Η αγαπη μεσα απο τη σκοπια της επιστημης, η γιατι δεν υπαρχει

[Natalia_sups]

Αυτό θα προέκυπτε εκ των πραγμάτων... Αφού στο δικό μου μυαλό θα ήταν κάτι αρκετά σημαντικό ώστε να το περιορίσω σαν πράξη μόνο με εκείνη; Τί άλλο θα μπορούσε να σημαίνει; Οτι δεν θα του έδινε την ίδια σημασία και δεν θα το έβλεπε όπως εγώ... Όπως εγώ θα το θεωρούσα λογικό... Γιατί το να ολοκληρώσεις με έναν άλλον άνθρωπο πέραν της σχέσης σου, θα περιέχει σίγουρα και νοητικές διεργασίες εις βάρος του συντρόφου σου.
Και σαφώς και πρέπει γιατί δεν μιλάμε για παγωτό για να δοκιμάζεις όλες τις γεύσεις, όπως όταν είσαι ελεύθερος... Η σαρκική επαφή στα πλαίσια ενός δεσμού είναι ένας από τους πολύ σημαντικούς παράγοντες της εξέλιξής του και το πώς το αντιμετωπίζεις το θέμα, φανερώνει πάντα και στοιχεία του ίδιου σου του χαρακτήρα...

Σίγουρα... το πρώτο κομμάτι ισχύει για πολλούς... και είναι μία από τις προυποθέσεις του να μπεις σε μια ισότιμη σχέση. Αλλά το bold δεν ξέρω πώς το κολλάς. Ειλικρίνεια και ρεαλισμός δεν είναι να πεις οτι θα δώσω ένα κιλό ευρώ και ίσως να λάβω κι εγώ ένα κιλό ευρώ, αντί να περιμένεις να λάβεις ένα κιλό χρυσάφι; Δεν κοροιδεύεις ούτε τον εαυτό σου ούτε τον άλλον. Ναι συχνά ίσως ερωτευτείς και θα δώσεις χωρίς να περιμένεις, αλλά είπαμε οτι δεν είμαστε και τελείως ανήμποροι απέναντι στην όποια "ωκυτοκίνη" όπως τα voles.

Πολύ ωραία η ερώτησή σου... Δεν μπορώ να στην απαντήσω με σιγουριά προσωπικά, αφενός γιατί δεν έχω "εικόνα" της κοπέλας του παραδείγματος και πόσο once in a lifetime περίπτωση θα ήταν, αφετέρου γιατί πού να ξέρω αν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω όταν ενδεχομένως θα ένιωθα μία τέτοια ηθική "υποχρέωση" απέναντί της (δηλαδή πόσο θα με επηρέαζε το συναίσθημα)...
Υπό κανονικές συνθήκες σαν λογικός άνθρωπος, σύμφωνα με την ηλικία, τις προηγούμενες εμπειρίες και το αν ξέρεις τί ζητάς, θα το έψαχνες το θέμα, με την έννοια ότι ίσως θα ήταν "πολύ καλό" για να είναι αληθινό. Που με το πολύ καλό δεν εννοώ οτι θα είχες και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο (οκ, ένα ποσοστό σίγουρα θα το έκανε) αλλά οτι κάποια μαλακία ίσως έπαιζε. Συγκεκριμένα όμως για την αποκλειστικότητα... εγώ έχω δει οτι αν κάποιος τα έχει καλά με τον εαυτό του και δεν συνηθίζει ήδη από μικρότερη ηλικία τα σκηνικά απατάω-κοροιδεύω... δεν θα ήταν εκμεταλλεύσιμο για εκείνον οτι θα του έδινε ο άλλος το ελεύθερο να "απιστήσει". Δεν έχει να κάνει τόσο με τον εγωισμό (αυταξία θα το έλεγα καλύτερα), όσο το αίσθημα τιμητικής/αρμόζουσας/δίκαιης συμπεριφοράς από μέρους σου απέναντι σε αυτόν τον άνθρωπο. Που αυτό συνήθως είναι βαθιά χαραγμένο μέσα στον χαρακτήρα σου από εμπειρίες ακόμα και νηπιακής ηλικίας.

Εννοείς να καταλαβαίνεις περισσότερα για τον δικό μου κύκλο απ'ότι εγώ ή απλά οτι εγώ μπορεί να έχω ασχοληθεί μόνο επιφανειακά λόγω "κλειστής πόρτας"; Στην πρώτη περίπτωση είναι κάπως περιττό να το σχολιάσω γιατί καταλαβαίνεις οτι μπορεί μεν να καυχιούνται κάποιοι άνθρωποι για το ένστικτό τους και τις κεραίες τους, αλλά η έπαρση του να θεωρήσεις οτι ο διπλανός σου δεν καταλαβαίνει τα ίδια πράγματα με εσένα... οκ για να το θέσω κομψά... θα ακουστείς για φαντασμένος και τσάμπα-μάγκας... Αν μιλούσαμε για συγκεκριμένα άτομα, είχαμε κοινούς γνωστούς πχ... τότε θα μπορούσαμε να το αναλύσουμε καλύτερα.


Δεν ξέρω πάντως ρε Νatalia αλλά για τις γυναίκες το θεωρώ κάπως αναγκαίο προσόν να μαθαίνουν να ξεσκαρτάρουν το "εμπόρευμα"... και πάλι εδώ έρχεται η εμπειρία... με την οποία κανείς δεν γεννιέται... αλλά την αποκτάς όσο σε βοηθάει το μυαλό και δεν κλείνεσαι στον εαυτό σου... Γιατί οι άντρες με το ένστικτο και τον ρόλο του κυνηγού που καλούνται συχνά να εκπληρώσουν, ναι, όταν φάνε τα μούτρα τους θα πονέσουν, αλλά είθισται να μπουχτίζουν κάποια στιγμή και να λένε αει στο διάλο για να δούμε τί ωραία χρώματα έχει το μενού σήμερα...





Λες κάτι άψογα ώρες ώρες ρε συ elis...

