Οι απών γονείς

[Εμμυ26]

Γειά σας, είμαι καινούρια στην ομάδα. Είπα να απευθυνθώ σε κάποιον που δε με γνωρίζει και καλύτερα σε μία μάζα ανθρώπων να πάρω και πολλές γνώμες. Είμαι 23ων ετών και είμαι παντρεμένη με ένα παιδάκι. Απτα 13 μου έχουν χωρίσει οι γονείς μου, εγώ είχα ιδιαίτερη αδυναμία στον πατέρα μου αλλά αυτό με τα χρόνια εξασθαινησε κατά πολύ.. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου (και πολύ μικρή ηλικία μάλιστα) θυμάμαι στο σπίτι φασαριες γιατί ο πατέρας μου έπινε και ήταν πάντα της φασαριας είτε είχε πιει είτε όχι. Έπειτα που χώρισαν ο πατέρας μου δεν έδειχνε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Στα 15 έπιασα την πρώτη μου δουλειά γιατί εχω και μία αδερφή 9 χρόνια μικρότερη μου και όλα τα έξοδα είχαν πέσει επάνω στη μητέρα μου. Όταν ήμουν 15 ο πατέρας μου έκανε παιδί με μία άλλη γυναίκα με την οποία δεν είχαμε καμία ιδιαίτερη σχέση. Κάποια στιγμή του ζήτησα βοήθεια χρηματικη για να αγοράσω βιβλία για τα αγγλικά όμως δε μου τα έδωσε ποτέ και έτσι δεν πήγα ποτέ ξανά. Λυπομουν τη μητέρα μου που είχαν πέσει όλα πάνω της και δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα.. Στα 19 μου η μητέρα μου έμεινε ανεργη και για σχεδόν 2 χρόνια συντηρουσα το σπίτι μας εγώ.Οταν έφυγα από το σπίτι και πήγα για να συζησω με τον άντρα μου η μητέρα μου ήταν ακόμη ανεργη και ακόμη της έδινα χρήματα με αποτέλεσμα να έχω προβλήματα με το σύντροφο μου. Μέχρι τώρα ο πατέρας μου οικονομικά εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια με έχει βοηθήσει με 70 ευρώ το πολύ.. Ήταν πάντα απών και θυμοταν πως έχει παιδιά μόνο αν κάναμε κάποια απουσία ή κάτι τέτοιο για να μας βάλει καβγα και μετά πάλι τα ίδια. Έμεινα έγκυος και δε με στηριξαν. Πέντε μηνών έκανα μετακόμιση και δεν ήρθε κανείς να με βοηθήσει ειδικά η μάνα μου σχολουσε απτο ξενοδοχείο και πήγαινε στη θάλασσα και δεν μπορούσε να έρθει λέει γιατί ήταν κουρασμένη. Πάντα αθετουσαν τις υποσχέσεις τους και μου έχει μείνει πολύ άσχημα και όποιος και αν μου το κάνει τώρα αυτό νευριαζω αφάνταστα μαζί του. Δε με στηριξαν οικονομικά αλλά ούτε και ηθικά ούτε στην εγκυμοσύνη αλλά ούτε στο μέχρι τώρα(μόνο τα πεθερικα μου είχα και έχω δίπλα μου όπως και την κουνιαδα μου) αλλά η μητέρα μου ήθελε να έχει και άποψη για το οτιδήποτε μέσα στο σπίτι και ότι είχε να κάνει με το μωρό (τις τα έκοψα αυτά).. Ο πατέρας μου όμως περιμένει και 4ο παιδί τώρα κάτι το οποίο πλέον δεν μπορώ να δεχτώ με τίποτα μια βδομάδα τώρα που το γνωρίζω. Το 3ο του παιδάκι μένει στη γιαγιά του και όχι με τους γονείς του με διάφορες προφασεις και δικαιολογίες που βολεύουν τους ίδιους και τώρα περιμένουν και άλλο.. Θέλω να απομακρυνθω απτον πατέρα μου γιατί μετά από πάρα πολλά πράγματα δεν τον νιώθω πατέρα μου και όσο για τη μάνα μου δεν ξέρω πως πρέπει να της δώσω να καταλάβει πως έχει κάποιες υποχρεώσεις απέναντι στο παιδί της.. Συγνώμη για το μεγάλο ποστ(και δεν έχω γράψει ούτε τα μισά)

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

[Sonia]

Λες ότι ο πατέρας σου ήταν απών, αλλά από την άλλη αναρωτιέσαι πως να απομακρυνθείς από αυτόν και λες για την μάνα σου ότι ήταν απούσα όταν ήσουν ανήλικη και θέλεις να της δώσεις να καταλάβει τώρα που είσαι ενήλικη με οικογένεια ότι έχει υποχρεώσεις απέναντι στο παιδί της; Αντιφατικά μου ακούγονται όλα αυτά.

