Προβλήματα στη σχέση κατά την εγκυμοσύνη - Page 2
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 2 of 2 FirstFirst 12
Results 16 to 26 of 26
  1. #16
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,651
    Θα γινουμε τεξασ παιδακια
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

  2. #17
    Ήταν δεν ήταν σίγουρος για το μετέπειτα βήμα...γάμο, παιδί και όλα τα συναφή, απλά έγιναν όλα αυτά και είπε να προσπαθήσει να ολοκληρωθεί όλο το εργάκι... Προφανώς έπαθε τρομερό σοκ με το θάνατο της μαμάς του και ίσως του πάρει πολύ χρόνο να συνέλθει, και εδώ είναι το σημείο που αναρωτιέμαι, αν ήταν 100% σίγουρος για τη ζωή σας μαζί, δεν θα σε ήθελε δίπλα του; Δεν θα του έδινε χαρά το παιδάκι σας; Να πενθήσει φυσικά γιατί είναι και το φυσιολογικό και αυτό θα πρέπει να το κατανοήσεις και εσύ και να σταθείς δίπλα του όσο χρειαστεί... αλλά θα έπρεπε και αυτός να είναι με τον τρόπο του... να σε πιάσει και να σου μιλήσει, να σου πει πως νιώθει και να σου δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα σου... Αφού το περιβάλλον είναι βαρύ για σένα, εννοείται να μείνεις με τους γονείς σου, φρόντισε τον εαυτό σου και το παιδάκι σου...μέχρι να γεννήσεις και εκεί πίστεψε με θα φανούν όλα... και θα δεις πως θα συνεχίσεις... ή μαζί ή μόνη σου... να διαλέξεις το καλύτερο για σένα κι το παιδί σου

  3. #18
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2018
    Posts
    12
    Μάλλον για να υπερασπιστώ εμένα και το παιδί πρέπει να γίνει ένας μικρός χαμουλης ������

  4. #19
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2018
    Posts
    12
    Θα ξεκινήσω να πράττω αυτόνομα και να αρχίσω να αγοράζω πραγματάκια για το μωρό, χωρίς να τον περιμένω σαν την Πηνελόπη. Είναι λίγο τραβηγμένο να προβώ σε τέτοιες διαδικασίες, αλλά είναι η μόνη λύση εφόσον ο μπαμπάς είναι στη φάση του. Η μάνα είναι μάνα και ο πόνος είναι πόνος, αλλά υπάρχουν παιδιά που τις έχασαν σε πολύ τρυφερή ηλικία, οχι στα 33 τους. Του χαϊδεύω τα αυτιά λόγω καταστασης και πιστεύω ότι θα αρχίσει να ικανοποιείται αν επιστρέψω στο πατρικό του, με οποία δυσκολία κι αν αντιμετωπίσω (τον δύστροπο και τεμπέλη πατέρα του, ο οποίος δεν βλέπω να χρειάζεται τόση υποστήριξη όση λέει ο γιος του, το να κοιμάμαι σε ράντζο στους 38° στο σαλόνι χώρια από τον σύντροφό μου και να κάνω την δούλα του πεθερού).

  5. #20
    Το θεωρώ αδιανόητο να υποβαλλεις τον εαυτό σου και το μωρό σε μια τέτοια κατάσταση!

    Το μωράκι σου και τα μάτια σου κοπελάρα μου, ολόσωστη σε βρίσκω, αυτός κάνει τις επιλογές του αλλά δεν είσαι αναγκασμένη να τον νταντεύεις εις βάρος σου και του παιδιού σας.
    Αποψή μου, να του σταθείς όσο περισσότερο μπορείς, τραβώντας βέβαια μια κόκκινη γραμμη στο σημείο που όλο αυτό εσένα σε φθείρει ψυχικά και σωματικά.

    Να ξεκινήσεις ετοιμασίες για το μωρό και να έχεις δίπλα σου άτομα που θα σου σταθουν.

  6. #21
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2018
    Posts
    12
    Σπουργίτι μια χαρά τα λες, αλλά αν δεν ακολουθήσει; Φοβάμαι ότι θα μείνουμε μόνες, είτε από απόφαση του, είτε από δική μας ανάγκη... Νιώθω αυτή την ανασφάλεια. Έχω άτομα να με στηρίξουν, αλλά δεν φαντάστηκα έτσι τη ζωή του μωρού. Σκέφτομαι πως τα φέρνει η ζωή... Εκείνος τρελαινοταν για μένα και είχε δείξει τις προθέσεις του για οικογένεια, ενώ εγώ τον έβλεπα σαν μια απλή σχέση την ώρα που με ένοιαζε η δουλειά μου και η ζωή μου σαν 20χρονη (όταν τον γνώρισα). Άρχισα να τον ερωτεύομαι πραγματικά και ήταν αμοιβαίο στη συνέχεια. Τώρα όλα άλλαξαν. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα έχω ένα παιδί μαζί του, χωρίς να είμαστε καλά ή να είμαστε χώρια...

