Βοήθειααααα

[Logic]

Οχι ειναι καθαρά ψυχολογικό το δημιουργώ εγω ο ίδιος και ενώ το ξέρω δεν μπορώ να το αποτρέψω

[Logic]

χθες το βράδι ήμουν πολύ άσχημα εκανα τις χειρότερες σκέψεις και δεν μπορούσα να κοιμηθώ εκανα και εμετό.εχω κουραστεί πολύ δεν αντέχω αλλο.πεφτω για ύπνο και λεω μακάρι να μην έχω τίποτα αύριο,κι αν ειμαι το ίδιο εύχομαι να μην ξυπνήσω καθόλου

[Sonia]

Όταν λες θα κάνω εμετό, αμέσως να λες ΔΕΝ θα κάνω εμετό. Κι αν νοιώθεις ότι ξεραίνεται το στόμα σου να λες δεν είναι τίποτα. Κι όταν αυτές οι σκέψεις γίνονται έντονες, μέτρα από μέσα σου ανάποδα από το 100, πάρε βαθιές ανάσες και απασχόλησε το μυαλό σου με κάτι άλλο.

[Logic]

Κουραστικά πολύ αλήθεια

[Anna137]

Μόνος σου είπες τη σωστή λέξη....φοβάμαι μήπως κανω εμετό μπροστά σε κόσμο....γιατί το φοβάσαι αυτό? Σε ολο τον κόσμο δε θα μπορούσε να τύχει να έχει τάσεις προς εμετό μπροστά σε κόσμο? Αυτό που έπαθες είναι μια διαταραχή της ιδέας. Το προκαλεί το μυαλό σου χωρίς τη θέληση σου γιατί εκείνη τη στιγμή που σου συνέβη ένιωσες πολύ άσχημα και φοβήθηκες. Δυστυχώς το ίδιο έπαθα και εγώ πριν 4 χρόνια (και δεν έχει να κάνει με την ηλικία γιατι εγώ ήμουν 40 τότε) αλλα με το πόσο φοβηθήκαμε ή αγχωθήκαμε εκείνη τη στιγμή. Εγώ επίσης δεν πήγα αμέσως σε ψυχολόγο, προσπάθησα να το λύσω με χάπια και δε λύθηκε. Οπότε σα μαμά σου σε συμβουλεύω να μιλήσεις αμέσως στους γονείς σου και να επισκεφτείς ένα ψυχολόγο εστω και μέσω του δημαρχείου σας, σίγουρα θα δεις κάποιον. Μή το αφήσεις γιατί δυστυχώς το μυαλό θα το δυναμώνει και θα βρίσκει και άλλα μερη να στο κάνει...εσύ ειπες οτι το παθαίνεις και στο σπίτι τώρα.
Τι είναι αυτό που φοβάσαι? Μήπως γίνεις ρεζίλι στον κόσμο? Εγώ αυτό φοβόμουν. και από τότε που άρχισα να το εξομολογούμαι στους φίλους μου πρώτα, εβλεπα οτι το νικούσα. Και γιατί να φοβάσαι τον κόσμο? Νομίζεις οτι θα ασχοληθούν μαζί σου και θα σε κακοχαρακτηρίσουν? Λάθος νομίζεις. Ολοι οι άνθρωποι έχουν προβλήματα...Πες το στη μητέρα σου πρώτα, μη το αφήνεις... θα δεις οτι τωρα το καλοκαίρι που θα τελειώσει το σχολείο και θα βγαίνεις έξω σιγά σιγά θα σου περάσει...

[Logic]

Μόνος σου είπες τη σωστή λέξη....φοβάμαι μήπως κανω εμετό μπροστά σε κόσμο....γιατί το φοβάσαι αυτό? Σε ολο τον κόσμο δε θα μπορούσε να τύχει να έχει τάσεις προς εμετό μπροστά σε κόσμο? Αυτό που έπαθες είναι μια διαταραχή της ιδέας. Το προκαλεί το μυαλό σου χωρίς τη θέληση σου γιατί εκείνη τη στιγμή που σου συνέβη ένιωσες πολύ άσχημα και φοβήθηκες. Δυστυχώς το ίδιο έπαθα και εγώ πριν 4 χρόνια (και δεν έχει να κάνει με την ηλικία γιατι εγώ ήμουν 40 τότε) αλλα με το πόσο φοβηθήκαμε ή αγχωθήκαμε εκείνη τη στιγμή. Εγώ επίσης δεν πήγα αμέσως σε ψυχολόγο, προσπάθησα να το λύσω με χάπια και δε λύθηκε. Οπότε σα μαμά σου σε συμβουλεύω να μιλήσεις αμέσως στους γονείς σου και να επισκεφτείς ένα ψυχολόγο εστω και μέσω του δημαρχείου σας, σίγουρα θα δεις κάποιον. Μή το αφήσεις γιατί δυστυχώς το μυαλό θα το δυναμώνει και θα βρίσκει και άλλα μερη να στο κάνει...εσύ ειπες οτι το παθαίνεις και στο σπίτι τώρα.
Τι είναι αυτό που φοβάσαι? Μήπως γίνεις ρεζίλι στον κόσμο? Εγώ αυτό φοβόμουν. και από τότε που άρχισα να το εξομολογούμαι στους φίλους μου πρώτα, εβλεπα οτι το νικούσα. Και γιατί να φοβάσαι τον κόσμο? Νομίζεις οτι θα ασχοληθούν μαζί σου και θα σε κακοχαρακτηρίσουν? Λάθος νομίζεις. Ολοι οι άνθρωποι έχουν προβλήματα...Πες το στη μητέρα σου πρώτα, μη το αφήνεις... θα δεις οτι τωρα το καλοκαίρι που θα τελειώσει το σχολείο και θα βγαίνεις έξω σιγά σιγά θα σου περάσει...

Σε ευχαριστώ πολύ ������.δεν νομίζω να φοβάμαι το τι θα πουν οι άλλοι απλά εχει κολλήσει εκεί το μυαλό μου απο εκείνη την στιγμή και μετα έρχονται και άλλες σκέψεις πάνω σε αυτο όπως ότι θα κάνω συνέχεια εμετούς και θα χάσω πολλά κιλά,η ότι θα με ακολουθεί αυτο μια ζωή ,και ότι δεν θα μπορέσω να θεραπευτώ.τωρα το πρωί που βγήκα μια βόλτα με τους φίλους μου στην αρχή ήμουν πολύ αγχωμένος και σκεφτόμουν να φύγω σπίτι έκατσα με το ζόρι και μετα απο λίγο ξεχάστηκα και ήμουν μια χαρά.

[elis]

Προβληματακι ειναι αλλα μπορεισ να το κανεισ προβλημα η να το λυσεισ εισαι μικροσ ακομα για προβληματα λυστο να περασεισ καλα μεχρι τα τριαντα κ μετα θα πασ σε γιατρο

[Logic]

μπορει να φαίνεται προβληματάκι αλλα για μενα δεν ειναι.δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω

[Anna137]

Σε ευχαριστώ πολύ ������.δεν νομίζω να φοβάμαι το τι θα πουν οι άλλοι απλά εχει κολλήσει εκεί το μυαλό μου απο εκείνη την στιγμή και μετα έρχονται και άλλες σκέψεις πάνω σε αυτο όπως ότι θα κάνω συνέχεια εμετούς και θα χάσω πολλά κιλά,η ότι θα με ακολουθεί αυτο μια ζωή ,και ότι δεν θα μπορέσω να θεραπευτώ.τωρα το πρωί που βγήκα μια βόλτα με τους φίλους μου στην αρχή ήμουν πολύ αγχωμένος και σκεφτόμουν να φύγω σπίτι έκατσα με το ζόρι και μετα απο λίγο ξεχάστηκα και ήμουν μια χαρά.

