Και εγένετο Φως!

[nopanic]

Μα και εμεις μπορει να συναντηθουμε στον δρομο και να νομιζουμε ο ενας για τον αλλον οτι δεν εχει προβλημα ...

[weird]

Η αλήθεια είναι οτι εδω μέσα είναι ενας σχετικά ασφαλής χώρος να δείχνουμε τα εσώτερά μας.
Η αλήθεια είναι οτι εκει έξω,
ακόμα κι αν περνάμε μια κρίση , ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ οτι ο άλλος θα σκεφτει, θα καταλάβει, αλλα συνηθως το μυαλό του άλλου δεν παει καν εκεί.
Κατερινα,
κορίτσι μου,
τι να πω.
Εχω ενθουσιαστεί μαζί σου.
Σε σκεφτόμουνα σήμερα στο λεωφορείο, οχι εσενα δηλαδή, αλλα το σχήμα της ψυχής σου... κοφτερό λαμπερο...
και ξέρεις τι σκεφτηκα?
Καποτε, η ψυχολόγος μου,
μου χάρισε μια φράση του Νιτσε. Ενα δώρο τόσο πολυτιμο για μένα τότε!
Σου την χαρίζω τώρα εγω, γιατι είσαι ενα ολοζώντανο παράδειγμα τούτου.
Είπε λοιπόν ο Νίτσε
\"Μου αρεσουν οι άνθρωποι που η ψυχή τους είναι πιο βαθιά απο τις πληγές τους.\"

[KaterinaX]

Weird... νομίζω ότι υπερτόνωσες το ego μου για βράδυ...να \'σαι καλά! Να με σκέφτεσαι, η θετική ενέργεια είναι πολύτιμη ακόμα και όταν έρχεται από άγνωστη πηγή!

Θέλω όμως να κάνουμε focus σε κάτι. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Αυτό θα μας έκανε προβληματικούς και δεν νομίζω κανείς να θέλει να τον χαρακτηρίζουν έτσι. Μπορούμε να πούμε ότι είμαστε προβληματισμένοι υπέρ του δέοντος για κάποια θέματα της καθημερινότητας που αφήνουν αδιάφορους τους άλλους.

Το άγχος είναι απαραίτητο για την επιβίωση. Εμείς απλά το παρακάνουμε και λειτουργεί αντίστροφα. Κάνει την επιβίωση δύσκολη. Ας αδιαφορήσουμε και λιγάκι. Ας μην δώσουμε σημασία στο τι λέει για μας ο διπλανός μας ή τι σκέφτεται για μας. Τόσο καλύτερος είναι πια εκείνος που μπορεί να κρίνει;
Αυτό δεν φοβόμαστε, την κριτική;
Δεν τρομάζουμε μήπως κάποιος δει κάτι από μας και το κρίνει σε βαθμό που μας πλήξει, εμάς και τους γύρω μας;

Κανείς δεν είναι καλύτερος από κανέναν.
Θυμάμαι μια φράση από την καταπληκτική ταινιά \"Οldboy\" λέει: Τι κι αν είμαι ένα τέρας, δεν αξίζω κι εγώ να ζω;

Σας μεταφέρω την σκέψη της ημέρας:
Δεν μετανιώνω για τίποτα και αγαπώ το κάθε τι που με έφερε πιο κοντά στον εαυτό μου, ακόμα και το άγχος μου.

Καληνύχτα αδέρφια...

[weird]

Αν δεν έρθει η ρωγμή, πως θα επέλθει η αλλαγη?
Ετσι είναι. Μια ευκαιρία ειναι όλο αυτό , να γνωρίσουμε βαθύτερα κομμάτια μας.
Αχ, αυτος ο φόβος της κριτικής.
Ο φόβος της κριτικής μικραίνει εως και εξαφανίζεται όσο μεγαλώνει το αληθινό νοιάξιμο για τον ίδιο μας τον εαυτό, κι όσο πληρέστερα φροντίζουμε τον ψυχισμό μας.
Κατερινα,
δεν μου αρέσει ο όρος \"προβληματικός\". Θεωρώ οτι εδω μέσα γράψουν ευαίσθητες ψυχες, ανθρωποι που εχουν την πολυτέλεια αλλα και το βαρύ φορτίο της ευαισθησίας πάνω τους.
Ο όρος προβληματικός θα έρπεπε να χρησιμοποιείται για όλους μας απο την άλλη, αφου ο καθένας εχει τις ιδιαιτερότητες του, οποιες κι αν είναι αυτές...
Τωρα, όσον αφορά το αγχος...
Το αγχος μπορει να γίνει ενας πολυ καλος φιλος. Να συνεργάγεται κανεις μαζί του. Αρκει να βρουν ενα τρόπο, μια κοινη γλώσσα επικοινωνίας....
Υπαρχει ελπιδα.
ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ να μην αφησετε καποιον να σας πεισει, οτι αυτο που εχετε ξεπερνιεται ετσι ή αλλιως ή καθόλου!
Ο καθενας είναι ο πρωταγωνιστής της δικής του ίασης.
Αυτα ειχα να πω πρωι πρωι.
Καλη μερα σε ολους μας ευχομαι!

