Τι έχω;

[Miss broken]

Καλησπέρα σας! Η αλήθεια είναι πως ακόμα και τώρα που γράφω δεν είμαι σίγουρη άμα πρέπει να το γράψω. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με πολύ μεγαλύτερα θέματα και πιο σημαντικά από το δικό μου που να αξίζει να γραφτούν σε αυτό το Forum. Αλλά θα τα πω και αν υπάρχει κάποιος εδώ μέσα που με μπορεί να με βοηθήσει έστω με τον πιο ελάχιστο τρόπο θα το εκτιμούσα.
Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. Γενικά όλη μου την ζωή με θυμάμαι να μην έχω κανέναν δίπλα μου, πέρα από την μητέρα μου. Με θυμάμαι πάντα να είμαι στεναχωρημένη. Λίγο το μπούλινγκ, λίγο ότι κανείς δεν με εμπιστευόταν, λίγο το ότι ποτέ κανείς δεν μου έδινε σημασία. Τον τελευταίο καιρό όμως η κατάσταση έχει γίνει πολύ χάλια. Μετά από τον χωρισμό μου, με έχει πάρει η κάτω βόλτα. Λίγο τα ψεύτικα, όπως αποδείχτηκε, λόγια από εκείνον. Λίγο οι φίλοι που δεν υπάρχουν ή που αποδείχτηκαν και εκείνοι ψεύτικοι.
Δεν λέω, βγαίνω από το σπίτι αλλά πάω μόνο για δουλειά. Όπου απλά φοράω ένα ψεύτικο χαμόγελο για να μην δείχνω σε κανέναν τίποτα. Όταν όμως γυρνάω σπίτι κλείνομαι στον εαυτό μου, κλαίω συνέχεια, δεν βγαίνω βόλτες, δεν χαμογελάω, τρώω ίσα ίσα για να μην ζαλίζομαι. Ακόμα και όλες οι ασχολίες που είχα δεν με "γεμίζουν" πλέον. Ούτε καν στην μητέρα μου δεν μιλάω και είμαι συνέχεια με νεύρα.
Έχω αρχίσει να μισώ τους πάντες και να νιώθω πως για τα πάντα φταίω εγώ. Και όταν λέω για τα πάντα, κυριολεκτικά το εννοώ. Δεν μιλάω σε κανέναν πλέον και νιώθω πως ακόμα και να μου μιλήσει κάποιος δεν αξίζει να του δώσω σημασία. Το μόνο που θέλω είναι απλά να γίνει κάτι και να φύγω από αυτήν την ζωή. Δεν αντέχω άλλο πόνο. Δεν λέω το έχω προσπαθήσει κάποιες φορές αλλά ποτέ δεν είχα τα κότσια για πραγματική απόπειρα.
Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. Μακάρι να ήξερα. Νιώθω τέρμα κατεστραμένη, ούτε φίλους, ούτε κανέναν.
Με κάποιον ειδικό δεν έχω μιλήσει, καθώς το είπα νιώθω πως υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που περνάνε πολύ χειρότερα από εμένα.

[αλεξανδρος_77]

ολο και καπιος θα υπαρχει απλα δε του δινεις τα πατηματα να σε πλησιασει

[elis]

Λοιπον κουκλα στα γρηγορα εισαι μονη σου παντα θα εισαι ηρεμησε κ φιλοσοφησε το θα βρεισ ενα θα περασεισ λιγο καλα μετα παλι μονη κλπ φιλοι δυστυχωσ ερχονται κ φευγουν οποτε κατι πρεπει να κανεισ ηρεμησε κ χτισε φιλιεσ για λιγο οσο κρατησουν βρεσ αγορι χωρισ να τον υπολογιζεισ και την αληθεια σου θα την ξερεισ μονο εσυ
Φιλακια μωρο δατσ λαιφ

[Delmember031219]

Καταλαβαίνεις πως δεν είμαστε γιατροί, αλλά αυτό που περιγράφεις είναι κατάθλιψη. Τουλάχιστον έχεις μια δουλειά και βγαίνεις από το σπίτι κάποιες ώρες. Και μην ζυγίζεις τα προβλήματα. Και το δικό σου πρόβλημα είναι σημαντικό αφού είναι δικό σου.

[Anna137]

Αυτό που λες....εξω υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν χειρότερα απο εμένα...αλλά θα ήθελα να μην υπάρχω σ αυτή τη ζωή....δε το καταλαβαίνω...
Τι χειρότερο για ένα άνθρωπο που δεν έχει σοβαρό παθολογικό πρόβλημα, να λέει νιώθω καταστραμένη και δε μ αρέσει η ζωή!
Γιατί να μη δεις ένα ειδικό σε πρώτη φάση?

[Miss broken]

ολο και καπιος θα υπαρχει απλα δε του δινεις τα πατηματα να σε πλησιασει

Μα άμα θέλει καποιος να μου μιλήσει γιατί να μην το κάνει; Τι πατήματα να του δώσω εγώ; Είπα πως έχω νευρα γενικά και οτι δεν μιλάω από μόνη μου σε άλλους, όχι ότι άμα έρθει κάποιος να μου μιλήσει θα αρχίσω να τον βρίζω .

[homebod]

Νομίζω σου χρειάζεται να αγαπήσεις και να αγαπηθείς!!

