μάλλον κάτι δεν κάνω καλά μόνο εγώ;;; στο γάμο μου...

[stavroula72]

είμαι καταθλιπτική και ψυχωσική μαζί, παίρνα φάρμακα εδώ και καιρό και πηγαίνω καλύτερα για την ακρίβεια τα παίρνω πάνω από 15 χρόνια. παντρεύτηκα πριν 7 χρόνια τον άντρα μου 16 χρόνια μεγαλύτερό μου με τέσσερα παιδιά από προηγούμενο αποτυχημένο γάμο. Τα δύο παιδιά τα πιο μικρά τα μεγάλωσα εγώ τα άλλα δύο ήταν ήδη μεγάλα, παρόλα αυτά όλα τα παιδιά θέλανε τον πατέρα τους κι έτσι για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα (χρόνια) ήταν μαζί μας στο σπίτι. Κανένας τους δεν ξέρει ότι παίρνω φάρμακα, γνωρίζουν μόνο ότι παίρνει φάρμακα λόγω της κατάθλιψης ο πατέρας τους, ναι .... και αυτός καταθλιπτικός. Τον αγαπάω και μ' αγαπάει πιστεύω, αν και υπάρχουν φορές που πιάνω τον εαυτό μου να πιστεύει πως με θεωρεί σανίδα σωτηρίας κι όχι σύζυγο και γι αυτό όταν τσακωνόμαστε, όπως αυτές τις μέρες, δεν μου μιλάει καθόλου, σαν να μην υπάρχω, κάνει πράγματα για να προκαλέσει τον οίκτο των παιδιών και τον δικό μου, ή έτσι πιστεύω εγώ; δεν ξέρω. Έχω κάνει απόπειρα αυτοκτονίας πριν 3χρόνια αλλά δυστυχώς ανεπιτυχής. Νοσηλεύτηκα στον Ευαγγελισμό, τότε μου έδειχνε ότι δεν μπορεί χωρίς εμένα. Τα παιδιά νόμιζαν ότι ήμουν άρρωστη. Κατηγορούν τον πατέρα τους συνεχώς ότι είναι απόμακρος και πολύ λίγες φορές ότι είναι καλά μαζί τους χαρούμενος. Τότε μπαίνω στη μέση για να καλυτερεύσω την κατάσταση εξηγώντας τους πως ο πατέρας τους τούς αγαπάει απλώς η προηγούμενη ζωή του τού έχει αφήσει κατάλοιπα που καμιά φορά τον ταλανίζουν. Με εμπιστεύονται στα πάντα αν και γι αυτά δεν υπήρξα ούτε μητριά ούτε μητέρα παρά μονάχα για τα δύο κορίτσια που μεγάλωσα εγώ. το μικρό μου που τώρα δίνει πανελλήνιες είναι 19 και θέλει περισσότερο να μιλάει μαζί μου παρά με οποιονδήποτε άλλο ακόμα και με τον πατέρα της. Ο σύζυγός μου είναι άνεργος. Έτσι τον γνώρισα, η μόνη που δουλεύει και συντηρεί τα πάντα, σπίτι, οικογένεια, λογαριασμούς (πότε κομμένους τις περισσότερες φορές), χρέη, δάνεια, ακόμα και την κηδεία του πεθερού μου είμαι εγώ με μισθό 580 ευρώ. Καταλαβαίνετε ότι δεν τα βγάζω καθόλου πέρα, κάτι που δυσχεραίνει και την οικογένεια ολόκληρη. Πολλές φορές τα παιδιά λένε στον πατέρα να βρει μια δουλειά, να τακτοποιήσει τα εφοριακά του ζητήματα, αλλά δυστυχώς αδυνατεί να το κάνει (και αυτό σίγουρα του δημιουργεί στρεσογόνο κατάσταση). Εκεί που δουλεύω υπάρχει 15μελές Διοικητικό Συμβούλιο και κατάφερα να τον βγάλω Σύμβουλο ώστε να έχει με κάτι να ασχολείται. Και ω! του θαύματος λειτούργησε. Δουλεύουμε μαζί πολλές ώρες, εκείνος όμως αμισθί λόγω της ιδιότητας του Συμβούλου, αλλά παρόλα αυτά ικανοποιείται με το που προσφέρει γιατί νιώθει χρήσιμος. Όμως πάνω στη φόρα του, επειδή ήταν ανενεργός πολλά χρόνια, δημιουργεί εντάσεις και κυρίως διαφωνούμε εμείς οι δύο. Μια τέτοια ένταση δημιουργήθηκε πριν δύο ημέρες, δεν είμαι σε θέση να πω ποιος από τους δυο έχει την ευθύνη ή την μεγαλύτερη. Αυτό που βλέπω είναι το συνιθησμένο του μοτίβο να τον πιάνει η καρδιά του... να απομονώνεται, να μιλάει άσχημα σε μένα ή καθόλου αγνοώντας με, στην κόρη μας ελάχιστα. Τους τον δικαιολογώ ότι είναι ευπαθής με την καρδιά του και δεν αντέχει πολύ στρες από το γραφείο, δεν τους λέω την αλήθεια ότι τσακωθήκαμε γιατί αυτό θα τους έκανε κακή εντύπωση κυρίως για τον πατέρα τους γιατί θα τους θύμιζε παλιές άσχημες οικογενειακές καταστάσεις, στις οποίες όμως ο άντρας μου δεν έφταιγε ήταν το θύμα πολλαπλών απιστιών από την πρώην γυναίκα του, ακόμα και με τον ανιψιό του πήγε εκείνη, όπως και το τελευταίο παιδί που μεγάλωσα εγώ το 19χρονο τώρα είναι από άλλον άντρα εις γνώση όλων μας. Σε μια τέτοια κατάσταση έρχομαι τώρα εγώ και αφήνω τον θυμό μου, τον εκνευρισμό μου ελεύθερο, δεν το συνηθίζω, αλλά δεν αντέχω άλλο να πιέζομαι από παντού. Και φυσικά όταν του τον εκδήλωσα, εκνευρίστηκα, θύμωσε, στενοχωρέθηκε, αρρώστησε με την καρδιά του, επιδεινώθηκε η κατάθλιψή του και δεν ξέρω τί να κάνω για να τον βοηθήσω και να επανέλθουν στη φυσιολογική ροή τα πράγματα. Δεν ξέρω κι εγώ τί αντοχές έχω ακόμη, προσεύχομαι και για μένα και για κείνον. Θέλω να τα διορθώσω τα πράγματα (σημειωτέον ότι ποτέ όσες φορές τσακωθήκαμε δεν έκανε εκείνος το πρώτο βήμα και ουδέποτε δεν πίστεψε ότι θα μπορούσε να είναι κι αυτός κάπου λάθος), όλο το λάθος πάντα το ρίχνει σε μένα και δεν νομίζω ότι πάντα ισχύει αυτό. Έχω πολλά να γράψω αλλά δεν ξέρω τί από όλα. Γι αυτό σταματώ εδώ. Ίσως ότι μπήκα στη διαδικασία να γράψω (να μιλήσω κατά κάποιον τρόπο) να μου κάνει καλό, δεν ξέρω. Σίγουρα ξέρω ότι θέλω να είμαστε καλά. Συγνώμη που σας κούρασα. Μακάρι να με βοηθήσετε.

[Loading...]

Γεια χαρά.

Μιλάμε τώρα για έναν άνθρωπο γύρω στα 65 φαντάζομαι; Χαρά στο κουράγιο σου καταρχάς... και κατά δεύτερον... εσύ που τον ξέρεις... έχει περάσει ποτέ σαν σκέψη από το μυαλό σου εάν και η προηγούμενη γυναίκα του, είχε βρεθεί σε αρκετά παρόμοια θέση όπως αυτή που βρίσκεσαι και εσύ τώρα; Η πιστεύεις οτι η προσωπικότητά της προηγήθηκε του γκρεμίσματος του γάμου τους και ως εκ τούτου να κατέληξε και η αιτία για να γκρεμιστεί;

Πέραν της ανωτέρω απορίας μου... στα 40τόσα που καταλαβαίνω οτι μάλλον είσαι... είσαι νέα ακόμα. Δεν ξέρω σε τί βαθμό ίσως σε έχει επηρεάσει η αγωγή σου και αν σε έχει επιβαρύνει αλλά δεν είναι πολύ σημαντικό προς το παρόν.
Όπως τα περιγράφεις... νομίζω οτι θα έπρεπε να παίρνεις κάποιες ξεκάθαρες "ενδείξεις" από τα 4 (!!) παιδιά του, που δεν τον έχουν σε "μεγάλη υπόληψη". Δεν ξέρω πόσο πιο χτυπητό παράδειγμα θα έπρεπε να είναι για να καθησυχάσεις λίγο το μυαλό σου σχετικά με τις "η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα" σκέψεις περί των ευθυνών σας, για την μεταξύ σας σχέση. Οκ, λογική και εμπειρία συνήθως λένε οτι το φταίξιμο βρίσκεται κάπου στη μέση της απόστασης αλλά όταν εξετάζουμε μια περίπτωση καλό είναι να μην αγνοούμε και τα "φανερά" για χάρη μιας ουδέτερης αποστασιοποίησης, η οποία ενώ έχει σκοπό να δώσεις τόπο στην οργή, στην πράξη αυτό που προκαλεί να είναι, η οργή απλά να μεγαλώνει και να μην χωράει πουθενά.

Αρχικά εγώ προτείνω να μην κάνεις τόσο τον μεσάζοντα μεταξύ των παιδιών του κι εκείνου. Είναι δυνατόν; Ειδικά στα μεγαλύτερα, αν το κάνεις κι εκεί. Είσαι κι εσύ καταθλιπτική όπως λες, σαν εκείνον, αλλά δεν σε βλέπω κι εσένα σε πλήρη αδράνεια... Δηλαδή εντάξει ας αγαπιέστε... μήπως όμως του τα κάνεις όλα πολύ εύκολα; Μήπως το προσπαθείς περισσότερο απ'όσο πρέπει γιατί τον δικαιολογείς βλέποντας σε εκείνον κάτι από την ψυχοσύνθεσή σου και το πώς θα ήθελες να σου φερθούν κι εσένα... και δεν διαχωρίζεις πολύ καλά την γραμμή του πότε η συμπεριφορά σου τον κάνει να "διαιωνίζει" την δική του;
Μπορεί εξαρχής να ένιωσες την ηθική υποχρέωση να αναλάβεις δράση λόγω των παιδιών... και να γίνεις έτσι όντως λίγο ο σωτήρας του, αν είχες και δείγματα οτι δεν θα έκανε καλή δουλειά ως γονιός... αλλά και πάλι δεν θα έπρεπε να έχεις και κάποιες απαιτήσεις από εκείνον; Δεν μιλάω να του ζητούσες ποτέ να αντιστραφούν οι ρόλοι και να αρχίσεις να κάθεσαι εσύ μετά σπίτι (δεδομένου οτι αυτό μάλλον δεν θα σε βοηθούσε και με την κατάθλιψή σου) αλλά μήπως τόσα χρόνια βλέποντας το δικό σου πλεόνασμα προσπάθειας, δεν προσπάθησε κι εκείνος;
Από την άλλη δηλαδή... τί παραδείγματα θεωρεί οτι έδινε και δίνει και στα παιδιά του έτσι; Ότι "ας κάθομαι και ας με συντηρεί η γυναίκα μου"; Εκείνα δουλεύουν; Βοηθούν την κατάσταση ή έχουν κι εκείνα δικές τους υποχρεώσεις;