Γενικα με ψιλοκαλυψες οκ...αν και ακομα δεν μπορεσες να απαντησεις με επιτυχια στον εαυτο σου εστω τι θα εκανες στην υποθετικη περιπτωση που μια κοπελα σου προσεφερε την ελευθερια να κανεις οτι θες αν υποθεσουμε και πως δεν εχει καποιο λακο η φαβα....αρχιζεις και μου λες για την αισθηση του δικαιου "καποιου" απεναντι στον αλλον και το τροπο που εχει μεγαλωσει "καποιος" κλπ κλπ...εν ολιγοις μου φαινεται λιγο υπεκφυγη γιατι ξερεις οτι θα σε βολευε οχι επειδη θα ηθελες να το εκμευαλλευτεις, αλλα σε περιπτωση που επεφτες σε καμια ενδιαφερουσα ευκαιρια τυχαια και σου την εδινε, δεν θα ειχες λογο να αντισταθεις οπως θα εκανες διαφορετικα. Αυτο απλα. Τωρα το οτι μου λες για την αγωγη καποιου και το πως εμαθε απο μικρος και την αισθηση δικαιου κλπ το λες ισως για να μη τα ισοπεδωσεις ολα και καλα κανεις...αλλα αν το καλοσκεφτεις δεν θα ειχε λογο κανεις να πει οχι στο παραπανω σεναριο. Τι θελω να πω με αυτο; Οτι επιλεγουμε να "προσφερουμε" την υποσχεση αποκλειστικοτητας σε μια σχεση μαλλον οχι επειδη ετσι θελουμε ενστικτωδως και πηγαια (αυτο εννοω με την ειλικρινια ως προς τον εαυτο μας) αλλα επειδη περιμενουμε το αντιστοιχο. Τωρα το οτι ειναι λογικη η ανταλλαγη και η ισορροπια οκ, δεν λεω οτι δεν ειναι. Αλλα ειναι μια μορφη μικρης καταπιεσης που ασκουμε στην φυση μας επειδη δεν θελουμε να μοιραζομαστε το ταιρι μας με αλλους οχι επειδη δεν θελουμε εμεις την ανεση να πηγαινουμε και με αλλους. Αυτο λεω. Και αλιμονο δεν λεω πως τα σκεφτομαστε αυτα συνειδητα καθε φορα που επισυναπτουμε μια σχεση, ειναι απλα μια συμπεριφορα που εχουμε υιοθετησει ισως και εξελικτικα, παραλληλα με τη δημιουργια κοινωνικων δομων και συμβασεων για να τις διατηρουμε καλυτερα, για να διατηρειται η σταθεροτητα, και πλεον με τους αιωνες μας φαινεται αναμενομενη και δεν αναρωτιομαστε καν γιατι.

Εκει που μιλαω παντως για το τι βλεπουμε στα ζευγαρια στο κυκλο μας ηρεμησε δεν μπορω να κρινω το δικο σου κυκλο ελεος, για ποσο φαντασμενη με περασες και μου λες για τζαμπα μαγκιες και χαζα λολ νομιζα ειχαμε καταλαβει πως μιλανε δυο λογικοι ανθρωποι εδω. Αυτο που εννοω ειναι πως ισως εγω παρατηρω τον ΔΙΚΟ μου κυκλο καλυτερα απο οτι εσυ παρατηρεις τον ΔΙΚΟ σου ειτε επειδη δεν μπηκες στη διαδικασια οσο εγω επειδη δεν σε ενδιεφερε τοσο ειτε επειδη δεν ετυχε να βρεθεις μαρτυρας ειτε λογω κλειστης πορτας κλπ κλπ...

Οσο για το ξεσκαρταρισμα τι να πω δεν ξερω...μου λες εμμεσως πλην σαφως οτι μαλλον εγω ειμαι στοκος σε αυτο χαχαχαχα
Μπορει δεν ξερω, αν και δεν πιστευω πως αυτο ειναι το προβλημα. Οσο για το μενου...το μενου λες ε; Μαλιστα...αυτη η τυχαια κατ'εσε μαλλον επιλογη εκφρασης λεει πολλα περισσοτερα απο οσα επελεξες να μου πεις συνειδητα.
Με κουραζει απιστευτα να το δω ετσι. Τεσπα.

Ελις οντως εισαι μορφη, αυτο με τον Βαγγελη δεν το ειχα δει, εκλαψα χαχαχα
<3

[aeolus74]

Δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω με όσα γράφεις. Κάποτε σε μία εκπομπή ο Μ. Γιωσαφατ στην ερώτηση "αν οι άνθρωπο είμαστε τελικά πολυγαμικοί ή μονογαμικοι;" απάντησε: "οι άνθρωποι είμαστε πανγαμικοί". Θέτεις σημαντικά ερωτήματα με πολλές προεκτάσεις και δημιουργείς προβληματισμούς. Θεωρώ ότι πράγματι στο θέμα της αγάπης-έρωτα-συντροφικότητας υπάρχει μία πολύ μεγάλη σύγχυση και παρερμηνία των εννοιών. Το νόημα που αποδίδουμε στις έννοιες αυτές, συχνά δεν απορρέει από προσωπική τριβή και προβληματισμό, αλλά είναι το νόημα που αποτύπωσε μέσα μας η πολυετής έκθεσή μας σε περιβάλλοντα με ισχυρές κοινωνικές, ηθικές και ψυχικές δυνάμεις. Ανίδεοι λοιπόν για το σημαίνει να είμαστε άνθρωποι, γεμάτοι μύθους και εξιδανίκευση γι΄αυτά που δεν γνωρίζουμε, σπαταλούμε μεγάλα ποσά ενέργειας αναζητώντας κάτι που δεν υπάρχει, ή εξαπατώντας τους εαυτούς μας ότι τάχα το βρήκαμε. Συμφωνώ ότι το συμπεριφορικό ρεπερτόριο των ανθρώπων είναι τεράστιο και γι'αυτό δεν μπορούμε να γενικεύουμε. Όμως όλο αυτό το οικοδόμημα πατάει επάνω σε μία κοινή για όλους βιολογική βάση την οποία νομίζω ότι είναι απαραίτητο να δούμε αν δεν θέλουμε να ζούμε μέσα σε παραμύθια. Και ίσως τότε η έννοια της αγάπης να βρει ένα πιο οικείο και ανθρώπινο νόημα.

[Loading...]

Χμ... Natalia αισθάνομαι να τραβάς λίγο τα νοήματα σαν να είναι λαστιχάκια... Δε νομίζω οτι είσαι αναγκασμένη να κάνεις τέτοιου είδους ανάλυση στα γραφόμενά μου, μιας και τα γράφω ήδη αναλυτικά...