[Miss broken]

Λοιπον κουκλα στα γρηγορα εισαι μονη σου παντα θα εισαι ηρεμησε κ φιλοσοφησε το θα βρεισ ενα θα περασεισ λιγο καλα μετα παλι μονη κλπ φιλοι δυστυχωσ ερχονται κ φευγουν οποτε κατι πρεπει να κανεισ ηρεμησε κ χτισε φιλιεσ για λιγο οσο κρατησουν βρεσ αγορι χωρισ να τον υπολογιζεισ και την αληθεια σου θα την ξερεισ μονο εσυ
Φιλακια μωρο δατσ λαιφ

That's life? Μόνο αυτό; Ποιο το νόημα να ζω σε έναν κόσμο που έχει αδειάσει και μετράει μόνο το συμφέρων. Υποτίθεται πως ήρθαμε σε αυτήν την ζωή για να φτιάχνουμε σχέσεις (φιλικες-ερωτικες) που να μας γεμίζουν και να μένουν γερές μέχρι το τέλος

[Miss broken]

Καταλαβαίνεις πως δεν είμαστε γιατροί, αλλά αυτό που περιγράφεις είναι κατάθλιψη. Τουλάχιστον έχεις μια δουλειά και βγαίνεις από το σπίτι κάποιες ώρες. Και μην ζυγίζεις τα προβλήματα. Και το δικό σου πρόβλημα είναι σημαντικό αφού είναι δικό σου.

Έχω μια προσωρινή δουλεία. Τον Σεπτέμβρη θα είμαι πάλι κλεισμένη μέσα σε ένα σπίτι. Οπότε δεν θα βγαίνω καθόλου.

[Miss broken]

Αυτό που λες....εξω υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν χειρότερα απο εμένα...αλλά θα ήθελα να μην υπάρχω σ αυτή τη ζωή....δε το καταλαβαίνω...
Τι χειρότερο για ένα άνθρωπο που δεν έχει σοβαρό παθολογικό πρόβλημα, να λέει νιώθω καταστραμένη και δε μ αρέσει η ζωή!
Γιατί να μη δεις ένα ειδικό σε πρώτη φάση?

Δεν πάω να δω κάποιον για τον κυριότερο λόγο δεν υπάρχει οικονομική ευκολία και ξέρω θα μου πεις να πάω σε κάποιον δημόσιο. Πολλές φορές προσπάθησα να μιλήσω στον γιατρό που πήγαινε η μητέρα μου, όχι για να με αναλάβει αλλά τουλάχιστον να μου πει άμα αξίζει να το κυνηγήσω για να γίνω καλά και πάντα μου έλεγε "είσαι καλά δεν έχεις τίποτα" απλά και μόνο επειδή παρόλα τα όσα έλεγα χαμογελούσα...

[Miss broken]

Νομίζω σου χρειάζεται να αγαπήσεις και να αγαπηθείς!!

Ίσως.. Αλλά δεν ξέρω κατα πόσο μπορώ να εμπιστευτώ πλέον για να αγαπήσω

[elis]

Μια χαρα εισαι

[mauro]

Ξεκόλλα απο τη μάνα σου
Άλλη ζωή εκείνη άλλη Εσύ
Χαλάρωσε και όλα θα έρθουν μόνα τους όπως σε όλους μας βρες φίλους από τη δουλειά και ένα γκομενάκι
Δατς λαιφ

Εστάλη από SM-J710F στο E-Psychology.gr Mobile App

[elis]

https://youtu.be/3BA1DbUnSfI

[inconceivabletruth]

Απ'αυτά που έγραψες παρατήρησα ότι έχεις μία μανία να τα φορτώνεις όλα πάνω σου, γιατί; Γιατί θεωρείς ότι τα προβλήματα των άλλων είναι πιο σοβαρά από τα δικά σου; Πριν λίγο καιρό δεν θα είχα το θάρρος να στείλω καθώς ένιωθα και εγώ όπως νιώθεις εσύ τώρα. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση και όλα τα περιφερειακά της είναι μια άσχημη εμπειρία, δεν δημιουργείται από τους άλλους αλλά από εσένα και την έλλειψη αγάπης για εσένα. Μπορεί αυτό το καιρό να μην έχεις φίλους αλλά κι αν είχες δεν σημαίνει πως θα βρισκόσουν σε καλύτερη κατάσταση, πάσχω από κατάθλιψη, χαμηλή αυτοεκτίμηση, κρίσεις άγχους αλλά δεν έχω βρει το θάρρος να το πω στους φίλους μου και ούτε νιώθω ότι θα με βοηθήσει κάπου, ίσα ίσα το μόνο που έμαθα ήταν να υποκρίνομαι καλύτερα τον 'υγιή' φίλο και να θάβω βαθύτερα τα προβλήματα μου. Τέλος, ξεκίνα να βάζεις τον εαυτό σου πρώτα και μετά τους άλλους, όσο εγωιστικό κι αν θεωρείς πως ακούγεται δεν είναι, άλλωστε για εσένα ζεις και όχι για τους άλλους. Δεν πρόκειται σε ένα βράδυ να αλλάξεις αλλά βάζε μικρούς στόχους και κάνε μικρά βήματα τη φορά. Δίνε ευκαιρίες σε ανθρώπους και παρατήρησε τι γίνεται γύρω σου. Ελπίζω να μην έγινα κουραστικός και να προβληματιστείς με αυτά που έγραψα παραπάνω.

Εστάλη από F5321 στο E-Psychology.gr Mobile App