Ωραία!! Ειδες που όταν ξεχνιέσαι σου περνάει μετά? Γι αυτό σου λέω, πες το στους γονείς σου, να επισκεφτείς ένα ψυχολόγο. Οι γονείς σου θα έχουν ταμείο, να πας δωρεάν, δεν είναι καθόλου ντροπή. Μη βασανίζεσαι μόνος σου. Οπως κλείδωσε το μυαλό σου, ο ψυχολόγος θα σου το ξεκλειδώσει. Ασε που θα σου μάθει ένα σωρό τρόπους να βγάλεις μεγαλύτερη δύναμη απ αυτή που νομίζεις οτι έχεις και θα σε κάνει πιο δυνατό γενικά. Επίσης να βγαίνεις έξω με τους φίλους σου συχνά. Τώρα θα μου πεις έχετε εξετάσεις σε λιγο... δε πειράζει. Προσπάθησε να συνδιάσεις το βγαίνω έξω...με το ξεχνιέμαι κ είμαι μια χαρά... για αρχή και θα σου περάσει... πες το στους γονείς σου σήμερα κιολας.

[Logic]

Ωραία!! Ειδες που όταν ξεχνιέσαι σου περνάει μετά? Γι αυτό σου λέω, πες το στους γονείς σου, να επισκεφτείς ένα ψυχολόγο. Οι γονείς σου θα έχουν ταμείο, να πας δωρεάν, δεν είναι καθόλου ντροπή. Μη βασανίζεσαι μόνος σου. Οπως κλείδωσε το μυαλό σου, ο ψυχολόγος θα σου το ξεκλειδώσει. Ασε που θα σου μάθει ένα σωρό τρόπους να βγάλεις μεγαλύτερη δύναμη απ αυτή που νομίζεις οτι έχεις και θα σε κάνει πιο δυνατό γενικά. Επίσης να βγαίνεις έξω με τους φίλους σου συχνά. Τώρα θα μου πεις έχετε εξετάσεις σε λιγο... δε πειράζει. Προσπάθησε να συνδιάσεις το βγαίνω έξω...με το ξεχνιέμαι κ είμαι μια χαρά... για αρχή και θα σου περάσει... πες το στους γονείς σου σήμερα κιολας.

Με βοηθάς πολύ σε ευχαριστώ.εσυ το ξεπέρασες και αν ναι πως;επίσης αυτο το πράγμα δεν με αφήνει κ να διαβάσω

[Anna137]

Με βοηθάς πολύ σε ευχαριστώ.εσυ το ξεπέρασες και αν ναι πως;επίσης αυτο το πράγμα δεν με αφήνει κ να διαβάσω