  7. #22
    Κοπέλα μου, εχεις απολυτο δικιο να φοβασαι οτι μπορεί να μην ακολουθήσει.
    Αλλά το βρίσκω ταυτόχρονα άδικο, που δεν εχει εσας προτεραιότητα. Σιγουρα περνάει και αυτός δύσκολα, χρειάζεται χρόνο, αλλά την γυναίκα του δεν θα επρεπε να τη θεωρεί δεδομένη.
    Γι αυτό σου λέω, στηριξέ τον, μιλησε του, αλλά μέχρι εκεί που μπορείς. Το στρες είναι ότι χειρότερο για σένα και για τη μπεμπα. Πιστεύω ότι θα καταλάβει ότι δεν γίνεται να τον κυνηγάς από πίσω.

    Κανε μια προσπάθεια ακόμη για συζητηση μαζι του, εξήγησε του ότι είναι θέμα υγείας να εισαι καλα και να μην ταλαιπωρεισαι και να μην αγχώνεσαι.

    Δες την αντιδραση του και αν δείχνει να μη δέχεται τίποτα παρε εσυ την κατασταση στα χερια σου για λιγο.

    Αποψη μου είναι ότι με το που θα καταλάβει ότι δεν είσαι δεδομένη, θα σοβαρευτεί. Δεν χρειάζονται ουτε δικαστήρια ουτε τίποτα ακόμη, αλλά, όπως αυτός δεν είναι διαθεσιμος για εσας 24h το εικοσιτετραωρο, να μην είσαι ούτε και εσυ.

    Οσο τον κυνηγας, τόσο θα φεύγει. Αν σε χρειάζεται ας έρθει αυτός

  8. #23
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2018
    Posts
    12
    Χθες βράδυ, έκατσε να μιλήσουμε και είπε ότι για όλα αυτά δεν φταίω εγώ ή το μωρό μας, αλλά περνάει μια περίοδο όπου έχει στριμωχτεί οικονομικά με την επιχείρηση του, με κάποιες διαδικασίες για τα κληρονομικά και για αυτό έχουν παγώσει όλα. Επίσης βλέπει απόλυτα φυσιολογικό να είναι κομμάτια και να κλαίει ακόμα για τον χαμό της μητέρας του κι ας περιμένουμε ένα μωράκι. Δήλωσε επίσης ότι θέλει να φτιάξει ένα έξτρα δωμάτιο στο πατρικό του για να μείνουμε εμείς με το παιδί και να πάψουμε να ζούμε στο σαλόνι. Δεν έχει καταλάβει προφανώς ότι ο χρόνος τρέχει και ότι όλα αυτά είναι ανέφικτο να γίνουν τελευταία στιγμή και ότι εχουν αντίκτυπο στη σχέση μας. Του εξήγησα ότι συνεχίζουμε σε αυτή την κατάσταση για το μωρό και ότι έχω δεν έχω κανένα συναισθηματικό όφελος. Μπορεί να μην μπορώ να του σταθώ πια, ούτε να του δείξω την ίδια αγάπη και στοργή που του εδειχνα πρώτα. Ίσως ακόμη και οι σεξουαλικές μας σχέσεις να μην μπορούν να ναι οι ίδιες. Θα λειτουργώ σαν μητέρα του παιδιού του και όχι σαν σύντροφος ή γυναίκα του.

