Προβλήματα στη σχέση κατά την εγκυμοσύνη
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 2 12 LastLast
Results 1 to 15 of 26
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2018
    Posts
    12

    Προβλήματα στη σχέση κατά την εγκυμοσύνη

    Καλησπέρα. Είμαι 23 ετών και διανύω τον 7ο μήνα της κύησης μου. Πριν λίγο καιρό χάσαμε την πεθερά μου από καρδιά, πράγμα το οποίο έχει στοιχίσει πολύ στον σύντροφό μου. Από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή, εκείνος έχει απομακρυνθεί και νιώθω παραμελημένη. Μέσα στις πρώτες μέρες μου ανακοίνωσε ότι θέλει να επιστρέψει στο πατρικό του διότι ο πατέρας του χρειάζεται στήριξη (ένας πατέρας ο οποίος έμπαινε συνέχεια εμπόδιο στον γιο του και ήταν ανεπαρκής σύμφωνα με τον σύντροφό μου). Φύγαμε από το διαμέρισμα μου, με σκοπό να μην τον στεναχωρήσω. Δυστυχώς, το σπίτι του πεθερού μου είναι ενα ανθυγιεινό περιβάλλον για μια έγκυο και το παιδί που πρόκειται να έρθει στον κόσμο. Όσο εγώ στήριζα τον σύντροφό μου αλλά βίωνε το πένθος του αγνοώντας εμένα και το παιδί, εκείνος ένιωθε πιεσμένος από το συγγενικό του περιβάλλον, που του έλεγε "τώρα η μαμά έφυγε, κοίτα το παιδάκι σου που έρχεται" κ εκείνος δήλωσε "δεν θέλω να ασχοληθώ με κανένα παιδί, έχασα τη μάνα μου, όχι σκύλο". Τα λόγια αυτά ίσως ειπώθηκαν εν βρασμώ ψυχής, αλλά με πόνεσαν απίστευτα. Μετά από πολύ υπομονή κ εγώ του ανακοίνωσα ότι θέλω να επιστρέψω στο διαμέρισμα μας γιατί δεν άντεχα το να τον στηρίζω και να μην το βλέπει, να μην μας δίνει προτεραιότητα και να ζω σε ένα σπίτι που δεν έχει καν υποδομές για τον ίδιο, πόσο μάλλον για μένα (κοιμόμουν σε ράντζο στο σαλόνι με φουλ ζέστη). Εκείνος συνεχίζει να μένει με τον πατέρα του και να δίνει το παρών 3-4 φορές την εβδομάδα. Λόγω της φάσης που περνάει, έχει αμελήσει το θέμα του πολιτικού γάμου και όλων των προετοιμασιών που έχουν να κάνουν με το μωρό. Πως να συμπεριφερθώ; Ήταν πολύ πρόθυμος για όλα πριν τον θάνατο της...

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,779
    Καλημέρα! Όταν λες πριν λίγο καιρό χάσατε την πεθερά σου, πριν πόσο καιρό εννοείς;