θέλω πολύ να σε βοηθήσω και επειδή είσαι μικρότερος απ την κόρη μου που είναι 18 σε νιώθω σαν παιδί μου. Οχι δεν το έχω ξεπεράσει τελείως. Αλλά εγώ έκανα τη βλακεία και δεν προσπάθησα οταν μ έπιασε να βρω ενα καλό ψυχολόγο και να πάω να με βοηθήσει. Βλεπεις ήταν και καλοκαίρι τότε πήγα διακοπές και το ξέχασα. Το χειμώνα μου ξαναήρθε...και πάει έτσι τα τελευταία 3 χρόνια. Βέβαια το δικό μου, είναι επίσης περίεργο...πχ οταν βγαίνω για καφέ ή κάθομαι χαλαρά και μιλάω με φίλους ή γνωστούς μετά απο λίγο αυθυποβάλομαι να τσιτωθώ...με πιάνει κάτι σαν υπερένταση. Οταν δουλεύω και το μυαλό ειναι απασχολημένο να πουλήσει σε πελάτες δε με πιάνει. Και βέβαια και εγώ είμαι κοινωνικό άτομο και αυτό ειναι το περίεργο. Αλλά την πρώτη φορά που μου συνέβη πριν 4 χρόνια στην πάρέα μου στο νησί ήταν τόσο έντονο το άγχος που το μυαλό μου το τσίμπησε και το κλείδωσε οπως λες και εσύ. Και απο τότε οχι συνέχεια αλλά συχνά με πιάνει αυτό το πράγμα. Μετά απο καιρό λοιπόν παρατήρησα ότι όταν το εξομολογούμαι στους φίλους μου μετά μου περνάει. Είπα και εγώ λοιπόν να το λέω και δε με ενδιαφέρει αν θα με περάσουν για τρελή ή όχι...βέβαια δε γίνεται να το λες σε όλους, αλλά οι φίλοι σου που σε ξέρουν μπορούν να το ξέρουν και ο καθένας αφου σε αγαπάει θα σε βοηθήσει με τον τρόπο του. Οπότε ναι μπορώ να πω οτι τώρα δε το φοβάμαι και ούτε με αγχώνει τόσο όσο παλιά. Βέβαια σου ξαναλέω, εγώ έκανα τη βλακεία και δεν βρήκα αμέσως ένα καλό ψυχολόγο. Αν τον έβρισκα στον πρώτο μήνα και του το έλεγα δε θα γινόταν καθόλου πρόβλημα ουτε επίμονη ιδεοληψία οπως έγινε θα με είχε βοηθήσει να το λύσω. Πρίν ένα μήνα νομίζω βρήκα ένα ψυχολόγο που πιστεύω θα με βοηθήσει. Πάντως με τον καιρό που πέρασε, και χωρίς ψυχολόγο σιγά σιγά χαλάρωσε αυτή η σκέψη μέσα μου, δηλαδή ολο και λιγότερο εχω πονοκέφαλο πια, οταν μου συμβαίνει αυτό το γεγονός που μ αναγκάζει να αγχωθώ χωρίς λόγο. Εσύ όμως επειδή είσαι μικρό παιδί και στα καλύτερα σου χρόνια, τα πιο ανέμελα και νεανικά, βρες τρόπο να μιλήσεις σε κάποιον ΤΩΡΑ...μη το αφήσεις. Πριν σου συμβεί αυτή η ιδέα, τι χαρακτήρας ήσουν? Γενικά αισιόδοξος ή αγχώδης? Μήπως είναι και κάτι άλλο που σε απασχολεί παράλληλα? Γιατί να ξέρεις , το μυαλό καμιά φορά μας τα κάνει αυτά για να μην πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα πραγματικά μας προβλήματα...για σκέψου το!

[αλεξανδρος_77]

εχω περασει τετοια φαση με στομαχι κλπ και εγω λεω οτι εφταιγε το οτι μουσουσα οτι ετρωγα γιατι απλα δεν ειχα ανακαλυψει τι ηθελα να φαω και η υγηινη διατροφη το μονο αποτελεσμα που εφερνε ειναι να μου κοβει την ορεξη γιατι τη θεωρουσα ΑΝΟΣΤΗ. τοσο απλα.

[Logic]

