δεν ξερω τι αλλο να κανω..

[andreaswolf]

Αυξανομαστε βλεπω.
Δεν ξερω αν φταιει η ζωη στο χωριο μαζι με την κοινωνικη φοβια και την απομονωση, αλλα εκτος απο κοινωνικη φοβια εχω και ανηδονια. Καταθλιψη δεν το λεω ακομα, γιατι εξακολουθω να βρισκω τη δυναμη να φαω, να κανω ενα μπανιο, να παω εστω και μονος για μια βουτια στη θαλασσα, αλλα πλεον με δυσκολια. Τρωω μεγαλες ποσοτητες φαγητου που μαρεσει, μαλλον γιατι δεν βρισκω ευχαριστηση σε τιποτα αλλο στη ζωη και το φαγητο μου δινει ευχαριστηση. Ασκουμαι οσο μπορω και γιαυτο μαλλον μενω παντα στα ιδια κιλα. Μου αρεσε παλια η ορειβασια, πλεον πηγαινω στο βουνο χωρις καμια ιδιαιτερη ορεξη απλα για να κουνηθουν λιγο οι μυες στο σωμα μου.

Αν ημουν και ανθρωπος της θρησκειας, πιστευω πως θα ειχα κανει το μοναχισμο "επαγγελμα" στο αγιο ορος (επαγγελμα μεταφορικα γιατι οι μοναχοι ειναι αμισθοι).
Αλλωστε η ζωη μου αν εξαιρεσουμε το θρησκευτικο κομματι δεν διαφερει και πολυ απο αυτη ενος καλογερου, σχεση δεν υπαρχει και δεν υπηρχε, παρεες δεν υπαρχουν, ζωη στην εξοχη εδω στο χωριο, το χειμωνα μαζευα ξυλα για το τζακι γιατι οικονομικα δεν βγαιναμε, "ασκητευω" στη φυση οταν παω για solo camping σε μεγαλα υψομετρα για να δω τη θεα και να ακουσω την ησυχια, αυτα. Ζω καθε μερα στο ησυχαστηριο μου και δεν ξερω πως θα αλλαξει αυτη η κατασταση. Πλεον αγχωνομαι να κυκλοφορω και αναμεσα σε κοσμο οταν τυχαινει να παω στην πολη για διαφορες αγγαρειες. Παλια δεν το ειχα αυτο, παρα μονο αγχος οταν ημουν τετ-α-τετ με κοσμο. Ο γιατρος μου ελεγε παλια βουτα μεσα σε κοσμο, να εισαι συνεχως μεσα σε κοσμο να αλληλεπιδρας σταδιακα θα δεις τη φοβια σου να υποχωρει. Το προβλημα ειναι που να βρω τον κοσμο σαυτο το ηλιθιο μερος που μενω. Αν εμενα σε μεγαλη πολη θα προσπαθουσα κατι να κανω, κατι με κοσμο οτιδηποτε. Στην εξορια τα πραγματα ειναι πολυ πιο δυσκολα.

Τα πραγματα ειναι απλα. Οσο ζεις σε αυτο το μερος δεν θα αλλαξουν ποτε. Πιστευω οτι εχεις βολευτει στην οικογενειακη σου εστια και δεν εχεις τα αποτελεσματικα μεσα να αλλαξεις την κατασταση. Το προβλημα σου ειναι αναμεσα στον κοσμο και αναμεσα στον κοσμο θα το λυσεις,μη τρεχεις μακρια του. Ο γιατρος σου εχει δικιο, γιατι δεν τον ακους? Η κοινωνικη σου φοβια εκει που βρισκεσαι θα εχει χειροτερεψει φανταζομαι και θα συνεχισει να χειροτερευει ακομα περισσοτερο αν δεν αποφασισεις να κανεις κατι. Πως θα σου φαινοταν να μετακομιζες σε μια πολη? Η δουλεια σου ευνοει κατι τετοιο?

[Sonia]

Είναι κάτι που το έχω επαναλάβει συχνά σε αυτό το φόρουμ παιδιά... Η τεμπελιά του ανθρώπου δεν είναι να βαριέται να πλύνει τα πιάτα ας πούμε, είναι ότι "βολεύεται" σε καταστάσεις και είναι αρνητικός στις αλλαγές, ακόμα κι αν μακροχρόνια οι αλλαγές είναι για το καλό του. Πρέπει να παλεύουμε τα προβλήματα και να παίρνουμε δραστικά μέτρα, όσο βουνό κι αν μας φαίνονται, αλλιώς δεν γίνεται τίποτα.