[lostsoul]

Καλημερα σε ολους και απο μενα.
Weird θα συμφωνησω μαζι σου στο: \"εαν δεν ερθει η ρωγμη, πως θα επελθει η αλλαγη?\" αλλα το ερωτημα μου ειναι: γιατι να χανω τοσο καιρο στο να επαναφερω τον εαυτο μου στην \"αρχικη\" του κατασταση. Τοτε που αναμελα ζουσε στιγμες, ενιωθε, γευοταν χαρες, εκανε ονειρα, εκτιζε δειλα-δειλα το μελλον κτλ κτλ. Τωρα τι??? Μια αεναη μαχη με τα εσωψυχα μου, για να αποδειξω οτι και εγω πρεπει να \"συνεχισω\" και θα συνεχισω να ζω....
Ειναι κριμα να χανουμε τοσο καιρο... ΟΚ το παθημα εγινε μαθημα και ολα τα συναφη!!! οκ πρεπει να αναθεωρησουμε καποια \"πραγματα\" πανω στην ζωη...κτλ κτλ. Ολα αυτα τα καταλαβαινω... Αυτο που δεν μπορω ομως να καταλαβω ειναι γιατι να \"ταλαιπωρουμαστε\" τοσο καιρο!!!
Γιατι γιατι γιατι? ....

[KaterinaX]

Allons enfants de la patrie!

Επανάσταση είναι η απάντηση.Επανάσταση απέναντι σε κάθε τι που με καταδυναστεύει ακόμα και αν πρόκειται για τον ίδιο μου τον εαυτό. Άλλαξε αυτό που δεν σου αρέσει έστω και με \"βία\".

Lostsoul...το γιατί το ξέρω αλλά δεν μπορώ να στο πω(πρόκειται για καθολική πραγματικότητα). Είναι το τελικό στάδιο του παιχνιδιού που πρέπει να φτάσεις ή τουλάχιστον να επικρατήσεις όσο πιο πολύ μπορείς σε αυτό το παιχνίδι για να το μάθεις. Θα δεις πολλά game over μέχρι να πάρεις απάντηση αλλά υπάρχει πάντα η ένδειξη New Game! Μόλις το φτάσεις όμως θα νιώσεις ένας μικρός Βούδδας :P

Weird..η υπερευαισθησία είναι το βασικό θέμα μας. Σημασία έχει να βρει ο καθένας τρόπος να την κάνει δημιουργική. Αλλιώς η ευαισθησία μεταλλάσσεται και παίρνει τυραννική μορφή...u all know what I mean...

Το θέμα είναι πως και σήμερα αρχίζει μια νέα μέρα και είναι και ηλιόλουστη!

Σας δίνω και το τραγούδι της ημέρας: Viva la Vida από Coldplay.

[lostsoul]

χαιρομαι ειλικρινα Katerina X, που βλεπεις τα πραγματα με τετοια αισιοδοξια... Ισως βεβαια γιατι ακομα εισαι στην αρχη, δεν ξερω. Ξερω ομως για εμενα (που σ.σ. ειμαι στα 3 1/2 χρονια αυτου που ονομαζουν πολυ απλα οι γιατροι: Αγχωτικη Διαταραχη με Ιδεοληψια), οτι η υπομονη μου εχει εξαντληθει!!!!...
Πραγματικα αναρωτιεμαι ρε παιδια, εαν ειχα παρει τα φαρμακα που μου συνεστησαν απο την πρωτη στιγμη, πώς θα ημουν τωρα? Αραγε θα τα ειχα αφησει ολα αυτα πισω??? Το πολεμαω μονος μου ολα αυτα τα χρονια, υπαρχουν περιοδοι που νικω εγω αλλα και περιοδοι που με νικαει αυτο... και πιστεψτε με οταν με νικαει αυτο, χανεται απο μεσα μου η χαρα του \"διαστηματος\" που το ειχα νικησει εγω... Δυστυχως τα ξεχναω ολα αυτα... Δυστυχως... Αρα ποιο ειναι το συμπερασμα? Να ξεκινησω θεραπεια εστω και τωρα???
Σημερα θα συναντησω τον γιατρο μου, υστερα απο πολυ καιρο και πραγματικα θα ειναι η πρωτη ερωτηση που θα του κανω.....