θέλω πολύ να σε βοηθήσω και επειδή είσαι μικρότερος απ την κόρη μου που είναι 18 σε νιώθω σαν παιδί μου. Οχι δεν το έχω ξεπεράσει τελείως. Αλλά εγώ έκανα τη βλακεία και δεν προσπάθησα οταν μ έπιασε να βρω ενα καλό ψυχολόγο και να πάω να με βοηθήσει. Βλεπεις ήταν και καλοκαίρι τότε πήγα διακοπές και το ξέχασα. Το χειμώνα μου ξαναήρθε...και πάει έτσι τα τελευταία 3 χρόνια. Βέβαια το δικό μου, είναι επίσης περίεργο...πχ οταν βγαίνω για καφέ ή κάθομαι χαλαρά και μιλάω με φίλους ή γνωστούς μετά απο λίγο αυθυποβάλομαι να τσιτωθώ...με πιάνει κάτι σαν υπερένταση. Οταν δουλεύω και το μυαλό ειναι απασχολημένο να πουλήσει σε πελάτες δε με πιάνει. Και βέβαια και εγώ είμαι κοινωνικό άτομο και αυτό ειναι το περίεργο. Αλλά την πρώτη φορά που μου συνέβη πριν 4 χρόνια στην πάρέα μου στο νησί ήταν τόσο έντονο το άγχος που το μυαλό μου το τσίμπησε και το κλείδωσε οπως λες και εσύ. Και απο τότε οχι συνέχεια αλλά συχνά με πιάνει αυτό το πράγμα. Μετά απο καιρό λοιπόν παρατήρησα ότι όταν το εξομολογούμαι στους φίλους μου μετά μου περνάει. Είπα και εγώ λοιπόν να το λέω και δε με ενδιαφέρει αν θα με περάσουν για τρελή ή όχι...βέβαια δε γίνεται να το λες σε όλους, αλλά οι φίλοι σου που σε ξέρουν μπορούν να το ξέρουν και ο καθένας αφου σε αγαπάει θα σε βοηθήσει με τον τρόπο του. Οπότε ναι μπορώ να πω οτι τώρα δε το φοβάμαι και ούτε με αγχώνει τόσο όσο παλιά. Βέβαια σου ξαναλέω, εγώ έκανα τη βλακεία και δεν βρήκα αμέσως ένα καλό ψυχολόγο. Αν τον έβρισκα στον πρώτο μήνα και του το έλεγα δε θα γινόταν καθόλου πρόβλημα ουτε επίμονη ιδεοληψία οπως έγινε θα με είχε βοηθήσει να το λύσω. Πρίν ένα μήνα νομίζω βρήκα ένα ψυχολόγο που πιστεύω θα με βοηθήσει. Πάντως με τον καιρό που πέρασε, και χωρίς ψυχολόγο σιγά σιγά χαλάρωσε αυτή η σκέψη μέσα μου, δηλαδή ολο και λιγότερο εχω πονοκέφαλο πια, οταν μου συμβαίνει αυτό το γεγονός που μ αναγκάζει να αγχωθώ χωρίς λόγο. Εσύ όμως επειδή είσαι μικρό παιδί και στα καλύτερα σου χρόνια, τα πιο ανέμελα και νεανικά, βρες τρόπο να μιλήσεις σε κάποιον ΤΩΡΑ...μη το αφήσεις. Πριν σου συμβεί αυτή η ιδέα, τι χαρακτήρας ήσουν? Γενικά αισιόδοξος ή αγχώδης? Μήπως είναι και κάτι άλλο που σε απασχολεί παράλληλα? Γιατί να ξέρεις , το μυαλό καμιά φορά μας τα κάνει αυτά για να μην πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα πραγματικά μας προβλήματα...για σκέψου το!

δεν με λες και αγχώδη πιο πολύ αισιόδοξο θα με χαράκτη χαρακτήριζα.επισης οχι δεν με απασχολεί κατι αλλο όταν ξεχνιέμαι απο αυτο ειμαι εντελώς καλα όπως ήμουν .παντως ειναι πολύ απρόβλεπτο όλο αυτο στην αρχή το πάθαινα έξω όποτε με ανάγκαζε να κάθομαι σπίτι τωρα άλλαξε αυτο έξω το ξεχνάω εντελώς και με πιάνει σπίτι και ενώ ξέρω πως εγω το προκαλώ και λεω μέσα μου σύνελθε ρε προκαλείς κατι στον εαυτό σου που στην ουσία δεν εχεις δεν μπορώ να το κάνω ευτυχώς τελείωσε και το σχολείο εκεί ηταν ότι χειρότερο με πιανε μέσα στην τάξη μου κοβοντουσαν τα πόδια ίδρωνα και παράλληλα προσπαθούσα να μην καταλάβουν οι άλλοι τίποτα και ζητούσα να παω τουαλέτα που εκεί εκανα εμετό (2-3 φορές συνολικά στο σχολείο)προς το παρόν μονο σε έναν φίλο μου το έχω πει που με βοηθάει αρκετά

[Johnnys]

Logic, η όρεξή σου για φαγητό πως είναι; Μήπως έχεις και αϋπνίες;

[Logic]

Έχω όρεξη για φαγητό δεν έχω τέτοιο θέμα.αυπνιες οχι δεν έχω εκτός απο την πρώτη μέρα που το έπαθα απλά μου ειναι λίγο πιο δύσκολο να κοιμηθώ γιατί το σκέφτομαι αλλα δεν δημιουργείται πρόβλημα με τον ύπνο