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Location
    Planet Love
    Posts
    24,354
    Quote Originally Posted by mybabyshotmedown View Post
    Καλησπέρα. Είμαι 23 ετών και διανύω τον 7ο μήνα της κύησης μου. Πριν λίγο καιρό χάσαμε την πεθερά μου από καρδιά, πράγμα το οποίο έχει στοιχίσει πολύ στον σύντροφό μου. Από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή, εκείνος έχει απομακρυνθεί και νιώθω παραμελημένη. Μέσα στις πρώτες μέρες μου ανακοίνωσε ότι θέλει να επιστρέψει στο πατρικό του διότι ο πατέρας του χρειάζεται στήριξη (ένας πατέρας ο οποίος έμπαινε συνέχεια εμπόδιο στον γιο του και ήταν ανεπαρκής σύμφωνα με τον σύντροφό μου). Φύγαμε από το διαμέρισμα μου, με σκοπό να μην τον στεναχωρήσω. Δυστυχώς, το σπίτι του πεθερού μου είναι ενα ανθυγιεινό περιβάλλον για μια έγκυο και το παιδί που πρόκειται να έρθει στον κόσμο. Όσο εγώ στήριζα τον σύντροφό μου αλλά βίωνε το πένθος του αγνοώντας εμένα και το παιδί, εκείνος ένιωθε πιεσμένος από το συγγενικό του περιβάλλον, που του έλεγε "τώρα η μαμά έφυγε, κοίτα το παιδάκι σου που έρχεται" κ εκείνος δήλωσε "δεν θέλω να ασχοληθώ με κανένα παιδί, έχασα τη μάνα μου, όχι σκύλο". Τα λόγια αυτά ίσως ειπώθηκαν εν βρασμώ ψυχής, αλλά με πόνεσαν απίστευτα. Μετά από πολύ υπομονή κ εγώ του ανακοίνωσα ότι θέλω να επιστρέψω στο διαμέρισμα μας γιατί δεν άντεχα το να τον στηρίζω και να μην το βλέπει, να μην μας δίνει προτεραιότητα και να ζω σε ένα σπίτι που δεν έχει καν υποδομές για τον ίδιο, πόσο μάλλον για μένα (κοιμόμουν σε ράντζο στο σαλόνι με φουλ ζέστη). Εκείνος συνεχίζει να μένει με τον πατέρα του και να δίνει το παρών 3-4 φορές την εβδομάδα. Λόγω της φάσης που περνάει, έχει αμελήσει το θέμα του πολιτικού γάμου και όλων των προετοιμασιών που έχουν να κάνουν με το μωρό. Πως να συμπεριφερθώ; Ήταν πολύ πρόθυμος για όλα πριν τον θάνατο της...
    πριν διαβασω τις τελευταιες γραμμες, αναρωτιομουν αν ειστε παντρεμενοι γιατι μου φαινοταν να μην ειστε, και οντως δεν ειστε...
    δεν ξερω ποσο προθυμος "για ολα" ηταν πριν τον θανατο, αφου περιμενατε παιδι χωρις να παντρευτειτε.
    ΜΗΠΩΣ δεν ηταν καθολου σιγουρος οτι θελει γαμο και παιδι και με την αφορμη του θανατου, ζει τωρα το σεναριο αυτο;
    λεω εγω, τωρα...
    δεν εννοω οτι υποκρινεται και βρηκε ευκαιρια.
    λεω μηπως ο θανατος της μανας του του εβγαλε στην επιφανεια τις αληθινες του επιθυμιες.
    δεν εξρω τι πρεπει να κανεις. προφανως και θα το κανεις το παιδακι στην ηλικια που βρισκεται η εγκυμοσυνη.
    νομιζω καλα θα ειναι να βρεθεις στο περιβαλλον που θα νοιωθεις καλα εσυ και να του ζητησεις να παρει τις αποφασεις του για το παιδι σας και τον γαμο σας κι αν φανει αρνητικος, να προχωρησεις μονη σου.
    εχεις λυμενο το οικονομικο θεμα; εργαζεσαι; εχεις στηριξη απο τους δικους σου, αν κατι δεν παει καλα με τον συντροφο σου;

  4. #4
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2018
    Posts
    12
    Την χάσαμε πριν τρεις μήνες. Ακόμα το θεωρεί νωπό.

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Location
    Planet Love
    Posts
    24,354
    Quote Originally Posted by mybabyshotmedown View Post
    Την χάσαμε πριν τρεις μήνες. Ακόμα το θεωρεί νωπό.
    ΕΙΝΑΙ νωπο. Αλλα το θεμα ειναι οτι τοτε ησουν ηδη 4 μηνων χωρις να εχετε παντρευτει. Γιατι το εκανε αυτο αν ήταν αποφασισμένος; μηπως ψαχνει αφορμη να απεγκλωβιστει απο τις υποσχεσεις του;