Κράτα τους σε απόσταση, μην περιμένεις τίποτα από αυτούς και μην σκαλίζεις το παρελθόν.

[giorgos35]

Γειά σας, είμαι καινούρια στην ομάδα. Είπα να απευθυνθώ σε κάποιον που δε με γνωρίζει και καλύτερα σε μία μάζα ανθρώπων να πάρω και πολλές γνώμες. Είμαι 23ων ετών και είμαι παντρεμένη με ένα παιδάκι. Απτα 13 μου έχουν χωρίσει οι γονείς μου, εγώ είχα ιδιαίτερη αδυναμία στον πατέρα μου αλλά αυτό με τα χρόνια εξασθαινησε κατά πολύ.. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου (και πολύ μικρή ηλικία μάλιστα) θυμάμαι στο σπίτι φασαριες γιατί ο πατέρας μου έπινε και ήταν πάντα της φασαριας είτε είχε πιει είτε όχι. Έπειτα που χώρισαν ο πατέρας μου δεν έδειχνε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Στα 15 έπιασα την πρώτη μου δουλειά γιατί εχω και μία αδερφή 9 χρόνια μικρότερη μου και όλα τα έξοδα είχαν πέσει επάνω στη μητέρα μου. Όταν ήμουν 15 ο πατέρας μου έκανε παιδί με μία άλλη γυναίκα με την οποία δεν είχαμε καμία ιδιαίτερη σχέση. Κάποια στιγμή του ζήτησα βοήθεια χρηματικη για να αγοράσω βιβλία για τα αγγλικά όμως δε μου τα έδωσε ποτέ και έτσι δεν πήγα ποτέ ξανά. Λυπομουν τη μητέρα μου που είχαν πέσει όλα πάνω της και δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα.. Στα 19 μου η μητέρα μου έμεινε ανεργη και για σχεδόν 2 χρόνια συντηρουσα το σπίτι μας εγώ.Οταν έφυγα από το σπίτι και πήγα για να συζησω με τον άντρα μου η μητέρα μου ήταν ακόμη ανεργη και ακόμη της έδινα χρήματα με αποτέλεσμα να έχω προβλήματα με το σύντροφο μου. Μέχρι τώρα ο πατέρας μου οικονομικά εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια με έχει βοηθήσει με 70 ευρώ το πολύ.. Ήταν πάντα απών και θυμοταν πως έχει παιδιά μόνο αν κάναμε κάποια απουσία ή κάτι τέτοιο για να μας βάλει καβγα και μετά πάλι τα ίδια. Έμεινα έγκυος και δε με στηριξαν. Πέντε μηνών έκανα μετακόμιση και δεν ήρθε κανείς να με βοηθήσει ειδικά η μάνα μου σχολουσε απτο ξενοδοχείο και πήγαινε στη θάλασσα και δεν μπορούσε να έρθει λέει γιατί ήταν κουρασμένη. Πάντα αθετουσαν τις υποσχέσεις τους και μου έχει μείνει πολύ άσχημα και όποιος και αν μου το κάνει τώρα αυτό νευριαζω αφάνταστα μαζί του. Δε με στηριξαν οικονομικά αλλά ούτε και ηθικά ούτε στην εγκυμοσύνη αλλά ούτε στο μέχρι τώρα(μόνο τα πεθερικα μου είχα και έχω δίπλα μου όπως και την κουνιαδα μου) αλλά η μητέρα μου ήθελε να έχει και άποψη για το οτιδήποτε μέσα στο σπίτι και ότι είχε να κάνει με το μωρό (τις τα έκοψα αυτά).. Ο πατέρας μου όμως περιμένει και 4ο παιδί τώρα κάτι το οποίο πλέον δεν μπορώ να δεχτώ με τίποτα μια βδομάδα τώρα που το γνωρίζω. Το 3ο του παιδάκι μένει στη γιαγιά του και όχι με τους γονείς του με διάφορες προφασεις και δικαιολογίες που βολεύουν τους ίδιους και τώρα περιμένουν και άλλο.. Θέλω να απομακρυνθω απτον πατέρα μου γιατί μετά από πάρα πολλά πράγματα δεν τον νιώθω πατέρα μου και όσο για τη μάνα μου δεν ξέρω πως πρέπει να της δώσω να καταλάβει πως έχει κάποιες υποχρεώσεις απέναντι στο παιδί της.. Συγνώμη για το μεγάλο ποστ(και δεν έχω γράψει ούτε τα μισά)

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

η μητερα σςου λες οτι δουλεψε ολα αυτα τα χρονια και σας στηριξε μεχρι να μεινει ανεργη ενταξη και εσυ δουλεψες..αλλα γιατι λες οτι δεν σε στηριξε???η μητερα σου παντως σε στηριξε εγω αυτο καταλβα με οσα ειπες..στη μετακομιση εν μερει εχεις δικιο..αλλα απτην αλλη μηπως δεν ηθελε να ενοχληση δεν ενιωθε ανετα..μηπως σκεφτηκε να μην σας βαλει σε καβγα???

[Εμμυ26]

Προφανώς ήταν λάθος ή διατύπωση κάποιον πραγμάτων. Ο πατέρας μου ήταν απών αλλά κατά καιρούς και ειδικά όταν έμεινα έγκυος ήρθε και μου ζήτησε να ξαναφτιαξουμε τις σχέσεις μας κάτι το οποίο ήταν αρκετά δύσκολο κι όμως το προσπάθησα.. Όταν είχα τον πρώτο μεγάλο υπερηχο είχε πάει στη δουλειά των πεθερικων μου να κάτσει και ρώτησε την πεθερά μου πόσο κοστίζει ο υπερηχος και είπε πως θα τον πληρωνε αυτός. Δευτέρα ήταν ο υπερηχος και Παρασκευή που τον ρώτησα αν τελικά θα μου δώσει τα χρήματα και μου είπε ότι θα μου τα δώσει το Σάββατο εντέλει εξαφανίστηκε μέχρι την Τετάρτη για να με ρωτήσει τι έδειξε ο υπερηχος. Είχα ένα ημιδιπλο κρεβάτι και κοιμομουν με το σύζυγό μου μέχρι τον 7ο μήνα γιατί περίμενα απτον 3ο μήνα την κρεβατοκαμερα που είχε πει στον άντρα μου ότι θα μας κάνει δώρο και εν τέλει μου την πήραν τα πεθερικα μου όταν είδαν πως η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχωρητο.. Ακόμη και όταν γεννησα ήρθε μόνο μία φορά στο νοσοκομείο και μετά ήρθε στο σπίτι σχεδόν ένα μήνα μετά και όμως πάλι έδωσα τόπο στην οργή.. Γενικά σε όλη τη φάση της εγκυμοσύνης δεν ήταν όπως θα έπρεπε.. Έλεγα να κάνω υπομονή όταν όμως έμαθα για το 4ο παιδί του έδειξα πως το πήρα χαλαρά αλλά μέσα μου βραζω.. Δεν μπορώ να το δεχτώ. Έχει αφήσει ήδη τρία παιδιά, δύο με μία μάνα να τα μεγαλώνει μόνη και το τρίτο στη γιαγιά του. Ε δεν μπορώ να δεχτώ έναν άνθρωπο με τέτοια μυαλά στη ζωή μου.. Όσο για τη μάνα μου τη βοήθησα πάρα πολύ όταν είχε μείνει δίχως δουλειά.. Έκανα και δύο δουλειές για αρκετό διάστημα.. Έπειτα που έφυγα από το σπίτι συνέχισα να τη βοηθάω για ένα χρονικό διάστημα μετά σταμάτησα.. Όταν έμεινα έγκυος χώρια της μετακομισης που ήταν απών, περάσαμε πολύ δύσκολα με τον άντρα μου σε θέμα οικονομικο και εγώ δεν είχα σαν κόρη τη μητέρα μου δίπλα μου ούτε σε ένα υπερηχο.. Πάντα ήταν της δικαιολογιας δεν έχω λεφτά και πάντα να έχει βαμμενη ρίζα, τις κρέμες τις που η ποιο φθηνή κοστίζει 30€ και άλλα χίλια δυο.. Σκεφτείτε ότι ο άντρας μου δεν έμαθε ότι ήμουν έγκυος από εμένα αλλά απτη μάνα μου γιατί έτυχε και ήμουν στο σπίτι της όταν το έμαθα και λύσαξε να τον πάρει τηλέφωνο.. Τον παίρνει και του λέει όλα μέσα δημητρακι? Ο άντρας μου δεν πίστευε στα αυτιά του. Όταν ήρθε από εκεί ο άντρας μου του λέει εγώ κόρη χωρισμένη με παιδί δε θέλω, αν είναι να χωρισετε να μην το κρατήσει και όταν έδειξε ότι είναι πρόθυμος να αναλάβει τις ευθύνες του γιατί το θέλαμε και οι δύο δεν έτυχε, λύσαξε να μιλήσει με τους γονείς του τους οποίους σημειωτέον είχε δει δύο φορές στον ένα χρόνο κοντά που ήμουν με τον άντρα μου.. Όταν πήγε στους γονείς του έλεγε να βοηθήσουμε τα παιδιά να βοηθήσουμε τα παιδιά και από τότε σπρωχνουν μόνο τα πεθερικα μου που έχουν και από πίσω τους μία κόρη που σπουδάζει.

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

[menis_64]

οπως δεν υπαρχει ο ιδανικος ανθρωπος, χωρις ελαττωματα, ετσι δεν υπαρχουν και οι ιδανικοι γονεις.... πανω κατω ολοι μας εχουμε παραπονα απο τους γονεις μας... εχουμε διαφορετικες απαιτησεις... οπως για τα 70Ε που σε εδωσε.... τα θελω δεν σταματουν ποτε, οι γονεις στα παιδια ειναι υποχρεωμενοι να τους εξασφαλισουν μια μετεπειτα ζωη και μια επαγγελματικη αποκατασταση... λιγα πραγματα ειναι δυνατα, ολοι πορευομαστε με τις δυσκολιες μας... καλυτερα βασισου σε σνθρωπους που ειστε περισσοτερο δεμενοι απο αυτα που εχετε ανταλλαξει μεσα στον χρονο, παρα με ανθρωπους που απλα απο τυχη ειναι εγγυς συγγενεις σου... το οτι κυλαει το κοινο αιμα στοις φλεβες σας, δεν εχει να λεει κατι, οταν ειναι συναισθηματικα απων!
απλα πανε παρακατω!

[Εμμυ26]

Ήθελα τόσο πολύ να σπουδασω να κάνω πράγματα στη ζωή μου και δεν είχα καμία στήριξη.. Αυτό πονάει πιο πολύ απολα γιατί είχα όνειρα και δεν είχα πουθενά να βασιστω.. Αυτό που με γονατισε κάποια στιγμή στη ζωή μου ήταν ότι είχα μία οικογένεια στην πλάτη μου να συντηρω διαφορετικά θα μπορούσα να είχα κάνει πολλά πράγματα.. Οι ευθύνη των πράξεων άλλων ανθρώπων με χαντακωσε σε πολλά πράγματα.. Έχω ακόμη χρόνια να καταφέρω πολλά αλλά είδα όνειρα που είχα να γκρεμιζονται ένα ένα και αυτό που σκέφτομαι είναι πως να στηριχτω σε τρίτους όταν ακόμη και σε αυτούς που με έφεραν στη ζωή δεν μπορώ να στηριχτω?? Άσχημη φάση στην εφηβεία και μου στοίχισε πολύ ακόμη και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου, ακόμη και στην αντίληψη μου για τους ανθρώπους.

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

[menis_64]

πω ρε κοπελια εισαι απονθαρρυμενη απο το γεγονος οτι τα ονειρα σου δεν γινονται πραγματικοτητα... κοιτα η αληθεια ειναι οτι πρεπει να αναθεωρεις τα ονειρα σου αναλογα με την εξελειξη των γεγονοτων...και εγω ξερεις ποσες φορες αναγκαζομαι να πληρωνω πραγματα σε ελειψεις του σπιτιου? οχι πλεον δεν δινω χρηματα στους γονεις και ειναι ντροπη θεωρω ο γονεας να δεχεται να παρει λεφτα απο τους παιδια του....
ΑΛΛΑ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΤΙ? ΜΟΥ ΘΥΜΗΣΕΣ ΚΑΤΙ! μεσα στην αχαριστια αυτου του κοσμου, ηταν μια κοπελα που την συμπαθησα, την νοιαζομουν πραγματικα και δεν μου ηταν κατι....! ηθελα να ειμαι ο προστατης της, ηθελα να ειμαι εκει να την βοηθαω στην ζωη της.. Ημουν διατεθημενος να της προσφερω χρηματα για να την εξεσφαλιζω και σε αυτην ποιοτητα στην ζωη της, και να μπορει να κανει πραγματα... Με ειχε τοσο προθυμο να κανω τα παντα για αυτην, επειδη την ειχα σαν αδερφη μου αλλα εκανα το λαθος να την ερωτευτω! μπορει δεν ειμαι σιγουρος για αυτο! οταν εχεις κατι να σε κανει να αμφιβαλλεις εστω και λιγο τοτε δεν ειναι σωστο να μιλας για ερωτα! και εγω ειχα λογους να αμφιβαλλω αλλα τελικα το μονο που καταφερα και πηρα απο ολο αυτο ηταν ενα πολυ καλο και δυνατο κλεισιμο στις πορτες... μου εκλεισε ολες τις πορτες και καθομαι και σκεφτομαι εγω.. ''υπαρχουν ανθρωποι που σε αυτην την ζωη θελουν να κανουν πραγματα και δεν μπορουν και της ημουν εγω σαν αγγελος προστατης στην ζωη και μου φερθηκε αχαριστα?? """""................!!!!!!!!!!!!
γαμω τα βασανα μας!

[Εμμυ26]

Με μία κουβέντα που είπες "αχαριστα" ξέχασα να πω πως όταν έκανα κάποια απτα παράπονα αυτά που έχω στη μητέρα μόνο όσον αφορούσε στην εγκυμοσύνη μου και μετά τη γέννα (είχα γεννήσει με καισαρική) που δεν είχα καμία βοήθεια η απάντηση ήταν ότι είμαι εγωιστρια και αχαριστη.. Έχω χάσει πάσα ιδέα για το ανθρώπινο ον. Εγώ ρε γαμωτο δεν είχα ποτέ απαιτήσεις σαν παιδί. Ποτέ δε ζήτησα τίποτα παραπάνω αποτι έβλεπα πως μπορούσαν να μου προσφέρουν παρόλο που θα μπορούσα να είμαι ένα απαιτητικό παιδάκι σαν αυτά που χτυπιουνται κάτω και κλαίνε.. Παιχνίδια ζητούσα μόνο τα Χριστούγεννα και πάλι δεν μου έπαιρναν αυτό που ήθελα, σε αντίθεση με την αδερφή μου που πάντα είχε ότι ζητούσε, αν όχι άμεσα, στο κοντινό παρόν.. Αδικιες..

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

[GeorgeGr1]

Ρε παιδια συγνωμη δεν γινεται να δωσετε ελαφρυντικα στους γονεις, ειδικα στον πατερα. Γενναει η κορη του και αδιαφορει, ο ανθρωπος ειναι ανευθυνος τελειως και ο ορισμος της ανωριμοτητας. Εδω μια φιλη γενναει και δινεις περισσοτερο ενδιαφερον και στηριξη. Ενας γνωστος σου μετακομιζει και τον βοηθας.
Απαραδεκτοι, κυριως ο πατερας που ειναι μεγαλος καλοπερασακιας παρτακιας και ανευθυνος

[Adzik]

Προφανώς ήταν λάθος ή διατύπωση κάποιον πραγμάτων. Ο πατέρας μου ήταν απών αλλά κατά καιρούς και ειδικά όταν έμεινα έγκυος ήρθε και μου ζήτησε να ξαναφτιαξουμε τις σχέσεις μας κάτι το οποίο ήταν αρκετά δύσκολο κι όμως το προσπάθησα.. Όταν είχα τον πρώτο μεγάλο υπερηχο είχε πάει στη δουλειά των πεθερικων μου να κάτσει και ρώτησε την πεθερά μου πόσο κοστίζει ο υπερηχος και είπε πως θα τον πληρωνε αυτός. Δευτέρα ήταν ο υπερηχος και Παρασκευή που τον ρώτησα αν τελικά θα μου δώσει τα χρήματα και μου είπε ότι θα μου τα δώσει το Σάββατο εντέλει εξαφανίστηκε μέχρι την Τετάρτη για να με ρωτήσει τι έδειξε ο υπερηχος. Είχα ένα ημιδιπλο κρεβάτι και κοιμομουν με το σύζυγό μου μέχρι τον 7ο μήνα γιατί περίμενα απτον 3ο μήνα την κρεβατοκαμερα που είχε πει στον άντρα μου ότι θα μας κάνει δώρο και εν τέλει μου την πήραν τα πεθερικα μου όταν είδαν πως η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχωρητο.. Ακόμη και όταν γεννησα ήρθε μόνο μία φορά στο νοσοκομείο και μετά ήρθε στο σπίτι σχεδόν ένα μήνα μετά και όμως πάλι έδωσα τόπο στην οργή.. Γενικά σε όλη τη φάση της εγκυμοσύνης δεν ήταν όπως θα έπρεπε.. Έλεγα να κάνω υπομονή όταν όμως έμαθα για το 4ο παιδί του έδειξα πως το πήρα χαλαρά αλλά μέσα μου βραζω.. Δεν μπορώ να το δεχτώ. Έχει αφήσει ήδη τρία παιδιά, δύο με μία μάνα να τα μεγαλώνει μόνη και το τρίτο στη γιαγιά του. Ε δεν μπορώ να δεχτώ έναν άνθρωπο με τέτοια μυαλά στη ζωή μου.. Όσο για τη μάνα μου τη βοήθησα πάρα πολύ όταν είχε μείνει δίχως δουλειά.. Έκανα και δύο δουλειές για αρκετό διάστημα.. Έπειτα που έφυγα από το σπίτι συνέχισα να τη βοηθάω για ένα χρονικό διάστημα μετά σταμάτησα.. Όταν έμεινα έγκυος χώρια της μετακομισης που ήταν απών, περάσαμε πολύ δύσκολα με τον άντρα μου σε θέμα οικονομικο και εγώ δεν είχα σαν κόρη τη μητέρα μου δίπλα μου ούτε σε ένα υπερηχο.. Πάντα ήταν της δικαιολογιας δεν έχω λεφτά και πάντα να έχει βαμμενη ρίζα, τις κρέμες τις που η ποιο φθηνή κοστίζει 30€ και άλλα χίλια δυο.. Σκεφτείτε ότι ο άντρας μου δεν έμαθε ότι ήμουν έγκυος από εμένα αλλά απτη μάνα μου γιατί έτυχε και ήμουν στο σπίτι της όταν το έμαθα και λύσαξε να τον πάρει τηλέφωνο.. Τον παίρνει και του λέει όλα μέσα δημητρακι? Ο άντρας μου δεν πίστευε στα αυτιά του. Όταν ήρθε από εκεί ο άντρας μου του λέει εγώ κόρη χωρισμένη με παιδί δε θέλω, αν είναι να χωρισετε να μην το κρατήσει και όταν έδειξε ότι είναι πρόθυμος να αναλάβει τις ευθύνες του γιατί το θέλαμε και οι δύο δεν έτυχε, λύσαξε να μιλήσει με τους γονείς του τους οποίους σημειωτέον είχε δει δύο φορές στον ένα χρόνο κοντά που ήμουν με τον άντρα μου.. Όταν πήγε στους γονείς του έλεγε να βοηθήσουμε τα παιδιά να βοηθήσουμε τα παιδιά και από τότε σπρωχνουν μόνο τα πεθερικα μου που έχουν και από πίσω τους μία κόρη που σπουδάζει.

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

Πωπω βρε ΕΜΥ μου τι έχεις ακούσει κι εσύ.. άκου να πει έτσι στον άντρα σου...μα δεν ντράπηκε να σε ντροπιάσει έτσι?... Θύμωσα μαζί της τώρα...
Κι εγώ χωρίς γονείς είμαι στην ζωή μου..ο πατέρας σε άλλη χώρα με νέα οικογένεια χωρίς να έχει δώσει τίποτα ψυχή σώμα ..στήριξη στην ζωή μου...το τελευταίο 6 μηνός μιλάμε σαν φιλαράκι α στο μεσεντζερ επειδή ήθελα να γνωρίζει τα εγγόνια του έστω κ τωρα..
η μάνα μου τόσο αρνητική που όταν έμαθε πως περιμένω τρίτο παιδί με κορόιδεψε...
κ όταν ήθελα να πάρω διαζυγίο κ δεν έβρισκε λόγο( το ότι ήμουν δυστυχισμένη δεν της έφτανε) ,μου είχε ανακοινώσει πως αν χωρίσω να την ξεχασω.. καταλαβαίνεις...
..φαντάζομαι μπορείς να γράψεις βιβλίο με τέτοιες συμπεριφορές κ απουσίες κι εσύ γλυκιά μου.

