κοπέλες Γιατί ετσι;

[Yoco Choco]

αν καταλαβενω τι θελςι να πει ο yoko choco..

Μπα....δεν καταλαβαίνετε τι θέλω να πώ.
Αυτό που λέω είναι πως μπορείς να αγαπήσεις εξίσου το βιολογικό σου παιδί και το υιοθετημένο.
Απλά,με το δικό σου παιδί θα αποκομίσεις ένα συναίσθημα από κοινού με την γυναίκα σου αλλά και με το ίδιο το παιδί σου ότι είστε ο ένας κομμάτι του άλλου,κάτι αδύνατον σε περίπτωση υιοθεσίας...Και στις δύο περιπτώσεις μπορεί το παιδί να βγεί κωλόπαιδο και να μην αγαπηθεί απ'τους γονείς...Αλλά πριν διαμορφώσει χαρακτήρα,όσο βρίσκεται στο στάδιο του βρέφους και του νηπίου,το ζευγάρι θα βλέπει τον αντικατοπτρισμό του στα χαρακτηριστικά του παιδιού και αυτό αποκαθιστά μια μοναδική σχέση, όσο και αν δεν θέλουν κάποιοι να το παραδεχτούν.
Δεν είναι το ίδιο!...It's not the same...Ce n'est pas la meme chose...Non e lo stesso.
Όπως δεν αγαπάει κάθε γονιός όλα τα παιδιά του το ίδιο,άσχετα αν υποκρίνεται ότι το κάνει.
Όπως όλοι μας δεν αγαπάμε τους γονείς μας το ίδιο...
Όπως δεν αγαπάμε όλα μας τα αδέλφια (εγώ έχω και πολλά:)) το ίδιο,άσχετα αν προσπαθούμε να πείσουμε τους άλλους αλλά και τους ίδιους μας τους εαυτούς ότι το κάνουμε.
Η υποκρισία είναι το θέμα μου εμένα.
Και η χειρότερη μορφή υποκρισίας είναι όταν υποκρίνεσαι στον ίδιο σου τον εαυτό.

[iwannaaa]

Μεγαλε εδω βλεπουμε παιδια στο δρομο κ τα αγαπαμε γτ ακριβωσ ειναι παιδια ασχετα αν εγω πρωσοπικα δεν μπορω να μεγαλωσω κανενα γτ εχω προβλημα αλλα τα παιδια ειναι ενασ λογοσ να ζεισ κι οχι τα λεφτα τα ποτα κ τα ξενυχτια

Ισχυει.kids forever

Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App

[delmem-190819a]

Πετάγομαι κι εγώ σαν την "μπιπ" για να σχολιάσω τις απόψεις του χρήση Yoco Choco και του χρήστη elisabet.

Ο χρήστης Yoco Choco αναφέρεται στην αίσθηση που υπάρχει συχνά προς τα "δικά μας" παιδιά, όταν αυτά τυχαίνει να έχουν "δικά μας" βιολογικά χαρακτηριστικά.

Ο χρήστης elisabet αναφέρεται στην ανατροφή που δίνουν οι γονείς προς τα παιδιά, είτε αυτά έχουν δικά τους βιολογικά χαρακτηριστικά είτε όχι.

Βασικά, η συνουσία σκοπό έχει την αναπαραγωγή του ανθρώπου αλλά εδώ και πολλά χρόνια οι άνθρωποι τις περισσότερες φορές τη χρησιμοποιούν μόνο για ευχαρίστηση. Υπάρχουν επίσης άνθρωποι οι οποίοι τεκνοποιούν επειδή "έτσι πρέπει" ή "έτσι έχουν μάθει", χωρίς να γνωρίζουν και χωρίς να θέλουν να μάθουν κάτι παραπάνω ούτε για τα παιδιά ούτε για την ανατροφή. Απλά συμβαίνει και βρίσκονται μετά σε μια διαμορφωμένη κατάσταση στην οποία πρέπει να τα βγάλουν πέρα. Την ίδια στιγμή, υπάρχουν ζευγάρια (ομόφυλα και ετερόφυλα) που για οποιοδοίποτε λόγο δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν αλλά θέλουν και έχουν τις ικανότητες και τις γνώσεις να μεγαλώσουν παιδιά.

Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι οι οποίοι νομίζουν ότι πρέπει να έχουν κι αυτοί παιδιά (βιολογικά και μη) και άνθρωποι οι οποίοι έχουν την επιθυμία να έχουν κι αυτοί παιδιά (βιολογικά και μη). Οι υπογραμμισμένες φράσεις είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων ανθρώπων.

Καλό είναι λοιπόν να πούμε πως είναι σημαντικό οι άνθρωποι που μπαίνουν στη διαδικασία να δεχτούν ένα παιδί (μέσα σε νόμιμα πλαίσια) που δεν είναι βιολογικά δικό τους, να έχουν την επιθυμία και όχι να νομίζουν ότι πρέπει να έχουν κι αυτοί παιδιά επειδή έχουν και οι γείτονες.

[oeo]

Καλό είναι λοιπόν να πούμε πως είναι σημαντικό οι άνθρωποι που μπαίνουν στη διαδικασία να δεχτούν ένα παιδί (μέσα σε νόμιμα πλαίσια) που δεν είναι βιολογικά δικό τους, να έχουν την επιθυμία και όχι να νομίζουν ότι πρέπει να έχουν κι αυτοί παιδιά επειδή έχουν και οι γείτονες.

αυτοι ποιος το οριζει?

[elisabet]

ρε παιδια μιας και μιλατε για υιοθεσια να ρωτησω εγω κατι που το εχουμε καιρο στο μυαλο μας εγω και η γυναικα μου..
απο σω ξερω παλιοτερα χρειαζονταν να εχεις περιουσια για να υιοθετησεις ενα παιδι...ισχυει ακομα??εχουν αλλαξει η προυποθεσεις σε σχεσει με πριν???π.χ αν καποιος εχει 5 η 6 χιλιαδες ευρω εισοδημα μπορει να υιοθετηση ενα μωρακι???

Γιώργο δεν ξέρω ακριβώς τις προυποθέσεις, δεν νομίζω οτι υπάρχει συγκεκριμένο όριο, ξέρω μόνο πως οι έλεγχοι και η διαδικασία είναι ζόρι αλλά είναι λιγότερο ζόρι από οτι ήταν παλιότερα. Σίγουρα το οικονομικό ή μια σταθερή δουλειά, σπίτι κτλ παίζουν ρόλο πάντως και είναι και λογικό γιατί πρέπει να διασφαλιστεί οτι θα μπορεί να ζήσει με ασφάλεια ένα παιδί και σε ικανοποιητικές συνθήκες.

Πάντως εκτός της υιοθεσίας που είναι σίγουρα χρονοβόρα διαδικασία, υπάρχει και η αναδοχή καθώς και ο θεσμός της "νονάς/νονού" σε παιδικά χωριά όπου άνθρωποι όχι απαραίτητα χωρίς δικά τους βιολογικά παιδιά, μπορούν να προσφέρουν αγάπη και φροντίδα σε παιδιά που έχουν ανάγκη. Πολλά ζευγάρια ξεκινάνε από την αναδοχή για να περάσουν αργότερα στην υιοθεσία ενός παιδιού.

Πάντως επειδή ξέρω πως θες να κάνεις παιδί με την γυναίκα σου και στο εύχομαι ολόψυχα, να ξέρεις πως όσοι όντως αγαπάνε τα παιδιά και δεν τα θέλουν απλά όπως πολύ σωστά ανέφερε ο/η SB , επειδή έχει κι ο γείτονας, ή για να τους γηροκομήσουν, ή για να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους για την διαιώνιση του DNA τους, ή για να κρατήσουν τον άντρα τους ή την γυναίκα τους αντίστοιχα ή για όποιον άλλον ηλίθιο λόγο... πραγματικά βρίσκουν τον τρόπο να δώσουν και να λάβουν αυτήν την αγάπη με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Τα παιδιά δεν ανήκουν σε κανέναν έτσι κι αλλιώς, δεν είναι ιδιοκτησία μας.

Φιλικό μου ζευγάρι που δεν έχουν δικά τους παιδιά, έχουν αποκτήσει πχ τόσο στενή και ουσιαστική σχέση με το βαφτιστήρι τους που σχεδόν εκείνοι το μεγαλώνουν. Του έχουν φτιάξει δικό του δωμάτιο στο σπίτι τους και το φροντίζουν σαν δικό τους παιδί, ο μικρός τους λατρεύει και όποτε τους συναντώ πραγματικά λάμπουν από ευτυχία. ΚΙ αυτό γιατί η αγάπη δεν έχει όρια, ούτε μετριέται, ούτε εξαρτάται απαραίτητα από βιολογικούς δεσμούς.

[elisabet]

Πετάγομαι κι εγώ σαν την "μπιπ" για να σχολιάσω τις απόψεις του χρήση Yoco Choco και του χρήστη elisabet.

Ο χρήστης Yoco Choco αναφέρεται στην αίσθηση που υπάρχει συχνά προς τα "δικά μας" παιδιά, όταν αυτά τυχαίνει να έχουν "δικά μας" βιολογικά χαρακτηριστικά.

Ο χρήστης elisabet αναφέρεται στην ανατροφή που δίνουν οι γονείς προς τα παιδιά, είτε αυτά έχουν δικά τους βιολογικά χαρακτηριστικά είτε όχι.

Βασικά, η συνουσία σκοπό έχει την αναπαραγωγή του ανθρώπου αλλά εδώ και πολλά χρόνια οι άνθρωποι τις περισσότερες φορές τη χρησιμοποιούν μόνο για ευχαρίστηση. Υπάρχουν επίσης άνθρωποι οι οποίοι τεκνοποιούν επειδή "έτσι πρέπει" ή "έτσι έχουν μάθει", χωρίς να γνωρίζουν και χωρίς να θέλουν να μάθουν κάτι παραπάνω ούτε για τα παιδιά ούτε για την ανατροφή. Απλά συμβαίνει και βρίσκονται μετά σε μια διαμορφωμένη κατάσταση στην οποία πρέπει να τα βγάλουν πέρα. Την ίδια στιγμή, υπάρχουν ζευγάρια (ομόφυλα και ετερόφυλα) που για οποιοδοίποτε λόγο δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν αλλά θέλουν και έχουν τις ικανότητες και τις γνώσεις να μεγαλώσουν παιδιά.

Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι οι οποίοι νομίζουν ότι πρέπει να έχουν κι αυτοί παιδιά (βιολογικά και μη) και άνθρωποι οι οποίοι έχουν την επιθυμία να έχουν κι αυτοί παιδιά (βιολογικά και μη). Οι υπογραμμισμένες φράσεις είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων ανθρώπων.

Καλό είναι λοιπόν να πούμε πως είναι σημαντικό οι άνθρωποι που μπαίνουν στη διαδικασία να δεχτούν ένα παιδί (μέσα σε νόμιμα πλαίσια) που δεν είναι βιολογικά δικό τους, να έχουν την επιθυμία και όχι να νομίζουν ότι πρέπει να έχουν κι αυτοί παιδιά επειδή έχουν και οι γείτονες.

Συμφωνώ γενικά με τα σχόλια σου, μια διόρθωση μόνο. Δεν αναφέρομαι μόνο στην ανατροφή που μπορεί να δώσουν οι γονείς (βιολογικοί ή μη) αναφέρομαι γενικά στα συναισθήματα και στους δεσμούς που μπορεί να αναπτυχθούν. Και υποστηρίζω πως σε όλα αυτά δεν έχει καμιά διαφορά αν είναι βιολογικό σου παιδί αυτό που μεγαλώνεις ή όχι.
Η αίσθηση που μας δημιουργείται προς τα παιδιά που μπορεί να έχουν ίδια βιολογικά χαρακτηριστικά με τα δικά μας, δεν είναι λόγος για μένα για να αποκτήσει κανείς παιδιά. Ή για να το πω πιο σωστά, είναι λάθος λόγος για να αποκτήσει κανείς παιδιά.

