Δεν αντέχω πολύ ακομα αλλά δεν παύει να το παλεύω...

[Fad]

θα το ξεπερασεις...θα δεις......μην αγχωνεσαι....τωρα κυριαρχει μεσα σου ο κατωτερος εαυτος και σε κανει οτι θελει και εσυ νομιζεις οτι δεν μπορεις να κανεις αλλιως.....
εισαι ομως κατι πολυ ανωτερο με απεριοριστες δυνατοτητες.......αλλα τωρα στις κατατρωει το εγω σου.....
ολα μπορουν να θεραπευτουν αρκει να το παρεις αποφαση μεσα σου......
σου εχω στειλει και το εμαιλ μου

Σε ευχαριστώ πολύ. Θα απαντήσω στο mail σου

[broken heart 1985]

Καλησπέρα. Καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι γιατί έχασα και γω το μπαμπά μου εδώ και 6 μήνες και ακόμα υποφέρω και δεν έχω συνέλθει εντελώς. Το πένθος είναι μια επίπονη διεργασία που περιλαμβάνει αρκετά στάδια μέχρι να πάμε παρακάτω. Αναφέρεις ότι παίρνεις ζαναξ και αντικαταθλιπτικά που προσωπικά, μου έγραψε και μένα γιατρός λόγο κατάθλιψης αλλά πήρα μόνο τα ζαναξ και αυτά για ένα μήνα. Τα έκοψα μαχαίρι γιατί μου προκαλούσαν παρενέργειες, όπως περισσότερη κατάθλιψη, ατονία, άγχος και αυξημένη επιθετικότητα και νευρικότητα. Όταν τέλειωσε το πρώτο και μοναδικό κουτί που πήρα, άρχισα να παθαίνω σύνδρομο στέρησης και δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου. Ήμουν σαν ένα πληγωμένο λιοντάρι στο κλουβί. Δεν είναι η λύση στα φάρμακα. Ο σκοπός τους είναι να αυξάνουν για λίγο τα επίπεδα της σεροτονίνης μέσω των νευροδιαβιβαστών του εγκεφάλου και να νιώθεις μία πρόσκαιρη ευφορία. Επειδή όμως τα παίρνεις καιρό, κάνεις κακό στον εαυτό σου και η κατάθλιψη διαιωνίζεται. Σου προτείνω να πίνεις καλύτερα κάποιο τσάι όπως μελισσόχορτο που πίνω και γω κάποιες φορές όταν νιώθω έντονα το πόνο να επανέρχεται, ή ερωδιόλα που είναι αντικαταθλιπτική. Να ξέρεις πως η κούραση και ότι συνέχεια νυστάζεις είναι παρενέργειες των φαρμάκων που παίρνεις και αν δεν τα κόψεις σταδιακά με τη βοήθεια του γιατρού σου θα βρίσκεσαι συνέχεια εγκλωβισμένος σε αυτή τη κατάσταση. Ο πόνος της απώλειας γονιού είναι αφόρητος γιατί έχω περάσει πολλά πράματα που με έχουν τσακίσει φέτος αλλά πρέπει να κοιτάξεις και εσένα. Αυτό θα ήθελαν και οι πατεράδες μας...

[Fad]

Καλησπέρα. Καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι γιατί έχασα και γω το μπαμπά μου εδώ και 6 μήνες και ακόμα υποφέρω και δεν έχω συνέλθει εντελώς. Το πένθος είναι μια επίπονη διεργασία που περιλαμβάνει αρκετά στάδια μέχρι να πάμε παρακάτω. Αναφέρεις ότι παίρνεις ζαναξ και αντικαταθλιπτικά που προσωπικά, μου έγραψε και μένα γιατρός λόγο κατάθλιψης αλλά πήρα μόνο τα ζαναξ και αυτά για ένα μήνα. Τα έκοψα μαχαίρι γιατί μου προκαλούσαν παρενέργειες, όπως περισσότερη κατάθλιψη, ατονία, άγχος και αυξημένη επιθετικότητα και νευρικότητα. Όταν τέλειωσε το πρώτο και μοναδικό κουτί που πήρα, άρχισα να παθαίνω σύνδρομο στέρησης και δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου. Ήμουν σαν ένα πληγωμένο λιοντάρι στο κλουβί. Δεν είναι η λύση στα φάρμακα. Ο σκοπός τους είναι να αυξάνουν για λίγο τα επίπεδα της σεροτονίνης μέσω των νευροδιαβιβαστών του εγκεφάλου και να νιώθεις μία πρόσκαιρη ευφορία. Επειδή όμως τα παίρνεις καιρό, κάνεις κακό στον εαυτό σου και η κατάθλιψη διαιωνίζεται. Σου προτείνω να πίνεις καλύτερα κάποιο τσάι όπως μελισσόχορτο που πίνω και γω κάποιες φορές όταν νιώθω έντονα το πόνο να επανέρχεται, ή ερωδιόλα που είναι αντικαταθλιπτική. Να ξέρεις πως η κούραση και ότι συνέχεια νυστάζεις είναι παρενέργειες των φαρμάκων που παίρνεις και αν δεν τα κόψεις σταδιακά με τη βοήθεια του γιατρού σου θα βρίσκεσαι συνέχεια εγκλωβισμένος σε αυτή τη κατάσταση. Ο πόνος της απώλειας γονιού είναι αφόρητος γιατί έχω περάσει πολλά πράματα που με έχουν τσακίσει φέτος αλλά πρέπει να κοιτάξεις και εσένα. Αυτό θα ήθελαν και οι πατεράδες μας...

Σε ευχαριστώ για την απάντηση σου. Προσπαθώ να κόψω το xanax προς το παρών το εχω Ίδη μειώσει. Μου είναι δύσκολο η αλήθεια είναι. Το βράδυ δεν το περνώ καθόλου. Το χρειάζομαι το απόγευμα κατα τις 6.
Μεσα απο την διαρκή συνήθεια της ευαλωτοτητας εζω αρχίσει απλα να μς πειράζει οτιδήποτε σωματικό. Ότι διποτε εχει να κάνει εμένα το γυρνάω στο κακό. Το μυαλό μου στη προσπάθεια να "σώσει " εμένα έχει γίνει αμυντικός παίχτης και ολα τα βγάζει σε σωματικά. Κανω θεραπείες και με ψυχολόγο αυτο το καιρο απλα μου ειναι δύσκολο κάποιες φορές και ξεφεύγω. Μεσα στο μήνα για μερικες μέρες θα ειμαι κάτω και θα πονανε τα πόδια μου,τα πρωινά θα μου ειναι αβασταχτα να μην μπορώ να σηκωθώ απο το κρεβάτι, να μην εχω όρεξη για φαγητό να μην κανω δουλειά να ζαλίζομαι σαν να είμαι σε βάρκα, τα εντερικα μου οτι ναναι. Περνάνε σιγα σιγά όσο το συνηθίζω και δεν του δινω σημασία. Ειναι πολυ δύσκολα ολα και καμια φορά που είμαι καλύτερα απλα δεν κάνω αυτο που πρέπει να κάνω. Αφήνουμε τελειως. Το μυαλό μου συνέχεια στο κακό πάντα και ακολουθεί το σώμα μου.

[marouli66]

σου εχω στειλει πμ

[haniel]

Fad πόσο καιρό παίρνεις φαρμακευτική αγωγή ? Δε σε έχει βοηθήσει? Τι λέει ο γιατρός σου για τη πορεία σ?

Αυτη η ατονία με έχει πιάσει κ εμένα πάλι τώρα τελευταία..και ειδικα στα πόδια.. Στις γάμπες.. Πφ....

Εστάλη από Lenovo A6020a40 στο E-Psychology.gr Mobile App

[Κατερινα82]

https://youtu.be/9suW53LepFE για να πάρουμε όλοι μας δύναμη!!!

[Myra]

Καλησπερα.συμπασχω.η φραση "δεν μπορω να αντεξω τη μερα" ηταν το συναισθημα μου για πολλους μηνες..σιχαινομουν τον ηλιο.παλευω ακομα με το τερας..και θα παω να παρω το βιβλιο.
Ευχομαι ολοι καθε μερα να νιωθετε και καλυτερα και να μην ξεχνατε μια ιδεολογια της γιογκα"Οι επομενες μερες θα ειναι πιο ευκολες.Συγχαρητηρια στον εαυτο σας που τα καταφερε και σημερα"
Ισως ο ορος "οι επομενες μερες" να μην ειναι ακριβως οι επομενες με τη ρεαλιστικη εννοια.Μπορει οι επομενες μερες να ειναι οι επομενες εβδομαδες.Ή ο επομενος μηνας.Ποτε μην το βαζετε κατω.