Χμ... δεν ξέρω, αρκετά μπορώ να γράψω, αλλά έχω την αίσθηση οτι στην ηλικία που είναι μάλλον δεν θα αλλάξει εύκολα. Ελπίζω να κάνω λάθος. Είσαι η γυναίκα του και ενδεχομένως να μπορείς να τον επηρεάσεις αν του φερθείς ως ενήλικα. Και αν τον φέρουν και τα "παιδιά" αντιμέτωπο με την πραγματικότητα (που προφανώς μόνο παιδιά δεν τα λες αν το μικρότερο είναι 19)...
Όταν έκανες την απόπειρα (για την οποία γράφεις κιόλας οτι "δυστυχώς απέτυχες" και προσωπικά με στεναχώρησε ο τρόπος που το εκφράζεις, γιατί κατά τα άλλα ακούγεσαι για μαχήτρια) υπήρχε στιγμή που να καταλάβαινε οτι κι εσύ τον χρειάζεσαι; Πέρα από τα συναισθηματικά δηλαδή. Ή τα πράγματα μπήκαν σύντομα πάλι στον καλό γνωστό ρυθμό του να παίζεις τον τροφοδότη; Ενεργοποιήθηκε τότε καθόλου; Αν ναι, νομίζω οτι ίσως μπορεί να δείχνεις οτι τα αναλαμβάνεις όλα πολύ δυναμικά και να μην αισθάνεται καν οτι τον έχεις ανάγκη... δεν μιλάω εισοδηματικά... αυτό και χαζός να είσαι το καταλαβαίνεις... αλλά συναισθηματικά... και κακά τα ψέματα για τους άντρες είναι αρκετά σημαντικός παράγοντας να τους βγαίνει ένα ένστικτο προστάτη και τροφοδότη. Στον προηγούμενο γάμο του, δούλευε; Ή μήπως τελικά έχουμε να κάνουμε με μια "αρσενική σπιτονοικοκυρά σε απόγνωση"...;; Αστειεύομαι προφανώς και με συγχωρείς, αλλά ακούγονται τραβηγμένα όλα αυτά και ή μιλάμε για τεμπέλη άνθρωπο ή για πολύ τραυματισμένο, που δεν έχει τρόπο να το αντιμετωπίσει όλο αυτό και δεν τον αφήνει και ο "εγωισμός" του ή ακόμα και η σούπερ αποτελεσματική φαρμακευτική του αγωγή...

Δεν θα σε ρωτήσω τα προφανή σχετικά με το τί σε κρατάει μαζί με αυτόν τον άνθρωπο... αλλά θα σε ρωτήσω κάτι άλλο... Εσύ αλήθεια πώς το βλέπεις μελλοντικά αυτό που συμβαίνει τώρα; Είναι θεωρείς αυτό ένα "απλό" ξέσπασμα; Είναι κάποιο σημάδι οτι φτάνεις στα όριά σου και χρειάζεσαι κι εσύ ένα "διάλειμμα" και την αντίστοιχη στήριξη;

[Adzik]

Πολλά μπράβο για την δύναμη σου πρώτα απ' όλα..
Εγώ δεν ξέρω άτομο χωρισ θέματα που θα μπορούσε να τα κουμαντάρει οοοοοολα αυτά χωρισ να λαλήσει...
Είσαι ήρωας Σταυρούλα μου...
Ήμαστε σοβαροί?

Θεωρώ πως είσαι πολύ δυναμική δοτική κ υπέροχη σύζυγος κ μητέρα..κ πατέρας κ τα πάντα όλα..

Όμως εσύ που είσαι σε όλα αυτά?
Εσένα ποιος σε ακούει? Ποιος σε καταλαβαινει?
Ποιος σε φροντίζει?

Αυτό το με πιάνει η καρδιά μου που σου λέει ο σύζυγος δεν σου φαίνεται χειριστικο? Έχει κάνει εξετάσεις? Έχει όντως θέματα?

Χρειαζεσαι έναν άντρα δίπλα σου..
Πρέπει κ σου αξίζει να παρεισ...να χαλαρώσεις.. να ξεκουραστείς ..
Δεν είσαι ούτε υπερήρωας ούτε αυτοφορτιζομενη ανεξάντλητη μπαταρία...

Έλεος δηλαδή...
Πρέπει να φροντίσεις τον εαυτό σου..ας φροντίσει κ ο άντρας σου μόνος του για τον εαυτό του κ για εσασ..για εσένα....

Νομίζω πως δεν μπορείς να ζήσεις άλλο έτσι..
Σου αξίζει να είσαι ευτυχισμένη..είσαι νέα ..
Μόνο οι αλλαγή φέρνει το διαφορετικό.
Ισωσ να ασκήσεις βέτο.
Ανακοίνωσε του πωσ έχεις φτάσει στα όρια σου κ πωσ δεν υπάρχει άλλη λύση.
Πρέπει να πάρει βάρη από πάνω σου γιατί θα σε πλακώσουν.

Τι συμβαίνει του βρήκες δουλειά να ασχολείται... Αααα σ' ασχολείται κ ασ βγάζει κ χρήματα.. φαντάζομαι στην ηλικία του δεν είναι εύκολο αλλά τι δουλειά έκανε πριν σταματήσει?



Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App

[Adzik]

Εσύ όλα υπέροχα τα κανεισ.Δεν εισαι εσύ το πρόβλημα.

Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App