[giorgos35]

Γιώργο δεν ξέρω ακριβώς τις προυποθέσεις, δεν νομίζω οτι υπάρχει συγκεκριμένο όριο, ξέρω μόνο πως οι έλεγχοι και η διαδικασία είναι ζόρι αλλά είναι λιγότερο ζόρι από οτι ήταν παλιότερα. Σίγουρα το οικονομικό ή μια σταθερή δουλειά, σπίτι κτλ παίζουν ρόλο πάντως και είναι και λογικό γιατί πρέπει να διασφαλιστεί οτι θα μπορεί να ζήσει με ασφάλεια ένα παιδί και σε ικανοποιητικές συνθήκες.

Πάντως εκτός της υιοθεσίας που είναι σίγουρα χρονοβόρα διαδικασία, υπάρχει και η αναδοχή καθώς και ο θεσμός της "νονάς/νονού" σε παιδικά χωριά όπου άνθρωποι όχι απαραίτητα χωρίς δικά τους βιολογικά παιδιά, μπορούν να προσφέρουν αγάπη και φροντίδα σε παιδιά που έχουν ανάγκη. Πολλά ζευγάρια ξεκινάνε από την αναδοχή για να περάσουν αργότερα στην υιοθεσία ενός παιδιού.

Πάντως επειδή ξέρω πως θες να κάνεις παιδί με την γυναίκα σου και στο εύχομαι ολόψυχα, να ξέρεις πως όσοι όντως αγαπάνε τα παιδιά και δεν τα θέλουν απλά όπως πολύ σωστά ανέφερε ο/η SB , επειδή έχει κι ο γείτονας, ή για να τους γηροκομήσουν, ή για να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους για την διαιώνιση του DNA τους, ή για να κρατήσουν τον άντρα τους ή την γυναίκα τους αντίστοιχα ή για όποιον άλλον ηλίθιο λόγο... πραγματικά βρίσκουν τον τρόπο να δώσουν και να λάβουν αυτήν την αγάπη με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Τα παιδιά δεν ανήκουν σε κανέναν έτσι κι αλλιώς, δεν είναι ιδιοκτησία μας.

Φιλικό μου ζευγάρι που δεν έχουν δικά τους παιδιά, έχουν αποκτήσει πχ τόσο στενή και ουσιαστική σχέση με το βαφτιστήρι τους που σχεδόν εκείνοι το μεγαλώνουν. Του έχουν φτιάξει δικό του δωμάτιο στο σπίτι τους και το φροντίζουν σαν δικό τους παιδί, ο μικρός τους λατρεύει και όποτε τους συναντώ πραγματικά λάμπουν από ευτυχία. ΚΙ αυτό γιατί η αγάπη δεν έχει όρια, ούτε μετριέται, ούτε εξαρτάται απαραίτητα από βιολογικούς δεσμούς.

ουτε ξερω τι ειναι οι αναδοχοι γονεις..αλλα εγω και η γυναικα μου θελουμε ενα μωρακι να μπουσουλαει στο φτωχικο μας και να μας κανει ναζακια και παιχνιδια να ξεχναω τα προβληματα μου να το πιανω απτο χερακι και να πηγενουμε στο παρκο..και οχι γιατι εχουν οι γειτονες η γιατι ετσι πρεπει και κυριως οχι για να κρατησω τη γυναικα μου.. αλλα γιατι πραγματικα αγαπαμε τα παιδακια και εγω και η γυναικα μου...
εγω μεγαλωση τον ανιψιο μου..το ειχα απο 2 μηνων και τον εχω κανει 15 χρονον παλικαρι..το αγαπαω οπως ακριβως θα αγαπουσα το δικο μου..θεος φυλαξει αν χρειαστει θα εδινα και τη ζωη μου για εκεινον χωρις καμια απολυτος σκεψη και δισταγμω.ας ειμαι εγω δυστηχησμενος και ας γινει εκεινος ευτηχησμενος...οσο θα τον βλεπω ευτηχησμενο εγω θα ειμαι περισσοτερο ευτηχησμενος απο εκεινον..αρα πια η διαφορα απτους βιολογικους του γονεις???
και επειδη τον μεγαλωσα ΕΓΩ θελω να αναλαβω εγω ολα τα εξοδα του γαμου του αργοτερα..
στα λογια σου ειδα ακριβως τον εαυτο μου και τα δικα μου συναισθηματα γιαυτο καταλαβενω πολυ καλα αυτα που λες επειδη εζησα αυτη την εμπειρια με τον ανιψιο μου

[elisabet]

ουτε ξερω τι ειναι οι αναδοχοι γονεις..αλλα εγω και η γυναικα μου θελουμε ενα μωρακι να μπουσουλαει στο φτωχικο μας και να μας κανει ναζακια και παιχνιδια να ξεχναω τα προβληματα μου να το πιανω απτο χερακι και να πηγενουμε στο παρκο..και οχι γιατι εχουν οι γειτονες η γιατι ετσι πρεπει και κυριως οχι για να κρατησω τη γυναικα μου.. αλλα γιατι πραγματικα αγαπαμε τα παιδακια και εγω και η γυναικα μου...
εγω μεγαλωση τον ανιψιο μου..το ειχα απο 2 μηνων και τον εχω κανει 15 χρονον παλικαρι..το αγαπαω οπως ακριβως θα αγαπουσα το δικο μου..θεος φυλαξει αν χρειαστει θα εδινα και τη ζωη μου για εκεινον χωρις καμια απολυτος σκεψη και δισταγμω.ας ειμαι εγω δυστηχησμενος και ας γινει εκεινος ευτηχησμενος...οσο θα τον βλεπω ευτηχησμενο εγω θα ειμαι περισσοτερο ευτηχησμενος απο εκεινον..αρα πια η διαφορα απτους βιολογικους του γονεις???
και επειδη τον μεγαλωσα ΕΓΩ θελω να αναλαβω εγω ολα τα εξοδα του γαμου του αργοτερα..
στα λογια σου ειδα ακριβως τον εαυτο μου και τα δικα μου συναισθηματα γιαυτο καταλαβενω πολυ καλα αυτα που λες επειδη εζησα αυτη την εμπειρια με τον ανιψιο μου

Στην αναδοχή γίνεται πάλι φυσικά εξονυχιστικός έλεγχος στην οικογένεια που θα πάει το παιδί, με τι συνθήκες θα μεγαλώσει κτλ, αλλά δεν γίνεται υιοθεσία, υπεύθυνο δηλαδή νομικά θεωρείται το κράτος για το παιδί κι όχι οι ανάδοχοι γονείς. Συνήθως είναι παιδιά που έχουν απομακρυνθεί από τους βιολογικούς γονείς για διάφορους λόγους (οικονομικούς, κακοποίησης κτλ) Ξεκινάνε συνήθως με το να παίρνουν το παιδί για λίγες μέρες, σαβκο πχ ή στις διακοπές, ώστε να αναπτυχθεί μια οικειότητα και μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ τους και καθώς αυτοί οι δεσμοί ισχυροποιούνται το παιδί μπορεί να μένει όλο και περισσότερο χρόνο με την ανάδοχη οικογένεια. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να καταλήξει και σε υιοθεσία. Ο σκοπός αυτού του θεσμού είναι να μην μενουν τα παιδιά στα ιδρύματα, να μπορούν να βρίσκονται με μια οικογένεια και από ότι ξέρω - ακριβώς επειδή το κράτος θεωρείται υπεύθυνο για το παιδί- δίνεται και μια χρηματική βοήθεια στην ανάδοχη οικογένεια για τα έξοδα του παιδιού. Και πάντα, όσο το παιδί ζει με τους ανάδοχους γονείς, βρίσκεται υπο τον έλεγχο του ιδρύματος για το αν ζει καλά κτλ

Γιώργο αυτό που λες το έχω βιώσει εγώ σαν παιδί. Είχα την τύχη να μεγαλώσω με δύο "μανάδες" και δύο οικογένειες γενικά, και σου μιλώ με το χέρι στην καρδιά δεν μπόρεσα ποτέ να ξεχωρίσω ποιον αγαπάω περισσότερο. Γιαυτό σε πιστεύω που λες πόσο αγαπάς τον ανηψιό σου και πως θα πέθαινες για εκείνον. Η αγάπη δεν μετριέται, δεν ξέρω τι σημαίνει αγαπώ λίγο ή πολύ ή λιγότερο. Για μένα ή αγαπάς ή δεν αγαπάς και δεν έχει τίποτα άλλο.

[giorgos35]

Στην αναδοχή γίνεται πάλι φυσικά εξονυχιστικός έλεγχος στην οικογένεια που θα πάει το παιδί, με τι συνθήκες θα μεγαλώσει κτλ, αλλά δεν γίνεται υιοθεσία, υπεύθυνο δηλαδή νομικά θεωρείται το κράτος για το παιδί κι όχι οι ανάδοχοι γονείς. Συνήθως είναι παιδιά που έχουν απομακρυνθεί από τους βιολογικούς γονείς για διάφορους λόγους (οικονομικούς, κακοποίησης κτλ) Ξεκινάνε συνήθως με το να παίρνουν το παιδί για λίγες μέρες, σαβκο πχ ή στις διακοπές, ώστε να αναπτυχθεί μια οικειότητα και μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ τους και καθώς αυτοί οι δεσμοί ισχυροποιούνται το παιδί μπορεί να μένει όλο και περισσότερο χρόνο με την ανάδοχη οικογένεια. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να καταλήξει και σε υιοθεσία. Ο σκοπός αυτού του θεσμού είναι να μην μενουν τα παιδιά στα ιδρύματα, να μπορούν να βρίσκονται με μια οικογένεια και από ότι ξέρω - ακριβώς επειδή το κράτος θεωρείται υπεύθυνο για το παιδί- δίνεται και μια χρηματική βοήθεια στην ανάδοχη οικογένεια για τα έξοδα του παιδιού. Και πάντα, όσο το παιδί ζει με τους ανάδοχους γονείς, βρίσκεται υπο τον έλεγχο του ιδρύματος για το αν ζει καλά κτλ

Γιώργο αυτό που λες το έχω βιώσει εγώ σαν παιδί. Είχα την τύχη να μεγαλώσω με δύο "μανάδες" και δύο οικογένειες γενικά, και σου μιλώ με το χέρι στην καρδιά δεν μπόρεσα ποτέ να ξεχωρίσω ποιον αγαπάω περισσότερο. Γιαυτό σε πιστεύω που λες πόσο αγαπάς τον ανηψιό σου και πως θα πέθαινες για εκείνον. Η αγάπη δεν μετριέται, δεν ξέρω τι σημαίνει αγαπώ λίγο ή πολύ ή λιγότερο. Για μένα ή αγαπάς ή δεν αγαπάς και δεν έχει τίποτα άλλο.

σε ευχαριστω παρα πολυ ελισαβετ για της απαντησεις σου.θελω να ανοιξω και θεμα με αυτο που απασχολει το μυαλο μου εδω και λιγο καιρο....καμια φορα σκεφτομε να χωρισω τη γυναικα μου.να χωρισουμε να γνωρισει καποιον αλλο και να ξανα φτιαξει τη ζωη της απτην αρχη..ειναι μονο 28 χρονον..γιατι να μεινει μαζη μια ζωη χωρις παιδι???δεν την αδικω ετσι???τωρα ειναι μικρη και με αγαπαει και ειναι ερωτευμενη οκ..αλλα αργοτερα ομως θα της καιγετε η καρδουλα της και λογικο ειναι..θα καιγετε για ενα παιδακι κυριως οταν θα βλεπει ανθρωπους με καροτσακια και με τα παιδακια τους...δεν ειναι εγωιστικο να υποφερει εξαιτιας μου μια ολοκληρη ζωη??ειναι σαν να της μεταφερο το προβλημα μου..ειναι μικρη ακομα θα βρει να αγαπησει αλλον..θα ξανα ερωτευθει θα με ξεχασει..αυτη δεν εχει κανεναν στον κοσμο μονο δυο γονεις..αργοτερα οταν πεθανουν οι γονεις της και εγω θα μεινει τελειος μονη.γιατι να μην εχει παιδια και αργοτερα εγγονια??.
σκεφτομε σωστα η σκεφτομε μαλακιες???και αν αργοτερα μου το πεταξει???να γιωργο εγω για εσενα εμεινα χωρις παιδι..
ουτε σι αλλος δεν μπορο να τη καταδικασω μια ζωη να μεινει χωρις παιδια..
τα συζητησα ολα αυτα μαζη της και μου λεει οτι σκεφτομε μαλακιες....και μου φερνει παραδειγμα οτι εστω το οτι χωρισαμε και γνωρισα αλλον και εκανα παιδι..γιατι οποιος κανει παιδια ειναι ευτηχησμενος/η??και αν δεν γινω ευτηχησμενη με τον αλλον???ποσοι ανθρωποι εχουν παιδια και συμβιβαζοντε στο γαμο τους μονο επειδη εχουν παιδια και οχι γιατι ειναι ευτηχησμενοι..και μου λεει μετα..με δικη μου αποφαση καθομε κοντα σου,,,και θα μεινω για παντα..

ναι αλλα αργοτερα θα σκεφτετε ετσι???αν αργοτερα νοιωσει μετανιωμενη???

[delmem-190819a]

αυτοι ποιος το οριζει?

Ο νόμος το ορίζει.

[delmem-190819a]

Συμφωνώ γενικά με τα σχόλια σου, μια διόρθωση μόνο. Δεν αναφέρομαι μόνο στην ανατροφή που μπορεί να δώσουν οι γονείς (βιολογικοί ή μη) αναφέρομαι γενικά στα συναισθήματα και στους δεσμούς που μπορεί να αναπτυχθούν. Και υποστηρίζω πως σε όλα αυτά δεν έχει καμιά διαφορά αν είναι βιολογικό σου παιδί αυτό που μεγαλώνεις ή όχι.
Η αίσθηση που μας δημιουργείται προς τα παιδιά που μπορεί να έχουν ίδια βιολογικά χαρακτηριστικά με τα δικά μας, δεν είναι λόγος για μένα για να αποκτήσει κανείς παιδιά. Ή για να το πω πιο σωστά, είναι λάθος λόγος για να αποκτήσει κανείς παιδιά.

Καλά εγώ αυτά τα βάζω μέσα στην ανατροφή. Σε γενικές γραμμές ισχύει πως οι άνθρωποι βλέπουν αλλιώς τα "δικά τους" (βιολογικά) παιδιά εν σχέση με τα άλλα, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Αυτό φαίνεται πολλές φορές σε οικογένειες όπου υπάρχουν και παιδιά από άλλο γονιό, έπειτα από χωρισμό. Επίσης, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πως πρέπει να φερθούν στα παιδιά τους και αρκετοί αδιαφορούν για τα παιδιά τους. Το γεγονός αυτό, ανάλογα με την ψυχοσύνθεση του κάθε παιδιού, φέρνει και τα αντίστοιχα αποτελέσματα. Αυτό δε νομίζω πως θα αλλάξει δραματικά στο μέλλον.

[kounoupis]

γυναικα που μεγαλωσε με ζευγαρι λεσβιων λεει οτι θα ηθελε να εχει πατερα
https://www.youtube.com/watch?v=_BP_QmFC7BA&t=182s
Παντως ολα αυτα δεν γινονται για καλο της ανθρωποτητας και σιγουρα προοδευτικα δεν ειναι.βλεπουμε οι βορειοευρωπαιοι και οι αμερικανοι που τα εφαρμοζουν σχεδον 10 χρονια αυτα ποσο <<ευτυχισμενους>> ανθρωπους παραγουν.
Το θεμα βεβαια του θεματος ειναι οι γυναικες.Αν θελουν πριγκηπες στο χαρακτηρα η ανθρωπους με λεφτα η εστω με καποια ανεση αυτα δεν θα τα βρουν στους ανδρες,ισως ελαχιστοι τα εχουν αυτα.Περα απο αυτο ουτε φιλικη σχεση δεν αναπτυσσουν με τους ανδρες

[delmem-190819a]

Στο παρακάτω βίντεο τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους...

https://www.youtube.com/watch?v=XkKhJFONuUA

[Remedy]