  6. #6
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2018
    Posts
    12
    Η αλήθεια είναι ότι μας έτυχε το παιδί σε μια φάση που εγώ μόλις είχα φύγει από μια δουλειά και εκείνος ήταν στριμωγμένος λόγω των χειρουργείων που έπρεπε να υποβληθεί η πεθερά μου. Λόγω ηλικίας μου πέρασε από το μυαλό να ρίξω το παιδί στην αρχή, αλλά ύστερα από πολλή συζήτηση και από την εμπιστοσύνη που μου ενέπνεε(είναι 10 χρόνια μεγαλύτερος) αποφασίσαμε από κοινού να κρατήσουμε το μωρό. Έχω κάποια χρήματα στην άκρη, είχε κ εκείνος αλλά τώρα ύστερα από χειρουργεία κ κηδεία , μείναμε με πολύ λίγα. Οι γονείς μου είναι πολύ πρόθυμοι να βοηθήσουν, αλλά εκείνος δεν δέχεται τη συμβολή τους. (;). Ο ενθουσιασμός του αρχικά ήταν μεγάλος, και όσο ζούσαμε οι δυο μας πριν φύγει η πεθερά μου από τη ζωή, όλα φάνταζαν ονειρεμένα. Τώρα ίσως περνάει μια κάποια κατάθλιψη (δεν είμαι ειδική έτσι ώστε να κάνω διάγνωση), αλλά το παιδάκι το οποίο ανυπομονούσε τόσο να δει σε λίγους μήνες, έχει μπει σε δεύτερη μοίρα. Είναι κακό αυτό που λέω, αλλά δεν με νοιάζει τόσο για μένα... Βάζω τη μπέμπα μου πάνω απ' όλα που δεν θέλω να ζήσει με έναν μπαμπά απών. Λέτε ίσως με τον ερχομό της να πάρει λίγη χαρά; Την περιμέναμε πως και πως...

  7. #7
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2018
    Posts
    12
    καθυστερούσε τον γάμο λέει λόγω υποχρεώσεων (χειρουργεία, κηδεία, τώρα το πένθος). Οι γονείς μου αυτά τα θεωρούσαν υπεκφυγές και δικαιολογίες. Γιατι όμως να χωλαινε εξ αρχής μόνο στο ζήτημα "γάμος", ενώ όλα έρρεαν ομαλά. Ο καιρός περνάει κ το παιδί μου δεν είναι "καλυμμένο" με έναν πολιτικό γάμο ή έστω με ένα σύμφωνο συμβίωσης. Παρόλα αυτά, ήταν ενας άνθρωπος που έβαζε την οικογένεια πάνω απ' όλα. Μάλλον μόνο για τη δική του θα έκανε τα πάντα, όχι για αυτή που δημιουργεί τώρα.

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Location
    Planet Love
    Posts
    24,354
    Quote Originally Posted by mybabyshotmedown View Post
    Η αλήθεια είναι ότι μας έτυχε το παιδί σε μια φάση που εγώ μόλις είχα φύγει από μια δουλειά και εκείνος ήταν στριμωγμένος λόγω των χειρουργείων που έπρεπε να υποβληθεί η πεθερά μου. Λόγω ηλικίας μου πέρασε από το μυαλό να ρίξω το παιδί στην αρχή, αλλά ύστερα από πολλή συζήτηση και από την εμπιστοσύνη που μου ενέπνεε(είναι 10 χρόνια μεγαλύτερος) αποφασίσαμε από κοινού να κρατήσουμε το μωρό. Έχω κάποια χρήματα στην άκρη, είχε κ εκείνος αλλά τώρα ύστερα από χειρουργεία κ κηδεία , μείναμε με πολύ λίγα. Οι γονείς μου είναι πολύ πρόθυμοι να βοηθήσουν, αλλά εκείνος δεν δέχεται τη συμβολή τους. (;). Ο ενθουσιασμός του αρχικά ήταν μεγάλος, και όσο ζούσαμε οι δυο μας πριν φύγει η πεθερά μου από τη ζωή, όλα φάνταζαν ονειρεμένα. Τώρα ίσως περνάει μια κάποια κατάθλιψη (δεν είμαι ειδική έτσι ώστε να κάνω διάγνωση), αλλά το παιδάκι το οποίο ανυπομονούσε τόσο να δει σε λίγους μήνες, έχει μπει σε δεύτερη μοίρα. Είναι κακό αυτό που λέω, αλλά δεν με νοιάζει τόσο για μένα... Βάζω τη μπέμπα μου πάνω απ' όλα που δεν θέλω να ζήσει με έναν μπαμπά απών. Λέτε ίσως με τον ερχομό της να πάρει λίγη χαρά; Την περιμέναμε πως και πως...
    Quote Originally Posted by mybabyshotmedown View Post
    καθυστερούσε τον γάμο λέει λόγω υποχρεώσεων (χειρουργεία, κηδεία, τώρα το πένθος). Οι γονείς μου αυτά τα θεωρούσαν υπεκφυγές και δικαιολογίες. Γιατι όμως να χωλαινε εξ αρχής μόνο στο ζήτημα "γάμος", ενώ όλα έρρεαν ομαλά. Ο καιρός περνάει κ το παιδί μου δεν είναι "καλυμμένο" με έναν πολιτικό γάμο ή έστω με ένα σύμφωνο συμβίωσης. Παρόλα αυτά, ήταν ενας άνθρωπος που έβαζε την οικογένεια πάνω απ' όλα. Μάλλον μόνο για τη δική του θα έκανε τα πάντα, όχι για αυτή που δημιουργεί τώρα.
    ποια ηταν τα "ολα" οταν στο πιο κρισιμο θεμα, με τον ερχομο του παιδιου, δεν επαιρνε αποφαση να το τελειωσει;;
    τπτ δεν ειναι ομαλο, αν δεν σκοπευει να παντρευτειτε και συμφωνω με τους γονεις σου οτι εβρισκε δικαιολογιες.
    και μεσα σε πενθος και εμσα σε αρρωστιες, μπορεις να κανεις μια συντομη τελετη, πολιτικη η ακομα και θρησκευτικη, ακομα και μονοι σας η με τους γονεις σας.
    το να αφηνει την συντροφο του εγκυο και με την ανασφαλεια οτι μπορει να μετανιωσε, μονο "ομαλο" δεν ειναι.

