Γνωρίζετε "ξερόλες"?

[nature]

Originally posted by MANTHES
Ισως επειδη δεν εχουμε καλυτερη εναλλακτικη λυση;
Επειδη μπορει κατα βαθος εστω και ασυνειδητα να προσδοκουμε σε καποιο ωφελος απο αυτη την παρεα;
Επειδη αργησαμε να το καταλαβουμε οτι ειναι βλακες και τωρα δεν εχουμε την δυναμη να τους δειξουμε οτι δεν θελουμε την παρεα τους;
Μπορει λογω του οτι εχουν καποια αλλα στοιχεια της προσωπικοτητας τουε που δεν τα εχουν οι υπολοιποι γνωστοι μας.

Ο καθενας μας εχει τους δικους του λογους και σιγουρα θα ειναι και αλλοι εκτος απο αυτους που ανεφερα.

Στην ερώτηση που έκανα: τί είναι αυτό που μας κάνει να ανεχόμαστε τους ξερόλες, αυτή είναι ίσως η πιο σφαιρική και βαθειά απάντηση! (κατά τη γνώμη μου βεβαίως) :)

Ευχαριστώ

.... Πάντως πιστεύω ότι οι ξερόλες τρώνε το χρόνο μας και ...χωρίς την άδειά μας.

[toosensible]

Ναι γνωρίζω 2 άτομα.
Ένα με το όνομα (εμένα) και ένα με την χάρη (την γυναίκα μου)
είμαι στην διαθεση σας για να μου λύσετε την απορία αν τελικά είμαι. ;)
επίσης διατιθεμαι μεμονομένα μόνο χωρις την γυναικα μου σαν πειραματοζωο για τα συμπερασματα σας.

Originally posted by nature
Γνωρίζετε ξερόλες? Πώς αισθάνεστε μαζί τους και πώς τους αντιμετωπίζετε? Τι ποσοστό του γενικού πληθυσμού νομίζετε πως είναι? Τι είναι αυτό που τους κάνει να φέρονται έτσι?

Αν κοιτάξω γύρω στον ευρύτερο κύκλο μου συγγενών, φίλων, γνωστών και επαγγελματικών, γνωρίζω 3-4 άτομα που έχουν αυτό το χαρακτηριστικό σε πολύ ενοχλητικό βαθμό και δεκάδες άλλους που το έχουν σε μέτριο βαθμό. Θα έλεγα ότι ανθρώπους που ακούνε και θέλουν να μάθουν αυτά που δεν ξέρουν από εμένα και να πουν αυτά που ξέρουν και δεν γνωρίζω εγώ (να κάνουν μία φυσιολογική και ευχάριστη –εποικοδομητική συζήτηση δηλαδή) γνωρίζω πολύ λίγους.

Κατά τη γνώμη σας πρέπει να τους ανεχόμαστε με χαμόγελο και συγκατάβαση και να μετράμε από μέσα μας αντίστροφα από τη βαρεμάρα μέχρι να φθάσει η ώρα να τελειώσει η συνάθροιση ή πρέπει να τους τη λέμε μπας και γλιτώσει ο επόμενος άτυχος που θα βρεθεί στο δρόμο τους ή οι δύστυχοι οι συγγενείς τους που «κακοποιούνται» κάθε μέρα από αυτούς?
Χθες παρευρέθηκα σε τραπέζι με μια τέτοια περίπτωση και μου είχε ανέβει το αίμα στο κεφάλι. Η γυναίκα αυτή δεν έκανε τον ξερόλα μόνο σε εμάς τους φίλους της, αλλά σε πολύ μεγάλο βαθμό και στον άντρα της. Τον προσέβαλε συνέχεια και ότι πήγαινε να αρθρώσει ο καημένος του έλεγε ότι το λέει λάθος

[Ολα_ειναι_δανεικα]

Νature πιστευω οτι ειναι ευκολο να βρουμε τις απαντησεις σε αυτα τα θεματα αν κοιταξουμε στον εαυτο μας.
Ολοι καποια στιγμη στη ζωη μας πιστεψαμε πως ξερουμε τα παντα εστω για ενα μονο συγκεκριμενο θεμα, οπως και ολοι μας για το συνδιασω και με το αλλο τοπικ εχουμε καποια στιγμη κοροϊδεψει ενα συνανθρωπο μας, αλλος σε μεγαλυτερο και αλλος σε μικροτερο βαθμο.
Το μονο που χρειαζεται ειναι να σκεφτουμε γιατι το καναμε την συγκεκριμενη στιγμη και πως νιωσαμε. Απο εκει και περα οι απαντησεις ερχονται αυτοματως

[nature]

Originally posted by MANTHES

......Ολοι καποια στιγμη στη ζωη μας πιστεψαμε πως ξερουμε τα παντα εστω για ενα μονο συγκεκριμενο θεμα, .....

Aλλο όμως κάποια στιγμή και για ένα συγκεκριμένο θέμα όπως λες και άλλο ΠΑΝΤΑ και για ΟΛΑ όπως κάνουν οι ξερόλες.

[BALANCE]

Σκεφτόμουν τώρα που ξαναδιάβαζα κάποιες απαντήσεις την ερώτηση σου nature... Γιατί ανεχόμαστε τους ξερόλες;

1. Μήπως γιατί σε κάποιο άλλο επίπεδο αναγνωρίζουμε πόσο ανασφαλείς είναι και θέλουμε να τους στηρίξουμε όταν αρχίσει η πτώση τους;

2. Μήπως γιατί θέλουμε να παίξουμε το ρόλο του \"θύματος\"; Ξέρεις... \"ναι ρε γαμώτο. Η κολλητή μου (ή βάλε ότι σχέση θέλεις εδώ) είναι ξερόλας αλλά εγώ που την αγαπάω, την ανέχομαι γιατί κατά βάθος είναι καλός άνθρωπος\"...

3. Μήπως γιατί εμείς νιώθουμε ανασφαλείς και δεχόμαστε τους ξερόλες αφού αυτοί θα τραβήξουν τα... περίεργα συναισθήματα στην παρέα (όπως \"καλά, ο δικός σου έδωσε ρεσιτάλ βλακείας πάλι χθες\") οπότε κανείς δεν θα ασχοληθεί με τις δικές μας ελλείψεις;

4. Μήπως απλά παραδικαιολογούμε τους άλλους γύρω μας αντί να αντιδράσουμε και να τους ξεκόψουμε απλά από τη ζωή μας μόνο που τότε θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το αίσθημα της μοναξιάς και δεν το θέλουμε αυτό;

Εγώ τώρα που το σκέφτομαι περισσότερο, μάλλον γέρνω προς το δεύτερο και το τέταρτο που έγραψα, κρίνοντας από τη σχέση μου με την κολλητή μου...


Θέτω ερωτήματα για συζήτηση..

:)

[vince]

Έχει υπάρξει στιγμή (στιγμές) στην ζωή μου που έχω αισθανθεί ακριβώς το αντίθετο απο αυτό που λέμε ξερόλας (άβουλος). Έχει υπάρξει βέβαια και η στιγμή που έχω αισθανθεί έτσι ακριβώς όπως το λέτε.. ξερόλας (ισχυρογνώμων). Αισθάνομαι, με αρκετή δόση ειρωνίας, πως και οι δύο καταστάσεις αντιπροσωπεύουν την σχέση που μπορεί να έχει η ψυχική πάθηση με την προσωπικότητα. Το θέμα είναι γενικό βέβαια αλλά θα επιχειρίσω να το συσχετίσω με το επιούσιο του φόρουμ. Έτσι, θα έλεγα πως ο ξερόλας αντιπροσωπεύει την προσωπικότητα της απόρριψης, δηλαδή την απόρριψη οποιασδήποτε διατύπωσης που έρχεται σε σύγκρουση με την γνώμη του ξερόλα, και ο άβουλος, την προσωπικότητα της αποδοχής, δηλαδή την αποδοχή οποιασδήποτε γνώμης. Παραπέρα, θα μπορούσα να συσχετίσω την άβουλη προσωπικότητα με την ακραία αρνητική ψυχοπαθολογία, και την πολύξερη προσωπικότητα με την ακραία μανιακή ψυχοπαθολογία. Αυτά...και τελίκά φτάνω στο συμπέρασμα οτι και οι δύο μορφές (άβουλος και ισχυρογνώμων) συνυπάρχουν στον κόσμο η μία για την επιβεβαίωση της άλλης.

[Empneustns]

πολυ καλη σκεψη.

[pennoula_v]

nature, συγγνωμη για την καθυστερημενη απαντηση μου....φυσικα κ θα του την ελεγα αν ηταν φιλος μου,εκει κ αν ειχα το θαρρος...Απλα εμεις επιλεγουμε αν μπορουμε να ανεχτουμε καποια πραγματα απο τουσ φιλους μας...προσωπικα κ εμενα με εκνευριζει η \"ξερολια\" κ δεν εχει τυχει να εχω καποιον φιλο/η ξερολα...η μονη φορα που αντιμετωπισα τετοιο ατομο ηταν η περοπτωση που ανεφερα...δεν νομιζω πως θα εκανα φιλο μου ποτε τετοιο ατομο....
Απλα οταν ειπα αγαπας τον φιλο σου οπως ειναι εννοουσα οτι απο την στιγμη που αποκαλεις καποιον φιλο εχεις αποδεχτει κ τα στραβα του κ ας σε εκνευριζουν...