τα λεμε... αδερφια

[KaterinaX]

Όχι χαμένη ψυχή...δεν είμαι νέα στον χώρο. Αντίθετα, από μικρή στα βάσανα και με όλη του την ένταση. Απλά έχω ένα καλό, βαριέμαι πολύ εύκολα, βαριέμαι ακόμα και το άγχος μου μερικές φορές.

Μια συμβουλή από κάποια που μόνο είδική δεν είναι για σένα και για όσους είναι σε αυτό το δίλημμα. Με την σωστή ιατρική καθοδήγηση και αγωγή, ακόμα και αν δεν έχεις φτάσει στα όρια σου από το άγχος, γιατί κατ\'εμέ είναι μέγα λάθος πρώτα να γίνεσαι ράκος και μετά να ζητάς βοήθεια, μπορείς να βοηθηθείς. Η αγωγή θα δημιουργήσει ένα επίπεδο στην καθημερινότητά σου και θα σε απαλλάξει για όσο αυτή διαρκεί από τα σωματικά συμπτώματα. Χωρίς αυτά μπορείς πιο ξεκάθαρα να \"ζυγίσεις\" τις σκέψεις σου και να κάνεις επιλογές χωρίς την παρεμβολή άγχους. Δεν γίνεσαι junkie αν ακολουθήσεις μια θεραπεία με αγχολυτικά! Ούτε τρελός είσαι αν ζητήσεις απάντηση σε κάτι χημικό. Επίσης, το γεγονός ότι αυτά τα φάρμακα χορηγούνται με ειδική συνταγή που φέρουν κόκκινη γραμμή είναι κάπως αποτρεπτικό για τον λόγο του ότι δημιουργούν εντυπώσεις....

Θυμάμαι έναν φαρμακοποιό που πήγα να πάρω xanax...μου πήρε και αριθμό ταυτότητας και μου είπε όλο περισυλλογή και πνεύμα...καλύτερα κόκα παρά αυτά...μπα του λέω...η κόκα είναι ακριβή και παράνομη.
Ο καθένας έχει την προσωπική του γνώμη αλλά μόνο εσείς ξέρετε πως νιώθετε και μην διστάζετε να δράσετε για τον εαυτό σας χωρίς την έγκριση του όποιου κύκλου έχετε και σας επηρεάζει...Δεν νομίζω ότι η μαμά μου χαίρεται που με έχει συνοεδεύσει σε ψυχίατρο, ούτε που έχω χαπό-βοήθεια στην τσάντα μου... ΕΓΩ όμως, και τονίζω το ΕΓΩ, νιώθω μια έστω τεχνητή ασφάλεια με τα ροζ μου χαπάκια...απλά να τα έχω στην τσάντα μου...δεκανίκια στα απροσδόκητα...

Κουβεντιάστε με τον εαυτό σας...θα σας δώσει απάντηση σε όλα...αλλά πρώτα με αυτόν.

[Marley]

Το βαριεμαι γιατι το βλεπεις καλο?

[KaterinaX]

Marley...να εξηγηθώ πάραυτα!

Φτάνει η φάση που βαριέμαι να είμαι υποτονική και \"φοβιτσιάρα\" με τα πάντα και αρπάζω τον ταύρο από τα κέρατα. Έτσι, σαν μικρό διάλειμμα...όχι όλο αχ και βαχ και ουφ...καλύτερα τώρα να φανταστώ

[Marley]

Ειναι αληθεια
παντως αυτο το βαριεμαι,υποθετικα μιλωντας,ειναι σαν ενας φαυλος κυκλος...ΒΑζουμε τον εαυτο μας επαναστατη απο κατι,ενα μερος του (υπερεγω?) μας που θελει να αλλαξει κατι,ενω ολα ειναι μεσα στην εμπειρια,αν κατι δεν μας αρεσει...ή δεν μας λεει κατι αυτη τη στιγμη απλα στριβουμε στην πρωτη γωνια.Αν κατι μας φοβιζει,διακρινουμε το φοβο μεσα μας,και οπως προανεφερες που συμφωνω συζηταμε με τον εαυτο μας και προσωπικα με μια τελευταια συζητηση που ειχα,μου φανηκε ως ενα θεμα επιλογων.Στη συνειδηση μου,να αποδεκτω αυτα που αντιδρω αφου φανερα τα αποδεχονται και οι γυρω μου και γιατι οχι να τους δωσω την δικια μου πινελια (αφου ειναι δικα μου), και μολις παγιωθει η επιλογη,ξαφνικα σαν να μην υπηρχε φοβος..Εκει που υπαρχει πραγματικη επανασταση ειναι οταν ο εαυτος δει οτι ολα ειναι ενα διαστημα πεπερασμενο.Το ποσο κοντα ειμαστε στο θανατο,Καπου εκει κρυβεται νομιζω και η μεταμορφωση του τιτλου σου

[KaterinaX]

Είμαστε αυτό που επιλέγουμε.
Αν επιλέξουμε τον φόβο τότε γινόμαστε φόβος.
Ας φροντίσουμε να μην καταλήξουμε εκεί.

