Κλασσική μουσική και τραγουδια

[Vox]

Ένα τόσο όμορφο κομμάτι λογικό είναι να έχει χιλιοτραγουδηθεί.

Ε ναι. Και στα πέτρινα χρόνια του κορωνοϊού είχαμε μερικές ακόμα συνεισφορές:

Από την Κορέα 1 (με την αρχική εισαγωγή): Les feuilles mortes (Autumn Leaves) Covered by Woorim Ko

Από την Κορέα 2 (επίσης με την αρχική εισαγωγή): Les Feuilles Mortes

Με μοντέρνο ρυθμό και ενορχήστρωση και πανέμορφες πινελιές από κιθάρα: French Fuse • Les Feuilles Mortes

Έχει τύχει να το ακούσω και έξω, στον πεζόδρομο, από πλανόδιο μουσικό. Ήταν γλυκό φθινοπωράκι, με τα όμορφα, ζεστά του χρώματα.

[_Vassilis]

Και κάτι πολύ ασυνήθιστο, χαμένο στη σκόνη του χρόνου. Κλασικό και μοντέρνο συγχρόνως, σε ρυθμό βαλς, με διφορούμενους συμβολισμούς και ένα απίστευτο φαλσέτο (τραγούδι μια οκτάβα ψηλότερα από τη φυσική γκάμα που έχει ο τραγουδιστής).

Ασπρόμαυρη αισθητική από παρελθόντα αιώνα, ισχυρή, διαπεραστική. Χαρακτηριστικά στοιχεία είναι το διάστημα έκτης πάνω στην τονική και η συγχορδία εβδόμης ελαττωμένης. Αν και η φωνή ακούγεται σαν ήχος χωρίς νόημα, εντούτοις έχει λόγια. Τα εξής:

See in through both sides
Wants more to life
Know your limits boy
Once more too high
Complicate your words
Clever talk won't impress me
Suffocate your thoughts
Empty my head
Fill this full of light
And open up

Εδώ είναι και το βίντεο.

Το τραγούδι αυτό έχει και μια εκδοχή trance στην οποία έχει επιβιώσει αυτούσιο το αρχικό σπαραχτικό τραγούδι σε διάστημα έκτης. Κατά τα άλλα, απέκτησε ρυθμό και χτύπο trance διατηρώντας την αρχική αρμονία, δίνοντας όμως περισσότερη έμφαση σε άλλα αρμονικά στοιχεία.

Ανατριχιαστικά όμορφο…

(Και η trance εκδοχή σωστό «trance»…)

[_Vassilis]

Βλέπω ότι υπάρχει και trance remix γι' αυτό το κομμάτι. Το βρίσκω πολύ επιτυχημένο καθώς ακολουθεί πιστά το αρχικό θέμα. Όσοι πιστοί του beat ... προσέλθετε!

Α, υπάρχει και «διαστημική» εκδοχή, για ηλεκτρονικά όργανα με πραγματικά ενδιαφέροντες ήχους που προσδίδουν μια άλλη διάσταση και βάθος. Θα προτιμήσω εξωτερικούς συνδέσμους γιατί πολλές φορές τα δικαιώματα πρόσβασης αλλάζουν. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Adagio in G Minor - Tomaso Albinoni Trance Remix

Albinoni - Adagio in G Minor (Space Version)

Μια μοντέρνα πνοή σε ένα κομμάτι του 20ού αιώνα, κατά την επικρατούσα θεωρία, με τεχνοτροπία από τα τέλη του 17ου.

Μου θύμισες αυτό:

[_Vassilis]

Ε ναι. Και στα πέτρινα χρόνια του κορωνοϊού είχαμε μερικές ακόμα συνεισφορές:

Από την Κορέα 1 (με την αρχική εισαγωγή): Les feuilles mortes (Autumn Leaves) Covered by Woorim Ko

Από την Κορέα 2 (επίσης με την αρχική εισαγωγή): Les Feuilles Mortes

Με μοντέρνο ρυθμό και ενορχήστρωση και πανέμορφες πινελιές από κιθάρα: French Fuse • Les Feuilles Mortes

Έχει τύχει να το ακούσω και έξω, στον πεζόδρομο, από πλανόδιο μουσικό. Ήταν γλυκό φθινοπωράκι, με τα όμορφα, ζεστά του χρώματα.

!!!

…

!!!!!!!!!!!!!!!!!

(Αααα… Πρέπει να σε παρακολουθούμε από κοντά εσένανε… )

[Thessalonian]

Bach Onto This (2017 - Remaster) · Jon Lord.



Guitar: Bernie Marsden
Chief Engineer: Guy Bidmead
Mixer: Guy Bidmead
Unknown: Guy Bidmead
Keyboards: Jon Lord
Moog: Jon Lord
Organ: Jon Lord
Piano: Jon Lord
Producer: Jon Lord
Unknown: Mike Johnson
Mixer: Mike Johnson
Bass: Neil Murray
Bass Guitar: Neil Murray
Drums: Simon Phillips
Composer: Jon Lord.

[Ανεμονη]

[Thessalonian]

[Vox]

Δεν ξέρω τι μ' έπιασε, δεν είναι ότι δεν σας λυπάμαι , μπορεί να φταίει η εποχή . Είπα να δούμε μερικά κομμάτια που απαιτούν σχεδόν υπερφυσική δεξιοτεχνία, ακρίβεια και συντονισμό κινήσεων. Είναι κατεξοχήν αθλητικά κομμάτια λοιπόν.

Ορισμένοι ίσως να αμφιβάλλουν για το μουσικό ενδιαφέρον γιατί πρόκειται για συνθέσεις γραμμένες στο ατονικό σύστημα (όχι μόνο χωρίς ξεκάθαρη τονικότητα αλλά γεμάτα παραφωνίες). Παρ' όλα αυτά υπάρχουν μοτίβα και δομές που αναδύονται. Υπάρχει ακόμα και τονικότητα στην κατάληξή τους (αυτό μάλιστα σε μι ελάσσονα -Pointes alternés- κλείνει à la M. Reger με το φα αναίρεση να τρίβεται πάνω στο μι, με τρίλια στο ποδοπληκτρολόγιο, πριν την τελική συγχορδία).

Συνθέτης είναι η Jeanne Demessieux, μαθήτρια του Marcel Dupré. Και τα τρία κομμάτια ανήκουν στην κατηγορία «Étude» (Σπουδή). Πρόκειται λοιπόν για μελέτες που στην περίπτωση αυτή εξερευνούν νέους ορίζοντες και φέρνουν στην επιφάνεια πρωτόγνωρα ακούσματα. Το θέμα τώρα είναι ποιος μπορεί να τα παίξει. Ε, ο Maxime Patel είναι ένας από αυτούς. Τα ερμηνεύει με απίστευτη ρευστότητα, κάνοντας τα να φαίνονται τετριμμένα. Είναι όμως από τα δυσκολότερα που υπάρχουν σ' αυτή την κατηγορία.

Εδώ είναι λοιπόν:

Accords alternés

Octaves

Pointes alternées

[Vox]

Ας ακούσουμε τώρα ένα από τα πιο παθιασμένα τραγούδια που υπάρχουν. Όχι με ρομαντισμούς και τα συναφή αλλά γύρω από μια πραγματικότητα, αυτή του λιμανιού του Άμστερνταμ. «Amsterdam» λοιπόν, με τον J. Brel.

Η ερμηνεία του είναι κάτι το μοναδικό. Ο άνθρωπος καταθέτει ένα μέρος του εαυτού για να τραγουδήσει μ' αυτό τον τρόπο. Το τραγούδι διαθέτει χαρακτηριστική μελωδία και αρμονία που δηλώνεται με σιγουριά από την αρχή ακόμα χρησιμοποιώντας νότες της τονικής.

Οι στίχοι, η μουσική και η ερμηνεία είναι του J. Brel. Είναι φανερό ότι διαθέτει κλασικό υπόβαθρο, όπως είδαμε άλλωστε στο «La chanson des vieux amants».

[Vox]

Ένα από τα πιο πρωτότυπα και βαθύτερα, όσον αφορά τα συναισθήματα που φέρει, κομμάτια ηλεκτρονικής μουσικής που υπάρχουν είναι το Ethnicolor. Διαθέτει κλασικά αρμονικά μοτίβα μεγάλης έντασης, π.χ. IV --> IV δίεση --> V --> I, η οποία ενισχύεται περαιτέρω από τους αλλόκοτους ήχους που ακούγονται (σαν φωνές ανθρώπων ή ζώων). Η μελωδία που καθοδηγεί την αρμονία στο πρώτο μέρος τραγουδιέται, θα έλεγε κανείς, από μια (ηλεκτρονική) γυναικεία φωνή. Είναι πολύ χαρακτηριστική, αξέχαστη θα έλεγα.

Το ύφος του είναι χαρακτηριστικά πένθιμο με τις καμπάνες που καταρρέουν από τα πρίμα στα μπάσα, όπως και με την αρμονική ένταση που αναπτύσσει, πολύ μουντό με τον απαλό αλλά αγέλαστο, σοβαρό και γκρίζο ήχο των ηλεκτρονικών εγχόρδων. Κάπου στο μέσο, μετά το σάλπισμα της Tuba Mirabilis, που με τον ευρύτατο ήχο της απογειώνεται για τους ουρανούς αλλά κλείνει τα φτερά της στα χθόνια μπάσα, το πένθος κορυφώνεται με τεταμένα διαστήματα εν μέσω απαλών εγχόρδων και μυστηριακών φωνών, για να δώσει τη θέση του σε μια πιο ζωηρή τελική ενότητα που ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία, παρά τον ελάσσονα τρόπο.

Ένα αυθεντικά διαχρονικό κομμάτι, πλούσιο σε μουσικές ιδέες.