[stefamw]

Τα πραγματα ειναι απλα. Οσο ζεις σε αυτο το μερος δεν θα αλλαξουν ποτε. Πιστευω οτι εχεις βολευτει στην οικογενειακη σου εστια και δεν εχεις τα αποτελεσματικα μεσα να αλλαξεις την κατασταση. Το προβλημα σου ειναι αναμεσα στον κοσμο και αναμεσα στον κοσμο θα το λυσεις,μη τρεχεις μακρια του. Ο γιατρος σου εχει δικιο, γιατι δεν τον ακους? Η κοινωνικη σου φοβια εκει που βρισκεσαι θα εχει χειροτερεψει φανταζομαι και θα συνεχισει να χειροτερευει ακομα περισσοτερο αν δεν αποφασισεις να κανεις κατι. Πως θα σου φαινοταν να μετακομιζες σε μια πολη? Η δουλεια σου ευνοει κατι τετοιο?

Αυτο φυσικα και το γνωριζω, το προβλημα ειναι οτι δεν εχω δουλεια, παλια δουλευα μοιραζοντας φυλλαδια σε σπιτια αλλα ο εργοδοτης "εκλεισε το μαγαζι" και απο τοτε δεν βρηκα καμια αλλη δουλεια. Αν ειχα λεφτα φυσικα το πρωτο πραγμα που θα εκανα θα ηταν να μετακομιζα σε μεγαλο αστικο κεντρο.

[Κάλι]

Είναι κάτι που το έχω επαναλάβει συχνά σε αυτό το φόρουμ παιδιά... Η τεμπελιά του ανθρώπου δεν είναι να βαριέται να πλύνει τα πιάτα ας πούμε, είναι ότι "βολεύεται" σε καταστάσεις και είναι αρνητικός στις αλλαγές, ακόμα κι αν μακροχρόνια οι αλλαγές είναι για το καλό του. Πρέπει να παλεύουμε τα προβλήματα και να παίρνουμε δραστικά μέτρα, όσο βουνό κι αν μας φαίνονται, αλλιώς δεν γίνεται τίποτα.

Δεν πιστευω οτι ειναι τεμπελια.Φοβος και ανασφαλεια ειναι..

[STAI]

Τι να παλέψω ρε φίλε, πόσο πια να παλεύω; βαρέθηκα να παλεύω και να παίρνω παντού τα αρχίδια μου και να βλέπω άλλους μια ζωή να μην κοπιαζουν για τίποτα και όλα να τους πάνε ρολόι.. Να έχουν τα πάντα. Βαρέθηκα να είμαι ένας αγάμητος 28 χρονών μαλάκας που είναι ανίκανος να μείνει μόνος και μένει με τους γονείς γιατί παίρνω αρχίδια μισθό και δεν έχω ούτε αυτοκίνητο. Έλεος πια . Ούτε το θάρρος δεν έχω να με τελειώνω ο ίδιος. ένα θετικό στη γαμημενη τη ζωή μου δεν έχω δει, Αντε στο διάολο πια.

Να παλεψεις γιατι εισαι νεος.Να παλεψεις για τη μανουλα σου που σε εφερε στον κοσμο.Η αγαμια η ανεργια η εμφανιση ολα τα καλα του κοσμου δεν επιφερουν ισορροπια κ χαρα.στο λεω εγω που ειμαι 39ετων εχω δικο μου γραφείο ειμαι ποθητη εχω τη δυνατοτητα να παω παντου κ παρατησα τα παντα κ ειμαι σπιτι παρεα με την ανισορροπια μου.εχω ενα γιο κ ουτε απο εκει δεν παιρνω δυναμη.χαπια απο τα 24 ανα διαστηματα.κ τι πετυχα?αρρωστησα ...λυκο εχεις μου ειπαν....αν γυρναγα στα 28 θα γινομουν λυκαινα κ θα γ@@@@@ τα παντα.Αποδεξου τις κρισεις τον εαυτο σου κ ζησε φιλε μου...οταν φτασεις πατο μονο ανοδικη θα ναι η πορεια!