    απο οσα ξερω, το συμφωνο συμβιωσης ΔΕΝ εξασφαλιζει τα παιδια, παρα μονο τα δικα σας κληρονομικα. κι επισης διαλυεται πανευκολα χωρις να εχει κανεις υποχρεωσεις σε κανεναν.
    αν θες εξασφαλιση για το παιδι σου, γαμο πρεπει να κανετε, η πολιτικο η θρησκευτικο.
    το πσημαντικο ειναι ομως αν θελει να ειστε μαζι.
    γιατι και γαμο να μην κανετε, αν αναγνωρισει το παιδι του, θα εχει ολα τα δικαιωματα απο τον απτερα του αυτο το παιδι.
    ακομα και να μην το αναγνωρισει, μπορεις να πετυχεις δικαστικα να το αναγνωρισει υποχρεωτικα, και παλι θα εχει τα δικαιωματα του.
    και ναι, με τετοια ακραια γεγονοτα, μπορει οταν γεννηθει το παιδι να τα δει αλλιως τα πραγματα, μπορει και οχι, ομως. εκει θα βασιστεις;;
    βασικα, με την εγκυμοσυνη, κια φου ηταν κι εκεινος συμφωνος επρεπε αμεσα να κανετε εναν πολιτικο γαμο. δενε χει δικαιολογιες σε αυτο, αν σε θελει μαζι του

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,779
    Λοιπόν, νομικά το παιδί μια χαρά θα είναι καλυμμένο και αναγνωρισμένο από τον πατέρα του χωρίς γάμους και βλακείες, κάντε μια συμβολαιογραφική πράξη μόλις γεννηθεί. Καλό είναι να κάνετε ταυτόχρονα και ονοματοδοσία, διότι άμα τυχαίνει μία το ένα μία το άλλο, μπορεί μεθαύριο να αναβάλετε και την βάφτιση και να φτάσει το παιδί σε ηλικία γάμου που λέει ο λόγος και να μην έχει όνομα επίσημα. Καλό είναι να ξεμπερδεύετε με αυτά τα γραφειοκρατικά όσο το δυνατόν νωρίτερα και μετά από θρησκευτικής άποψης ή τελετουργικού, ότι γουστάρετε κάνετε χωρίς άγχος.