  9. #24
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Βασικά για κάτι που δεν αλλάζει πλέον, δεν έχει νόημα να το συζητάμε, το παιδί θα γεννηθεί, αλλά πραγματικά, όταν αποφασίσατε να το κρατήσετε δεν τα συζητήσατε αυτά τα πράγματα; Το που θα μένετε, τι οικονομικές βάσεις υπάρχουν; Το θέμα δεν είναι αν θα προλάβει να φιάξει έξτρα δωμάτιο στο πατρικό του, το θέμα είναι ότι έστω και ζορισμένα οι οικογένειες κάνουν ξεκίνημα ανεξάρτητο στο δικό τους σπίτι και τα παιδιά τα μεγαλώνουν οι γονείς χωρίς παππούδες μέσα στα πόδια τους. Δηλαδή σου είχε πει ότι η επιχείρησή του πάει κατά διαόλου, θα μένετε στο σαλόνι του πεθερού ή σε εξτρά δωμάτιο κι εσύ δέχτηκες να κάνεις ένα παιδί με αυτές τις συνθήκες; Αν όχι, τι είχατε συμφωνήσει τότε; Τα οικονομικά του δεν μπορεί να αλλάξανε τόσο δραματικά μέσα σε 6-7 μήνες! Να σοβαρευτούμε λίγο. Αν είχατε συμφωνήσει άλλα πράγματα, θα επιμείνεις σε αυτά και θα προσπαθήσεις να βρεις λύσεις με βάση αυτά που είχατε συμφωνήσει. Αν πάλι το είχατε αφήσει στο φλου για κάτι τόσο σημαντικό, τι να σου πω...

  10. #25
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2018
    Posts
    12
    Αυτά που είχαμε συμφωνήσει, ήταν να μείνουμε στο διαμέρισμα μου (μου ανήκει, οπότε δεν θα έχουμε ενοίκιο), πράγμα το οποίο άλλαξε από τη στιγμή που είπε ότι θα επιστρέψουμε στον πεθερό μου. Σε αυτό είναι κάθετος και αυτό με κάνει εξαλλη. Τα οικονομικά μας έρρεαν νορμάλ, εφόσον είχαμε μια μπάζα περίπου 10.000 στην άκρη. Όλα τα χρήματα πήγαν σε χειρουργεία, με αποτέλεσμα να μείνουμε ταπί και στο τέλος να χάσουμε την πεθερά.

  11. #26
    Quote Originally Posted by mybabyshotmedown View Post
    Χθες βράδυ, έκατσε να μιλήσουμε και είπε ότι για όλα αυτά δεν φταίω εγώ ή το μωρό μας, αλλά περνάει μια περίοδο όπου έχει στριμωχτεί οικονομικά με την επιχείρηση του, με κάποιες διαδικασίες για τα κληρονομικά και για αυτό έχουν παγώσει όλα. Επίσης βλέπει απόλυτα φυσιολογικό να είναι κομμάτια και να κλαίει ακόμα για τον χαμό της μητέρας του κι ας περιμένουμε ένα μωράκι. Δήλωσε επίσης ότι θέλει να φτιάξει ένα έξτρα δωμάτιο στο πατρικό του για να μείνουμε εμείς με το παιδί και να πάψουμε να ζούμε στο σαλόνι. Δεν έχει καταλάβει προφανώς ότι ο χρόνος τρέχει και ότι όλα αυτά είναι ανέφικτο να γίνουν τελευταία στιγμή και ότι εχουν αντίκτυπο στη σχέση μας. Του εξήγησα ότι συνεχίζουμε σε αυτή την κατάσταση για το μωρό και ότι έχω δεν έχω κανένα συναισθηματικό όφελος. Μπορεί να μην μπορώ να του σταθώ πια, ούτε να του δείξω την ίδια αγάπη και στοργή που του εδειχνα πρώτα. Ίσως ακόμη και οι σεξουαλικές μας σχέσεις να μην μπορούν να ναι οι ίδιες. Θα λειτουργώ σαν μητέρα του παιδιού του και όχι σαν σύντροφος ή γυναίκα του.
    Και εγώ φυσιολογικό το βρίσκω να κλαιει ακόμη που έχασε τη μητερα του. Το παράλογο είναι που παίρνει αποφάσεις για το που θα μείνετε, μόνος του, χωρίς να σε ακουει τι θέλεις!
    Ελπιζω πραγματικά να αλλάξει με τον ερχομό του μωρού.

Page 2 of 2 FirstFirst 12

Similar Threads

  1. Προβλήματα με τις δουλειές μου κατά καιρούς...
    By ΜΑΝΟΛΗΣ28 in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 3
    Last Post: 26-01-2018, 15:26
  2. Εγκυμοσύνη και σχέση
    By carrie21 in forum Σχέσεις και Επικοινωνία
    Replies: 35
    Last Post: 09-12-2016, 14:29
  3. ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΞΑΝΑ Η ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ
    By mary115 in forum Κρίση πανικού, Διαταραχή Πανικού, Αγοραφοβία
    Replies: 2
    Last Post: 12-11-2015, 20:14
  4. Προβληματα με την σχεση
    By stella1993 in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 16
    Last Post: 14-08-2013, 00:41
  5. SEROXAT ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ
    By Wintertimes in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 2
    Last Post: 08-06-2008, 20:48

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •