Ανεξήγητος Φόβος

[Noa]

Καλησπέρα σας..

Θα ήθελα να μιλήσω για το πως αισθάνομαι εδώ και 1μιση μήνα.Γενικά ως άτομο είμαι αρκετά αγχώδης αλλά πάντα βρίσκω κάτι θετικό και οι φάσεις που είμαι down είναι συνήθως κάποια χρονικά διαστήματα όπου τα ξεπερνάω και προχωράω. Πριν 1μιση μήνα όμως, στις διακοπές του Πάσχα μου συνέβη κάτι εξαιρετικά τρομακτικό και πρωτόγνωρο.Σπουδάζω φυσική και αφιέρωσα κάποιες μέρες να κατανοήσω τη θεωρία της Σχετικότητας και άλλα παρεμφερή,νιώθοντας ένα άγχος λόγω υπερπληροφόρησης, ένα αίσθημα ότι υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα να μάθω και να κατανοήσω και δεν μου φτάνει ο χρόνος. Ένιωσα ένα περίεργο συναίσθημα αποστασιοποίησης από οτιδήποτε γύρω μου. Έβλεπα την μαμά μου, την αδερφή μου, το αγόρι μου..άτομα που υπεραγαπάω και δεν ένιωθα κάτι.Πίστευα ότι τίποτα δεν είναι αληθινό.Ότι δεν υπάρχει πραγματικότητα. Εμμονές. Πήγα εκδρομές στο βουνό, που συνήθως τρελαίνομαι,ενθουσιάζομαι και νιώθω γεμάτη, και δεν ένιωθα καθόλου ενθουσιασμό. Ένιωθα ολες αυτές τις μέρες..ότι τίποτα δεν είναι αληθινό,κάτι σαν αποπραγματοποίηση...και το μόνο που ένιωθα έντονα ήταν άγχος και φόβος. Αυτά τα συναισθήματα είχαν ups και downs. Πάντα κυριαρχούσε ο φόβος όμως μήπως έχω κάποιο ψυχιατρικό πρόβλημα και συμβαίνουν όλα αυτά,ένα βράδυ είχα πειστεί ότι έχω σχιζοφρένεια (!!!), και πώς θα το αντιμετωπίσω και από πού ήρθε έτσι ξαφνικά; και και και...1 μήνα μετά δεν έχω κανένα συναίσθημα αποπραγματοποίησης ή εμμονής ότι τίποτα δεν είναι αληθινό..αλλά μια θολούρα λες και με διαχωρίζει κάτι από τον υπόλοιπο κόσμο.Καμία διαύγεια. Ενώ ήμουν άτομο που ενθουσιάζεται εύκολα τώρα φαίνονται όλα θολά και το στομάχι μου είναι συνεχώς σφιχτό από το άγχος. Και ενώ έχω μια ελπίδα μέσα μου ότι όλο αυτό θα περάσει, κυριαρχεί ένας μόνιμος φόβος μήπως έχει χαλάσει κάτι στη βιοχημεία του εγκεφάλου μου και χρειαστώ ιατρική βοήθεια. Φοβάμαι να αντικειμενοποιήσω ότι έχω πρόβλημα. Φοβάμαι μήπως δεν φύγει..Θέλω να νιώθω ενθουσιασμό και διαύγεια όπως πριν...Εγώ δεν ήμουν ποτέ έτσι...

[αλεξανδρος_77]

δεν εχεις και αδικο αυτο το ειχε πει και ο Αινσταιν η πραγματικοτητα ειναι μια ψευδαισθηση.

[beautifullife]

μπορώ να σε καταλάβω. ήμουν ένα ενθουσιώδες άτομο, ένα παιδί χαρά γεμάτο και ξαφνικά μια μέρα άρχισαν οι σκέψεις, το άγχος, ο φόβος κλπ και ένιωθα ότι τα χάνω. μην ανησυχείς δεν τρελαίνεσαι. είναι μια φάση που λόγω πίεσης ή οποιασδήποτε άλλης στρεσσογονου κατάστασης μας προβληματίζει, το μυαλό αρχίζει το παιχνίδι. σκέψου γιατί να φοβάσαι όλη αυτή την κατάσταση, υπάρχει λόγος να φοβάσαι; λύσε αυτά που σε προβληματίζουν και όλα θα πάνε καλά

[Noa]

Προσπαθώ..υπάρχουν στιγμές αισιοδοξίες..αλλά το μυαλό μου μένει τσιτωμένο και ο φόβος καραδοκεί...
Με πιάνουν σκέψεις και μου μπαίνουν έμμονες ιδέες και δεν μπορώ να ξεφύγω.. Ευχαριστώ για τις απαντήσεις!

[Sidis119]

Αν νιωθεις οτι δεν μπορεις να το αντιμετοπισεις την κατάσταση που βιωνεις καλό θα ήταν να επισκεφθείς κάποιον ψυχολόγο .Μονο καλο θα σου κάνει..

[Noa]

Αν νιωθεις οτι δεν μπορεις να το αντιμετοπισεις την κατάσταση που βιωνεις καλό θα ήταν να επισκεφθείς κάποιον ψυχολόγο .Μονο καλο θα σου κάνει..

Θέλω...αλλά ακόμα και γι'αυτό υπάρχει ένας φόβος. Όταν η ψυχοθεραπεία για μένα είναι η έσχατη λύση, φοβάμαι μήπως πάω και το πρόβλημα παραμείνει..

[Vaper]

Καλησπέρα σας..

Θα ήθελα να μιλήσω για το πως αισθάνομαι εδώ και 1μιση μήνα.Γενικά ως άτομο είμαι αρκετά αγχώδης αλλά πάντα βρίσκω κάτι θετικό και οι φάσεις που είμαι down είναι συνήθως κάποια χρονικά διαστήματα όπου τα ξεπερνάω και προχωράω. Πριν 1μιση μήνα όμως, στις διακοπές του Πάσχα μου συνέβη κάτι εξαιρετικά τρομακτικό και πρωτόγνωρο.Σπουδάζω φυσική και αφιέρωσα κάποιες μέρες να κατανοήσω τη θεωρία της Σχετικότητας και άλλα παρεμφερή,νιώθοντας ένα άγχος λόγω υπερπληροφόρησης, ένα αίσθημα ότι υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα να μάθω και να κατανοήσω και δεν μου φτάνει ο χρόνος. Ένιωσα ένα περίεργο συναίσθημα αποστασιοποίησης από οτιδήποτε γύρω μου. Έβλεπα την μαμά μου, την αδερφή μου, το αγόρι μου..άτομα που υπεραγαπάω και δεν ένιωθα κάτι.Πίστευα ότι τίποτα δεν είναι αληθινό.Ότι δεν υπάρχει πραγματικότητα. Εμμονές. Πήγα εκδρομές στο βουνό, που συνήθως τρελαίνομαι,ενθουσιάζομαι και νιώθω γεμάτη, και δεν ένιωθα καθόλου ενθουσιασμό. Ένιωθα ολες αυτές τις μέρες..ότι τίποτα δεν είναι αληθινό,κάτι σαν αποπραγματοποίηση...και το μόνο που ένιωθα έντονα ήταν άγχος και φόβος. Αυτά τα συναισθήματα είχαν ups και downs. Πάντα κυριαρχούσε ο φόβος όμως μήπως έχω κάποιο ψυχιατρικό πρόβλημα και συμβαίνουν όλα αυτά,ένα βράδυ είχα πειστεί ότι έχω σχιζοφρένεια (!!!), και πώς θα το αντιμετωπίσω και από πού ήρθε έτσι ξαφνικά; και και και...1 μήνα μετά δεν έχω κανένα συναίσθημα αποπραγματοποίησης ή εμμονής ότι τίποτα δεν είναι αληθινό..αλλά μια θολούρα λες και με διαχωρίζει κάτι από τον υπόλοιπο κόσμο.Καμία διαύγεια. Ενώ ήμουν άτομο που ενθουσιάζεται εύκολα τώρα φαίνονται όλα θολά και το στομάχι μου είναι συνεχώς σφιχτό από το άγχος. Και ενώ έχω μια ελπίδα μέσα μου ότι όλο αυτό θα περάσει, κυριαρχεί ένας μόνιμος φόβος μήπως έχει χαλάσει κάτι στη βιοχημεία του εγκεφάλου μου και χρειαστώ ιατρική βοήθεια. Φοβάμαι να αντικειμενοποιήσω ότι έχω πρόβλημα. Φοβάμαι μήπως δεν φύγει..Θέλω να νιώθω ενθουσιασμό και διαύγεια όπως πριν...Εγώ δεν ήμουν ποτέ έτσι...

kserw akrivos pos niothis exi 1 misi mina pou exo to idio pragma entono anxos kai katholou enthousiazmos gia tipota kai fovos oti exo kapio psixologiko provlima

[αλεξανδρος_77]

ξερεις τι θα χρειαστω φανταζομαι δε χρειαζεται να το αναφερω ραδιο αρβυλα εντελως

[Anna137]

[QUOTE=Noa;999763]Καλησπέρα σας..al

Θα ήθελα να μιλήσω για το πως αισθάνομαι εδώ και 1μιση μήνα.Γενικά ως άτομο είμαι αρκετά αγχώδης αλλά πάντα βρίσκω κάτι θετικό και οι φάσεις που είμαι down είναι συνήθως κάποια χρονικά διαστήματα όπου τα ξεπερνάω και προχωράω. Πριν 1μιση μήνα όμως, στις διακοπές του Πάσχα μου συνέβη κάτι εξαιρετικά τρομακτικό και πρωτόγνωρο.Σπουδάζω φυσική και αφιέρωσα κάποιες μέρες να κατανοήσω τη θεωρία της Σχετικότητας και άλλα παρεμφερή,νιώθοντας ένα άγχος λόγω υπερπληροφόρησης, ένα αίσθημα ότι υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα να μάθω και να κατανοήσω και δεν μου φτάνει ο χρόνος. Ένιωσα ένα περίεργο συναίσθημα αποστασιοποίησης από οτιδήποτε γύρω μου. Έβλεπα την μαμά μου, την αδερφή μου, το αγόρι μου..άτομα που υπεραγαπάω και δεν ένιωθα κάτι.Πίστευα ότι τίποτα δεν είναι αληθινό.Ότι δεν υπάρχει πραγματικότητα. Εμμονές. Πήγα εκδρομές στο βουνό, που συνήθως τρελαίνομαι,ενθουσιάζομαι και νιώθω γεμάτη, και δεν ένιωθα καθόλου ενθουσιασμό. Ένιωθα ολες αυτές τις μέρες..ότι τίποτα δεν είναι αληθινό,κάτι σαν αποπραγματοποίηση...και το μόνο που ένιωθα έντονα ήταν άγχος και φόβος. Αυτά τα συναισθήματα είχαν ups και downs. Πάντα κυριαρχούσε ο φόβος όμως μήπως έχω κάποιο ψυχιατρικό πρόβλημα και συμβαίνουν όλα αυτά, Καλή επιτυχία!

[Anna137]

[QUOTE=Anna137;999904]

Καλησπέρα σας..al

Θα ήθελα να μιλήσω για το πως αισθάνομαι εδώ και 1μιση μήνα.Γενικά ως άτομο είμαι αρκετά αγχώδης αλλά πάντα βρίσκω κάτι θετικό και οι φάσεις που είμαι down είναι συνήθως κάποια χρονικά διαστήματα όπου τα ξεπερνάω και προχωράω. Πριν 1μιση μήνα όμως, στις διακοπές του Πάσχα μου συνέβη κάτι εξαιρετικά τρομακτικό και πρωτόγνωρο.Σπουδάζω φυσική και αφιέρωσα κάποιες μέρες να κατανοήσω τη θεωρία της Σχετικότητας και άλλα παρεμφερή,νιώθοντας ένα άγχος λόγω υπερπληροφόρησης, ένα αίσθημα ότι υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα να μάθω και να κατανοήσω και δεν μου φτάνει ο χρόνος. Ένιωσα ένα περίεργο συναίσθημα αποστασιοποίησης από οτιδήποτε γύρω μου. Έβλεπα την μαμά μου, την αδερφή μου, το αγόρι μου..άτομα που υπεραγαπάω και δεν ένιωθα κάτι.Πίστευα ότι τίποτα δεν είναι αληθινό.Ότι δεν υπάρχει πραγματικότητα. Εμμονές. Πήγα εκδρομές στο βουνό, που συνήθως τρελαίνομαι,ενθουσιάζομαι και νιώθω γεμάτη, και δεν ένιωθα καθόλου ενθουσιασμό. Ένιωθα ολες αυτές τις μέρες..ότι τίποτα δεν είναι αληθινό,κάτι σαν αποπραγματοποίηση...και το μόνο που ένιωθα έντονα ήταν άγχος και φόβος. Αυτά τα συναισθήματα είχαν ups και downs. Πάντα κυριαρχούσε ο φόβος όμως μήπως έχω κάποιο ψυχιατρικό πρόβλημα και συμβαίνουν όλα αυτά, Καλή επιτυχία!

Εγινε κάποιο λάθος σόρρυ...θα ξαναγράψω σε λίγο!

[elis]

Συγχαρητηρια εγινεσ επιστημονασ επιτελουσ

[Anna137]

Καλησπέρα σας..

Θα ήθελα να μιλήσω για το πως αισθάνομαι εδώ και 1μιση μήνα.Γενικά ως άτομο είμαι αρκετά αγχώδης αλλά πάντα βρίσκω κάτι θετικό και οι φάσεις που είμαι down είναι συνήθως κάποια χρονικά διαστήματα όπου τα ξεπερνάω και προχωράω. Πριν 1μιση μήνα όμως, στις διακοπές του Πάσχα μου συνέβη κάτι εξαιρετικά τρομακτικό και πρωτόγνωρο.Σπουδάζω φυσική και αφιέρωσα κάποιες μέρες να κατανοήσω τη θεωρία της Σχετικότητας και άλλα παρεμφερή,νιώθοντας ένα άγχος λόγω υπερπληροφόρησης, ένα αίσθημα ότι υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα να μάθω και να κατανοήσω και δεν μου φτάνει ο χρόνος. Ένιωσα ένα περίεργο συναίσθημα αποστασιοποίησης από οτιδήποτε γύρω μου. Έβλεπα την μαμά μου, την αδερφή μου, το αγόρι μου..άτομα που υπεραγαπάω και δεν ένιωθα κάτι.Πίστευα ότι τίποτα δεν είναι αληθινό.Ότι δεν υπάρχει πραγματικότητα. Εμμονές. Πήγα εκδρομές στο βουνό, που συνήθως τρελαίνομαι,ενθουσιάζομαι και νιώθω γεμάτη, και δεν ένιωθα καθόλου ενθουσιασμό. Ένιωθα ολες αυτές τις μέρες..ότι τίποτα δεν είναι αληθινό,κάτι σαν αποπραγματοποίηση...και το μόνο που ένιωθα έντονα ήταν άγχος και φόβος. Αυτά τα συναισθήματα είχαν ups και downs. Πάντα κυριαρχούσε ο φόβος όμως μήπως έχω κάποιο ψυχιατρικό πρόβλημα και συμβαίνουν όλα αυτά,ένα βράδυ είχα πειστεί ότι έχω σχιζοφρένεια (!!!), και πώς θα το αντιμετωπίσω και από πού ήρθε έτσι ξαφνικά; και και και...1 μήνα μετά δεν έχω κανένα συναίσθημα αποπραγματοποίησης ή εμμονής ότι τίποτα δεν είναι αληθινό..αλλά μια θολούρα λες και με διαχωρίζει κάτι από τον υπόλοιπο κόσμο.Καμία διαύγεια. Ενώ ήμουν άτομο που ενθουσιάζεται εύκολα τώρα φαίνονται όλα θολά και το στομάχι μου είναι συνεχώς σφιχτό από το άγχος. Και ενώ έχω μια ελπίδα μέσα μου ότι όλο αυτό θα περάσει, κυριαρχεί ένας μόνιμος φόβος μήπως έχει χαλάσει κάτι στη βιοχημεία του εγκεφάλου μου και χρειαστώ ιατρική βοήθεια. Φοβάμαι να αντικειμενοποιήσω ότι έχω πρόβλημα. Φοβάμαι μήπως δεν φύγει..Θέλω να νιώθμω ενθουσιασμό και διαύγεια όπως πριν...Εγώ δεν ήμουν ποτέ έτσι...

Νόα το δυνατό και πολυήμερο αγχος και βέβαια επιφέρει αλλάγή στη βιοχημεία του εγκεφάλου. Εκρίνεται πολλή κορτιζόλη και οχι σεροτονίνη ή ντοπαμίνη. Αλλά αυτό δεν είναι ανησυχτικό. Μπορείς εστιασμένα απο σήμερα να γράψεις σ ένα χαρτί όλες τις ευλογίες που έχεις στη ζωή σου, Θα ξυπνάς κάθε πρωί και σαν προσευχή θα λες ευχαριστώ για όλα οσα έχεις κατακτήσει και θα τα επαναφέρεις στη μνήμη σου. Μέσα στη μερα θα εξασκηθείς στη διαφραγματική αναπνοή και θα κάνεις για να φέρνεις ηρεμία στο νου σου. Το περπάτημα καθε μέρα εστω για ένα τεταρτάκι βοηθάει πολύ. Επίσης να εξωτερικεύεσαι στους φίλους σου. Κάτι που μοιράζεται μετριάζεται. Και μερα με τη μέρα θα ξαναγεμίσεις τις θετικές ορμόνες και θα γυρίσεις στις αισιοδοξες μέρες. Είναι όλα θέμα αυθυποβολής. Δυστυχώς ένας απ τους τρες εγκεφάλους μας, ο ερπετοειδής τείνει να επιμένει στις αρνητικές σκέψεις, γιατί νομίζει οτι μ αυτόν τον τρόπο μας προστατεύει....αλλα προσπάθησε εσύ συνειδητα να προβάλεις τον ανώτερο εγκέφαλο σου! Καλή επιτυχία!

[Noa]

Νόα το δυνατό και πολυήμερο αγχος και βέβαια επιφέρει αλλάγή στη βιοχημεία του εγκεφάλου. Εκρίνεται πολλή κορτιζόλη και οχι σεροτονίνη ή ντοπαμίνη. Αλλά αυτό δεν είναι ανησυχτικό. Μπορείς εστιασμένα απο σήμερα να γράψεις σ ένα χαρτί όλες τις ευλογίες που έχεις στη ζωή σου, Θα ξυπνάς κάθε πρωί και σαν προσευχή θα λες ευχαριστώ για όλα οσα έχεις κατακτήσει και θα τα επαναφέρεις στη μνήμη σου. Μέσα στη μερα θα εξασκηθείς στη διαφραγματική αναπνοή και θα κάνεις για να φέρνεις ηρεμία στο νου σου. Το περπάτημα καθε μέρα εστω για ένα τεταρτάκι βοηθάει πολύ. Επίσης να εξωτερικεύεσαι στους φίλους σου. Κάτι που μοιράζεται μετριάζεται. Και μερα με τη μέρα θα ξαναγεμίσεις τις θετικές ορμόνες και θα γυρίσεις στις αισιοδοξες μέρες. Είναι όλα θέμα αυθυποβολής. Δυστυχώς ένας απ τους τρες εγκεφάλους μας, ο ερπετοειδής τείνει να επιμένει στις αρνητικές σκέψεις, γιατί νομίζει οτι μ αυτόν τον τρόπο μας προστατεύει....αλλα προσπάθησε εσύ συνειδητα να προβάλεις τον ανώτερο εγκέφαλο σου! Καλή επιτυχία!

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση και το ενδιαφέρον! Θα προσπαθήσω, δεν θέλω να τα παρατήσω!!