Κρίσεις πανικού-Αγοραφοβία

[Nikselfie]

Γεια σας με λένε Θοδωρή και είμαι 16 χρονών....Έχω πολλά να πω οπότε θα ξεκινήσω με αυτό που με απασχολεί περισσότερο. θα αναφερθώ κυρίως για τις κρίσεις πανικού που με απασχολούν τελευταία αν και πριν αρχίσει όλο αυτό είχα διάφορες φοβίες,ανασφάλειες,πάντα σκεφτόμουν αρνητικά (με τις αρνητικές σκέψεις να με κυριαρχούν)...δεν είχα και δεν έχω αυτοπεποίθηση κλπ κλπ για να μην το κουράζω άλλο...απλά ήθελα να ξέρετε την πλήρη εικόνα πριν πάθω κρίση πανικού (έτσι είμαι ακόμα δεν άλλαξε κάτι το μόνο που άλλαξε είναι με τις κρίσεις πανικού να γίνουν χειρότερα τα πράγματα..). Λοιπόν κρίση πανικού 1η φορά είχα πάθει στα 15 πριν δώσω το πτυχίο αγγλικών (lower)...μου μπήκαν οι γνωστές σκέψεις ότι δεν θα το πάρω κλπ, όμως τότε δεν ήξερα καν ότι αυτό που έπαθα ήταν κρίση πανικού οπότε δεν το έδωσα καν σημασία νόμιζα ότι απλά αγχώθηκα πιο πολύ από ότι πρέπει...2η φορά που έπαθα κρίση πανικού ήταν όταν δοκίμασα χασίς (για 3η φορά στην ζωή μου), όταν ήμουν 15,5 και λίγο παραπάνω άρχισα να ζαλίζομαι και τότε αμέσως σκέφτηκα αρνητικά (τώρα γιατί ζαλίζομαι λες να πάθω κάτι? κλπ)...αγχώθηκα φυσικά αλλά ήμουν οκ άμα εξαιρέσεις ότι ένιωθα κάπως περίεργα και ήθελα να τρέξω η να κουνιέμαι συνέχεια, μάλλον τότε ξεκίνησε η κρίση πανικού, μετά μπαίνω στο λεωφορείο και ήθελα να κάτσω δεν ήξερα τι μου γινόταν γύρω μου ήμουν σαν χαμένος και ενώ καθόμουν ήθελα να κουνιέμαι παρά όλα αυτά δεν κουνιόμουν αλλά έμεινα κόκαλο (εντάξει δεν ήξερα και τι μου γινόταν) πάντως ένιωθα σαν βόμβα που πάει να σκάσει....βγήκα από το λεωφορείο και περπατούσα για 20 λεπτά γρήγορα σαν τζόκινγκ...μετά πήγα σπίτι και όλα καλά..Εντωμεταξύ πάλι δεν ήξερα ότι ήταν κρίση πανικού αυτό οπότε ο μόνος φόβος που μου άφησε ήταν λίγο στο να φοβάμαι να κάνω χασίς (αλλά έτσι κι αλλιώς φοβόμουν οπότε δεν μου δημιούργησε κάτι σημαντικό)..Ααα και για 1 εβδομάδα φοβόμουν να μπω σε λεωφορείο (αλλά δεν ήταν φοβία απλά φόβος) τον οποίο μετά από μια εβδομάδα ήμουν οκ. Αυτά για το παρελθόν μου με τις κρίσεις πανικού που μέχρι τότε δεν ήξερα καν τι ήταν και δεν μου άφησαν κάποια φοβία (άγχος μην το ξανά πάθω, αγοραφοβία κλπ)...αν και είχα από μόνος μου φοβίες που σχετίζονται με τον πολύ κόσμο, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα....

Πάμε τώρα στο θέμα που από την αρχή ήθελα να αναφερθώ με τις τωρινές δηλαδή κρίσεις πανικού και με τις φοβίες που μου άφησαν....για καλό και για κακό όμως έγραψα περίπου και για το παρελθόν με τις κρίσεις πανικού για να έχετε μια πιο πλήρη εικόνα μου...Λοιπόν...όλα έγινα ξαφνικά μια ανέμελη μέρα...ήταν Σάββατο και πήγα στο σπίτι ενός φίλου μου για να κοιμηθώ εκεί και φυσικά κοιμηθήκαμε στις 4:30 περίπου το βράδυ (η πρωί όπως θέλετε πείτε το)..Ξυπνάω Κυριακή όλα καλά η διάθεση μου ήταν ουδέτερη ούτε είχα όρεξη για κέφι κλπ ούτε δεν είχα..Τέλος πάντων πήγα σπίτι μου και το απόγευμα κανόνισα να βγούμε με την παρέα μου όπως συνηθίζαμε να κάνουμε....Πήγαμε λοιπόν σε μια καφετέρια πήρα σοκολάτα εγώ δεν ήθελα καφέ και εκεί που καθόμασταν ζεσταινόμουν πολύ γιατί είχε ζέστη και επειδή ζεσταινόταν και ένας φίλος μου λέει πολύ ζέστη κάνει εδώ..του λέω όντως και άρχισα να ζεσταίνομαι ακόμα πιο πολύ και ίδρωνα βγάζω ζακέτα κάθισα πάλι και ξαφνικά ένιωσα σαν να παθαίνω καρδιακό η κάτι τέτοιο μετά πήρα την μητέρα μου να με πάρει γιατί φοβόμουν πολύ.. Το αίσθημα πιο συγκεκριμένα ήταν σαν να πας να πεθάνεις και για 20 λεπτά περίπου ήμουν πιο πολύ ευάλωτος στο άγχος και στο να ξανά πάθω κρίση πανικού..Αυτήν η κρίση πανικού μου δημιούργησε μια φοβία να πάω σε καφετέριες γιατί θα ένιωθα ότι θα το ξανά πάθω... Τέλος πάντων αν θυμάμαι καλά με έπιανε σπανίως κρίση πανικού αλλά δεν είχα κάποιο ιδιαίτερο φόβο μην το ξανά πάθω ούτε στο να βγω έξω από το σπίτι μου (όχι όμως σε καφετέριες κλπ..). Να συμπληρώσω ότι κάπνιζα και μου έχει δημιουργήσει φοβία όταν πάω να καπνίσω πάω να πάθω κρίση πανικού...Οπότε όσες φορές επιχειρούσα να καπνίσω αισθανόμουν κάποια συμπτώματα και ότι πάω να πάθω...Τέλος πάντων αναγκαστικά κιόλας το έχω κόψει...Τα πράγματα όμως δεν σταματάν εκεί! Τα πράγματα έγιναν πιο τραγικά όταν μια επίσης ανέμελη μέρα αράζαμε με 2 φίλους σε ένα παρκάκι..Λοιπόν πήραμε καφέ και αμέσως μου ήρθε η σκέψη ότι μπορεί να πάθω κρίση πανικού (γιατί κάπου είχα διαβάσει ότι τα άτομα που παθαίνουν κρίσεις πανικού πρέπει να αποφεύγουν την καφεΐνη γιατί σε τονώνει)...οπότε εκείνη την ώρα που το σκέφτηκα αγχώθηκα και σε κάθε γουλιά που έπινα αγχωνόμουν περισσότερο....Ξεχάστηκα με την συζήτηση και μετά από κανά μισάωρο αφού είχα πιει τον μισό καφέ (χωρίς άγχος γιατί είχα ξεχαστεί) μου ξανά ήρθαν αρνητικές σκέψεις και τελικά έπαθα και πήγα σπίτι....ήμουν πολύ θυμωμένος με τον εαυτό μου και βαρούσα τους τοίχους...ένιωθα ένα συναίσθημα άγχους, θλίψεις, οργής δεν ξέρω ούτε εγώ (έμοιαζε περίπου σαν τότε που είχα κάνει χάσις)...έβαλα μια ταινία για να χαλαρώσω αλλά δεν μπορούσα και μάλιστα ξανά έπαθα και μετά έβαλα τα κλάματα. Εκείνη η μέρα έχει αλλάξει όλη την ζωή μου μέχρι τώρα...για 2 εβδομάδες κλεισμένος στο σπίτι γιατί φοβόμουν να βγω μην πάθω κρίση πανικού, μάλιστα την 1η εβδομάδα φοβόμουν μην πάθω και μέσα στο σπίτι και πάθαινα κάθε μέρα γιατί φοβόμουν και αγχωνόμουν να μην πάθω...Ούτε να κουρευτώ δεν μπορώ πλέον έπαθα και εκεί κρίση πανικού. Πάω σε έναν ψυχολόγο χθες ήταν η 2η συνεδρία με βοήθησε πολύ λίγο προς το παρόν...

Δεν θέλω να πείτε τρόπους για να το ξεπεράσω κλπ...εφόσον υποθετικά θα τα λύσω με την ψυχολόγο μου και εγώ με τον εαυτό μου...Βλέπω άρθρα με ανθρώπους που έχουν πολλά χρόνια κρίσεις πανικού και αγοραφοβία οι οποίοι έχουν πάει σε ψυχολόγους κλπ έχουν πάρει και χάπια και ακόμα να το ξεπεράσουν...Με τρομάζει η ιδέα ότι θα μείνω για πάντα έτσι...Είμαι ακόμα 16 και στόχος μου είναι να μπω στο εμπορικό ναυτικό (ένα επάγγελμα που δεν πρέπει να έχει φοβίες και να αγχώνεσαι με το παρά μικρό)..Θέλω να μου πείτε αν θα γίνω καλά ξεπεράσω τις κρίσεις πανικού και την αγοραφοβία και αν μπορώ να ξεπεράσω τις φοβίες μου και τις ανασφάλειες μου..Πραγματικά δεν αντέχω να ζω άλλο έτσι και δεν υπάρχει άλλο λόγος να ζω οπότε αν είναι να ζω για πάντα με φοβίες και με κρίσεις πανικού κλπ...σκέφτομαι πολύ σοβαρά να αυτοκτονήσω να τελειώνω!

Φυσικά κ ξεπερνιέται, απλά θέλει κ λιγο προσπάθεια από σένα,δλδ να το παλεψεις κ να ελπίζεις.Ψαχτο όσο μπορεις κ μενε στα θετικά που ακούς.Πολλοί το έχουν ξεπέρασει και ισως να παρουσιάζεται κατά διαστήματα, αλλά δεν το βάζουν κάτω.Σκέψου ότι περνάς μια φάση τώρα που θα περάσει.Σίγουρα υπάρχουν κ κάποιοι που δεν τα κατάφεραν αλλά δεν μπορείς να ξέρεις τι αλλο ετρεχε,αυτες οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.είσαι μικρός ακόμα αλλά θα μάθεις να το διαχειρίζεσαι κ θα το λυσεις στην πορεια.αφου δεν έχεις κάτι παθολογικό είμαι κρίμα να φοβάσαι ,απλα το μυαλό σου σου δημιουργεί αυτές τις σκέψεις και τον φόβο.

Προσπάθησε να χαρείς τα απλά πράγματα στη ζωή, έχεις τα μάτια σου, τα χέρια σου, τα ποδια σου, όλα όσα σου επιτρέπουν να ζήσεις.οταν θα καταλάβεις ποσο ευγνωμων πρεπει να είσαι γι' αυτα τα απλά πραγμΑτακια , θα έχεις κάνει ένα βήμα να ξεπεράσεις ότι σε απασχολεί.Ξέρω ότι είναι δύσκολο αλλά να μην το βάλεις κάτω ποτε.πάλεψε το κ με κάποιον ειδικό ,εξαντλησε κάθε πιθανή λύση που μπορεις να βρεις.Αναζήτησε βοήθεια κ από ατομα που έχεις εμπιστοσύνη,η στήριξη βοηθάει σε τέτοιες περιπτώσεις, το θέμα είναι να μη μείνεις αδρανης.να ελπίζεις πάντα για το καλύτερο , κ όλα γίνονται απλα θέλει θέληση κ προσωπική προσπάθεια.


Εστάλη από SM-G930F στο E-Psychology.gr Mobile App

[koritsi83]

κοριτσι εχω περασει παρα πολλα....μα παρα πολλα.......ομως ποτε δεν το εβαλα κατω......δεν βαρεθηκα να κανω κατι για αυτο, μελετησα εκατσα κατω και διαβασα ενημερωθηκα........τπτ δεν κερδιζεται ευκολα........το παιδι αυτο προφανως θελει να γινει καλα ξαφνικα αλλιως αυτοκτονει.......αυτο δεν ειναι λογικη...........ετοιματζιδικα δεν γινεται τπτ........

Ο κόσμος λέει!
Το τι περνάει ο κάθε άνθρωπος το ξέρει μόνο αυτος...Bravo sou ! αλλά δεν έχουμε όλοι τetia τύχη

[marouli66]

για να θεραπευτεις δν αρκει η τυχη.......θελει ψαξιμο, μελετη τπτ δν γινεται απο τη μια μερα στην αλλη........εγω προσωπικα εχω διαβασει πολλα βιβλια για να μου αλλαξει ο τροπος σκεψης

[koritsi83]

για να θεραπευτεις δν αρκει η τυχη.......θελει ψαξιμο, μελετη τπτ δν γινεται απο τη μια μερα στην αλλη........εγω προσωπικα εχω διαβασει πολλα βιβλια για να μου αλλαξει ο τροπος σκεψης

Για το κάθε άνθρωπο η μοίρα έχει αποφασίσει κ έχει χαράξει το δρόμο που του αξίζει...Αυτός ήταν ο δικό σου κ πλέον η διαδρομή τελείωσε.....Bravo sou!! Ta kataferes!!

[elis]

Ρε κοριτσι ασ πουμε οτι εγω αξιζα να παθω σχιζο αξιζα και να δουλευω στα χωραφια αξιζα και να με εχουν για τελειωμενο τα κοριτσια δηλαδη ολα αυτα τα αξιζα αφου τα αξιζα λοιπον στα φρυδια μου θα κανω οτι γουσταρω οτι οτι γουσταρω και να μαζευτουν ολοι και να πανε να κουρευτουν αυτα

[marouli66]

Για το κάθε άνθρωπο η μοίρα έχει αποφασίσει κ έχει χαράξει το δρόμο που του αξίζει...Αυτός ήταν ο δικό σου κ πλέον η διαδρομή τελείωσε.....Bravo sou!! Ta kataferes!!

ποιος σου ειπε οτι τα καταφερα τελειως? ο δρομος ποτε δεν ειναι ανοδικος.....παντα υπαρχουν δυσκολες μερες....το οτι τα καταφερα αυτο εγινε διοτι οταν με πιανει κατι λεω δενν θα ειναι για παντα οποτε λεω δεν πειραζει οτι εγινε εγινε προχωραμε.....αν κολλησεις εκει στην αισθηση και στην σκεψη πως περιμενεις να θεραπευτεις........αλλαξα τροπο σκεψης λοιπον.....δεν ειναι θεμα τυχης ο τροπος σκεψης........θεμα τυχης ειναι το σε ποια οικογενεια και περιβαλλον πχ. θα διαλεξει ο νομος της ειμαρμενης(μοιρας) του συμπαντος να γεννηθεις......εκει θα παρεις ερεθισματα που η θα σε κανουν αρρωστο(οπως εμας) η υγιη.......
θεμα προσπαθειας ειναι η νικη απεναντι σε αυτα....οσο κλαιγομαστε τοσο παμε πισω.......εχω κλαφτει απειρες φορες........πιστεψε με....εχω κουραστει εχω αηδιασει ομως ειδα οτι δεν ειχε αποτελεσμα η κλαψα........οπως και καποιες αλλες τακτικες που χρησιμοποιουσα αθελα μου με γυριζαν πισω......πχ σκεφτομουν συνεχως το μελλον....ενω τωρα προσπαθω οσο μπορω να ζω το τωρα μου

[marouli66]

αν θελεις μπορεις να μας πεις τι εχει αποφασισει για σενα η μοιρα που δεν σε αφηνει να πας μπροστα.......εστω να το βγαλεις απο μεσα σου....αν θες

[Thodoris2002]

Ηθελα να προσθεσω οτι πλεον μπορω και βγαινω κανονοκα (με λιγο ζορι). Μπορω να παω ανετα κεντρο αν ειμαι με τους γονείς μου. Και δεν φοβαμαι πλεον τοσο μην παθω κριση πανικου ειναι κατι το φυσιολογικο και δεν θα πεθανω. Αυτο που δεν μπορω ακομα ειναι να παω καπου μονος η με φιλους που ειναι πολυ μακρια απο το σπιτι μου...Αλλα σιγα σιγα το δουλευω και αυτο! Ολα αυτα χωρις καμια χρηση χαπιων τα εκανα ολα μονος και συνεχιζω! Εντωμεταξυ τωρα που βγαινω εξω και ας πουμε οτι αρχιζω και το ξεπερναω αυτο αν και έχω παρα πολυ δρομο μπροστα μου, μου την σπανε οι ανθρωποι που εχουν καταθλιψη πραγματικα γιατι να εχεις καταθλιψη χαζος εισαι; Μια ζωη την εχουμε δειτε τις φοβιες σας κατα ματα και μην κλαιτε την μυρα σας. Δουλεψτε με τον εαυτο σας οι σκεψεις σας κανουν να ειστε ετσι! Εγω τι επρεπε να κανω να μην βγαινω απο το σπιτι; Βλεπω αλλους λενε εχω 10 χρονια αγοραφοβια! Λιγο εγωισμο δεν εχουν να πουνε οχι ρε φιλε θα βγω από το σπιτι θα ζοριστω αλλα θα βγω! Και στην τελικη φοβασαι το τιποτα κυριολεκτικα αφου ακομα και να λιποθυμησεις θα σε βοηθησει καποιος σιγουρα! Ακομα και να παθεις κριση πανικου και τι εγινε; Τι φοβασαι; Ειμαι 16 και μου πειρε ενα μηνα μονο να βγω από το σπιτι και αυτος πολυς ηταν! ΆΝΤΕ ΖΗΣΤΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΛΑΨΟΥΡΙΖΕΤΕ ΣΑΝ ΠΑΙΔΑΚΙΑ. Μπορειτε να το κανετε! Πιστεψτε στον εαυτο σας! Εισαι θεος που ζει στην γη απλα δεν το ξερεις! Μπορεις να κανεις τα ΠΆΝΤΑ κυριολεκτικα, αρκει να το θέλεις!