Διαφωνώ κάθετα! Δεν είμαστε κοντά στον θάνατο. Δεν υπάρχει θάνατος!
Κάτι τέτοιο θα μας ανακούφιζε, το ξέρω...ότι κάποτε ίσως όλα τα βασανά μας τελειώσουν...
Αυτό που υπάρχει είναι ζωή, ζωή που φθείρεται. Επιβραδύνετε όσο μπορείτε την φθορά. Ζήστε την όπως της πρέπει.
Μετά την φθορά ακολουθεί η γνώση. Γνώση που μας μεταφέρει σε άλλη διάσταση ζωής...

Καλημέρα αδέρφια!
Μια νέα μέρα άρχισε!
Πάιξτε μαζί της!

[lostsoul]

Τι γινεται ομως Κατερινα Χ , οταν ολες αυτες οι φοβιες, ολες αυτες οι διαταραχες ξεκινουν απο τον φοβο για το θανατο??? Και πιστεψε με.... δεν θελω να ακουσω παλι αυτο το \"κοινοτυπο\" και χιλιοειπωμενο: \"ελα βρε συ.... ξερεις ποσους τροπους μπορω να σου βρω εγω...οι οποιοι μπορουν να σε οδηγησουν στον θανατο καθημερινα....\"

Ο γιατρος μου, μου ειπε λοιπον εχθες οτι αξιζει τετοιους ειδους διαταραχες να τις \"παλευεις\" μονος σου!!!! Μην παρεις χαπια μου λεει.... Και ομως του εξηγω οτι δεν αντεχω αλλο. Ναι ρε παιδια δεν αντεχω αλλο!!! Δεν αντεχω να καθομαι στο γραφειο της εταιριας μου αυτην την στιγμη και να αισθανομαι το κορμι μου να τρεμει ολοκληρο, να μην μπορω να αρθρωσω μια λεξη.... να φοβαμαι να σηκωθω για να μην ζαλιστω... να μην μπορω να φαω γιατι το στομαχι μου εχει γινει κομπος... και σε τελικη αναλυση να μην μπορω να \"προγραμματισω\" τι θα κανω το απογευμα που ερχεται και να γευτω οπως λες και εσυ Κατερινα καθε στιγμη της καθε μερας που ξημερωνει....

Ξυπνω το πρωι και βλεπω στον καθρεφτη ενα προσωπο ωχρο, \"ξεθωριασμενο\", και καθε κυτταρο του κορμιου μου \"εισπραττει\" αυτην την αρνηση!!!! απο το πρωι... αρα πως περιμενεις η υπολοιπη μερα μου να ειναι καλη?....

Καλημερα σε ολους και καλη δυναμη!!!

[KaterinaX]

Χαζεύω έξω από την μπαλκονόπορτα και μόλις πέρασε ένα σκυλάκι μια σταλιά χοροπηδηχτά από την μέση του δρόμου. Μες στην τρελή χαρά σας λές!
Δεν μου φάνηκε αγχωμένο για κάτι..ούτε για την επερχόμενη νταλίκα που μπορεί να του στοιχίσει την ζωή...

Ηθικό δίδαγμα...πρέπει να είσαι και λίγο κτήνος για να μπορέσεις να επιβιώσεις...απλοποίησε τις σκέψεις σου...

the truth is out there... :P

[lostsoul]

και τι να πω δλδ??? τι κι αν παθαινω? μια μερα θα γινει κι αυτο??
Τι κι αν εχασα τον μεγαλυτερο ερωτα της ζωης μου??? θα ερωτευτω ξανα!!!
Τι κι αν θελω να φυγω απο ολους και απο ολα??? ενταξει να ηρεμισω!!!
Ή μηπως να βγω και εγω στο δρομο και να χοροπηδαω σαν το σκυλακι που βλεπεις απο την μπαλκονοπορτα????
Εχω να φαω το κραξιμο!!!! χιχιχιχιχι....
ποσο χρονων εισαι Κατερινα Χ? Δεν εργαζεσαι? Μενεις Αθηνα?