Παλιά πληγή,βαθιά πληγή μονάκριβη δική μου!!

[serios]

Θάνατοι

Είναι άνθρωποι που την κακήν ώρα
την έχουν μέσα τους.

Χεράκια που κρατώντας τα τριαντάφυλλα
κι απ’ τη χαρά ζεστά των φιλημάτων,
χεράκια που κρατώντας τα τριαντάφυλλα
χτυπήσατε τις πόρτες των θανάτων·

ματάκια μου που κάτι το εδιψάσατε
και διψασμένα εμείνατε ποτήρια,
ματάκια μου που κάτι το εδιψάσατε
κι εμείνατε κλεισμένα παραθύρια·

ω, που ’χατε πολλά να ειπείτε, στόματα,
κι ο λόγος σάς εδιάλεξε για τάφο,
ω, που ’χατε πολλά να ειπείτε, στόματα,
και τον καημό δεν είπατε που γράφω·

μάτια, χεράκια, στόματα, ιστορήστε μου
τον πόνο κάποιας ώρας, κάποιου τόπου
μάτια, χεράκια, στόματα, ιστορήστε μου
τον Πόνο των Πραμάτων και του Ανθρώπου.

Κώστας Καρυωτάκης

Κάνω μια εισαγωγή με αυτό το ποίημα του Καρυωτάκη που με τόσο απλή γλώσσα μιλάει για ότι μας πόνεσε κ το κρατήσαμε στα κατάβαθα τις ψυχής μας. Για τα τραύματα της ιστορίας μας.
Στενάχωρο θέμα αλλά αν γίνεται θα ήθελα να μιλήσουμε για τις τραυματικές μας εμπειρίες. Δεν ξέρω αν με το μοίρασμα θα μπορούσαν να ανακουφιστουν μέσα μας οι πληγές.

https://www.youtube.com/watch?v=gj1xYgbp9ms

[serios]

Δεν ξέρω αν έχω να πω πολλά από την ζωή μου κ τις τραυματικές μου εμπειρίες.
Μια από αυτές είναι ίσως η εμπειρία της ψύχωσης.
Δεν γνωρίζω να συνετέλεσαν κάποια τραύματα σε αυτό. Ισως ναι, ίσως να ήταν γραφτό.

Ένα περιστατικό που θυμάμαι πως με πλήγωσε και αντέδρασα με έναν τρόπο αυτομαστιγώματος και αυξημένου Υπερεγώ (τιμωριτικού συναισθήματος) ήταν 2 περιστατικά που από δική μου υπαιτιότητα πληγώθηκαν 2 άτομα συγκεκριμένα συμμαθητές.
Το ένα έγινε στο νηπιαγωγείο και το άλλο στο δημοτικό. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες αλλά τα παιδιά είχαν ατυχήματα με ευθύνη δική μου. Δεν ήθελα να τους προκαλέσω κακό αλλά νομίζω δεν είχα μάθει ότι κάποιες ενέργειες ίσως έχουν συνέπειες και η συμπεριφορά μου ήταν παρορμητική.
Το 2 γεγονός με είχε πληγώσει υπερβολικά πολύ και είχα αλλάξει την ψυχοσύνθεση μου σε ακραίο βαθμό. Νομίζω από τότε ξεκίνησα να μπαίνω σε πιο σκοτεινούς χώρους ψυχικά.

Ένα άλλο γεγονός ήταν ο θάνατος του παππού μου από την μεριά του πατέρα μου. Νομίζω είχα νιώσει για πρώτη φορά τα σημάδια της δυσθυμίας και μιας αίσθησης ''ερωτικής'' μελαγχολίας και κυκλοθυμίας.
Αυτά από μένα...

[elisabet]

Τι είπες βρε serios ; Πόσταρες ένα τέλειο ποίημα, μαζί με ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια και μου λες και για πληγές!

Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να βοηθήσει το μοίρασμα εδώ στην ανακούφιση, από προσωπική εμπειρία ξέρω πως βοηθά και ανακουφίζει το μοίρασμα γενικότερα. Τις δικές μου πληγές -μικρές μεγάλες δεν έχει σημασία- τις κρατούσα επτασφράγιστο μυστικό. Κι από μένα. Όταν τις άφησα να φανούν η ανακούφιση ήταν τέτοια που δεν περιγράφεται. Το σκέφτομαι καμιά φορά και με την κυριολεκτική σημασία... τι χρειάζεται μια πληγή για να φύγει; Στην αρχή ίσως χρειάζεται το σκέπασμα, ένα καλό καθάρισμα και σκέπασμα, μετά πρέπει να φανερωθεί όμως για να ψηθεί, δεν ψήνεται αλλιώς, θέλει αέρα και φως. Αν κρατήσεις την πληγή σφιχτά δεμένη και καλυμμένη δεν περνάει ποτέ.

Υγ. Δεν έγραψες το πιο ωραίο : "Να μπω σε κόσμο σκοτεινό ή πάλι να αγκαλιάσω;"

[serios]

Το αφήνω να το ακούσουν όσοι προθυμοποιηθούν να πατήσουν πάνω στον σύνδεσμο...
Νομίζω πως ήταν λίγο πιο κατατοπιστικός ο τίτλος έτσι χεχε
Χαίρομαι που σου άρεσε το θέμα!! :)

[elisabet]

Κι η δική μου πρώτη πληγή πάντως ήταν θάνατος.
Ήμουν γύρω στα 12, τον περίμενα να έρθει να με πάρει βόλτα με την μηχανή είχε αργήσει και μου είπαν πως τράκαρε. Με ζήτησε στο νοσοκομείο να πάω να με δει αλλά δεν με άφησαν να πάω, μάλλον σκέφτηκαν πως ήμουν πολύ μικρή. Μετά από μερικές μέρες πέθανε. Μου το ανακοίνωσαν κι αντέδρασα σα να μου είπαν : σήμερα θα φάμε αρακά. Μάλλον έκανα πως δεν το άκουσα. Αν εξαιρέσω ένα ξέσπασμα θυμού στην κηδεία, ήταν σα να μην το είχα μάθει ποτέ για τα επόμενα κάμποσα χρόνια. Έκανα πως δεν είχε γίνει τίποτα. Μόνο που δεν ξαναανέβηκα ποτέ μου σε μηχανή. Κι ούτε μου το ξαναπροτείνε κανείς περιέργως. Κι όταν αποφάσισα επιτέλους να ξετυλίξω την πληγή μπας και γιατρευτεί ποτέ...βρέθηκε ένας και στα γενέθλια μου μου είπε "σου χω μια έκπληξη!" κι η έκπληξη όλως τυχαίως ήταν μια βόλτα με μια δανεική μηχανή.

Οπότε άργησα λίγο, μου στέρησε καμιά εικοσαετία βόλτες, άλλα την πήγα την άτιμη την βόλτα και την απόλαυσα κιόλας! :)

[serios]

Λυπάμαι για τον χαμό του κοντινού σου προσώπου.

Χαίρομαι που κατάφερες και άνοιξες την ψυχή σου και είχες συνοδοιπόρους που σε βοήθησαν να ξανα αισθανθείς ελεύθερη!!!

[elisabet]

Σ ευχαριστω

Όντως αυτό ένιωσα, ελευθερία!!!

Και οι συνοδοιπόροι- συν ταξιδιώτες έρχονται μόλις είσαι έτοιμος με τον πιο κουφό τρόπο απο κει που δεν το περιμένεις.

[Yoco Choco]

Δεν έχω πληγές,αλλά έχω πληγεί.

Και οι συνοδοιπόροι-συνταξιδιώτες έρχονται μόλις είσαι έτοιμος με τον πιο κουφό τρόπο απο κει που δεν το περιμένεις.

Πολύ μου άρεσε αυτό λίλιμπετ,ίσως γιατί θέλω τόσο πολύ να ισχύει...και να μου συμβεί.

[elisabet]

Δεν έχω πληγές,αλλά έχω πληγεί.


Πολύ μου άρεσε αυτό λίλιμπετ,ίσως γιατί θέλω τόσο πολύ να ισχύει...και να μου συμβεί.

Δεν ξέρω να σου πω αν έρχονται πάντα, το ελπίζω αλλά φοβάμαι πως όχι.
Σου εύχομαι όμως να σου συμβεί :)