι διστακτική μετά από τις συγκεκριμένες εμπειρίες.
Κάπου έχω κουραστεί να λέω τα ίδια και τα ίδια… να φανταστείς όταν μπαίνω στην διαδικασία να τα πω νιώθω χειρότερα… ξέρω, είναι κόλλημα που πρέπει να ξεπεράσω, προς το παρόν δεν το βλέπω να γίνεται άμεσα, αν και υπόσχομαι να το δουλέψω..

Η μοναδική φορά που ένιωσα χαλαρά ήταν όταν τα έγραφα σ\' αυτό το forum. Ίσως γιατί έτσι μου δύνεται η ευκαιρία να μιλήσω με άλλα άτομα που δείχνουν ενδιαφέρον ή έχουν περάσει κάτι ανάλογο και έτσι να υπάρξει ανταλλαγή απόψεων.. αυτός άλλωστε δεν είναι και ο σκοπός του;

Με την ευκαιρία να δώσω συγχαρητήρια και στον admin dodoni!!

Σ’ ευχαριστώ για την απάντησή σου.
Πώς είναι στο Λονδίνο; Σπουδές ή Επαγγελματικά; Μυρίζομαι σπουδές με αντικείμενο την ψυχολογία...
Για τα ελληνικά μη σε απασχολεί, προσωπικά δεν με κουράζει στο διάβασμα..

Filika
Lena

[ΝιόΝιος]

Δεν ξερω κατα ποσο θα σε βοηθισω. αλλα εδω και πολυ καιρο εσθανομουνα οτι περιγραφης (με διαφορετικα βιοματα ) χωρής ομος να το εχω καταλαβει. κατερεφσα πριν απο λιγες βδομαδες, σημερα μολης καταφερα να σηνερθω με λιγα λογια αλλα μεγαλη βοηθεια ταφτοχρονα. ενιασα ενα δινατο σηνεσθιμα σαν "ξεβουλοσαι" κατι μεσα μου. βγικα εξω πηρα μια βαθια ανασα.και ενιοσα κατι που ειχα ξεχάσει τι ιπαρχει, πάθος. θα τα καταφερω ειπα και παω πολυ καλα. οποτε θα ελεγα δοκιμασε να καλιεργησης παθος, δεν ξερω που πουλανε σπορους, σε μενα παντος ηρθε ετσι απλα επιδη καποιος σε ενα site ιδε ενα τοπικ και απαντισε. ηπαρχουν καλοι ανθρωπη βρες και εναν απο αφτους να ζεβγαροσης καλο κανει και αφτο

καλυ διναμη, κουραγιο, αβριο παλη μερα ειναι, πιος ξερη μπορει να σημβει αβριο αυτο το κατι που περιμενης.
1000 συγνωμη για τα λάθη (ε ειμουνα τουβλο στο διμοτικο τι να κανω :P)