    Από εκεί και πέρα, καλό είναι να του κάνεις μία συζήτηση διότι μου φαίνεται ανώριμος για την ηλικία του. Η απώλεια του γονιού ποτέ δεν αναπληρώνεται και ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται διαφορετικούς χρόνους στο πένθος του, ωστόσο η θέση του είναι κοντά σου και όχι στο πατρικό του. Να έρθει να μείνει μαζί σου και να πηγαίνει όσο συχνά θέλει στον πατέρα του, αλλά όχι και να μένει εκεί.Χρειάζεται κατανόηση η κατάστασή του, αλλά πρέπει κι αυτός να θέσει σωστά τις προτεραιότητές του. Κι εμένα λιγάκι σαν υπεκφυγή μου φαίνεται η συμπεριφορά του, ασυναίσθητα το κάνει, όχι επίτηδες, αλλά μάλλον του έχουν βγει ανασφάλειες για την επιλογή του να κάνετε οικογένεια.

  10. #10
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2018
    Posts
    12
    Του έχω εξηγήσει ότι η διαδικασία μπορεί να γίνει τόσο ανώδυνα και αναίμακτα, χωρίς να το καταλάβει καν, εάν το πρόβλημα του είναι η διαδικασία (που σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει γιορτή ή νταβαντούρι). Δεν νιώθει έτοιμος ακόμα λέει και θα ξεκινήσει διαδικασίες ο ίδιος πριν τη γέννα. Ίσως επειδή οι γονείς μου του το υπενθυμίζουν συνεχώς, εκείνος έχει πιεστει κ νευριάζει μαζί τους (εδώ μάλλον οφείλεται το γεγονός ότι δεν δέχεται καμιά βοήθεια τους).

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Location
    Planet Love
    Posts
    24,354
    Quote Originally Posted by mybabyshotmedown View Post
    Του έχω εξηγήσει ότι η διαδικασία μπορεί να γίνει τόσο ανώδυνα και αναίμακτα, χωρίς να το καταλάβει καν, εάν το πρόβλημα του είναι η διαδικασία (που σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει γιορτή ή νταβαντούρι). Δεν νιώθει έτοιμος ακόμα λέει και θα ξεκινήσει διαδικασίες ο ίδιος πριν τη γέννα. Ίσως επειδή οι γονείς μου του το υπενθυμίζουν συνεχώς, εκείνος έχει πιεστει κ νευριάζει μαζί τους (εδώ μάλλον οφείλεται το γεγονός ότι δεν δέχεται καμιά βοήθεια τους).
    να σου πω κατι; ετσι κι αλλιως η γεννα σχεδον εφτασε.
    ουτε εσυ μπορεις να κανεις πισω, ουτε αποδιδουν οι πιεσεις.
    αστον να σκεφτει τι θελει (αν και, αυτα τα σκεφτονται πριν το παιδι, οχι μετα) και να δεις αν θα πραγματοποιησει τις υποσχεσεις του.
    πες στους γονεις σου να μην του το ξαναναφερουν.
    αν με την γεννα συνεχιζει να κανει τον αδιαφορο, ρωτα τον αμεσα στο μαιευτηριο αν θα κανει την αναγνωριση.
    αν δεν κανει ουτε αυτο στειλτου αμεσα τον δικηγορο σου για να τον υποχρεωσει σε αναγνωριση.

  12. #12
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2018
    Posts
    12
    Ήταν πολύ θετικός στη συγκατοίκηση μας, ήταν δίπλα μου σε κάποιες δυσκολίες που υπήρξαν στην εγκυμοσύνη κλπ. Ακούγεται κλισέ αλλά λέω συνέχεια ότι τον αγαπάω και θα περιμένω να ηρεμήσει από όλο αυτό που περνάει, αλλά είμαι άνθρωπος, δεν θα ξεχάσω το πως είναι να σαι μόνη, σε προχωρημένη εγκυμοσύνη και να έρχεται να σε βλέπει ο σύντροφός σου σαν ένας ξένος μια στο τόσο. Όταν του περάσει, φοβάμαι πως δεν θα είμαι πια "συναισθηματικά διαθέσιμη" γιατί θα έχω φάει μια κάποια απογοήτευση.