Στον εαυτό μου απαντάω με σιγουριά... γιατί τα όσα έχω πράξει μέχρι τώρα με μπούσουλα τον χαρακτήρα μου (τον οποίο και παράλληλα διαμόρφωνα), σημαίνει οτι αφενός τα ήθελα, αφετέρου, προκύπτουν και δείγματα των όσων θα έκανα σε μελλοντικές καταστάσεις... Η διαφορά όμως τώρα με τις εσωτερικές μου σκέψεις, είναι οτι με ρωτάς να απαντήσω στο στυλ "μεγάλα λόγια και υπογραφές", οπότε επειδή δεν συνηθίζω να είμαι φαφλατάς, σου λέω ξεκάθαρα οτι αν είχα κάποια παραπάνω στοιχεία για να ξέρω πώς θα αισθανόμουν σε μία τόσο στοχευμένα ιδανική κατάσταση, θα σου απαντούσα τότε με σιγουριά... και η απάντηση θα ήταν αναφορικά με το αν θα δεχόμουν ή θα αρνιόμουν... όχι με το αν θα την απατούσα την κοπελιά... Από πού κι ως πού δηλαδή; Θα ήταν η περίπτωση της κοπέλας ονειρική και εγώ θα πήγαινα και με άλλες; Αφού εκείνη θα ονειρευόμουν υποτίθεται! Ακούγεται τελείως οξύμωρο. Και βέβαια θα είχα αμέτρητους λόγους να αντισταθώ, όπως το έχω κάνει ήδη, εκτός σφαίρας φαντασίας... Το "τυχαία και μου την έδινε" απλά δεν λειτουργεί σε κάποιους ανθρώπους στα σοβαρά θέματα... δεν μιλάμε για κάτι αμελητέο αλλά για απιστία, την οποία θα την κουβαλάς μέσα στο κεφάλι σου και θα παίζει σε repeat όταν θα συναναστρέφεσαι τον/την σύντροφό... Εδώ κάνεις κάτι μικρό όπως το να ρίξεις ένα ποτήρι με ποτό πάνω σε χαλί φίλου σου και λες πωωωωωω ρε γαμώτο... θα κάνω χαρακίρι άμα δε βγαίνει! Και ως λογικός άνθρωπος θα κάνεις την απιστία σου χαλαρά και αβίαστα; ... Όμως το αλλά στο δικό μου σκεπτικό, πάνω σε αυτά που με ρωτάς, είναι πως απλά δεν θα μου έκανε κλικ μου να μου προσέφερε έτσι απλά η "ονειροφερμένη" την απεριόριστη εμπιστοσύνη της και το ελεύθερο για κουτσουκέλες... δεν θα το έβρισκα φυσιολογικό... γιατί θα περίμενα να είναι και κομμάτι της ο ρεαλιστικός τρόπος σκέψης πχ... γιατί έτσι θα προφυλασσόταν κι εκείνη.

Διαφωνώ με την καταπίεση που αναφέρεις... Γιατί διακρίνω ένα λογικό λάθος... Πως γίνεται να πεις οτι ένα εξ ορισμού κοινωνικό όν... θα καταπιεστεί όταν επιλέξει μία κοινωνικά ορθότερη συμπεριφορά...;; Γιατί πρέπει δηλαδή να θεωρείς δεδομένο οτι η φύση σου είναι να είσαι με πολλούς ταυτόχρονους συντρόφους (ατομικό κέρδος) και οχι με έναν (κοινωνικό-ομαδικό-συντροφικό κέρδος)...; Δεν το καταλαβαίνω... Τόσο πεπεισμένη είσαι οτι θα φας κέρατα στη ζωή σου που υποσυνείδητα ίσως θεωρείς οτι όλοι αυτό θα θέλουν;;; Αφού ακόμα και εσύ η ίδια υποστηρίζεις πως στην πράξη προτιμάς την αποκλειστικότητα! Γιατί λοιπόν της δίνεις αυτή την εγωιστική πινελιά;;; Μέχρι να κάνεις την σχέση σου, γνωρίζεις όσους θες... μόλις όμως κάτι το βλέπεις πιο σοβαρά.... ΕΣΥ... (άσε τους υπόλοιπους...!!!) και υπάρχει αμοιβαιότητα... γιατί να το θεωρήσεις εγωιστικό...; Αδυνατώ να το καταλάβω. Για πλύση εγκεφάλου μου φαίνεται... όχι απλά περί διαβολικής συνηγορίας.


Και για να κλείσω με το μενού... αν και φαντάζομαι οτι μάλλον δεν θα πειστείς και οκ... επιλογή σου σίγουρα, την όντως τυχαία αυτή λέξη την χρησιμοποίησα γιατί τα πολύχρωμα μακριά αέρινα φουστάνια που φοράτε συνήθως εσείς οι γυναίκες και ειδικά με καλοκαιρινό καιρό, με παραπέμπουν συνειρμικά σε εικόνες αμερικάνικου restaurant στυλ 60s-70s-80s με τα πολύχρωμα δερμάτινα σαλονάκια του, τα πολύχρωμα μενού του, τις δεκαπέντε διαφορετικές γεύσεις παγωτού (sundae!), τις έξι διαφορετικές πολύχρωμες γρανίτες και τις φουσκωμένες περμανατ των γυναικών της εποχής... Μήπως έχω δει ταινίες με πολλά τέτοια σκηνικά... ποιος ξέρει...

Θα μπορούσες όμως να το δεις και πιο light, γιατί είχα ήδη αποκαλέσει εμάς... εμπόρευμα!!

Αυτά νομίζω από εμένα...

Αισιοδοξία και... "ξεσκαρτάρισμα"!

[Natalia_sups]

Δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω με όσα γράφεις. Κάποτε σε μία εκπομπή ο Μ. Γιωσαφατ στην ερώτηση "αν οι άνθρωπο είμαστε τελικά πολυγαμικοί ή μονογαμικοι;" απάντησε: "οι άνθρωποι είμαστε πανγαμικοί". Θέτεις σημαντικά ερωτήματα με πολλές προεκτάσεις και δημιουργείς προβληματισμούς. Θεωρώ ότι πράγματι στο θέμα της αγάπης-έρωτα-συντροφικότητας υπάρχει μία πολύ μεγάλη σύγχυση και παρερμηνία των εννοιών. Το νόημα που αποδίδουμε στις έννοιες αυτές, συχνά δεν απορρέει από προσωπική τριβή και προβληματισμό, αλλά είναι το νόημα που αποτύπωσε μέσα μας η πολυετής έκθεσή μας σε περιβάλλοντα με ισχυρές κοινωνικές, ηθικές και ψυχικές δυνάμεις. Ανίδεοι λοιπόν για το σημαίνει να είμαστε άνθρωποι, γεμάτοι μύθους και εξιδανίκευση γι΄αυτά που δεν γνωρίζουμε, σπαταλούμε μεγάλα ποσά ενέργειας αναζητώντας κάτι που δεν υπάρχει, ή εξαπατώντας τους εαυτούς μας ότι τάχα το βρήκαμε. Συμφωνώ ότι το συμπεριφορικό ρεπερτόριο των ανθρώπων είναι τεράστιο και γι'αυτό δεν μπορούμε να γενικεύουμε. Όμως όλο αυτό το οικοδόμημα πατάει επάνω σε μία κοινή για όλους βιολογική βάση την οποία νομίζω ότι είναι απαραίτητο να δούμε αν δεν θέλουμε να ζούμε μέσα σε παραμύθια. Και ίσως τότε η έννοια της αγάπης να βρει ένα πιο οικείο και ανθρώπινο νόημα.

Aeolous παρα πολυ σωστος. Δεν θα μπορουσα να συμφωνω περισσοτερο. Οποιος παρακολουθει καθολου το θεμα κι ας μην γραφει τον παροτρυνω να εστιασει σε αυτες τις σκεψεις που εκφραζονται εδω.

