Not good enough

[JesK]

Χευυ there,
Δεν γραφω για να παρω απαντηση, απλα εχω την αναγκη να γραψω αυτα που νιωθω, μηπως και νιωσω καλυτερα.
Θα τα παρω ολα με μια σειρα, ενα προς ενα, για να βγαλω και εγω μια ακρη σε αυτα που νιωθω...
Στο σπιτι ανεκαθεν υπηρχαν εντασεις, εμαθα οταν ημουν 13 οτι ο πατερας μ δεν ειναι πιστος στην μητερα μ... Και το εμαθα απο την ιδια μου την μητερα, βλεπετε δουλευουν συνεχεια, η μητερα μ δεν βγαινει ιδιαιτερα, δεν εχει φιλες που να εμπιστευεται, οποτε οτι ενιωθε τα ελεγε σε μενα, οτι εκανε ο πατερας μ... Μου ζητουσε να ψαχνω τα πραγματα του (κινητα,υπολογιστες κλπ) για οτιδηποτε θα μπορουσε να την βοηθησει να μαθει τι κανει, ομως οτι και να ηξερε, οσες φορες και αν εβλεπε να φλερταρει με αλλες ποτέ δεν μιλαγε, ουτε ηταν ποτε προθυμη να χωρισει, λεει οτι οταν εχεις οικογενεια πρεπει να κανει θυσιες. Αν ποτε ελεγα στην μητερα μ οτι δεν ηθελα αλλο να ψαχνω τον μπαμπα, νευριαζε και στεναχωριοταν, πιστευε πως ημουν με το μερος του επειδη δεν ηθελα να κανω οσα μου ελεγε εκεινη, οποτε δεν της ξαναειπα κατι, καθομαι και ακουω οτι εχει να μου πει χωρις να φερω γνωμη. Παντα ημουν πολυ περιφανη για τον μπαμπα μ αλλα αυτο αλλαξε την ημερα που η μητερα μ ξεκινησε να μ μιλαει για εκεινον. Απο την μια δεν ηθελα να ξερω, απο την αλλη δεν θελωω να στεναχωριεται, ποναω οταν την βλεπω να κλαιει και δεν μπορω να κανω κατι γι'αυτο.

Επειτα ερχεται το κομματι το ερωτικο, ειμαι με εναν ανθρωπο εδω και 5 μηνες το οποιον τον γνωριζω 4 χρονια και ηταν η πρωτη μου σχεση τοτε (χωρισαμε πριν 3 χρονια και τα ξαναβρηκαμε τωρα) αλλα ο πατερας μ δεν τον θελει, πιστευει οτι δεν ειναι αρκετα καλος για μενα, δεν ξερω βεβαια τι εννοει με αυτο, το αγορι μ ειναι πολυ καλο και ευγενικο, δεν μ χαλαει χατηρι και με προσεχει αλλα πανω απ'ολα ξερω οτι μαγαπαει, ο πατερας μ παλαιων αρχων και δεν θελει να ειμαι με καποιον αν δεν αρραβωνιαστω, το αγορι μ δεν διαφωνησε σε αυτη του την επιθυμια μιας και μου ειπε οτι μαζι μ βλεπει μελλον και θα ηταν πανευτυχης να γινομουν γυναικα του, βεβαια εγω διαφωνησα, ειμαι μονο 20 χρονων! Δεν γινεται να βαλω στεφανα απο τωρα... εχω ακομα την σχολη μ να τελειωσω.

Η κατασταση πλεον εχει ως εξης: Ο πατερας μ δεν ηθελε να μενω στο αγορι μ και μια μερα που αποφασισα να τον παρακουσω και να μεινω ενα ΣΚ μαζι του, μου ειπε οτι δεν με θελει στο σπιτι γιατι τον κανω να ντρεπεται για μενα, ετσι εδω και 2 μηνες εχω φυγει απο το σπιτι μ. Πιστευα οτι αν φυγω να ειναι καλυτερα, δεν θα υπαρχουν εντασεις, δεν θα εχω καποιον πανω απο τον κεφαλι μ να λεει τι να κανω και τι οχι, θα μπορω να σκεφτομαι για τον εαυτο μ, μεσα μ ομως τιποτα δεν εχει αλλαξει.