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    23,349
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

  14. #14
    Καλησπέρα! Η δική μου γνώμη είναι να μην κάθεσαι να τον παρακαλάς. Αν σε έχει δυσαρεστήσει σ αυτό το σημείο πριν καν παντρευτείτε, δεν νομίζω να είναι κατάλληλος για άντρας σου. Εκτός και αν είναι τόσο τεράστιο το σοκ του θανάτου της μητέρας του που δεν μπορεί να σκεφτεί λογικά..
    Θα σου πω κάτι τολμηρό, δεν ξέρω πού θα οδηγήσει αλλά εγώ θα το έκανα στην θέση σου ως ξεκαθάρισμα. Θα του έλεγα: "αφού δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε και σε αγχώνουν οι διαδικασίες του γάμου που κανονικά αν με αγαπάς θα έπρεπε να σου είναι ευχάριστες, ας χωρίσουμε εδώ και ας πάει ο καθένας στο σπίτι του". Αυτός στον πατέρα του κι εσύ μόνη σου ή στους γονείς σου. Πες του οτι το παιδί θα βρει καλύτερο πατέρα απ αυτόν και να μην σε ξαναενοχλήσει ποτέ. Να δεις βασικά την αντίδρασή του. Αν θέλει να φύγει, ας φύγει τώρα καλλίτερα! Και από κει και πέρα, θα είναι δική σου η απόφαση αν θέλεις να σου αναγνωρίσει το παιδί (με εξετάσεις dna) ή να βρεις κάποιον άλλον άνθρωπο που θα θέλει πραγματικά οικογένεια και ευθύνες.
    Να δεις όμως τις αντιδράσεις του κι απ αυτό θα καταλάβεις πολλά πράγματα. Αν είναι πραγματικός άντρας που αξίζει να είναι δίπλα σου δεν θα δεχθεί ποτέ να χάσει το παιδί του ή να μεγαλώσει με άλλον πατέρα. Αν τον δεις και το σκέφτεται, τότε, συγγνώμη, είναι εντελώς χλεχλές και είσαι τυχερή που δεν παντρευτήκατε ακόμα και προλαβαίνεις να φύγεις χωρίς τις περιπέτειες των διαζυγίων.
    Σε κάθε περίπτωση όμως, έχεις το δικαίωμα να σου αναγνωρίσει το παιδί και να δίνει διατροφή, εφόσον είναι δικό του, είτε παντρευτείτε είτε όχι.

  15. #15
    Να σου πω επίσης οτι ακόμη και αν αρνηθεί να αναγνωρίσει το παιδί, αυτό πλέον γίνεται πολύ εύκολα από νομικής άποψης(το γνωρίζω σίγουρα).
    Θα κάνεις ένα δικαστήριο και θα δοθεί εντολή για εξέταση dna. Με τα αποτελέσματα της εξέτασης θα αναγνωριστεί νομικά το παιδί ως δικό του. Αν αρνηθεί να κάνει την εξέταση dna, τότε θα βεβαιωθεί το δικαστήριο οτι επειδή αρνήθηκε είναι αυτομάτως ο πατέρας του παιδιού και θα δοθεί εντολή να αναγνωριστεί ως δικό του!!!
    Από κει και πέρα έχει την υποχρέωση να δίνει διατροφή, για το παιδί μόνο, εφόσον δεν γίνει γάμος.

Page 1 of 2 12 LastLast

Similar Threads

  1. Προβλήματα με τις δουλειές μου κατά καιρούς...
    By ΜΑΝΟΛΗΣ28 in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 3
    Last Post: 26-01-2018, 15:26
  2. Εγκυμοσύνη και σχέση
    By carrie21 in forum Σχέσεις και Επικοινωνία
    Replies: 35
    Last Post: 09-12-2016, 14:29
  3. ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΞΑΝΑ Η ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ
    By mary115 in forum Κρίση πανικού, Διαταραχή Πανικού, Αγοραφοβία
    Replies: 2
    Last Post: 12-11-2015, 20:14
  4. Προβληματα με την σχεση
    By stella1993 in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 16
    Last Post: 14-08-2013, 00:41
  5. SEROXAT ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ
    By Wintertimes in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 2
    Last Post: 08-06-2008, 20:48

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •