Αρρωστοφοβια

[Sonataa]

Καλησπέρα! Είμαι 24 χρονών κ δεν μπορώ να βρω την ηρεμία μου. Από μικρή φοβόμουν πολύ αλλά τώρα η κατάσταση έχει ξεφύγει! Όλα ξεκίνησαν πριν 4 χρόνια.. δυσπνοιες ζαλάδες ταχυκαρδίες.. και κάπως έτσι ξεκίνησαν οι επισκέψεις μου στους γιατρούς η μια μετά την άλλη. Μόλις μου έλεγαν ότι δεν έχω κάτι ηρεμουσα κ μετά έβρισκα κάτι άλλο να ασχοληθώ. Ψάξιμο στο ίντερνετ απίστευτος φόβος κ ξανά στους γιατρούς. Αυτό το διάστημα φοβάμαι μήπως έχω ΣΚΠ. ώρες ώρες νιώθω τα χέρια μου κ τα πόδια μου βαριά λες κ έχουν πάνω βαρακια κ εκεί είναι που με πιάνει τρελα! Δε ξέρω τι να κάνω... Έχει περάσει κάνεις κάτι αντίστοιχο κ να ήταν ψυχολογικό;;

[glamshine4ever]

Εδώ μέσα το 99% έχει περάσει αυτά που λες. Σε νοιώθω αναζητάς ανακούφιση αλλά αυτό θα πρέπει να έλθει από μέσα σου. Θα σου κάνω μια ερώτηση....ανησυχείς αν σε 2 μέρες ερθει τσουνάμι στην παραλία που κάνεις μπάνιο?

[Sonataa]

Χμμμ.... Όχι ποτέ...

[glamshine4ever]

Και όμως μπορεί να συμβεί...το ίδιο και να αρρωστήσεις...μπορεί να συμβεί και αυτό γιατί όμως ανησυχείς για την μελλοντική ασθένεια που δεν υπάρχει? και που μπορεί να μην έρθει ποτέ? Να ανησυχείς για υπαρκτά πράγματα όχι ανύπαρκτα και για θεωρίες. Οι φόβοι είναι μέσα στο μυαλό μας δεν ειναι υπαρκτοί εμείς τους δινουμε αξία. Έτσι λοιπόν όπως δεν ανησυχείς για ένα σωρό πράγματα που θα μπορούσες να ανησυχείς πχ να σε χτυπήσει κεραυνός ενώ παίζεις μπάλα (συνέβη στη Λάρισα), να πνιγείς από πλημμύρα (συνέβη στη Μάνδρα) να μην ανησυχείς για την υγεία σου και να μην κάνεις εικασίες...δεν είσαι γιατρός αλλά και γιατρός να είσουνα δε θα τα ήξερες όλα.

[Sonataa]

Το ξέρω κ εγώ προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν έχει νόημα όλο αυτό που κάνω αλλά όταν νιώθω όλα αυτά που νιώθω μου είναι αδύνατο να το διαχειριστώ!

[Fad]

Σε καταλαβαίνω από φίλε μου.... Αλλα οπως λέει και απο πανω ο φίλος ειναι στο νου όλα. Το θεμα ειναι η πράξη η πρακτική άσκηση καθημερινή και ενας καλος ψυχολογος...

[Sidis119]

Αν σταματήσεις να απασχολείς το μυαλό με αυτά θα διαπιστώσεις οτι σταδιακά θα σου φύγει . Δεν είναι απλό.. θέλει δουλειά και υπομονή

[Fad]

Καλησπέρα! Είμαι 24 χρονών κ δεν μπορώ να βρω την ηρεμία μου. Από μικρή φοβόμουν πολύ αλλά τώρα η κατάσταση έχει ξεφύγει! Όλα ξεκίνησαν πριν 4 χρόνια.. δυσπνοιες ζαλάδες ταχυκαρδίες.. και κάπως έτσι ξεκίνησαν οι επισκέψεις μου στους γιατρούς η μια μετά την άλλη. Μόλις μου έλεγαν ότι δεν έχω κάτι ηρεμουσα κ μετά έβρισκα κάτι άλλο να ασχοληθώ. Ψάξιμο στο ίντερνετ απίστευτος φόβος κ ξανά στους γιατρούς. Αυτό το διάστημα φοβάμαι μήπως έχω ΣΚΠ. ώρες ώρες νιώθω τα χέρια μου κ τα πόδια μου βαριά λες κ έχουν πάνω βαρακια κ εκεί είναι που με πιάνει τρελα! Δε ξέρω τι να κάνω... Έχει περάσει κάνεις κάτι αντίστοιχο κ να ήταν ψυχολογικό;;

Προσπάθησε αν μπορείς να βάζεις μικρούς καθήμενους στόχους μεσα στην ημέρα που σου κανου εσενα και μόνο εσενα καλό. Εσυ θα βρεις αυτους τους στοχους και δεν χρειάζεται να ειναι τίποτα συμβατικόι και δύσκολοι. Πχ να περπατήσεις 30 λεπτά. Να φτιάξεις καινα τακτοποιησεις το σπίτι σου. Να βάλεις να δεις μια ταινία που σε κάνει να νιώθεις καλα... Και άλλα πολλά.

[Sonataa]

Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις συμβουλές! Μου δίνετε κουράγιο να μπορέσω να πατήσω ξανά στα πόδια μου κ να ζήσω....

[Panos123]

Sonataa σε καταλαβαινω απολυτα και γω ειχα τρελη φοβια για σκπ..εγω την ξεπερασα οταν συνειδητοποιεισα οτι για να υπαρχει μια αρρωστια πρεπει να υπαρχουν συμπτωματα που δενουν μεταξυ τους..στην σκπ δεν εχεις βαρια ποδια αλλα μουδιασμενα και μουδιαζουν και τα χερια..αλλα δεν σμαινει και καθε μουδιασμα σκπ..απο την στιγμη που βλεπεις καλα και δεν εχεις θολη οραση μην φοβασαι..το πρωτο συμπτωμα της σκπ ειναι αυτο η οπτικη νευριτιδα..η σκπ επισης δεν κανει δυσπνοιες που λες..ειναι ολα απο το αγχος

[Christy]

Όλα στο μυαλό μας είναι.
Πχ: χθες είχα πονοκέφαλο απο φασαρία και κούραση. Παίρνω ντεπόν και μέχρι να περάσει μου πέρασε απο το μυαλό οτι έχω ανεύρυσμα. Επειδή αριστερά στους κροτάφους "πιάνω" μια φλέβα. Επειδή μου φάνηκε περίεργο (τώρα με τη νοσοφοβία μου...ανακαλύπτω "κρυμμένες" φλέβες, κόκκαλα, αγγεία κλπ που νόμιζα οτι δεν υπήρχαν καν). Πήγα στο γιατρό και μου είπε οτι εφόσον δεν είναι κληρονομικό και δεν έχω τραυματιστεί πουθενά να μην ασχοληθώ καν και οτι είμαι πάρα πολύ μικρή ακόμα για να σκέφτομαι τέτοια.

Όσο βγαίνω και βλέπω κόσμο κλπ το ξεχνάω εντελώς.

Που θέλω να καταλήξω;! Στο οτι δεν χρειάζεται να τα σκεφτόμαστε όλα αυτά. Πόσο μάλλον στα 24 μας. Μπορείς να σκεφτείς μελλοντικά σχέδια καλοκαιρινά, πότε θα πας για μπάνιο, που θα πας αύριο κλπ

Είμαστε πολύ μικρά ακόμα για οτιδήποτε!