Καλή μου Εμυ...είναι πολύ δύσκολο να έχεις τοξικούς γονεις..είσαι πολύ δυνατή κ πρέπει να είσαι πολύ περιφανή για τον εαυτό σου...είσαι αγωνίστρια κ τα έχεις καταφέρει υπέροχα,έχω την εντύπωση πως οι γονείς μας με τα χρόνια όσο γερνανε κάπου δεν σκέφτονται τι λένε κ τι αντίκτυπο έχει στα παιδιά τους ότι λένε κ κάνουν η Δεν κάνουν...

Σε βάζουν σε μια άβολη θέση να νιώθεις είτε ντροπή είτε θυμό αδικία είτε ορφανός συναισθηματικά..

Κ ξέρω πως βλέποντας την στήριξη που δίνουν οι πεθεροι σου στον γιο τους νιώθεις ακόμη πιο μόνη κ εγκαταλελειμμένη...λες δεν θα νιώσω ποτέ την άνευ όρων γονεϊκή αγάπη...την ανεμελιά του να μην χρειάζεται να φροντίζεις εσύ να να σε φροντίζουν.

Λεσ γιατί σε μένα...κ σκέφτεσαι...μα ήμουν τόσο καλό παιδί ..έτρεξα στήριξα δέχτηκα βοήθησα ..δεν απαιτούσα..δεχομουν δεν προκαλουσα προβλήματα.. λες δηλαδή αν ήμουν αλήτισσα η ναρκομανή ς ή οτιδήποτε άλλο πιο δύσκολο...τι θα κάνανε δηλαδή? Αντί να εκτιμούν το ποια είσαι..σε κάνουν να νιώθεις ασήμαντη για εκείνους..

Μακάρι να αλλάξουν..
Αλλά γλυκιά μου ..είναι κάπως πολύ δύσκολο αυτό...
Κάθε 2 η 6 η 10 μήνες μέχρι τα 30 μου εδινα όλο τόπο στην οργή κ έλεγα ..να τώρα θα φτιάξει η σχέση μας...αλλά αυτό κρατούσε όπως κ σε σένα μια δυο μέρες στην καλύτερη περίπτωση κ η απογοήτευση κ η πληγή της,ερχόταν ξανά κ ξανά κ ξανά...

Είμαστε παιδιά...έχεις κ εσύ μια μικρούλα ΕΜΥ μέσα σου που θέλει την μαμά κ τον μπαμπά της..
Με ψυχοθεραπεία κ ανθρώπους δικούς μου ..που επέλεξα να βάλω στην ζωή μου επειδή με εκτιμούσαν κ ένιωθα την αγάπη τους κ φυσικά πάνω απ' όλα με την ύπαρξη των παιδιών μου..
Κατάλαβα πως πρέπει να εστιάσω στο τι έχω κ όχι στο τι δεν έχω ..όσο άδικο κ αν ήταν ...είμαι 33 τώρα..κ αυτό το " εγώ γιατί να μην έχω έναν γονιό...έναν βρε παιδί μου...ένα άτομο εξ αίματος από το παρελθόν μου που να με αγαπάει" το κουβαλάω μεσα μου..
Ομως είσαι ενήλικη πια κ η ζωή σου είναι δική σου για να νιώθεις ευτυχισμένη ,επαρκής κ σημαντική.. κ έχοντας τους σε απόσταση α έχεις περισσότερο χώρο να εστιάσεις στην αγάπη που υπάρχει στην ζωή σου..

Βλέπε τους με τους δικούς σου κανόνες κ όρους...υπό τις συνθήκες που εσύ θέλεις ..ξεκαθάρισε κ εξήγησε πχ. Μητέρα αν πεις κάτι που με ενοχλεί η στεναχωρεί..θα σημαίνει πως ήρθε η ώρα να πάω σπίτι μου. ..για σήμερα...

Η να βρίσκεστε σε ουδέτερα περιβάλλοντα..παραλία..βόλτ ες κλπ..να μην νιώθουν εξουσία στον χώρο τους κ παρά νιώθουν άνετοι...κ λένε μπούρδες..