σε ευχαριστω παρα πολυ ελισαβετ για της απαντησεις σου.θελω να ανοιξω και θεμα με αυτο που απασχολει το μυαλο μου εδω και λιγο καιρο....καμια φορα σκεφτομε να χωρισω τη γυναικα μου.να χωρισουμε να γνωρισει καποιον αλλο και να ξανα φτιαξει τη ζωη της απτην αρχη..ειναι μονο 28 χρονον..γιατι να μεινει μαζη μια ζωη χωρις παιδι???δεν την αδικω ετσι???τωρα ειναι μικρη και με αγαπαει και ειναι ερωτευμενη οκ..αλλα αργοτερα ομως θα της καιγετε η καρδουλα της και λογικο ειναι..θα καιγετε για ενα παιδακι κυριως οταν θα βλεπει ανθρωπους με καροτσακια και με τα παιδακια τους...δεν ειναι εγωιστικο να υποφερει εξαιτιας μου μια ολοκληρη ζωη??ειναι σαν να της μεταφερο το προβλημα μου..ειναι μικρη ακομα θα βρει να αγαπησει αλλον..θα ξανα ερωτευθει θα με ξεχασει..αυτη δεν εχει κανεναν στον κοσμο μονο δυο γονεις..αργοτερα οταν πεθανουν οι γονεις της και εγω θα μεινει τελειος μονη.γιατι να μην εχει παιδια και αργοτερα εγγονια??.
σκεφτομε σωστα η σκεφτομε μαλακιες???και αν αργοτερα μου το πεταξει???να γιωργο εγω για εσενα εμεινα χωρις παιδι..
ουτε σι αλλος δεν μπορο να τη καταδικασω μια ζωη να μεινει χωρις παιδια..
τα συζητησα ολα αυτα μαζη της και μου λεει οτι σκεφτομε μαλακιες....και μου φερνει παραδειγμα οτι εστω το οτι χωρισαμε και γνωρισα αλλον και εκανα παιδι..γιατι οποιος κανει παιδια ειναι ευτηχησμενος/η??και αν δεν γινω ευτηχησμενη με τον αλλον???ποσοι ανθρωποι εχουν παιδια και συμβιβαζοντε στο γαμο τους μονο επειδη εχουν παιδια και οχι γιατι ειναι ευτηχησμενοι..και μου λεει μετα..με δικη μου αποφαση καθομε κοντα σου,,,και θα μεινω για παντα..

ναι αλλα αργοτερα θα σκεφτετε ετσι???αν αργοτερα νοιωσει μετανιωμενη???

μαλακιες σκεφτεσαι, γιωργο μου... καλα σου λεει η γυναικα σου.

πρωτα απ ολα πως μιλας ετσι σαν ογδονταχρονος??? στην ουσια σχεδον συνομηλικοι ειστε! δλδ, αυτη 28, εσυ 35 και προεξοφλεις οτι θα πεθανεις πρωτος και θα μεινει μονη στην ζωη???
γιατι, εσυ ποιον εχεις δλδ αν μεινεις μονος?
ο θανατος δεν εχει σειρα, ποσο μαλλον για δυο ανθρωπους συνομηλικους, οπως εσεις.

επισης, ρωτας αν θα πρεπει να ΤΗΝ χωρισεις, ωστε να μην της κανεις το κακο που περιγραφεις.
ουτε μικρη, ουτε ανηλικη ειναι. μπορει να αποφασισει μονη της αν το παιδι ειναι τοσο σημαντικο ωστε να ειναι χωρις εσενα.
δεν χρειαζεται να το αποφασισεις για λογαρισμο της.
και μετα, εχεις παραιτηθει, χωρις να ξερεις καν αν θα κανετε παιδι μαζι, αργοτερα.
και βεβαια θα κανετε! μολις χαλαρωσεις , θα τα λυσεις ολα τα προβληματα σου.
κι αν θελετε τοσο ενα παιδι, και δεν βρειτε ΠΟΤΕ λυση, υπαρχει και η υιοθεσια.
δεν διαλυεται ετσι ενας ωραιος γαμος.
για να κανετε παιδι παντρευτηκατε, η για να ειστε μαζι στην πορεια της ζωης και να αντιμετωπισετε ο΄τι προκυψει αγαπημενοι και ενωμενοι?

[elis]

Γιωργο αυτα σκεφτομαι κι εγω ολοι ετσι ειμαστε