Με εκανε να εντοπισω και η ιδια καλυτερα τα δικα μου κινητρα για το ποστ που δεν ειχα συνειδητοποιησει. Με ολη αυτη η αναλυση και αποδομηση των μυθων που επιχειρω δεν αποσκοπω να καταληξουμε στο συμπερασμα "ας κατσουμε να πεθανουμε τωρα" οπως ισως καταλαβαν καποια μελη, αλλα μαλλον σε σε μια πιο εποικοδομητικη αναθεωρηση του πως θα επρεπε να βιωνουμε τις σχεσεις μας. Στη τελικη ακομα και αν δεχτουμε πως η αγαπη οπως την εννοουμε μιλωντας για σχεσεις δεν υπαρχει, αυτο δε σημαινει πως η επισυναψη σχεσεων δεν συνεχιζει να ειναι μια ανθρωπινη αναγκη. Δε θα κατσει κανεις μπακουρης (μαλλον) αν δεν υπαρχει αγαπη με τη κλασικη εννοια. Τωρα αν ειναι χημεια, αν ειναι βιολογια, αν ειναι παιδικα ψυχολογικα αποτυπωματα, συμπεριφορες που επιλεγουμε συνειδητα η κοινωνικες συμβασεις και αν τελικα και πως θα επιλεξει να το εξερευνησει ο καθενας (μονογαμικα πολυγαμικα η οτιδηποτε) ισως τελικα δεν εχει σημασια. Το θεμα ειναι να αντιλαμβανομαστε ολους αυτους τους παραγοντες και την αλληλεπιδραση τους ρεαλιστικα, να τα βιωνουμε, οχι να τα φανταζομαστε, να παιρνουμε στις αποφασεις μας λαμβανοντας υποψη ολα τα παραπανω κομματια, να εξελισσομαστε και να μαθαινουμε για τον ευατο μας και τους αλλους πιο ωμα και γνησια. Εχει την ομορφια του για εμενα και το ωμο, καλυτερη απο του οποιουδηποτε παραμυθιου. Οτιδηποτε αλλο ειναι σαν να απαρνεισαι τον ανθρωπο και να θες να τον πλασεις σαν κατι αλλο στο μυαλο σου και να σκορπιζεις παντου γυρω σου ενα τετοιο σκεπτικο. Καπου διαβασα πως αυτο που μας στερει την ευτυχια στη ζωη ειναι το πως την εχουμε πλασμενη στο μυαλο μας. Για αυτο λυσσαω και εχω γραψει ολοκληρο βιβλιο στα ποστ λολ...ειμαι ετοιμη να δεκτω οποιαδηποτε αληθεια. Αρκει να ειναι αληθεια. Και μου αρεσε πολυ η τελευταια φραση σου, "ισως τοτε η εννοια της αγαπης να βρει ενα πιο οικειο ανθρωπινο νοημα."...τωρα πως καταφερα να τα ρομαντικοποιησω και αυτα τοσο μη με ρωτατε αναθεμα αν ηξερα :P Τωρα το παρατηρησα. Ετσι ειμαι σαν ανθρωπος μαλλον.
Τεσπα...

[Natalia_sups]

Χμ... Natalia αισθάνομαι να τραβάς λίγο τα νοήματα σαν να είναι λαστιχάκια... Δε νομίζω οτι είσαι αναγκασμένη να κάνεις τέτοιου είδους ανάλυση στα γραφόμενά μου, μιας και τα γράφω ήδη αναλυτικά...

Στον εαυτό μου απαντάω με σιγουριά... γιατί τα όσα έχω πράξει μέχρι τώρα με μπούσουλα τον χαρακτήρα μου (τον οποίο και παράλληλα διαμόρφωνα), σημαίνει οτι αφενός τα ήθελα, αφετέρου, προκύπτουν και δείγματα των όσων θα έκανα σε μελλοντικές καταστάσεις... Η διαφορά όμως τώρα με τις εσωτερικές μου σκέψεις, είναι οτι με ρωτάς να απαντήσω στο στυλ "μεγάλα λόγια και υπογραφές", οπότε επειδή δεν συνηθίζω να είμαι φαφλατάς, σου λέω ξεκάθαρα οτι αν είχα κάποια παραπάνω στοιχεία για να ξέρω πώς θα αισθανόμουν σε μία τόσο στοχευμένα ιδανική κατάσταση, θα σου απαντούσα τότε με σιγουριά... και η απάντηση θα ήταν αναφορικά με το αν θα δεχόμουν ή θα αρνιόμουν... όχι με το αν θα την απατούσα την κοπελιά... Από πού κι ως πού δηλαδή; Θα ήταν η περίπτωση της κοπέλας ονειρική και εγώ θα πήγαινα και με άλλες; Αφού εκείνη θα ονειρευόμουν υποτίθεται! Ακούγεται τελείως οξύμωρο. Και βέβαια θα είχα αμέτρητους λόγους να αντισταθώ, όπως το έχω κάνει ήδη, εκτός σφαίρας φαντασίας... Το "τυχαία και μου την έδινε" απλά δεν λειτουργεί σε κάποιους ανθρώπους στα σοβαρά θέματα... δεν μιλάμε για κάτι αμελητέο αλλά για απιστία, την οποία θα την κουβαλάς μέσα στο κεφάλι σου και θα παίζει σε repeat όταν θα συναναστρέφεσαι τον/την σύντροφό... Εδώ κάνεις κάτι μικρό όπως το να ρίξεις ένα ποτήρι με ποτό πάνω σε χαλί φίλου σου και λες πωωωωωω ρε γαμώτο... θα κάνω χαρακίρι άμα δε βγαίνει! Και ως λογικός άνθρωπος θα κάνεις την απιστία σου χαλαρά και αβίαστα; ... Όμως το αλλά στο δικό μου σκεπτικό, πάνω σε αυτά που με ρωτάς, είναι πως απλά δεν θα μου έκανε κλικ μου να μου προσέφερε έτσι απλά η "ονειροφερμένη" την απεριόριστη εμπιστοσύνη της και το ελεύθερο για κουτσουκέλες... δεν θα το έβρισκα φυσιολογικό... γιατί θα περίμενα να είναι και κομμάτι της ο ρεαλιστικός τρόπος σκέψης πχ... γιατί έτσι θα προφυλασσόταν κι εκείνη.

Διαφωνώ με την καταπίεση που αναφέρεις... Γιατί διακρίνω ένα λογικό λάθος... Πως γίνεται να πεις οτι ένα εξ ορισμού κοινωνικό όν... θα καταπιεστεί όταν επιλέξει μία κοινωνικά ορθότερη συμπεριφορά...;; Γιατί πρέπει δηλαδή να θεωρείς δεδομένο οτι η φύση σου είναι να είσαι με πολλούς ταυτόχρονους συντρόφους (ατομικό κέρδος) και οχι με έναν (κοινωνικό-ομαδικό-συντροφικό κέρδος)...; Δεν το καταλαβαίνω... Τόσο πεπεισμένη είσαι οτι θα φας κέρατα στη ζωή σου που υποσυνείδητα ίσως θεωρείς οτι όλοι αυτό θα θέλουν;;; Αφού ακόμα και εσύ η ίδια υποστηρίζεις πως στην πράξη προτιμάς την αποκλειστικότητα! Γιατί λοιπόν της δίνεις αυτή την εγωιστική πινελιά;;; Μέχρι να κάνεις την σχέση σου, γνωρίζεις όσους θες... μόλις όμως κάτι το βλέπεις πιο σοβαρά.... ΕΣΥ... (άσε τους υπόλοιπους...!!!) και υπάρχει αμοιβαιότητα... γιατί να το θεωρήσεις εγωιστικό...; Αδυνατώ να το καταλάβω. Για πλύση εγκεφάλου μου φαίνεται... όχι απλά περί διαβολικής συνηγορίας.


Και για να κλείσω με το μενού... αν και φαντάζομαι οτι μάλλον δεν θα πειστείς και οκ... επιλογή σου σίγουρα, την όντως τυχαία αυτή λέξη την χρησιμοποίησα γιατί τα πολύχρωμα μακριά αέρινα φουστάνια που φοράτε συνήθως εσείς οι γυναίκες και ειδικά με καλοκαιρινό καιρό, με παραπέμπουν συνειρμικά σε εικόνες αμερικάνικου restaurant στυλ 60s-70s-80s με τα πολύχρωμα δερμάτινα σαλονάκια του, τα πολύχρωμα μενού του, τις δεκαπέντε διαφορετικές γεύσεις παγωτού (sundae!), τις έξι διαφορετικές πολύχρωμες γρανίτες και τις φουσκωμένες περμανατ των γυναικών της εποχής... Μήπως έχω δει ταινίες με πολλά τέτοια σκηνικά... ποιος ξέρει...

Θα μπορούσες όμως να το δεις και πιο light, γιατί είχα ήδη αποκαλέσει εμάς... εμπόρευμα!!

Αυτά νομίζω από εμένα...

Αισιοδοξία και... "ξεσκαρτάρισμα"!

Οκ πες μου μερικους λογους αν θελεις για τους οποιους θα αντιστεκοσουν λοιπον ακομα και αν για καποιο λογο ειχες δεχτει τη "προσφορα" της συγκεκριμενης κοπελας του υποθετικου σεναριου μας. Καλα δεν χρειαζεται να το εξαντλουμε ισως δε θελω να σε κουραζω αλλα το βρισκω ενδιαφερουσα συζητηση και ενδιαφερον ερωτημα (οπως τα τοσα ερωτηματα που πρεπει να απανταμε στον εαυτο μας για να ξερουμε οτι βιωνουμε αυθεντικα τη καθε σχεση η και στιγμη αν θες της ζωης μας).
Τωρα για το ποσο βαρύ η αμελητεο ειναι η απιστια
το κρινεις υποκειμενικα. Δεν νιωθουν ολοι τυψεις και αν νιωσουν ειναι κυριως επειδη αισθανονται πως δεν ειναι τα καλα παιδια που θα θελαν να προβαλλουν ακομα και στον εαυτο τους οτι ειναι (οτι τα κανουν σκατα με το "υπερεγω" τους δηλαδη). Απο εκει και περα δεν ειναι για πολλους κατι το τοσο τρελο οσο το περιγραφεις. Ξερω για αντρες πχ που το θεωρουν μια χαρα νορμαλ και οτι η γυναικα σου (η σταθερη σου σχεση) ειναι γυναικα σου και η γκομενες γκομενες και μεσα στο προγραμμα. Η πρωτη σχετιζεται στο μυαλο του με αρχετυπα μητροτητας αγνοτητας η δεν ξερω κι εγω τι αλλης ξενερωτης οτητας και οι αλλες με ποθο. Ειναι το γνωστο madonna-whore syndrome. Επισης ξερω καποιους που εκαναν μαλακιες και το συγκαλυπτουν χροοοονια και το ξεχνανε και δεν τους νοιαζει. Επισης ξερω πως υπαρχουν παντρεμενοι αντρες που δεν το εχουν σε τιποτα να πηγαινουν με πορνες. Μεσα στο προγραμμα και αυτο. Μην κρινεις λοιπον εκ των σων, κρινεις τελειως υποκειμενικα τη βαρυτητα της απιστιας. Οσο για το παραδειγμα με το ποτο παλι δεν θα αισθανοντουσαν ολοι τοοοσο χαλια οσο εσυ. Και οταν λεω να "σου την εδινε τυχαια" εννοω να σου "την εδινε" αλλη γυναικα που ετυχε να γνωρισεις και να νιωθεις μεγαλη ελξη για εκεινη, οχι οτι θα σου την εδινε ενα πρωι "παω να απιστησω". Επισης στο υποθετικο μας σεναριο εχεις την αδεια της κοπελας να κανεις οτι θες ΑΝ τυχει να βρεθει ευκαιρια που αισθανεσαι ελξη. Γιατι να πεις οχι λοιπον αν παρουμε ως δεδομενο πως σε ελκυει η αλλη και δεν ειναι απιστια εφοσον εχεις το ελευθερο; Ανελυσε μου αν θες τους λογους.

Απο εκει και περα οταν μιλαω για "καταπιεση" δεν εννοω πως καταπιεζομαστε συνειδητα. Εγω πχ δεν ενιωσα ποτε καταπιεσμενη απο αυτη την αποψη. Ελξη για τριτους ναι καταπιεση οχι, μου ηταν πολυ ευκολο να την αγνοησω (μεχρι τωρα γιατι μονο για τοσο μπορω να μιλησω με σιγουρια αντικειμενικα). Απλα οι κοινωνικα επιθυμητες συμπεριφορες ειναι κατι που οι ανθρωποι αφομοιωνουν με ευκολια ως κοινωνικα οντα οπως σωστα λες, και με τις κοινωνικες συνθηκες να αλλαζουν με τους αιωνες οι ανθρωποι διαφορων εποχων αφομοιωναν αβιαστα διαφορετικες κοινωνικες προσδοκιες. Αρα θα μπορουσε καποιος να πει αφου το κοινωνικα αποδεκτο και οι κοινωνικες προσδοκιες ειναι μεταβλητα μαλλον δεν υπαρχει καποια ουσιαστικη σταθερα στο τι ειναι φυσικο για τον ανθρωπο και τι οχι περα απο τα ζωωδη του ενστικτα. Τωρα το οτι οι κοινωνιες μετεξελισσονται απο την αλλη δεν ξερω αν σημαινει πως ειναι αυθαιρετη η "τεχνητη" η όποια κοινωνικη "επιταγη" της καθε περιοδου... Οι κοινωνικες αλλαγες γινονται μαλλον οργανικα...bottom up οχι top down αρα δεν ειναι αυθαιρετες...αρα ισως εχεις δικιο σε αυτο που λες. Ισως ειναι φυσικη σε γενικες γραμμες η οποια κοινωνικη προσδοκια αν την εχουμε αφομοιωμενη μεσα μας (γιατι υπαρχουν και οι μειοψηφιες που δεν τις συμμεριζονται φυσικα). Επιτελει καποιο σκοπο βασιζομενη στις αναγκες των ανθρωπων ως κοινωνικων οντων τη δεδομενη χρονικη περιοδο. Οποτε οκ...δεκτο αυτο το επιχειρημα σου.

Ωστοσο....παρε μια αλλη καλη ερωτηση και εδω σε θελω:
Γιατι ο ιδιος χαρακτηριζεις το να θελει καποιος να ειναι με πολλους συντροφους "ατομικο κερδος;" Γιατι μιλας για κερδος; Δηλαδη θεωρεις κι εσυ χωρις να το συνειδητοποιεις ισως πως ειναι κατι το επιθυμητο για το ατομο ως μοναδα (ασχετα του οτι και το να τηρει το ατομο παραλληλα την όποια κοινωνικη προσδοκια ενστερνιζεται ειναι φυσικο και καλο μιας και ειναι κοινωνικο ων οπως ειπαμε κλπ)....αλλα τι; Το ατομικο μας κερδος ειναι η μη αποκλειστικοτητα και το κοινωνικο αλλο και απλα πρεπει να επιλεγουμε να ειμαστε αλτρουιστες; Αυτο λες;

Οσο για το γιατι δινω την εγωιστικη πινελια οπως το θετεις στο θεμα της αποκλειστικοτητας (οτι τη δινουμε για να τη λαβουμε) ισχυει το ιδιο, θεωρω πως ειναι απλα μια συμπεριφορα που πηγαζει απο κοινωνικη προσδοκια και την εχουμε αφομοιωσει πληρως σε μεγαλο βαθμο πραττοντας ετσι χωρις καν να το σκεφτομαστε/χαμπαριαζουμε. Αλλα με βαση να προηγουμενα οκ καλα κανουμε. Μα και η βαση του αλτρουισμου εγωιστικη ειναι τι νομιζεις οτι ειναι. Την προοδο του ειδους σου γιατι την θες; Μηπως επειδη εισαι κομματι του; Λογικο, συμβαινει σε κοινωνιες ανθρωπων και ζωων (τεσπα ας μην ανοιξουμε και συζητηση για τον αλτρουισμο τωρα :P) Αν και θελω παρα πολυ να ανοιξω θεμα καποια στιγμη στο φορουμ και για τα "καλα παιδια" παρεπιπτοντως...χειροτερη μαστιγα απο τα αυτοαποκαλουμενα καλα παιδια δεν υπαρχει και θα αναπτυξω τη λογικη μου πισω απο αυτο αλλη φορα. Πολυ πολυ περικηπτικα εχει να κανει με κομπλεξ.
Κατα τα αλλα ναι το πιστευω αυτο που λες, το κερατο ειναι αναποφευκτο. Τι εννοεις οταν λες πλυση εγκεφαλου;
Για αυτο με τα χρωματα και τα εμπορευματα οκ δεκτο.

[Constantly curious]

Συγχαρητήρια για το θέμα και για το επίπεδο που έχει κρατηθεί έως τώρα δίχως βρίσιμο – ανταγωνισμό κλασσικά κτλ συν τις κοινωνικές – ανθρωπιστικές- πολιτισμικές βάσεις που εκλαμβάνουν διαφορετικά το ένα και το άλλο ή συγκαλύπτουν με μπόλικο πιπέρι την δήθεν αμαρτία.
Νομίζω Ναταλία αναφέρεσαι στους δήθεν ηθικοπλαστικούς λεκτικά περί μονογαμίας που εν τέλει έχουν απωθημένα και απλά κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους. Είτε μιλάμε για αρσενικό είτε για θηλυκό. Άνοιξες το θέμα για να ακουστούν χύμα 5-6 πλευρές του θέματος κάτω από την ομπρέλα – αγάπη, έρωτας, δέσμευση…
Νομίζω μια και Μόνη απόλυτη αλήθεια δεν υπάρχει. Εκτός και αν είσαι φαν Πιστός μιας συγκεκριμένης Θρησκείας που σου παρέχει ένα μπούσουλα συμπεριφοράς ( πλειοψηφικά οι περισσότεροι το ακολουθούν και αλαζονικά το διακηρύττουν ) για να συνδιαλέγεσαι με τα βιολογικά σου ένστικτα. Τυχεροί οι άνθρωποι που στο πρόσωπο του – της ενός – μια θα αισθανθούν κάλυψη πολύπλευρη και δεν θα μπουν στο παιχνίδι του ψεύδους.

Οκ, εδώ να επισημάνω ότι δεν είμαστε πάντα έτοιμοι οι άνθρωποι να αποδεχτούμε ορισμένες θέσεις – συστήματα σκέψεων και πράξεων (Μύθος Προμηθέα, τροφή για σκέψη) άρα όσα και εάν διαβάσουμε μόνον βιωματικά ο καθένας κάνει τη εκάστοτε επιλογή και μετά οδηγείται σε κάποια συμπεράσματα.

[aeolus74]

Να φλυαρήσω ακόμα λίγο...
Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι στις ερωτικές μας σχέσεις η μεζούρα που μετρά το πόσο αγαπάμε τον/την άλλη είναι ο βαθμός της σεξουαλικής αποκλειστικότητας. Μπορεί δλδ ο άλλος να είναι ο μεγαλύτερος μαλάκας και αυτό να είναι αποδεκτό (δεν είναι ότι δεν με αγαπά απλά είναι ιδιότροπος), αλλά αν κερατώσει τότε αυτό σημαίνει σίγουρα ότι δεν με αγαπά. Όλα συγχωρούνται εκτός από αυτό. Η έννοια της αγάπης και όπως έχουμε μάθει να την χρησιμοποιούμε είναι μία πολύ παρεξηγημένη έννοια η οποία λειτουργεί ως χωνευτήρι που περιλαμβάνει και προσπαθεί να συγχωνεύσει πολλές άλλες έννοιες οι οποίες πολλές φορές είναι τελείως αντίθετες μεταξύ τους. Για να γίνω πιο σαφής, οι βασικές ανάγκες (και μιλάω για τις συναισθηματικές ανάγκες και όχι υλικές) που θέλουμε να καλύψουμε μέσα σε μία σχέση είναι 1) η συναισθηματική ασφάλεια που περιλαμβάνει την οικειότητα την επικοινωνία και την συντροφικότητα και 2) το πάθος που αφορά την σεξουαλική έλξη. Αν λείπει το 1 από τα 2 τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για ερωτική σχέση αλλά είτε για φιλική (απουσία πάθους) είτε για ξεπέτα (απουσία οικειότητας). Οι δύο αυτές έννοιες όχι μόνο δεν είναι ίδιες αλλά είναι και τελείως αντιθετικές διότι όσο αυξάνεται το πάθος μειώνεται η συναισθηματική ασφάλεια και το αντίθετο. Αν συμφωνήσουμε με όλα αυτά τότε γεννάται το ερώτημα σε τι αναφερόμαστε όταν χρησιμοποιούμε την λέξη "αγάπη" αφού αυτή εμπεριέχει δύο τόσο αντιθετικές έννοιες??? Υποπτεύομαι ότι εννοούμε την έντονη παρουσία και των δύο. Γνωρίζουμε πλέον ότι αυτό είναι εφικτό την πρώτη περίοδο μίας σχέσης. Τι γίνεται όμως όταν το πάθος ή η οικειότητα αρχίσουν και φθίνουν? (συνήθως το πάθος φθίνει γρηγορότερα). Εκεί αρχίζει το παραμύθι....και η καταπίεση στην προσπάθεια συντήρησης του πλήρους πακέτου όπως ωραία αναφέρει η Natalia. Διότι αν το πακέτο δεν είναι πλήρες τότε αυτό δεν είναι πραγματική αγάπη.

Και επειδή έχω κατά καιρούς ακούσει πολύ εξιδανικευμένες απόψεις περί ανιδειοτελούς αγάπης στις σχέσεις (ανεφ όρων αποδοχή ή ότι πραγματική αγάπη είναι να θέλεις το καλό του άλλου) ας σκεφτούν αυτοί που διατηρούν τέτοιες απόψεις το κατά πόσο θα χαρούν αν ο σύντροφός τους που τόσο αγαπούν βρει την ευτυχία σε μία άλλη αγκαλιά. Λογικά θα πρέπει να χαρούν με την χαρά του.

[elis]

Μου πέσαν τα σαγόνια από την ευφυΐα κορίτσια χαλαρώστε ανοίγω θέμα για να βρείτε γαμπρό και να δούμε αν υπάρχουν άντρες και γυναίκες αντίστοιχα

[favvel]

η αγάπη είναι μια ικανότητα..μια ικανότητα που μπορεί να καλλιεργηθεί αν κάποιος σου τη διδάξει..
δεν είναι απλή η αγάπη και σίγουρα δεν ταυτίζεται με το πρόσωπο στο οποίο διοχετεύεται..αν είναι ένα ή πολλά..
το ότι στο πείραμα βρήκανε πως η έκκριση ωκυτοκίνης στα τρωκτικά συνετέλεσε στη διατήρηση του δεσμού μεταξύ τους,συνεπάγεται πως η αγάπη προς ένα πρόσωπο είναι συνυφασμένη με χημικές ουσίες..Αυτό δε σημαίνει όμως ότι αυτές οι ουσίες υπάρχουν στον οργανισμό ανεξάρτητα απ'το περιβάλλον..
το περιβάλλον είναι αυτό που θα πυροδοτήσει την έκκριση αυτών των ουσιών..υπάρχει ένα υπόβαθρο χημικό το οποίο αλληλεπιδρά με τα ερεθίσματα απ'το περιβάλλον..
τώρα αν εσύ πας και απενεργοποιήσεις το μηχανισμό έκλυσης ωκυτοκίνης τεχνητά με φάρμακα είναι επόμενο πως το τρωκτικό θα είναι ανίκανο μετά να "αγαπήσει"..
Αυτό που θέλω να πω είναι πως υπάρχει μια αλληλεπίδραση χημικών ουσιών και ερεθισμάτων απ΄το περιβάλλον..
Απ'τη στιγμή που υπάρχουν οι χημικές ουσίες σε έναν άνθρωπο καθώς και τα ερεθίσματα τότε από 'κεί και πέρα είναι στο χέρι του το κατά πόσο αγάπη θα βάλει στη ζωή του..με πόση αγάπη θα ζήσει..αυτό εξαρτάται απ'τον ίδιο..
εξαρτάται απ'το πώς αντιλαμβάνεται τους άλλους,απ'το πόσο συνειδητοποιημένος και υπεύθυνος είναι,απ'το πόσο έχει μάθει να δίνει και όχι να παίρνει στη ζωή του..γενικά το αν κάποιος θα αγαπήσει είτε έναν είτε πολλούς δεν έχει σημασία αλλά η ικανότητα του ανθρώπου να αγαπήσει εξαρτάται απ'την πνευματική του καλλιέργεια και την παιδεία του που δεν προέρχονται απαραίτητα απ΄την οικογένεια ή το σχολείο αλλά που ο ίδιος έχει ανακαλύψει και έχει ενστερνιστεί στη ζωή του..

[elis]

Αν με δείτε να ερωτεύομαι θα καταλάβετε ότι λέει η από πάνω τα πιστεύω κι εγώ αυτά αλλά δεν μπορώ να τα πω τόσο καλά

[κύριος]

πολυ καλο θεμα και βλεπω το εχετε εξελιξει ακομα καλυτερα απλος δεν γινετε να διαβασω πανω απο δυο σειρες απο καθε κειμενο :p.θελω να πω οτι μεσα απο ολα αυτα που βλεπουμε καθημερινα σαν ερεθισματα γυρω μας μας επιρεαζουν και εχουμε φτασει στο σημειο να πακεταρουμε ιδανικα τα παντα.παραδειγμα βλεπουμε ταινιες και λεμε τι ειναι αγαπη,ή βλεπουμε φιλους ζευγαρια και λεμε τι ειναι αγαπη.οποτε οταν το βλεπουμε προσπαθουμε να το φερουμε στα μετρα των καταστασεων που εχουμε δει.προσωπικα δεν ξερω τι ειναι αυτο και δεν το εχω πει,αλλα μου αρεσει να το κραταω πιο απλο,αγαπαω τα απλα πραματα.οι ανθρωποι παντα θα κυνηγανε αυτα που δεν μπορουν να φτασουν,σου λεει, οτι ο αλλος γυρισε τον μισο κοσμο για να βρει αυτην που αγαπαει και κραζει εσενα που καθεστε ξανα μεσα για να δεις μπαλα.πολυς κοσμος ψαχνει να βρει κατι που του εχουν πλασαρει σαν αγαπη και μπορει να περασε απο πραγματικη αγαπη και να μην το ειδε.και πιστευω οτι αυτο που λενε αγαπη ειναι θεμα ανεχτικοτητας και εγωισμου κατι τελειως διαφορετικα πραματα.ενταξει για την μονογαμια δεν θα πω κατι γιατι ειναι αστειο.

[elis]

Γνώρισα ήδη και τις δυο γυναίκες της ζωής μου και ήταν τέτοια η καψούρα που νόμιζα θα πεθάνω με τα προβλήματα που έχω στον εγκέφαλο κάθε μέρα ευχαριστώ το Θεό γι αυτό το γεγονός κι εγώ δεν ήξερα τι είναι αγάπη μέχρι που την έπαθα χοντρά και γνώρισα κι ένα άλλο παιδί που την έπαθε κι αυτός έτσι τρία χρόνια περάσανε ακόμα να συνέλθω με το ζόρι μιλάω πλέον

[elis]

Όποιος θέλει να κοροϊδέψει ας κοροϊδέψει κι εγώ κοροϊδεύα πριν τα πάθω

[Natalia_sups]

Να φλυαρήσω ακόμα λίγο...
Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι στις ερωτικές μας σχέσεις η μεζούρα που μετρά το πόσο αγαπάμε τον/την άλλη είναι ο βαθμός της σεξουαλικής αποκλειστικότητας. Μπορεί δλδ ο άλλος να είναι ο μεγαλύτερος μαλάκας και αυτό να είναι αποδεκτό (δεν είναι ότι δεν με αγαπά απλά είναι ιδιότροπος), αλλά αν κερατώσει τότε αυτό σημαίνει σίγουρα ότι δεν με αγαπά. Όλα συγχωρούνται εκτός από αυτό. Η έννοια της αγάπης και όπως έχουμε μάθει να την χρησιμοποιούμε είναι μία πολύ παρεξηγημένη έννοια η οποία λειτουργεί ως χωνευτήρι που περιλαμβάνει και προσπαθεί να συγχωνεύσει πολλές άλλες έννοιες οι οποίες πολλές φορές είναι τελείως αντίθετες μεταξύ τους. Για να γίνω πιο σαφής, οι βασικές ανάγκες (και μιλάω για τις συναισθηματικές ανάγκες και όχι υλικές) που θέλουμε να καλύψουμε μέσα σε μία σχέση είναι 1) η συναισθηματική ασφάλεια που περιλαμβάνει την οικειότητα την επικοινωνία και την συντροφικότητα και 2) το πάθος που αφορά την σεξουαλική έλξη. Αν λείπει το 1 από τα 2 τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για ερωτική σχέση αλλά είτε για φιλική (απουσία πάθους) είτε για ξεπέτα (απουσία οικειότητας). Οι δύο αυτές έννοιες όχι μόνο δεν είναι ίδιες αλλά είναι και τελείως αντιθετικές διότι όσο αυξάνεται το πάθος μειώνεται η συναισθηματική ασφάλεια και το αντίθετο. Αν συμφωνήσουμε με όλα αυτά τότε γεννάται το ερώτημα σε τι αναφερόμαστε όταν χρησιμοποιούμε την λέξη "αγάπη" αφού αυτή εμπεριέχει δύο τόσο αντιθετικές έννοιες??? Υποπτεύομαι ότι εννοούμε την έντονη παρουσία και των δύο. Γνωρίζουμε πλέον ότι αυτό είναι εφικτό την πρώτη περίοδο μίας σχέσης. Τι γίνεται όμως όταν το πάθος ή η οικειότητα αρχίσουν και φθίνουν? (συνήθως το πάθος φθίνει γρηγορότερα). Εκεί αρχίζει το παραμύθι....και η καταπίεση στην προσπάθεια συντήρησης του πλήρους πακέτου όπως ωραία αναφέρει η Natalia. Διότι αν το πακέτο δεν είναι πλήρες τότε αυτό δεν είναι πραγματική αγάπη.

Και επειδή έχω κατά καιρούς ακούσει πολύ εξιδανικευμένες απόψεις περί ανιδειοτελούς αγάπης στις σχέσεις (ανεφ όρων αποδοχή ή ότι πραγματική αγάπη είναι να θέλεις το καλό του άλλου) ας σκεφτούν αυτοί που διατηρούν τέτοιες απόψεις το κατά πόσο θα χαρούν αν ο σύντροφός τους που τόσο αγαπούν βρει την ευτυχία σε μία άλλη αγκαλιά. Λογικά θα πρέπει να χαρούν με την χαρά του.

Συμφωνω σε οσα λες εκτος απο εκει με το bold...δεν ειναι απαραιτητο να αρχιζει εκει το παραμυθι. Βρηκα στην ηλεκτρονικα δημοσιευμενη υλη ενος καθηγητη κοινωνικης ψυχολογιας απο το Παντειο (Παναγιωτης Κορδούτης) ενα κειμενο σχετικα με τα 3 συστατικα της "αγαπης" ας πουμε. Τα δυο τα εχουμε αναφερει λιγο πολυ. Εχουμε την εγγυτητα, την οικειοτητα, τον συναισθηματικο δεσμο απο τη μια και το παθος και το σεξ απο την αλλη. Ε εκει αναφερεται και ενα τριτο συστατικο, η αποφαση (!). Παρ'οτι η απαοφαση ειναι παραγοντας ηδη απο την αρχη (οτι αποφασισα πως εχω σχεση ξερω γω) φανταζομαι πως μπορει να παιξει εναν σημαντικο ρολο και στο σταδιο που περιγραφεις. Ειναι αυτο που ειχε καταληξει και ο αρθρογραφος του πρωτου αρθρου, οτι η αγαπη δηλαδη ειναι μια σειρα αποφασεων. Εγω το βλεπω σαν εναν κυκλο που παει ως εξης:
Παιρνω καθε μερα αποφασεις που καλλιεργουν και βοηθουν τη σχεση μου, αυτες οι αποφασεις με τη σειρα τους δημιουργουν και συντηρουν εναν συγκεκριμενο επιπεδο επενδυσης και ιδανικα το αυξανουν κι ολας, με αποτελεσμα η σχεση να προσφερει μια αισθηση ικανοποιησης οταν η "επενδυση" αποφερει καρπους και λογω αυτης της ικανοποιησης συνεχιζουμε να παιρνουμε θετικες προς την διατηρηση και εξελιξη της σχεσης αποφασεις και ξανα μανα ο κυκλος (και ετσι δεν φθινει τουλαχιστον το δεσιμο και γιατι να μην ανανεωνεται και το παθος. Καλα ιδιο δε παιζει να ειναι αλλα δε χρειαζεται να ισοπεδωθει).

Τωρα για να αποφασισει καποιος να λαμβανει τετοιες αποφασεις και να "χτιζει" και να "ανακαινιζει" αδιακοπα τη σχεση του χρειαζονται υποθετω δυο πραγματα: το πρωτο ειναι να πειθεται οτι ειναι προσφορη και γονιμη η περιπτωση της εκαστοτε σχεσης, οτι αξιζει δηλαδη και του ταιριαζει το αλλο ατομο ωστε να αρχισει να επενδυει. Βεβαια για να γινει αυτο χρειαζεται ενας μεγαλος βαθμος αυτογνωσιας και ικανοτητας να κρινεις και τους αλλους σωστα και να ξερεις σε ενα θεμελιωδες επιπεδο ποιος εισαι που πας και τι κανεις στη ζωη σου.

Το δευτερο κομματι που χρειαζεται για να παρει κανεις μια τετοια αποφαση πιστευω ειναι οσα περιγραφει παρα πολυ ωραια η favvel.

Δεν θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο οτι εκει ναι, παιζει ρολο το ποιος εισαι και τι μπορεις, ειναι κατα καποιο τροπο δεξιοτητα η "αγαπη"....οποτε παλι καταληγουμε παλι στο αρχικο αρθρο που εξηγει γιατι δεν ειναι ενα απτο υπαρκτο συναισθημα. Ειναι κατι πολυ ευρυτερο και πιο πολυπλευρο απο ενα απλο συναισθημα.
Και ειναι δυσκολο και θελει κοπο.

Αυτα ηθελα να πω για να μην αρχισουν να χαιρονται εδω μεσα τυχον αντρικα μελη με σκεπτικα τυπου "δε βαριεσαι" :P

[Macgyver]

Όποιος θέλει να κοροϊδέψει ας κοροϊδέψει κι εγώ κοροϊδεύα πριν τα πάθω

Γιατι elis να σε κοροιδεψει καποιος ? ολοι ταχουμε περασει αυτα .............