Όσο για τον μπαμπά.. μπορείς να του γράψεις ένα γράμμα με αυτά που σε κάνει να νιώθεις κ πως θα ήθελες να ήταν η σχέση σας...
Μα αν σε εξωργιζει υπερβολικά πολύ τότε ναι να προστατέψεις τον εαυτό σου κ να μείνεις μακριά του ..ανώδυνα κ επιφανειακά...

Είσαι ενήλικη κ μπορείς να τους πεις τα πάντα να το ξέρεις...στην δική μου περίπτωση στο ακούσαμε πέρασε κ δεν ακούμπησε..δεν άντεχανε η δεν τους ένοιαζε το πώς ένιωθα μετά από όλα αυτά ..κ απλώς ήταν κ είναι σαν να μην είπα ποτέ κάτι. Άσε που αρνούνται πλέον πως είπαν η έκαναν πραγματα,δεν βγάζεις άκρη..
Απλώς προχωράς.. κ με ψυχοθεραπεία μαθαίνεις να νιώθεις υπέροχα κ τυχερός με αυτά που έχεις...:)
Οι ψυχολόγοι λένε πως αν δεν έχει κανείς κύκλο στήριξης..έχει ψυχολόγο...κ αλήθεια είναι :)
Συγνώμη για το πελώριο ποστ..σου στέλνω μην.προσωπικο..φιλια πολλά καρδιά μου να χαίρεσαι το παιδάκι σου

Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App

[Adzik]

Σπούδασε τώρα.ποτε δεν είναι αργα έχεις βγάλει κάποια σχολή? Είσαι μικρούλα ακόμη προλαβαίνεις ουυυ δέκα φωρεσ..

Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App

[Adzik]

Όσο για τους γονείς σου αυτοί χάνουν :)

Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App

[Εμμυ26]

Καλημέρα.. Όχι σταμάτησα στη 2α λυκείου λόγο απουσιων και όταν προσπάθησα να την ξανά βγάλω σταμάτησα γιατί έπρεπε να δουλέψω [emoji853]

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

[Εμμυ26]

Το χειμώνα θα έχω φροντίσει να βρω μία πρωινή δουλειά να πάω απογευματινο να βγάλω και μία σχολή ιδιωτική που θέλω, αν πρώτα ο Θεός πάνε όλα καλά.. Πιάνει και τον άντρα μου κάποιες φορές το παράπονο του στυλ εγώ γιατί να μην έχω τα πεθερικα μου όπως πρέπει? Βλέπει τις σχέσεις των φίλων του με τα πεθερικα του και όσο να ναι τον επηρεάζει και αυτό..και πάντα του λέω εμένα ο Θεός μπορεί να μου στερησε πραγματικούς γονείς μου έστειλε όμως πεθερικα και επειδή δεν είχε εκτιμήσει και τόσο τους γονείς του μέσα από όλα αυτά του έδωσα και κατάλαβε την πραγματική τους αξία. Έβγαλα έστω και κάτι καλό από αυτή την ιστορία. Έκανα ψυχοθεραπεία όμως έπρεπε αναγκαστικά να τη σταματήσω.. Ήταν το διάστημα που είχα πρωτομπει σε δικό μου σπίτι και συνεχιζα να βοηθάω τη μητέρα μου και ήταν δύσκολο να διαθέτω 120€ το μήνα για τις ψυχοθεραπειες. Η αλήθεια είναι πως ήμουν πολύ καλύτερα τότε. Όπου να ναι θα ξεκινήσω πάλι.. Το λάθος μου ήταν όπως μου είχε πει και η ψυχολόγος μου πως έχω κλειδώσει πάρα πολλά πράγματα.. Πέρασα φάση που πραγματικά δεν με αγγιζε τίποτα. Δεν ένιωθα τίποτα. Ούτε θυμό ούτε στεναχωρια ούτε καν ευτυχία.. Δε θυμάμαι πόσο καιρό έχω να γελάσω μέσα απτην ψυχή μου. Απλά για να μπορώ να κοιμάμαι ήσυχη και να μη σκέφτομαι τα χίλια μύρια μόλις ξαπλωνα στο κρεβάτι άρχισα και κλειδωνα και έτσι νόμιζα πως ήμουν ήσυχη.. Σιγά σιγά όμως μου σκάνε ένα ένα και μου σκάνε άσχημα. Ναι νιώθω πολύ αδικημενη.

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

[Adzik]

Δωρεάν ψυχοθεραπεία μάτια μου..σε κέντρο ψυχικής υγείας..4 χρόνια συνολικά έκανα..

Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App