Η ψυχολογια μ: Απο πολυ μικρη ενιωθα ασημαντη, και καθε φορα που μ ελεγε καποιος κατι αρνητικο για τον εαυτο μ αυτοματως, πιστευα και εγω η ιδια μετα απο λιγο καιρο οτι ειναι αληθεια, απο το δημοτικο με χλευαζαν για πολλα πραγματα, με λεγανε σκελετο ενω δεν ημουν καν τοσο αδυνατη, με ρωτουσαν αν εχω καρκινο επειδη εχω πολυ ανοιχτοχρωμο δερμα, μου λεγανε να γυρισω στην χωρα μ επειδη δεν καταγομαι απο την Ελλαδα. Στο γυμνασιο τα ιδια αλλα επιπλεον με λεγανε ******* και τσουλα αν και ποτε δεν ειχα δωσει κανενα δικαιωμα να με αποκαλουν ετσι... Στο λυκειο μου, βγαλανε φημη οτι εχω κανει σεξ με τα μισα αγορια της 3η λυκειου οποτε ερχοντουσαν να μου μιλησουν αγορια ελπιζοντας οτι θ τους κατσω, το πιο αστειο; Το πιο ακραιο που ειχα κανει με αγορι ηταν φιλι, δεν αφηνα να με αγγιζουν, φοβομουν οτι θα το εκμεταλευτει και μετα θα το βγαλει ντελαλι για το τι καταφερε... Δεν ειχα ιδιαιτερες παρεες εντος σχολειου, εβγαινα μονο με παιδια απο αλλες περιοχες ή αλλα σχολεια και προσπαθουσα να ειμαι κατι διαφορετικο, στο internet τοτε θεωρουμουν αρκετα δημοφιλης, ουτε ξερω γιατι. Ανεκαθεν εβλεπα τον εαυτο μ σαν σκουπιδι, ανεκαθεν φοβομουν να εμπιστευτω καποιον γιατι μολις το εκανα ετρωγα σκατα με το κουταλι, δεν υπαρχει ουτε μια φιλια που να εχω κρατησει ως τωρα. Γενικα ειχα παντα τοξικους φιλους, ηξερα να τους διαλεγω εναν προς εναν, η κολλητη μ στο γυμνασιο μ με πιεζε συνεχεια να προχωρησω με αγορι, μου ειχε πει αυτολεξει "καιρος δεν ειναι να ανοιξεις και εσυ τα ποδια σου", αλλες φορες μου εκοβε τα χερια της μπροστα μ και μου εδινε γυαλια να κανω και εγω το ιδιο, και εγω το εκανα απλα επειδη μ το ειπε... Μια μερα μου ειπε οτι αν θελω ποτε να αυτοκτονησω να δοκιμασωω να πιω χλορινη, η κολλητη μ... και προσπαθησα να αυτοκτονησω με χαπια βεβαια, ηπια δεν ξερω και εγω ποσα και κοιμηθηκα το βραδυ με την ελπιδα οτι δεν θα ξανασηκωθω ποτε, σηκωθηκα ομως το πρωι, τρελενομουν απο τους πονους και με πηγαν στο νοσοκομειο, γλυτωσα...
Ο τροπος που νιωθω για τον εαυτο μου ποτε δεν αλλαξε, απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μ εχω τα ιδια κομπλεξ με την διαφορα οτι οσο περναει ο καιρος αυξανονται. Δεν ειμαι αρκετα καλη, δεν ειμαι αρκετα εξυπνη, δεν ειμαι αρκετα ομορφη, δεν ειμαι αρκετα γοητευτικη, δεν ειμαι γυμνασμενη, γενικα ολα μ φταινε πανω μου... Νιωθω τοσο μονη, αλλα δεν ειμαι... Δεν ειμαι καλα, ειδικα το τελευταιο καιρο νιωθω λες και οσα νιωθω εχουν φτασει στο επακρο και ειμαι ετοιμη να εκραγω, δεν ξερω τι να κανω ουτε αν ειναι λογικο να νιωθω ετσι απλα...
Ξερω οτι ολοι εχουν καποια θεματα με τον εαυτο τους και ξερω οτι καθε προβλημα μπορει να λυθει, αλλα δεν ξερω αν θελω να λυθει, νιωθω οτι αξιζω να νιωθω ετσι... Ασχημη, ανοητη, μη αποδεκτη, ξενη...

[Remedy]

να πας σε εναν ψυχοθεραπευτη και να του μιλησεις ειλικρινα

[homebod]

Κορίτσι μου, εγώ θα σου πω ότι είσαι μια χαρά κοπέλα, σωστή, ευαίσθητη, δυνατή!! Πληρώνεις τις αμαρτίες των γονιών σου με τον χειρότερο τρόπο!

Δεν σε βοηθά το αγόρι σου; Πρέπει αν σ' αγαπάει να σε βοηθά πρακτικά στα πράγματα που σκέφτεσαι! Να σου συμπαραστέκεται όταν σκέφτεσαι άσχημα πράγματα για τον εαυτό σου.

Να αποφεύγεις τις κακές παρέες που σε ωθούν να κάνεις ηλίθια πράγματα!

Ίσως τώρα που πας Πανεπιστήμιο δεις όλα αυτά με διαφορετικό μάτι!

Καλά έκανες και έφυγες από το τοξικό σπίτι των γονιών σου!! Η μάνα σου και ο πατέρας σου φταίνε σε μεγάλο βαθμό για αυτά που νιώθεις!
Βρες καινούργιο νόημα στη ζωή σου στις σπουδές σου και στο αγόρι σου!

Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο για το κοντινό μέλλον! Σου αξίζει να ζεις καλύτερα και να έχεις μια καλύτερη γνώμη για τον εαυτό σου!!

[elis]

Τα αγορια που ειναι καλικαντζαρακια τα ειδεσ αυτα σε ενοχλουν αυτοι δεν ειναι αντρεσ ειναι αγορια και μπορει κοριτσια ενασ αντρασ μπορει να ειναι παιδι αγορι κοριτσι κ αντρασ μαθε να αξιολογεισ να μη σε ενοχλει κανενασ

[elis]

Καταρχασ τα κοριτσια ειναι ανωτερα σε μυαλο απο τα αγορια τα ιδια ελεγε κι η κορη μου κι οι φιλεσ τησ που ειναι μοντελα δεν πατε καλα ομαδικωσ ολεσ εχετε προβλημα εγω την κορη μου την εκανα ψυχοθεραπεια τρια χρονια την ελεγα βλακειεσ ολη μερα και τησ εξηγησα τα παντα για το κρατοσ παντρευτηκε κι ησυχασαμε

[αλεξανδρος_77]

εγω εχω την εντυπωση οτι μαλον συμφωνεις με τον πατερα σου γιατι οταν θελει κατι καπιος δε σταματα με τιποτα αν και πιο πιθανο το βρισκω να μη σου κανει ουτε κρυο ουτε ζεστη η σχεση αυτη.

[Sonia]

JesK, κάνεις πολύ καλά που απομακρύνεσαι από τους γονείς σου σιγά-σιγά και καλά κάνει το αγόρι σου σε στηρίζει. Όμως πρέπει να ξεπεράσεις σιγά-σιγά τα θέματά σου και να μάθεις να στέκεσαι σε μεγάλο βαθμό μόνη σου, μακριά από οικογένεια και σχέσεις. Βγες και γνώρισε κόσμο, δοκίμασε καινούρια πράγματα και βρες ενδιαφέροντα, δώσε βάση στις σπουδές σου και προσπάθησε να βρεις μια δουλειά μερικής απασχόλησης, ανακάλυψε καινούρια πράγματα για τον εαυτό σου. Αν χρειαστεί ψυχολόγος για να σε βοηθήσει σε όλο αυτό, μην διστάσεις να πας! Προσπάθησε να είσαι αυτάρκης και ανεξάρτητη όσο γίνεται και να ανοίξεις τους ορίζοντές σου. Και το λέω αυτό επειδή κατά κάποιο τρόπο έχει γίνει της μόδας τελευταία και συνήθως δεν έχει καλή κατάληξη αυτό... έχουν κάποια νεαρά κορίτσια και αγόρια προβληματικές σχέσεις με τους γονείς τους και πάνε και πέφτουν με τα μούτρα σε σχέσεις σοβαρές από τα 20 σαν στήριγμα και αντίβαρο και στα 30 είτε βρίσκονται με σύζυγο και 3 παιδιά, είτε χωρισμένοι χωρίς φίλους, χωρίς σοβαρό βιογραφικό ή σπουδές, χωρίς εμπειρίες ζωής, χωρίς να ξέρουν ποιοί είναι, που βρίσκονται και που θέλουν να πάνε.